장음표시 사용
191쪽
τῶν μελετωμένων ἐστίν' ει δἐ - μελεταται, Ουδὸ εἶδος Ουδἐ τρόπον εχει ' διὸ εδει ζητημάτων, ἀλλὰ μη προβλημάτων ειπεῖν ' ασπερ δἐ ὁ μνθρωπος εχει χαρακτῆρα καὶ ιδίαν τινὰ , οπερ ειδος λέγομεν ἐκάστου ' λέγομεν δῖ5 τον τύπον του σώματος εκάστου ιδίαν, ουτω δγγ καὶ τὰ
ζητήματα ἔχει χαρακτῆρα καὶ ιδίαν τινά καὶ καθάπερημεῖς προς τψ εἰ dει καὶ τρὀπον ἔχομεν καλιν ἡ κακὐν, ομοίως καὶ τὰ πράγματα περὶ τούτων ἀμφοτέρων, τῶν
10 βλημάτων εἶναι τiσσαρα, ἡθμὸν, παθητικὸν, δικαν
192쪽
κοω, μικτόω' ἡθικῶ μἐν ουν εἰλν' ἐν oli οἰκειότης τίς ἐστιν. ώς υἰψ προς πατέρα η ἀδελφου προς αδελφόν λέγεται δἐ καὶ ωλως ηδ ιαά' ἐν οἷς διάθεσiς τισιν υπάρχει προς ἀλληλους, οἷον ἐρῶντος προς ἐρωμενοπι εστι δἐ και τρiroς 3 τρόπος ' O ον φιλαργυρυχν, λυνων, δυσκόλων, μωανθρωπων, ω καὶ ηθικὰ καλεῖται δια το η- θους τινος ειναι ἐξαγγελτικά ' παθητιχα δἐ εἰσιν, ἐν οἶς ενεστι φόβος, οργη, λύπη , καὶ τα τοιαῖτα ' αν γάρ τι τούτων εχη πρόβλημα παθητικόν ἐστι' δικανικα δι,
των η νόμων ' ἐν γὰρ τοῖς τοιούrοις Ουτε ἐγκωμιάζομεν. Ουτε φέγομεν, ἀλλ' ἀποδείξεως μόνης χοίζομεν περὶ γαρxos δικαίου ὁ ἀγων μόνον ' μικτὰ δἐ τα συμπεπλεγμένα εχ τινος τ- ῆθμῶν καὶ δικανικῶν καὶ παθηrικων τρόποι di τέσσαρες καὶ αὐτοέ' ενΘοξος, ἄδοξος, παράδο- 1β
ἐπαινεῖraι καὶ πρόσωπον χαὶ πρῆγμα' okν ἀριστεiς αιτεῖ ιερωσυνην' -οξος δι ὁ κατα το εναντίον τοιουτω oLν υριστογείτων ἐν σπάνει χρημάτων γράφει νυμ παρ' Ἀθηναίοις μισθοῖ μυεῖσθαι ' ἀμνίδοξος ὁ/, ο πη ros ἐν ἐπαινετός, πη ει νεκτός' okν ἀριστευσας τις αιτείπολύτου σφαγην' παράδοξος M, Oτ' αν παρα την M-ξαν των ἀκουόντων τι πράττηται οίον πορνοβοσκος ἐχη- ρυξε τοὐς ἀπάτορας προῖκα δἐχεσθαι ' παρὰ γὰρ την δόξαν των ἀνθρώπων τοῖro, πλην οι πορνοβοσκοὶ προς 2Sἀργυριον πάντα πράττουσι ' περὶ τούτων Ουν φησι τρυ- πων καὶ ' ειδῶν περίεργον αν εἴη λέγειν ἐν τω παροντι κατὰ M την νωνυμίαν ἐπιλαμβάνεται Μινουκiανουτοῖ γὰρ ειδενς τριχῶς Drομένου ' πρῶτον μῖν ἐπὶ τουτης ρητορικῆς μέρους' ῶσπερ ἐλέγομεν ειδος ειναι ρητο- 30ρικῆς τὸ δικανικὸν φiρε ἡ συμβουλευrικὸν ἡ πανηγυρικόν ' δευτέρου ει τοῖ ἐν τs προβλήματι καὶ ζητημα
193쪽
νουκιανος περι εἰδων διαλαμβάνων καὶ τρόπων ου περῶὲ7Iτ-Τ της ρητορικῆς, - περὶ της ποιος φράσεως τωνειδῶν προυrio ετο ' λέγειν, περὶ M των εἰδῶν των εν τοῖς ε προβλήμασιν ὁ δἐ Ἐρμογένης επιλαμβάνεται του λόγου τῆ τοὐ εἴδους Ῥωνmire λέγων περiεργον ειναι περὶ ε - δους καὶ τρόπου λέγειν προ της των στάσεων και της των ρητορικῶν ειδῶν γνώσεως ' Ου μέντοι καὶ περiεργον ἐποίησε Μινουκιανός' ἀλλὰ και πάνv άπλοῆν, τη παρ- 10 Ουση υποθέσει συμβαῖνον ' λέγων γὰρ περὶ πολιτικῶν ζητημάτων καὶ χαρακτηρος καὶ ειλυς αἰτῶν, οἰκεiως ἐμνήσθη καὶ διεῖλε ταλα εις τὰ προκείμενα τέσσαραεῖδη' εστι δἐ ἔτερον ειδος ζuτήματος, καὶ ἔτερον ἡ ε αγγελία τῆς cIράσεως ' ἡ μεν γὰρ φράσις εκ τοὐ ρημα-s 5 τος γίνεrαι ' το δἐ εἶδος του προβλήματος ἐκ τῶν εντῶ ζζτί;ματι ευρισκομένων προσώπων καὶ πραγμάτων,
ἄπερ υλη εστὶ του προβλήματος , ῆν λαβὼν ὁ ρῆrωρ
ρὸν εξ ων επινέρει ' τὰ μῖν γὰρ εἴδη καὶ τους τρόπους Io διὰ τουτο μανθάνομεν δήπου, ἔνα ταῖς οικείαις ἰδίαις τὰ προβλήματα μελετῶμεν ' ίστε καὶ αυτις οιδεν ως Ουταυτον ειδος προβλήματος καὶ φράσεως ' ἀλλὰ μάτω/ἐρεσχελά πρὸς Μινουκιανιν ἐνιστάμενος. Μαρκελλέν ov. mire ιδέα δεῖ κεχρῆσθαι ἐπιγο εκαστου ζητηματος και ποίω τρόπω δεῖ gράσαι τὸ ζήτημα ' πρὸς γὰρ τον τρόπον καὶ ἡ μελέτη ' δεῖ γὰρ ημῆς γνῶναι, ὁποιος ὁ τρόπος τοὐ ζητήματος ῆτοι ἐν
τὸν τρόπον ἄρμόσωμεν τους λόγους ' νησὶν Ουν ὁ τε- 30 χνικὸς, ἐγὼ οῖομαι περιττον τὸ λέγειν περὶ δείας ' σῶμα
194쪽
ρακτηρ ἐν τω λόγω θεωρειται, ωσπερ τὁ λευκὸν καὶ τό μελαν ἐν σώματι ' ου τουτο ει του παρόντος βιβλίου τὁ επάγγελμα ' διαφέρει δἐ του εἴδους τῆς ρητορικῆς τόομώνυμον ειδος, ο εστιν ἡ ιδέα ' καθ' ὁ τὰ ι ἐν εἶδός
εστιν, ου προτiτακται τὸ γένος, οἷον ὁ ανθρωπος ' εστι S
αύτη ἡ μορφὴ του ἀνθρώπου ' τινἐς δἐ τὀν λόγον Α
περ ἐκ σώματος. καὶ Uvχῆς ειναι μέλονται' καὶ τα μῖν διανοήματα καὶ τας διασκευὰς ψυχας παραλαμβάνουσι, την δἐ ιδεαν καὶ τὸ κάλλος των ὀνομάτων σώματα' 7 10 αἰνίττεται δἐ εις τόν Μινουκιανόν' επειδὴ γαρ ἐκεῖνος εμνήσθη περὶ ιδεῶν καὶ τρόπων, Ουτος εις εκεῖνον ἀποτεινόμενός φησιν, οτι ἐγὼ περὶ ιδεῶν ου λέγω ουδἐ πό- πων' περιττὸν γὰρ τουro καὶ εἰωθεν του παρόντος βι- mion' ώδος γαρ λέγει ενταυθα την ιδόαν' ουδἐν δἐ ατο- 1Sπον ἡ μας, ει καὶ ὁ τεχνικω παρῆκεν, επιμνἹσθῆναι
περι τούτων, α φησι Μινουκιανός' υποτίθεται γαρ ει- ναι ιδέας, πανηγυρικὴν, δικανικῆν, ἡθικὴν, παοητικὴν,
μικτήν' ιδέα δἐ εστιν ἡ εξαγγελία του λόγου και τό σῶμα α ὁ καὶ ὁ χαρακτῆρ' παράδειγμα ι ἐν Ουν ιδίας 20 πανηγυρικῆς ' συμβουλεύει μετὰ τὰ Μηδικὰ Θεμιστοκλῆς ἀνέμοις θέειν' ἐν τούτω γὰρ τὼ ζητήματι ἔπαινον διέλεισι τῶν ανέμων' και Ουδἐν αλλο ξ εγκωμιάζει, δι λῆ νἱαη τοῖς Ελλησιν εμπομπευει' τοιγαρουν τοῖς λόγοις πανηγυρίζων διαπεραιοῖ τὸν λόγον ' δικανικῆς M παρώ- dis δειγμα, τὰς ἱερωσίνας τους παῖδρος των πατέρων διαει- χεσθαι, ἀριστευσας τις ἶτησεν ἱερωσύνην τινὁς ἀφελέσθαι παῖδα ἔχοντος' ἔλαβε, μετὰ ταυτα ἀπέθανον ἀμ- τότεροι, ὁ τε ἀριστενς και ὁ εξ απῆς ἱε9ενς' και αφι-φισβητουσι περι τῆς ἱερωσυνης οἱ τούrων παῖδες ' εν so τούτω ἀναγκαίως ἡ ιdire δικανική ἐσrιν' ουδἐ γὰρ πειστέον ' τοῖς λiγουσιν, οτι πανηγυρική εστιν, ἐπειδὴ συμ-
195쪽
πλεκεται αττω η αριστεία, καὶ ἡ ἱερωσυνη, πράγματαυλην εροντα πανζγυρικην' ουδεμία γορ ανάγκη κατὰ τον παρόντα αγῶνα, η το σεμνον ἀφηγεῖσθαι τυς ἱερωσvνης
ἡ το ενδοξον τῆς ἀριστείας, ἀλλα ψιλῆς μάχης περὶ
s τῶν δικαiων τοῖς παισίν ' εἴ τις δικαιόrερος εσrιν ἀπολαύειν του νόμου τοὐ κελευοντος τὰς ἰερωσι νας ει ναι72 τῶν παiδων, ὁ του εξ ἄρχῆς ιερέως παῖς και ἀφαιρε- θέντος ' ἡ ὁ του υστερον κατὰ γέρας καὶ ἐντελευτῆσαντος τῆ ἱερωσυνη ' ωστε δικανικὴ ἡ ιδεα ' ξθικῆς M πα- 0 ράδειγμα οἱ φιλάργυροι και οφ δύσκολοι και οἱ γεωρ- γol' ταυrα γὰρ ἡ θους ενεκα μόνου , παραλαμβάνεται ως και ἀπ' -rῆς τῆς προσηγορίας γνωρίζεται, παν μἐν γὰρ προσωπον ἡ θος ἔχει και Περικλῆς και Θεμιστοκλῆς ἀλλ' ἐξαιρiτως ταυτα ἡθικά ' καὶ τὰ ἐσχηματισμἐνα 15 ἐν Oις δεῖ τον υεταχειριζόμενον ἄλλο μῖν λέγειν, άλλο ει διὰ τοὐ ῆθους ἐμgαίνειν ' oLν ' του Περικλεους 'ολυμπίου κληθέντος, εἰσηγεῖται 'Αρισroφάνης ' αν τὴν 'Aσπασίαν καλεῖν, οὐ μόνον di ταἰτα ἡθικὰ προσῆκει καλεῖν, ἴσα δυσκό ν ἡ φιλαργυρων ῆ παρασθων ἔχει 2ο πρόσωπα, ἀHὰ κἀκεiνας τὰς υποθέσεις, εν αἶς οἱ λέγονrες αἰδούμενοί τινας αισχυνονται καταφο2ικῶ χρῆσα- σθαι λόγω, καὶ μετὰ ῆθους προάγουσιν αvrὀν, ῶσπερτον πρυς Λεπτίνην ό ρῆrωρ ἐπoiησε ' και δεῖ ἐν τουτοις βαθυτέρα τν μεταχειρήσει το ἐίλος ἐμφαίνειν ' ἀμέλει ὁ 25 Aqμοσγiνης μετὰ ηθους προαγόμενος τον λόγον, καὶ μοι μυδὸν ὀργισθῆς, δεπriνη ' οὐδἐν γὰρ ναυλον ἐρῶ σε ' παθιτικῆς δἐ παράδειγμα' εν μανία τις
ἀπτόμενον αυτοὐ τον υἱὸν ἀπέκτεινε, και κρίνεται gονου, ἀνενεγκοίν' πανταχοῖ γὰρ πάθος περισώζεται ἐκ τῶν 30 προσώπων και ἐκ τῶν πραγμάτων' τὰ μεν γὰρ πρό ωπα παrὴρ και υἱός ' τὰ di πράγματα μανία και φόνος ἀκριβέστερον M τὸ πάθος γυμνονται και Miκνυται, DT'
196쪽
αν Ο πατν ρ ὁ κατηγορουμενος ' εσονται γαρ καὶ βαρύτητες στένοντος τοὐ πατρος καὶ 'λτιον εαυτψ τοτεθνάναι λέγοντος' διὰ M rῆς των παθῶν ἀφηγήσεως εις ώἶκτον τους δικαστὰς εκβιβάζοντος ' μικτνς δἐ παράδειγμα ' τραυματiας ἀριστευς παρεχώρησε την δωρεὰν sἀτρώτω ἀριστεῖ' καὶ O μἐν αιτεῖ εις το γέρας την γυναῖκα τοὐ παραχωρησαντος, ὁ δἐ ἀξιοι μονομαχεῖν 'εστι γὰρ τουτο ἐκ πάθυυς καὶ ζητήσεως ' πάθους μῖν
διὰ τὰ τραύματα ' ζητήσεως di διὰ το ἀμνιβάλλειν περὶ
τῆς γυναικός ' προάγεται δἐ καὶ τὰ τοιαὐτα ἐν ἐθει 10 ἐὰν γὰρ ἐλθν πρωτοτώπως ἐπὶ την μάχην, οτι παρεχώρησά σοι τῆς δωρεῶς , ονκ ἐπι τω ἀφαιρεθῆναι τῆς γυναικος, ουδῖ γὰρ ὁ νομος ταῶτα βούλεται ' οἶς το μονομαχεῖν ἐξ ανάγκης περιστρiτετσι Ουκ ετι σώζει το πά- θού. ἀλλα δεῖ μῆλλον πλεονάζειν τὸ πάθος ' διὰ μῖν 1sτos λόγου φάσκοντος τοῖ τραυματίου ἐθελειν μονομαχεῖν, πειρωμένου ει διὰ τοὐ παύλους δυσωπεῖν, ώς μήτε τῆς γυναικος ἀφαιρεθῆναι, μήτε εις μάχην ἐλθεῖν. Σωπάτρου. υκίλας δῖ τοὐrων μῖν επιλαμβάνε
γυρικὼν ουδέποτε καθ' avris ἐμπίπτον ἐν τίμιασιν, ώριιόνον παραλαμ νεται ἐνrαὐθα ' τά τε συμβουλευτικὰ παρεῖται πολλαχοὐ ευρισκόμενα, διόπερ αυrὸς ἐτέρως διαιρῶν φησιν' των ζητημάτων τὰ μῆν ειναι ἡ Θικὰ, τὰ dis δἐ παθητικά ' τὰ M πραγματικὰ, τὰ δἐ μικrώ' ταὐταγὰρ ἐν δικανικοῖς τε και συμβουλευτικοῖς εῖδεσι λόγων
197쪽
στεφάνω το μῖν εἶδος δικανικόν ἐστιν, η δὲ ιδει πανηγυρική ' ἐπειδὴ σαρὶ εὐνοίας ὁ αγών ' τινὸς ει καὶ συμβουλευτικην ιδέαν φασί φευδος δέ ' πανπυρι Midis, τὰ συμβουλευτικα εξετάζεται ' φρόνημα και σεμνό-5 τητα τοὐ προσώπου περιτιθέντος εαυτω, ἴνα και misy υποτιθεται δἐ ό αὐτος Μινουκιανὸς και τρόπους ζητο-
μάτων τέσσαρας' ἔνδοξον, ἄδοξον, παράδοξον, ἀμφ μων' τοῖ ἐνδοξου παράδειγμα τόδε ' μετὰ τὰ Μηδικά
Ἀθηναῖοι περι της προπομπείας δικάζονται' και εικότως 10 ε εν ἔνδοξον τουro' υπου καὶ τὰ πρόσωπα ἔνδοξα και
τὰ πράγματα ' οὐ γὰρ ἀρκεῖ το πρῆγμα καταμόνας β73 ἔνδοξον ποιῆσαι τὴν υπόθεσιν ' ουδ' αυ To πρόσωπονιδια, αλλὰ μέρος τῆς ἡποθέσεως, τι ουν ει μὴ ἄρισμένον εχ το πρόσωπον, ἀλλ' αόριστον, πῶς γνωσόμεθα εἰ 15 ἐνδόξου προσώπου τό ἄτηιια' τὰ γὰρ αόριστα τὴν ta οὐ δεέκνυσι ' ρητέον M, ἔτι ἐπὶ των αορωτων ἐκ τῆς των πραγμάτων περιστάσεως και ἡ τοὐ προσώπου δείκνυται κῶν αόριστον 9. Ἀδόξου ει παράδειγμα τόδε, πορνοβοσκὁς τίθεται ταῖς ἐταίραις τῶν Μουσῶν τὰ ὀνό-20ματα, και κρίνεται ἀσεβείας ' ἐνταὐθα γὰρ ἄμφω ἄδοξα καὶ εἰ τρόπον τίθεται τὸ ἄδοξον, διὰ τί ἐν τοῖς ἀσυστάτοις αὐτὸ ἡρίθμησεν ' ει γὰρ λυιιαίνεται τῆ συστάσει πῶς παραλαμβάνει αὐτὸ ἐν τοῖς τρόποις τῶν προβλημάτων ώς συνιστάμενον ' auroμεν ὁτι ἐν τῶ ἀσυστάτω 25 δει προσυπακουειν τό πάνυ ἄδοξον ' ἔπειτα ἐπι μἐν τῶν συνεστηκότων δεῖ ἀκολουθεῖν τὴν τοὐ πράγματος
ἀλγαν τῆ τοὐ προσώπον και ἀμφότερα ἄδοξα ' και γὰρ ἡ ἀκολουθῶ ἡ προς ἄλληλα ποιήσει τὸ συνεστώς ita δῖ τῶν ἀσυστάτων, δεῖ τὸ μῖν πρῆγμα ἄδοξον ειναι 'so το ει πρόσωπον ώμολογημiνον ώς ἄτιμον, ἔνα ἡ πρὸς ἄχοληλα διαφορὰ τὸ ἀσύστατον ἐργάσηται ' okν ἐκμισθώσας τις τὴν ἐαυτου γυναῖκα και τιν μισθὸν οὐκ ἀπο-
198쪽
λαβων δικάζεται τω μισθωσαμένO' ἐν ι ἐν γαρ τουτου
δόξει λόγον εχειν τὸ την ἐαυτου γυναῖκά τινα μισθωσαι και μισθὸν υπερ της ἀλογου πράξεως ἀπαιτεῖν' ει μέν- sτοι δοχς ἐκάτερα ἄδοξα συνίσταται ' τοῖς γὰρ ἀδόξοις πρέπει τα ἄδοξα πράττειν' inia και οἰκεῖον τοῖς ἀδόξοις τό ἄδοξον ' καὶ εν τουτω γὰρ, οτι αισχρὸς ων ὁ πορνοβοσκὸς και αισχρόν τι διαπράττεται, ο- εστιν ἀπωθή- σασθαι τὸ κατηγορουμενον ώς απιστον ' ισως ει καὶ 1οσυνηγόρους προσήκει διJοναι τω πορνοβοσκω, ῶς ἀτιμφκαι μη εξὸν αὐro λέγειν. Παραδοξου παράδειγμα' πενης καὶ πλούσιος ἐχθρol' κατεγνώσθη ὁ πένης θανάτω ' ἐκδίδοται τω δομέω, πείσας ὁ πλούσιος τόν δίμιον ταλάντου ἀπέκτεινε και φόνου φάγει' ταυτα τοίνυν εοικε κοι- 15νοῖς τόποις και καταφορα, ονει γὰρ ἄδοξον το πρόσω - πον καὶ ἀπὸ της πράξεως ἄδοξον παρασκευάζεται ' διόκαὶ παράδοξον κέκληται ' τὸ μῖν γὰρ πρῆγμα δυσωπεῖνου δυναται, πρέπει δἐ Ουδαμῶς τῆ περὶ του προσώπου τὰν ' πάντα γὰρ παράδοξα ' τὸ αἰτησαι ουτω παρή- 20 δοξα καὶ ἀναιδη περὶ αυτόν οὐκ ἔντα ἄδοξα ' καὶ τὸ τὸν δημον ἀπονευσαι ἐπὶ τὰ ἄλλα ομοίως. φιδοξουδἐ παράδειγμα ' στρατηγὸς προέστησε τοὐς ααααλώτους - του oικήματος καὶ κρίνεται δημοσίων ἀδικημάτων' ἐπὶ τούτων την ἄγαν καταφορὰν ἐμποδίζει τὸ πρόσωπον 25ενδοξον ον' καὶ χρη πρότερον ἀπὸ τῆς πράξεως διαβεβλημενον αυτὸν ἐπιδεῖξαι' εἶθ' ουτως ἡρεμα ἐπιτείνειν καὶ τὸν κατὰ του προσώπου λόγον ' διὰ τοὐτο γὰρ ἀμνίδοξον ' ἐπειδὴ τὁ μῖν πρόσωπον ενδοξον, τὸ δῖ πρῆγμα ἄδοξον ' διαφέρει δἐ τos ἀσυστάτου, ἐχει γὰρ τὸ ἄδοξον ο
199쪽
N μὲν γαρ εἴδη καὶ τους τρόπους δια τουτο μανθάνομεν δήπου, ἴνα τὰ is οἰκεἱαις ἰδέαις των λόγων χρώμενοι τα προβλήμωτα
Μαρκελλὶνου. N εἰδη φησὶ και τοῖς τρόπους' 5 του μελετῶν ενεκα κατὰ λόγον τὰ ζητήματα, και μ ἡ
ἀνοικείαν την ιδέαν και τὴν ἐξαγγελίαν ποιεῖσθαι του λόγου μανθάνωμεν' οἰκουν ἀκολουθως χρὴ πρωτον μανθάνειν το ειδος των ζητημάτων' και τὰς στάσεις καὶ τὰς διαιρέσεις τοὐ πολιτικοὐ ζητήμαrος, και ουτω περὶ 1ο ιλας η ζητεῖν ' ουπω δἐ εἰδότας τὴν στάσιν και τὴν διαψεσιν, O περ τουτο μόνον τὐ βιβλίον ἐπαγγGaεται,ου δυνατὁν τὰ εἴδη μαθεῖν και τους τρόπους ' ταυτα δἐ τὰ εἴδη διονύσιος χαρακrηρας καλεῖ' τὰ πανηγυρικὰ.74 ηθικὰ, παθητικὰ, συμβουλευτικὰ, μικτά ' δεῖ Ovν τον 5 μελετῶντα γνῶναι και μαθεῖν, πότερον πανηγυρικῆς ιδίας τὁ προκείμενον ἡ ἐτέρας' ινα προς τὁ υποκεψε- νον τοῖς λόγοις χρήσηται και προς τους τρόπους ομοίως,
Συριανου. Ἐπισημαίνονταί τινες τω χωριφ ώς ουκ ὀρθῶς εχοντι ' ου γὰρ πάντως τὀ δικανικόν εἰδος 25 του λόγου και δικανικως ἐξενεχθήσεται ' ὁ γουν Λημοσθένης ἐν τω περὶ στενάνου, δικανικωτάrω των λόγων ὁντι, πανηγυρίζει, τῆ λαμπρότητι των οικείων ἐναβρυνόμενος πολιτευμά rων ' λ καὶ Ἱσοκράτης σομβουλευrικόνειδος λογου διαπλόκων, πανηγvei ι πανταχοῖ, Ἀττικῶν
200쪽
ἀνδραγαθημάτων ' μνων, ἐρουμεν ουν Ora τοῖς ἀκριβῶς κατανοοὐσιν, ουδ' οτιουν ' ὁ τεχνογράφος φαίνεταιημαρτηκως' εἰ γαρ και παντα Γ ἡ πανηγυρικη Τ ἐγκαταμ iγνυται ἴλη τοῖς προειρημένοις λόγοις, ἀλλ ' ουν των
στανται Λημοσθένης και Ἱσοκράτης ' ἀλλ' ὁ μἐν τη τε δεινότητι και τραχύτητι, ηδη δἐ και γοργότητι πολλη κεχρημένος, δικανικῶς κομιδη τὸ δικανικὁν και πανηγυρίζειν δοκῶν ὁ δαιμόνιος si απεργάζεται ' ὁ δi του
ρικης ιλας περαίνει ' ον γὰρ η της ολης επιπλοκ' ἀλλοιότερον ἀπεργάζεται το ειδος ' ἀλλ' oπερ αν ' ἐξ ἀρχῆς ὁ 1s τεχνιτης ἐπιδεῶ αι τ0 λόγω πρόσφορον ειδος βουλευσεται,τovro και την ἴλην ἐξ ἀνάγκης ἐπομόν δημιουργει, καθάπερ or τε πλάσται και οἱ γραφεῖς. Σωπάτρου. Ovκ ἀκριβῶς ἐνταυθα λέγει ' ου γὰρ ἀεὶ τὁ δικανικὴν δικανικῶς μελετῶται, τό μἐν γὰρ πρόβλημά ἐστι του δικανικου εῖ υς' πανηγυρικου δἐ η ιδεα, 20 τουτέστιν η εξαγγελία καὶ ἡ ποια φράσις. 2 ιαφόρει M