Rhetores graeci, ex codicibus florentinis, mediolanensibus, monacensibus, neapolitanis, parisiensibus, romanis, venetis, taurinensibus et vindobonensibus

261쪽

το ειναι τους φεύγοντας αἰχμαλωτου πομι την ζήτησιν ἐν δἐ τ ῖς νομικαῖς αυτό ἐστι το ρητὸν τὸ ζητούμενον η κατα την διάνοιαν εἰ τουτο σηροίνει, η καθ' ετεγνρητιν ἐναντιον, η κατ αλλο τι περὶ - ἐξης ἐρωμεν.

ε ρητὰ δἐ λέγω ' ' επισημαντiον ὁτι ρητὰ οὐ νόμους λε- γει μόνον, αλλὰ πάντα ἄπλως τὰ γεγραμμένα ' καίτοι

Οὐ πάντων νομίμων. 0Mως νομικαὶ κα Γνται τω ταν νόμον κυριωτατον καὶ τιμιώτατον εν τοῖς ρητοῖς απάντων ειναι' εκ των οἰκείων -ν τὰς στάσεις χαρακτηρίσας,10 πάνυ τεχνικως τη συνηθει χρώμπος ἀκολουθία, πρῶτον κοινῶς πάσας τεχνολογει λέγων τότε γίνεσθαι νομικῶς, λαν τι ρητὸν παρὰν την ἀμφισβήτησιν ' ῶσπερ και ἐν ταῖς κατὰ ποιότητα ἐποίησε, γένος μἐν αυτῶν πρῶτον την ποιότητα εἰπεν, εἶτα καθ' ἐκάστην ἀκριβῶς διεβ το,15 ουτω κἀνταῖθα άπάσας περιλαβὼν τὰς νομικὰς διαίρεσιν αυτῶν ἐποιήσατο ' ωτι δἐ εκ μἐν νόμου ' νόμος τὸν ἀνελθόντα ξένον ἐπι τό τεῖχος τεθνάναι πολέμου ἔντος' ἀνελθὼν ηρίστευσε καὶ υπάγεται τω β νόμω' εκ δι δι 10I θήκης ' Οι- εγραφέ τις εν ταῖς διαθήκαις τελευτῶν zo ἀριστεῖς, ἐκ των υπαρχόστων αυτῶ γενέσθαι εα χρυ--υν ἔχοντα δόρυ' ἐκ δἐ φηφισμάτων, οἷον μετὰ τ ν- των τυράννων κατάλυσιν Μεγαρεῖς διέσωσα, των Ἀθηναίων τὰ εκθετα βρέφη ' ἀποδιδόντων γράφει τὶς τὰ κατὰ Μεγαρέων ἀναιρεῖν πινάκων' ἐκ δἐ κηρυγμάτων, as οἷον ἐκηρυξεν ὁ νόμος, τὸν θεραπεύσαντα νο υντα Περικλειώ λαμβάνειν δωρεὰν ην ἄν βοὐληται ' Μεγαρεὐρθεραπεύσας ἀξιοι λυθυναι τὸ κατὰ Μεγαρέων φηφισμα

ἐξ επιστολῶν M'. oLν εγραφεν ο πατηρ τω διδασκαλωμη εκμανθάνοντα τὰν υἱόν ἀποκτεῖναι ' απέκτεινε ει o ο διδάσκαλος μη ἐκμανθάνοντα καὶ κρινεται ' προσκειται

262쪽

M τοῖς κηρυγμασι τα ἄρισμένα ἀντὶ του τ0 δημω ἀρέσοντα, κεκυρωμένα, οἷον ἐκ προστάγματος καὶ φήτω του δήμ- κεκηρυγμένα ' η ἰστέον δἐ ώς των ρητῶν τούτων τὰ ι ἐν επραφα, τὰ δἐ ἄγραφα καλεῖται ' εγγραφα μῖν Ουν νόμοι, διαθῆκαι, τηφίσματα, στῆλαι' ἄγρανα SM, οἷον κηρυγματα, χρησμοι, εθη. ' κοινωνεῖ σφοδραὐητὰν καὶ διάνοια τῶ κατὰ νόμον δρω, τῶ ἀμφότερα

εις την του ρητον ἐξέτασιν καταφευγειν ' καὶ παράδειγMαμἐν ρητον καὶ διονοίας ὁ ρiφας τὴν ασπίδα καὶ ἀποκτείνας τον των πολεμίων στρατζγόν καὶ κρινόμενος ρι- 10ψασπίας ' Oρου ει τοὐτO' νόμος τὴν τρις γαμηθ'εῖσαν

ἄτιμον εἶναι' ἀπολιπομά τις τον πρότερ- ἄνδρα ἐγαμήθη δευτέρω ' πάλιν διαλυωμένη -τ6 προς τον πρατον υπέστρεφε καὶ κρίνεται' ἐνταὐθα γὰρ αυτὸ τοῖτο ἐστι τὸ ζητ μενοπι ει τρις τουτό ἐστι γαμηθῆναι' ἄσπερ is Ουν εν τῶ ρητῶ καὶ τῆ διανοία λέγομεν μὴ τοὐro πη- μαινειν τὴν ριφασπίαν, ην λέγει ὁ νόμος, ἀλλ' ετερον,-τω καὶ ἐν τῶ δρω λέγομεν, μὴ ειναι τούτο τρὶς γαμηθῆναι ' λέγοντες ει τοὐτο ου τὴν διάνοιαν εξηγουμεθα του νόμου ' ἀλλ' ὁμολογουντες τὴν διάνοιαν προς απαν 20 ἐναντιο μεθα. διαφέρουσι M, καθὸ ἐν μἐν τῶ θητῶ καὶ τῆ διανοία ὁμολογουμενόν ἐστι τό ὐητὸν καὶ ισχυρόν καὶ ζητουμο τὸν σκοπὸν αυτον, διότι τῆ διανοire χρ μεθα' εν ει τῶ δρω πρὸς αυτὰ τὸ ρητόω ἐστιν ἡ μ η,ει ἴλως n re βασται' ἔτι κοινωνεῖ ρητὸν καὶ διάνοια IS πραγματικὴ τῆ κατὰ ρπὸν καὶ διάνοιαν, ἔτι ἐν ἀμφοτέραις ταῖς στάσεσιν ἡ του ρητοὐ διάνοια ἐξετάζεται καὶ πραγματικῆς μἐν παράδειγμα τοὐτο, νόμος τὸν ἀστράτευτον μὴ στρατηγεῖν' ἀστράτευτος ἀποκτεiνας ἀ- ραννον ἀξιοι στρατηγεῖν ' ρητῶ δἐ καὶ διανοίας τό προ- Soειρημένω τοὐ ριφάσπιδος ' εν ἀμνοτέροις γὰρ ἡ διάνοια ἐκζητεῖται, ἀλλ' ora ἡ ' επιπόλαιος τοὐ ρ οὐ προαγωγή '

263쪽

ραι τὴν ασπiδα, αλλ ἀριστευσαι, ουκ ιστυρῶς δέ' ἀναισχυντεῖ γὰρ, ὁμολογεῖν ' μἐν Piφασπις ειναι' ἐπειδὴ Mκαὶ οἱ νόμοι ρ α καλουνται, εικότως νομικὰς τὰς περιρητὰ ἐκάλεσε στάσεις. 1s Μαρκελλιν ov. Σκόπει του τεχνικου τὴν ἀκραβειαν ' πριν γὰρ ειπεῖν περὶ ἐκάστης των νομικῶν στάσεων, πρῶτον τίς ἡ νομικὴ ζήτησις διδάσκει' ὁ γὰρ ἀγνοῶν, τίς ἡ νομικὴ ζήτησις, πριν ἀν μάθη τί ἰ δι-

νος ειπεν, οὐ γὰρ ει τι τι ρυτιν τυγχάνει, ἀλλ' ἴσα εγ- γρανα, μαλλον δε ἐστιν δ και ἄγραφα, ιν λόγοις ἀγρά- 25 φοις, μGντεω , κζρΘμοτα, και ολως φωνή τις ' ἀλλ' εὲ-I02 ποι τις, ἔτι και ἐν ἄλλαις στάσεσίν ἐστιν in ἄρ ἀλλ' οὐ περι ταυτα ἡ ζήτησις, ἀλλὰ περι τὀ πρῆγμα' ἐνταυθοδῖ πῶσα ἡ εξiτασις περι αὐτὼ τὸ ρητὸν γίνεται, taro--των ημῶν εἰ τοὐτο ὁ νόμος βοὐλεται ' ει δἐ και ἐν πρα- 3ογματικῆ εορiσκομεν νόμον ημι 'φηφισμάτων εισφορὰς, Lae ἐκεῖ ia/ν περι του μέλλοντος ἡ σῶφις, πότερον Mi R

264쪽

κυρωσαι το ἔγγραφον η ου ' ἐνταὐθα-τὸ ρητον κεκυρωμένον ἔχομεν καὶ κείμενόν ἐστι' καλῶς ει το ἰσχυρότερον των αλλων ρητων προέταξε , λέγω δη τον νόμον ' oθεν καὶ την προσηγορίαν ἔλαβον αἱ νομικαὶ κατ' ἐξοχην ὁ του προποντος. Ἐρισμένα. y δταν επὶ συμφέ-sροντι της πόλεως κύρυττηται, ταυτα καλεῖ ώρισμένα' καιτα δημόσια, οἷον ὁ ἀγωνιζόμενος υπῖρ τῆς ἐλε θερίας τῆς πόλεως στεφανουσθω, ἡ ἄρισμένα λέγει τα ἄρισμένον εχοντα χρόνον, ώς ὁ Βρααδας ἐκήρυξεν πρι πέντε

ἡμερων ' ονἐς δἐ ώρισμένα καλουσι τα ἐπὶ ώρισμένω 10 προσώπω ' oίον Λημοσθένη Λημοσθένους Παιανιέα στεφανῶσαι χρυσω στεφάνω. Πάντα απλῶς τα ἐν ρη-

τοῖς ' Καλῶς σφόδρα ' ου γὰρ μόνον τὰ εγγραφα ρητά ἀλλα καθόλου και λόγος και φωνὴ και' μαντευματα κάὶ

Σωπάτρου. 'Lπὰν γὰρ σερον τῶν προσώπων το 20ρητῶ χρῆται, τό δἐ ἔτερον ταla διανοίαις ἀπαντα προς λυσιν και ἀνατροπὴν του θητου, ποιεῖ ροτὀν καὶ οιάνοιαν μέρη δἐ ταυτα καλεῖ του ρητου, τψ τον λόγον ἐξ υλης και εἰ λης συνεστάναι ' υλης τῆς λέξεως, ειδους τῆς διωνοίας ' δ και μέρη κυριώτατα αυτου ἐστιν ' επεὶ τοίνυν o as μἐν πεδιν U Hξει χρῆται απλῶς μηδῖν τὴν διάνοιαν περιεργα ειενος, ἀλλα κατὰ τὸ πρόχειρον προτίρων τόρητὸν, ὁ δἐ τῆς μἐν προχειροη περινρονεῆ προαγωγῆς

και τῆς λiξεως, ἐπὶ M. τὴν διάνοιαν καταφευγει του θη- που καὶ τὴν του γεγραφότος διάθεσιν, εικότως O τενο- 3ογράφος εῖργε τοῖς του ρητον χρῆσθαι μέρεσι τους κατὰ

265쪽

ρητον καὶ διανοι πν ἀμφισβητουντας. 'N περὶ π λεἱo-ν α' ἐμφαίνει την αντινομων' ἀπάγκη γαρ ενταυθα 'nλείονα εἶναι τὰ ρητά ' πῶς γὰρ δυναται ειναι αντινομία χωρις πληθους διαφορῶν νόμων;

Συριανου καὶ Σωπάτ ρου. Καλῶς πάνυ το

θησαν πάντως δεῖν τον νευγοντα εχειν την διάνοιαν,15 τον διώκοντα δἐ το θητόν' εχει M ora Oυτως ἀλλα καὶ ἀντεστραμμένως ' καθόλου δἐ εἰπεῖν ἐν μἐν τοῖς κατὰ νυγην καὶ δίωξιν ρσοῖς καὶ διανοίαις ὁ διώκων το θη- τὀν εχει' ὁ di φεύγων την διάνοιαν ' εἰ μη ισως εν ενέποτε τουναντίον ευρεθῆ ' εν ει τοῖς κατὰ ἀξίωσιν πάντως Io ὁ φευγων εχει το ρητὸν καὶ ὁ ἐναντιουμενος τυν διάνοιαν καὶ του μῖν κατὰ φυγην καὶ δίωξιν παράδειγμα ὁ ρωας την ἀσπίδα καὶ ἀνελὼν τὸν πολέμιον, καὶ κρινόμενος του δἐ κατὰ ἀξίωσιν o Ἀριστογεέτων ὁ ηττηθεὶς την των - παρανόμων γραφην καὶ ἀξιῶν inirιμος ειναι ' η ὁ ἄσω- as τος ὁ εαυτὸν πηρώσας καὶ ἀξιῶν δημοσίας τυγχάνειν σμτησεως, τοὐ νόμου κελευοντος τους πηρους τρέφεσθαι εκ του ταμείου ' γίνεται δἐ καὶ κατὰ αἴτησιν ρητόν καὶ διάνοια ' οἶ- νόμος τὁν ρηξαντα την φάλαγγα τῶν πολεμίων αιτεῖν ην μέλεται δωρεάν ' στρατιώτης ἐν αυτο-30 μόλου σχήματι ἐπανελθῶν διέρρηξε την τῶν πολεμίων

266쪽

φαλαγγα καὶ αἰτεῖ την δωρεάν' ἐνταυθα γὰρ οπερ ἐκ τοὐ νόμου διώρισται γέγονε' ζητεῖται δἐ ὁ τρόπος ει περτον δι ἀριστείας μόνον θήξαντα την φάλαγγα των πολεμειν η τον ἴπως δήποτε ὁ νόμος κελεύει τιμῶσθαι. Ἱστέον δ/, ἔτι τοs ρπου καὶ τῆς διανοίας Ovκ ἀπέδωκεν Si ὁρισμόν', ἀλλα μόνον τύπον του πως γiνεται' διό δεῖ και οριγιν ἡμας τούτου ἀπολυναι ' ρ τὸν καὶ διάνοια

ἐστι ζήτησις περι τοὐ g τί ποτε βούλεται τὸ ρητὸν μηνύ ειν, εἰ τὸ φανερῶς πεπραγμένον ἡ τὸ κατηγορούμενον ἡ

ετερόν τι ' ἐζήτηται δῖ, τίνος χάριν ταύτην την στάσιν 10 πασῶν προέταξε των νομικῶν, καί τοι γε ἀτελεστέραν Ου-

σαν πασῶν ' ου γὰρ δὴ ἀγνοουμεν, ώς ἡ ἀντινομία δύο

νόμους εχουσα τελεωτέρα τῆς μιας εστι και ὁ συλλογι- ὁς τέλειον τε εiω συνάπτων ἐπαναβαίνει' ἐρουμεν ουν,

ἔτι αὐτό τοὐτο τὰ ἀτελῆ εἶναι προτίθησιν' αὐτὴν τῶν IS λοιπῶν τελείων οὐσῶν ' τα γὰρ ἀτελῆ πρὸ τῶν τελείων ἄρεισαγωγικώτερα ' αλλως τε ει καὶ ἡ ωντινομία δύο εχουσα νόμους και οιον διπλοῖν υπάρχουσα ρητὀν και διάνοια παρεχώρησε τῆ ἐνὶ κρατυνομευ νόμω στάσει και τῶναπλῶς' ώς γὰρ τὸ ἄπλοῖν πρὁ τοὐ διπλῶ, και τὸ εν πρό ao τῶν δύο, και δν τρόπον ὁ στοχασμὸς πασῶν τῶν λογικῶν προτέτακται, τῶ ἐν πάσαις ἐμπίπτειν, ουτως και τό ρητὀν και ἡ διάνοια προτέτακται, ἐπειδη ἐν πάσαις ἐμπίπτει ' η τε γὰρ ἀντινομία, ώς καὶ ὁ τεχνικός φησι, διπλοῖνεστι ρητιν καὶ διάνοια ' δ τε συλλογισμὁς ζητουμένην 7 25εχει την διάνοιαν τοὐ νόμου ε1ει ota o τι ποτέ ἐστι πρῶτον θητιν και διάνοια εἰπεῖν, D' ἐν τούτω ειδῶμεν --τοὐ την φύσιν. Μαρκελλέν ov. Προκείσθω τοῖτο ', ἔτι ἐν ρητν καὶ διανοία πάντως δεῖ παραβεβάσθαι ρητόν, καὶ οὐτως 30

267쪽

. συνεσrάναι την ζήτησιν καὶ την μάχην ειναι περὶ τοτόν εμ ει την διάνοιαν ἀφεις ἄγραφόν τι παραθη τωεπράφω, μηδἐν ταῶτα ἀλληλων διαφiρειν ισχυριζόμενος,

ποιεῖ συλλογισμον. sὸς ἐπὶ το πλεῖστον. Iσιος, ἐπει-ε δη το ρητον συμβαίνει ποτὸ καὶ του φευγοντος ειναι, αλ-

λὰ σπανίως ' ει γὰρ ἀνάγκη εν ρητῶ καὶ διανοία παράβασιν ειναι ρητῶ, καὶ κρίνεταί τις ώς παραβὰς το ροτον,αῶς ὁ φεύγων δύναται ρητον προτείνεσθαι ἐφ ω κρινεται; τότε ισως ὁ φεύγων προβάλλεται το ρητὸν, ηνίκα 10 τις ἀξιωσις ην' τότε γὰρ οηκέτι κατηγορός ἐστιν' ἀλλ' ο&ως και ἐν αξιώσει τάξιν εχει κατηγόρου ὁ αἰτῶν, καὶ γὰρ πρῶτος λάγει, καὶ φευγοντος ὁ ἀντιλέγων ' okw νόμος τον πρῶτον διαρρήξαντα την φάλαγγα τῶν πολεμίων ἀξιουσθαι δωρεῶς' ἐν αὐτομόλου ' τις σχήματι ἐξως την 15 φάλαγγα αιτεῖ δωρεάν' τινἐς δέ φασιν, οτι ὁ ἀντιλεγωνεστιν εν τουτους ὁ τuν του κατηγόροv τάξιν επέχων' ἄστε. o φεύγων τὸ ρητὸν προβάλλεται ' δεῖ δἐ εἰλναι, οτι μὲτο- ρητου και ' της διανοίας ὁ νόμος ποιεῖ τό εγκλημα και νόμου παράβασις ωρὶσκεται' ἀναιρεθέντος ει του I 0 νόμου οὐδαμῶς εσται αδίκημα ia πραχθέν δ' ποῖον γὰρ αδίκημα τό ἀνελθεῖν ξενον εις τὸ τεῖχος, εἰ μη νόμος εκώλυεν ' ενiorε μἐν Ουν ὁ παραβὰς τὸ ρητόν εκὼν λεγει δπαραβεβηκέναι διὰ τό συαφέρον' ενίοτε δῖ ἄκὼν τυν αμτiαν τοὐ πραχθέντος επι τὀ δυνατώτερον ἄγων η επι θεον' 25 παράδειγμα τούτων του μῖν πρώτου τὁ παρὰ του τεZνι- κου τεθέν ' φησει γὰρ ἐκῶν παραβεβηκέναι της κοινης ώφελείας ενεκα ' του δ' ἄλλου, νόμος τὸν φυλακα μη καθεύδειν η θανάτω ζημιοῖσθαι' φίλαξ κοιμηθεις εφη προς τὸν στρατηγὸν ἐνύπνιον εωρακέναι προστάττον ἐν τῶδε 3ο τῶ τόπω συμβαλεῖν ώς νίκης γενησομένης ' συμβαλωνενίκησεν ' υπάγεrαι ώς καθευδήσας ὁ φύλαξ και συναγο-

268쪽

ρευει αὐτω ὁ στρατηγός' ουχ ἐκόντα γὰρ φησει καθευδη-

Π τουτο μἐν Ουἰ' τω Droi δε παρατἰθησι τι πρῶνα εἰς ταυroν 104 συνάγον in αγραφον τῆ εγγράφω καὶ ποιῶ συλλογισμόν' ἔστι γὰρ συλλογιομος η ἀγρύφου πράγματος προς ἔγγραφον παράθεσις Heταυro ν συνάγοντός τινος το αγραφον τω ἰγγράφω ' oων τον ἐξ ἔ-ταψας μη λέγειν ' ἐκ πόρνου τινα γεγονότα λέγειν κωλυει τίς. o

269쪽

νοιαν τῶ ἐν πάσαις ἐμπiπτειν ταῖς νομικαῖς προηγεῖσθαι πασῶν, Ουτω κἀνταυθα, ἐπδε δεῖται η αντινομία συλλογισμου, ἐν οἶς το περιεχόμενον καὶ περιέχον ζητοῖμευ συλλογισμω δηλῶσαι ' εστι δἐ καὶ αλλως ὁ λογισμος νυ-5 σιν εχων' ρητοῖ καὶ διανοίας ' δοκεῖ γὰρ καὶ αυτος καθ' εν μέρος εχειν το ρητὀν, καθ' εν di την διάνοιαν ' τούτου χάριν σθυς μετὰ τὸ ρητὸν ώς συνεγγίζων καὶ προτης αντινομiας, ῶς συμβαλλόμενος αυτῆ προς την ἀπόδειξιν ' τὰ γάρ τινι συντελοὐνrta προς ἀπόδειξιν προη- 10 γεδε ι κατὰ την μάθησιν, ώς ἄπλούστερα των ἀποδεικνυμένων. Udη δῖ συλλογισμῶν τέσσαρα ' ἐκ τοὐ ἴσου καὶ του ὁμοίου, ώς ἐπὶ του πόρνου, ος κωλυει λέγειν, τῶ νόμον ειναι τὸν εξ εταψας μη λέγειν, ἴσον γὰρ του-ro' ὁ γὰρ κατηγορος προστίθησι τῶ νόμω καὶ τὁ πρῶ- γμα, λέγων ταυτὸν ειναι ἐκ πόρνου καὶ ἐξ εταψας, ὁ γὰρ βίος se ἀμφοῖν ὁμοιος' ἐκ του ἀκολούθου του καὶ ἀποβαίνοντος, ώς ἐπὶ τοῖ ἄποκτείναντος ἐκ του στίζειν,

νόμου ἔντος τὸν μοιχὸν στiζειν' ἐνταὐθα γὰρ συλλογί- rαι λέγων, ἔτι ὁ τὸ σri ιν δεδωκὼς νόμος ἀνάγνον .20 ειναι δίδωσι, καν τι συμβῆ δυσχερῖς ἀπὸ τῶν στιγμάτων' ἐκ τοὐ μείζονος ἐπι τὸ ἔλαττον, ου μην ἀπό res ἐλάττονος ἐπὶ τι μεῖζον' ου γὰρ αν μναιτο Τ ειπεῖν, ώς ὁ τὼ ἔλαττον δούς καὶ τὸ μεῖζον δέδωκεν ' οἷον, νόμου ἔντος τοὐς μοιχοῖς ἀναιρεῖν μη ἀνελών τις αλλὰ στiξας κραα 5 νεται' ἐνταὐθα γὰρ συλλογίζεται, ἔτι ει τb μεῖζον δέ κεν τό ἀναιρεῖν, πολλῶ πλέον τὸ εὐτελέστερον τό σri ιν' ἐκ τοὐ ἐναντίου ' νόμος τῶ ἀριστεῖ γέρας εἶναι' ἀριστέα λιπόντα την τάξιν ἀπέκτεινεν ὁ στρατηγὸς καὶ φευγειτόνου ' ἐνταὐθα γὰρ συλλογίζεται, ἔτι ὁ λιπὼν την τά-m ξιν -κ ἀριστευς. οἱ συλλογισμοι τοῖς Oροις κοινωνού- σιν, ώς καὶ αὐτη η νυσις οὐ πράγμεφάλαιον ros ορου τόν

270쪽

γμενος αναρονν εχει καὶ συλλογίζεσθαι, οτι τουτο τούτου Ουδἐν διανερει' διαφέρουσι M, Oτι ἐν μἐν τοῖς οροις προς το ροτον μαχομεθα μὴ εἶπαι' καὶ τουτο λέγοντες ο νοτι Ουκ ην τουτο τυραννοκτονία ' ἐν ει τοῖς συλλογισμοῖς πονναντίον τo ρητον ἀπο ομοιότητος. των πεπραγμένων εο ιστωμεν, καὶ ora ἐν συλλογισμω το ρητον ἐξ ἀν - μοτορας λαμβάνει' επειτα ἀφεὶς το ορίζεσθαι ἐπὶ τουμοιον -ro δεικνύναι μεταβαίνει' ετι κοινωνεῖ συλλογω- μος ρύτω καὶ διανοία σφοδρα, ώς και τινα ζητηματα πατα ρητον καὶ διάνοιαν δοκεῖν συλλογισμους εἶναι, o Jον 10ως ἐπὶ του ζητήματος τούτου' νόμος τον ἄπαιδα μὴ στρα

τηγεῖν' τω πατρὶ στρατηγουντι συνεστρατευσαντο παῖδες πεπτωκασι και κωλύεται στρατηγόῖν ' δοκεῖ γὰρ τουro σολ-

λογισμος εἶναι, οτι ταὐτόω ἐμώ τω μηδ/ ολως πειν τοεχοωτα ἀποβαλεῖν και οὐδὸν διαφέρει' ου μέντοι ἡ στάσις ibσυλλογισμος, αλλὰ ρητὸν καὶ διάνοια ' του γὰρ φεύγοντος ἐπὶ την διάνοια, καταφείροντος καὶ ταύτη ν ἐξεπουμένον, οτι ἄπαιδα λέγει τον μὴ Voντα παῖδα ου τ- εχοντα

καὶ ἀποβαλόντα δι ἀρωτείας ἡ ἐκ τίχης, ὁ κατήγορος Imτὸ ρητὸν προβάHεται μόνον. Tῖνι ουν διατiρεις gres ἐν 20 ἔτι ἐν μῖν τω ρητω καὶ τῆ διανοία τῆ κατὰ νυγὴν καὶ δίωξιν ὁ κατήγορος εχει τὁ ρητὸν, καὶ ὁ νείγων τὴν διώ-

νοιαν ' ἐν ει το συλλογισμω τουναντίον ὁ φεύγων τω ρη- τω χρῆται, καὶ ὁ κατήγορος τῆ διανοία, οἷον ἐπὶ τοὐπαραδείγματος ου παρέθετο' ἐνταυθα γὰρ Ουχὶ ὁ φεύ- 25γων χρῆται τῆ διανοῖα, φάσκων οτι τὸν ἐκ πόρνης ὁ νόμος ἐτιμώρήσατο, ου τὸν ἐκ πόρνου ' τοῖro γὰρ πρόχειρον τω ρητω συναναφαινόμενον ' ἀλλ' ὁ διωκων χρῆταιτω διανoit ις ταὐris ειναι ἀξιων πόρνον καὶ πόρνην,κaὶ μηδἐν διανίρειν, αλλὰ τὴν δυσγένειαν εἶναι τὴν με- 30 μισ6 ivnν' ου γὰρ δύναται τω ρ ω ὁ καrήγορος χρῆσθαι, ψτῆς βαλβῖας φασιμ τψν σrάσιν διαλυονυ.