Rhetores graeci, ex codicibus florentinis, mediolanensibus, monacensibus, neapolitanis, parisiensibus, romanis, venetis, taurinensibus et vindobonensibus

301쪽

νόμου ' ἐκ di τιοῦν παραδειγμά rων ἔσται ναπερον τὁ εἰρημένον ' δὶς περὶ τῶν αυτῶν δίκας μη ειναι' ὁρας Oτι φανερῶς ὁ νόμος αναιρεῖ την κρίσιν ' της ἀγράνου παράδειγμα ' ἱέρεια μυουμενον ἀπόκτεινε τὐραννον, καὶ 7ευ-b γει ασεβειας ' μη αντικρυς ὁ νόμος ἐνταυθα προς τὴν κρἰσιν εν ντιώμενος gaiνεται; του μῖν γαρ ανελεῖν τον τύραννον την ἐξουσίαν προβάλλεται ' ου μην μη κρiνεσθαι τον ἐν ἱερῶ φονευσαντα κεκώλυκεν ' καὶ αλλως η μῖν Θγραφος του ενὸς εχοντος τὸ ρητὸν την διάνοιαν γ o παρέχει τῶ ἐναντίω , ωστε μερiζονται ὁ μῖν τὸ ρητον, ὀ di την διάνοιαν. ἐν M μεταλήφει μόνον ἐστὶ τὼ ρητὸν, του ἄπαξ χρωμένου εἰτε του cIείγοντος εDε τοἱ κατοχόρου ' ovκ ἔτι δἐ ἔχει τούτου την διάνοιαν τὸ 'ἐν - των , αλλὰ καὶ συνομολογεῖ δτι ἔξεστιν, αἰτιῶται δἐ ἀαό b τινος τῶν περιστατικῶς ει τις δῖ ζητοίη, τι διας ἐρει τῶν νομικῶν η ἔγγραφος, λεκτiον, ὁτι ἐκεῖ μέν ἐστιν η c τη-o ς, εἰ κατὰ νόμον τὁ πραχθεν' ἐνταυθα δἐ ει δεῖ ἴλως νισελθεῖν τὸν αγῶνα ' ζητητέον δὲ ἐπειδη καὶ τελεων ειπεν εἶναι παραγραφην ἐν τοῖς ἐξης, ποία μῖν τελεία, an ποία δἐ ατελής' οἱ μῖν Ουν τὴν ἄγρa νον εἰρηκασιν ατε-

&λιῆrcit, οτι σοι Ου προσήκει κατηγορεῖν μου, ἀμέλει προς δομοσθένην ἀπελογήσατο ' τινὸς di παραδειγμα ει-

ἐπειδη εἰρήκαμεν, υτι γίνεται σπανiως μεταλη ις απο

302쪽

6υ φεύγοντος, τοιοῖτο ' νόμος, τον βιασάμενον κόρην Ἀθήνησι χιλίας διθοναι' καὶ νόμος ἐν Λακεδα*ονι τινβιασάμενον θανάτω ζημιουσθαι ' βιασάμενός τις Ἀθηνησι κατεβαλε τὰς χιλiας' επανελθὼν εις δεαχεμψονα κρίνεται κατα τὸν εκει νόμuν' και παραγράφεται ἀστι τό- .

βλήματα ' Οι δἐ περιέχοντα, ώς περιεκτικα των Oικείων is κεφαλαίων ' ε γε και περιεχόμενα, ώς εφαμεν τὰ κεφάλαια, ἡ ἀντι τὰς πολυθρυλήτους, δους' δἐ μέθοδον προς επίγνωσιν των στάσεων επισφραγίζεται βεβαιῶν αὐτοῖτὴν διδασκαυαν, ώς πάντως ουτως ενι και, ουκ ἄλλως ἐπιγνῶναι αὐτάς' επιθημαίνεται δἐ και , ὼς διὰ τουro 1οπρῶτον περι στοχασμου διαληφεται, διότι Ου μόνον αυ- τος σχεδὸν εις πάσας ἐμπίπτει τὰς στάσεις, ἀλλ' oτι καὶ τὰ κεφάλαια του στοχασμου σχεδόν εις λ άπάσας τὰς

ἄλλας συντελεῖ στάσεις' ῶσπερ τὰ ἀπ' ἀρχης ἄχρι τι- λους, ἀντίληφις, μετάλητις, ποιότης. II Μαρκελλίνου. Καλῶς προσέθηκε τὸ ἄναγκαλς' σημειωτίον δ/, οτι αυτός 'μ ἐν προστίθησι τὴν αιτ.αν τοὐπροτάξαι τιν στοχασμὸν διὰ τι ἐμπίπτειν φησι παντα-χου και ἐν ταῖς ἄλλαις στάσεσιν ' ουκ ἀκριβὴς ει η αι ris, εἰ και πιθανή ' ου γὰρ μόνορ σrπασμὸς ἐμπίπτει ἐν 30

303쪽

ταῖς αλλαις στάσεσιν, ἀλλὰ και ὁρικον και αντιστατικόν πολλάκις ἐν ταῖς αλλαις εὐρίσκεται ' αμεινον ουν διαIta et o την Ουσίαν φύσει προτέραν εἶναι τν τάξει, περὶ ης εν στοχασμω η ζήτησις' ταύτης γὰρ μη γε νομενης φα-s νερῶς ουκ εχει τα ἄλλα χωραν, οἴτε η ιλότης, oria

Περι στοχασμου. Συριανου και Σωπάτρου. Ἐπει η περὶ me μεθόδου των στάσεων ἀρκουντως διελεχθημεν, ἀναγκαῖον

γράφων ιγ έἶναί φησι τας στάσεις, την μούληφιν διπλῆν μἐν εἶναι λεγων, ως μίαν δῶ αυrὴν metύων ' Ἀρμογένης δἐ καὶ Μητροφάνης

304쪽

καὶ περὶ των εἰξς ει πειν ' εἰδέναι τοίνυν χρη, ὼς δυοταλα συνελαλπια εν τευιον απεργάζεται, τό τε ἀπο-

μητε, εἰ ἔστιν, μέra o ποῖόν τί ἐστι' περὶ δὲ εἰ χρὴ etὸν ἀγωναξ μη γωσαι μετάληφις, ηπιρ διαιρουμένη εἰς δύο τό τε επρα-

305쪽

λέγεται, di καὶ του ro πλεοναχῶς ' ου μονον γὰρ ζήτημα 5 λέγεται, ἀλλα καὶ πρόβλγημα καὶ ορος καὶ υπόθεσις καὶ μελέτη καὶ πλάσμα καὶ γύμνασμα. ζήτημα μεν διὰ τὸν ἐν αὐτο τοὐ δικαίου Στυσnt ' πρόβλημα δἐ ααὐ τοὐπροβάλλεσθαι προς διάγνωσιν τῆς ἐν αυτω στάσεως 'ορος ει απὸ του περιγράφειν και προορίζειν τινὰ υπό- 109εσιν' ἐπόθεσις δἐ ἀπὸ του ὐπorict εσθαι πρῆγμα τι λγεγονὸς εκ προσώπου ' μελέτη ει διότι οὐκ ἄνευ τινός συνεχοῆς ἀσκήσεως η περι τοῖς θ Vrορικοῖς λόγους ἐπιστήμη προσγiνεται ἀνθρώπω ώς καὶ των ἄHων εκα-στον ' πλῶ α δἐ καὶ γύμνασμα, ἀπὸ τοῖ καὶ πράγμα- 15 τος ἀληθους μὴ υποκειμένου, γυμνασιας ει Τ ἔνεκα μόνης διαπλάττειν τινὰς υποθέσεις' ἄξιον δἐ καὶ τό χρῆ-

σιμον τῆς περὶ των στάσει0ν μεθόδου κατανοῆσαντας,

Ουrως ἐπὶ τὴν ἐκόσrhς χονοῆσαι διαίρεσιν τὸ γάρ τοι τὰς ' ἀπείρους παρὰ τοῖς ρήτορσιν ἀποδείξεις εις δέκα 20 τέσσαρας μόνας Τ ἀγαγεῖν προτίσεις, φημὶ δὴ τὰς στά-

306쪽

or ασrικοῖς εν ἴρω κεχρημενοι, ἡ τοῖς ὁρικοῖς εν πρειγματικῆ, ἀλAὰ τὰ προσεχῆ νοήματα ζητήσομεν ενίκἄστη, τὰ δἐ παντελως ἀπίδοντα διαγράφομεν ' καὶ

γὰρ 'Αριστοτέλης εν ταῖς θυτορικαῖς τέχναις προς Ti σαρα ταῶτα χρήσιμον εἶναί φησι την ρητορικὴν καὶ τὰς is δι ειυτῆς αποδείξει ς' πρῶτον μῖν προς την των ἀλη--γῶν καὶ δικαiων ἐν τοῖς πολιrικοῖς πρώ: μασιν ἐπίγνωσιν ' ώς καὶ ID.άτων φησὶν ἐν Φαιδρω ' ρὐτορος μἐν γὰρ εογον τὸ τἀληθῆ λέγειν, δικαστῶν δέ γε σωφρόνων

307쪽

τους κατηνάγκαζε, o τέχνας φάσκων εἶναι του πείθειν ἐν λόγοις, ρητορικὴν καὶ διαλεκτικὴν, τuν μἐνἐν τω λέγειν ἀποτάδην, διαλεκτικὴν δῖ ἐν τω διαλέ-

' γεσθαι' καὶ συνεχῶς επε α' αισχρον σιωπαν, Ἱσο-s κράτου tu ἐαν λέγειν ' οἱ μῖν Ουν των δειλινῶν ακροω-

μενοι συνόδων, αἴ πρὸς τους λοιπους ἐγύμναζον λόγους, ἐξωτερικοὶ εχαλουντο ' Οἱ δἐ των ἐωθινῶν περὶ φιλοσονίαν λόγων ἀκροαματικol' yy ώνόμασται δῖ στοχασμὸς, απὁ μεταφορῆς των ἐπί τινα σκοπὸν ευστόχως ἱέντων - 10 βέλη, καὶ γὰρ ενταυθα στοχαστικοῖς τοὐ προκειμένου καὶ τοῖς εξ εικότων λόγοις O τε κατήγορος κατασκευάζει ἀεπαγόμενον εγκλημα, και ὁ φευγων διωθεῖσθαι σπευδει τὰς αιτίας ' Oρῶ ται δἐ αυτὸν Μινουκιανὸς μἐν Οἴτως'

δικαιολογίας ἐπὶ τ ν ἄρνησιν χωρεῖν' -- δἐ καὶ ' μογένης καὶ

308쪽

στοχασμός ἐστιν αρνησις παντελὴς του ἐπιφερομένου ἐγκληματος, ουκ εω δἐ εχει O ορισμος' ουτε γαρ εκ γένους εστὶ καὶ συστατικων, διαφορῶν ' καὶ προς τουτω το ἀρ- Iri νεισθαι το ἐπιφερομενον ἔγκλημα κοινόν ἐστι και τῶν&λλων στασεων' ετι δἐ ου παντὶ στοχασμῶ όρμόττει ' εἐν γὰρ τοις συνεζευγμένοις στοχασμοῖς Ora εν To ἐπιτερόμενον ἔγκλημα,. ἀλλα δυο, και ors του στοχασμου ἐξεκατέρου γνωριζομενου τῶν μερῶν, ἐκ μόνου του φευγ--

φεύγουσιν. Ἐρμογένης δἐ και μτροφάνης ουτως 10

οριψονται ' στοχασμος ἐστιν αδηλου πράγματος

ἔλεγχος ουσιώδης ἀπό τινος φω/ερου σημείου ' ἔχει δι ι Ουτος ἀτελῶς ὁ ορισμός' ώς μήτε ἐκ γένους καὶ συστάσεως υπαρχων διαφορῶν ' μήτε: τῶν ἀγωνιζομέ-

φορων, ἄπερ τοῖς τελείως εχουσιν οροις προσε7ναι δεῖ, καὶ κοινόν ἐσπιι καὶ των ωλλων στασεων το uel Hσθαι To ἐπαγόμενον εγκλημα Ασι δε Ουδε παντὶ στοχασμω ἄρμολ' ἐν γὰρ τοῖς πυνεζευγμένοις στοχασμοῖς Ουχ εν ἐστι το ἐπιφερόμενον εγκλημα αλλὰ δυo. πιι raμην, ως εἴρηταο, που στοχασμου ἐξ εκατέρων γνωριγμενου των μειρῶν κ. T. 1. 25 καὶ Ald. om. 26 Ald. αρίζονται. Ven. add. τον στοχασμον, contra omittit πιπασμός ἐστι. 27 Ald.

αδηλον πραγμάτων. Par. ἀδήλων πραγμάτων. Ven. αδήλου πράγματος. 28 Von. Οἴχως, omisso καl. 29 Ald. υπάρχει. Ven. oura γαρ ἐκ γενους ἐστὶ καὶ διGφορῶν, Οἴτε τῶν ἀγωνιζομένων Εκάτερα τα μέρη περιλαμβάνει, υλλ' ἐναντἰως ἐπιχειρήσας του Μινουκιανω καὶ παρα τοῖa διώκοντος ὁρισάμενος, Ουδεμίαν ἐν τῶ ορωτου φευγοντος ἐποιησατο μνημην' ὁ γὰρ' ουσιώδης ελεγχος μόνω του

309쪽

νων ἱκάτερα τα μέρη περιλαμβάνων, ἀλλ' ἐναντίως μἐν

στοχασμον οριζόμενος' ὁ γαρ ἔλεγχος τω κατηγόρω πρε-πώδnς' τοῖς avrose di ἐκείνω περιπίπτων ἀμαρrήμασιν,5 Ουδἐ γαρ πάντα στοχασμὸν περιλαμβάνει' εισὶ γάρ τινες οἱ τεκμήρια ουκ εχουσι στοχασμοί ' o lo καὶ ἀτελεῖς ἐκ πραγμάτων καλουμεν, ώς επι που ασώτου ' ισriον δῖ, OTι Θιανεοει τεκμήριον του κρινομένου ' τό μεν γὰρ ἀποδεiκνυσι, τὼ τεκμήρμον του κρινομενου ' το μεν γαρ ἀπο- 10 δείκνυσι, τὸ τεκμήριον ' ἀποδείκνυται δε τὐ κρινομενον καὶ Oτι τὸ μεν στοχασμου μόνου ' τὼ κρινόμενον δἐ καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις εμπίπrει σr σεσιν ' τὼ δε ἀνεύθυνον μῖν εἶναι τό τεκμήριον, ἔτερον δέ τι δύ αυτοὐ κρίνεσθαι εδιον μεν στοχασμου' Οὐ παντὴς δί' ενια γὰρ των 15 τεκμηρίων ἐσrὶν υπευθυνα, εἴς ἐπὶ τοῖ νέου πλουσιov, του γήμαντος ἐξ ἀστυγείτονος πόλεως γατ-α τυράννου, και κρινομένου τυραννiδος ἐπιθέσεως ' Oρισμὸς M αυτοῖ τέλειος ἔχει ουτω, στοχασμός ἐστι στάσις πολιτικου πράγματος των ἐπὶ μέρους περὶ του τί ἐστι

20 τῖ κρινόμενον ῆτοι περὶ ουσίας την ζήτησιν ἔχων ' γέ-

310쪽

νος γαρ του oρου ἐστιν η στάσις' υπο γαρ την στάσιν καὶ αἱ ἄλλαι πῆσαι ανάγονται ζζτήσεις' τὰ di λοιπὰ

διανοραί' ἐπεὶ γὰρ των στάσεων αἱ μεν εἰσι μουσικαι, αἱ di ἀριθμητικαί, αἱ δῖ πολιτικαὶ, προσθεὶς TO πολιτικου πράγματος των ἄλλων &υτὴν ἐχώρισε σrάσεων' οπάλιν επειδὴ των πολιτικων ζητήσεων - αἱ μέν εισι

καθ' ὁλου, αἱ δῖ μερικαὶ, προσθεις το επὶ μέρους ἐχώρισεν αυτὰς των καθόλου ἡτοι των φιλοσόφων ' δια