Rhetores graeci, ex codicibus florentinis, mediolanensibus, monacensibus, neapolitanis, parisiensibus, romanis, venetis, taurinensibus et vindobonensibus

471쪽

νῶς πέπλασται το ζήτημα ' Ov γαρ ἄπλως εἶπεν μεμηνυῖαν τὴν μητρυιάν' ἀσυστατον γὰρ ἄν ην το ζῆτq- μα τῆς μανiας ὁμολογουμένης, ἀλλ' εν δόξη μανίας

οπερ ἀμνi λον' ο καὶ τῆ κατηγορία λδωσιν υπόνοιαν 5 ὁ μἐν κατῆγορος υπόκρισιν τὴν μανίαν ἀποφαίνειν πεμράσεται ' διὰ τὴν cIυσικὴν προς τον πρόγονον δυσμένει -' ὁ δἐ υπῖρ αυτοὐ ἀγωνιζόμενος τουναντίον συστήσει και ἀληθῶς μεμηνέναι τὴν μητρυιὰν ἀγωνιεῖται καὶ στοχαστικως ἡ ζήτhσις ἄπασα προαχθήσεται διώ- 10 φέρει δἐ συγγνωμης. MDῖς και δεόντως μέμνηται τῆς διαφορῆς ταυτης ἐνταυδ α' επειδὴ κοινωνέον ουσαν προς τὴν σε γνώμην Ισθετο τούτου του στοχασμου' κοινὸν γὰρ ἐν εκατέραις ταῖς στάσεσι τό τῆς ἀγνοiας και τ οακουσων' λύει οἶν τῆ διανορα την συγγένειαν ' δοκεῖ s 5 γὰρ κατὰ δίο κοινωνεῖν τῆ γνώμη ' καθ' εν ι ἐν, Oτιεν ἀμνοτέραις ταῖς στάσεσιν ἀεικημα ut σει τό πεπραγμένον ' δεύτερον ει κατὰ τὴν retriαν τὁ ἐπί τι παθος ρεπῆς μεθιστάναι τὸ γενόμενον ' διαφέρει ουν, οτι ἐν

ἐν τῆ συγγνώμη τὸ πάθος, ἐφ' ω μεθίστησι τὴν αι-

ad risi ὁ φεύγων, λέγω δὴ φόβον ἡ ἄγνοιαν, ἡ ἐλεον, συγ

472쪽

δέ τις, ἔτι σνκ ἄδεα στοχασμὸς οἶτος, οὐ γάρ εστιν ειδήλου πρήγματος ἐλεγχος ' αλλ' ἐρουμεν, ἔτι δηλον μἐν τὸ πρῆγμα, τὁ δε ἄδηλον παρὰ την γνώμm 7σταται I94

' .ciννίδος κατάλυσιν κινδυνεύει περὶ τῶν χεrρῶν, τοὐτο

473쪽

ρου, λέγοντος, ωτι διὰ τί ἄνευ λvrριον ἀφῆκάν σοιτιν μητέρα, ὁ φεύγων ἐρεῖ' ἐλεησαντες την ἡλικίαν καὶ

474쪽

ala ν ἡ ποιήσας τι εἰς θόρυβον και ro ποιησαi τι ποοσαγάγοι τον δυμ οπι δικαστηρίου ει απάτης παράδειγμα οἷον εγράφατο ο πλούσιος τυν πενητα ξενίας και ειλεν ἐφυγάδευσεν αυτός μετὰ ταῖτα λοιμοῖ γενομένον εχρησεν ὁ θεος παίσασθαι τον λοιμὸν, ει πολiτης εαυτὸν ciπο βσφάξοι υ ρ της πολεως ' O πένης ἀκουσας κατελθὼν εντη πόλει ἀπέσφαξεν εαυτόν' επαύετο ὁ λοιμός ' και κρίνεται ὁ πλούσιος ἐξαπατης δικαστηρίου ' διαφέρει δῖοντος τοὐ δημοκοπiου, οτι ωδε μετὰ λόγου και κρωεως η απάτη γίνεται τ- δικαστων, εκεῖ δἐ μετὰ ἀποκρίσεως μόνης η ενὸς λόγου μόνης ἀπονάσεως ' δήμου ει

απάτης ' οῖον oἡτωρ ἔπεισε πόλιν παρασκευάσασθαι ώς πολεμίων επιόντων ' Ovκ ἐπῆλθον οι πολέμιοι, και κρίνεται ἀπατης δήμου ' διαφέρει δἐ ουτος τού τε δημοκοπίου και ' τοῖ ἐξαπάτης δικαστηρίου ' o τι ἀντιστάσει is ἐπιπλέκεται λέγωroς τοὐ ρήτορος ' διὰ τοὐτο μὴ ἐπεληλυθέναι τοῖς πολεμωους διὰ τὁ γνωναι Ῥῆς παρεσκευ- σαίνους ' και ευεργεσειν Topro προβάλλεται ' εν ἐκείνοις I96M -δεμίαν ευεργεσίαι Ουγ' ετερος δυναται δείξαι' ἔστι δἐ τὸ στοχαστικὸν, οἷον. πότερον χρησwεὐσαι βουλόμε- 20

νορ ὴ βλάψαι ἡ τῆ ἀληθεῖ α νομίσας εἶναι πολεμίους

ἔπεισε παρασκευάσασθαι ' ειτα τό ἀντιστατικὸν ἐν τη

475쪽

Μαρκ ελλίνου. Αἰσθανεται καὶ ετερα στοχασμων εἴδη υπό τινων ἐπινοουμένων , φυχρὰν di την παρὰ τούτων ἐπεξεργασειν ἡ γονιιενος ' μόνον δὸ ἐπισημηνάμενος ora ἴσως καὶ ετερά εστιν εἴδη, προραιτεῖται την τούτων ο μνήμην' εἰ γὰρ καὶ ευρίσκεται φησιν αλλο, ἀλλ' ἐκ του- των συμπλεκόμενον ευρίσκεται ' τινἐς δἐ υποτίθενται τον παράλων ων εἷς ἐστιν ὁ Μινουκιανός ' εστι δἐ τὸ παράδειγμα μυτου τό παρὰ του μάγου ' Mς υπέσχετο ἀσωπροθεσμίας τινος ἀναιρήσειν τον τύραννον ' σκηπτὸς γε-1dνόμενος ἀνεῖλε τον τύραννον ' καὶ αιτεῖ δωρεὰν δ' μάγος εἰ ρηται δἐ παράδοξος υτι των ἄλλων στοχασμῶν ἐγκλήματα καὶ ἀδικήματα εχόνrων μόνος Ovτος κατορθώματα καὶ δωρεὰς εχει ' καὶ ἔτι πανταχον ἄρνησιν ευρίσηο- κομεν ουσαν ἐν τοῖς στοχασμοῖς' ενταυθα δἐ ομολογέα, ε, του πράγματος, οτι ἐπOωσα, ἀνεῖλον τον τίραννον ἀλλ' εἴποι τις, οτι ovδἐν παράδοξον τι ὁμολογεῖν οτι κατώρθωκά τι ' ἀλλ' εστι μῶλλον καὶ πλέον του εἰρύ- μένου εκεῖνον καλεῖν παράδοξον ' ξρα τις κόρει' emistus ετὰ ταυτα νεκρά' καὶ ὁ ἐρασής παρεστῶς τω σώματι, ro ἐρι0τώμενος τίς εχ ὁ τον φόνον δεδρακώς, ἐαυτόν - λόγησε καὶ κρίνεται ' παράδοξον γὰρ ἐνταυθα τό του ἀδικῆματος αἴτιον εἶναι λέγειν, οπερ ουδαμοῖ ευρίσκο- μεν' ἐπινοουσέ τινες καὶ ἄλλο εἶδος τοιουτον' ἐγράφαντο ἀλλήλους Αιπένης καὶ Ληαοσθένης ' ὁ μἐν φιλι is πισμου ὁ ει μηδισμου. υριστογείτων ἀμφοτέρων κατηγορει' τολο πρὸς ἔκαστον των προειρημένων διαφορὰν ἔχειν τινὰ δοκεῖ' ουτε γὰρ απλοῶς αν εἴη στοχασμὸς δύο πρόσωπα εχων καὶ δύο εγκλήMατα κρινόμενα ovrε διπλοῖς ἀντεγκληματικός ' ουδῖ γὰρ ἀντεγκαλουσιν,4 ἀλλήλοις' ἀλλ' εἴς μἐν ὁ κατηγορων, ἀμφότεροι δἐ φευγουσιν, πρὸς τούτοις Ουδἐ των συνεζευγμένων οῦν εἰη ' ου γὰρ δύο ζητοίμενα εφ' ενὶ προσώπφ τέτακται, αλλα

476쪽

δυο μ, τα κρινόμενα πρόσωπα, δύο ει τὰ ἐπαγόμενα ἐγκλήματα ' παρέλιπε δἐ ὁ τεχνικος τον παράδοξον se ἀντικειμενον πῆσι τοῖς ἄλλοις' η γὰρ ἄρνησις μαλλον-ἐρ τοὐ κατηγόρου γίνεται' καὶ το σημεῖον οπ ὀ διώκων προτείνεται, αλλὰ μαλλον υπὸρ του φευγοντός ἐστιν, εενθα ὁ μῖν κατήγορος λέγει, ουκ ἐποίησας, ὁ δἐ τω-γων ἐποίησα ' ὁ μῖν γὰρ. ἐνιστάμενος προς την δωρεάν

φησιν αυτόματ', ἐνεχθηναι τον σκηπτον ἐκ θεῶν προ- νοιας, ου διὰ τον μάγον' ὁ δέ φησιν αυτὸς πεποιηκέναι διὰ την ἐπιστημην καὶ το ἐμπρόθεσμον ' ορος δ' lo ην εἰ ἄμολογεῖτο υπὸ του ἀντιλέγοντος αιτιον του σκηπτου τον μάγον γεγενῆσθαι ' μη εἶναι μέντοι αντον

αξιον της δωρεὰς ώς μη ἀννρηκότα ξίφει τον τύραννον , ομοίως η δε καὶ ο κατὰ ἀμφισβήτησιν στοχασμος παράδοξος ἄν εἴη ' κἀκωῖ γὰρ ἐκάτερός φησι δεδρακέναι , του loετέρου λέγοντος οτι Ουκ ἐποίησας ' εστι δἐ ὁ απάτης ουτος στοχασμός ' πρεσβευτης ἀπεδήμησεν, ἐπανῆλθε μελανειμον ' ηρετο αυτον ὁ δημος διατέ μελανειμονει' ο δε φησι μοιχὸν ἐπὶ τη γυναικι καταλαβεῖν' ειναι διτόνδε ' κατέλυσεν ἐκεῖνον ὁ δημος ' υστερον κρίνων ὁ 20 ἀνηρ τζν γυναῖκα μοιχείας Ora ειλε ' και κρίνεται ἀπάτης υπό του δήμου ' λτουμεν ουν ἐνταυθα εἰ ἡπάτησε

λέξει γὰρ ὁ κατήγορος, οτι ἐχθρὸς ἄν ἐκείνου, ἐπλάσω I97

και ἡπάτησας, ἴνα φονευρος ' ὁ δἐ λέγει, οτι οἱ δικαστὰ ιηπατηθησαν παρὰ τὴν Mκην ' παρακρουσθέ ντες γὰρ as ἀπέλυσαν τὴν γυναῖκα ' διαφέρει δἐ οντος του απὁ γνώμης, τω τὸ δρασθἐν τουτο μὴ ἐξ αυτου εἶναι' ἀλλ' inὁτου δήμου ' ἐπει καὶ αυτοσχεδὸν ἀπό γνώμης εστὶν εἰ πάτησεν ῆ ου' ῶσπερ κἀκεῖ γνώμην ζητουμεν, πότερον μαινομένη ἡ ου ' ἴσως δἐ επειδὴ Οιδε παραλιπὼν ει- 3οπεν, τάχα δἐ και παρὰ ταυrα ετερα εἴδη ἐστὶ στοχασμῶν.

477쪽

Συ ριανου. Μετὰ τυν στοχασμον περὶ τοὐ ορου κατὰ την αυτην τάξιν χρη διελθεῖν' εἰ γὰρ ἐν παντὶ πράγματι περε λ του εἰ εστι πρῶτον ζ17 hrioν, οπερ ὁ ο στοχασμος, ῶς εφαμεν, περιέχει ' ειθ' ' Ovrω περι τοὐ τί ἐστιν ' o δἐ Ορος, ῶς ἐπιδεiξομεν, την παθὰ τοὐ τί ἐσrιν περιέχει ζῆ τύσιν, τακτiος ἄν ει η μετὰ τον στοχασμον ὁ Ορος ' επειμ δἐ πολλαχῶς ὁ δρος, ἀναγκαῖον διαστεῖλαι την ὁμωνυμίαν, ἴνα το ζητούμενον ἡμῖν ακριβέσrερον 10 ἐπιδειχiλν καλειται τοίνυν πρῶτος ορος ὁ ἐν τοῖς χωρίοις διορίζων τό τε οικεῖον καὶ το ἀλλότριον ' καλεῖται δἐ ἔρος και ο δι&λεκτικός ' Oιον εις δν η πρόrασις αναλύεται' και δει ορος καλεῖται ὁ τὸ ri ην εἶναι κατὰ

10 τέ ἐσrιν τὸ πεπραγμένον ' τοῖτο γὰρ ἐν δρ 0 τό ζητούμενον ' ἔρος λέγεται και τὸ πέρας παντὸς πράγματος ώς η ἐπιπάνεια του σώματος καὶ της ἐπιφανείας η γραμ- μή ' και της γραιιμης τὸ σημεῖον λέγονται οροι καὶ πάν-

478쪽

τις πολεμιστὴν διαζας ἀξιοῖ τον γέρως τυχεῖν ' ἐν γὰρ τουτω λείπει μῖν, ουειν' t τελειότης δέ τις τῶ συνήθει προσγέγονεν' τι δἐ κατὰ τὰ περιττευον ' νόμος τὀνολόκλορον ἱερῶσθαι' ἐξαδάκτυλός τις ἄν ἀντέχεται τῆς

ἱερωσυνης και κωλνεται ' πάντας τOiνυν τους τοιούτους

479쪽

εἶναι, εκ του ἔντος και οἱονεὶ πεπραγμένου επιχειρεῖ' ὁδῖ λέγων μηπω εἶναι αυτο ζῶον, ἐκ του λείποντος. Μι

10 σις ἶν' περὶ του ποῖόν τί εστι τὁ πεπραγμένον, πρῶτονε ἐν Ουν - καλῶς εκ μόνου του φευγοντος ώρωατο τον I98oρον' ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν γνωριζομένου επειτα ἐκ του φευγοντος την στάσιν ὁρισάμενος ἐν τῆ διαιρiσει τῶν κεναλαίων τῶ κατηγόρω προσνέμει τον Oρον 'ib τρίrον ου τι εστιν ὁ ορισμὸς διδάσκει ημῆς, αλλ.ὰ πότε συμβαίνει μνεσθαι' ετι εν τῆ διαιρέσει τῶν στάσεων, ἔξω τῆς ποιότητος ἐάσας τον ορον, ενταυθα υπὸ τὴν ποιότητα αυτὸν ανάγει, λέγων την ζῆ γιν εν αυ- τψ γίνεσθαι περὶ του ποῖόν τί ἐστι τό πεπραγμένον ' ὁ δἐ τελεωρ ' ἔχων ορος ἐστὶν ουτος πτῶσις πολευ- κου πρώγματος τῶν ἐπὶ μέρους ' περὶ του τί ἐστι το κρινόμενον τὴν ζήτησιν ἔχουσα ' τα μἐν Ovν ἄλλα κοινὰ ἔν- τα πασῶν τῶν στάσεων δῆλά εστιν ιδιον ει του δρου ἐστι τὁ τόν μὸν πεπραγαένον εἶναι δῆλον, ζητεῖ-r5 σθαι δἐ και τί χρὴ 'καλεῖν αυτό ' τουτο M τὀ ἴδιον μόνω καὶ παντι υπάρχει ' τδ δἐ ετερον τὸ ἐκ λείποντος ειναι και πεπραγμένου μόνω μἐν υπάρχει, ου προτιδέ. ιστέον δἐ ἔτι ἐν τοῖς ἐκ πεπραγμένου και λεί-

480쪽

ποντος συνεστωσιν οροις το πεπραγμένον αδε αρχη του λώποντός ἐσrι' καὶ τω πραχθέντι το λεῖπον συνελθονεν τέλειον πρῆγμα ποιεῖ OLν το ἐπανατείνασθαι τὰς

χεῖρας τοὐ τυπτησαι σπή εστι' καὶ το λάεγρα νυκτωρεις ἱερον παρελθεῖν ἱεροσυλῶας αρχὴ ' προστεθέντων di οτων λειπόντων ἐν εκατέρω τέλεια πλημμελήματα γίνω

ται.

Σωπάτρου. Λευτερος των λογικων στάσεων ὁ Ο- ρος ' καὶ ἔπεται τῶ στοχασμω ' Mi γὰρ πρῶτον ευρεῖν το24 Ald. τυπησαι, ut supra pag. 468. lin. 3. -- Ad finem Ven. addit: τῶν δε ορων οἱ μέν εἰσιν απλοι, οἱ δἐ διπλοῖ.ωαὶ τῶν ἄπλων οἱ ι ἐν αἰαο τό κρινόμενον εχουσι καὶ ζητουμμνον, ὼς ὁ του ἐπανατεινομένου πλουσίου πένηχι ἐχθροῦ τως χε ρας ' κρίνεται γὰρ ἡ υβρις καὶ ζητῶσαι εἰ eto ἐπανατKνασθαι τας χεῖρας υβρις Drἰν' οἱ δε ἔτερον πιν το κρινόμενον Movσιν, Περ- δε το ζητούμενον, o ον τον σπολιν ἐν 'Oλυμπια μη αγωνιζεσθαι. 'Aθηναιον ἀθλητὴν μετὰ τω Μηδικα βουλόμενον αγωνιζεσθαι κωλύουσιν 'Ἀλεῖοι καὶ κρἰνουσιν αυrove ἐπὶ τῶν ' φικτυόνων υβρεως κρίνεται μἐν γυρ η υβρις, ζητεῖται δἐ , εἰ υπολις ο ζάθηναιος' -

ῶς μοιχόν ωνεῖλε καὶ κρίνεrαι φόνου ' κρἰνεται ι ἐν γὰρ ὁ φόνος, ζητεῖται δἐ εἰ μοιχὸς ὁ ευνοῖχος ' εἴδη δἐ ὁ ἄπλους δρος -κ εχει