Rhetores graeci, ex codicibus florentinis, mediolanensibus, monacensibus, neapolitanis, parisiensibus, romanis, venetis, taurinensibus et vindobonensibus

601쪽

κον εκφυγοι, καὶ ἀπο τοὐ ισχυρου δοκῆ ' κατἄρχεσθαι, τω τοὐ δικαίου ἐχρήσατο μοριφ' τό τε της ἐξουσίας --β ραννικον συσκιάζων τέως, και ἐν παραγραφικοὐ μοίραχρώμενος το κεφαλαιω.

προσωτον, εἰ καὶ δει, υλλα δημοσἱων ob τους ἰδιωτας, τους ει ι τορας ἡ τους πρεσβευτας , n τους στρατηγους, η τὰ Οροια ουτοι γὰρ καὶ δυνανται ἰδικῶν δημόσια, ὁτι καὶ τα δημόσια id πράττουσιν, οι δἐ ἰδιῶται οὐδέν.

Συρ ιαν οὐ. To πρόσωπον εστι μιν τοῖ φεύγοντος, Ουκ ἀεὶ δἐ εμπίπτει εν τη ἀντιλήφει ' ὐταν μῖν γὰρ ιδιώτης κρίνηται δημοσίων αδικημάτων, ἐμπίπτει λε- γοντος, ως ουκ ἄν οἷδς τe η ν ιδιώτης ἄν τηλικαῖτα i5 κινεῖν και μεταφέρειν πράγματα' οτ' ἄν δὲ ἔνδοξον ὴ τοπροσωπον, εκλείπει, εἰ R μη τις ἐκ μεταχειρίσεως αυro 250 εἰσάγοι ως ὁ κρινόμενος Αισχίνης δημοσίων αδικημάτων, διότι μετὰ Mιρώνειαν έλετο τω Λημοσθρνει δακρύων ' ἐρεῖ γὰρ, οτι τοὐς κακῶς ἐστρατηγηκότας αιτ ad ασθαι χρεών των δημοσίων ἀδικημάτων, τοῖς προδιδόντας τὰ τεθη και τὰς τριηρεις και τὰ φροὐρια.

ιδιώτης ἡ γυνη δημοσίων αδικημάτων η ρήτωρ σιωπῶν και μu πολιτευόμενος, η ζωγράφος ἡ ποιητὴς, ξ οστις

602쪽

απλῶς μηδὸν πράττει δημόσιον, μηδἐ ἐφαρμόττει τ

υποκειμένφ προσώπω το ἐπαγόμενον ἔγκλημα ' oτ' αν Mκρίνηται στωτπὸς η αλλος τις τοιουτος, Ουκ αν χώ- ραι ἔχοι ' το κεφάλαιον, ἀλλ' ἐκλείπει ' τουτο δἐ ημῖν δέδωκε το θεωρημα Λημοσωνης ἐν τῶ περὶ στενανου ' οαυτου μῖν . γαρ συμβουλεύσαντος, ἐτέρων δὸ στρατηγησάντων, ειτα του Αἰσχίνου τὸ εγλημα επὶ την συμβου- λην ἀγαγόντος, οτι Aημοσθένης της ηττης πιτιος, την ποιότητα του Οικείου προσώπου ὁ ρήτωρ ἐξητασεν, 7 εαυτὸν μῖν ἀνευθυνον εἶναι δεικνυς ἐφ' οἶς Ουκ εστρατή- 10γησε, μεταφέρων M ττν αινίαν ἐπὶ τους στρατηγους, or κατὰ φυσιν υπευθυνοι τῶν ἐν τῶ πολεμφ συμβεβηκότων ' ora απλῶς M τοντο, ἀλλα και σφόδρα τεχνικῶς ουδῖ ἐπὶ τους στρατηγους μετατιθεις την αιτίαν ἄντικρυς τῶ παραγραφικῶ εχρήσατο, ἀλλὰ φεύγει μῖν εκ τον is φανερου τὁ κεφάλαιον, ἐπείη αξιώματος εστι καθαιρετικόν' τέχνη δῖ τουτο μεθώδευσεν ' εν παρα λης πήματι ναὐκλήρω παραβαλών ' εαυτόν, ειτα ἐπαγαγώ ῶσπερ ουδὲ ἐστρατηγουν εγώ ' ἄσανει ἔλεγει , στρατηγῶν

αἱ τοιαυται γραφM.' μεταστατικῶς την απολογίαν ποι- 20ησάμενος' δεῖ δἐ ειδέναι καὶ τουτο, ἄς ισχυρὸν μῖν και καθ' ἐαυτὸ τὸ πρόσωπον τῶ φεύγοντι, ποHῶ μέντοι τοῖς του δικαίου μορωις συναπτόμενον ' οτ' ἄν γὰρ διὰ

της ἐξουσίας του πεπραγμένου διαβαλὼν την κρίσιν ευ- θυς καὶ τὸ πρόσωπον προσθῆ, μάτορ πεποιησθαι την as γραφην επιδειξει τὸν κorηγορον ' τὸ παραγραφικὸν τοίνυν, ου δει με κρίνεσθαι ιδιώτην ἔντα ' καὶ επ' ἄλλοις αἱ δημόσιαι γραφαὶ ' τουτο δἐ τό τελευταιον του πράγματος της ποώτητός εστι ' τὀ δἐ πρῶτον τοὐ προσω- που' διαφέρει δἐ τos ἐν arπαρον παρατρατικον, 30

603쪽

oτι ἐκεῖ μῖν, εἰ υπιρβάλλοι ' τὸ ἔγκλημα την του κρε-

Ο Ορος, orι ἐπ' αλλοις αἱ των δημοσων αδικημάτων γραφαί ' oti 10 ον ναυς προδουναι, τεθη , συμμάχους, τα ἄρρητα ἐξειπειν καὶ ταομοια. λεται Ουν ἄναγκαίως ο συλλογισμός' εἰ καὶ ταυτα κακΠνα δημόσιον αδίκημα, καὶ ουδἐν διαφέρει, ' πλειόνων γὰρ Oντων re πων, καθ' oυς αν τις αδικήσειε, ovae εἰ μη κατὰ πάντας τις ἄδι- κει δια τοῖro ἀθωος εσται, α ia' ει καθ' ἔνα δώσει δίκην καὶ

Συριανο v. 'O ορος εστο ι ἐν τοῖ φευγοντος, nλατύνεται δἐ οἶς ' εἰρήκαμεν εν ορε απὸ των λειπόντων ' γ ταυτα δἐ τα τρία κεφαλαια μόρια τοὐ δικαιον, πρόσωπον, ορος, π PGγραφικον τάξιν εχοντα, λύει

την προβολὴν, ὁ δἐ ἀνθορισμὸς καὶ συλλογισμὸς εστι 20 μῖν τοὐ κατηγόρου λυοντος τον δρον, πλατίνεται δῖ ἄρεν υρω εἴρηται' ἡ δῖ γνώμη τοὐ νομοθέτου πηλικότης

τε και πρός τι κοινὰ Τ παρ' εκατέρου πρὸς τὀ τω urs συμφέρον μελετηθήσεται ' επὶ μῖν τῆς γνώμης του νο

μοθέτου, ξ εἰ νόμους ' ποιμεν, ἡ νόμων ὁμοιων μέρε-

25 σιν, ν ταῖς ευλόγοις αἰτίαις χρωμένων ' η τὸν M nnb-

604쪽

κότητα, του μῖν κατὰ αυξησιν, του ει κατὰ μείωσιν προάγοντος' ἐπὶ di του πρός τι, ὁ μὸν ἀπο παραδειγμάτων ἐκ συγκρίσεως αυξησει το πεπραγμένον, ὁ δἐ ' ἐξ ἀναιρεσεως ἐπιχειρῶν ουδόλως ἀδίκημα δείξει το κατηγορούμενον. 'O ορος, ο τι επ' αλλοις αἱ των δημο-s

σέων. Ἀστι μῖν οτε και τουτο ἐπιλείπει το κεφάλαιον,οτ' αν το πεπραγμένον οἰκειότατον , τψ επιτερομένωεγκλήματι ' OLν πόλιν συνεχως ἀφισταμεν Π, και μησυμμαχεῖν ' εθέλουσαν ὁ στρατηγος κρίνει δημοσίων ἀ&κημάτων' ου γαο δυναται λέγειν, Oτι Ουκ εστι δημόσιον loα3iκημα η των συμμάχων ἀπόσrασις ' δεῖ δἐ οτε ἐμπιπιτει και παραδείγματι χρησθαι ἀπο του μεiζονος ' εμ γὰρ ἀπo του ἐλάττονος τρησώμεθα, βλάπτομεν και τληνυπόθεσιν και το κεφάλαιον λααβάνεται δἐ ἀno του ἐλάττονος ώς ἐπι τούτου ' Ἀλκιβιάδης κωμάζων προς τοὐς εκ 15 Πυλου τριακοσίους εβόησεν, ευγε, ω γε ναιότατοι, καὶ κρίνεται υπό Κλέωνος υβρεως ' εἰ γὰρ ἐκ του Γλάττονος ὁρίσαιτο λέγων, τότε εδει υβρεως κρίνεσθαί τινα, ηνίκα

διαβάλοι πρὸς ἄλλον η λοιδορήσεται, λάθοι ἄν καθ' ἔ τοὐ λέγων ' πολὐ γάρ εστι το δημοσία καὶ ἐν κοιν6 20ωRiζειν τὸ λάθρα και lis παραβύστ*.

Σωπάτρου. Πως τον Oρον ἐργασόμεθα ἐν αυτητη στάσει του Ορου δεδηλωται ' ενιοι δἐ των τενογράφων βούλονται ἐκλελειν τό κεφάλαιον τουτο, Oιον τυνορον, οτε μη γενικὸν η τὸ πεπραγμένον εγκλημα, τουτ- 25 ἐστι μη κατὰ πολλῶν δυνάμενον κατηγορηθηναι ' ανα- ται γάρ τις κρίνεσθαι δημοσiων ἀδικημάτων και gρου- ρων προδους και συμμάχοvς καὶ ναῖς ' και τὰ τοιαῖτα '8 ὁ δῶ ἐξ αναιρέσεως - - - - τὸ κατηγορουμενον Ald. m. , recepi ex Par. Post κατηγορούμενον Von. pergit: την δὸἀντἰληφιν ὁ φάγων οὐκ αναίδην εἰσάξει x. T. a. quae P. 255. Ald. sub Sopatri nomino Ieguntur. 9 AId. συμμάχοις. Diuiti Cooste

605쪽

oτ' αν Ουν ν γενικον το πεπραγμένον ἔγκλημα, τότε εὐρίσκεται το ὁρικον παραγραφικόν' ἐπέχεἱ δἐ κάὶ του-το To κεφάλαιον ἐνταὐθα τόπον παραγραφικοὐ ἀπθ του πράγματος, ἄκολουθως δἐ καὶ μετὰ τάξεως και το πρῶ-ε τον παραγραφικὸν και τὸ δεύτερον και το τρίτον' παρηκται' ἐπεὶ ουν και τοὐ- τόπον επέχει παραγραφικον,

δέον πάντα ταυτα συνάπτειν ἀλλήλοις, ώς πολλάκις εαπομεν, τω ισχυρὸν ἀποφαίνειν τὸν φευγοντα τω διωκον- τι ' δρα γὰρ την ιπὴν απ' αυτης της ἐξετάσεως ἀπωs0 των τοὐ δικαίου μορiων' οὐ δει με κρίνεσθαι ἐφ' οἷς ηκολούθησα, η νόμω , η φύσει, η εθει πεποίηκα επειταχυ δεῖ με ιδιώτην ἔντα δημοσίων' ὁ ἐστι τos προσώπου τρίτον οὐκ ἐπι τούτοις αἱ των δημοσίων γραφαὶ, ὁ εστι τοὐ δρου ' ουτω γὰρ εἰσάξομεν τὰ τρία κεφάλαια συμ- 15 πλέκοντες και παγγραφικῶς ἀγωνιζόμενοι ' προσέτι προστιθέντες τὰς τελειότητας, ας μεμαθῆκαμεν ἐπι ἱκά- στου ' ιπυρὸν μῖν γὰρ καὶ καθ' εαυτό εκαστον τούτων καὶ ἱκανόν εἰς απολογίαν ' συναπτόμενα δἐ πρὸς ἄλληλα πλείονα την δύναμιν εχει' ταύτη δῖ διαφέρει τὸ ὁρικὸν 20 τοὐτο τos εν ἴρφ ομων- ου ὁρικοῖ, ὁτι ἐκεῖνο μῖν εις ἀπόδειξιν τοῖ υποκειμένου ζητήματος συντελεῖ, τοὐτο δῖεις διαβολὴν τῆς κρίσεως μόνης δεχόμεθα ' οὐ γὰρ εἰ δημόσιον αδίκημα τυ πραχθῖν, ξ ἔτερόν τι ἡ ζήτησις, ἀλλ' εἰ δίκαιον ἀνεύθυνον ὁντα τὸν διαπραξάμενον25 λῖναι δίκην, εἰ ἔλως ἀδίκηαα τὀ γενόμενον ' ἡ υ ἐν γὰρ τοὐ δικαίου ζήτησις ποιότητός ἐστιν, ἐς 4 ἄντἰληφις, ἡ δῖ περὶ τοὐ τι ἐστι ζήτησις, Οὐ ποιότητος, ἀλλ' ιδιῶτητος, εἰ υβρις τοὐro, εἰ δημόσιον α&κημα, δπερ ἐστὶν δρου ' τινἐς δἐ πλανηθέντες ἐζήτησαν, πῶς εν ἀντιλη- 0 φει τελείου τού πραχθέντος ἔντος, ἔρος ἐμπίπτειν δυ- ναται , οὐ κατανοήσαντες, ἔτι οὐ την ιδιότητα τοὐ υποκειμένου ζητοὐντες ἐν ἀντιλήφει τὸν ἔρον παραλαμβα-

νομεν, αλλὰ την φύσιν διαβάλλοντες, ἐφ' οἷς χρὴ τὰς

606쪽

603 ΕΙΣ ΣΤΑΣΕΙΣ

δημοσίας εἶναι γραφάς' ζητητέον δ/, τι αρα καὶ Moia σει της ἀντιλήψεως ' Oτι ἐν μἐν ορω φύσει υπαiτιον τοπεπραγμένω, D δἐ ἀντιλήφει ανευ νον ' ζητητων δικαὶ τουτο, πως παραγραφικον ἐμπίπτει εν αντιλήφει πως δἐ ὁρικον, τελείου οντος του πεπραγμένου ' το μὸν εουν παραγραφικον ἐμπίπτει, ἐπει καθάπερ ἐν στοχασμω ἀνευ νον το πεπραγμένον ' το M ὁρικον, επειδητο ἀνεύθυν- ειναι καθάπερ ατελῖς τυγχάνει' λύεται ει τό ἐν ἄντιλῆφει ὁρικὸν παραγραφικον ἀνθ οριγω, συλλογισμω, γνώμη νομοθετον, πηλικότητι, πρός τι ' ταυτα γὰρ τουορου τὰ κεψάλαια ' μετὰ γουν τὰ δυο παραγραφικὰ, τότε απὸ τοὐ προσώπου καὶ τὸ απὁ του πράγματος, η τέληφις' ειδέναι δἐ χρη ,οτι εὰν ἀπὸ τοὐ προσώπου ἐμπέση παραγραφικὰν εν ἀντιλήφει, προτάττεται τοὐὁρικοὐ παραγραφικοὐ τοὐ ἀπθ τοὐ πράγματος ' πρῶ- is τον γὰρ δει συστασιν λαβεῖν την εισαγωγην τοὐ προσώπου, ειθ' ουτροδ την ἐξέτασιν τοῖ πράγματος γενέσγαι. Eπεται Ουν ἀναγκα ἰως. Ἀναγκαίως ὁ συλλογισμὸς ευρίσκεται, ενθαπερ ὁ δρος ' φύσει γὰρ μάχονται τὰ κεφάλαια ἀλλίβοις, ουτε γὰρ ὁ ορος ἄλλως λυθείη etsi

γὰρ υπ' ἀλληλων λύεται μόνον' ὁ αἐν γὰρ συλλογισμὸς εις ταὐτον ἄγει τὁ πεπραγμένον τ6 μὴ πεπραγμένω 'etsiro δἐ ποιησει ἔκ τοὐ τέλους και της κοινῆς ποιότητος κατασκευάζων, ὁτι ἐξ ἀμφοτέρων εν και τὁ αὐrdra .

τέλος ' οὐ γὰρ ὁ τρόπος τοὐ ἀδικήματος αναιρει τὸ ἀδίκημα, ῶς ετ τις μὴ ξίφει τινὰ νθείρας ἀλλα λίθωyάσκει μὴ εἶναι φονεπς τὸν τρόπον τοὐ ἀδικήματος ἀπολογίδε ποιησάμενος' ὁ δἐ δρος, ἁ συλλοrισόμεθα, ταὐτα ὁρικῶς λύει ἀπὸ των γενῶν εις τὰ εἴδη διαιρῶν ad και ταῖς διαφοραῖς χωρέων, ἔτι δημόσιόν ἐστι, οτ' ανν ῆς προδω, ἔτ' αν στρατιώτας, συμμάχους, ἴτ' ἀν ερο

607쪽

ελη τα απορρητα' Oτε καταλέπη τρο τάξιν. 'Iστων M, οτι του ἀνθορισμοῖ ουκ ἐμνήσθη ἐνταὐθα, καίτοι γε του oρου εἰωθότος τψ ἀνθοριγῆ λυεσθαι ' φαμῖν συν, οτι O συλλογισμος ο εστιν Ωιάζον κεφάλαιον, ἀλώ5 συμπέρασμα του ανθορισμῶ' ὁ τανικός ουν πολλάκις συλλογισμον ωνόμακεν ἀντὶ ἀνθορισμου, εἰδὼς οτι ταυτόν εστιν ' εἰ δέ τις ζητησειε, διατὶ ουν μη μῶλλον τον ἀνθορισμον εἴρηκε, ἐροὐμεν, οτι τὰ κεφάλαια προς ἀπόδειξιν σπεύδει, τὰ δἐ συμπεράσματα τὰς αποδρέξεις εχει Io ει ουν ὁ συλλογισμος συμπέρασμά ἐστι του ἀνθορισμου. εἰκότως κῬριώτερόν ἐστι προς την χρησιν. Και επιχειρήσει δηλαδή. Ἀντὶ του ἐπιχειρήμασι χρήσεται, ἐνθυμήματα - μετὰ παραδειγμάτων εις ἀπόδειξιν συν-τεένοντα ερεῖ, Oιον επὶ του τοιουτου παραδείγματος ' ci

5 τον Oφθαλμον πηρώσας φλ Ora οτι καὶ μη χεῖρα ἐπήρωσε διὰ τοῖτο ἀθωός ἐστιν, ἀδικήματα γὰρ ἀμφότερα, καὶ δεῖ καὶ τρυ ενος διδόναι δίκας.

θέτου ψηλαφῶσθαι γνώμην ' ὁ μῖν γὰρ τω dur6, ὁ Mτῆ διανοία χρήσεται,' ἡ ἐστιν ἡ του νομοθέτου γνώμη

ἄστε ρητοὐ ἐμπεσόντος καὶ γνώμη ἐμπεσεῖται νομοθέ-25 του ' καὶ διὰ τοὐro ἄφειλεν ουτως ειπεῖν, essτὸν νομι-

κδν εἰ εμπιπτοι, ἀλλὰ μὴ γνώμη, εἰ μή τις ἄρα εκεῖνο

φαίη, ως κοινότερον τὸ ρητὸν γνοφην εκάλεσε νομοθέτου, ἀπὸ τοὐ κυριωτέρου καὶ ποιπικοὐ καὶ αἰτίου τὸ ἀποτέλεσυα ὀνομάζων.

608쪽

Μαρκελλίνου. Καλως το εἰ ἐμπίπτοι, οὐ γαρ αεὶ ευρίσκεται ' Oυτε γὰρ ἐφ' εκάστου των ζητουμένων mei ε- 'ται νόμος, Ουτε εἰ ευρίσκοιτο πάντως λυσιτελεῖ ἡμῖν 'εἰ μἐνων βλάπτοι, παραιτησόμεθα καὶ Ουκ ἐξετάσομεν ' η ἀπ' αὐτῶν η απὸ της γνώμης των γεγραμμένων την ἐ τασιν sπαραληφόμεθα προς το εαυτῶν χρήσιμον ' Orε Ουν ἐμπίπrει

ν αντιλήφει, διττὴ εσται, ἡ μῖν ἐπ αυτῆς τῆς ἀντιλήφεως, οτ' ἄν ἀπδ νόμου γiνηται, ἡ δἐ επὶ του συλλογισμου' διαφέρει δἐ, οτι ἡ μἐν σύστασιν εχει του συλλογισμοὐ, ἡ ει προς το ρητὸν γίνετ' τὸ προκείμενον ' διαφέρει δἐ καὶ τῶ ονόματι ' ἡ μἐν γὰρ γνώμη τον νομοθέτου καλεῖται, ἡ ει πρὸς τὸ ρητὸν λυσις ουσα τοὐρητοὐ πρὸς την παρα τοὐ φεύγοντος ερουσίαν διάνοια προσαγορεύεται ' ἀει μῖν οὐν ἡ πρὸς τb ρητὀν εμπλτειμι τῆς επὶ νόμον ἀντιλήφεως' ου περὶ ταὐτης ει νυν is ὁ λόγος, ἀλλα τῆς ετέρας τῆς ἐπὶ τοὐ συλλογισμου εμπίπτει δἐ τότε, οτ' ἄν ὁ κατήγορος ἐν ἀντιλήφει ρο- τόν εο προβάλλεσθαι, καθ ὁ κρίνει τὸν φεύγοντα ' OLν 253ώς ἐπὶ τοὐ γεωργοὐ τοῖ τον viὐν ἀποκηρύττοντος, νόμου κελείοντος ἐξεῖναι πατράσιν ἀποκηρύττειν τους παῖ- Ioδας' εν τούτο γὰρ διαβάλλοντος τοὐ παιδός την ἀποκήρυξιν καὶ λέγοντος, ῶς επ' ἄλλοις ἀποκηρύττειν εχρῆν,οτ' ἄν ἀσελγαίνωσιν. υτ' ἄν ἡβρiζωσιν, ἔτ' ἄν μέθαις,οτ' ἄν κύβοις, ἔτ' ἄν ἐταίραις σχολάζωσιν, λ αia' οὐχοτ' ἄν τὰ σεμνότατα διώκωσιν ' καὶ πρὸς ταὐτα τοὐ πα- 2sτρός, ο ἐστι τοὐ κατηγορου, τὸν συλλογισμὸν επάγοντος, καὶ ώς μηδἐν διαφέρουσι λέγοντος, οὐ τὰ ωον συλλογιζομένου ' ἄτοπον γὰρ φιλοσοφiαν ἐξισοῖν ἀσελγεία. ἀλλ' απλῶς λέγοντος, orι πάντα, υσα ) ἄν λυπῆ παῖς

609쪽

μενος, ora ἔξεστι τοῖς πατράσιν ἀποκηρυττειν τως παῖ-

δας' ἐμπεσόντος ουν του νόμου τούτου, επι την Toυ ν- i

μοθέτου γνώμην ἀμφότεροι τρiπονται, προς το χρῆ- Iσιμον ἐκάτερος ' κοινὸν γὰρ ἄμφοῖν τd κεφάλαιον ' οὐκ i5 ααλῶς γὰρ ἡ επι του συλλογισμοῖ γνώμη ἐμπίπτει, οταν ἐπὶ τον νόμον ' ἀντiληφις η, ἀλλ' ὐτ' αν ἐμπίπτη ρωτόν, καθὸ η κρίσις και ἡ κατηγορία τῶ κατηγόρω γέ- iνεται. 'αν δἐ τοῖτο μῖν ρητὸν μη εμπλτη, ἐπι νωον i. δἐ η avriληψις ἀνάγηται βοηθομα τ6 φευγοντι, την flo πρὸς τὸν νόμον ἔχει διάνοιαν ' nαν γὰρ ρητὸν δι-oire λύεται, την δε επι τοὐ συλλογισμοῖ γνώμην νομοθετου Οὐκ ἔχει ' τὰ M της ἐργασίας της γνώμης ἐν' ostν μεμαθήκαμεν. i

1s Μαρκελλίνου. υπὸ των κεφαλαίων τάτων, της τε πηλικότητος και τοὐ πρός τι, ο τόπος των αυξήσεων παραλαμβάνεται, εν οἷς τὰ ἀπ' αρχῆς ἄχρι τέλους εστ τελεiως εἰσαγόμενα καὶ πάσας τὰς εργασiας ἔχονrα και τὰς κατασκευὰς, καὶ ου καθαπερ ἐν προβολῆ ατελῶς' ad τίς ει ἡ τελεία τοὐτων κατασκευὴ, τοὐ τε πηλiκου καιτου πρός τι, ἐν τω ορφ δέδεικται ' αξιον ει ζητῆσαι, ει ολως ἐν ἀντιλη ρει τῆ μειώσει ὁ ψεὐγων χρήσεται, τουτέστι τψ πηλiκφ καὶ προς τι, μηδἐν αδίκημα ειναι λόγων, ἐν μῖν γὰρ ορφ εικότως, ἔνθα καὶ adiκημα ουπό25 τοὐ φεύγοντος ἄμολόγηται, ἐλαττον δι vos ἐγκαλουμε- νου ' καὶ εκατέρω πρόσεστεν ἐκ τῆς υποθέσεως το Dἐναυξειν, τὸ δι μειοῖν' ενταὐθα δἐ πως ο ν τε μειῶσαι τὸν φεύγοντα, το παράπαν ἰσχυριζόμενον μηδἐν ηδικηκέναι ' οὐ γὰρ λόγον ἔχει τῖν αυτὸν λέγειν, ως ο- αδia 30 κημα καὶ πάλιν ἐν, τούτφ τψ μέρει τοῖ λόγου γενόμενον,

610쪽

ώρ ἀδίκημα το ἔγκλημα καθαιρειν κω προς ετερον αν- τεξετάζειν, ὼς ου μέγα καὶ ετερον μικρότερρν' ἐρουμεν τοίνυν, οτι εν μἐν τῆ τοιαυτη αντιλήφει, οτ' αν μηδενωψου εζωθεν ἀδίκημα, ὁ μῖν διώκων ταῖς αυξήσεσι χρήσεται καὶ τοῖς κεφαλαίοις τουτοις, ὁ δἐ φεύγων Ουκ εε τι ταῖς μειώσεσιν, ἀλλα μηδἐ ἀMκημα πάντη ἀγωνιεῖ-ται' εν αἶς δἐ επισυμβέβηκέ τι αυτῶν των ει ν γενόμενον, γνωσόμεθα, πότερον χρηστέον. η op ' ἐνταὐθα γὰρ χώραν η μείωσις εχει' τοὐ γὰρ κατηγόρου πλεον λζοντος ταῖς αυξήσεοι καὶ εκτραγωδουντος το επισυμβε- 10

βηκος, ὁ φεύγων βαρυνόμενος τν καταδρομῆ εξ ἀνάγκης

μειοὐν ἐπιχειρησει' σημειωτέον ουν, οτι η πηλικότης καὶ το πρός τι ἐν ορο μἐν κοινά ἐστιν, εν ἀντιλήφει δὲ Ουκαεί κῖκεῖνο δἐ ς επίστασθαι χρη ἀναγκαίως, οτι Ουδἐ ὁ κατήγορος ἐν τοῖς τοιούrοις προβλήμασιν αἴρειν δη si 15 καὶ δεινοποιεῖν το πεπραγμένον δυνησεται, αὐτικα ἐπιτοῖ φιλοσοφοῖντα τον υἱον αποκηρύξαντος οὐ δύναται δεινοποιησαι ὁ ρητωρ, ἀλλ' ὐσον ἀπείθει- μον τού - παιδος αἰτιάσασθαι προς τον πατέρα, οὐ γὰρ τῶν δια

βεβλημένων η πρῶδες.

Μαρκεχλlνov. Ναι το πρός τι συγκριτικόν ἐστι κεφάλαιον, οτι μεῖζον τὸ πεπραγμένον, η δ προβάλλεται ὁ νείγων, λiγω δη τοὐ τὰς ναῖς προδοῖναι καὶ τείχη καὶ συμμάχους μεῖζον το ἐν σπάνει τῶν ἀναγκαiων καταστῆσαι την πόλιν' το μῖν γὰρ περί τι μέρος της πολιτικης δυνάμεως εχει την επιβουλην, τό δἐ εις αὐτό τὁ πάντας ἀπολέσθαι λιμ φ. Καλῶς δἐ μετὰ πολλὰ τῶν So