Rhetores graeci, ex codicibus florentinis, mediolanensibus, monacensibus, neapolitanis, parisiensibus, romanis, venetis, taurinensibus et vindobonensibus

611쪽

' κεφαλαίων την πηλικότητα καὶ το προς τι ωρισεν ἡ τέχνη, καὶ την τελεειν των απ' αρχῆς πρι τέλους ἐργασίαν ' cn δἐ γὰρ κατατρέχειν ευθυς ἐν σπῆ του φεύγοντος προ των αποδείξεων προσῆκον, μάταιον γὰρ καιs φιλης λοι ρίας το πραττόμενον, και ἀργον και υπτιον

ποιεῖ τον λόγον, ἀχω ἐν τῆ προβολὴ το πραχθὸν μό-τρiως αυξῆσανrες τηρήσωμεν τῆ πηικότητι και τρο πρός τι τὰς ἀνορμὰς, θαρροῶντες ἡδο μετὰ την ἀπόδειξιν 'oυκ ἐν πάσαις ει ταῖς ἀντιλήφεσιν ομοίως ἰσχυει το10 κεφάλαιον ' ἐν μἐν γὰρ τω ορω τῆ στάσει ἄτε ἐκ μέρους ὁμολογουμένου του αδικήματος ἡ πόλιν του ευεργετήματος, εικότως ἀγωνιστικωτέρα γίνεται ἡ σύγκρισις, Oτ' ἄν το πραχθεν τ6 λείποντι προβάλληται, φ ἐν M τῆ ἀντιλήφει, ἐπειδη τοιουτον υπόκειται οὐδἐν, ἀνεί νον 15 γὰρ το πραχθῖν, Ουκ ετι ὁμοία τοὐ κεφαλαίου ἡ χρῆ-Qς, μάλιστα δἐ οτ' ἄν μὴ αυr3 καθ' εαυτὸ τὸ πεπραγ μἐνον ἄτοπον ειναι δοκῆ, μήτε ἐπισυμβεβηκὸς ἄrοπόν τι φαίνηται, παντελῶς ) ἐξασθενει τό κεφάλαιον,

Io ἄτοπον γὰρ εἰ παραβάλοι τω με οντι και κυβεύοντι και τὰ παrρῶα κατεδηδοκότι ' και ἐπὶ τοὐ Uλκιβιάδου τοὐ γράφαντος ἐκπώμασι τὰ περὶ Σικελίαν και κρινομένου ' οὐ δυναται γὰρ λέγειν ὁ κατήγορος, υτι μεῖζοντὀ ' γράψαι τοὐ προδοῖναι Τ φρουριον ' χρὴ τοίνυν ἐν

as παντὶ προβλήματι τῆν υλην ἐξετάζειν και πρὸς ταυτην συμμετρεῖσθαι τον λόγον και μεθοδεύειν τὰ κεφάλαια,ενθα μἐν χώραν ἔχει πλεονάζοντας, ἔνθα δἐ ἡττον ισχύει, ἐςαπτομένους ' καὶ παρατρέχοντας ' ἐνίοτε δἐ καὶ παντάπασι παραλελοντας ' οὐ μόνον τοίνυν ἐν ταῖς συμβε- δε-

612쪽

βηκυίαις αντιλήφεσι χρησθ ι κατὰ καιρον τῶ πρός τι δυνησόμεθα, ἀλλ' ἐνiοτε κάὶ μηδενος ἐπισυμβεβηκότος τεξ αυτης τῆς του πεπραγμένου ποιότητος τὰς ἀφορμὰς λχηρόμεθα ' αυτίκα ενδ α τον Ἀθηναῖον ιατρον δημοσέα κρίνει τις ἐπειδὴ τον ΦΩιππον Uσατο νοσοὐντα, καi- βτοι μηδενος επισυμβάντος ομως ἐξ αυτου του πεπραγμένου ἱκανὴν εξομεν χορηγίαν εις ταὐτα τα κεφάλαια λαβόντες γὰρ την τοὐ Φιλίππου ποιότητα καὶ τὰς εἰς τους χλληνας ἀδιαίας ου μόνον αυξῆσαι το πεπραγμέναν δυνησόμεθα, καὶ συγκρίνοντες os o προς τὰ ἐν τω ist ιυ υπὸ του φεύγοντος προβαλλόμενα πολλω χαλεπώτερον αυτὸ ἐκεiνων δυνησόμεθα κατασκευάσαι ' πολλωγὰρ μεῖζον τοὐ τειχος ἡ τριηρων τι μέρος διαφθεῖραιτο τον Φίλιππον ἀ- στῆσαι, νῆν γὰρ περι καντων ὁ κίνδυνος ' δρα Ουν πόσον ἡ υλη δύναται. is

'Eν δε τουτοις, λέγω δη τη πηλικότητι καὶ τv πρός τι, τα ἄπ ωροχῆς αχρι τέλους ἐμπίπτει αναγκαίως.

Μαρκελλίνου. Ἀπεταί φησι τουτοις τῶ ἀπ ἀρ- χης ἄχρι τiλους, αἴρων γὰρ την ἀδικίαν ὁ κατήγορος

των πεπραγμένων ἄπτεται, πόθεν γὰρ ει μὴ ἐκ τοίτων Iora αυξησις; -κουν το ἐπι τουτοις ἐξηγητέον ἐν τούτοις 'ἐν αυτῆ γὰρ τῆ πηλικότητι καὶ το πρός τι των αα' αρ-

χῆρ ἄχρι τiλους ἐστὶν ἡ ἐντασις, ωσπερ καὶ ἐν τῆ προβολὴ μετρίως.

Συριανο v. Toῖτο τὁ κεφάλαιόν ἐστι τό συνεκτικώτατον ἐν τῆ στάσει καὶ γνωρiζ- αυτήν ' καὶ ἐπει- .

δὴ ἐξ ἀρχῆς τῆς στάσεως γελλέ τινα παραλαμβάνεσθαι

613쪽

κεπαλαια εξωθεν, προέραξεν τὀ μόριον του δικαιου ἡ τέχνη, ἐπειδη ενσυεν, οτι η πρώτη φωνη του φεὐγοντος γνωρίζει την στάσιν ' lis' Ois τουτο τη, πρῶτον μῖν φιλῶς τέθεικε το μόριον του δικαίου, επειτα δἐ αυτην.δεπηνεγκε την ἄντιληφιν προς τὰ ἀπ' αρχης ἄχρι τέλους' του γὰρ κατηγόρου πολλῆ χρησαμένου κατροφορῶ ἐν τοῖς rem' αρχῆς ἄχρι τίλους, ὁ φεύγων ευθέως την ἀντuηφιν προβάλ λεται τῆν ερουσῶν προφέρων ' πόθευ ει λαμβά

τῶ κεφαλαίφ χρηστέον, ἀλλα μετά τινος μεθόδου, τυραννικὸν γὰρ ἄντικρυς λέγειν, οτι εξῆν μοι τοι αὐτα δια- πυάξασθαι, εφ' οἶς ώς ἀδικήμασι κρίνεται' ἀλλ' ἐὰν από νόυου ἡ ἐξουσία orχάχη, ερεῖ ὁ φεωγων, οτι εἰ as μῖν ἄδειαν μηδείς μοι νόμος παρεῖχε, καλῶς ἄν ἡ κατηγορία ειχεν ' επειδὴ δἐ ἀ τοῖς νόμοις δοκεῖ, ταυτα πεπρακται, τίνα λοιπὸν εχει χώραν ἡ κατηγορλ; καὶ τοὐτφτῶ τρόπω και επὶ τῶν αλλων ειδῶν τῆς αντιλήφεως χρησθαι δυνήσεται ' εξαιρirως ει εἰ απὸ νόμου ειη, νή- 20 οτι Ουκ εμοῖ κατVγορεῖ μῆλλον ἡ του τεθεικότος τὀν νόιιον, και τὴν πολῖτείαν διαβάλλει τῶ νόμφ χρω-

Σωπάτρου. Tὴν ἀντίληψιν ὁ φεύγων Ουκ ἀνέδην εἰσάξει, ἀναίσχυντον γὰρ ia λέγειν, ώς ε στιν ἄπερ

as ἄν τις βουλοιτο διαπράττεσθαι, ἀλλ' υνειμένως 3 αυ- τὴν θήσει και λανθανόντως, ἔνα τό αναιεις αυτῆς επικρύπτηται, οιον ἄρ ἐπὶ του ζωγράφου' αλλὰ γὰρ ἀποστερεῖν με τῆς τέχνης ὁ συκοφάντης ἐπικεχείρηκεν, ἄσπερ ἄν ει και τοὐ γελ ἐξεῖργε και ολως τῆ φύσει χρῆσθαι ad διεκώλυεν ' ει γὰρ αιτιῶ τὴν τέχνην ' και τὴν φύσιν, ἐς παράδειγμα γέγονεν ἀνθρώποις ἡ τέχνη.

614쪽

Μαρκελλίν ov. Ἀναγκαίως τούτοις τοῖς κεφαλαίοις ὁ φευγων ἀντιτάξει την ἀντίληφιν τos γὰρ διώκοντος κατὰ το ἰσχυρότατον ἐγκειμένου προς τωρ εγυ- σίαν ὁ φευγων καταφευξεται, οπερ αυτῶ πλεiστην ισχυνπαρέξει ' η δἐ ἀντΩηφις οτι εξεστιν, εν η τὰ του δι-5καίου μόρια εξετάσει, ωσπερ εἰρήκαμεν, εἰ s ἐν rei λα πάν-τα εμπίπτοι, πάντα λέγων, εἰ δἐ μη, οπερ ἄν τούτων ἐμπήση η νόμον, η εθος, η φήσει κατὰ ἀντίφασιν τομη κεκωλυσθαι. Tiνες δῖ τούτου του κεφαλαiου εργασίαι και ρ καθ' ἶς μεθόδους προαγάρεναι hντελέστατα fio ἐν στοχασμω δεδηλωται ' Πι- δἐ παρὰ 7 τὰ κεψενα ταυτα ευρὰκεται ενταὐθα θεώρημα, Oπερ ἀναγκαῖον προ θεῖναι, οτι οὐχ ἁπλως την εισαγωγην ποιησόμεθα του κεφαλαίου, αλλὰ μετά τινος τέχνης' οὐ γὰρ γυμνως λέξομεν οὐδἐ άπλως ουτως, οτι εξην μοι, ἄτοπον γὰρ so ἀκμάσαντος τοὐ κατηγόρου εν ταῖς αὐξήσεσι και καταδραμόντος λέγειν οτι εξην μοι' ἀλλὰ χρη προμε δεὐ- σαντα εν τη εισαγωγ ν λέγειν, οτι ταὐτα μεν, ἄ φησιν

ὁ κατήγορος, εἰ μὴ συγκεχώρητο, ἴσως εἶχεν χώραν ἡ καταδρομὴ ' νει δἐ περιττως τοσουτο πλήθει λόγων προς τὸν κατηγορίαν κυρηται, των νόμων, δε των εθων ἡ τῆς φυσεως συγκεχωρηκότων ' ἡ εἰ μὴ τουrο ἔχοιμεν λέγειν, τω κατὰ ἀντιφασιν χρωμένους ἀναγκαῖον τὴν ἐξουσίαν κατασκευάζειν μὴ ἀνατρεπόντων των νόμων, λέγοντας, οὐ δεῖ τοιαῖτα λέγειν τον κατήγορον ' δυνάμεθα asM και Ουτως εἰσαγαγεῖν τὴν ἀντiλητιν, εἰ απὸ νόμου εἴη, οτι οὐ τοσοῖτον ἐμων τὴν κατηγορίαν ὁ κατήγορος πομεῖται, οὐδἐ καθ' ἡμων τοῖς πολλοὐς τούτους διεξέρχεται λόγους, αλλὰ τοὐ νομοθiτου κατηγορεῖ και τῆς εκείνου γνώμης, ῆτις ταῶτα ἐποίησε κύρια. 3ο

615쪽

Συριανου. τῆ αντιλήφει μεται η μετάλτρις 5 πάντως ' ώς γὰρ εφαμεν πολλάκις πῶσα ἀντίληφις μετα- λήφει λύεται ' ' γiνεται ει η μετάληφις προς την πραξιν, ώς επὶ του τυν μοιχὸν ἀποκτείναντος τριωριστέα χρωμένου γὰρ τν ἀντιληφει του φευγοντος, ora ἐξῆν μοι,

ο κατηγορος μεταλαμβάνων φησὶν ἐνστάσει μῖν, ora Ovκ, 10 ε στιν' ειτα ἀντιπαραστάσει, ora εἰ καὶ ε στιν, ουκἀριστέα φονεύειν ἐξην' ἀεὶ γὰρ ἡ μετάληψις, ῶς ποι

256 λαχου ειπομεν, κατὰ ενστασιν καὶ ἀντιπαράστασιν ει γεται ' η μέντοι τάξις, ῶς καὶ ὁ τεχνικός φησιν, α της υλης του πράγματος γίνεται, εν τισι γὰρ αναιεις is πρώτη χρῆσασθαι τ' ενστάσει' και μάλιστα ει ἀπὼ ν μου η ἀντίληφις εἴη ' τὸ γὰρ ἀντιλέγειν τῶ νόμω ἀναμεις' ενταυθα καὶ την διάνοιαν του ρητοῖ ἐξετάσει καὶ την γνώμην, ει τυχοι, τοὐ νομοθέτου. Σωπάτρου. Την μετάληψιν ὁ κατηγορος διαι- 20 ρήσει ' ενστάσει και ἀντιπαραστάσει, πλατυνει δἐ αυ- τὴν παραδείγματι, πλείω 7 δἐ τ6 φευγοντι την δια λην ἐργαζόμενος' ' ευθυς ἐπὶ της προβολης θήσει την ἀντί- φιν εξ ἀντιθέσεως, καὶ ' λύσει, ώς εἴρηται, Ty μετα- ληφει ' μετὰ M ταῶτα την αἴτησιν της γνώμης εισά-

Is ξει ὁ κWτήγορος, τοιδεδε ἐπὶ τος ζωγράφου, okν δ ἀλλ' ἀπερ μη δημοσία την πόλιν ἀδικεῖν ἐβούλου, τίνος χά-

616쪽

μννε χρῶμα ἀντιστατικὸν εἰσάξει ὁ φεύγων , ἀλλ' ὐώρυμῶν λ τε κοὐ των πλεόντων την τοιάνδε προ του λιμένος πεποίημαι γραφην, ἔν' οἷ μὸν τοὐς χειμῶνας ὀρ-

ρωδοὐνrες και τὰ ναυάγια ἐν τοῖς προσήκουσι καιροῖς Sναυτίλλωνται, ' η δἐ πόλις Τ εν τω δέ τι ταν nuta ἐκείνων ποιουμένων μη τὰς ἐκ ν-αγειν ολοφυροι συμφορὰς, και λοιπον εκφράσει τριηρῶν καταδύσεις, ναυτῶν ολεθρον, και τὰς ἐπὶ τουτοις τῶν οιαεί- συμφοράς. io Μαρκελλίνου. Εἰκότως η μετάλπις, μόυ γὰρ ταύτη λύεται η ἀντἰληφις' και ἐξ ἀνάγκης, ῶς προείρηται, οπου αν ἐμπίπτη το ετερον, ἀκολουθεῖ τό ἔτερον, εἰς λύσιν ἐκείνου επαγόμενον ' ἐν M v μετα- ληπει διπλαι λύσεις εἰσὶν, η μἐν κατὰ ἔνστασιν, η δἐ εο κατὰ ἀντιπαράστασιν ' -η μῖν κατὰ ἔνστασιν, Ora οὐκ ἔξεστιν, η δἐ κὰτὰ ἀντιπαράστασιν, Ora εἰ και ἔξεστιν,

αλλ' oυκ ἐπὶ τούτοις. Εἰ ἐγχω ρ οἰη' Καλῶς τό ει ἐγχωροίη, δοκεῖ γὰρ ἀναίσχυντον τὁ ἄντικρυς λέγειν, Ora Ovκ ἔξεστι φανερας ουσης της ἐξουσίας, καὶ μάλιστα intro τῆς κατὰ νόμον εξουσίας ' ενταυθα γὰρ μετὰ την τοὐνόμου ἀνάγνωσιν ἄπορος ἡ τῆς ενστάσεως χρῆσις' μετριώτερον M v ἀντιπαραστάσει χρήσασθαι ' ξδη γὰρ ἐν τω στοχασι se μεμαθήκαμεν ἀμφοῖν τρο δύναμιν, τῆς τε ἐνσrάσεως και ἀντιπαραστάσεως ' οὐ μὴν ἀλλ' Mora asχρῆσθαι καὶ τῆ δε στάσει πρώτη δυνάμεθα της υλος διδούσης, ώς ἐπι του τὸν Φίλιππον ἰατρου νοσήσαντα

617쪽

ήθεραπευσαπτος' ἐνταὐθα γὰρ ου μόνον τῆ ἀντιπαραστάσει ὁ διάκων χρήσεται, ε' ἄλλα καὶ αντικρυς ἀνελεῖν του ρητου την ἐξουσίαν διὰ της ενστάσεως πειράσεται' καὶ η αιτία σαφής' διαβεβλημένης γὰρ της πρά- ι ξεως διὰ την Φιλιππου ποιότητα καὶ την ενστασιν ὁ δι-

κάζων προσδέξεται. Καλλiστη δἐ καὶ δριμυτάτη η Λημοσθενικὴ μέθοδος' συμπλέξας γὰρ ὁ ρήτωρ τῆ ἐνστάσει την ἀντιπαράστασιν μεiζω τω κεφαλαίφ δέδωκε την ιαίνω καὶ ουδἐ απλῶς λέξεσι ταῖς τυχουσαις χρη-s0σάμενος, ἀλHὰ μετὰ βαρυτητος' ἐν γουν τῶ λ' παραπρεσβείας Αισχἐνου χρωμένου τ* αντιληπτικ0, Ora ε - στι λέγειν καὶ ου χρη λόγων ευθυν ς υπέχειν : τενικῶς ὁ ρήτωρ επάγει τὴν ενστασιν ' εἴπερ δὴ επ' ἀργυρίω τι λέγοιεν οι ρήτορες, διὰ τούτου κατασκευάζων, Oriss Ουκ εξεστι ' δεῖ γὰρ, φησὶν , ε 2 ας υπέχειν, εἴπερ επ' ἀργυρίω τι λέγοιεν οι ρήτορες .εξεστι δἐ καὶ επὶ τούπλάσματος του προτεθέντος θεωρησαι τῆς μεθ' ὁδου τὴν tuis ' του γὰρ ἰατρου φάσκοντος εξεῖναι τῆ τυνηχρήσασθαι, καὶ τῆς ἐνστάσεως Ουσης, Orι Ουκ εξεστιε , χρήσασθαι τῆ τυνη ἐπὶ βλάβρ τῆς πατριδος, συμπλέξας

τιπαραστάσει τὴν κατὰ ρητὸν καὶ διάνοιαν ποιησόμεθα

ἐξέτασιν, κατὰ νόμους Oυσης τῆς ἀντιλήφεως' ενδέχεται, s γὰρ ἐνστάσεως ' μαων δἐ τὀ εκ τοὐ ευ- θέος ενίστασθαι μηδἐ ἐξεῖναι λέγοντας, μάλιστα δἐ επὶ τῆς ἀντιπαραστάσεως, εν η διάνοιαν τῶ νόμφ ἀντι - σομεν,. μεθ' ἐς γνώμης ὁ νομοθiτης τουτο ώρισεν ' Ου γὰρ Οἴτως ως ὁ νευγων υπολαβὼν πεποίηκεν οἷον ώς επὶ τοῖ

618쪽

τρισαρμαέως ' λέξει γὰρ ὁ κατηγορος, οτι των ἰ&ωτῶν, avoυ των ἀριστέων την ἐξουσῶν δέδωκεν ὁ νόμος ' ωσπερ ἀει εν ἀντιληφει ἐξετάζων τον νόμον ὁ φονεύων ἐπὶ τὰ

ἰδιάζοντα των ονομάτων τρέφετο - καὶ τούτοις χρη- σεται, δ εν τω νόμω διηγόρευται ' οἷον, εἰ τύχοι, το Sτον μοιχὸν ἀναιρειν, ουτως ὁ διώκων ἐνταυθα τοῖς γε- νικοῖς χρήσεται το κατ' ειδος φυλαττόμενος' συσκιάζει γάρ πως το τοιοῖτο τὰ ἐγκλήματα ' OLν νόμου κελεύοντος τον μοιχω ἀναιρεῖν, καταλαβών τις ἐπὶ τη γυναικι τρισαριστέα ἀπέκτεινε καὶ κρίνεται δημοσίων ἀδικημάτων' 1oo μὸν γὰρ τω νομω χρώμενος καὶ παρὰ πάντα τον τόπον, μάλιστα δἐ ἐν ἀντιληφει ἀπ' αvrου του ρητοῖ καὶ του αναγνώσματος V διανοία του ονόματος χρήσεται,

kξεῖναι λέγων καὶ δεδόσθαι υπὸ τοῖ νόμου τους μοιχοῖς ἀπαιρεῖσθαι, κἀγώ τοίνυν καταλαβὼν μοιχὸν ἀπέκτεινα i5ὁ δἐ κατήγορος φυλαττόμενος τοῖτο γενικῶς μεμνήσεται, τρις ευφημοτέροις ὀνόμασι χρώμενος' οἷον οτι ἀριστέα

ἀπέκτεινεν, οτι ευεργέτην τῆς πόλεως, καὶ Oτι O εδει

ἀριστέα ἄνδρα ἀποκτεῖναι ' δει γὰρ ηην δημοσίαν χρείαν καὶ ωφέλειαν της ιδμπικῆς βλάβης προτιμαν ' καὶ ἐν ro λλογισμ0 δὲ τὴν χρῆσιν τοῖ θεωρήματος τούτου οπως χρηστέον τοῖς ὀνόμασιν εκατέρφ τφ μέρει ακριβῶς ἐγ- θέμεθα' καθόλου γὰρ πανταχοῖ χρησιμόν ἐστιν, ως ἐπὶτων παραδειγμάτων μεμαθήκαμεν ' ἐὰν δἐ μὴ ἀπό νόμων ἡ ἀντίληφ)ς ν, μόνον τοὐτο προειπὼν, ώς - οὐδείς sἐστιν ὁ κωλυων με νόμος, χρήση λοιπὸν τω ἐμπίπτοντι

χρωμένου ἀντιληπτικω, οτι εξεστι λέγειν καὶ οὐ χοὴ λ γων δε ευθυνας ἡπέχειν, τεχνικως ὐπάγει τὴν ενστασιν ὁ ρήτωρ ῶς εἴπομεν. Παρατήρησαι di κἀκεῖνο, πό- Soτερον εν υόνον ἡ πλείω εὐρίσκεσθαι δύναται τὰ ἀντι-

619쪽

ληπτικά ' χρου γάρ ποτε καὶ δύο ἀντιλη νακοῖς καταταυτον εὰν ἐμώπτη, καὶ ώς ἐπίπαν ἐν ταῖς κατὰ φυ- σιν αντta φεσιν ἀμφοτέροις ενειχεται χρησθαι, τῶν τες υσει λέγει καὶ τψ εθει' ὁ γουν Ῥλκιβιάδης κρινόμενος s υβρεως υπὸ Κλέωνος ἐπὶ τω γέλωτι - μόνον αρκεσθη- σεται πω λέγειν, Oτι φύσει πασιν ἀνθρώποις υπάρχει το γελῶν, ἀλλα καὶ τω εθει ἰσχυριεῖται ' συνηθες γὰρ εινα. φησι πῶσιν ἀνθρώποις τὰ τοιαυτα ἀδεως ποιεῖν ' οθεν και τινες υπολαβόντες μηδἐν φύσιν εθους 10 διαφέρειν, καθὸ καὶ τὰ φύσει ἐν εθει ἐστὶν, εις δύο ταυταλαιροῖσι την αντiλθφιν, εις τε εγγραφον εθος ' καὶ ἄγραφον, εγγραφον μὸν ἔθος τὸ νόμιμον, ἄγραν δἐ το ἔτερον ὀνομάζοντες ' ου μην αλλὰ πειρατεον την διαφορὰν ἐκθέσθαι' διαφέρει τοίνυν ἐθος φύσεως, οτι ἐν πιν τ615-άπλως το πρῆγμα νενομισμένον κατὰ συγχώρησινεξωθέν τε καὶ συνηθεια γεγονὸς υπόκειται, ἐν ἐκείνη

προς τοῖτο, οτι τὰ μῖν φήσει πάντα κοινά εστι πάντων ἀνθρώπων, καὶ Oμoiως εἴτε Πψσαις εἴτε lami ναίοις καὶ, o Λακεδαιμονiοις υπάρχει, τὰ δἐ ἐν ἔθει ουκέτι ' οὐ γὰρ ταὐτὰ Αακεδαιμονίοις καὶ Ἀθηναίοις ἐγχωρεῖ, ἁ ουδῖπῶσι τοῖς 'Eλλησιν, ἀλλ' ἔτερα ἐτόροις νενόμισται.

Σωπάτρου. μετὰ την μετάληψιν μεται ia ἀντιθετικὁν υπὐ τοὐ νείγοντος προβαλλόμενον ' τοὐ γὰρ κατηγόρου χρησαμένου τy μεταλ Πρει καὶ ειπόντος ἐν τρῶντιπαραστάσει, οτι ἀλλ' οὐ τρισαριστέα Mδωσιν o νoso υος ἀναιρεῖν, ὁ φεύγων τι ἀντιθετικὸν προβαῖ2όμενος

620쪽

ἐρεῖ, οτι δικαίως αννρζται, τί γὰρ υπζρχε μοιχος, καὶ τψ κατηγορω δέδωκεν την αδειαν της καταφορῆς ' καὶ κοινον τόπον κατὰ μοιχείας ἐρεῖ. Ἐπὶ μέντοι του ζωγράφου αντιστατική εστιν, ἐπὶ M του τρισαριστέως αντ-

τεγκληματικὴ ευρίσκεται ' μεταστατικὴ δἐ ῆ συγγνωμονικὴ ουδέποτε ' εναντίαν γὰρ φύσιν εχει ταὐτα τη αν- 258τιλήφει ' ουδεὶς γὰρ την εξουσίαν προβαλλόμενος εφ'Oις επραξε συγγνώμην αιτει' το μῖν γὰρ συγγνώμ

ἀντίθεσιν, ὁ μἐντοι πραννος οὐχ ουτως, αλλὰ βοὐλε- λεται ἐν πάση ἀντιλήφει ἀντίθεσιν ευρίσκεσθαι καὶ κατὰ τὰς τέσσαρας ἀντιθετικῶς, καθὼς in ἡ υλη χορη- 1sγεῖ του ζητήματος, ἀλλ' ὐπὶ κατά ἀντίστασιν καὶ ἀντ- φιγκλημα μόνον' καὶ γὰρ μεταστατικήν φησιν ἀντίθεσιν, ὼς ἐπὶ του ζητήματος τοὐτου, οἷον πόλεως συνεχῶς ἀφισταμένης επεισεν ὁ στρατηγὸς τὰ τευη καθελεῖν, καὶ κρίνεται δημοσἱων αδικημάτων ' τὴν μῖν πρώτην κατὰ 20τὁ εξεῖναι συμβουλεύειν λαμβάνει, τῆ δἐ μεταστάσει χρῆται ἐπὶ τον δῆμον τον πεισθέντα τὴν αι riαν ἀναφέρων, συναίτιοι γὰρ οἱ πεισθέντες. κατὰ συγγνώμhν Mἀντίληφις αυτη ' Κλέωνος ἐκ Πύλου τοὐς τριακοσiους ἄγοντος Ἀλκιβιάδης ἐδάκρυσε, καὶ κρίνει αυτόν Κλέων Isυβρεως ' εστι γὰρ τὸ ἀντιστατικὸν πάντως εν τάξει χρώματος , επειδὴ ου μόνον ἐν στοχασμω, ἀλλὰ κἀν ταῖς

στάσεσιν εστι χρῶμά τι '' τὼ δἐ χρῶμά ἐστιν ἡ αιτὶα, δι' ἡν πέπρακται το πεπραγμένον ' ου γὰρ ἀρκεῖ μόνον

προβαλέσθαι τον νόμον ἡ τό εθος ἡ τὴν φύσιν ἡ τὸ so

μη κεκωλύσθαι, ἀλλὰ καὶ τὴν αιτίαν ἀπολυναι δεῖ, καθ' ἡν τψ φεὐγοντι τὸ ἐγκαλοίμενον πέπρακται ' αυ-