Gabrielis Vazquez Societatis Iesu Disputationes metaphysicae desumptae ex varijs locis suorum operum

151쪽

Ad quartam rationem dico , non posse intelligi aliquid permanere, & esse sub contrario illius, cum quo idem est , neque sub contradictorio et quare cum homo issem fit cum animali, non potest intelligi permanere sub

contrario,aut contradictorio rhinc tamen non

sequitur, non posse hominem, qui actu est. non esse: quia quando actu non est, non manet sub contradictorio eius , cum quo idem est ; siquidem nullo modo manet; si vero obst-cias, non solum non posse intelligi, manere sub contradictorio,sed neque ullo modo contradictorium de illo enuntia i , ac proinde fore, ut de homine, qui modo est, non posset enuntiari non esse , si idem esset cum esse, &exiitentia , qua est. Respondeo, de iis solum praedicatis , quae de aliquo subiecto dicuntur

Per enuntiationem, in qua copula , est, denotat solum connexionem, &non actualem existentiam, recte intelligi illud, ut de eadem re non possint etiam successita contradictoria

praedicari, quorum alterummi de essentia talis subiecti, seu cum eo identificatur, hoc autem non contingit , cum de cadem re dicimus exiliere , & non existere e quia hoc praedica-eu m istere non est de numero eorum , quae essentialiter conueniunt subiecto, aut selum de subiecto praedicantur per copulam,est, de- 'Motantem solam connexionem , sicut cum dicimus, homo est animal; quare si copula , est, denotet cXistentiam , etiam in praeclicatis e sentialibus hoc contingit , ut contradictorinde cam

152쪽

de eadem re successue dicantur: hac ratione vero dicimus : Homo est animal hoc est, existit animal, quando homo existit: ipso autem non existerite, eodem modo vere dicimus, homo non est animali hoc est, non existit animal, quia hoc ipso, quod homo non existit, Donexistit animal. Postremo obhciet aliquis, ristotel. Metaphs. cap. I. rexisse. ubi postquam praemisit unani acceptionem substantiae, sub iungit haec verba: Alio vero modo quodcunque fuerit causa existentiae scilicet dicetur rubstantia ) talibusque inexistens thoc est sub

stantqs ex materia,& forma compositiS, quales sunt ignis, aqua, &C. utram cum hoc loca assignet substantiam, pro causa existentiae, sequi videtur existentiam ab ipsa natura substantiae distingui. Miror tamen TheologQs , qui haec verba Aristotelis obhciunt, tam facile fuisse delusos, cum Aristoteles in praediistis verbis manifeste loquatur de forma substantiali, qua: cst causa existentiae totius compositi hanc autem distinguere ipsum ab existentia totius non negamus , sed libenter concedimus : nega-mUS tamen, totam ipsam natutam , & substantiam compositam, ut humanitatem distin gui ab existentia sua. Porro autem Aristotelem loqui de forma, non de tota ipsa natura com-Posita, patet, primu ,quia antea loquutus fuerat de tota natura, puta, de substantia ignis,

tertae, &c. deinde quia cum dixit, talibusque inexistens: nihil aliud denotare potuit, nisi sor- quae talibus,hoc est,silbstantes, de qui-

153쪽

.; cis AEsTI NvΜ Μ ET A UYS.hus fuerat locutus antea, inexistit. Postremo. quia post verba citata tubdit exemplum his vestis: ut anima animali: ex quo etiam patet, quam inepte alij hoc testimonio Aran tias probent materiam ex se nullam habere existentiam , sed totam mendicare a forma. noc est, ex se nullum habere actum vivo sant. eptitatiuum , cum hic solum loquatur Aristote es de existentia totius , quam dicit asorma prouenire , non autem de existentia ip- .iarum partium. Mitto quam plura alia argumenta, qua feri solent pro ξriori sententia, eo quod futilia sint, & inania: neque enim singula , quae par ii . momenti sunt, persequi decer. Illud solum notandum supςrest, frustra laborare recentiores aliquos contra Rica rudum, S Henricum, H probent, existentiam non esse relationem , sed aliquid absolutum. 'eque enim negar. Possiumus , este relatio-

nςm , tametsi non distinctam , substantia ip

sadalem tamen, qualis in omni creatura coni edeo da est ad Deum , a qHO peridet; an Uero quo libet res creata inclinationem habeat ad existendum , dc as natura sua sit corrup

tibilia ςtiamsi spiritualis sit, diximus i statis

154쪽

C A P. I. Naturam eZ suppositum solum dissere

secundum rationem exdiuerso modo significandi, vocum, dixerunt Henricus, 3c alij. CAp. II. Personam creatamsuper naturam finiam addere negationem autumat Scotus. CAP. III. Complem tum additu naturae cremeae, m constituatur suppositum esse existent m, Iehara riscas proprietates accidenarivi,sense runt Hemaeus, & Iauellus.' CAP. IV. Suppositum ultimo compleri per exis flentiam docuit Capreolus.

CAP. V. Complementum suppositi esse mediam

CAp. VI. Complementum suppositi esse modums perse adtatum ex lentiaeprobabilio vinio fert.

CAp. VII. Diluuntur argumenta, qu constra praecedentem sententiam opponuntur.

CAP. VIII. Quo modo accidistia separata dis eantur persesu stere.

155쪽

retaturamαβηομπιν solum differre secundum

ΡRaesens controuersia non est , quo paeto differant homen, natu ra, & nomen P ostasis , aut suppositum. de harum enim vocum fgnificatione, & distinctione , satis superquε a nob1s dictum est prima parte , di fiutatione ra . lneque quaestio est, quid sit persona. de hoc enim egimus eadem riari. dclinatione ra . ubi de-snitionem personae , quam tradu*t Boetius, ta Ficarias desancto rictore, probauimus. Contro- Mersia igitur est, cum in homine distinguamus Maturam, & suppositum, & dicamus, naturam humanam filis se a Deo assumptam, non personam, quid sit illud ,quod addat naturae, Ut constituatur personae, & ratione cuius non potest persona ipIa assumi,immo nac natura ipsa manens cum propria persona , vx inferius videbimus: cum vero multae circa hanc rem contro

uertiae proponi soleant, omnes stib hoc uno titulo examinare decrevimus , eo quod variae il- Iar quaestiones cxvarijs opinionisus. quas in hac dissutatione sigillatim memorabimus, ortuni habuerunt. Prima igitur opinio est, personam super naturam nihil addere, neque positiuum, neque

156쪽

nominandi,qua ratione dicunt differre humanitatem, & hominem: nam humanitas significatur,ut quo aliquid est homo, homo autem ut quod est, id quod Doctores huius sententiae in omnibus substantijs putant esse Veriam, inter naturam & suppontum hanc Iam distinctionem versari. In hac sentςntia fuerunt Henricia

vbi docet , nomen abstra ui humanitatis significare naturam secundum se , absque habitudine ad aliud ; nomen autem Concretum hominis , quod quidem putat esse nomen suppositi, praeter naturam Connotare aliquid aliud; scilicet, habentem naturam', non qua- sit quid distinctum plus quam ratione a natu-xa ipsa. Eandem Opinionem amplectitur m

Quocirca Ricard. V Gabriel asserunt propter diuersum modum significandi non poste dici.

suppositum assumptum Titisse a Verbo diuino. suia quod significatur ut suppositum , significatur ut subsistens per se,quod autem hoc modo significatur , non potest significari, ut subsistens in alio , ergo neque ut assumptum ab alio. Ocam. vero ingenue concedit hanc propositionem: suppositum humanum assumI po rest a Verbo diuino, sicut haec propositio con cedenda est, album potest esse nigrum; sensus enim est, res, quae est alba,potest ese nigrarpost assumptiopem tamen, inquit Gam. non ma-

157쪽

QV AF s T i Q N v M META 'Rinebit suppositum humanum , sicut, res alba, γα potest este nigra, non manebit alba, cum fuerit n ra.

I Iaec sententia probari potest primunt auctoritate ex Aristit.7. Metaphf. c. 6. ubi docet, in sublimisis, & ijs, quae per se dicuntur, & non secundum accidens', idem esse unumquodque& suam substantiam, siue quodquid erat erae; sentit igitur,idem esse uniamquodque ,hoc est, stippositurn,quod est,& substantiani, hoc est, natura Primo autem Mesaph .c r .inquit Aria tot. actiones. & passiones esse singularium non uniuersalium: ex quo loco desumptum videtur axioma Theologorum : actiones sunt suppositorum: eo quod intelligerent Theologi apud Aristo idem esse singulare & stippositum : fiautem persona aliquid re ipsa adderet super na- ruram lingularem, non esset idem singulare,&suppositum. Deinde probat Durand. hanc sententiam inductione, quia nihil potest excogitari , quod suppositum addat super riaturam distinctum ab ea , siue dicatur illud esse accidens siue substantia: verum quia in sequentibus ratione Durandi utemur cotra alias sententias , quas instiam memorabimus ideo hoc loco eam praetermittere decrevimus.' Haec sententia mihi nullo modo probatur & 'Caeteri , quos inserim reseremia s' pro alijs opinionibus oppositam plane sequuntur, atque oram refellere incipiamus , in primis illuci non placet.quod asserunt,naturam,& suppositum differre,scut abstractum, ix concretu,nem p

158쪽

sicut differunt humanitas, & homo : ut enim

ostendimus r.p. q. Is s. c.4. concretum homo, dc caetera concreta substantialis naturae directe significant naturam, & consequenter, seu non directe connotant subsistentiam personae; ideoque diximus, concretum naturae non recte explicari per id , quod est habens natu ram ,3 nomine igitur pertonae, quam nunc co- paramus cum natura, & de qua inquirimus, quidnam addat super illam , non intelligimus Concretum naturae, sed suppositum directetanificatum, quale significamus nomine Pci & Pauli. Suppositum igitur , plus quam ratione disterre a natura, hoc est aliquid plus quam

ratione distinctum addere super naturam, contra Durandum quidam sic probare nituntur , quia nisi ita esset sequeretur, suppositum humanum fulsipa Verbo diuino assum Pium. sicut enim o quia re ipsa sunt idem in Deo estentia, & Eeryona , fit, Vt non .lantu es persona diuina dicatur primarie ali aere naturam humanam , sed etiam natura diuina secundarie etiam assii ere , . ita etiamsi idem secundum rem est suppositum humanum, Mnatura illius , sequitur , assii pia natura , faltem assiimi suppositum secunctarie. Verum haec ratio essicax non est, sicut enim inter pera nam diuinam, & naturam eius , ex senutentia rimis arum est sola distinctio ratio nis , nihilominus dicimus, naturam huma

terminari, S: sustentari a supposito di-

159쪽

dem modo ob solam distinctione rationis inter naturam humanam, & suppositum , non diceremus naturam humanam,no autem supinpositum assumi a Verbo diuino.Quod vero Theolo.i , qui hac utuntur ratione, adducebant in exemplum,nempe, recte dici, non tantum suppositum diuinum assumere ad se naturam humanam primarie, sed etiam naturam diuinam secunciarie eam ad se assumere, nihil obstat. id enim non prouenit ex eo, quod natura diuina,& suppositum eius non distinguantur ex natura rei, sed ex eo quod assumptio non tantum denotat termi num sustentandi naturam assumptam, sed et- iam principium ericiens assumendi eam, Aquia natura diuina est principium cssiciens assumendi naturam humanam, non ad se , sicux ad terminum sustentantem , & tenninantem, nempe ad suum suppositum, ideo secundarie dicitur assumere, nempe non ad se sed ad alij quid sui Quare hanc sententiam Henrici U Durandi, haC unica ratione multo melius impugnare possumus , quia quanuis ex illa non sequatur, aliumptum Iuisse suppositum humanum, saltem colligitur mansisse in Christo suppositula humanum; cum enim in Christo maneat tota natura humana, secundum omnem sui entitatem a qua suppositum humanum re ipsa non distinguitur, ninil obesse videtur, quominus

Leo illa, quae inaneti dicatur suppositum,sicuu

160쪽

dicitur natura; quod si ex eo,quod est in supposito diuino,non potest iam diei persona humana, quia diuerso modo significatur, certe hic diuersus .modus significandi non esset, nisi res ipsa alio modo se haberet, cum terminatur 1 persona diuina, quam cum per se existeret: hic autem modus diuersus te habendi

huius naturae ex eo necessario prouenire deis bet , quia ipsi naturae humanae in Verbo exi- .stenti desit aliquid , quod haberet, cum esset per se, siue id positiuum sit,sive negatio.

Asserunt praeterea nonnulli in confirmatio- .nem praediciae opinionis aliqua testimonianorum, qui docent,haereticos ideo errasse circa mysterium Incarnationis , quia existimarunt, naturam non distingui a persona. Sic enim . docere videntur Epiphani Diacon. in 7. 'mia

Wa tychetem Arve medium .Et Damasen.υλ 3 .cla'. c.3. Verum praedicta testimonia contra. Henric. 2' Durana. nullius momenti sunt: primum, quia illi Paetres non dixerunt, haereticos. ideo errasse, quia non distinxerint personam 1 natura plus quam ratione. Deinde, quia non loquuntur de distinctone naturae a persona in creatis, sed in diuinis,neque dicunt, Nesi q-rianos , aliosve omnes haereticos ideo errasse circa mysterium Incarnationis, quia non di-sinxerint naturam creatam a persona sua.pist. quam ratione, sed solum loquuntur, de Mo