장음표시 사용
161쪽
' TU QUAESTION vM ME YAP t Ys. Deo personam , & naturam : hinc emnNefactum est, ut dicerent, natura humanam fuisse unitam Deo , non in peisona sed in natura. Reserunt praeterea alios Patres cotra Henricis
quod dixerint, proprium esse Dei essentialithe subsisti re , & ideo Deum, & Deitatem solo modo sigilificandi diltingui: ex quo sequitur,' iustos sentire, in creaturis naturam, & suppontum plus quam ratione distingui: verum saectestimonia conficta sunt, ideo tigillatim ea re-fiure, & examinare non libet.
personam crcatam super nat ram solum addere
Sucimila opinio est, personam creatani flade diurna alio modo sentiunt compleri non aliquo potitiuo , sed neg/tione quadam
- addita naturae,& 1ta personam super naturam habere negationem quandam , Ut inferius eX-plicabitur. Haec est sententia Scari tui. dis LI. cy HE. I. I. ideo propter inum : & g. non asprendo i Udist. 6 praest, 1. V quodli. 19. art. 3. Bassu quo ι .art. r. Mairon. q. 1 t. eamque probabilem existimat Lichet q. 1 . quantiis oppositam dieat esse probabiliorem, & Staium huic opinioni non omnino consenssisse; in ea vero quatenus ait, suppositum' super naturam solum addern negationem , conueniunt etiam cum Scoto, I a s Dan. de Nea G. - I. 9. quem reseracitet . in ia: a xcι-Hannicin quoaων. q---δ. eametsi
162쪽
DIs P v TATIM OCTAVA. I 3 tametsi diuerso modo explicent negationem hanc. Haec vero opinio lac uniuersim intellecta probatur primo, quia ii suppositum super naturam adderet aliquid potititium , so- queretur,esse siquid in natura , quod assumi non p9sset meo, nempe illud pontivum,quo
Vltimo compleretur suppositum ; consequens - aute est falsum tum quia omnis entitas creata aeque subest potentiae Dei, ut ab co assumatur; aut oporiet assignare ratidnem, Ob quali 3 . illa entitas assumi nequeat: tum etiam,quia ut ait Damas 3. de si . .6.in medio ei, quod assiumptum non est, medicina alitata nun est, quare. iilla entitas non suit assumpta , sequitur, nullam ei medicinam redemptionis profuisse. Se-Cundo probatur praedicta opinio, quia vel ilθlud pontivum quod persona additis per nati Nram,est' accidens' vel substantia faecidens esse non potest,ut c. I. probauimus ediitra tertiam opinione, neq; substatia, quia esse non potesimateria, eq; forma neq; ex viro p compositum,ergo non potest quidl uitiuu. Tertio si persona adderet quid positiuu super natu ra, tequeretur, naturam humanam in Verbs carere aliquo positivb: tum etiam eam dimitti non posse, nisi in ea statim noua emitas inci peret: denique sequeretur fore , ut producε possiet natura humana, non in aliquo supposito , nempe si produceretur sine illa e nritate. & non in alieno supposito' porro autem fore. ut produci posset fine illa entitate manife
stum est . quia illa distingumtur te ipse
163쪽
i 4 QN AEST1ON vM METAPHYS. a natura, & esset posterior natura illa; id autem, quod prius est sime posteriori,a quo realiter differt, produci potest: nulla autem ne-πessitas cogeret, ut produceretur natura illa in alieno supposito: haec autem, quae sequuntur videntur falsa. . .
Caeterum praedictimctores non redem modo xplicant negationem, qua dicunt compleri suppositum. Henric. putat esse negationem Omnis diuisionis, tam per se, quam per accidens, qua natura, quae ex se specificata est,&Communis, redditur indiuidua, & singularis. Fundamentum huius explicationis videtur esse, quod multi asserunt,rationem unitatis for- , maliter esse negationem diuisionis ι Ioannes ero de Neapoli dicit negationem, qua compleri putat suppositum, esse negationem a
ctualis vt iple vocat dependentiae, hoc
est, in eo positam esse, ut natura a nullo alio pendeat, in quo sit. Scol. denique censet complementum 1uppositi esse duplicem negatio nem; alteram actualis dependentiae, alteram ut vocant) dependentiae aptitudinalis , hoc est, naturam compleΠ, ut sit suppositum , ex eo quod nequa est in alio , neque potest esse; desectu prioris negationis excludit a ratione luppositi omnes partes, quae actu stini in toto eomposito tam integrantes , quam essentiales : defectu autem posterioris excludit aniniam rationalem separatam , quae licet sit per se, nec actu in alio existat , nihilominus per- .sona non est, ncque persectum modum illius
164쪽
habet, quia communicari alteri potest, dc in eo esse, nempe in toto homine,aci cuius compositionem suapte natura propensa est. Iuxta hanc sententiam facilis Videtur assignari ratio, ob quam persona creata ab umi nequeat; quia ut natura sit in persona crcata , debet habere
utramque negationem , Eeutram autem habere potest, si sit assumpti a supposito alieno.
ut patet. . . i Haec sententia quouis modo explicata mihi non probatur'. Primo qudem non placet, ut eam explicat Henric. quo iam negatio illa diuisionis, qua aliquid con ituitur unuin , non potest esse complementam personae creatae,
si quide ipsi naturae humanae assumptae a Deo,&existente in verbo sint propria personalitate, conuenit illa negatD diuisionis i cum enim illa sit una narura ,'e' singularis, habet in se negationem diuisionis eo ipso , quod vita
est. Deinde non placet laec opinio , Ut explicatur a Ioanno de Neapoli quoniam la negatio communicationis arualisquamipse vocat negationem actualis dependentiae, no potest complere suppositun .msi addatur alia negatio aptitudinalis comunicationis, quam addidit Scotus eo quod allima separata non est
municetur alteri , ex eo solum, quod potest ' Communicari. Postremo praedicta sententia,' prout eam intelligit Scotu, mihi non placet, primum, quia suppositum,'hvpostasis, seu per R sana,
165쪽
s j coe AE s T I o N v M METAPHYS. sona,idem est,quod prima substantia, seu 3 iamum subiectum, quod omnibus substat, substantia autem secundum se contrahi non potest, ut sit prima per solam negationem , quia substantia intra suum fgenus per aliquid pertinens ad illud contrahi debet , negatio autem non pertinet ad gestias substantiae, ergo neque compleri potest iu stantia ad rationem suo-Positi por solam ne ationem. Adde, quod licet ratio primi negitione melius explicetur, ut ex Arist. notauimis r p. . tamen ratio illius positiva est , ut ibidem probauimuS, Cum igitur ratio hyrostasis,aut suppositi sit r-tio primae substanti sequitur, eam comple ci non negatione, sed positivo aliquo. Deinde eadem opinio Scoti impugnatur. quia quod natura nabeat negationem com- . nunicationis securdum aptitudinem,eX modo possitiuo oriri Ibet, quo ex se ita possit . esse , Vt repugnet. aieno supposito communicari , quatenus cura tali modo positivo est, nam si negatio conmunicationis ut dicunt aptitudinalis non clitur eY modo aliquo con
erario , sequeretur, naturam creatam nun
quam esse in proprio supposito, si quidem
nunquam haberet negationem communicationis secundum astitudinem: nam quando natura est per se , licet actu non communicetur alieno supposito, potest tamen eadem numero natura, secluso modo peculiari, communicari,ergo secindum se, secluso alio mo
do positiuo , nuaquam habet negationem
166쪽
BI spvTATIO OCTA v A. 1 pcommunicationis secundum aptitudinem, ac
proinde nunquam est in proprio sueposito, etiam quando est per se , quoc est absurdum
Posse autem communicari, palm, quia pOtest augeri unitis alijs partibus, 3cc. Vt igitur dicamus naturam illam , quando per se est, esse completa in rationc suppositi, & habere negationem comunicationis, tam actualis, quata secundum.aptitudinem , ita ut non possit alteri communiώari, assereru debemus, tunc habere modum aliquem politiuum, cum
quo incommunicabilis sit , licet secuntum se sine illo modo communicari possit. 2 ita
fatendum cst, negationem communicatio innis non conuenire tiaturae secundum se , nisi ratiotie alicuius modi,qui sit contrarius communicationi actuali, & communicaticiat secundum aptitudinem.
Ultimo deniq; argumentari possumuHon tra Scotum ex principijs ipsius, nam ipse existimauit, probabilem esse opinionem, qua asserit, posse naturam creatam terminari a pessona creaxa aliena , Yt memorauimuS di ut.a c.a. Hoc autem fieri non posset, si persona Creata costituactur negation eo quoi natura creata non posset terminari a perfora areata aliena ratione naturae, sed ratione pzrsonalitatis: atqui negatio no poterat esse ratio ter
minandidi quidem terminare est actus realis, ae negationi nullus actus realis tribui potest, ergo negatio non potest esse complenentum
issum personae, quod dicitur personalitas.
167쪽
T 8 QNAEsT ION VM METAPHYs. Mitto plures alias rationes' , quae ad hoc po eius tendunt' ut probent, personam diuinam non posse compleri negatione: nam Scotvi Op-pbsitum non docuit de diuina per na, neque ullia alius , sed id solum sensit ae persona creata.' Placuit tamen hoc loco reserre, Mexaminare rationem 'auorundam re emorum,
mutant non pauci,sententiam Stati optime refelli . Quia nimirum si persona supra naturam adderet iam negationem sicut recte di-Eiistis 1 Aer tenebrosas potest illuminari: dicere quoque possemus: suppbsitum creatum adsuir a persona potest assumi: quod tamen est absurdum. nata omnes Pare es, ut notum, suppo- here videntur, suppositum in unitatem personae issumi non posse porro autem id sequi probztur; quia sicut aes tenebrosus nihil afiud est, quam substantia aeris cum negatione lucis , ita suppositum nihil aliud est in sententia Scoti, nisi natura dum negatione illa.' verum haec ratio valde infirma est , nam sensus illarum duarum propositionum, aer tenebrosus potest illuminari: & persona potest assumi longe diuisiis esset, etiamsi diceremus, personim supra naturam non addere nisi he-gati' non : etenim prioris propositionis sensus est,ier,qui nunc est tenebrosus, illuminari potest. depulsis tenebris, non autem aer mR-netis,enebrosus t huius autem persoha, seia supponim assumi potest: senlux esset, naturam an ns cum negatione communicationis a
sumi potest qui est maniseste falsus : ani de
168쪽
ratione aeris , qui illuminandus est , non sunt tenebrae ; de ratione autem. suppositi eis negatio illa in sententia Scoti, & nomine suppo-1iti illa negatio significatur: cum tamen voces illae, aer tenebrovis non denotet unum esse de ratione alterius, neque unum per se, sicut no
mine suppositi significatur, sed solum signifi-
Cent aerem , qui nunc ex accidenti est tenebrosus , cui sane non repugnat illuminari, &ita aeri secundum se conuenit esse subiectum contrariae mutationis, qualis est illuminatio: supposito autem non conuenit esse id , quod assiimitur recte tamen diceremus, natura non Communicata alieno supposito potest a verbo assumi, & alieno supposito communicari. Et
sane contra eos , qui hoc argumento contra Scotum Utuntur , similii etiam argumento nos
Pugnare possumus in hunc modum. Si per-1Ona supra naturam adderet quid positiuum, sicut recte diceremus, aqua frigida potest calefieri, ita etiam dicere possemus, suppositum Iotest assumi: quis autem non videat, friuo-um esse hoc argumentum , dc eodem modo, quo praecedens dissoluendum esse λ Hinc tamen apparet, non magis contra eos , qui dicunt , suppositum supra naturam addere pe-gationem solam, quam contra eos, qui dicut, addere positiuum, hoc idem genus argumenti fieri posse. Hactenus pugnauimus contra Scotum, rationes vero illius inferim dissolvemur thabemus igitur complementum suppositi non sola ratione distingui a natura,tum etiam non
169쪽
esse quid negativum, sed positiuum e cis ipsum autem poditiuum plures sententiae 1unt, quas sigillatim deinde memorabimus. CAp. III.
mplementum additum naturae creatae , ut consi ruatur Junsitum esse existentiam, characit risticaι promietates accidentaria ,senserunt Hemaeus, &Iaucllus,
Ertia opinio est, supppilium super natu-I tam solum habere accidentariaS propriC-
tates,quibus quasi contrahitur,& determina tur natura,vt costituatur suppossitum cx scholasticis hanc sententiam seqiuiti videntur Heses in quodlibeto 3. quaestione 6. U Duellus p. Metaph icae, quaenione 37. docent enim in omnibus rebus creatis non es e ide, quodquid est, hoc est, naturam, & essentiam:& id cuius est,hoc elisuppositum , quia unumquodque supur esia sentiam, & naturam habet quaedam exςrinseca, nempe, esse, & accidentia. Pro hac opinione allegari etiam solet C redi. in 3. distinctione s. qum Eone I articulo 3. ad argumenta contra lucundam conclusionem; ille tamen solum dicit, complementum suppositi esie ipsam existentiam naturae , non aecidentia'. citari tamen non immerito fanctuι Thomas l. parte, quaestione 3. crticulo S. qui sal - tam in rebus materialibus putat , suppositum . & individuum distingui a natura propter Iccidentia ; cum tamen dicu , in spiritua-
170쪽
ubus naturam , suppositum , Sc indiuiduum non distingui ex natura reiaed eodem principio constitui in ratione specifica , & indiuidua, atque supposti: sic tradit oco citato, ta eo
luui loquitur in illis locis de intiuiduo naturae , & natura ipse sed etiam te supposito, cum ait, in rebus materialibus individuum,& suppositum distingui a natura , quia ultra
eam habet etiam accidentia, nor autem in spiritualibus : huius sententia: meuinerunt Hen risAs quodlibeto s. quaestione 3. U. Duandus in 3. diastinctione 34. qmestione l. numero b U Caietanus in
Confirmari autem potest prinum auctoritate Aristotelis, deinde Patrum , primum quidem auctoritate Aristotelis liko 7. Metaph sicae capite ii. prope sinem docet, ill ijs rebus materialibus , quae per se sunt, nenpe in substan-lijs materialibus , non esse idem . quodquid erat esse rei , hoc est naturam, seu Aserrtiam,& id cuius est , nempe suppositum , cum tamen in rebus immaterialibus item sint. Hoesensu intellexerunt Aristotelem sanctus Thomas, U Niphus in eum locum, ta Iauesiic T. Metaphysicae, vir est. IT ad primum . hanc autem listinctionem tribuere videttur Aristoteles accidentibus , quibus afficitur natura, & essentia,ita ut propter
illa suppositum, seu id quod est . distinguatur
in rebus materialibus. 1 naturae. Deinde confirmatur auctoritate Patrum, ex