장음표시 사용
201쪽
mum quidem y non cuni sola.nemtione , scdicum positivo modo quantitatem in hoc iam crament0 existere, probari potest ex analo'gia ciam natura substantiali, quae cum non est
in alieno supposito , ita dicitur ei e per se , 'modus ille existendi sit quid politiuum; nam Mamai. rcs illa , quaci dicitur eisse pcr se , habeat nega tionem existendi in alio,vamen non solium habet negationem, sed etiam positruum modusn ; qui eo modo loquendi , per se,
ainrmariue significatur. . iQuanuis discrimen. sit inter modum existendi por se, qui naturaliter conuonit substantiae, & qui communicatur quantitati, Mcaeteris accidentibus communicari potest suis pernaturaliter; quod modus. sul itantiae per se est causa negotionis existendi in alio, sicut una forma est causa negationes oppositae formae: at vero in hoc sacramento negatio existendi in subiecto , quae conuenit quantitati, non prouenit sicut a causa , & forma opposita a modo existcndi per se mana ut ostendimus supra diffutarione in capite a. ordinC CX parte Cia ficient. primum destruituri subicctum accidentium , deinde manent accidentia negata modo cxistendi in illo D tandem consequuntur positiuum modum existendi per se. Quod . si accidentia separentur cum quantitate , non destruisto subiecto , sed eo manci te, primum sane ordine ex parte eis cientis quantitas esset per se & acciperet a Deo Nodum positiuum, que diximus: deinde vero cosequeretur neῆar
202쪽
tio existe di in subiecto; na negatio illius moda non fieret per se,& ex inicitone agentis, licuicum anni hilaretur subiectum.negatio illius ethper se respectu agentis. Vtrum autem hic mo dus per se qui accidet latibuS comunicaturaic- . ut supernaturalis ordinis securesu suam naturam,an Vero solum ex parte modi eficiendi illsi, 3c an ab Angelo naturaIiter cognosci possisit, ex professo i partara eL.auimus,dis .at . U. . Porro autem alia actione quantitate separatam, Sc per se line subiecto,& in subiecto c J- seruati, consequitur marrifeste ex doctrina a nobis tradita 1 . n. di hutat o. ι .c.3 uni ostendimus, quamcunque &rmam accidentariam, cum in subiecto exiliens producitur, aut conseruatur quod idem Cit non creari, cum Uzro separata, & per se producitur, creari. Polterior vero pars nostrae sententia: , quae est contra Caietanum.&HOetricum quod attinui ad praesens institutum nempe, ad modum existendi per se, facile probari potestinam de illa, qui spectat ad vim, seu modum operandi, &ad virtutem ut ex quantitatb tanquam ex materia fiat aliquid , inserans A 'unitioηe Jequenta dicemus. Probatur igitur , nihil communi- cari quantitati , virtute cuius ita Paturaliter per se existat,& a Deo per se conferuetur sicut substantia; quia natura ipsius ac cidentis , &essentia omnino immota manet, neque essentialiter ullo modo potuit mutari, ut vim substitati e ad subiistendum haberet , ipsa autem suapte natura posculat inesse substan-M - . tiae ,
203쪽
,8 Q V AE s T I O N v Μ , M E T A P Π y s ti ae , & ei emeditam suum formalem tribuere, nempe eam extendendo partes illi tribuendo , quas , ut supra Vidimus , disputiatione
. capit .a. se non habet: ergo modus exi-
.stendi per se, quem diuina virtute habet, nonsu apte natura, sed sola d1uina virtute illi accommodatus est. Quare sicut initio non potuit ill1 stribui, nisi aetione supernaturali, ita
etiam nec in ea Conseruati, nisi supernatu - . Taliter poterit modus existendi per se. Cum enim temper maneat quantitati extraneus, es quasi alienus non conseruatur in quantitate, postulante hoc ab intrinseco natura ipsius quantitatis , ac proinde, nec naturaliter, sola virtute Dei, nulla exigente caula, aut natura Creata conseruatur in quantitate , sicut etiamia initio ei communicatus fuit. Neque vero di
ci potest, loco subitantiae,& proprij subiecti,
communicatum fuisse quantitati aliud sub- .iectum, quod sane neque Henricus, neque Caietanus docuit: ssic enim quantitas non per se,
sed in aliquo esset subiecto , quod git absurdum. Neque sanctus Thomas fauet sententiae Caietani, quod attinit, ad modum , &Virtu- tem per se subsistendi quam ipse tribuit quantitati in hoc sacramento, neque ullum locum ad hoc citat Caietanus speciatim, aut citare potest. Tametsi , quod attinet ad vim agendi, & patiendi, timilem virtutem quantitati tribuere videatur, ut dissut. I9ς. cap.2. videbimus. Recte igitur dixit Sotm loco citato , quod docet Caieta. de virtute quantita - , tisad
204쪽
xis ad existendum per se , non esse set entiam
Atque hinc etiam sequitur, quantitatem se paratam a subiecto,sicut est in hoc sacramento , non tum existere supernaturali modo, sed etiam violento, & naturalem appetitum eius satiatum non esse. Et primuin quidem naturalem eius appetitum satiatum& completum non esse modo illo existendi per se, etiamsi sit ordinis superioris, patet ex iis, quae diximus supra rom. I. A. f. 3 q. ha'. a. ubi Osten- dimus, inclinationem , seu appetitum. humI- nitatis , quae suapte natura appetit propriam personalitatem, non esse satiatum in Christo, etiamsi in eo habeat perfectiorem personali- ltatem; quia natiua inclinatio ad propriam & naturalem inclinationem , non satiatur per formam, seu perfectionem oppositam, etiam si nobilior sin, ut ibidem monstrauimus. Dein de , quantitatem eo modo vim aliquam pari, colligitur ex definitione violenti, quam tradidimUS r. a.drysas. cap. a. caret enim emcchii suo formali contra internum impetum. Nam qua-uis,ut in ea dissutatione diXimus. c. 3. contra in clinationem materiae nulla vis inferri possit, tamen contra inclinationem formae. sicut etiacontra inclinationem efficientis causae violetia locum habet. Quare autem natura humana in Verbo, Cum eius appetitus non sit satiati , persona diuina .non patiatur vim aliquam, diximus ramo t. in ea dis latione i . cap. .
205쪽
rae, ut partibw unus non conuenius,
CAP. I. Recens quorundam Theologorum opinis. C A p. II. Fundamentum Vera sententis . CAp. II. Ex iacto fundamento praecedenssen-Vtentia refellitris. ω vera confirmatur. CAP. IV. Vera opinio a priori ostenditur,ta de-
si Ap. V. i Distolauntur argumeta prioris opinionis.
Recens quorundam Theologorum opinio.
SI primariam significationem vocis, sub
sistentiae , attendamus', idem est Latine subsistentia, quod Graece hypostasis, ut pro- bauimus t pari. di futatione ia . cap. s. est aut mhypostasis idem quod suppositum , ut ibidem diximus; quod si fuerit in natura rationali, est idem quod persona , ut patet ex notatiS rl rt
di fuatione I 23. numero ii frequens tamen usus
huius vocis, subsistentia in scholis est ut vir-petur non concrete pro supposito, sed abstra Ete,pro ratione, & complemento illius, quod in scholis dici solet suppositalitas ; cum igitur in praesenti quis irrius .an subsistentia cori- ueniat non modo to i composito , sed etiam
206쪽
partibus, per substantiam non solum non intelligimus concrete luppositum ipium, sed neque abstractς rationem intcgram suppositi, sed aliquem peculiarum modum rei, qui sit instar luppositalitatis , & ita mercatur nomen subsistentiae , ut in Jocum cius subrogata possit diuina persona per unionem partem illam proxime terminando ; hanc quaestionem
n paucis ante annis recentiores nonnulli
Philosophi, & Theologi in dispntationem
reuocarunt, vera significatione vocis su sistentiae, & definitione illius , ab antiquis tradita, praetermissa , vocabulisque ipsis, pro Voluntate utontes, multa ex suo sensit docuerunt , quorum sententiam in hoc capite ad unguem per singula capita referre, & confirm
. Dicunt igitur primum, subsistentiam cuiuslibet rei corporcae, Sc materialis compositam este,& habere partes, si eut etiam ipsa existeritia rei materialis diuisibilis est: eum enim subsistentia Ni corporeae si modus, aut actus rei materialis, ac proinde rei habentis partes, sequitur, & ipsam subsistentiam habere partes ; ihanc vero compositione integrae subsistentiae , dicunt esse duplice, eo quod dupliciter etiam habeat partes ; habet enim ex eoru 1ententia ι& partes integrantes, quae sunt parteS eXtCnsionis secundum quantitatem , sicut ipsa sub-s antia materialis,& habet partes quasi essentiales nam sicut totu compositum eX materia, dc forma, habet parpes ses undu extensionem,
207쪽
quas dicimas integranto , & praeter has ha-rit partes emeritiales, nempe, materiam , &formam, eodem modo aiserunt, subiithentrum constarendia selum partibus integrantibus; secundum extentionem , sed etiani quas partibus et sentialibus, nempς ipsis modis materiae,& formae, & vni eearum inter se, eo quod subsist se totius , dicut assicit totam ipsam substantiam , ct naturam , ac proinde
partes illius essentiales , necesse est , ut includat modos ipsarum partium , nempe materiae , dc formae verum quia substantia totius debet esse viva, nec sola aggregatiΘne Harium composita, dicunt,eam non solum constare modis ipsarum partium, nempe materiae& formae , stat etiam unione horum o rummodorum , ut quemadmodum natura ipsa
non solii constat materia & forma, sed etiam modo unionis , sic etiam subsistentia constet modis illis materiae, de formae , & unione eorum inter se; quanuis autem asserant, Omnem
subsidientiam totius compotitam estis quasi e κPartibus essentialibus, ex uno modo materiae,& ex altero modo formae , media communi Vnione, tamen non assirmant, omnem substanentiam totius naturae compositam esse in
duabus subsistentijs partialibus , altera materiae, altera formae : nam licet exiitiment, materiam habere subsistentiam partialem in toto Composito , tamen id non censent de omni forma subitantiali, sed solum de anima rationali: concludunt igitur, omnem subsistentiam
208쪽
totius compositi constare uno modo matCriae , & altero modo formae, eo quod substastentia totius utramque partem per se afliciat, solam autem subiistentiandi hominis constare ex duplici subsistentia partiali , Rex utraque essentialiter componi nam si sermo sit. de partibus integrantibus, & non essentialibus iubsistentiae, plane fatentur , omnem subsissen tiam totius constare partibui integrantibu secu um extensionem , quae sint paettiate ς'
Praeterea ut ostendant quo pacto subsisten tia totius rei materialis diu uitalis sit, siquidem omne, quod habet partesi diuidi potest notant, duobus modis aliquid dici incliuisibile j primum , quia nullis omnino parti si constat, sicut punctum, & Angelus : deinde quia licet partes habeat, & compositum sit, vel dissolui non potest,ut substantia coeli, vel
partes illius separatae conseruari neqIseunt eu tra compositum ipsum , ut accidit in minimo naturali, &in toto composito habcnti parqtes diuersae rationis, quas voeant heterogeneas, a quo saltem si sipararetur una pars, non potest sine toto subiistere. Hac supposita notatione , deinde asserunt. cmnem subsistehtipm rei materialis , & corin porcae, ex se diuisibile esse in partes integrantes , ideo autem addunt illud ex sic , quia alia quando ratione subiecti non potest totum diauidi in duas partes,ut accidit in minimo,& in
substantia incorruptibili eaeli riuae naturaliver
209쪽
in partes intcgrantes dimidi nun possimi cuiuvero se han ia ita diludi poteth, ut in partibus diuisi s mancat ςadem substanzia, dc nati M. , ut cum diuidi 1r aqua in plures partes, tunc a firmant, diuidi etiam integrani substantiam in plures subsistentIas., quae anz Crant. partes illius integrae subsistendum; quod enim alij dicunt .per talem duillionem corrumpi integram illam lubs; stentiam totius, R duas a- .lias nouiter generari, putant hi Doctires stirie 'fundamento pronunciari : nam cum subfi-.stuntia sit modus substantiae, debet ipsam imi- 'tari , itμης quemadmodum substantia di . uiditur in partes substantiar cum an ina .cia
sunt partes , pqr diuis item incipiunt esu inhotograe substantiae, itae de subsistentia philoso
Postremo pronunciant, subsistentiam cuniosque rei materialis,praeter hominem, quam dixerunt. compositam este ex duobus modis altero materiae, . altero forma , ranquam enpartibus dessentialibus , honesJe divisibilem ita dua; subsistentias , imnio neque cpnstare eae duabus partialibus subsistentijs , sed ex duobus modis.quorum alter, nempe materiae , sit subsistentia partialis , alter Vcro, nempe Hrmae, non sit si sisternia partialis , sed isodus alterius rationis .nempe inmissilentiae formae in materia. Porro autem diuidi. no ri posse hanc subsistentiam is duos illos modoS ex eo pro bant i quia aliae formae rei materialiS, praeter animam rationalem , dissoluta unione
210쪽
Cum materia , non possunt permanere, ergo neque modus , quum habebant in composito , manere potest. Praetcrea talem modum harum formarum in materia , non esSe
subsistentiam, inde colligimi, quia talos formae non subsistunt iri toto composito . & ita asserunt , subsistentiam totius in alijs rebus praeter hominem non componi ex homoge-ncis partibus essentialibus. Caeterum de subsistentia intcgra hominis . alio modo philosophantur. dicunt enim, eam constare duplici partiali subsistentia , altera
materiae, altera formae , quia putant, in homine non tantum subsistere materram: sed etiam animam rationalem ut GHrtio probabitur; neaque vero solum dicunt. subsistentiam hominis constare duplici illa subsistentia partiali, sed
etia eam diuidi posse in utramque ita vi Vtra que ab alia separata permaneat eo quod mortuo homine . materia maneat comuncta cum
alia florma, eodem modo subsistens, quo antea subsistebat,& anima similiter. Totius huius doctrinae fundamentum cst definitio subsistentiae quam praedicti Doctores eXiso sensit fabricati sunt . tam pro subsistentia totair, quam partiali , 'fametsi quod attinet
ad inregram' subsistentiam totius compositici definirionem communem ipsi tradore videantnr . Dicunt igitur ex sententia Boet' , pCri tum essee rationalis naturae indiuichiam subsictantiam ; nomine autem indiuiduae substantiae intelligunt incommunicabile substantiam