Gabrielis Vazquez Societatis Iesu Disputationes metaphysicae desumptae ex varijs locis suorum operum

231쪽

tia, communicetur naturae , quam facit subsistere per se , quia nzgatio communicati nis non comienit formae lix postaticae, siquidem ea communicatur nam rae , sed conuenit toto supposito , quod ratione illius modi' per se redditur omnino incapax communicationis , retento illo modo: cuius rei gratia quaedam obseruanda sunt, primum est. hunc modum per se , quo completur suppositum inquavis natura corporea etiam hominis , eue eXtensum , corporeum , & materialem , sicut etiam totum ipsum compositum. cum enim sit modus totius compositi,& illud sit corporeum , materiale , & eXtensiim per quantitatem,sequitur, etiam modum ipsum per se existendi esse materialem, corpo reum, & simul cum ipsa existentia extensum. Habet igitur partes integrantes' secundum 'extensionem , ita tamen , ut quaelibet illarum non sit modus per se constituens partialem subsistentiam; quia partes illius non reddunt . panem substantiae incommunicabilem, cumrς vera illa sit in alio, nempe in toto, sed om-ncs partes simul habent unam integram exi- .stentiam, cum vno tantum modo per se, nongiuisibili in alios modos per se. licet sit diuisi hilis in pyrtes e nam & persona tota diuisibi-1Is est, non tamen in plures personas : & h mo similiter diuisibilis est, & partes habet, det men diuidi nequit in plures homines pat-tiales,sicut aqua in plures aquas, quibus tanquam partibus constat: sic autem partes illius '

232쪽

modi videntur heterogeneae,& diuersae ratiψ-nrs : hac ergo sola ratione subfi1tentia totiuς dicitur indivisibilis, seu potius in indivisibili Consistere , sicut species rerum; quia diuidi non potest in plures modos secundum e

tensionem. ' i' ν V . ' .. M

Deinde notantum es ,hunc modum sit - stendi totius supposti,& hvpostasis non constare tanquam partibus' essentialibus duobus modis,altero formae, altero materiae,& tertio alio modo ipsos unientescut auctores prioris sententiae dixerunt, tum quia vix integigi potest , quinam sint ponilui illi modi animae, Scmiateriae qui merstantur nomen partialis subsia istentiae,ut ex dictis capite praecede'ti constat, tuesiam . quiae multo dissicilius 1fitelligitur tertius ille modus unies duoes alios: ut enim multiphiarare mod9s,& omnia modis,& modorit nit, idis peragere in philosophia res valde' ludicra videtur prςsertim cum sine illis res ipsa philoa sophice fatis explieari facile possit ' dicimus ergo rabdura subfistentia totius constare quia

stem partibus integrantibus secundum extenas oriem, sicut explicatum est, non tamen con 'stare duobus illis, aut tribus modis tasPam partibus essentialibus, sed supponere egentia- Irter copositionem naturae ex materia, D forsita Iipsum autem prodiime non compori ex alijs partibus essentialibus , aut modis. vis enim modus existentiae totiusmatum, d permanet compositione materiae,& formae, & modihipsarum, seu vivone, modus ille integra: -

233쪽

sistentiaee, & per se existendi, potest eficere eustentiam totius naturae, & ei deesse , sicut d si hi manitati. in Christo CliistentI , ergo, quamiis moduβ per se cxIstendi, quem Voca- , mus existentiam , supponat essentialiter materiam , α formam, Sc modum unionis , ta

men ex illis cqmpqni potest, siquidem illis aduenit, ut quid distinctum , si ab eis a Dse potesta

si X his vulo, quae aduersarij pro se aΠere

bane, tria eantum sunt, ad quae respondere oportet ; caetera enim Omnia cum prae cipuo ipsorum fundamento ex dictis facile Conuestuntur: primum est , cur dixerit san--s Thoni. υ I. parae, quaenione illaps. artic. a. animam rationalem oste per se subsistentem incor Ie , contrarium vero- doceat de ani ma diuti: huius igitur rei gratia' obseruan 'dum est, Doctorem sanction non dixisse , animae rationali ἱnformanti corpus conuenire subsistentiam partialem, sed animam rationalem ci corpore per se subsistere, animas vero brutorum non item: cum vero utitur ea voce , per se , fion denotat negationem exi--stendi in alio , neque ut in supposito , nequearu in subiecto , a quo pendeat, neque id dicem , suo instituto nueniebat: sed per se sub

234쪽

subsistere apud Iauctum Thomam eo loco idemeit, quod habere propriam existentiam,ratio ne sui, siue eam habeat in aliosve non ut colligat , animam rationalem habere propriam operationem , ut prisscipium quoa , & non tantum ut principium quo , ex eo quod per

se subli stat , hoc est , ex ep quod propriam

eo stentiam substantialem habeat: inquit enlna m eo an et .subfn. in haec verba : Ninil am

tetri poteli per sic operari nempe ut quo ni- hquod per se subisistit. aion enim est operari, nisi eritis in actu, unde eo modo aliquiit ope x, urnu' aliquid est, propter quod n8n diemus, calor calefacit intelligit ut 'ubd)sed

calidum. Dixerat autem antea , ipsum intel- . Lotu aisprincipium , quod dicitur mens , Vel i tellectus habere operationem 'per se , cui Em communicat eorpus : contendit igitur 'hillis DosFor, animae rationali conuenire ope rationem per se, hoc est, ipsam operari ut quod propria operatione,non communi ipsi, dc corpori, ex eo quod ipsa habet propria existentiam,vi quod i & non tantum sit ratio,vt totum compositum exiliat ; alias vero formas substantiales,& accidentarias existere,ut quo tantum, hoc est efIe rationem , Π totum habeat existentiam, vel accidentariam , vel substantialem, ac proinde illis formis nullam tri' bui operatione propriam,vt principio', quod, sed voti composito ipsi autem formae tantum,' ut quo et hoc autem qua ratione verum sit, Vtrium Γιnefm Thomas existimauerit, acciden-

235쪽

yia solum existcte existentia totius, non est hiis loci examinare, & definire. LSecundum, ad quod respondere debemus, est id, quod ait sentiri Thoma ε. Vrt i. s. anicus. . nempe creari esse proprium subsisten-.

tium, anima autem ratiunalis ex sententiae omnium creatur; hunc locum ex professo explicuimus i. parte, difflat. 17 . c. . nunc autem,

ouod ad praesens attinet institutum , responaeo , pro eodem Vsurpari a sancto Thoma re loco subsistere , & esse. sic enim ait in princino αrti eulit Creari est quoddam fieri, ut dulum est, fieri autem ordinatur ad esse rei, unde illis

proprie conuertit fieri, S creari, quibus eonuenit eta e formis autem accidentarijs non tribuit effo,sed inquit,eas non esse entia,qua'

si ipsa sint, sed quia ipsis aliquid est, sic si

pra ex . mente ipuus dicebamus: idem agitur est se alas ipsius in bos loco S is praece Onti Tertium ., quo nitebantur aduersari j , est, quod existimarent, humanitatem Christi hoc modo fuisse unitam Verbo , ut anima per se ipsam propria unione partiali, & materia similiter unitae fuerint Verbo , & tandem tota humanitas, ita ut Vcrbi personalitas subrogaretur pro aliquo modo partiali animae , dc pro aliquo modo partiali materiae, & pro integra substantia totius, ex quo colligunt, his partibus couenire suas partiales subsistentias. verum in ra H. ρ. ζ p. 3. Ostendemus, has partes fuisse unitas Verbo sola ratione totius huma- 'itatis. & ita haec ratio nullius erit momenti.

236쪽

DIs PUTATIO DECIMA.

An natura humana, manens tu propria

persona, risumi potuerit.

C A P. I. Praemittuntur quaedam omnibus certa, oe citra controuersin m.

C A r. II. NO; possidi a sumi creatam naturam cum propria prυὸnalitate. omni a scri oribis etiam certum est , etiam varie probat i solear.

ANtequam id , quod quaeritur, examine iamus, quaedam nobis praemittenda sensi omnibus quidem certa,& citr 1 vllam conir uertiam: primu est, Verbum diurnum assumpsisse naturam humanam, non solum sine pro prio supposito , sed etiam cana naturam , quae nunquam antea fuerit in propria persona. Ita colligitur ex Leone et Sis Epistola M.quae est ad Lu-hauum post medium, Ubi damnat Eutu hetem, quod putauerit, ante Incarnatio h E duas ista e naturas, & post paHco inquit: Natura quippe nostra non sica si impra eit, ut prius creata post assiim rexur, sed ut ipsa assuinptione crearetur. ' Cum ait ipsa assumptistiae fallie creatam , nou existimat, eandem actionem fui ibo .asium-

237쪽

assumptionem , & creationem anime , seu humanitatis, sed denotare voluit simul in eodem momento temporis latile creatam.an mam , & Vnitam , ac proinde nunquam in propria persona extitis 1e. Idem plane dixit Damascenses 3. de si e , cap. M. parum a frincipio, ubi postquam dixit, Verbum Dei assumpsi L. se naturam humanam , non in specie consideratam , sed in indiuiduo , sudiungit haec verba : Non quae seorsim in se , atque indiuiduum prius fuerit, posteaque ab eo astumpta sit, sed quae in i pilus hypostasi extiterit. ipsa enim Verbi livpostasis carni hypostasis extitit tneque ullus saereticus fuit praeter Eurishetem, ut vidimus apud Leonem primum , qui dixerit. naturam humanam extitiste in proprio sup posito : priusquam assumeretur in Vnitatem personae diuinae. Quocirca sanctm Thomas in hoc art ad 1. docte satis explicat dictum Innocentis Grai , in quadam decretali, ubi dixit, natu tam humana illi fuisse assumpta a Verbo Dei, ut Dei persona humanam petioriam Consum-Pserit, non natura, explicat auremsan tiu τhο-miamta,ut consumere personam humanam, apud Innocentium . non sit idem, quod destriae re personam iam cxistentem , sed idem quod impedire, ne esset propria personli. Secundo, certum eis,personam creatam aD sumi non posse a diuina , tametsi varijs rationibus id probari soleat, ut vidimus diffutat. 3r. Ter: io verissimu existimo posse assumi a persona diuina naturam creatam existentem in pro-

238쪽

'F proprio supposito ita ut ipsa natura mis at aestructa ibium personalitate propria,hoe est, sublato illo modo existendi per se. Quod

enim contendit sanctus. Thomas 4, contra gentes, cap. 3. n n posse assumi naturam creatam hoc

modo, quia . destructa personalitate , necesse est corrumpi & destrui naturam ipsam. ego sinne oon video,qua ratione probari possit.

P gseris igitur quaestio in eo solum est, π-

tru possit assumi natura humana a Deo, in .nitate personae .manens simul in propria per sona, an tion: circa quam quaestionem aliquos Theologiae professeres audiui contendentes, eodem modo posse assumi naturam manetem in proprio supposito , sicut assumi potest ab uno diuino , manens In alio etiam diuino , eo quod videretur eis , inter haec duo magnam esse similitudinem. Ordnes scriptores , quos ego hactenus legi , de hac re disputantes,

plane conueniunt , atque Uno ore assierunt, non posse naturam creatam , manentem in propria persona , assumi a Deo , in unitatem personae , tametsi inter se discrepent . in assignanda ratione. Hae dictam vero sententiam expresse pronunciat ficetus in I. disputatione 1

239쪽

quaestione a. i probat, non posse assiimi ean- dem naturam a duabus diuinis personis ex eo quod assiimi nequit manens- id propria

persona. Scoro consentiunt Durandinis 3.di tim ἡtione r . quaestione numero 36. Paludan in quinitione 3. art. a. ad . quibus etiam adde Catie -msupra quaestione 3.articΗ citantur etiam pro hac sententia Capreolus is 3 diuinctione ι quaesti ne et nica riuul.3 ad primum Scoti contra secundam conch fionem , ω Henricin quodlibeto s. quaestione L.

ibi tamen nihil de hac re docent.'Huius vero ratior varie assignari s et. Caie-Mnus primo eam reddit, quia videlicet natura creata aliter est in propria persona, quam in aliena nam in propria est , quia ipsam vim stilint , cum, sit causa suae propriae pers inalitatis,& subsistentia in aliena vero ita est, ut eam non constituat, neque sit causa personalitatis illius, sed ab ea sustentetur,& tetminetur: hinc autem colligit non posse assiimi naturam creatam manentem in propria per-0na quia cum propria persona sit intrinse cca ipsi naturae , ciscitur , Ut assumpta natura assa matur & persona propria illius , per sona autem propria, illius affami non potestiergo neque,ipsa natura manens in sua persona : ideo autem assiimi potest natura creata manens in persona aliena , a qua prius sit asssumpta , quia aliena persona extἀnseca est

- nature creata initR non sequitur , assiimpta natura assiimendam etiam csse personam alienam, in qua est: atque hinς Ctiam con

240쪽

'tendit respofidere argumento Stat & contra ipsum defendere . eandem naturam dassumirposse a pluribus personis diuinis, licet assumi

non pomi a diuina manens in propria. , Haec ratio Calaiani mihi non probatur: nam quanuis personalitχs propria intrinseca sit naturae humanae , & quanuis ab ea procederet, ut a causa , non sequeretur, assumpta natura humana, assumenaana esse personam , sicut non sequitur, terminata natura humana, te minatum iri personam: nam quemadmo dum natura diuina simul terminatur tribus personalitatibus , & tamen ex eo quod terminata ab una , etiam terminetur ab alia, non sequitur , ipsam personam termi ri: quamuis unaquaeque personalitas sit intrinseca ipsi natura: ,3 nullo modo ab ea distinguatur:

ita etiam multo minus sequitur, eX eo quod . assumeretur natura humana eXistens In propria persona , assia mendam esse ipsam pers nam siqii idem personalitas humana disting)Mtur ex natura rei a natura humana,licet illi intrinseca sit.

Secundo aliam rationem affert Caietanus, quia nimirum si natura manens in sua perso assumeretur ab aliqua diuina , sequerentur duo contradictoria et tiam illa natura dicere-aur eaclam persona cum assi amente . hoc enim fit per assumptionem, o id, quod asimitur, fit eadem persona cum assumente , dc diceretur, non este eadem persona. esset enim alia, hoc ipso , quod maneret in propria,