장음표시 사용
111쪽
positionis, non vero usam, vel pr
xim ejusdem. Quod si non licet illam asserere, signum est, quod illius usus, vel praxis, non solum reddit illicitam absolutionem, sed pariter quoque in.
Ad III. Idem Frassen respondet, quod si hoc etiam esset, semper propositum intentum haberemus . Verunta subdit quoque is . At interpretatio illa is Suarer omnino repudiata fuit autho- ritate Pauli V., Summi Pontificis . ut is patet ex decreto facto in generali Iu- is quisitione his verbis expresso . Die i 4.is Ialii Anno i o s.prc sta eausa P.Framis cisti Dareet Diiuitae , oe eonsideratis is bis, quae scripsit tomo 4. in I. parte o S. Nomae Jere. q. clyput. 2 i. interpre
is tando deeretum felicis reeordationis Cye - , , mentis Papa otiavi die IO. Iunij, anco l6O 2.,quo damnavit hanc propositionem,
is videlicet , licere per literas , seu inter- , , nuntium Confessario absenti peccata is sacramentaliter confiteri, & ab eo is dem absolutionem obtinere; ae etiam is mature Gyeussis his. quae idem P. Sua- rea adduxit in defensionem Juae interpreis lationis, auditis votit Illustrissimoramo Dominorum Cardinanum, Santiissimas is deeravit, livam interpretationem noti,, Dubiere, . ideo amo.endam esse abis ejus librisjuxta deerata alias sueti a fe- is litis recordationis Clemente Papa VIII. is de quibus Iu asiit S. Oseii. Praeterea is eodem anno die zo Julii eadem Con ,, gregatio decrevit r ex Iibris P. Franis ei sei Suarea Iesulta dijut. 23. sely. l.
, , num. Ia, amoveantur infrascripta verba,
is videliceti atque ex hac resolutione tis usque ibi r in absentia Confessoris .
, Idem P. Suarea eorrigat Dum librum , is γ antequam evulget, ostendat bule Sa is era Congregationi. Et ruisus die i8.is Augulli,hoc emanatum est decretum. - Sanctissimus deeravit ex tom. 4. P. Saa-
ree Iuuitae in I. parte S. Thomae disput. ,, 2I. de confess. sed . 4. eui titulus est iis Utrum de necelstate Consessionis sit, is ut paenitens Sacerdoti praesenti immeo diate, & per se ipsum revelet peccata
sua,totam esse amovendam, nee aliam Uur,, loco subrogandam. is
Ad IV. Ex Cypriani verbis potius eruitur sententia nostra , quam Adversariorum opinio. Et haec sunt ejus verba . Si qui Infirmitatit perieulo Oeevat
fuerint, non expectent praesentiam πο-
Aram, quis opud Presuterum quemv
cunque praesentem , vel si Presister
repertur non fuerit , edi' urgere exitus eaeperit, apud Diaeonum quoque exo
reologesim facere delicti Di possit , ut
manu eis in pavitentiam imposita , vinient ad Dominum eum pace. Qui-hus verbis primo Cyprianus r quirit Sacerdolis praesentiam ; secundo non loquitur de absolutione sacramentali, sed de canonica tantum ; α hoc ex eo patet, quia dicit, quod in absentia Sacerdotis pollit absolutio impendia Diacono ἔ Uiaconu S autem nullam habet potestatem absolvendi
sacramentaliter. Ad V. Haec reponit citatus Frassen . is .is Et acl factum S. Thoinae, quod refert
,, Baronius tomo i a. ad annum I 664.3s n.6. respondeo , quod absolutionem
is sacramentalem a Sede Apostolica is non postulavit , nec eam ipsi dederit ,, Alexander lIl. Summus Pontifex, sed ,, tantum canonicam ; propterea quod is fateretur, se non omni, qua debebat, is constantia contra Regem Angliae, α,, eius Proceres , Ecclesiae iura propu- gua siet; unde se Sacerdotio indignum
,, iudicabat , ut colligitur ex scripto, , sumini Pontificis, in quo sic habet. ,, Si te recolis aliquid eommississe, de quo
is propria te debeat conscientia remordere,
o quidquid sit, Sacerdoti , qui disertius,
,, O providus habeatur, tibi eoAsulimur ,, per Paenitentiam eonfiteri. I uo facto mi- is seri ors Dominus, qui multo amplius asis eονres est,quam ad anus , tibi consueta ,, pietatis tuae miseratione dimittet. notis de Beatιrum Petri, O Pauli, Apostolo-
, rum ejus, meritis confideuter , te ab eo,
is quod est commissium , aliavimus, in id- is ipsum fraternitati tuae authoritate apo in ,, stoli ea relaxamus. Quibus apparet non, is sacramentalem , sed tantum canoni- cam absolutionem ei tribuisse; quippe , , quum ipsum moneat, ut conveniat Sa- is cerdotem discletum, cui confiteatur , is ut ab eo sacramentalem absoluti
Ad VI. dicitur , quod quanuis in aliquibus conveniat Tribunal internum paenitentiae cum tribunali externo laico , in multis autem differt; quia in tribunali interno idem est accucator . testix, ct reus, non vero in tribunali externo; secundo , quia in tribunali interno sandum est ipsius Rei attestationi, absque eo quod aliquis alius testificationem depromat, non sc ve-
112쪽
De Ansolutione Sacramentali. 9 I
ro in tribunali externo ; tertio , quia no. Et hinc est , quod paritas non in tribunali interno debet cognoscere currit ab uno ad aliud circa iudicis judex statum ipsius Rei, actus audire , praesentiam in proferendo semen ct cognoscere, dispositiouem experi- liam .ri &c.;um sic vero in tribunali exter-
De absolutione sacramentali . Quibus verbis ex Lmi debeat, auctoritativis scilicet, indicativis ,
on deprecativis r An declaret tantum peccata esse remissa, an vero re ipsa
dimittat . An contineat remisionem etiam poenae
Rimo dicitur,quod is ctissimus, agens lib. I . de forma P.e- Graci verbis de- nitentiae, disserte Ostendit, quod, & si
precativis absolu- is imperitiores Graeci interdum utanturtionis formania, is serma deprecatoria, tamen peritio exprimant,dicen- res non nisi imperative, vel indicati-do nimirum , ab. D ve absolvunt; nam inter varias abso- solvat re vel absol- ;, lutionis formulas, quas ibi refert, nul-vit te Grilius, in- la est, quae praeter preces adiunctas,dulgeat tibi Domi- is non praeselarat auctoritatem sententiae nos se. Verum is iudicialis; solent enim Sacerdotes di plures hoc negant,asserentes nimirum, se cere paenitenti: habeo te venia doua quod Graeca Ecclesia hac forma de- is tum : aut: habeo te alsolutum t vel quid Precativa usa non fuerit; S hoc pro- simile, quod utique, inquit, phrasibant ex ipso Graecorum Euchologio , is graeca aequivalet: veniam do , Iguineo , in quo Praemittuntur haec verba pre- is eondono, iudulgeo , seu remitto tibi pec catoria. Dominus noster jessi Chrsat si eata tua: Praesules autem honoris, dies' Deus , qui maudatum ligandi, Ofl- ,. gnitatis , aut humilitatis gratia di vesdi peccata diseipalis tradidit, prae- is cunt: Mea mediocritas, seu, mea hami tereor omnia necata tua: Se deinde se- - Iitas te habet absolutam . Id ut osten-quntur bKc alia: ego vera indignat Gut is dat Arcudius. refert diploma Pac servat absolvo te a peoeatis tu ι: Item 1 - mii, Patriarchae Constantinopolitani, Domin 1 jastur, μι propter uos earuem si latum adversus Arsenium quemdam, is fit , ct saltersi orbis peetatum is virum catholicum , & Latinis co- ouit , devera tua deleat i ego mera is niunctum , in quo continetur excom condono tibi omnia peerata tua . Te- is municatio Arsenii his verbis r nostra stem hujus assertionis proferunt Ar- is medioeritas habet te excommunicatum , cudium , e quo haec scribit Frassenta, is seu separatum ab individaa Trinitaιe , de Pguit. tia'. i. disp. a. art. a.qiiaest . . is in hoe or futuro seeuta, tum etiam ejus
num i . . Et Arcudius ipse rituum is dem Arsenii, Monembasiae Episcopi, is Ecclesiae grecae peritilsimus , ut pote is dispositio , his verbis: Te habeo depo- is natione Graecus, & eruditione singu- situm, seu . mea medioeritas habet te in is lari rerum ecclesiastica m instiu- is duosdam, exatam omni Saeerdotio,
113쪽
V idest, deponIt, O exuit. Quia vero is zi in hujus sacramenti serma secun- quosdam Catholicis I atinis adversan- ,s dum larmam iudicativam non dissenis
V tet excommunicaverat Arsenius, eos se tiunt. , , . V absolvens ab excommunicatione Pa- ' comtus; eunctos iere orabodoxor habe
mut abjοlutos benedit Ita, idest , ab- solvimus , ct benedicimus: idem etiam V latine dicitur alicui seipsum excusan- ti i habeo to excusatum idest , te exesso. ' Resertur etiam ab Arcudio quaedam ' Absolutio Michaelis . Antiocheni Pa- triarchae , super confitentem ita con-V cepta : gratia , dono, potestate S. DI- ritur , suae a Christo data Apostolis δε- ' gaudi ct setoendi peeeata hominum ,
V eum a t. aecipite Ere., quaeuxque alii '' gaveritis ore.. ct ad nos contiπua sue-V cessione transiit, mediocritur nostra ha
V bet venia donatum spiritualem sitium V suum Theodosium , In quibuscunque ipse,
ut homo , deliquit, ct in Peam verbo, V opere , cogitatione , Omnibusque Dis θη- fibus necatit, exeommunicatione,' vel imprecatione Ponti cis . seu Sacer ' dotis, aut Patris, aut Matris Isae 1 obo noxias fuit . .el sibi ipsi malum impracs- '' eatus , sea jusjurandum victavit; vel ' etiam aliis quibusdam erratis confixus' es ; ct baee qaidem spiritualibus Patri- bus eonfessus est, ab eisqua impositam sibi' pollentiam diligenter perfecit , s resta, ' nexu , ct ligamine horum omnium om ' nipotenti potestate , gratiaque Sancti, adorandi Spiritur . eam solvimur,er habeinus liberum, O venia donatum .
V Hanc absolvendi formam Leopoli. V quae Rulliae Metropolis est, Petro cui V da in Archidiacono concessam a Joac-V himo, Patriarcha Antiocheno, qui re V giones illas peragravetat, se vulisse V testatur Archudius; unde colligitur, ab Antiochenis Antistibus usurpalam V antea fuisse formam absolutionis in ' dicativam , di absolutam, qua dicitur seisimus oee. Idem ait ab Hypatio, V Metropolita Chioviens,librum ostenis' sum fuisse sibi Russorum idiomate V manuscriptum , in quo ad calcem ab- solutoriae deprecationis haec habetur
forma r ego Pater tuus Spiritualis, po- V tesate mihi a Deo , O a Superioribus ' meis coneessa, absolvo te ab omnibus pec- eatis tuit. Gabriellis Philadelphensis in lihello de Sacramentis hanc refert ' Paenitentiae Mimam : ratia Sau-V Uissm; Spiritur, per meam humilitatem, ' habet te venia donatam, O absolutum .
'' Igitur Graeci ab Ecclusae latinae pra- Secundo fuerunt aliqui antiqui Theologi , qui putarunt, absolutionis formam debere esse omnino depreca tiva I adeo ut si proferreretur verbis indicativis, esset prorsus invalida. Hanc. opinionem impugnat egregie S. Thomas opusculo 22.Τettio Alexander de Ales par. 4. quaest.
I. n em. t. asseruit, sermam absoluistionis partim esse indicativan , partim vero deprecativam. Huic sentententi.e videtur adhaerere N. Bonave u tura in 4. dist. 18. par. I. ast. a. quaest. ii. 8c haec sunt ejus verba . Nam Sa-eerdos se habet ut Dia Mediatorem ad hominem , ct hominis ad Deum, unde
per Usum pereatιr ascendit ad Deum ἔρο sis Saeerisor es os peccatoris . sive is Io Τuens pro peccatore , ct per ipsum δε- Irendit Deus ad hominem, ero Saeerdos est Angelus Dei; imo os, eo quod ipse Ieparat pretiosum a vili. Seeundum quod aseendit, habet se per modum ἐπ-
serioris , ct supplieantis ; seeundam quod descendit per modum superioris, ct judicantit . Secundum primum modum
potest gratiam impetrare , ct ad hoc essidoneas; juxta vero secundum nodum potest Leclesiae reeonciliare , ct ideo is hujus signimationem in forma absolutionis praemittitur depretatio per modum depreeativum; ersubjurgitur abstitutio per modum indicatimum : ct depreeatio gratiam impetrat. Ied absolutio prae v
ponit tantum ἔ nunquam enim Saeerdor absolveret quemquam , de quo nos prae sumeret , quod eset absolutus a Deo : ster o qarratur . utrum potestas elavium se extendat ad delendam ea*am. Aee
dam es , qaod beae potest se extendere per modum depreeantis, O impetranti rabsolutionem, sed per modum impertien
Quarto Matronius in 4. dist. l4. quaest. I., ct Aureolus dist.23. defendunt, larmas Sacramentorum posse esse deprecativas, vel indicativas , pro diversa Ecclesiarum consuetudine. Hiraccedit Dominicus Soto in4. dist. I. quaest.unica , docens , ah solutionem verbis deprecativis prolatam esse validam , sed non licitam , adeoque va Iere hanc formam . absolvit te , vel
absolvit te cirsat; Sc ratio ipsius est, quia etiam forma extreme unctionis est
114쪽
est deprecativa, quatenus his verbis concipitur: indulgeat tibi Dominus cte. Accedit etiam huic eidem opinioni
Gamachaeus cap. s. de Confirmatiou ,
ubi docet , quod substantia fornaae
Confirmationis non mutatur per has formulas : ego consigno te: ego eonfirmo te : vel: signat te Deur: eonfirma eum
Domine . Sexto, Joannes Launoy, RIoannes Morinus, sententiam de absolutione modo deprecativo dandam, jam sere extinctam, denuo in medium attulerunt , eamque probatio nibus aliquot Legentibus persuadere conati sunt, ita ut non defuerint pauci quidam , qui illam amplexarentur. Dicimus I.Sacramentalem absolutionem expressam deprecativis verbis non esse validam . I. Probatur ex Scripturis . Joannis aQ. non dixit Christus r quorum oraveritio remitti peerata , sed quorum remiseritis. Ex quibus verbis aperte deducit
S. Thomas opust, i I. cap. 1.,quod ab
solutio sacramentalis esse non debeat deprecativa, ct haec sunt ejus verba.
Miror, qua temeritate aliquis asserat,
esse solutum, quem habens elaves nos significat Iesolvere, sed solam rogat est Disendum. Proinde idem S. Doctor
oppositam sententiam vocat, temera
riam , ct profvntussam. II. Probatur ex Conciliis. Concilium
Florentinum afferens , absolutionem sacramentalem seri per haec verba rego te abolao: aperte excludit Brinam cleprecativam.Concilium pariter Tridentinum sessaeis cap. 3. asserit, quibas , quasvis de Delesta fanaae mcire praeer quaedam laudabiliter adIungas iur, ipsius tamen somae essentiam nequaquam vectant, seque ad ipsius Sacrameuti administrationem Duι neee D-riae . Ex quibus vcrbis patet, quod si preces illae, quae ad absolutionis forma piaemittuntur, non sunt necessariae ad illius valorentinec etiam absolutionis sacramentalis formam consti tuunt, quae proinde non est dicenda , deprecatoria. all. probatur . Judex,quando sententiam pronunciat,non loquitur deprecando, sed indicando, asserendo , vel in perando;at Consessarius,qui est minister, ct judex in Sacramento Paenitentiae, quando absolvit, judicialem sententiam profert: ergo non debet loqui deprecando, sed , vel indicando, vel Pori VII.
asserendo , vel imperando , Minor
propositio , in qua potest esse dissicul-las,expresse constat ex Tridentino sess. I . Can. s. ubi haec leguntur. Si quis dixerit , absolutionem sacramentalem Saeerdotis non esse astum judiei alem, sed nudum ministeriam pronaueiandi, O deelarania remisa esse peeeata Cons-tevtI, modo tantum credat, se esse a
solutum ; aut Sacerdos non serio , sed joco abs at; aut dixeriι, non requiri Confessionem Paenitentis , ut Sacerdoreum abfolsere possis,anathema sit. Et in eadem sessi cap. 6. haec habentur. aesanuis autem absolutio Sacerdotis alieni benefieii fit divensatio, tamen non est solum nudum ministerium, vel annuu-eiandi Evangelium , vel Melarandi remio σε peeeata , sed ad instar actus judicialis. quo ab ipso, velut a judiee
IV. Probatur . Postquam Confessarius profert verba illa: sereatur tui omnipotens Deus cte. Indulgentiam , absoluistisnem , O remi oram cte: vel Paeniis tens est bene absolutus,vel non λ Si est bene absolutus r ergo verba illa , quae subsequuntur, nimiruntiego te absolvo ;nihil operantur, adeoque possunt libet te omitti, iam enim Saciamentum est per actum, si vero est male absoluistus et ergo verba deprecatoria, qualia sunt illa, non constituunt absolutionis sacramentalis formam : ergo requiruntur alia verba, in quibus proprie sacramentalis absolutio consistat,quae sunt nimirum,abs o te cte. V. probatur. Ille modus in absolutione sacramentali est retinendus atque admittendus , qui magis congruit Sacramenti Paenitentiae promillioni, ac institutionis sed magis congruit modus indicativus, quam deprecativus: ergo admittendus est modus indicativus , non vero deprecati Uus. Minor probatur. Christus non dixit, quod
peceata remittentur eis, pro quorum dimissione, vos orabitis; neque dixit quolvos Diseris, quaeunque petieritis δει- venda ; sed dixit, quorum remiseritis
peceata, remittemur eis, & quaecunque
μωeritis, filata erunti ergo signum est, quod ex promissione, & institutione Sacramenti paenitentiae , ejusdem Ministri non debent orare, sed dimittere, sed solvere, ut Sacramentum ipsum
Arguunt I. Sacerdotes hebraicae Legis
115쪽
rer modum deprecativum reconciliabant Deo Judaeos , qui Deo inici si per peccatum reducbantur : elgo pariter Christiani peccatores per modum deprecativum reconciliari debent Deo per Sacramenti paenitenti. e Ministros . Antecedens patet ex Scriptura , scilicet Numeror. 6., ubi Deus Moysi praecipiebat. Loquere Aarcu,
filiis Hai: ste benedieetis filiis Ibrael,
meum Iuper filios Israel, ct ego benedi- eam eis. it. Eadein est potestas , quam Christus Dominus tribuit Apostolis remittendi peccata peccatoribus, ac illa , quam tribuit sanandi infirmos, eliciendi Daemones dic.; sed potestas data sanandi infirmos, & Daemones ejiciendi ,est concepta verbis deprecatoriis, non indicativis, & imperativis: ergo pariter sic debet essς potestas tradita absolvendi peccaia . Antece dens patet, quia S. Petrus dixit Paralytico : sanet te Domi sui Psar ciristus. Ill. Non pauci Patres absolutionem sacramentalem deprecatoriis verbis expresserunt: ergo antiquitussc erat exprimenda: ergo sic pariter modo exprimenda est. P. obatur antecedens . Dionysius Areopagita lib. de scelestas. Plierarcbia cAp. 7. vocat deprecationem Sacerdotis absolutionem . Et cap. 6. dicit de Episcopi Ordinatione : Sanctissimis inviseationibus, seu preeationibus,perficitur. Ambrosius lib. s. de Spiritu Santio cap. i9. Videa mus, utram peceat a douet Spiritas Sanitiis: sed bie dubitari non potes . cum ipse Dominus dixerit: accipite Spiritum Sauctum, quorum remiseritis peteat ,
remissa sunt. Ecce quia per Spiritum
rem in remissiovem peccatorum mInserium Dum exhilent, non jus alicujus ρο- restatis exereent, neque enim in suo, sed Putris, ct Filii. ct Spiritus Satirii n miue peccata dimittunt. Ut rorant. Divinitas donat et humanum enim obse- qaium , sed munificentia supernae est νο- testatis. Pacianus in Parenas ad Paenitentiam preces Ecclesii e vocat preces Christi. Qui fratribus fuis peeeatanos taeet , Ecclesiae latomis adiutus,
Gripi preeibas absistitur . Augustinus lib.3. de Bapt. cap. I 6. 2uid est i s.
1io manuum, nisi oratio Iuper ι ominem Et lib. so. homiliarum, homil.49. S
praeter ua orer vestrui cum siliqua concu
bat sis , ut pro vobi, Ecclesto orra, agite paenit extiam: nemo sibi dicat, ocealterio, apsd Deum ogo : ergo sue eo a di Hum est : quae hi veritis in terra cte. Hieronymus ad illud Psal .a8.Vox Do- misi intercidentis fammam, Rit. motidie in απι quoqxe πουirum famna libidinis , per eonfessionem, oe gratium Spiritus Sancti intercidit ; ides per crati nem Saeerritam facit cessare . Sanctus Chrysostomus lib. de baeerdotio , di
Cens , Sacerdotes conserie ad animais rum salutem, subdit . Nee vero hoc do. cendo, aut monendo faciunt, sed etiam orati tintini adjuvando ἔ nec solum quando nos regenerant , sed etiam deinceps potestatem habent indulgendi peccata. S. I eo epist. 9 i. Ut indulgentia Dei, nisi Iut leusionibus Sacerdotum, nequeat obtineri . si quis eorum , pro quibus Domino suppιicavimus, a mu nere iadalgentiae praesenι is occiderit .
neeessariam est, at peccatorum reatus
sacerdotali supplieatione sokatur. Qilae quidem verba orandi, rogandi, supplicandi , satis innuunt, Sacramenti Paenitentiae Drmam esse deprecativam . IV. Augustinus reprehendebat in Sacerdotibus verba, per quae Pae nitentes absolvebant, dicendo: remit to tibi peceata : sed hic modus est iudicativus: ergo Augustinus reprehendebat larma absolvendi indicativam. Et quidem lib. so. homiliarum homil. 2 s. cap. 8, ad verba illa: quis es bie, qui etiam pereata dimistit, dixit, Chri- sum peccata dimittere, non ut homo est, sed ut Deus est ; unde arguit eos, qui dicebant: dimitto tibi peetata, subdens . Medicus honut aegrotor non δε-lum praesentes sanabat, Ied ct futuror
nem studet sibi hoe homo usurpare Z iis
contra haereticusὶ Eeo dimitto: ego mun.
ο, ego finitimo . Haec autem verbia non dixisset Augustinus, si tunc tem Doris fuisset usitata in Ecclesia forma indicativa : ego te absolvo: quod idem est dicere : ego tibi peceata dimitto. V. S.Cyprianus lib. de Lapsis Ilaec docet.
Nemo se fallat, nemo Ite decipiat: solut
116쪽
De Absolutione sacramentali. 99
DomIππs misereri potes: Ceniam me- Respondemus ad I., quod sacerdotibus eatis , quae in sum commissa sunt, solus laebraicae Legis nusquam fuit data po- potest ille largiri, qui pro nobis doluit, testas absolvendi a peccatis, quia a quem Deus tradidit pro peccatis nostris: iisdem nusquam fuit dictum : quo mbomo Deo esse non potest maior, nee re- remiseritis peccata , remittuntur eis: Omittere,aut donare indulgentia sua ser- μαωπqaes eritis Iuper terram, erunteus potest, quod in Domi m delitio sistata γ in caelo. Illa autem , quae ad , graviore commissum est. Ex quibus ver- ducitur in Objectione, non est absolu-
his patet, quod solus Deus actu iuri- tio, sed benedictio , qua Sacerdotes dico potest absolvere a peccatis, non Levitici Israelitas benedicebant; αsolus homo. V l. In antiquiorihus Pae. similis est illi benedictioni, quam adnitentialibus, Sacramentariis. dc Ri- hibent Pontifices, vel Sacerdotes Ectualibus Ecclesiae latinae . usque ad clesiae evangelicae , quando dicunt;
annum letoo., legitur absolutio de- Γmedicat vos omnipotens Deas cte quae
precativa, non indicativa; di quidem quidem, qua nuis sit benedictio , non probatur ex ordine Romano. in quo est tamen sacramentalis , quemadmo haec legi fur absolutio , scilicet, prae- dum nec sacramentalis erat illa He-nutiebat Archidiaconus hanc allocu- braeorum. ticinem ad Pontificem e redintetra iueo, Apostolice Pontifex, quIdquid Diabolo suadente eorruptum est, ct orationum tuarum patroeinantIbus meritis,
per divinae Reeoneiliationis trutiam saci ominem proximum Deo . Si igitur Archidiaconus formam deprecativa Ino, non indicativam a Pontifice exposcebat, Pontifex primam, non alteram
adhibe hat. Eadem serma legitur in libro Sacramentorum S. Gregorii; in Aicuino lib. de diminIt Q ἰis cap. de
Caena Domini; in Burcard lib. 30. De eretorum. VII. Anonvmus Aumr,impugnatus a S. Thoma citato opusculo 22. OOcebat . quod serma indicativa inceperat a triginta annis, et Sala ctus Thonias hoc non negavit: ergo
antiquior est serma deprecativa.VIII. Magister Sententiarum nullam facit memoriam absolutionis indicativae, ct Guillelmus Parisiensis seribit: G1 sesarius non dieit more Pudicum δε-
rea tum ς abso Imur te , sed magis orationem Deit super eum, ut Peas absolutionem, remisonew. O erat am fani I-ficationis tribuat. IX. Ex testimonio Flancisci Mayronis in a.dist. i4. quaest. I. habemus, quod suo tempore adhibebatur haec tirma r absilviat te Deus Pater, Deus Filius, Deus Spiritus sau-Hus; de in responsione ad tertium
subdit Vsie fiebat in ProetIneia Proviueiae , sed improbata non fuit icta forma . X. Non est credendum, quod nusquam fuerit apud Graecos. immo quod nec modo sit, vera di legitima absolutionis forma; sed Graeci semper usi suerunt , ct modo utuntur serma deprecativa: ergo larma deprecativa non est improbanda.
Ad II. dicitur primo , quod falsum esse, quod Apostoli non sanaverint infirmos , S non resuscitaverint mortuos, nisi per deprecationem ς quum constet , quod usi ruerint vocibus , di indicativis . 8t imperativis. Et quidem Petrus dixit Paralytico r non sanet, sed sanat te Gripui; dc deinde subdit; Ibraee.&sterne tibi. Quando Tabitham suscitavit Actor.'. dixit e Tabithassurge: & quando Claudum sanavit dixit: quod habeo boe tibi do , in nomiσe yesu Gripi metarenI surge, ambula. Secundo dicitur, quod in Apostolis potestas sanandi,& resuscitandi, non dependebat a caractere illis impresso, sicut dependebat potestas absolvendia peccatis ; ct ideo , quando hac utebantur , vocem imperativam , vel indicativam adhibebant; quando vero illa, quascunque voces, quas mallebant. usurpabant .
Ad IlI. Tres responsiones abhibet Natalis Alexander in Theologia dogmatica morali lib.a.de Geram. Paeniteπtia cap. 7. proposit. 2., quae continentur his ver his . ,, . Respondetur' primo, Patres laudatos , intelligi de V oratione, quae praemittitur absoluti Q ni, non vero, quod absolutionis ser- mula fit simplex oratio. Ita res ondet
V S. Thomas g. par. quaest. 84. Ri t. I. ad V secundum . Respondetur secundo, δε- ' leinne esse Patribus , ut orationis nO- ' men Drmis Sacramentorum tribuant, quod preces in Sacramentorum con-
fectione adhiberi soleant , quibus V verba ipsa inseruntur, ut iis veluti gradibus ad Sacramenta perscienda , vel suscipienda, animus praeparetur.
117쪽
V Sic forma Consecrationis Euchari' stiae, Canoni Millae inserta, interdum' praecatio , di oratio dicitur a Patribus '' Graecis, S Latinis . S. Basilio lib. de Spiritu Sancto cap. 3 . S. August mo' ' epist. 149. alias s9. ad Paulinum , S.' Gregorio Magno lib. . epiti. 63. Rese' pondetur tertio , Patres exponi posse 'i de orationς super publicos Paeniten- tes fundi solita, de qua Tertullia-
nus : tenere praeterea pauperum mavus , ' Viduas obsecrare , Presisteris advolvi, 't orationes fecissa deprecari , Omoia
V. prius tentare , ne pereas. M .
Ad IV. respondet Fragen per haec verisba : is Sanctum Augustinum non ar-V guere eos, qui nomine, dc authoii- D tate Christi , tanquam eius Vicarii
rite sequenti fatetur, Apostolos a V Ciuisio accepisse potestatem remit ' tendi peccata , sed quod eam sancti' scandi vim, ac peccata dimittendi, V suae propria: sanctitati, suisque meritis' adicriberent , arbitrati se sanctitIi-
mos esse , quod improborum consor - tio non insicerentur, ct alios ex sua' societate justificare possent, unde eis attribuit illud Isi ae : reeede a me , quo niam mundus sum . Hinc , ut subditU S. Augustinus , in rellatione nostra eum V eis a Cognitore ecfessus esset oblatus, '' ut se erent nubiscum , respondebant, V seriptum est, notis eam talibus Non se- dere . Psal. et s. Non jedi eam eoncilio vitatis: ne sicilicet per contactum ' subsellium,ad illos et elati nostra contagio V perveniret. Unde sic eos urget S. Au-
gullinus . stuare nobiscum ingressi estir V in Ecclesiam, eum Jeriptum sit eους -
' quenter: c, eum iniqua terentibus nos' intreiba .... Ideo melior Ddaeis. quambaereticis, apparuit intellectus . Iudaei quippe dixerant : quis est bie, qui pec V eato dimittit Z audet sibi homo boe fur- pare: quid Gutra haereticus Ilo di-V mitto, ego mundo , ego sanctifico cdic. ' Cum igitur illi haeretici . videlicet Montanistae. Sc ex eis originem du- ' celi es Donatistae , qui se Catharos,
' hoc est , mundos, alios vero immun
dos existimabant. & idcirco sibi ar-'' rogabant facultatem alios sanctifican-'' fli ex stia societate,& propriis meritis, ' in fundamentum sui erroris proferrent illud Matthaei i8. quaecunque se veritis non negat S. Augustinus, Christum dediise hanc potestatem V Apollolis, sed ait, Deum esse prin-
cipein causam, homines vero Iani uin ministros: n citis, inquit cap.9. quo
re θοe dicium sit, quomodo diuuis sit rU Daturus erat Dominus bominibus Jpi- ritum Santium , O ab ino spiritu baπ- D. Fidelibus Iuli Gωitti peceata , non ' meritis bomicum volebat intelligi di-V mitti peceata . Nam quid est homo, nisi V aeger Duandus Vis mibi else medicus 3
RIecum quaere medicum; nam ut hoc ' evidenter ostenderet Dominus, a vi- ritu Santio , quem iano it fidelibar'' suis , dimitti peccata , non meritis bo- ' minum , quodam loco sic ait rejargens a' mortuis : aeeipite Spiritum Sanctum :
' iis peccata , dimittactur ei: boe est Spi- ritus Domini dimittit, non vos. Deus '' ergo dimittit, non vos. Sed audi Spiri- tum : quid estis vor, nesciι is, quia tem' plum Dei estis, ct Spiritus Dei Obitat
'' bitet in templo suo, hoe est is Sanctis' sui, fidelibus ; in Erelesia sua per eor di- mittit peceata , quia viva templa sunt,' sed qui dimittit per hominem potes di-
mittere oe praeter hominem: neque enim
mistis es idoneus per se dare, qui po- tes per alium dare . Nota igitur negat' S. Augustinus , verba formae absolu-' tionis, sed superbiam eorum, qui suis' meritis remit bovem peccatorum trit' huebanx, improbat .is .
Ad V. S. Cyprianus citatis verbis arguit Ministros illos Sacramenti Paenitentiae , qui impendebant beneficium absolutionis Lapsis a Fide ,& qui nondum erant bene dispositi ad recipiendam absolutionem ipsam per debitam fatisfactionem , & salutarem p enitentiam. Observentur ejus verba, ouae scribit ante praedicta , & quae scribit post illa. Ante scribit. O net Dei Sacerdotem, non obsequiis decipiestibus fallere , sed remedias salutaribus
providere. Imperitur est medicus, qui tumentes vulnerumfluus , mana pareσ- te conremi, O in altis recessibus viseerum virus inclusum , dum servat, exaggerat . Aperiendum vulaus es, oese eandum , O putaminibus amputatis medela fortiore curandam. Vociferetur, O elamet licet, ct conqueratur aeger impatiens per dolorem , gratiar aget postmoduα , eum senserit sanitatem. Et deinde subdit. Emersit enim Fratres dilectit Ani) πο-m genus eladis, O qua-
118쪽
De Absolutione sacramentali. Io I
po ieies. Contra Esangelii vigorem, eontra Domini, ae Dei Iegem, temerita te qaorundam Iaxatur incautis communiis
eatio irrha , DID pax, perieuli se dantibas , ct nihil aeeipientibus profutura. I in quaerant sanitatis patientiam , nee eram de satisfasione medicinam: pae niιentia de pestoribus excussa es , gravissimi extremique delicti memoria sublata es. Operiuntur morἱoriam valuera i ct plata ieibalis auis profundis visceribus in a , dissimulato dotire
nidore manIlas accedant, mortiferor Idohrum ellos octie pene ractantes,
exalant;las etiam nune fetas suum Iaaribus , O eικtu;a sunsa redolentihus Domini eouas insudant . Et quod S. Cyprianus non loqueretur de ah lutione a peccatis sed ab excommunicatione , qua innodabantur in Idololatriam lapsi , si clarum ex his alii ipsus verbis. Ante expiata delicta, ante exomesuefim sectam eriminis, ante purgatam eonfitentum seri io, di manu Sacerdotis , ante offensam placatam laedignantis Domini, O minantis , pacem putant esse, quam qaidam Uerbis sallacitus cenitant. μου est pax illa ,sed hellum , nee Delesiae iungitur , qui ab Hangelio separatur. 2uid injuriam beneficium Φoeant 7 Raid impietatemetoeabulo pietatis appellant 2 Gid eis qui sere jugiter, O rogare Dominum
Itiam debent, ἰntercepta Panhentiae Ia mentatione communicaresesimulant2 . . - . Non eoncedit taeem Deilitas illa , sed tollit; nee communieationem tribuit,bsed impedit ad Diatem . Ad VI. in Oidine Romano hae sunt absolutionis formae. Prima quidem pro plurimis absolvendis. Nos etiam ,s
eundam aiathcritatem nobis indignis a Deo eoneesam , assolet Imus Φοι ab omnamiacuis desictyorum Cororum, ut merea mini labere Utam aeternam per eum,
qui eieit Oe. Singularis autem absolutionis sormula haec est. Frater MDominus Iegus, qai dixit Apostolis: quae- ωπqae Ii uteritis Oe.; ipse te ab Mat per minseriam nostram ah omn7lus
pi. Quibus addit Frassen. ; o Porro is his verbis Sacerdos idem fgnis; at aeis si diceret :oboiso te ut Musὸν Gripi ,, cte. Ad tibi u Sacramentoru S.Gregotii, &ad alia Ritualia dicitur, quod in
eisdem praescribuntur preces, quae dicendae erant ante absolutionem, non vero absolutio insa, quae satis constabat qualibus verbis exprimenda esset. Ad vi I. ponimus verba S. Thomae in citato opusculo et et, quae sunt. Patet .ae dies;ι salvatoris , quod latens elaveraboletis. Praesumptuosum ergo es , ne
dicam erroseum, ut Sacerdos vicere non
post: ego absileto te , quem DomInus absolsere eonfletar . Ad hoe etiam es communis consuetudo tali forma urentiam , eui aliqtiem contrariari, non parvae praesumptionis es Duo etiam parva auctoritas ejus; quod in Geloia eantatur . Iam hone Pastor Perre eremens accipe vota precantium, en peceaιi oineati resolve tibi potesate tradita. Potestas autem tradisa Petro,
es potestas Ciamiam . Potest ergo habens
elaves dieere t ego te avores . Nee hos solam eonvenientis Aeere potes , sed Onecessarium esse videtur , quia Sacrais menta Booae legis essetant id, quod Agarant . In Saeramento astem Paeniten, Cerba Seripta , qaae maxime sectanda sunt, non Deiant mentionem de ahqua deprecatisse a sed magis ipsa terho indi. eativo tilitar. Non enim disit: quaeeun-que petieritis ese sufenda, erans futa, sed quaeanque solvieritis. Si ergo huis tantam Leunstir esse suienda, quae sa-hens eti*es fiserit , qui autem petis atquid esse solviendum, non seisis; αἰ-
ror qua temeritate aliquis aserat essa solutam, quem habeas eluora non signi-
feat se soloere , sed solum ruat esse su-veudam . Si ι autem temerarius es in soloen δε , sie munitiquus is probando idum friuola quaedam ρro ratione ἰndaeit, pala qaandam Postitiam Juper Summam Radimundi, qui in absolatione nullam ierborum formam praescriptam esse dicit, Has est in baptismo , e, in Esebar; a , ab; der joram in Ianta re Postillam summae pro auctoritate adducere . Sed ne Pollutori sat in aria, Heamus , quod alia ratu es de absolutione ab ex-
talis , sed magis iudieiaria , Iariivisionem es eqsens, O atiud de asseisi Ohea peceatis in Saeramento paenitentiae, quae consequituν potesatem ciat;um,ctes sacramentarii; in illa enim vireba eo
119쪽
'ariam habent ex insitutione divina ;unti tenenda sum teris determinata cocouantia divinae institutioni. Insi-ttitioni autem dicentis et quodcunque isse eritis Oeo haec verba conveniunt: ego absolvo te : ae propterea teneada
sunt. Additur autem ex eodem Angelico responsio ad Magistrum Sententiarum,& ad Guillelmum Parisiensem . quam mox subjungimus . Ad VIlI. Sanetus Thonias citato opusculo cap. 2.dicit, quod Magister Sententiarum , dato, quod tacuerit deforma indicativa, non aliam tamen expressit, nec formam indicativam expreste negavit. De aliis vero Scholasticis subdit, quod vel non constat, quod formam indicativam expresse
negaverint; vel si negaverint, non
sunt prasserendi aliis Doctoribus, qui
eodem tempore in Accademia Pari-
sensi florebant, & formam indicativam admittebant ; ct denique quod quicunque Doctores sunt postponendi verbis Christi, qui expresse dixit:
quaecunque solveritis &c... Hanc rein
ponsionem verbis hisce illustrat Fra Gsen loco a nobis citato ; Et ait meri. V tonori constate, quod ita senserint: ' Guillelmus enim Parisiensis vult tan-' tum, Sacerdotem non ahsolvere propria virtute. sed divina; nam ibi qum' rit,quando certis in casibus Paenitens V uni tantum bacerdoti non potest V confiteri, cogiturque Consessionem V apud duos Sacerdotes edere , seu
V partiri, quis ex illis gratiam sanctifica-V tionis infundat; A ait, utrunqueo
concurrere ad gratiam illam infundendam, quia Confessarius non ab - solvit more forinsecorum Judicum ,' sed magis orationem facit super Pae- nitentem, ut Deus absolutionem.&V gratiam sanctificationis tribuat, ac si V dicet et, eam gratiam a Deo produci,' quem ideo sua Sacerdos Oratione ro- gat . Attamen Oiscium sane tisica-V tionis per absolutionem , ct benedi- etionem sacerdoti tribuit; quo qui ' dem officio vincula peccatorum di GV rumpuntur, in cordibus Paenitentium maculae asperguntur , gratiae insun-V d itur. sed per divini nominis invoca-V tionem, ut ait cap. 2 i. Quod autem V non negaverit, Sacerdotes habere fa- cultatem remittendi peccata , ex de
V Iegata sibi judiciaria aut horitates , V ipsemet docet capite 4. ubi ait. II-
'' eireo datas esse Meerdotibus Haves Ee-' Hesae, ut essent, inquit, qui aperirent V pallantibus, ct introducerent intrare ' volantes, ct tanquam O lales miseri- eordiae ipsius, fugientes ad ipsem tota gratulatione , ct applausu reciperent
nibus bonis gratiae, ct gloriae, spoliator' a latronibus infernalibus restituerent, ' valuerotis spiritualiter morbidos eae -
' lesti indieina, ae mirtute divina Saera mentorum medicamentis sanarent: Na-' talis Alexander de Guillelmo Pari' siensi haec respondet i sensum Guil- lelmi Parisiensis eme , quod non au thoritate suprema, ct absoluta , sed
V precaria,peccatorem absolvant sacer
V Gotes; rroindeque actui judiciali sup-
plicationem praemittant . Secundo, ' discrimen intercedere inter forenses
VJudices, ct Confessarium , quod illi
V non absolvant prassumptum reum,nisi V ab hoc, aut illo crimine, de quo is '' ipsi intentata fuit; iste vero Paeniten- tes ab omnibus peccatis absolvant. V Unde post verba iii obiectione lauda- ta subdit. Et nemo dabitat, quin pos, debeat Consessor urare Patrem mise-
' ricordiarum, ut etiam remittat pecca
V ta , quae nec ipse Paenitem in D eο- gnosiit, eidem Confessori recognoscit .
'' vis le in absolutione confitentium nou' eonsueveravi dicere Sacerdoten. dimitta V tibi Deus peccata, quae confessus er mi
' bi, sed potius omnis. Certe AIexander' Aleii sis coaevus aut supra Guillel-'' mo Parisensi. meminit absolutionis indicativae, tanquam usu Ecclesiae per-V petuo consecratae IU. P. Summae que-U ssione XX. M. i. Sacerdos , inquit, V per potestatem elavi, mediator est Dei
de per ipsum pereator ascendit ad Deum; ' O si e es Sacerdos os peccatoris, sive V loquent de precatore , O per ipsum de- seendis Deus ad hominem , Oste es Sa-0 eer os os Dei, eo quod separat pretiosum V a vili. Secundum quυd astendit, babet' se per m uis inferioris, O supplicaπ- tis ; secundum quod descendit. per mo V dum superioris, ct iudieantis. Seean- dum primum modum potest gratiam im-' petrare , O ad hoe est idoneus : feeuπ- dum alterum modum , potes Eeetesia ' reconciliari, di ideοsignum ejus praemiς- titur in forma absolutianis oratio per modum depreeatitum . O subjungitur V absol utio per modum indiea iv m.
120쪽
Ad lX. Dicitur , verum esse , quod quidam Provinciae Franciae Sacerdotes , ct Consessarii, absolutionis sacramentalis istinam immutabant; at nihilominus errabant ; & inde fuit, quod ab Episcopis, & Doctoribus communiter fuit reprobata larma deprecatoria , quam illi usurpabant;Episcopi autem , di Doctores non improbas. sint sane Hrma deprecatoriam, si illa fuisset adhibita usque ad seculum duodecimum , ut Adversarius supponit, Nec exemplum paucorum facit, ut mutatio fuerit legitime inducta i quia
potius denotat, paucorum illorun uiam fuisse abusum potius, novitatem,
Ad X. Negatur, quod Graeci semper usi
tuerint Drma deprecativa , ut patet
ex his , quae in Dissertationis initio praemisimus . Ad praesens autem his
tormulis utuntur: babeo te venia δε-πatum: habeo te absolutam ; vel aliud
smile ἔ quae quidem omnia in graeca
ta . Et Arcudius subdit, quod Praesules aliquando, vel honoris, vel humilitatis gratia dicunt: mea mediocritas, mea humilitas, te absolutum habet. Et hujus absolutionis originem refert Arcuuius ad Pacomium , Patriarcham
Collantinopolitanum, ut narrat etiam Praesten , his verbis: Nostra mediocri- M tar habeι te excommunieatam, seu sep is ratum ab inditidua Triuitate in hoe .
D futuro fleeaA : tum etiam eiusdem ,, Arsenii, Monem basiae Epistopi, depo- is sitio his verbis: Te habeo depositam.
seu mea mediocritas habet te depositam, D ct exutum omni Saeerdotio ; quod est , ,, deponit,& exuit. Quia vero quosdam, , Calliolicis Latinis adversantes ex is communicaverat Arsienius, eos ab is selvens ab excommunicatione Paco.
is mul absitatos . er leve diector, id est ab- ,, lvimus. ct benedicimus. Idem etiam is latine dicitur alicui se ipsum excusanti, , , m eo te exessatum, id est , te excuso . ,, Refer Iur etiam ab Arcudio quaedam ,, absolutio Michaelis. Antiocheni Pa- is triarchae , super confitentem ita con-s, cepta z Gratia , dono, potestate Sanctλ, , Spiritus. quae a Cristo data Apostolis liis gaudi, O selveudi neeata hominuω,
is cum ait, accipite cte. , Maeanque alli-
is fione trausiit, medioeritar uosra babetis venia donatum, Diritualem filium Dum, , Theodosium , is quibuseunque ipse ut , homo deliquit, O in Deum verbo , ope is re, cogitatione, Omsibusque suis βο-
, , dotis, aut Patris, aut Matris Iaae, ob-
,, noxias fuit, tet I J Ipsi malum impreea- tar, seu is iurandum violaest, vel etiam is aliis quibusdam erratis eonfixus est: e , , haec quidem spiritualibus Patribus eοπω,, sessui est . ab eisque impositam sibi Paeni-
3, ii potestate, gratiaque Sancti ct adι - ,, randi Spiritus, eum solvimas, O babe
,, Hanc absolvendi formam Leopoli , ,, quae Rumae Metropolis est, Petro,cui - ,, dam Arctiidiacono, concessam a Joa- is chimo, Patriarcha Antiocheno , qui ,, regiones illas peragraverat . se vidisse ,, testatur Arcu dius ; unde colligitur , ab ,, Antiochenis Antistitibus usurpatam, , antea fuisse Brmam absolutionis in- ,, dicativam , ct absolutam , qua dicitur, o solvimus Se. Idem ait ab Hypario, is Metropolita Chioviens,librum osten- ,, sum sibila isse Russorum idiomate ma- is nuscriptum, in quo ad calcem ablatuis toriae deprecationis haec habetur for- , , ma : Ego Pater tuus Diritualis potestateo mihi a Deo, ct a Superioribus meis eos o eessa, absolso te ab omnibus peccat;t tuis.
is Gabrielis Philadelphensis in libello deis Sacramentis hanc iesert Paenitentiaeis krmam: Gratia Sancti mi Spiritus peris ineam hamilitatem habet te venia dona ἀ,, tum , ct absolutum . Igitur Graecio ab Ecclesiae Latinae praxi in hujus in Sacramenti forma , secundum Dr-o mam lindicativam , non dissentium .is Denique ad hanc eandein objectio in is nem , quam suscitavit Morinus,sic reis spondet Hennus citatus . ,, Mirum esseis uni Morino tantam fidem adhiberi, is cum Arcu dius, natione graecus , ac iuis huiusmodi petitiistinus reserens li-
,, bro 4. De Sacramementi, capit. 3.,, varias Graecorum formas, ne unλnua ,, habeat, quae non importet auctorita-- tem Sacei dotis iudicialem , per haec,
,, aut similia verba: Habeo te venia dosa . , , tum, habeo te absolutum: quae idem sO- nant, teste eodem Arcudio, ac AM, , solvo te , eo quod voces, donatum,abμ- is tutam che.,non importen I tempuS pla