장음표시 사용
131쪽
Dissertatio CCCLXV., & CCCLXVI.
is quam approbat, & declarat his verbis: ideo est tertius modus dilaenia magis eοnsans ratiosi, fidei, O pietati, quod Sacerdos aliqua partem paenae bseisendo dimittit ex vi elavium , ω hoe poseamus intelligere sic a quod aniversae viae Domini misserieordia ct veritas , ideo ix Iust Icarios , quae es opus miserieordia, in serieordia fieremittit ealpam, at justitiae
regalam non pratereat. Propterea adhuc detinet obligatum ad paenam e illa autem
uitentiae non tantam erit onerosum , Iesei iam frustassum . Hane e*o opinionem Iustinesti, eοπω eariam est , qaod Sseerdor remittit aliquam partem pαπα. Hul sexdunt ratioras, non aterna,
sest ostendunt gliae nos purgatoriae, sedeommaniter illius paenae . qua Deus obligat peecat rem pos obsistimem g culpa. pro illa Guluam pallitur in purgat rio , nee alibi, Ied pro illa parre, a quaxos avolaitar, vel poterar bies elemter, tiet Domisas exiger in Purgatoris. Quo .l repetit in responsione ad 2 3. 4. ol jectionen . Abaterna para, inquit, νullo modo j it Sacerdos, a purgatorio abjuvit , nos per Je , sed per secidrer,
quia eum in paenitem e virtute elaviam inuitur debitώm pasae temporalis , Nos
ita acriter punitur in purgatorio , steat fixos esset absolutas. Dum ergo in corpore quaestionis dicit, SacerdoIem non remittete aliquam partem paenae purgatoriae , intelligendus est de remi illo. ne per se. Si autem objicias, quod
haec remisio praejudicat divinae justi. tiae r iespondet. Siem in baptismo per Pasmati CLrisi meritum, Iolutionem
nitentia per ejusdem Passionis Cissi
virtutem Iollitur a parte paenae , no Podis nullo pr.eiadieatur Pustitiae, imo te
piscatur illud PDAnsae: Misericordia & veritas obviaverunt sibi: Miserieor. dia autem superuoso pretium iustitia sutisfacit.
De iubi oditione sacramentali. An messit sub condi,
tione dari - An sensus illius It : remitto tibi paruam peccatis desitam t Anitri remi to tibi peccata tua P An Ait: confero tibi gratiam remissivam peccati
tur conditio; scilicet de rraeter ro , ut si quic absolvendo dixeriti absolvo te ais peccatis conse sis, si revela ea
commisisti: de praesenti ; ut siquis diceret; absolvo te a teccatis, si verum habes desorem, di propost tum non peccaadi de caeteror &defuturo Iut si qui diceret ; absolvo tea reccatis, si iterum non peccabis. Conditiones de praeterito, vi de prae senti non possum remanere suspessaea quia vel jam sunt veruicatae. vel Baaveriscabuntur unquam , quia tempus jam es elapsium. Tota ergo difficultas es de conditione de futuro, quae quum non sit adhuc verisimia, veram nega ι
132쪽
reddere absolutionem , & per consequens essectus ipsius, nec potest produci, nec potest esse suspensus. Dicimus I. Absolutionem sub conditione de praeterito, & de praesenti posse esse
validam; sub conditione vero de futuro esse semper invalidam. Prima Coclusionis pars l. probatur,.Valet Baptismus si eius forma proseratur sub conditione de praeterito , vel de praesenti; puta si dicatur : Baptizo te, si non es baptizat se ergo pariter valet forma Sacramenti paenitentiae data sub conditione de praeterito, Vel de praesenti; nempe absolvo te, si non es absolutust absolvo te, si es capax absolutionis . II. Probatur. Si essectus formae Sacia menti non remanet suspensus, forma ipsa semper est valida ; sed sub conditione de praeterito, & de praesenti, effectus formae non remanet suspensus: ergo in his casibus serma est valida .
Najor est certa, quia ipsia suspensio reddit formam dubiam , adeoque facit invalidam; igitur ubi non est huiusmodi suspensio, ibi nec esse potest invaliditas formae
Secunda Conclusionis pars I probatur; siubcOditione de laturo invenitur suspensio
ellectus larmae: ergo inducitur invaliditas formae. Antecedens est certum, uia, usquedum verisicetur conditio e futuro, sensus sermae non potest dici verus, nec falsus; ergo remanet fusispensus. Consequentia sequitur; quia ubi est suspensio , non est determinatio, S ubi non est determinatio, neque potest esse veritas, neque falsitas. Il. Probatur Christus Dominus determinando materiam, S forma Sacramentorum, voluit eorundem administrationem esse certam; sed nequit esses certa,si verborum formae sensus si fusi Pensus; ergo noluit Christus Dominus verborum formae sensum ei se suspensum ; atqui semper esset suspensus, si serma daretur sub conditione de futuro : ergo noluit Christus Dominus sormam Sacramenti Paenitentiae dandam sub conditione de futuro . III. Probatur . Absolutio sacramentalis
est ad modum judicii; sed nullus Judex
judicat sub conditione de suturo : ergo absolutio sacramentalis nequit dari sub conditione de futuro . Major est certa ex iis, quae pluries diximus: &de Minori nequit esse dubium, qui Para VII.
quilibet judex, veI condemnat,vel absolvit de eo , quod factum est, non de eo quod fiet; ergo nullux Judex iudicat sub conditione de futuro . Arguunt l. Absolutio sacramentalis it . nullo casu debet esse dubia i sed redderetur dubia, si daretur sub conditione de praeterito,vel de praesenti: ergoa hsolutio data sub conditione de praeterito, vel de praesenti, non est val ida. Probatur minor . Si quis absolvendo diceret: ego te absolvo,si es dispositus; haec conditio esset de praesenti, di nihilominus redderet absolutionem dubiam . II. Sacramentum Matrimonii celebratum sub conditione de laturo est validum; ergo pariter est valida absolutio sacramentalis data sub conditione de laturo. Probatur antecedens. Si aliquis ex Conjugibus suas committit vices Procuratori, ut ejus nomine matrimonio consensum praebeat; tunc delegantis consensus continet conditionem , s procurator delegatus consentiat; atqui haec conditio esset dolaturo ; ergo &c. Ill. Leges Civiles
admittunt sententiain publicam conditionatam , aut suspensivam doloris;& admittunt etiam particulares reo milliones conditionales debitorum ;atqui hae sunt conditiones de futuro tergo conditiones de futuro non destruunt rationem , & Drmalitatem,
iudicii. IV. Leges Canonicae admittunt etiam absolutionem a Censuris sub conditionibus de futuro: ergo pariter admitti debent absolutiones a peccatis sub conditionibus de laturo. V.Consessarius in absolutione intendit. quod Paenitens debeat adimplere satisfactionem, quam ipse imponit; sed hxe satisfactio est de futuro : ergo ab solutio sacramentalis continet etiam absolutionem de laturo, Respondemus ad primum, quod reverata absolutio sacramantalis debet est certa, ct in casu proposito etia est cer ta, quia vel ille est vere dispositus, ct absolutio certe est valida , vel ille non est vere dispositus, ct absolutio certi est invalida ; attamen invaliditas non
oritur ex ratione conditionis appositae, sed ex desectu dispositionis in paeniterite, quae non est talis, ut reddat validam absolutionem ipsam . Caeterum in praxi consulendum est , quod conditiones hujusmodi nunquam sint apponendae ratione : incertitudinis, P a quam
133쪽
quam lacillime ingerere pollunt Renitentibus, an fuerint vere absoluti, nec rie ; unde scrupulis pol illimum torqueantur , de conscientiae anxietatibus Cousellarii tamen ,ut proprium munus exacte impleant, inquirere debent diligenter in Paenitentibus, an necessarias habeant dispositiones; quas si habere compererint, beneficium absolutionis illis impendant i siu vero, constanter denegent. Ad II. aicitur . quod haec est differentia inter Sacramentu in matrimonii , realia Sacramenta, quia Christus matrimonii contractum ad esse Sacramenti sublevavit , & contractus naturam non immutavit; unde quum possint seri contratius sub conditionibus de futuro, nil mirum, quod etiam matrimonium sc perfici valide videatur. Quod tamen in aliis Sacramentis i cum non habet, quia contractus ratio
Ad III. Nulla est paritas inter iudicia civilia, & judicium paenitentiale , quia
in hoc elt specialis ratio, per quam Christus voluit. paenitentiae Saci amen. tum subsistere, ac fieri per verba , quae sanificent actualem peccatorum rem ill onem , quod in civilibus dudiciis
non exigitur. Non enim per omnia
judicium sacramentale aliis judiciis ἔequiparanduin est, quativis tu aliquibus assimiletur , ut dictum est. Ad lv. Absolutio a censurii datur in se ro externo, in quo possunt habere locum conditiones de futuro , sicuti habent in aliis judiciis externis civilibus , & canoniciet ; at non per hoc sequitur , quod etiam debeat habere locum in foro interno sacramentali, propter peculiarem ratione, qua Chrisus Dominus inspexit in Sacramen ii paenitetitiae institutione, ut dictum
Ad V. dicitur, quod in Sacramento Paenitentiae habetur primarius effectus,qqi est rem illio citi pae , di secunda- Diis effectus . qui eli rem illio paenae temporalis. vel in parte, vel in totum ; prior esse ius suspendi non potest, quin irritum reddatur Sacramentum et secundus veru suspendi potest, donec satisfactio impleatur. Pro secunda Dissertationis parte, Michael Bajus asseruit, post actum peccati remanere tantum obligationem ad paenam, ut alias diximus, di proinde
damnata fuit propositio LVI. inter septuaginta, quae a Romanis Pontificibus proscriptae fuerunt; & haec est.' peccato duo sunt, actas , ct rearata transeunte autem acta , uirit remanat nistreatus, Jeu obligatio ad paeaam: dc ex hac
deducebat aliam propositionem, quae est LVIl. , & quae pariter fuit proscriptae unde in Saerameato Eaptismi, aut Saeerdotis abolatione , proprie reatas pereati dumtaxat tollitur . idem continere videtur ejusdem Baii propositio LVIII.
Dicimus Il. Sensum absolutionis sacra-inent alis non esse hunc: rem tro tibi paπam peceatis debitam , sive agatur de aeterna, sive de temporali. I. Probatur ex Tridentivo seis. 6. cap. i Unde dieendum est, eιν iani homisit pavitentiam post lapsum multo aliam ese
tionem , aut eor eons ritum ora humisiatum, veram etiam eorundem seramen
talem consessionem, saltem in Φοto, OIbo tempore faeies ais ; O feerdotalem absolutionem; itemque satis famoσem per jejunia , eleemo nas, orationes, ct alia pia spiritualis vitae exereitia , nos qui-
dein pro paena aeterna, quae veI Meramento , vel Sacramenti voto, una cum
eulpa remittitur, sed pro poena temporali , quae, ut saerae liter a Deeσς, non tota semper, ut in baptismo fit, dimittitur i iis, qui gratiae Dei. quam aeeeperunt, is grati , Spiritum Sanesum eontristave rant, ct templum Dei miorare non μην verisi. De qua paenitentia seriptum est: memor esto , unde exeideris: age parites tiam, ct prima opera fae: ct iterumi qμJeeundum Deum tripitia est,paenitentianin salutem stabilem operatur: ct ναυαι:paritentiam agite , O saeite frui as di-x os psaltentiae. Igitur, si ex Concilio Tridentino paena aeterna remittitur una cum culpa, si Sacerdos non remit tit culpam, ut dicebat Bajus, neque)remittit paenam aeternam.
Il. Probatur. Idem Concilium asserit, Sacramentum paenitentiae esse secundana tabulam post naustagium ; atqui hoc non esset verum, si Baji error locum habereti ergo locum habere om nino non debet . Probatur minor. Tunc locum non haberet , quando nunqu/m a peccati nauseagio paeniten tem liberaret; sed si non remitteret culpam, paeuitentem a naus agio Doti
134쪽
liberaret : ergo verba illa Concilii, iis pariter sunt Sanctorum Patrum ,
praecipue Hieronymi, locum nouhaberent, si Baii error haheret. III. Probatur. Idem Concilium Tridentinum sess. 34. cap. i. docet, Sacerdotes habere potestatem ad reconciliauis
dos Fideles post baptismum lapsos: legitur enim ibi r Domi s autem Sacramextum Paenitextiae tane praeeipue instituit, eum a mori uis excitatus, is
pite Spiritum Sanetam: quorum remis ritis peccata , remittuntur ete , ct quorum retinaeritis retenta sunt. ατο tam
potestatem remittendi, ct retinendi pee-eata , ad reeonciliaudos fideles post baptismum lapsos, Apostolis, ct eorum legitimii Sueee foribus suisse eommunieatam, universorum Patram eoUensus semper intellexit. Ex quibus verbis deducitur,
quod reconciliatio, de qua loquitur Con ilium, non sit ablatio solius paenae, edet iam culpae IV. Probatur, Est communis doctrinia Theologorum , quod sacramenia id essiciunt, quod significant; sed absolutio sacramentalis significat non solum absolutionem a pkna , sed etiam a culpa: ἰergo absolutio sacramentatis non solum essicit,& operatur in Pae nitente absolutionem a paena , sed
Dicimua II l. Sensum absolutionis sacramentalis esse hunc : eo ero tibi gratiam remissivam peeeati post baptismum commiF, quan vis sustineti pollit hic sensus:
prima Conclusionis pars probatur. Finis di esse elus Sacramenti Paenitentiae est
reconciliare peccatorem cum Deo ised hic sinis & effectus veri sicari non potest,nisi importet gratiam, S peccati
remissionem, per quam fit reconciliatio : ergo Sc. Et quid m pro hac prima Conclusionis parte dicit Hennus, quod hic est vere sensus sacramentalis verborum absolutionis, qua nuis sensus in secunda Conelusionis parte Contentus si naturalis sensus ipsius. Proinde ait. o. Unde sensus quidem Coiris clusionis praecedentis videtur magis is genuinus, si attendatur verborum si- gnificatio mere naturalis, idest , quamis habent ex hominum institutione et non ,, tamen si attendatur significatio sacra. is mentalis, seu quam habent ex institu-
is tione Christi, a quo habent omnia is Sacramenta esse collativa gratiae , is adeoque esse significativa eiusdem, is quum , ut pote signa practica , signifi-
Objiciunt l. Lararus significabat peccatorem , qui est mortuus in gratia; sed Christus suscitavit illum a mortuis, &mors est paena temporalis peccati: ergo peccator per absolutionem solvitur tantum a paena , di non a culpa, II Augustinus in P l. 8 . haec habet , Ruantumlibet per fidele ministerium opitulentur saluti, viventes eurare possent.
non mortuos exeitare . Et tu cap. i6.
Matth. Christur per B intus vivimat,
Miniprii potestatem solvendi post vitam
tribuit, qui nullum solvere pWiunt, nisi vivat. Ex quibus Augustini verbis infertur , quod minis ri Sacramenti paenitentiae, quum non possint mortuos suscitare, neque etiam possunt culpam remittere; & quum non pollini vivificare , solam pamam remittunt . III. Absolutio sacramentalis remittit etiam peccata, alias confessa; sed hoc non veriti caretur, si sensus absolutionis sacramentalis esset i remitto tibi peccata tua ; quia peccata alias confessa , iam supponuntur remissa: ergo Sc. IV, Peccatum remissum aequiparatur
peccato non commisso ; sed peςcatum non commisium remitti non potest ;ergo neque etiam remitti potest peccatum iam remissum, V. Remittere peccatum est facere, ut pec lum, quod antea exi stebat iamplius non existat; sed hoc fieri non potest in peccato alias remitar ergo supra ipsum cadere non potest absolutio sacramentalis. VI. infusio gratiae consequitur ad peccati remissionem et ergo absolutio sacramentalis non importat gratiae in fusionem . Antecedens probatur ex illo Bernardi serm. i. de Ss. Petro , di Paulo ς Sentestia Petri praeredis sententiam Caeli. VII. Si Deus remitteret
peccatum per condonationem extrinsecam,haec condonatio esset si negratiae infusione; atqui hoc potest facere Deus secundum plurimorum Theologorum sententiam tergo peccatorum absolutio non consistit ingratiae infusione. VIII. Beata Virgo non fuit capax resipiendi paenitentiae Sacramentum, quia peccatum non habuit, ad quod delendum hoc Sacramentum institutum est, &ordinatur; & nihilominus fuit capax
135쪽
recipiendi semper gratiae infusionem rergo non est verum, quod sensus a solutionis sacrate entalis consistat it gratiae infusione. Respondemus ad I . . quod stat Laetari
comparatio cum Peccatore ex pluribus Capilibu , quanuis non set ex omnibus: & quidem comparationes non debent veri sicari quoad omnia, sed sussicit , quod verisicentur quoad aliqua . Et primo verificatur , quia Christus vocavit Lararum e sepulcro , ct Apostoli deinde ipsum solverunt ; se Deus primo vocat peccatorem e sepulcro culpae , in quo mor tuus jacet, S deinde Sacerdotes ipsum solvunt. Verificatur secundo , quia mors corporalis Larari sigurabat mortem spiritualem peccatoris I culpa enim gravis inseri mortem animae. Veriscatur tertio, quia Christus vocavit Lagarum ad vitam , ita &Confessarii vocant peccatores ad vitam spiti tualem animae . Igitur si aliqua dentur, in quibus comparatio non habet locum , nihil officit . quia satis est, ut locum habeat in iis, quae diximuS. Ad i I. Respondet Hennus; ia Augustinum is loqui cle viventibus, non vita gratiae is habitualis, sed vita gratiae ac ualis, scuis Praevenientis ; unde solum vult a sar, cerdotibus non solvi peccatores , nisiis jam vivant inchoate per dolore i , , , quem in ipsis excitavit Deus. Idem dico ad alios Patres, ubi similia reserunt. is Ad II l. dicitur, quod etiam a pus homines eadem ostensa remitti potest denuo, fi fuerit alias remissa, quia iterata remissio est confirmatio prioris rem illicinis. Unde non mirum si peccatum, alias per absolutionem remissium, potest iterum per aliam absolutionem remitti. Et quai vis idem non pollit bis donari, potest tamen idem his condonari , ct disparitatem idem Hennus allignat. o. Disparitas est , quod do-
,, natio trans strat rei datae dominium ,
ct sic ubi fuit prima, non potest esse se-ν, cunda, quum non pollit amplius domi- ., nium in Donatarium transserri , ut pori te jam illius dominium; condonatio M vero ostensae tantum sit insinuatio, ,, quod ollanius ollandenti placatus sit, ,, quod bis seri potest sine contradi-
,, esione. A. Idem Pennus assignat dr paritatem inter vincula corporea, quae
non possitnt iterum solvi, si jam soluta supponantur, & vincula spiritua-
lia per haec verba. , , . Disparitas est, , , quod prima solutio, utpote phy sica, , , requirat ligamen physicum, secunda
D vero, utpote moralis, tantum requi-
,, rat morale , quod etiam post primam
is solutionem videtur remanere, no Lais quidem in ratione maculae, sed in ra- is tione Condonabilis, quum eaoE offen- sa pollit pluries remitti, ut diximus se agentes de materia hujus Sacramenti., Ad l V. dicitur, quod quan vi, verum sit, peccatum remissum se habere instar peccati nunquam commisti, quoad punitionem , quanuis etiam aliquandorem illa culpa reman re pollit paena solvenda; attamen in ordine ad condonationem non est sic, quia quan vis
non pollit idem peccatum bis puniri, si fuerit antecedenter punitum, potest tamen bis condonari, etiam si laetitantecedenter condonatum , ut modo scripsimus ex Henno.
Ad V. dicitur, quod quanuis qui primo
remittit peccatum faciat, ut pecca tum amplius non existat, quoad punitionem, non tamen id etiam facit, quoad condonationem, ut nuper diximus di quan vis id faciat qui primo absolvit, non tamen illud ipsum facit, qui secundo, vel tertio absolvit, quia
luc praniam absolutionem confirmat , di per confirmationem prioris absolutionis prima etiam condonatio con firmata venit.
Ad VI. dicitur, quod eodem temporis instanti si peccati remissio , ct gratiae
infusio ; Bernardus autem intelligendus est de prioritate caussalitatis, quia aliquo seirsu dici recte potest, quod ideo Deus pratiam infundat. quia S. cerdos absolvit . Et haec pariter est responso Henni citati. is Ad D. Ber is nardum dico, sententiam Petri Sic.
Caeli esse tempore simultaneam et illamis tamen polla diei priorem, quali causis salitate . cum sano sensu dici pollit iis ideo conseit Deus gratiam sacramenis talem, quia Sacerdos absolvit. ,,
Ad VII. dicitur, quod quativis in Plurium Theologorum sententia pollit
Deus peccatum remittere per extrinsecam condonationem ; attamen hoc
verificatur in aliqua hypotest , quae ab iisdem Theologis conceditur, nouvero respicit id, quod de facto S per viam ordinariam Deus operatur I in quo sensu in praesenti quaestione The logi omnes loquuntur.
136쪽
Ad VI LI. Beata Virgo non fuit capax resipiendi Matiam remissivam peccato-Iam , quia nunquam iuii capax recipiendi lacramentum paenitentiae, pro pter immunitatem, quam habuit ab
omni culpa , & Originali, & actuali, sive mortali, sive veniali. Fuit auo
rem capax omnis gratiae, quae non .supponebat peccatorum absolutionem, cujus omnino incapax a Deo est
reddita , ob peculiare privilegium, ipsi eoncessum impeccabilitatis , opsust Ioco a nobis explicatum est,
De institutione Sacramenti Paenitentiae. An fuerito Christo Domino insitatum p Quando
stimo, erravit Cal. v mus lib. 4. Insti
tui, cap. 39. I. 17, amerens , Sacramentum Paenitenti te non fuisse ais
Christo Domino institutum , sed a Scholasticis excogitatum, & inductum; S lac sunt ejus Verba, ,, . Quacunque in parte Sacram mςntum posuerint, nego jure haberim pro Sacramento, di mendacium. Sis impostura tim, quod de sacramento
Paenitentiae commenti sunt. Emen- titum hoc Sacramentum egregio or ,, Parsint elogio, dicentes secundam esse
is post naufragium tabulam; sed dictum is est Hieronymi. Cujuscunque sit, quin ,, plane impium sit, excusari nequit. , secundo. Martinus Nemnitius in examine Concilii Tridentini erravit pariter dicens. quod Petrus Lombardus, dictus Magister sententiarum, primus omnium posuerit Paenitentiam in albo Sacramentorum . Coccius haec de ipso stribit . G. Petrum Lombardum pri- mum esse asserit, qui ex Paenitentia ,, Sacramentum secerit , α post eum is Scholasticos quaesivisis, quae sit mate- ria, & orma. Tertio, Lutherus non distinguens paenitentiam a baptismo, negavit quoque, Paenitentiae Sacramentum fuisla a Christo Domino institutum; unde in lib. de capri./ι. bablox. cap. de baptis
is occasionem verbum illud periculo- is sum B. Hieronymi, sive male positum, o sive male intellectum , quo Pamiten. ,, tiam appellat secundam post naufra- gium tabulam , quasi baptismus non ,, kt Paenitentia. Hinc enim , ubi in pec-
,, catum lapsi fuerunt, de prima inhula, is seu navi desperantes, velut amissa , si secundae tantum incipiunt niti, de fide-- re tabulae, idest Paenitenyiae. o. Et lib. is eodem prope finem. ,. . Pstnitentiae, , Sacramentum signo vili bili, & diviniri tus instituto caret, & aliud esse non
si dixi, quam viam, & rςditum ad Bap-
Dicimus I. Saeramentum Paenitent fuisse a Christo Domino institutum, quoad omnes suas partes, scilicet, stquoad potestatem absolvendi quoad
obligationem confitendi. I. Prohatur ex 'Scripturis . Ioannis zo.
Ruorum remiserit It peceata , remistusetur eis; quorum retinueritis, retent.
Iunt. Non possunt autem absolvi peecata, quae non aperiuntur illi, qui potestatem habet absolvendi; nec possunt remitti, nisi absolvantur. II. Probatur ex Conciliis. Concilium Tridentinum sessi ean. r. S; quis diaxerit,in Catholisa tio a Paeritentiamson ese eere O proprie Sacramenta, pro Bidelibus, quonet post baptismum is pe eata labastar, Vsi Deo reconelliandis . a Christo Domiσο nostro restitatum; απο- thema sit.
137쪽
mum Paenitentia de suis prioribus peceatis , ita tamen ut etiam baptizestur, sicut seris tum es in Actibus Apostolorum: Pae nitens iam agite, O baptizetur ususquisque vestrum in nomine Domini Iesu risi, O dimittentur zolis peceata vestra. Agunt etiam lominet paenitentiam, si pos baptismum ita peecaverint, ut ex ommunieari, edi posea retoneiliari mereantur, 'at Muxi in omnisus Gel fis illi , qui proprie paenitentes appellantar . TR etiam paenitentia bonorum θι umiliam fidelium pene quotidiana , in qua pes lora tundimus dicentes : dimittembis debito nostra , sicut edi nos dimittimus debitoribur xsris. Neque enim, ea nobis dimitti .olumus, qua dimissa noudubitamus in baptismo ; sed illa utique, quae bumanae fragilitati , quantas parva.
tamen eretra su ι repunt. Caual m , Ale- latensis Homil. 6. Erubeffetavas modo parvo terapore paenitentiam agere, non riweinus sne ulla termino aeterna Dpli-
e uisere non erubescit 'eeatum enim et alaus es , Paenitentia ligatura Quine ris . Tu qui paenitentiam non vis agere,
siue dubio dissimulas medieamenta tuis vulneribus adhibere. Victor Uticensis de persecutione vandalica lib. 2. Qui- Iut πιι miseros reliπquitis , dum pergitis ad corona ui hos haptizaturi sunt parvulos fontilius aquae perensis 3 e uinuehis Paenitentiae manas colluturi sant, reeonciliatiouis indulgentia obstrictes peccatorum viveulis soluturi Z ita τι-lis ditis is es: quaecuνque solaeritis in terra , soluta erant in Caelit. Gen ad ius Nati iliensis de Ecclesiasticis dogma tibus cap,78. Paenitentia aboleri peccata indubitanter credimus, etiam p in altimo vitae Spiritu admissorma paeniteat , c, publiea lamentatione peccata pro av tur , quia propositum Dei, quo decrevit salvare , quod perierat, stat immoLile ;O ideo, quia voluntat ejus nou mutatur, sive emendatione vitae , si tempus conceditών , De supplici Confessione, si conti
nuo vita excιditur , Penia peccatoruis
fideliter praesumatur ab illo , qui noue uis mortem peeeatoris, sed ut converta tur a perdiιione paeniteudo , o salvatus miseratione Domin; eivat. Si quis aliter de jusissima Dei pietate sentit,
son Christὶ onus , sed metat lauas est. Ill. Probatur rationibus. I. Paenitentiae Sacramentum non instituit Ecclesia iergo instituit Christus . Antecedens patet, quia si illud instituisset EccIesia , Adversarii allignassent , quando , quomodo, & quo loco instituisset Ecclesia , qtod usque modo non allignarunt. Consequentia sequitur, quia quum a priscis seculis hoc Sacramenium inter alia Sacramenta adnumeratum inveniatur, necesse est, ut dicamus, si illud non instituit Ecclesia , Disse a Christo Domino institutum . II. Si hoc Sacramentum instituit Ecclesia , maxime institu i tempore innocentii III. in Concilio Lateianensi, ut commentus est Calvinus , in Antidoto Concilii Tridentini sess. 6. caps. dicens, Conscisonis usum in Ecclesia non fuisse , donec Iunoeentius III. cum paucis cornutis bestiis laqueumhbne populo ebripiano induit , quem Tridentini Patres altringuntriat qui hoCest evidenter falsum , quia Patros, qui Innocentium Ill. piaecc sserunt, Sacramenti Paenitentiae mentionem faciunt: ergo falsum est pat ter , quod Innocentius Ill. hoc Sacramentum insit uerit. II l. Si Christus Dominus hoc Sacramentum non instituistet, ideo esset, quia Tridentinum non dixit, fuisse a Christo Domino immediate institutum ; atqui hoc nihil ossi citrergo vere fuit a Christo Domino institutum . Piobatur minor; tum qu a Concilium non dixit, Dilse a Chi tuo Domino mediate institulum i ergo intelligendum est immediate ἔ tum etiam quia quum non allignet Concilium alium Sacramenti Paenitentiae auctorem , qui illud immediate iustituerit, meos ipsius est, illud ipsum Dille a Christo Domino immediate institutum. IV. Si fuisset hoc Sacra-cramentum ab Ecclesia inllitulum , posset sit per ipsum Ecclesia dispensa-ie : sed huc est falsitin t ergo & illud, unde sequitur . Sequela probatur , quia potest Ecclesia dispensare in iis, quae a sua institutione dependent: ergo posset etiam dispensare in Sacramento Paenitentiae, si suisset ab ipsa Ecclesia institutum. Objiciunt I. Christus habebat potestatem redimendi peccata absque Sacramento r ergo pariter illam debebat Apostolis tribuere , ut absque Sacramento paenitentiae peccata remitterent: ergo nunquam Christus Sacramentum paenitentiae instituit. Il. Nullus mcdicus praecipiens medicina m
138쪽
De 1nstitutione Sacramenti Paenitentiae. I
aegroto praescribit illi ministrum, qui eam adhibeat, & pariter modum ad hibendi ; sed Paenitentiae Sacramentum dicitur medicina spiritualis anima: : ergo sat fuit, ut Cluillus eam praeciperet, absque eo quod illam , &ministros ipsius instituerit. Ill. Paenitentiae Sacramentum praecipue consi- sit in consellione peccatorum ; sed consessio peccatorum originem ducit ab Ecclesia , & non a Christor ergo Paenitentiae Sacramentum non fuit a Christo Domino institutum . Minor est doctrina Glossae in cap. i. distinet. de paenitent. ubi haec leguntur: melius
dicitur, Consessionem institutam fuisse a
quadam uni ersali Delesiae traditione, potius quam ex noli Testamenti, aut .eteris autboritate . t V. Peccata sat est, ut confiteamur Deo: ergo non est necesse, ut illa confiteamur hominibus. Antecedens est doctrina Gratiani Cap. ult. dist. i. de paenit. Quidam Deos lummodo Deo eonfiteri debere peccata
Respondemus ad I. quod quanvisChristus Dominus contulerit A postolis eandem
potestatem condonandi peccata,quam ipse babebat, quoad virtutem remittendi, non tamen contulit eandem, quoad modum . Ipse enim , quia Dominus erat aliosuperiori S excelletiori modo procedere debebat illo , quo procedebant Apostoli, qui ipsius erant ministri; & satis futilat his , & Successoribus eorum , quod habuissent a Christo potestatem remittendi peccata , hic si modo alio , & inferiori quidem illo, quo Christus ipse remittebat .
Ad II. dicitur, quod haec est disserentia
inter medicos corpor im . & medicos animarum, quod illi ab institutoribus
eorum non recipiunt virtutem sanandi ; adeoque nec modum ab iisdem discunt: at medici animarum ab Institutore suo, Christo , recipiunt &sanandi virtutem , ct sanandi mo
Ad Il. dicitur, quod Glossia adducta ab
antiquioribus Theologis vocatur irrationabilis , erronea, in fide periculosa; & a Theologis recentibus appel- Iatur etiam haeretica ; quia est contra Concilii Tridentini mentem ει definitionem .
Ad IV. haec respondit Hennus , is quod ,, Iy. ut Graeei, fui ita ab aliquo imperito Pari UILis Textui immixtum , cum in Concilio
is Florentino , ubi de Graecorum erro- ribus, ac praviertim in materia Sacra-ν, mentorum , plene discussium est, nulla ,, fiat mentio, , . Caeterum verba illa absolute negantur, tanquam rationi,
traditioni, ac historicae veritati pugnantia .
Dicimus i I. Sacramentum paenitentiae fuisse a Christo Domino institutum post Resui rectione suam scilicet quam do Joannis eto. dixit Apostolis : occipite Spiritum Santium , quorum remise ritis peceatu, remittuntur eis cte. I. Probatur ex Conciliis. Concilium, Tridentinum sessi i 4. cap. i. Dominurautem Sacramentum Paenitentiae tune praecipue insitait, eum a mortuis excitatus, insuψpavit in Discipulos suos, dicense accipite Spiritum Sanctum , quorum remisieritis peccata , remittuntur eis, ct quorum retinueritis, retenta sunt.
Quo tam insigni facto , O verbis tam per 'Dicuis, potesarem remittendi , ct retinendi peccata , ad reconelliantis fideles
post baptismum lapsis, Apostolis, ct eo-ram legitimis Deeessoribus fuisse com
munieatam , universorum Patrum con
sensui semper intellexit, II. Probatur. Potestas in Corpus Christi verum fuit collata Apostolis ab eodem Christo, & ante ejus niortem ksed non erat conveniens, ut potestas in CorpusChristi mysticum traderetur iisdem ab eodem Christo, antequam illis contulisset potestatem in corpus verum e ergo potestatem in Corpus Christi mysticum tradita fuit Apollo-lis a Christo post eius mortem , adeo que post ejus Resurrescionem. Major est certa , quia Christus tradidit potesatem Apostolix in Corpus Quin v rum in ultima Caena. Minor etiam est certa , quia corpur verum praecedit corpus mysticum , adeoque Potestas in unum praecedit potestatem in aliud. III.Probatur. Per potestatem absolvendia peccatis importatur potestas justificationis pei sectς,& resurrectionis mysticς, per quam homo resurgit per paenitentiam a morte peccati: Ergo an Iecedenter ad hanc potestalem praecedere debebat Resurrectio Christi,quς est quasi texemplar resin rectionis, αjustificationis nostrae. Antecedens est Doctrina Apostoli ad Romanos 4.T aditos est propter delieti as , O resur- Q. πλιι
139쪽
rexit propter justificationem nostram. Et consequentia ex eodem Apostolo patet eodem loco, ubi legitur. Gripus Dominus resurgens ex Amrtuis. jam non moritur, mors illi ultra μιν domis bitur .
Spponunt I. Christux tradidit Apostolis
potestatem clavium ante suam pallionem; sed potestas clavium immitat Sacramentum Pamitentiae r ergo Christus instituit Sacramentum Paenitentiae ante suam pallionem. Minor prinbatur . Christus tradidit potestatem
illam Apostolis, quando iisdem dixit
Iigaverit ipsaper terram, eram ligiata Oin Caelis. ω quacunque solueris is super rerram, σαπι Ioluta ct in Caelii; sed haec verba Christum Dominus dixit ante suam passionem : ergo εα Il. Christuς Dominus dedit potesarem Petro, di Suceessoribus ejus , quando Matth. 16. dixit: Dabo tibi elaver Regni Celorum sed baec verba dixit ante passionem suam t ergo pariter ante passionem suam Christus Dominus Sacramentum Paenitentiae instituit. IlI. Pluribus peccatoi ibus Christus Dominus antequam pateretur, & moreretur , peccata condonavit; sed conci nare peccata est actus Sacrame nil Paenitentiae et ergo antequam Chrit: us Dominus pateretur di moreretur, Sacramentum paenitentiae instituit. Pru-hatur major. Christus Dominus con donavit peccata mulieri adulterae, homini par lytico , M sgdalenae . Zachaeo , di aliis ; sed hi omnes ad Chrses uin accestiunt antequam pateretur ,& morereturr ergo Sc. lv. non semel , sed pluries arite pallionem , dc mortem suam , legimus , Christum di-acisse: agite paenitentiam; sed haec ver-ha important Sacia menti Paenitentiae institutionemr ergo ante pathonem,&mortem suam , Christis Sacramen tum Paenitςntiae instituit. V Eo prorsus modo voluit Christus, ut ministri sui peccata dimitterent, quo ipse dimittebat ; sed ipse dimittebat absque Paenitenriae t Sacramento i ergo pariter ministri Ecclesiae absque Sacramento dimittunt, & propterea non fuit hoc Sacramentum a Christo D mino institutum , quando dixit illa verba Joannis sto. Prohatur maior . Ioannis ao. legitur: dixit ergo ris iterum et pax vobis r ficut miri me Parer, O ego mitto Cot. His eam meisset, in-jus vit, edi dixta eis: ocri te Spiritam
Sauctum: quorum remseritis pereata, remittuntur eis, O νον- retinueritis , retento sunt. VI. Si per praesata verba intelliseretur Sacramenti Pae nitentiae institutio , ejusdem non instituisset Christus ministros Apostolos omnes; atqui hoc dici non potest : ergo nec pariter dici potest , quod' per illa νei ha Christus Paenitentiae Sacra
mentum instituerit. Prohatur maior . Cluillus dixit illa verba Apostolis , qui erant praesentes : ergo Christus Dominus non dixit illa verba. omnibus Apostolis. Probatur minor: ibi enim legitur, quod Thomas piaesen
non erat ἔ unde postquam versu 23 dixerat : reorum remiseritis pereata , remittuntur eis, ct quorum retinuemis retenta Junt: statim versu et . subditur : τι omas autem usui de duoderim , qui Meitur Did'ur, nom erut ςum eis .
quando venit Iesur. VlI, Episcopi eodem tempore, quo conferunt Sacerdotibus potestatem in Corpus Christi verum, conserunt quoque potestate ni in Corpus Christi mysticum : ergo pariter Christus eodem tempore inuituit Sacramentum, per quod Sacerdoti bus traditur moestas in corpus Christi verum , R Sacramentum, per quod traditur Sacerdotibus potestas in corpus Christi mysticum; sed illud Sacramentum instituit ante passionem. ct mortem suam: ergo pariter hoc Vlll.Omnia Sacramenta habent sua Messicaciam,& valorem a Christi passione. dc morte: ergo omnium illorum institutio priecedere debebat Christi passionem, & mortem : ergo Sacramentum Paenitentiae non fuit a Christo institutum ante suam passionem, di
Respondemus ad I. negando minorem , ad c us probationem negatur pariter adsumptum,& dicitur, quod in verbia illis Matthaei i8. continetur non mi latio potestatis clavium, sed promisisio ejusdem collationis et quae quidem collatio postea fuit facta Joannis Eo., ut dictuni est. Ratio potillimum habetur , quia quando Christus inquebatur Apostolis Matthaei i8., Apostoli adhuc Sacerdotes non erant: igitur non poterat iisdem tune temporis eonserti clavium potestas, sed tantam promitti a malarri auqem poterat s
140쪽
De institutione Sacramenti Paenitentiae. I 2 δ
quando de facto collata est, scilicet postquam facti fuerunt a Christo Sacerdotes , nempe post Palsonem, Nortem, & Resurrectionem suam . Ad II. Negatur major ἔ non enim dixit Christus da, sed dixit dabo, per quod verbum intelligitur pariter pro-ι missio, & non collatio a quae quidem promissio potest fieri homini non S cerdoti , non sic autem collatio , quae supponere debet characterem sacerdotalem in illo, cui fit. Ad III. dicitur, quod illis hominibus , in objectione numeratis, Chri- susDominus contulit peccatorum re- millionem ex propria , & praeexcellenti sua virtute, quam Apostolis nec
comunicavit,nec poterat communicare ; non vero contulit virtute Sacra
menti, quam deinde contulit Apostolis, quibus volebat,& poterat communicare, quia erat potestas ministerialis, cujusmodi non erat altera, stquam de facto communicavit post mortem, & resurectionem suam . Ad IV. dicitur . quod verba illa et Agite paenitentiam : intelligenda sunt
de paenitentiae virtute, non vero de paenitentiae Sacramento . Paenitentiae
autem viris omni tempore fuit, &ante Christum natum, & post ejus nativitatem ἔ non sic vero paenitentiae Sacramentum , quod Christus post suam resurrectionem solummodo in
Ad Vis Christus Dominus contulit
Apostolis non illam eandem , ct omnimodam potestatem , quam a Patre acceperat, nec aliam illi aequalem,sed similem ; Christus enim a Patre acceperat potestatem excellentiae , quam. Apostolis dare non poterat. Verba
autem illa Joannis intelligenda sunt, quod Christus mittebat Apostolos ad
praedicandum inter hominum persecutiones, sicut ipse missus fuerat a Pa-tte;, hoc pacto ea interpretatur Gregorius Magnus homil. 26. in Evanget lar Pater filium mst, qui Mne pro redemptione generis humani ἐπωνnari eonsiluit, quem videlicet in mandum venire ad Passionem voluit , sed tamen amavit eam, quem ad passonem misti. Hemi tero Apostolas Dominus, non ad
mundi gaudia, 1 es fleat ipse missus est, ad
passionem in misndum mittit. Ruia ergo Ofilius amatur a Patre , ct tamen ad
Passionem mittitur, ita O diseipuli a Pars VII.
Domiso amantur, qui tamen ad PQR-uem mittuntur in mandum. Itaque recte
dieitur r Sirat misit me vivens Pater, O ego mitto vos; idest ea charitate vos diligo , eum inter scandala perseeutorum mitto , qua me ebaritate Pater diligit, quem venire ad tolerandas passiones feeit .
Ad Iri , respondemus verbis Cyrilli
Alexandi ini libro sto. in JOAn.cap.s6.zPieimur virtutem spiritus , ex intensione dantis Christi, in omnes discipulos pertransisse et non enim quibusdam , sed om sibus diseipulis dediti Ruare tiberalita te dantis non solum praesentes , sed etiam absentes Apostoli, Spiritum Sanctum aeceperunt e quod autem non violesta , sed tuta veraque ista ratio fit, auctoritate S. Scripturae monstrabimus, Iussis Deus quondam Modisi, ex numero auricimo septuaginta Seniores Ddaeorum eligere. Dixit autem se Spiritu, qui erat in my-
se, ablaturam se , atque imposituram iuillis.Cum vero Helod di Medad de γα
Seniorum numero in Θπagoga remansissent, re Spiritus omnibus tuis vo. immissus fuisset,propbetabant quidem , qui
erant cum Mose. propbstabant autem
etiam illi duo, qui aberant Oe. Non ergo,iieet abfuerit Thomas, a participatione Spiritur deeirit,eum de numero esset eorum, quibus ignitate Apsuatus δε- eoratis, iritus debebatur Ad UII., conceditur antecedens ,& negatur consequentia I & ratio est, quia non currit paritas ab institutione ad collationem ἔ Christus enim potuit diversis temporibus instituereo, quae deinde Ecclesia cum Spiritus Sancti allistentia statuit uno eodern que tempore esse conserenda. Nec hoc mirum videri debet; quandoquidem etiam Christus alia instituit praecedenter, quae postmodum ab Ecclesia subsequenter administrata sunt. Non enim Christus praecepit, in institutionis ordo ab Ecclesia in collatione servaretur . Caeterum sufficit, ut hic ordo servetur , quod post unair pote itatem alia tradatur , & parum aut nihil ossicit, si immediate, vel Iractu temporis,conferatur.
Ad Vlli. , distinguitur antecedense
Omnia Sacramenta valore in suum , Scesscaciam habere debebant a Christi
Pallione, & morte, sive praeterita, sive praesenti, sive futura, conceditur; altero ex his tempore,ct non alio, ne in in a ga- Dic