장음표시 사용
141쪽
i 24 Dissertatio CCCLXVII., & CCCLVIII.
gatur. Alia etenim Sacramenta Chri- sunt et di nihilominus iisdem idem1tus diversis temporibus instituit, quae inest valor , eadem emcaeia, eadem vel praecesserunt suain pallionem,& virtus. mortem, vel quae easdem subsequuta
De Praecepto Sacramenti Paenitentiae. An detur praeceptum recipiendi Sacramentum Paenitentiae Θ Quando obligeti ae Quos
sentis voluminis loquuti fuimusdeptaecepto Paeni-IeDIIae , ut virtus est; modo remanet, ut loquamur de ejusdem piaecepto , ut est Sacramentum . Et quid in res partes continet hujusce Disi sertationis titulus, quarum prima es,
an detur praeceptum aliquod speciale recipiendi Paenitentiae Sacr mentum Et in hoc conveniunt omnes Calliolici, atque Theo' osti, dari iplam . Altera vero pars continet, quando ipsum praeceptum obliget Z Quod idem estac quaerere, an praeceptum Paenitentiae Sacramenti obliget statim post peccatum comissum ξ Amrmant millelmus Paris ensiis , Archidiaconus, , Thomas de Rrgentina . Alexander Riensis, Marsilius . & alii,quos resert Leander disp. i. quaest. l3 3. Atta nen vi omnes non conveniunt in explicando clictionem statim , quia aliqui non sumunt meta plavsice , di speculative.
sed practice . Lu moraliter ; idest . ut
explicat Giribaldus tradi. 6. de P.enit. cap.4. cub. I 4. , quum primum post patratum peccatum occurrit cogitatio ipsius peccati, aut aliquid, quod susticienter excitet ad habendam cogitationem illam pi astice, & insuper adest opportunitas eliciendi contritio-Mem . quia scilicet nullum occurrit impedimentum , Alii vero , subditidem Diritaldus , magis extendunthriusmodi obligationem , dicentes, paenitentiam debere esse perpetuam ἔid est, quod teneatur homo peccator toties conteri, quoties coetita I cle peccatis commiliis. Hujus sententiae est Paludanus, ct alii apud Leandrum eitato loco. Alii vero communiter docent. praeceptum Sacramenti Paenitenti.e non obligare statim post commissam peccatum, nec statim ac menti Occairit peccatum commissum , Amulto minui quod obliget toties quoties peccatum menti occurrit. Et hujus sententiae sunt Suaree, Nauatrus, Vasque t. Valentia , Reginaldus, aliique, quos refert, & sequitur citato loco Giribaldus Dicimus I. Dari verum S speciale praeceptum, obligans Peccatores ad Paenitentiae Sacramentum recipiendum. I probitur ex Scripturis . Lucae is. dicebat Christus ; nisi p.eniι utram erarit Is omnet simul peribitis: ex quibus verbis hoc conficitur argumentum e qui Christus dixit Joannis 3.: nisi quis renatus fueνit ex aqua, ct Spiritu sancto: colligunt communiter Doctores praeceptu rei Baptismi r Item quia Christus
dixit soannis 6. : tris mandaeavcritirea ruem Alii hominis, O biberitis ejus sanguinem, agon babebitis vitam tu vobis: colligunt praeceptum Eucharistiae ; ita pariter ex vel bis eiusdem Chiisti Lutae a 3. : nisi pamitentiam egeritis, omnes fimal peribitis i colligi debet praeceptum Sacramenti Paenitentiae. Insuper Actor. i9. dicitur: Multi Credentium
eteniebant confitentes, O usus relantes
azar suos. Quibus verbis nomine Credentium veni t Fideles, qui consite' bantur
142쪽
De Praecepto Sacramenti Paenitentiar. Ias
bantur peccata sita in particulari, quae IV. probatur . Praeceptum charitatis est, S, Lucas dicit actuassos, ct confiteban- ut nos proximi salutem procuremus,tfr non ioli Deo , Pau Io, Mi istro praecipue per correctionem: ergo pa- Enristi instituto, ad quem accedebant: riter praeceptum charitatis esse debet, α denique hoc non fecissent Fideles, ut nos procuremus propriam salutem M praeceptum faciendi ipsum non con- per Sacramentum P emteutiae . Gn- Italiet a pus habere. Pariter II. ad C Iequentia etiam legitime infertur.quia
rinlv. s. Apostolus dicit de se ipso, di Charitas primo lucipit a se ipso,
de aliis Ministris Saer menti Paeniten- deinde ad Proximum exs tenditur. tiret dedit uobis ministerium reeoneilia- V. probatur . Quod Ecclesia constantiti'nis, O p6.it in uobit verbum Neon. usu. ct immemorabili traditione ser- cssiationis : pro Christo ergo legatione vavit, hoc dici debet, a Christo Do- fungimur, Haec verba adeo sunt clara, mino praeceptum ; sed Ecclesia Sacra- quod intelligi debeat de potestate cIa- mentum Paenitentiae perpetuo usu, Vium, ut neque ipse Calvinus negare constanti traditione , omni tempor Rudeat lib. i. issitat. cap. i. , ut allerit servavit: ergo Sacramentum Paeni-Gorma L TOm. a. de Pasit. disp. i. f. a. tentie dici debet a Domino praecep- Ulterius ex l. Joannis i. habetur: si tum. Probatur minor, Concilia, sive eonfiteamur peccata nostra, Melis es, edi generalia, sive peculiaria, praeceptum jusas, ut remittat nobis neeata nostra; hoc non fecerunt,immo potius suppo- ubi per verba illa Fidelis S iustus indi- fuerunt illud, tanquam a Christo Docatur, quod confessio non fit Deo, sed mino factum, & illius execulionem homini; S per verba illa peccata no- omni tempore inculcarunt; quod pastra importatur, quod confessio non . t et ex Concilio Laodiceno, quarto se- est peccatorum in communi, sed in culo Can. a. ubi dicitur: His quid ver. particulari; aliter non diceret: si eoU- sorum peeeatorum unus incurram, orteamur peeeata nostra, sed diceret so- instant orationi, eonfusioni, ct paenites-lum,si confiteamur σοι esse Preeatores. tiae , pro qualitate peccati, rempus pguio II. probatur ex Conciliis . Concilium , ientiae tribuedum es : immo i i Concilio Carthaginense III. Can. 3 i. praecipit Florentino nulla memorata fuit dis- Episcopis, ut Paenitentibus, 'eundum sensio inter occidentalem , & orien- peceatorum disserentiam, Epigeopi arbi- ialem Ecclesiam circa praeceptum Samo, paenitentiae tempora decernantur, cramenti Paenitentiae ; & blieremias, Supponitur ergo Paenitentiae Sacra- Patriarcha Constantinopolitanus, in , menti praeceptum, si tem rota decer- Censiura Confellionis Augustanae cap. nuntur. Et Can. sa. ut Presbter in- ii. increpabat l.utheranos, qui dice-eosito Episcopo non reconciliet paeni- bant, non esse necessarium confiterirentem , nisi abstate Episcopo, ct neces omnia peccata per singulas species.state cogente . Quibus verbis agitur Accedunt Concilium Turonense anno quidem de potestate Ministri ad paeui- Soo., Moguntinum sub Brahano Aristentia determinandam, non vero agi- chiepiscopo, & Uosmacense eodem tur de libζrtate confitentis ad confi- seculo, Eandem obligationem memorendum , vel non confitendum; quia rant Concilia gςneralia, nempe Late scilicet supponebatur ; ut supponit ranense sub l ocentio IlI. cap. et t. Concilium Cabilonense I. circa an- costantiense sessi 8'. Florentinum iunum 3 oo. n. 32. , ubi increpat Pec- decreto Eugςnii IV. ,&Tridentinum catores, qui non plene confitentur pec- sess. 34. Can. 6. Si quis negaverit , Coacata sua Sacerdotibus, fessionem saeramentalem , vel institutam, II l. probatur . Sacramentum Paenitentiae .el ad Ialatem neeessariam esse jure est necessarium necessitate medii. ut divino , aut dixerit modum secrete eoavi sequenti Disser Iatione probabimus; Dendison Sacerdoti, quem Eeelesia Cain ergo pariter est necessarium necellita- tholi ea ab initio semper servapit, o te praecepti. Consequentia seqqitur, servat, alienum esse ab institutione, O quia quodcunque est necessarium ne- mandato Christi,c, invectam esse hama- cessitate medii, a Deo nobis praecep - πum a anathema fit. Et Can. v. Si quis tum supponitur, quando illud tu nostra dixerit, in Saera inesto Paenitentiae adest potestate, & Deus nobis conseri remiFouem peeeatorum necessariam ποπauxilia, ut ea compleamus, quae nobis Use iure diviso, eonfiteri omnia D- ad salutem sunt necessaria. gula
143쪽
gula peccata Mortalia , quorum memoria
eum debita diligenti praemeditationababea ιur , etiam Oeerita , ω qua fasteontra duo ultima mealogi praecepta, Oeircumstastias, qua peeeati Deciem inuintast, Ied eam eossedissem tantum esse stilem ad erudien m , ct consolandum paenitentem , O uim obemmam fuisse
santum ad sat .sfactionem rasoricam imponodam , aut Ararit eas , qui omnia peceata confiseri fladent, xibit ratisquere Oelle disiuae misericordiae ignoseex-dam, aut demum non licere coasteri me-eata vexialia ἔ anathema sit. Et Can. 8. Si quis dixerit eonfessonem omniam pac-catorum, qualem Ecclesia Iemat asse impossibilam , oe fraditionem humanam crapiis abolendam , aut ab ea non teneri ominues O singulos solusque sexus Christi
deus, juxta Magui Gneilii Lateranensit Constitutionem . semeI in anno, O ob id, suadendum osse Christifidelibur, ut non
confiteantur tempore quadragesima: aua
thema sit. obstant l. Nullum est praeceptum Contritionis, in qua praecipue consistit Sacramentum paenitentiae, quod contineatur in Decalogo : ergo praeceptum Sacramenti Paenitentiae non est praeceptum naturale ; atqui nullum est praeceptum ejusdem , quod contineatur in novo Testamento et ergo neque
est praeceptum divinum, vel positivum . II. Non habemus prςceptum peculiare conservandi gratiam habitualem et ergo neque pariter habemus praeceptum peculiare ipsam recupe- . randi, si aliquando contingit, ut e Em amittamus. Probatur antecedens. Si hoc esset praeceptum peculiare, in quolibet peccato gravi duo essent peccata lethalia, unum scilicet peculiare, &aliud universale , per quod amittimus
gratiam habitualem , quam conservare tenemur ἔ atqui hoc nemo asserit:
ergo Sc. III. Ubi non est peccatum, ibi neque est praeceptum ; sed non est
peccatum omittere receptionem Sacramenti Paenitentiae t ergo non est praeceptum . Probatur minor. Quia si daretur, ad summum esset circumstantia aggravans, sed non esset -cialis malitia, quae speciale constitueret peccatum. IV. Impaenitentia non est peccatum speciale. quod teneamur
confiteri , supra numerum peccato. rum nostrorum t ergo non est praeceptum sacramenti Paenitentiae . Con. sequentia optime insertur, quia in paenitentia oritur ex omillione sacra menti Paenitentiae et ergo si impaenitentia non est speciale peccatum, nequo etiam est tale omlisio sacramenti Paenitentiae: ergo si non est paccatum illud omittere, neque est praeceptum recipere . U. Non potest impius iustificari sine paenitentia, quam Scripturae praecipiunt: sed potest justificatisne Sacramento Paenitentiae: ergo de Sacramento paenitentiae non est praeceptum . VI. Si esset praeceptum do Sacramento Paenitentiae , vel illud esset negativum , vel amrmativum; non negativum , quia semper, & ad semper obligat et, quae quidem esset nimis dura obligatio et neque assirmatis viam ; quia omissio ipsius esset peccaminosa ; at non posset determinari
quae , de qualis omissio, & quando
esset peccaminosa rergo neque de Sacramento Penitentiae est piaeceptum amrmativum i ergo nullum est praeceptum .
Respondemus ad I. praeceptum Contritionis esse praeceptum naturale , veIsaltem valde cosorme rationi naturali, quae dictat, dolendum esse de peccatis . uam responsionem se explicat Si confirmat citatus Giri balaus.,, . o Deinde jure naturali quisque teneturis consulere siluti propriar, ct suscipere
, media , quae ad eam sunt necessaria r naturaliter etiam quisque tenetur satisfacere pro iniuria illata Deo, & si-
, , cui quisque tenetur amare Deum , ita ,, etiam tenetur illius amicitiam conscr- Uare. & recuperare, quando est amisia
,, sa i inde ab aliquibus dicitur contineri , , ri virtualiter in primo praecepto De M Calogi , ex eo enim , quod quisques, tenetur amare Deum super omnia,
M tenetur etiam detestari quicquid illi ,, displicet , recuperare deperditam , is amicitiam . illique uti,facere proo iniuria . Ita tenent Antonius a Spirituri Sancto disp. 3. se l. 2., Madernus loco
D Citato, qui num. . notat, ex tripliciis capite nasci obligationem paenitentiae. ,, Primo ex lege justitiae, quae dictat, ,, satisfaciendum esse Deo, pro iniuriari allata; secundo ex lege Charitatis pro- priae, qua quisque tenetur sibi consuis iere , & adhibere media necessariai, ad salutem , quorum praecipuum est ,, paenitentia; tertio ex lege charitatis ,, erga Deum, qua tenemur Deum amare
144쪽
De Praecepto Sacramenti Paenitentiae,
is re super omnia, di detestari quicquidis illi displicet ; ita etiam tenent Leanino der quaest. Io., & apud illum Suared, is VasqueΣ , Granaeos , Hurtado ,
Ad ll. Negatur patitas , di ratio est, quia ad conservandam gratiam sufficit
aliorum praeceptorum Oh strvantia;nons c vero ad recuperandam illam, quia requiritur specialis actus contritionis, vi cuius virtute Sacramenti illam acquirat . Unde hanc illationem infert citatus GormaE seci. g. f. r. Fit 2- is cundo, ex jure divino teneri omnesis fideles haptizatos , postquam rationis ν, usum attigerint, confiteri omnia sua is peccata mortalia post haptismum, aut M in susceptione baptismi commissa: ra- tio est , quia hoc Sacramentum insti- ,, tutum est ad remistionem peccatorum mortalium, quae ab homine Christiano
ν, Comittuntur, ut deferantur ad audiis ces a Christo institutos , ut constat a νε nu. II., atqui homo, & post baptis-
,, mun3 , ct in instanti baptismi, jam est ,, Cbiistianus : ergo jure divino teneturis confiteri omnia sua peccata mortalia, ,, vel post baptismum, vel in instantiis baptismi commissa; quapropter cumis Trident.dicit sessi. I 4. cap. s.fDe sarea-
ri mum, ly post intelligitur negative , u- ,, cuti quando dicimus , hominem nonis esse capacem peccandi nisi post usum, , rationis , ly ps sum nur negativeo, ri negando tempus praecedens ad usumis rationis; cum etiam in ipso instantiri usus rationis sit capax peccandi: exm num. I in de baptismo . Ad Ill. oicitur, quod non est circumstantia aggravans, sed est circumstantia mutans speciem , quando malitia est talis , ut novum genus malitiae constituat, quae a malitia aliorum peccatorum sit distincta. Et sic esset ma- itia in eo, qui Sacramentum Paenitentiae recipere non curaret; unde per hoc novum peccatum comitteret, non quidem ex cucumstantia aggravante , sed ex specie mutante peccatum .
Ad IV. Dicitur, quod in quolibet pecca- o potest esse ratio generica malitiae, ct ratio specifica ejusdem ; ratio quidem generica , quatenus conveniret
cum aliis , prout sunt ostensae Dei istecificavero , quatenus disconveniret ab alia, prout esset oissensa Dei,
in aliqua ratione speciali, in qua non sunt alia peccata . Sic etiam potest dari casus in impaenitentia,prout explicat, di applicat citatus Gribaldus,, Dico, malitiam, quae tanquam ratios, generica reperitur in omnibus pecca- ,, tis , posse esse rationem specificam is alicujus determinati; VG. esse contras, rectam rationem est ratio Renetica
,, inclusa in quolibet peccato, & tamenis si quis dicat volo peccare , ct agereis Contra rectam rationem, committita, peccatum specialet ita similiter ma. is titia, quae reperitur in peccato impaein ,, nitentiae, tanquam ratio ejus specifi- Ca,potest reperiri in quolibet peccato,, tanquam ratio genetica, ct potest esseis peccatum speciale ,, . Ad V. Negatur minor; etenim vel IO-quimur de attritione, & justificatur Impius cum ipsa, ct cum Sacramento Paenitentiae in re; vel loquimur dracontritione , Et justificatur Impius cum ipsa, ct ca Sacramento Paenitentiae in voto ; quando scilicet non adest copia Consessarii. Semper igitur includitur Sacramentum Paenitentiae , sive
Ad VI. Dicimus, praeceptum Sacr menti Paenitentiae esse affirmativum , &rationem assignat citatus Giribaldus verbis hisce . ,, . Quia peccatum illiis oppositum, scilicet impaenitentia, est
,, Peccatum omissionis, cum quo tamen ,, identificatur peccatum commissionis, 3, quta quis proponit non paenitere tepo- ,, re debito , quando non est ex specia-
,, ii sontemptu paenitentiae ; si enim evis, ex contemptu illius, tale propositum ,, esset speciale peccatum in Spiritum
x, Sanctum, ea ratione, qua voluntari
ri omissio Sacri, vel propositum omit- ,, tendi sacrum die lasso ex levitatos, Animi, ex pigritia, seu levi dolore 1 capitis, est peccatum ejusdem specieiss contra praeceptum audiendi sacrum; is at si quis explicite proponeret non
,, audire Sacrum ex contemptu Missae,m faceret peccatum speciale distinctum; is quia, ut comuniter dicitur , in solata ,, omissione non potest eme contem-
Picimus II. Praeceptum sacramenti Paeonitentiae non obligare statim post commisium peccatum ἔ neque statim ac occurrit menti peccatum commissum;& multo minus obligare toties quoties peccati quis reminiscitur. I. Pru-
145쪽
I. Probatur Conclusio. Nullum asserem dum est esse praeceptum , ubi nullum est peccatum in transgressione prae cepti; sed nullum est peccatum , si homines non confiteantur satim ac mortaliter peccant, vel statim ac commisti peccati recordantur: ergo nullum est praeceptum . Maior est certa ; quia ubi est peccatum , ibi supponitur pr.eceptum et ergo ubi non est peccatum, praeceptum non supponitur. Minor etiam constat, quia hoc importaret onus nimi grave in iis , qui aliquando peccant, & pariter in Conse se
sariis, ut illos interrogarent, a quo tempore peccaverint , ut discernerent, quot alia peccata commiserint, disterendo Confessionem illorum , , quae commiserunt , ct postmodum confitentur; quod est contra communem praxim Ecclesiae. II. Probatur . Praeceptum paenitentiae Sacramenti est amrmativum , non negativum : ergo non obligat semper, Se ad semper i ergo pro aliquo determinato tempore obligat ; ai qui hoc determinatum tempus non est, nisi illud, quod praescribit Ecclesia : ergo praeter hoc non est aliud determinatum tempus, quo paenitentiae Sacramentum obliget fideles ad confitendum ; atqui in hoc determinato
tempore non continetur nec tempus immediate subsequel f peccatum commissum, nec tempus , quo commissi peccati peccator recoleatur et ergo
II. Probatur . Assignant Doctores tempora, quibus Peccatores tenentur sub praecepto consteri; sed inter haec non inveniuntur illa, quae in nos i a Con- Clusione exclusimus t ergo in illis non tenentur peccatores sub praecepto
confiteri. Probatur Major . Haec sunt tempora , quae Theologi allignant apud Gornaar citato loco; primo scilicet, quod jure divino teneantur per se Fideles ad confitenda peccata suae mortalia in articulo mortis; secundo, quod sit praeceptum divinum de con- sellione , saltem per accidens, quando
quis intendit illud . ad quod jure divino necessaria est Consellio ; quando nimirum Eucharistiam vult sumere Sc.; tertio , quod obliget hoc piaeceptum semel in anno; at inter haec tempora ston comprehenduntur illa. qu.e nos in conclusione exclusimus: ergo dcc. Objiciunt I. Ex communi Patrum sensi paenitentia debet esse perpetua et ergo quia semper obligat, obligat quoquo, quoties peccator peccatorum suorum recordatur. II. Quilibet tenetur succurrere Si sibi, & proximo suo , statim ac cognoscit esse in gravi aliqua nece ilitate corporali constitutum: ergo a Bitiori tenetur succurrere sibi, satim ac cognoscit esse constitutunia
in gravi aliqua necellitate spirituali: sed nulla major est necellitas spiritua- Iis illius, qui est in peccato mortali constitutus: ergo &c. lli. Qui alicui grave damnum intulit, statim debet
illud reficere, di damnum resarcire: ergo a fortiori reccator teretur statim Deo satisfacete , di restiluere honorem , quem absulit peccando. t V. Est grave peccatum, exponere se per culo grau iter peccandi; sed qui non confitetur satim grave reccat uno commi ssum , exponit se peliculo iterum gravitur peccandi: ergo dic. U. Peccat etiam graviter, qui se exponit periculo evidenti aeternae damnationis ; sed qui giaviter peccat, di non
confitetur, satim exponit se periculo aeternae damnationis e ergo graviter peccat. V l. Praeceptum contritionis
non obligat semel, sed quot es homo
recordatur peccatorum suorum et ergo
pariter piaeceptum Sacramenti pa nitentiae. VII. Homo per paenilentia in semel tantum exhibitam non satisfacit Deo integre, seu condigne et crgo te innetur pluries paenitere, Sc confiteri.
VIIl. Saltem qui positi sunt in statu
pei sectionis tenentur confiteri satim ac peccant: ergo saltem pro his non veriscatur nostra Conclusio. Respondemus ad I. dicendo , paenitentiam utique debere esse perpetuam; sed negative; quatenus scilicet contritio semel habita de peccatis con mita sis, nunquam dehet displicere, aut retiactari et hujusinodi enim displicentia, ct retractatio est intrinsece mala, quia
virtuti paenitentiae, ex praecepto contritionis, specialiter repugnat . Noria
debet autem eme perpetua positive. &amrmative . ita ut quocunque instanti obliget, vel quoties quis peccatorum
Ad ll. Negatur paritas. Et ratio disparitatis est . quia si semel vita corpo tali amittitur . ea nunquam recuperari pol est; bene tamen recuperari potest vita
146쪽
De Praecepto Sacramenti Paenitentiae. 129
vita spiritualis, quandiu homo vivit. Caeterum non tenetur quis stat in auxiliat i Proximo, nisi remedium sine peticulo differri non possit, ut citatus Uribaldus asserit.
Ad Ill. Negatur etiam paritas; ct idem sitribaldus rationem disparitatiς assignat , dicens is quia homo per furtum ,, patitur damnum in bonis sibi utilibus, o di ideo qui est in mora culpabili restiis tuendi, est causa, cur homo novum, , damnum patiatur ἱ Deus vero non se patitur damnum, & injuriam in rebus is sibi utilibus, nec etiam damnum pari titur ex dilatione restitutionis, & ideo ,, tenetur quis statim restituere dam- nuin illatum homini, non Deo. . Ad lv. Dicitur, quod licet teneamur viistare periculum determinatum & ce tum graviter peccandi, non tamen tenemur vitare periculum graviter peccandi, quod sit incertum & indeterminatum . Hoc tamen perieulum in eo , qui statim non confitetur m catum suum , non est certum S deteris minatum , sed indeterminatum, & i
Ad V. Utique graviter peccat, qui se ex ponit periculo proximo aeternae damnationis ; non sic autem qui se exponit hujuimodi periculo, quod sit remotum , ct verisimiliter non futurum. In homine sano, ait Giribaldus is morso repentina raro, & in quibusdam solumis contingit, quod proinde non est pro- is habile periculum in omnibus; quod is si talis mors repentina praevideretur, ,, urgeret tunc praeceptum paenite
Ad VI. Negatur antecedens: & ratio est, quia Deus non exigit in Scripturis ais
Peccatore , nisi ut ex toto corde conteratur , di ad ipsum convertatur; nunvero ut tapius de eodem peccato con
teratur ; quod nos firmavimus in hoc eodem volumitae septimo Dissert. set. Conclus a. S r. Ad VII. Sic respondet citatus Giribaldus, negando scilicet consequentiam ,, - quia sati sectio per paenitentiam do,, peccaris semel exhibita Deo , taliso est, qualis ab ipso Deo octenso exigi-- tur; α ab eo ita acceptatur, ut totam is culpam , ct iniuriam remittat; & indeo homo debitor perinde se habet, ac is si integre solvisset , nec ex praecepto is tenetur amplius illa peccata detestari, si quanuis sanum LoΠsilium sit, ut optiis me advertit Layman lib. s. tract. 6.is cap. 2., circa peccatum memoriae, velis apprehensioni actuali infixum exet si re ad tam displicentiae; S interdumis per accidens erit necessarium, si ad-- sit periculum labendi tu morosam de-- lectationem ., .
Ad VIII. Negatur antecedens; Concluso enim de omnibus procedit, quilinnon legatur praeceptum, de quo loqui. mur, aliis , & non aliis . a Christo, vel ab Ecclesia,impositum; sed nemini dicimus esse datum . nisi in casibus illis, quos in tertia probatione enumeravimus .
147쪽
Do necessitate Sacramenti Paenitentig. An fuerit in qualibet lege necessarium p Au It n icessarium in lege evangelica pD qua necessitate PVanuis fuerit in cujuscunque legis
stat, necessaria paenitentia , non
In statu enim legis scriptae nullam
legimus Sacramenti Paenitentiae , vel inititutionem. vel necelsitatem . vel ex illa nitani, vel usum ; qumvis paeni-ycntia fuerit in lege veteri ad remit ionem peccati necessaria, ut est pariter
in nova. Altamen non fuit eodem
B Odo , quia ita lege veteri non fuit dictum , ut dictum est in legς nova; quor remiseritis peerata. rimissa sum, qμorum reti νeritis,retenta sunt: Deus enim noluit Antiquis beneficium hoc ad peccatorum remissionem praeitare, quod reservabat Iegis novae filiis ; ac
proinde raenaentia non erat eodem
in Odo necessaria in lege antiqua, ut est necessaria in nova lege. Et quan is in ilia lege praeciperetur confelsio: aliqua legalis, nullibi tamen praecepta inVenilur consellio sacramentalis; quod sic explicat citatui Gorna 2r , . quia in ,, lege veteri solum p-aecipiebatur con ,, talio de aliquibus peccatii e teriori ει bus, non de internis, quae nos ipsi tenemur fateri , adeoque ea Confelli ,, erat tantum Agura nostrae. Confite- bantiir autem illi ea peccata externa grariora per certa quaedam sacrificia, quae pro illis peccatis destinabantur, is di quae tenebantur offerre, in quo Δ- ,, crificio consistebat illorum confessior D ea Uero confestici nequaquam instituta is erat ad remittenda peccata, nequo is gratiam caussabat a Sacerdotes enirn ,, tunc discernentes inter lepram ,& Ie- is pra ira, solum agebant de lepra corpo-
tali, iudicantes qualis esset lepra, α,, an esset res lacte lanata; illi vero neque lepram corporalem , neque spiri-M tualem sanare poterant, quum nequa H quam ipsis datae fuerint claves Regni Caelorum i nostra autem Confessio no
um est de aliquibus, sed de omnibus
is peccatis, tum externis, tum internis, ,, constituitque cum sacerdotali absolu- tione, Stactibus Paenitentis,Sacramen is tum rem illivuin , ad quod data fuitis potestas a Christo Domino: Ministrisis hujus Sacramenti, ut constat a Dum.I.,
is adeoque confestio nostra est vere ca- eram eruatis ς secus autem confessio se legis antiquae , , .
Dicimus l. in lete naturae , ct in lege scripta, nullam fuime nece isitatem Sacramenti Paenitentiae, nec medii scilis
I. Probatur . Nulla est necessitas illius, quod Deus non instituit; sed in legusaturae, & scripta, non instituit Sacra in mentum paenitentiae: ergo in ejusmodi
lςgibus nulla fuit hujusmodi sacramenti necessitas . Major est certa νοῦ Deus enim non potest nobis necessarium dare, quod ipse non revelat, &per consequens quod ipse non instituit, aliter obligaret nos ad impossibile Minor etiam est patens; quia nullibi legitur scriptum in divinis volumini bus, quod Deus Sacramentum Paenitentiae in lege naturae , vel scripta, iustituerit. Consequentia sequitur. II. Probatur. Nulla necessitate necessarium dici potest , quod Deus non praecepit; sed Deus neque in lege naturae, neque in lege scripta, sacramentum
148쪽
De necesstate sacramenti Paenitentiae. I et I
Paenitentiae praecepit: ergo nulla nece ista te in lege naturae, & in Iego scripta, Sacramentum Paenitentiae dici potuit necessarium. Maior negari non Potest, quia Deus non deficit nobis in necessariis; defecisset autem , si nobis ire cessarium dedisset , quod ipse non
praecepisset. Minor etiam est certa nquia hoc praeceptum in Scripturis non legitur, nec ex ti aditione illorum tem porum deducitur, nec habetur e ergo
signum est, quod Deus hoc Paenitentiae Sacramentum pro lege naturae, di pro lege scripta, non praecepit, sed aliud vice illius nobis remedium subministravit.
Il. Probatur ex ratione Scoti disi. i'. num. s. ubi probat, Consellionem sacramentalem , quae est pars essentialis Sacramenti Paenitentiae, non esse iaciendam de jure naturae; & haec sunt
eius verba e meo, quod non tenetur quis pracepto legis naturae ad eonfessionem peccati, de qua quaeritur; quia tum hae
obligatio Diiset proflata, et et tempore cujuscunque legir, quod falsum est; quia nec erat in statu Innocentiae, nee in statu leges Mosaicae . Ad quae verba subdit Frassen. is . Quasi diceret: si hominesis tenerentur ad faciendam eon sellionem, , de iure naturae, eam deberent facereis pro tempore cuiuscunque legis ; sedis hoc falsum est ; siquidem obligatio,, ad talem confessione in non fuit in sta- ,, tu innocentiae, nec in statu legis Mo- ,, saicae; multo minus in statu, qui praeis cesserit eam legem di post primi homi- ,, nia lapsum: igitur &c. M. ιV. Probatur. Jus naturale est idem sapud omnes nationes , ct quod ab ipso praecipitur, naturae instinctu habetur ; sed ita non est sacramentum Paenitentiae : ergo in lege naturae non suit. Maior patet ex isidoro lib. s.
Originum cap. 4. Ius naturale est idem apud omnes, O est eommune nationum omnium, eo quod non aliqua eonstitu rione , sed instinus naturae ubique habe tur. Et ex Cicerone lib. a. de Inventione . Naturale jus est, quod πω Uinio genuit , sed innata quaedam vis Ins ruit; atqui Sacramentum Paenitentiae nec a natura dictatur, nec apud omnes
nationes fulti ergo dici nequit fuisse
V. Probatur. Natura non dictat, quod unus homo fiat alterius hominis Judex , quod illi revelet scelera sua oc-
culta, quod ab illo scelerum suorum remiisionem obtineat; sed haec omnia ingrediuntur essentia in Sacramenti Paenitentiae: ergo dici nequit, quod Saeramentum Paenitentiae fuerit in lege naturae vel institutum, vel Praeceptum , vel exercitatum.
Arguunt I. Ab hominibus in lege naturae viventibus exigebatur Peccatorum
confessio a Deo , ut iisdem peccatata dimitteret; sed Consellio est pars eo
sentialis Sacramenti Paeniten Iiae r ergo in lege naturae fuit Sacramentum Paeonitentiae . Probatur major . Adam increpatus a Deo fuit, quod non confiteretur peccatum suum t illa enim verba Genesis i. Adam uia ei dicit Glossa , quod importent vocem in .erepantis , & ConseIsionem inquirentis. Cain damnatur pariter, quia Deo.
qui interrogabat ipsum Genes. 4. Dbι est Abel fratre tuos λ, respondit; π io, nam euior fratris mei sum ero Z ll. Job, qui in lege naturae vivebat, dicit, se fuisse justificatum , quia peccatum , si
quod comiserat, confessus fuerat; ait enim cap. t 7. SI abfeondi, uι homo pee-eatum meam , O eelavi in sinu meo Iniquitatem meam . li I. Levitici 16. prae. cipitur Israelitis , ut confiteantur peccata sua et dicitur enim de Aarone , Scde filiis ejus, qui Sacerdotes esse deinbebant , quod sacerdos offerens hirricum et posita utraque manu super evate ur, confiteatur omnes iniquitates filiorum Israel, ct universa delifra, at qaeeeeata eorum: & Iosue T. ipsemet Iosue is verbis alloquitur Achan. Fili mi, da glar am Domino Deo Israel, O eonis flere , atque indiea mibi , quid seeeris ,
ne ab seontis. IV. Propositio haec: βο-mo tenetur eonfiteri peeeata sua alteribominἰοῦ colligitur ex principiis naturalibus: ergo est de lege naturae. Prohatur antecedens. Principia Naturalia sunt haec; omnis Reut est iudiea usus per a Ilum, non per se inum , quia nullus potest esse iudex in c.rusi a propria ;Insuper ἔ non potest judicari per aliam , nisi apud ipsum aeeusetur; denique; non
potest apud illum aeeusari, maxime det peccato Oeeulto , nisi reus ipse delisum suum eonfilaatur; atqui haec omnia , di sunt principia naturalia , hoc est naturaliter nota , ct talia sunt principia , ut ex ipsis evidenter inseratur haec
propositio i homo tenetur Uteri pee eata sua alteri bomisit ergo Sc.
149쪽
Respondemus ad L,dicendo quod in legenarurae, & in lege scripta, tenebamur homines ad confitendum peccata sua Coram Deo . cum animi dimilaione , α contritione ; unde inquit di luscitato loco num. 6. quod hinc damnatus fuit Adam , quia nos debuit pecea sum suum Oeeustasse Deo, quia ipse est Iudex , eat manifestum est smus pecca um , ct coram quo quilibet Reus debet recognoscere: pereatum suum ; O hanc cusessionem Domivus requisivit ab eo, quam non suum Mu fuit, Ied teccaιum
Juum excusavit, retorqtiendo in muti rem , eum dixit i mulier , quam dedisi mihi Deiam se. Unde illud uos concludit, quod in illa lega Uet Confessio facienda Deo inervasit. Idem dici ce-bet de Cain . Ad II. Non loquitur Job de peccatorum manifestatione , quae fieri debet coram hominibus, sed de illa , quae sit cor am Deo , ct per quam homo se coram Deo profitetur peccatorem . &Veniam ab ipso exorat; quod explicat regorius Magnus lib. ga. Moralium
Lap.9. Haec verae humilitatis testimonia , O iniquitatemsuam quemque cognosce re , ct cognitam mee Confessionis aperire at contνa usitatum generis humani vitium est, ct latenser feeeatam comittere, O eommistum abyeιπdera , O cοπ-vistum deseudendo multiplicara ; ex illa quippe lapsu primi ιοminis hae argumes.sa sequitia dueimm , ex quo inam r4
Ad III. dicit Scotus citato num. 6 quod in tota lege mos alea non fiebat ista Confessio , δε qua loquimur , Ied de peetatis occvisis tantum Deo fiebas Consessio, de quibussdam tamen defectibus publieis, edi Obyervantia legaliam fiebat Gasessio , ct μniuscujusque , quasdo filiset Uerebat pro tuli delitis saeri tum , e generalii Consum Sacerdotis pro populo erat ista : ii,iuste egimus , peccavimus : ροι dijusmodi. 1 iso modo publiea eonfessio Sacerdotis erat quaedam dispositis ad petendam misericordiam Dei populo ; sicut oe modo in scelesia ; πια Cossessione isa,
de qua loqaimur, eonfitemur nos peecasse, in petimus visericordiam , ct nobis, toti populo. Ex quibus scribit Frassent, , is Unde omnes Confestione et, quae fie- ,, bant in veteri lege , non erant sacra. D mentales, sed eram duntaxat peccati H d larationes privatae, vel publicae ,
is quae sebant aut coram Deo , ad impe- trandum veniam, vel coram legitimois iudice ad judicium formandum de is aliquo admisso crimine ; quemadmo is dum Achan inierpellatus est adolae . ,, ut admissum a se cramen fateretur. is quatenus de ea jusidica ferri possetis sementia , , in
Ad IV. Ex Scoto eodem haec reponit citatus Frassen. O . Concedendo quidem is ista principia nota esse lumine natura , , li, aut saltem valde conformia pro is positioni notae per lumen naturale .ia nempe quo 1 Reus est judicancus; qui ri uultum delictum relinquendum est, , impunitum in universo , si est unusis Rector Universi justus, quod est no- is tum naturaliter . Similiter notum est,
is quod judicandus sit ab alio; sed nonis est notum naturaliter, qui s sit illo,, alius, nisi Deus. Unde pro omni sta- is tu post lapsum omnes Iusti, qui ha is inierunt sidem de Deo , quod erat Re- ,, ctor Universi justus, postquam pec.
is caverunt contra legem Dei, conhte ninis tur Deo peccata sua , petentes ab eois rem illionem , scientes eum sine taliis remissione , tanquam justum judiis cem vindicaturum de illo peccato: non ,, est autem naturaliter notum, quod is unus homo debeat se accusare alteriis bomini, mali ime de peccatis occul- ,, tis; quia , inquit Doctor , num. S , se nullus homo potes eqse judex preeati bo- is minis , nisi ut minister Domi judieia iis Boe satem modo , scilicet esse aeriristram, , Pudicis is vindieando, vel punieudo me.
,, estum commissum , magis eoscebum essis unieuique respectu sui, quam uni respe- ,, Ela alterint . Unicuiῆse euim commisisse Deus, ut sit minister Dei in vindieardois peceatum proprium , in insistendo βλ,, disciplinam , ct tristitiam pro illa ne in
is eato non sie autem ποιum est, quod eouinis cessaris alieni respectu alterius. Et si ar- ., guas, quod in republica humana anus is est judex alterius: respondeo : verum
is est de illis, quae pollunt sibi innotesce. is re in illojudicio, cuiusmodi sunt pec
is cata publica. Dicimus II. Sacramentum Paenitentiae,volin re, vel in voto, illis , qui peccave runt, esse necessarium in lege evangelica, & uecessitate medii, in ueeepiis rate praecepι. . Prima Conclusionis pars probatur I. ex Cone iliis . Concilium Tridentinum se T. 14. cap. 2. M autem Me Saeramen
150쪽
De necessitate Paenitentiae Sacramenti.
ω rem necessirium , ut nondum regeneratis ipse baptismas. Et cap. s. Ex δεν-
situtione saeramenti Paenitentig iam
explieata sinersa Ecclesia semper intellexit , etiam insitutam esea Deo istegram peceatorum consejsionem, ct omnibus pos haptismum lapsis jure divis o
ser Jesus Chrisur a terris ascensurus ad Caelum , Sacerdotes Di ipsius mearios reliquit, tanquam Praesides, ct judices,
ad quos omnia mortalia erimina deferuntur , in quae Christi fideles eeeiderint, qua pro potesate Gavium, remissionis,
ac releutiovis, necatorum sentEtius pronuntiet, Constat enim, Sacerdotes justeia
hoc ineognita eausa exercere non po
trige, que aequitatem quidem illor in paenis ixiungendia servare potuisse , si in genere duntaxat, ct non potius inspecie ae sinissatim sua ipsi Neeata declarassent ...... Neque enim per Late-nense Gnaeiliam Delesia statuit, vi GH-fli Fideles confiterentur, quod jure dietino , necessarium, O institutum esse intellexerat ; sed ut praeeeptum Confessionis, saltem semel in anno, ab omnibus Osrialis, eum ad annos discretionis per venisur , impleretur oee. Et can. v. Si Dis dixerit, M Saeramento Paenitentia ad remit laxam peeearorum , necessarium non esse jura diΦixo confiteri Omaia OA uta peccato mortalia , quorum memoria eum obita, O diligenti praemedita
tione habeatur, etiam stcculta I . . . s
Il. Probatur . De Jure divino sacerdos habet potestatem remittendi & reti- tinendi peccata r ergo pariter de jure divino peccator habet obligationem constendi peccata. Antecedens supponimus certum ex probatis supra Consequentia probatur. Pote stas,quam
habet Sacerdos non est ad nihil; sed esset ad nihil, si posita illius potestate,
peccator ex jure divino non haberet obligationem confitendi peccata: ergo ii Sacerdos, habet potestatem remittendi A retinendi peccata, pecca ror pariter ex iure divino habet obligationem confitendi peccata. Probatur minor. Peccata . quae aliquis non constetur, nec remitti possunt,nec re.
tineri rergo si peccator ex jure divino non haberet obIigationem confitendi peccata , potestas, quam habet Sacerdos remittendi, vel retinendi peccata,
IV. Probatur. Sacramentum Baptisini est necessarium in lege evangelica vel in re, vel in voto , ct necellitate medii , ct neces litate praecepti; sed non ob aliud est necessarium , quam qui supponitur peccatum originale, quod deleri non potest, nisi per baptismum, vel in re, vel in voto et ergo quia etiam supponitur peccatum actuale, quod deleri non potest, nisi per paenitentiae
Sacramentum , hoc Sacramentum est in lege evangelica necessarium vel in re , vel in voto , tam necessitate
medii , quam necessitate Praecepti. Objiciunt Ι. Potestas retinendi peccata non est absoluta, sed conditio nata, scilicet si velit paenitens subjicere clavibus peccata sua : ergo ex hac potestate non deducitur praeceptum Sacra menti Paenitentiae, li. Suffcit votum Sacramenti Paenitentiae et ergo non est
necessaria illius susceptio. Ill. Sacra mentum Paenitentiae dicitur datum ad salutem animarum; sed salus animarum haberi potest per solam contriticionem : ergo non est praeceptum subii. ciendi clavibus peccata et ergo non est praeceptum suscipiendi Sacramentum P enitentiae. IV. Praeceptum quodlibet debet continere tempus, quo obliget; sed non assignatur tempus, quo Ohli. get Sacramentum Paenitentiae r ergocle Sacramento paenitentiae nullum datur praeceptum.
Respondemus ad I. negando , praeceptum paenitentiae esse conditionatum; quia si sic esset, conditio dependeret a voluntate peccantis , & bicnunquam induceretur, ut peccata sua alteri aperiret, precipue quando sciet, quod peccata sua essent retinenda . Verum quidem est, quod hoc praeceptum supponit peccata, ct in assensu potest dici conditIonatum . Sed hoc
nou facit , quod supposito peccato, Vere praeceptum paenitentiae non sit absolutum. Aliud enim est, quod conis ditio dependeat a voluntate suseipientis, an velit, vel nolit illud suscipere, aliud est, quod supponat peccatum ;quo posito absolute quisquis teneatur illud suscipere. Ad ll. Dicimus nos in Conclusione, esse
necessarium Sacramentum Paenitentiae, vel in re, vel in voto ; in voto quidem, ubi non est tempus confitendi, vel non est copia Consessarii; at ubi