장음표시 사용
151쪽
ubi haec necessitis locum non habet, est necessarium in re ; unde Concilium Tito. ΘΓ i4. cap. . docet. Reeoncilia tionem ipsi contritioni sine Sacramentἐειto, quod in illa ineluditur, non esse adscribendam. Ex quibus ver his infer tur, quod etiam remilio peccato percolati ilionem , remanet Onus Conte sesionis, ubi tempus adest confitendi,& copia Confessarii. Ad Iil. Distinguitur maior : sacramen tum Paenitentiae dicitur datum ad salute animarum tantum , negatur ἔ ad s. lutem animarum , di ad honorem diis
vinum vindicandum in hoc Tribunali per congruam , vel condignam injuriae ultionem , conceditur. Et hinc eli, quod etiam Obtenta salute, peccaIasint deferenda ad hoc divinum Tri-hunal , ut in ipso jus divinum laesum, judicialiter reparetur . Ad IV. Negatur, quod praeceptum Paenitentiae non contineat tempus, quo ipsum obliget. Et quanuis linc tem pus non fuerit expre illa a Chrillo Domino institutum , reliquit tamen Christus hanc provinciam Ecclesiae suae, ut ipsum determinaret I ut videbimus , quando de praecepto α' omen talis Conlalsouis erit sermo.
De Contritione perfecta. In quo duae sientia conrisat p
Upponimus primo , Conli itionem duplicem esse , pei sectam scilicet , ct impet sectatΥ. Perseiatia est illa , quae absolute vocatur
pei secta est illa, quae dicitur Attritio . in quo consistat uiriusque essentia, non una est Theologorum sententia a de Contritione persecta in praesenti dissert tione inquirimus . & determinamus ; de linis rei fecta vero, quae est Attiitio , suo loco loquemur. Supponimus it. Concilium Tridentinum loqui expresse de contritione pei fe-m, non tamen determinare expliciterationem formalem, in qua ipsa consi-ctat. Et quidem sess. a 4. cap. 4. duo docet , quae comprehenduntur his verbis: Contritio , qtiae primum Ioeam inter victos Paenitentis aetas habet, An mi Διιν , ne detestatis es de pereato comMuso , cum ρνιροβο non peeeandi de
Getero. Fuit autem quovis tempore ad ἡmpetrandam veniam peccatorum bieeontritJonis motus nece sarius ; In
Quibus verbis duo videtur Concilium declarasse , unum scilicet, quod ali-
152쪽
liquando contingat, contritionem charitate esse persectam, & hominem Deo reconciliare , antequam Sacramentum Paenitentiae actu suscipiatus; alterum vero, quod reconciliatio non
sit adscribenda ipsi contritioni , sine Sacramenti voto , quod in ipsa includitur a Supponimus III., quod nomine charitatis hoc in Ioco supponenda est veri nominis Charitas , icilicet amor Dei εropter se Usum. Gelerum apud Pa tres , α Ecclesiae Dotiores, di praecipue apud Sanctos, Augustinum &Thomam, sub charitatis nomine intelligitur quilibet amor honi, & recti in genere, quodcunque sit illud bonum , sive morale, sive supernatur*le. Et in hoc sensia intelligunt Theologi Augustini verba lib. de Gratia Gripi cap. et r. , quosi viro aliud sit M
aea voluntas, quam Charitas i ct tibi se moribus Ecelesiae cap. r s,, quaelibet vir tua est ordo amoris r & haec verba
S, Tnomas refert di explicat prima
secundae quaest. 6a. art. a. ad 3, Licetebaritas sit amor , non tamen omnis amor est ebaritas. Cum ergo dicitur, quod omnis virtus es ordo amoris, potest stelligi vel de amore eommuniter dicto, vel de amore ebaritatis. Si de amore cT- muniter dityo, R dicitur qualibet vir rur esse ordo amoris , is quantum ad quamlibet eardinalium virtutum re quirisar ινdinata afesto ; omnit autem allectionis radix, priscipium es amor. Si autem intelligatur de qm e charitarer, nos datur per hoe intelligi, quod γaelibet alia elatus essentialiter sit ebaritar ; sed quod omes aliae virtutes alignanter a eharitate dependeant. Et a 2. q. I7. art. 8. in corp. Spes, O omnis
appetiimus motar ex amora derivatur,
uisupra habitum est, eum de passionibu
ageretur . Amor autem quidam est perfectas , quidam Impersectas e perfectui quidam amor est, quo aliquit seeundum
se amatur ἔ utpote est aliquis vult bonum , sicut bomo amat amieum, Impor-
rem, quam eoneapiseis. Primas auten amor pertinet ad eharitatem, quae inbα-
να Deo secundum fusum ; se spei per
pinet assecundum amorem; quia ille, qui
sperat , utiquis Οι obtinere intendit. Et ideo is via teneratiosis spes prior est
ebaritate. Et q. I9. art. 6. in corp
Amorsui tripliciter se potest babere a
ebaritatem I Uno enim modo contraria
tur charitati, seeundum quod aliquis in amore proprii boni finem eonsituit: alis vero modo is ebaritate ineluditqr,seeundum qued homo se propter Deum,e - in Deo diligit: tertio modo a ebari
ligisse ipsum , seeusdam rationem pro pria boni , ita tames, quρd tu hoc proprio suo nos constit*ot Anem . Sicut etiam
ad proximam potes esse aliqua specialii dilectio praeter dilectionem chari tatii, quae Duratur in Deo , dum proximus Gligitur ratione eommoditatis, consa uisitatis, vel alieHat alteriur
ribliis sit ad maritatem . Ex quibus verhis infert Tournely, quod juxtata S, Thomam detur quidam amor rectus & honestus , qui tamen non stamOr charitatis, proprie dictae . Et hane doctrinam,subdit idem modernus Theologus de Geram. Paenit. q.q. art. l. , quod Angelicus hauserat ex . Augustino multis in locis. & praecipue serm.349. alias sa- de Tempore, ubi duplicem distinguit charitatem , ,
unam divinam , alteram humanam,
vel licitam, vel illicitam . Supponimus IV. duo , quae pariter infert cit*tqs Toumely,& quae suis forma i-bus verbis hic adnectimus,,. Primum nomine, & auctoritate S. Augustini
,, Jansentanos abuti, cum multa ex illo is Doctore testimonia promiscue congei, ranI, ut probent,sine charitate quam-- Iibet hominis actionem vitiosam esse, ,, ac verum peccatum, saltem omiseis sionis. Certum etenim est. S. Doctois rem nomine charitatis non semper ini, telligere charitatem proprie dictam , ,, seu amorem Dei propter se ipsum, se dis generatim quemlibet recti di bonii, fimorem . Secundum, falsium prorsu ,, esse charitatem, vel habitualem, felis actualem persectam, vel actualem inis choatam, & imper lactam,necessariam is esse, ut actus mor iis bonus si, non ,, verum , saltem e omissione, pecu Catum, Primus error fuit Jo nnis Huiis in Concilio Constantiensi proscri- ,, pyus sessi s. Secundos error fuit Baii, ,, ut constat ex trigesima ouetava propo- , , sitione inter Bajanas. Tertios denique ,, error est discipulorum Baii, qui nul
153쪽
is tum actum medium agnoscunt , quiis non si , aut ex charitate proprie dix, cta, aut ex vitiosa cupiditate I atque is omnia non tantum infidelium opera, is sed etiam Fidelium, vera esse pecca
Ff ta, saltem commillionis contendunt,sa eo ipso, quo per veram charitate mora actualem ad Deum, tanquam ad ulti-sν mum finem , non reseruntur ; unde, manifeste sequitur, actus fidei , spei,
M timoris supernatui alis, sex charitam te non sint, vera esse peccata. Putidari a gutta est, quod aiunt, omissionem M illam culpabilem non cedete in actio-ν nem ipsam , quae hona supponitur ex εν ossicio. ct fine proximo , sed caderem in ipsum operantem. Nanque sic actio
3 quaelibet motalis, ut hona sit, non , γγ verum omillionis peccatum, reserrira ad finem ultimum ex vera charitatera debeat, certe desectus ille relati ixat in ipsam actionem directe cadit, eam-
ν que vitiat ac inficit; moralis enit ia 3 actio, in mente Adversariorum, bo γε nitatem suam desumit , non tantumax ex objectio. ossicio. S fine proximo , ν sed ex relatione ad finem ultimum, M qua relatione desiciente , actio verum M peccatum est, quo primum ac maxi-υ mum amoris Dei mandatum violarisa clamitant. Non absimili argutia, ανν fraudolenta distinctione actionis, &aν agentis, ah usus fuerat Jansenius lib. s. N de gratia Chνsi cap. et x. ut essiciat ti- ω morem patriae, ex se ipso quidem re- γγ flum, ex patre vero timentis , qui
N eum ex motivo charitati v non resert
ad Deum, tanquam ad sinem ultimum, γε vitiosum . Quantum porro ista remo- ta sint , ct aliena a catholica doctrina,M norunt omnes Orthodoxi di habent D enim virtutes sdei, ac spei. di aliae a mora es, proprium iuum objectum,&M moti vani a charitate ipsa distinctum ;M quae cum in ordine ad spem superna- ,, ratem in actus suos erumpere non ,3 pollini, sine auxilio divinae gratiae,
consequenter bonam aliquam volum
D tatem , ct aliquid dilectionis inclu-
dunt. quod nomine charitatis donario potest, non quidem proprie, ac stricte sumptae. quatenus est virtus Theo- ,, logica, sed generatim, quatenus estis amor recti, seu , ut ait Augustinus,
quatenui omnis virtus est ordo amori s ;o tametsi , ut advertit S. Thomas, omino nis amor non sit ebaritas. Erat hic pro-
secto D. Rugustini sensus lib. de gratia
is ct libero arbitνλο tap. ig. cum dicebat ris Praecepto dilectionis, cui inouem diliisse gamus admonitum es liberam arbiis trium, Di quareret Dei donum ; quosis quidem Hesuo fratru prorsus admone is retur , nisi prius aeciperet aliquid dile-- ctioris, ut addi sibi qMaereret, unde quod is iubebatur impleret. Gratiam excitanis lem hic dilectiocem appellat Augusti- ,3 nus, sicin ebaritatem dixerat esse bo- is nam voluntatem . Ruid es cbaritns ,
Supponimus V. multas ct varias fuisse Scholasticorum opiniones in explican da perfectae contritionis essent .a , quavhic breviter iecitabimus. Prima est veterum quoi undam , qui asserebant . persectam contritionem illam esse, quae vel formaluer informatur gratia habituali, seu sanctis cante, vel ipsius est ellectus, natura lamen posterior pproinde omnem dolorem de peccat igimmo & Dei amorem , qui praecede-hat gratiae babitualis infusionem , tribuebant attritioni , seu imperfectae contritioni. Hanc opinionem dicit o soletam Tournely, & de ea lopuitur Morinus lib.8. de Paenit. cap. a. 3. 9 4. Secunda opinio dicit, perfectam Contritionem eme etiaritatem , seu amo rem Dei perfectum . qui est super omnia, sicut imperfectus est, qui est initialis dumtaxat, & non super omnia r unde contritio persecta est ex motivo dilectionis Dei super omnia ;imperfecta vero non sic. Tertia opinio exigit in omni vero, & sincero Dei
amore . ut sit super omnia a St utilinguit charitatem , & Contritionem
persectam . quae justificat , ab impellacta, quae non justificat, quia illa
est ii tensor , haec vero rem illior. Quarta opinio vult perfectum amorem Dei esse illum, qui versatur circa Deum in se summe bonum , & pe fectum , qui nullum habeat explici tum respectum ad proprium amantis commodum et imperfectum veto , seu minus perfectum. quier se est impar homini iustificando , vult esse illum.
qui versatur circa Deum, ut nobis honum , nimirum quatenus est nostra felicitas di hestitudo ultima. Primum amorem vocant amicitiae. Se benevolentiae , qui proprius est Charitatis a secundum vero dicunt Concupiscenistiae, qui proprius est Spei. Et consequenter ad haec doceat, quod contri.
154쪽
tio perfecta sit, quae piocedit ex amo- rae est, inordinatos concupiscentiae re Dei, quatenus in se est absolutes is motus reprimere, quibus haena ia- summe bonus; & quod imperfecta, is temperanter laxat . Alter erroris seu attritio sit . quae concipitur ex is scopulus hic declinandus est Luthe- motivo amoris Dei, quatenus est no- is ranorum , ct ipsorum etiam Quieti- strum bonum, nostra felicitas, & sinis ,, starum , quibus placet, amorem Dei ultimus. Unde concludunt , quod is ex motivo aeternae mercedis Conse primi amotis objectum est bonitas is quendae conceptum, mercernarium Dei absoluta , posterioris vero est ho- is esse, impurum, illicitum. Ex quo vir-nitas Dei ad nos relativa . is tutis spei fundamenta concuti, &Supponimus VI. duos quoad haec emer- is omnino everti, nemo non videt. Abgere posse errores , qui declinandi is hoc duplici vitioso excessis aequaliter omnino sunt, & quos his verbis de- is recedunt Oithodoxi Theologi, quan- scribit urnely. o. Primus est Quie- is quam inter se nonnihil diisentiantis lissarum , qui specificum c haritatis ,, circa formale ac specificum charit is motivum ita constituunt in conside- is iis objectum . Quanuis enim com- ,, Iatione divinae bonitatis in se .& a, ,, munis haec videatur esse sententiia, , , solute, sine ullo ad nos respectu, ac is primarium ac specificum chai itatis is ordine, ut motivum propriae felici- is obiectum Deum esse . quatenus in se ,, latis aeternae, non solum ab actu fluen- is S absolute sumine bonus est ac peris te S transitorio charitatis, sed etiam is sectus; sunt tamen qui existimant, ,, ab ejus habitu permanente , non ab- ,, Deum ut nobis bonum . hoc est qua- ,, strahendo tantum , sed etiam exclu- is tenus est nostra felicitas ac finis ulti- , , dendo, rejiciant. Datur Babitualis sa- , , mus, esse quoque objectum formale ,, tur, ait prima propositio ex viginti. .. ct specificu n charitatis, non quidem is quas innocentius X il. confixit anno is primarium, at secundarium, saltem, , 1699., qui es obaritas pura, ctfine is primario subordinatum ; adeoque
is alla a mixtione moti,i proprii intere'. ., amorem Dei conceptum ex motivo,, ... Neque timor panarum . neque deIL M aeternae felici latis in Deo conseque ninis derium remunerationam habeut amplius ,, dae a vera & propria charitate eliciis is eo partem . Nos amatur amplius is contendunt. Alii vero, etsi conce-ν, Deus propter merisum, ne se propter ,, dant, motivum aeternae felicitatis ab
., Iersitionem, neque propter felicitatem ,, actu charitatis uonnisi per abstractio- is in eo amando inueniendam . Scilicet si nem mentis divelli, quia nenpe eo ia, , existimant illi, posse animam ad eum is actu mens non attendit ad suam proinis pei lectionis spiritualis statum fixum se priam beatitudinem, non vero peris ac permanentem devenire, in quo is exclusionem, siquidem charitas actus
is sola divinae bonitatis & infinitae con- - spei imperat, sicut vicillim spes adis sideratione pei festionis se absortia is charitatem ducit; volunt tamen pro- est, ut de sua propria aeterna beati- is prium specificum formale , di ade- is tudine in Deo consequenda non tan- is quatum motivum charitatis est tum per abit ractionem mentis am- is Deum in se absolute summe bonum, is plius non cogitet, verum etiam om- is sine ullo ad nos explicito respectu; ne illud proprii commodi , ct aeternae se sor male vero motivum spei esse se motivum beatitudinis excludat, di se Deum , quatenus nobis bonus, seu rejiciat , nullum spei. ac caeterarum is quatenus est nostra beatitudo, ct finis is exercitio virtutum locum relinquens, , , ultimus: & consequentcr amorem quem errorem jamdiu ab Ecclesais , . Dei conceptum ex motivo nostrae se in veteribus Gnosticis de aetate nostra is beatitudinis , non ad charitatem , sedis in Molinoso , caeterisque Quietistis, is ad spem referendum esse arbitrantur;
,, proscriptum, refellere, non est prae- is atque ex eo duntaxat capite repetenis sentis nostri instituti, sed pertinet ad si dum discrimen amoris persesti , &M Tractatum de virtute charitalis, de is imperfecti, seu illius, qui est a cha-
spei. In eo igitur statu anima sui pe- - ritate , quae per se hominem Deo re M nitus oblita, ac quasi torpens, non is conciliat ,& illius, qui est a spe, uuae , , agit, sed patitur; nec des derio suae si per se non reconciliat hominem Deois beatitudinis excitatur, nec ullo am- is fine sacramento. In hac gravillimo-
,, citur proiiciendi studio, nec illi cu- is tum Auctorum pugna istud saltem Pari VII. S ceiq
155쪽
is certum . I ex utraque parte conces- ,, sum videtur , quod nostrae praesenti,, quaestioni sussceret , ii nepe actumis amoris Dei , qui concipitur ex moti- ,, vo divinae honi latis, in se ablolute deo simpliciter consideratae, persectioremelle alio , qui concipitur ex motivori nostrae felicitatis aeternae; siquidem is molivum illud posterius est tantumis objectum chal italis secundarium, is aliud vero est primarium ; unde se- , quitur , charitatem illam , ct contri- ,, tionem persectam esse ac parem ho- is mini tulit sicando, cujus motivum M primarium est lavrema ct infinita Dei ,, bonitas, ac rerfectio in se absoluteis considerata ; illam vero non esse itari persectam , nec parem homi pi justiis ficando ante Sacramentum , cujus,, molivum formale est propria felicio ias in Deo conlaquenda. D:cimus i. Amorem Dei posse essentialiter esse verum, & non esse pei&cium et esse verum, quando est super
omnia ἔ super omnia autem esse a m
rem Dei, sive persectus sit, sive impersectus, dummodo sit verus prima Conculsionis pars I. probatur ' Amor Dei essentialiter verus importat omnem , ct quemlibet Dei amorem generatim acceptum , prout sci- Iicet abstrahit ab amore sive pei lacto, sive inanersecto: ergo amor Dei, sivest reriuctus. sve impersectus , dummodo si super omnia, semper est verus : ergo amor Dei potest elle verus, ct non esse persectus . Probatur antecedens , Amor Dei exigit essentialiter , ut sit super omnia , aliter non ellet amor Dei vertis r ergo amor Dei verus importat essentialiter omnem di quemlibet amorem Dei generatim acceptum, ut scilicet abstrahit a perfecto, ct ab impei secto . probatur consequentia . Amor Dei persectus importat perfectionem amoris, quae determinat illum ad speciem persectam et sed haec persectio specialis non
desumitur ex eo, quos amor sit super omnia ,sed ex motivo speciali amoris,
quod diςatur Charitas, ct quod tendat
ad Deu in , ut in se lumine bonum di perfectum t ergo amor Dei sive sit persectus, sive imperfectus, dummodo sit super omnia ,semper est verus; adeoque non est idem amor Dei verus, & amor Dei persectus. Jl, Probatur. Amor Dei super omnia , quiςunque sit, includit semper. & ne.
cessario vel formalem, yel saltem, virtualem voluntatem observandi
Dei mandata, ct ipsi placendi in omnibus . Hoc posito , duplj citer dici potest amor Dei super omnia . simplieiter scilicet, seeundum quid ἔ primo
modo, quando quis resert seipsum explicite in Deum, ita quidem , ut Quin ultimum finem , tam obiectivum, quam subjectivuna positive αexplicite constituat in Deo; & hoc modo dicitur super omnia solus amor Charitatis proprie diste i secundo modo, quando aliquis ita est dispositus, ut velit omnia perdere, etiam
vitam, rotius quam Deum offendere, licet nondum semetipsum in Deum exprella referat, nec suum ultimum finem subjectivum in ipso reponat: ergo potest stare , quod amor Dei sit super omnia , adeoque verus , Spon sit pei sectus , scilicet Charitatis IlI. Piohatur. Scripturae & Patres comvmendant , di exigunt in jultificatione Impii amorem Dei verum , non auetem amorem Dei persectum e ergo non est idem amor Dei verus,& anaor
Dei pei sectus. Probatur Ante dens. Scripturae, & Patres commendant ες exigunt in justificatione Impii arno rem Dei super omnia; sed amor Dei super omnia potest esse verus, absque eo' quod sit perlaetus r ergo Scripturae. & Patres supponunt amorem Uei verum , absque eo quod sit perfectus
Probatur major ex Scripturis. Matth. 22. diciturr Diliges Dominum Deum
tuam ex toto corde tuo , oe is tota asi
ma tua, ct in tota mente tua; hoe est maximum ρο primxm mandatum. Marci ia. Et diliges Domisum Deum tuam
ex toto eor se tuo , em ex tota aπIma tua. ex tota mente tua, ct ex tota virtute tua I hoe est primum mandatum. Lucae r o. Diliges Dominam Deum tuam
ex toto eorde tuo , ct ex tota anima tua,
ct ex omnibus viribus tuis, ct ex omni mente tua. Verba autem haec intelligenda esse de amore Dei summo, appretiativo, seu super omnia, non vero intensivo, & quoad gradum , ex Scripturis pariter lam veteris, quam novi testamenti patet; scilicet Deu reronomii 4. Cum quaesieris Domisam
corde quaesieris , ex toιa tribulatione
156쪽
asIma tua. Ioelis a. Cosmeriimini ad Dei sine voluntate formali, vel vi me in loro eorde vestro, in jejaxis, O in seis, O in planctu , ct Ieindite eo da vestra, ct uis testimenta Cestra.
rem piusquam me, non est me dignus, edi qui amar Aium , aut filiam super me, non est me dignas. Patet etiam ex P tribus , nimirum Chrysostomo homil. 9. in caput s. epist. ad Rom. Cum auistem Dei amor extiterit, tum demam
omuia infra se postra habet. Hieronymo ad cap. X. Matth. Ama post Deum patrem , aut matrem, ama filior . Ambroso in Lucam lib. ν. n. II 6. N. n dii gere parenter , sed eos Deo praeferre prohiberis . Augustino lib. io. Confessi
cap. 29. Minus te amaι, qui laeum aliquid ainat, quod non propter te amat.
Et lib.de moribus Ecclesiae Catholicae Cap.8. Deus nobis est summum bonum,
neque infra remanendum nobis est, προ que ultra quaerendum; alterum enim perieulosum , alterum nubum est; Et epist. ass. alias set . ad Macedonium cap. 4. Deus es , quo nihil melius ἐπ-ηimur; eui, si diligendo aliquid, eet praeponῖmus, .el aquamus, nos ipset diligere seseimul. Et serm. ss. alias rv. de verbis
A postoli. Amanda est iustitia a ct in hae justitia amando gradus sunt pro elantium . Prius est ut amori justitiae
Ipse es primor gradua. Denique hoc ipsum antiquos Scholasticos credi- disse apud eundem Tournelu testatur Uega lib. 6. cap. a R. de iustificatione , qui cap. 3 o. asserit quoque , quod quaiavis in Antiquis non repeis riantur verba haec , invenitur tamen, quod exigant amorem Dei ad justificationem, & per amorem Dei vult, quod satis intelligantur verba super omnia . Attamen quod non expresserunt Antiquiores, expressit S. Thomas tertia parte quaest. 86. art. 3. in corpore, docens , ad rationem verae Paenitentiae requiri ut Zetestetur pereatum, quia est eontra Deum super omnia dilectum. Et a. a. quaest. 26. art. 3. in Corpore. Supeν eommunieat ἰonem ιμ orum uaturalium nobis a Deo fas rum, sandarar amor naturalis; quo Musolam homo in suae Integritate saturae super omnia diligit Deum, O plussa amseipsum , βῶ etiam qualiber creatura
III. Probatur. Nequit esse vetur amor Pars VII. tuali servandi illius mandata , ct pia cendi ipsi in omnibus ; sed voluntas Drmalis, vel virtualis servandi Dei mandata, ct placendi ipsi in omnibus, non potest dari si amor Dei non sit
super omnia appretiative: ergo verus amor Dei debet esse super omnia appretiative. Major est certa ex illo Joan. i4. Si quis dingit me ,sermonem meum sereabit ; & ejusdem Joann. Epist. i, cap 4. Si quis dixerit, quoniam diligo Deum, i, fratrem suam oderis, mendax es. Minor probatione noa indiget. Unde ex his Tournely infert, quod is debet homo detestariis peccatum , quatenus est Ofiensa Dei is super omnia: at fieri non potest ut illa is peccata quatenus sunt offensa Dei, is sincere, ac ut par est,eetestetur si Deois aliquid praeponat; ct quod implicatis in terminis , Deum diligi & non diis lini super omnia r si enim aliquid ipsi
se praelartur , non diligitur . sed conis temnitur. Et vero cum Deus si s is premum bonum, aut vere non diligi- , , tur, aut super omnia diligitur. II. Conclusionis pars probatur I. Hoc quod est, amorem Dei esse super omnia convenit amori Dei vero, sive
persectus sit, sive impei sectus; et go amor Dei persectus non distinguitur ab impersecto praecise per hoc , quod, si super omnia . Probatur antecedens. Ex probatis in prima Conclusionis parte nequit esse verus amor Dei, quin sit super omnia ; sed tam amor Dei perfectus, quam amor Dei imperfectus,est verus amor Deir erisgo , hoc quod est amorem Dei esse super omnia, aeque convenit amori Dei, tam perfecto, quam imperse
II. Probatur. Conditio haec su)er omnia est necessaria in omnibu, virtutibus, quae circa Deum versantur: ergo mulisto magis in amore Dei, qui respicit Deum magis directe ct explicites,
quam caeterae omnes virtutes. Antecedens probatur. Religio colit Deum super omne adorabile; Fides divina credit Deum supra omne credibile; Spes confidit in Deo supra omniatis. Unde subdit idem Tournely ; Chari- ,, tas etiam Deum diligit super omnia,
is non tantum ea, quae dicitur amor peris lactus seu amicitiae. & benevo ntiae, ,, quo Deus ut summe in se, di absolutes a ho
157쪽
se bonus diligitur a sed etiam amor mi- is r.ua persteius , seu spei, & concupi- scentiae, quo diligitur quatenus nobisse bonus: sub illo etenim respectu , ma-o gis amandus est Deus ab homine , ,, quam quodcunque bonum , quod sibi
is pollit Concupiscere. Suares L. i. et is gratiae necet litate ad opera naturalia
D Lap. 3 I. n. O. pag.372. tom. i. de gla-ὐ tia, probat amorem concupiscentiae
se esse super omnia. Idem S. Thomasti quodlibeto I. quaest. 4. art. I. Quin Ris ipse timor, si limpliciter , di proprie
is dictus sit, ac supernaturalis, debet eseis se super omnia; hoc est, magis time- is re debet offensam Dei propter pae- nam, cujus est causa, quam quodcun- que aliud malum: si autem magis ti-
meret pari am, quam culpam, seu oseis sensam Dei, inordinatus esset; culpari enim majus est malum, quam paenaiasis Quanuis ergo in timore paenae motiis vum,seu proximum objectum est fuga is paenae, scut in amore concupiscen- ,, tiae Nolivum,& Objedium proximum ., est propitum amantis commodum;
is ipsa tamen Dei ostensa est finis ulti-
mus, ad quem restitur timor, sicut ,. Postellio Dei, ut nostra est beatitudo, is est finis ultinius amoris spei seu conis cupiscentiae: atque hoc legitimo or- dine servato, S timor gehennae bo- nus est , di amor Dei quatenus nosteris finis ultimus, laudabilis, & castu .is igitur in omni virtute, seu dono suis, , pernaturali, quod occupatur circa
Deum, semper imbibitur conditio
Dicimus II. Amorem persemam ab impei festo non distingui essentialiter per intensonem, vel rem illi oner agradus , sed ex motivis formalibus 1 pecie distinctis; motivum autem for. naale & specificum amoris perfecti, seu ch litatis esse Deum , ut in se absolute bonum, & perfectum i moti. vum vero amoris impersecti, seu spei, esse Deum , ut nobis bonum ; underimum dici amorem amicitiae, &enevolentiae, secundum vero amorem concupiscentiae.
Prima Conclusionis pals probatur I. Ad constitutionem amoris persecti , seucharitatis, non est necessarium, ut sit
summa intensive, sed susticit, quod
sit summa appretiative r ergo amor perfectus non distinguitur ab imper
nem gradus. Probatur antecedens ;primo, quia in hac vita humana voluntas non est capax , ut habeat Charitatem summam intensive; proinde docet Agust; lib. de spiritu, & litera cap. 36.in lib: ce periectione iustitiae
cap. 8., quod praeceptum dilectionis Dei ex toto corcle in hac vita perfecte impleti non potest. Secundo, quia illius amotas summi intenfive nullus dari potest terminus adeo fixus, ct
determinatus in vac vita, quo major dari non pollit. Tertio, quia, ut docet S. Thomas a. a. quaest. 24. arii c.8. in corpote ; ad veram essentialiter charitatein satis est , quod homo babi- tua liter totum eor suum posat is Deo ἔ ta scilicet, quod nuli cogitet, aut vent, quod dioinae dilectioni sit eostrarium: quas charitatis perfectio remmania
est omnibus ebaritatε habentibus. O-Io tandem, quia &si in Petro fuerit intensior amor Chi isti, in aliis lamen discipulis fuit verus amor eiusdem, quan vis non fuerit summe intensus, ut erat in Petro . Ex quibus bauccon sequentiam deducit Tournely: ergo
is ad velam egenitaliter charitatenis is necesse non est, ut summa sit intensi-
Ve , & quoad gradum , sed sufficit
se summam esse appretiative, hoc est, is ut Deus rebus omnibus anteponatur,
is S supra omnia diligatur, quia summeis bonus, ct perfectus.
II. probatur, quod non sit necesse charitatem vel contritionem esse ma xime intensam comparative ad alias res, de quibus dolemus . vel quas amamxsi Inexplicabilis est hac cominaratio : ergo non est necessaria. Pro atur antecedens. Vel haec comparatio seri debet cum amore, vel dolore pollibili, vel cum ainore , & dolore alias habito ratione crealutarum sed in utroque casu est inexplicabilis iergo semper remanet quod hic amor, vel dolor comparativus in intensione sit inexplicabilis . Probatur miuor. Si comparatio est iacienda cum amore , vel dolore pollibili, quum nullus assignabilis si terminus h us inlen
sionis . remanet amor ipse, vel dolor inexplicabilis. Si autem cum amores vel dolore habito, ratione creatura rum , hic amor, vel dolor esset intensor, vel sensitive , vel appretiative ; si sensitive,non est ad rem, quia loquimur nos de amore appretiativoῖ
158쪽
s appretiative , idem est, ac esse super omnia; adeoque nihil de novo explicatur, Si amor, vel dolor semper remanet inexplicabilis. IlI. Probatur, nimirum probando,quod
non requiratur nullus certus, ac determinatus gradus intensionis ad ensentiam charitatis perfectae, sed inis quocunque gradu etiam remisso possit essentialiter persecta charitas , Rcontritio esse, sufficiens justificationi hominis.ssit quidem probatur ex Scripturis, quia Scripturae exigunt iantum dilectionem ad hoc ut homo stat gratus, ct acceptus Deo, nullita facta graduum distinctione , vel mensura. Proverbior. 8. Ego diligenter modiligo. Ecclesiastici ia. In omni vita tua dilige Deum . Et cap. 3. Rui diligiι Deum exorabis pro peceatis, eosti xebit se ab illis, ct in oratione dierum exaudietur. Primae Petri 4. Charitae
operit multitudinem neeatorum.S. Paulus ad Rom. II. 'uia plenissis tegia est diuino. Et Colost. a. aeuia Charita es vineulum perstrionis. Joan. 14. Si quis diligit me , sermonem meamJer a iit. Et prima Joan. a. stui servat Ne bure Chrisi, vere in boe ebaritas Dei persetia est is hoe stimus, quoniam is ipso samur. Et cap. . Si quis dixerit, quouiam diligo Deum, ct fratrem suum oderit, meadax est. Patres quoque tri-huunt vim sanctificandi hominem, &purgandi peccata , charitati, Si contritioni absolute di simpliciter, nulla facta mentione intensionis gradus. Et sunt Chrysostomus lib. i. o Theodorum lapsum num .6. H Umodi est
Dei erga homines elementia : uauPam aversatur fisceram paenitesilam ; sesetiam si quis in extνemum improbisatia pertigerir, O hine ad virtutis viam redire violuerit, ipsum saseipit, ct amplexatur , nihilque non agit, ut eum in apri 'inam satum resiluat; quodque ma joris es eiemextiae , O si quis nos istegram paeuisentiam exhibeat, brevem tamen illam, O ad modieam exbuitam ποπ abnuit, O magnam huic mereedem tributa. Et Homil. 7. in secundam ad Timoth. Sicut ignis, ubi Erlvam oeeu paverit , omnia purgare eonsueOIt; ita eharitatis fervor , quoeaπρae In I-derit, omnia perdis, atque perrunipit . . . . Dbi charitat est . omnia sublatasant mala . S. Leo Epist. 82. alias 93.
possamus ponere , nee tempora di ire, apud quem nullar patitur moras veraeon so. S. Auguilinus serm. 3s. de Proverbiis cap. ia. alias de diverissis a. Deum non vides, ama, ct baber. Ruam multa is damnabilibus eapidita tibus amamur , ct non habeatur l . . . .
Deus nabis se eompendiose offert: Clamat uobis, Amate me, ct habetit me ἔquia Nepotestis amare me, nisi baba rith me . Τ iactatu i. in Epist. s. Joan. Cap. . Aure omnia eonfessio , deinde diisisHio: quia da ebapitate quid illam .s maritas eooperit multitudinem a
peceatorum . . . . Sola ergo charitar ex
ιοβ , nisi ebaritate . stui habent ebari- atem, πσιι sunt a Deo ε, qui non habent, zon saut nati a Deo. Idem August. lib. de natura , di gratia c p. so. Garitas esim iactoata . inchoata justitia est ἔ charitas provetia , provecta justitis G ἔ ebaritas magna , magna justitia. Et ex Tract.9. in Ioan .ubi de charitate ait: Quam eam habere everit homo ,
Spiritum San m babebit: quam si ποσhabuerit, sine Spiritu Santro erit. Est qaomoso eorpus tuum De spiritu, quod es axima tua . si fuerit, mortuum est ;pe auima tua sine Spiritu Sancto , id est , sine eboritates fuerit, mortua deputa bitur. Et lib. de natura dc gratia cap. 38. Si, inquit, Iu Abel jaso ebaritat Dei, qua una vere justus es , adhue era εμο posset, ct deheret augeri et quidquid
micus erat, ex vitio erat. D eat non
minus sit, donee ad illam ejus fortitudi-
tur infirmitas i Denique S. Thomas 3. pari. quaest. in corpore, sic loquitur tMinima eraιia potest resistere euilibeν
eoneupiseentia, oe vitare omo pecea-ιum mortale, quod eommittitur is tramgressiose maudatorum legis et minima enim ebar tar plus diligi3 Deum, quam eviditas millia auri et arrisi. Et Secu da secundae quaest.24, art. s. in corpo re e Minima maritas se extendit ad ominxia illa, quae sunt ebaritate diligenda. ibidem art. io. Meeatum mortale, inquit, totaliter eorrumpit charitatem, O effective, quia omne peccatum mor tale eontrariatur ebaritati; O etiam meritorie, quia qu3 peeeando morialiter aliquid eontra eharitatem agit, di
159쪽
IV. Probatur rationibus I. In virtutibus Theologicis caeteris , nempe Fide, di Spe, non requiritur certus gradus intensonis, ut sint verae ct perfectae rergo neque in Charitate . I l. Ita quocunque gradu sit charitas habitualis, semper est vera & perfecta Charitas rergo pariter charitas actualis . lII. Aversio a Deo, & convel so ad Creaturam, in quocunque gradu etiam remisso est peccatum mortale: ergo Pariter quaecunque Converso ad Deum , tanquam ad finem ultimunt, etiam in gradu remisso , sufficit ad charitatem actualem veram ct perfectam. IV. Charitas opponitur pecca-IO, non ratione intensonis gradus, sed ratione suae substantiae: ergo pariter etiam ratione suae substantiae, α
non ratione intensionis gradus, con
stituit se ipsam . V. iii allignabilis est gradus ille, in quo dici posset consi- here charitatem veram & pei sectam:
ergo non est necessaria ad ipsam gla- duum intensio. Antecedens fatentur insimet Adversarii, Alensis in 4. q. για Canus par a. de Paeniteat. VI. in homine diligente Deum ex molivo Charitalis, qua nuis in actu remisso,
nihil est allignabile, quod ipsum hominem reddat Deo inimicum : ergo in hujusni odi homine est vera & perfecta charitas,quan vis sit in gradus remissio. Piobatur Antecedens,quia hujusmodi homo qui peccatum detest tur, ct firmum habet propositum non eccandi. vult Deo placete in omnius,& Deus conversus est ad illum,ut
supponimus: erso in hujusmodi h mitie nihil deest Sc. Secunda Conclusionis pars I. probatur ex Patribus, quia ilignant Deum in in se summe bonum, & pei sectum tanquam proprium charitalis S perfecti amoris objectum , abs rahendo
a proprio amantis commodo. Cleis mens Alexandrinus lib. 4. Stroma tum , Existimo περπε propter metum Iupplicii, neque propter aliquam Doni
promusionem . sed propter ipsum bonam
Nortere aecedere ad verbum salutare . Ibidem . Sola autem qaae propter ebar
ritatem fit heefeentia, propter ipsum honestum est expetenda ei, qui es eo niatioπe praeditur . Et paulo post. Si quis ergo per hypote' et , qui es eognitione
praeditur, proposuerit, utrum malit Dei
unitionem, sin flutem aeteraram, '
autem ea sperata , cum sit omnIco eadem ; nibit penitus dubitum elegerit, Dei eognitionem , propter se Dulcians esse expetesdam eam, qua fidem trahendit per obaritatem ad cognitionem , proprietatem . me est ergo prima ejus, qui est perfectus, beneficientia , quando uoust propter aliquem usum eorum, quae ad se pirtinent. ibidem . a ui nudae vocationi quatenus et Oeatus est, obedit, is, ur-que propter timorem,πeque propter Coluptates tendit ad evinitionem . Non enimeon siderat an aliquod utile lueria, O l δε- Iectatio aliqua extrinsecas eosequatur .
sed tractus a dilectione ejus, qui vere est amatoris , di ad id quod fieri vortet a ductus, pius est Dei euhιr. Unde nee si per bpotem a Deo aeeeperit potestatem faetendi ea, quae sunt probilita , eitra ullam panam , neque si propteres
Bestorum bona aecepturum eum esse ei promisi,m fuerit . . . . tu animum unquam 4se inducturum , ut aliquid agat
praeter rectum rationem , cum id, quodetere est bovesum, O exse ipso eligen
dum , er ea ratione expetendum , a Man
dumque sewel elegerit. Denique lib.6. π est utique eboritas ejus, qui diligit,
appetitio, sed est benezola , ct 'maeoniunino in unitatem fidei. S. Basilius Proemio in regulas fultui tractatas circa finem . Aut enim supplieii metua malo deelinamur, versamurque in af fectu servili, aut mereedis fractus requirenter, ob nostram Userum utilitatem mandata explemus i , hoe paso Mercenariis esseimur similes , aut ob ipsam ιοπesum, ebaritatemque erga laxitD-torem nostram, gaudenter , quod digui
simul babiti, qui tam gloriose ae bono Deo serviamus, ct ita demam ut filii
Uiciamur . S. Gregorius Narian renus orat. 3. Hominibur placere parum
admodum euramur, id unum expeten res , ut hovorem a Deo consequamur .
Imo fallimius etiam assurgimus, de iit loquor, qui vere mi seni , veroque Dei amore praediti μαι ) , quippe qui summo bono eoniungi propter i an
summum bonum exoptantes, non ante πpropter honoret in altero aevo reton ἰ-tas . Ambrosius lib. 4. de ii terpellatione David cap. ii. Qui illumsequitur non praemis ducitur σοῦ perfectionem, sed perfectione eonsumatur ad premiam. Imitatoret enim Christi non propter spem boni sunt, sed pro σσore vir- ratis . Hieronymus epist. i 6. ad Da
160쪽
mascum. Ibi diligit, non idio impe- prior ess saturaliter. ρο ἰIeo adtenienterata custo it, ρου aut timore pana- eburitate sper perfectior redditur. Et earum , aut prιemii aviaitare eompellitur, dein quaest, art 6. in cor p. mrtus aliqua
sed quia ιμ inum . quod a Deo jubetur, dieitur esse theologiea , ex eo quod habet est optimum. S. Cht ysostomus hom, Deu pro objecto,eui inhaeret. Potes autε 6. iii Joan. Noai etiam S stadios, aliquis alleui inhaererς dupliciter, uno etiam μι praemii respecta , ipset vir- modo propter seipsum ἔ alio modo i tutis pulchritudinem intuentur , O quantam ex eo in aliud devenitur. Ga- propterea eam eo lectuntur , ct ut ritas ergo faeit bominem Deo inhaerere Deo placeoης , uos propter mercedem propter seipsum, mentev bominis usieno recte agunt.Et hom. O in Secundam ad Deo perfectum amoris: Iris autem Corinthios . omne verit, ingemisee, O fides faeia i bominem labarer ποπ qaod paenas daturus sit, cuibit enim Deo sicut ealdam principio , ςx quo hoe es Ied quod Domisum Deum tuum aliqua prρveniunt, De Deo aus m pro ostenderis , tam benignum , tam te menit nobis , ct cogoitio veritatis, amantςm me. Augultinus lib. a. des o adeptio perfectae bonitatis . Fides Doctrina Christiana cap. io. definit ergo facit homiuem Deo inbarere , sharilaxem: Motam animi ad frumdum
mum , propter Deum. Et serm. 342. de
verbis Evanselli Joan. i4. alias s4. de verbis Domini, & 34. ex hom. So.
ap. I. Ergo amandus erat Deus ,
amandus es Dςur ira, αι si 'ri potest ,
πω 'βs obliviscamur Et enarrat, in Pal. s I. Laudetur Deus voluntatς , ametur ebaritate; gratuitxm', quo amatur, ct quod laudatur. Ruidestgrataitum Z Ipse propter se nou propter aliud ; si exim laudat Deum , ut det tibi aliquid alias; iam non gratis ama
I. Piobatur ex communi Scholasticorum constanti assertione . S. Thram. 2.2. quaest. 17. art. 8. Dirom elaritas fit
prior spe: in corp. articuIi sic ait; Amor fuidam pςrsenus est , qui dam impersectas . Persea ut quidem amor es , quo aliq*it seeurdum sς amatur,utpote est aliquis vicit lonum, festhomo amat amicum. Impersectus antor est, quo quis amat aliquid non seeus
dum tuum, sed ut illas bonum sibi usi
proveniat, sicut homo amax rem, quam concupissis. Primus autem amor perii Mi ad Charitatem , quae iubaeret Deo δε-
eundum seipsum : sed spes pertiησι ad
seeusdam amorem, quia ille, qui Derat, aliquid sibi obtinere intendit. Et ideo in via generationis D t est prior Charitate e Rut enim abquis intro eitur adamaηδειm Deum per ιρe, quod timentpb ipsi puniri restat a peerato . . . . ita etiam Des inrodaeit ad Garisatem, is quartum gliquis sperant remanerar akeo , aereaditur ad amandam Deum,
sereandum praeeepta quae sed seesu-καm ordinem persectionis , maritatin quantum es nobis principium eo.
gnoscendi teritatem . . . . . . Spei autem
Deit Deo inhaerere, prout est is nobis priaecipium persectae bonitatis, in qua tum Icilieet per spςm disino auxit,o innitimur ad beatiιudinem obit udam . Dicendum quod spes sueti tendere is Deum, Rat in quoddam bonum finale odipiscendum ,ΦHut in quoddam ad tutorium ιgicax adsul veπiendum : se rearitas proprie Deit tendere in Deum, uniendo Uectam hominis Deo. ut Dilicet homo non sibi vitat, sed Deo. Et quaest. 27. ari, 3. ad 3., ct quaest.28. art. i. ad 3 . De Deo potest esse Dirituale gaudium duplieiter : uno modo secun dum quod gaudemus se bono divino in se considerato; alio modo, seeundum quo
gaudem ut de bιna divino , prout a nobis participatur. Primum autem gaudium
melius est, ct ιoe procedit priseipaliter ςx ebaritate: sed seeundum gaudium procedit φιiam ςx spe, per quam expecta mus divini honi fruitionem . III. P. Obatur Rationibus . I. illud est principalius S excellentius motivum, quo Deus amatur, per quod Deus diligitur propter seipsum a sed Deus diligitur propter seipsum ex moliva charitatis r ergo amor chai iratit, α amicitiae est excellentior, di persectior. Probatur minor. Charilas reconciliat hominem Deo, non vero
spes; sed hoc provenit ex motivo excellentiori di persectiori: ergo &c. Najor constat ex Scripturis; prima
Petri 4. Charitas verit multItadisem peccatorum . I. Joan. Io. Translati sa-mas ἐς morte ad vitam, quoniam diligi-mas fratres. non diligit, manet iamortς. Ad Rom. i 3. Plenitara Legit