장음표시 사용
241쪽
inter scilicet consessionem venialium,& confellionem dubiorum moria lium . quod fideles confitentur quidem venialia, quia volunt, non autem ex persuasione, quod ad ipsorum Confestionem teneantur . At vero confitentur dubia mortalia ex persuasione quod teneantur ad confitendum illa. Et ideo ex hac praxi deducitur obligatio, non vero ex illa. Pro secunda Dissertationis parte , quae respicit peccata numero distincta , supponendum antecedenter est, quod obligatio confitencli peccata non solum respicit, ut eadem aperiantur Rin genere, ct in specie , ut dictum est, sed etiam in numero; ut Tridentinum docet seis i , cap. s. ubi dicit, Fod gillatim peeeata debent Confestario aperiri ; ct haec sinit ejus vel ba : Constat
enim. .Saeerdotes judicium hoe, ineusita ea a. exereere non potuisse, neque aequitatem quidem illor tu paenit injungendis servare potuisse, si in genere dumtaxat , ct non potius in specie , ae sigi latim sua ipsi peeeata declarassent. Et in eadem sest. Can. ., in quo legitur e Siquis dixerit, in Geramento Paeniteπ-tiae ad remissionem peccatorum Neeessa rium non esse jure diviso , confiteri omnia , S singula peceata mortalia , quo rum memoria eam debita , ct diligenti praemeditatione habeatur, etiam oeculista , edi quae sunt contra duo ultima De- ealogi praecepιa, ct circumstantias, quae peeeati Deciem mutant, sed eam eonfessonem tantum esse utilem ad erudiendum , ct eoustandum Paenitentem , es olim observatam fuisse tantum ad satisfactionem eanonicam imponendam ἔ aut dixerit eos, qui omnia peetata eonfiteri pudent, nibit relinquere velle divinae miserieordiae ignoeendum ἔ aut demum, non litere confiteri peccata venialia , anathema sit. Antecedenter autem
fuerat pariter dictum in Concilio Flo. rentino sessi ultima de sacramento Paenitentiae , ubi pariter enunciatur quod Paenitens confiteri debeat omnia , & sngula peccata mortalia. Ex quibus haec deducit Giribaldus tradi. v. de Sacramento paenitentiae cap. 7. ,, dubio 3. Nec sumcit in confuso diis cere; pluries peccavi; vel etiam in ,, qualibet specie, pluries adulterium, , , , pluries sui tum commisi ; sed debet in qualibet specie numerus distincte ex-M plicari, quantum commode fieri po- ,, test , non quidem numerando singulam peccata, quod esset molestum , di
,, inutiIe, sea uno verbo explicando nu- ,, merum cujuIlibet speciei, puta decies, is duodecies, centies blasphemavi, odio,, habui, furatus sum. Quare qui deis terminate recordatur de numero suo- is rum peccatorum, non lassicit, si diis cat pluries , aut saepius peccavi, quia se illud Jaepius tam in ternario, quamis in centenario invenitur . sed debetis absolute dicere ter blasphemavi, deis cies furatus sum , centies odio habui. Qui non recol datur de Dumero certo is stiorum peccatorum mortalium, deis bet dicere numerum probabilem , autis verisimilem , addito plus, minusuo, o seu circiter, quia hoc modo sussicien is ter exprimit numerum suorum pec is catorum quantum potest, & sussicienis ter exprimit Confessito statum suae se conscientiae , ut notat Homobonus
Pro illo vero, in quo quaeritur, undeo desum eiada sit numerica distinctio peccatorum quod idena est , ac dicere, quandonam peccatum dicendum sit unum , vel plura numero Theologi non conveniunt et Unde sciendum quoque est, quod una &eadem actio terminare potest ad plura obiecta; ct quod ad idem objectum
terminare pos Iuni plures actiones. Proinde quaeri potest, an distinctio. numerica peccatorum de sumi debeat ex multitudine objectorum & an de- sumi debeat ex multitudine actionum tendentium in idem objectum Z Dicimus i l. actionem unam tendentem ad plura objecta collective consi itue re unum peccatum ; tendentem vero ad plura objecta distributive conis. stituere plura peccata : actiones vero plures et Ie unuin peccatum, quando sunt physice plures, non moraliter; esse vero plura peccata, quando sunt plures, S physice, & mota luer. Prima Conclusionis pars probatur et quia plura obie sta sumpta collective, sumuntur per modum unius; sumpta a vero distributive. sumuntur per modum plurium: ergo in primo casu, actio illa constituit unum numero peccatum; in secundo vero casu constituit plura numero peccata . Hoc
autem intelligendum est,si plura obicidia sint ejusdem rationis; quia si essent diverta rationis, tunc constitue-
242쪽
De integritate Consessionis sacramentalis. 22s
ret plura peccata non solum numero ,
sed etiam specie diversa. Puta, si quis
eodem actu concupiscens mulierem solutam, mulierem conjugatam, α mulierem monialem , in hoc casu committeret tria peccata, non solum numero , sed etiam specie diversa. Secunda Conclusionis pars probatur etiam ς quia illud est unum numero peccatum, quod secundum hominum prudentum existimationem, adeoque moraliter , non est nisi unica actio et sed dari potest casus , quo actiones etiam phisice interruptae , moraliter existimentur esse unum adium rergo in
hoc casu et sent unu numero peccatu.
Pro interruptione vero morali distinguenda sunt peccata interna ab externis ; S Ioquendo de internis, quando voluntas durat in illo actu interiori, quo peccatum commisit , est
unum tantum numero peccatum et
multiplicatur vero per interruptionem a quae quidem interruptio triplex est ; una, quae sit per actum contrarium , di haec dicitur interruptio moralis, quae constituit numericam distinctionem peccatorum I alia , qu fit per voluntariam cessationem a primo actu , dc diversionem ad alios actus i alia vero , quae fit per cesiali nem involuntariam , videlicet per somnum, per inadvertentiam, vel per naturalem distractionem, seu devagationem. Et in hoc Theologi non conveniunt, ut mox dicemus. Loquendo vero de actibus externis, hi vel ordinantur ad unum eundem finem , yel ordinantur ad plures fines disparatos. In primo casu constituunt unum numero peccatum; & est exemplum in eo , qui occidit hominem , ct plures adlus facit, ad occisionem ordinator, antequam Occidat. Si vero actiones tendant ad plures fines disparatos, tunc eodem modo de illis loquendum est . ac de actibus internis, ut modo diximus.
Prima igitur opinio de actibus internis est Melchioris Cani, qui vult, actum voluntatis solum interrumpi peractum contrarium, seu per retractationem. Secunda vero opinio est aliorum , qui volunt, actum voluntatis interrumpi non solum per retractationem, di per actum voluntarium , sed etiam per quamcunque cestationem ,
sive voluntariam,ut asserit Fili luctus: mrs VII.
sive etiam in voluntariam , ut desendunt Granatus, HenriqueZ,FacundeL,
Suarer, Oviedo, aliique; qui sustinent, moraliter interrumpi praecedentem voluntatis actum , si interruptio sit magna , Si notabilis, quanuis sit phy-sca. At nos , ut in conclusione diximus, potius prirnae, quam secundae opinioni accedimus , ct inserius quoque patebit.
Arguunt l. Qui uno stlopli ictu multos
occidit, multa etiam homicidia com . mittit ; ergo peccata multa, numero
distincta, committit. lI. Qui dicit de aliqua integra familia, quod jejunia
non observat , multis detrahit , &mulia detractionis peccata, numera distincta, facit: ergo per multiplicationem objectorum. etiam si collective sumantur , multiplicantur numero distincta peccata . Ill. Debet explicari in consellione numerus personarum, quae vel occisae fuerunt, vel turpiter a malae, vel graviter detractae : ergo signum est,quod per multiplicationem personarum multiplicani tur numero peccata. lv.Qui in peccato mortali existens plures audit confestsiones successive,pluia sacrilegia committit di nihilominus non est in illo interruptio moralis,sedphysica: ergo etiaplaysca interuptio peccata multiplicat.
Respondemus au l. Quod ille , qui uno stlopi ictu plures occidit , si plures sumantur collective, formaliter unu peccata comittit, quanuis sit gravius, Si virtualiter, seu aequivalenter, multiplex ; si vero plures accipiantur distributive, tunc tot homicidix committit, quot homines occidit.
Ad ll. eadem est distinctio; ct a citato Giribaldo haec adducitur ratio Re-
,, spondetur : Occidentem plures,detra- hentem de pluribus dcc. gravius pec- is catum committere, δc virtualiter, seu is aequivalenter multiplex , non vero ,, formaliter , quando plures sumuntur, , collective, di per modum unius obje-ri dii, cujus singuli sunt parte a sicuti,, qui furatur centum aureos . commit-
,, tit peccatum unum aequivalens pluriis bus, nimirum centum furiis unius au- rei, ac proinde si in furto centum auri reorum non multiplicantur in umero, , peccata, sed est formaliter unum pec-,; catum aequivalens pluribus, ita in ca- , , si bus allignatis.
243쪽
peccata iuxta numeru personatum, &objectorum, volunt pariter , quod Paenitens debeat in confeIlione exprimere numerum pellanarum . & obje-ltorum : at hoc non admittunt illi, qui negant necessiitatem explicandi inconstitione numerum praedictum. Ad quae subdit citatus Giribaldusr,. etiam ,, si in eodem peccato darentui plures,, malitia: numero distin&e , quia exis Trident. solum tenemur explicare in consellione species ct numerum pec-
,, catorum, non vero numerum mali -
tiarum forte concurrentium in eodem, , peccato. Nec Valet, tenemur expli- ,, catu omnes species divellas existentes in eodem peccato , ergo etiam mali, ,, tias Dumero diversas; cum non minus,, numerum , quam species peccatorum debeamus explicare et Dato enim an in ,, tecedente,negamus consequentia;quia
is si taceretur aliqua malitia speci Maia ,s, non explicaretur tota species illius,, peccati ἔ bene tamen explicaretur nu- ,, merus peccatorum , etiam si non ex-
plicetur, nisi confuse numerus mali- ,, tiarum sorte existentium in eodem
M peccato ; quod utique in praxi puto
,, esse securum, maxime , quia inservitis ad plures scrupulos tollendos. Ad - ,, Uerte tamen cum iisdem Auctoribus, is uno ictu occidentem plures,non satis ,, facere dicendo,commisi homicidium , is sed debere necessatio dicere occidiis plures ἔ quia dicendo commisi homi- ., cidium,Confessarius intelligeret unum ,, tantum hominem occidisse, quod est , , falsum: at dicendo cum illa pluralita- ,, te,occidi multos, intelligit sufficientera, peccatum, quantum sumcIt: eodem ,, modo satis erit dicere, desideravi se- , , mel occidere multos, plures feminaso semel concupivi, pluribus scandalum, , praebui; sic enim satisfacis te accusanis do sub illa generalitate, absque eo , , , quod sis sollicitus exprimere numeri rumpersonarum, ut prae caeteris do. cel Leander.
Ad IV. Dicimus, quod non est una actio, sed sunt plures actiones in eo , qui plures absolvite adeoque objectio
Pro tertia tandem Dissertationis parte, in qua quaeritur, an paenitens aperire debeat Consessario Complicis personam P Tournely hanc firmat conclusonem:-Secunda conclusio. Criminisse socium, vel simpliciter reum, in con-
fellione decla late. propter solam , autis Paenitentis, aut complicis . aut reiis utilitatem , per se quidem licitum est ris utrum vero expediat in praxi, geneis latim nec probamus, nec improba -
mus; sed ex subjectis circumstantiis
is iudicabit vir prudens. ,Giribaldus vero has duas refert opiniones , quarum prima est: te polie, ac teneri re-- ticere peccatum,ex cujus mani lastatiose ne Complex infamiam incurrit apud is consessarium, illudque disset re quoasis usque invenies confessarium ignotum, si cui pollis integre confiteri sine laesio- ne famae proximi I quod adeo verum is aliqui existimant, ut doceant , necis eliam in mortis articulo te pomc complicem manifestare , sed teneri se vel alium quaerere confessarium, velis omittere peccatum , vel circumstan-- tiam,ex qua complex dignosci polliit.,, Altera vero sententia , quam dicit communiorem , ct sequendam, vultis is posse , ct debere Paenitentem in eois eam integre confiteri suum peccatum, se non obstante infamia, & notitia complicis apud Confessarium Deniqueis Hennus hanc ponit conclusonem; ;, Non excusat ab integritate confelso-- nis infamia propria, aut complicisse apud solum Consessarium. , Dicimus III. Universaliter loquendo non excusare ab integritate consessionis infamiam propriam,aut complicis, apud solum Confessarium. I. Protatur Conclusio , quae est communis. ut idem Hennus testatur, inter Doctores; infamia enim illa est con sessioni annexa ex institutione Christi ;& subditiquanuis hic & nunc ,, seri pollit, quod Paenitens non infa-
is metur,vel quia ignotus confessario,velis quia peccata eius sunt publica. II. Probatur ab eodem Henno authoritate S. Bernardi,opusculo de formulavit.e honestae, quem dicit sequi S.Τho
mam,S.Bonaventuram, S. Antoninum,
S plurimos alios : De nullo prorsusIῖ-
nisere loquamur , quantumcumque sit zerum, vel manifestum,nisi in eonfessione , O hoe ubi non potes aliter manife-sare peccatum suam. Et addit Ubi ,, transeunter notanda sunt ultima ver-
,, ha. Quia tenetur Paenitens lacere id , , quod potest, ut Consessarius non ve-o niat in cognitionem complicis, vel se- ,, ipsum loccultando , vel confitendo is Consessario,cui ignotus est complex. ,,
244쪽
De integritate Consessionis Sacramentalie. 227
III. Probatur Rationibus ab eodem. l.Qui tenetur ad majus, ut faciat opus aliquod a Deo praeceptum, multo magis tenetur ad minus ; Sed plus duris habeo ad servandam famam meam , quam habeat alter, ut servem famam ejus: ergo si teneor cum infamia mea
confiteri crimen meum occultum, teneor etiam aperire illud cum infamia complicis, ubi necelsarium est. l I. In Judicio civili tenentur reus, testis, Scaccusator declarare complicerro ,
quando id exigit integritas iudicii; sed in iudicio sacramen fati Paenitens est
reus, testis, ct accusator: ergo tenetur pariter complicem revelare. quando id exigit integritas judicii iaci amentalis . III. Revelatio criminis alieni apud personam prudentem , & χ- Cretam, rationabilibus occurrentibus caullis, est licita r ergo etiam elt licita revelatio complicis in confellione , ubi majus est secretum, Si prudentissimus reputari debet Conielsarius, quando urgentes & rationabiles sunt caussae. IV. Vetus Ecclesiae disciplina praeciniebat Paenitentibus revelari Complices propter eorundem utilitatem , ut scilicet corrigerentur, & ad meliorem sugem reducerentur; quod
iussi Heractas , ut refert Dionysius Alexandrinus apud Eusebium lib. historiae cap. . Unde Haeretici, ad Ecclesiam redeuntes, non prius recipiebantur , quam quἀeanque ab Adversa
rii, audierant palam exposuissent . Et Norinus lib. a. de paenit. cap. 7. citat Augustinum sermone 39 a. cap alias homilia i9.inter so. ubi habet: Nolo talem paιientiam habean3 ehristianae
mulieres' prorsus revelent viror suos, non
propter earnem suam, sed propter animas illorum : omnino ergo moneo, ego
praeeipio , ego iubeo: Episeopus iubet, Gripus in me iubet. Nolite viros vepres permittere fornicari. Interpellate utra illos Delesiam. Non dico DLeer publicos, nos Proconsulim , non Vi.
eariam , non Comitem, non Imperatores,
sed Christum. In caeteris omnibur ancilialae estote viroram vestrorum, subditae ad
obsequium ; sed ubi ventum fuerit ad il-
Iud negotium, ubi vos Apostolus aequa- eis, dicens, uxori vir debitam reddat, similiter, ct uxor viro; elamate pro re vestra . Et Sermone 82.de verbis Domini, alias i . cap.8. Novit nessio quem
nemo novit. Ego volo publiee corripere, at tu quaeris iusseribere . Prosus nee
prodo, πee negligo : eorripio in Dereto pono ante oeulos Dei judicium
terreo cruentem conscientiam et pergus
deo paenitentiam. Hae charitate praediti esse debemus. Sunt hominet adulseri in domibus suis , in secreto peceant liquando nobis prosuntur ab uxo-r-bus suis, plerumque zelantibus , aliquando maritorum salutem quaerentibus ; nos prodimur palam , sed in isseereto arguimur, ut ubi eoutigit malum, ibi moriatur malum .
Obstant l. Si esset vera liaec Conclusio redderetur Odiosum paenitentiae Sacramentum , quia fideles venirent in suspicionem , quod violaretur a Conses Iario consellionis sigillum ; sed hoc est adeo grave malum , ut ei cedere debeat quodcumque, ve I Pae nitentis , vel Complicis bonum t ergo Z c. II. Sequeretur, quod multi homines iniqui falsis calumniis innocentes viros dehonestarent , auturpillime insaniarent ; sed hoc non est admittendum . ergo &c. lli. Nullum est fundamentum , quo credamus Christum praecepille complicis manifestationem ; precipue , qu uri Christus sit amator pacis, ct ex hac manifestatione odia inextinguibi lia oriri possent . IV. Conservatio inae proximi est praeceptum naturale, integritas vero confellionis est praeceptum divinum positivunia ,
sed praeceptum divinum positivum
cedere debet iuri naturali r ergo dcc. V. Infamatio est intrinsece mala r ergo in nullo casu permitti de-het. V l. nemo tenetur confiteri per interpretem, Sc hoc quia nemo te netur infamare seipsum : Ergo neque
quis tenetur complicis delictum ma-inifestare. Respondemus ad I. Quod ubi sunt rationabiles caussae , non est obligatio manifestandi complicem ; attamen a debet Paenitem inquirere Conscia sarium , cui sit ignota complicis persona ; & si nullum sit remedium , propter gravi sima incommoda, quae imminent, potest complicem reticere.
Ad II. Ad prudens Consessarii iudicium
pertinet, ut falsas calumnias hominum perditorum agnoscat, ac dete. gat, di innocentium virorum famam
245쪽
suuineat; unde nec facile omnibus Paeualentibus, praecipue mulierculis, Gebet credere ; nec ea a Paenitentibus inquirerς, quae ex ne ilitate inquirenda non sunt.
Ad lli. stinet admisso , quod Christus
instilue iit Sacramentum paenitentiae per modum judicii,hoc est tundamentum; per quod persona complicis deis beat in constitione aperiri. vel secundum statum, vel secundum pro- fe ilionem, vel etiam secundum nomen , si hoc necelsitas exigat , &nullum grave futurum damnum ti
Ad IV. dicitur, quod conservatio famae alterius est auris naturalis, si ille alius ad famam suam ius habeat; At peccati complex jus hoc amisit, quando peccavit; sicut amisit ipsemet Paenitens , quando peccatu asuum commisit, di ideo tenetur peccatum suum in confessione aperire; quanuis id fieri nequeat sine propriae famae detrimento, ad quam etiam quisque lus habet.
Ad v. distinguitur antecedens e infamatio injusta , ct non necessaria, est intrinsece mala , conceditur 3 infamatio justa , ct necessaria, negatur. In casu autem nulla est infamatio, quia , ut dictum est, complex quando cum altero peccavit, amisit jus ad famam. Ad VI. non est ratio, quod non teneamur confiteri per interpretemo, uia non tenemur propriae famae erogare; sed quia praecepit Christus , ut Sacerdoti , & non alteri, confiteamur. interpres autem , ut supponitur , nec est Sacerdos , nec
246쪽
De Inteiritate confessionis. An absolai possit m
ribundus , qui Ana tantum generalia doloris Uenit , S nullum peccatum in particulari
constetur p An quando Poenitens habet casus
reservatos , dimidiare possis confessonem p An
Confessarius teneatur interrogare Poenitentem,s aliquam habeat suspicionem , quod Paenitens,
vel ex oblivione, vel ex pudore , vel ex mala
sis , omnia ae singula peccata sua nou comsteatur p
primus est domoribundo, qui tantum in gene re constetur, se commisisse peccata , se peccasse . & sensibus destitutus non potuit peccatum aliquod in partieulari ex
i imere . Secundus casus est de mori
undo, qui confellionem petiit, & si-gua paenitentiae dedit in absentia Sacerdotis, sed adveniente Sacerdoto sensibus destitutus obmutuit, & nullum peccatum aperivit . Tertius casus est de moribundo, qui pariter sensibus destitutus , nec confeIlionem petiit, nec signa doloris dedit. In primo casu plures volunt, moribundum illum nec posse , nec deberi absolvi; quia, dice udo se peccatorem
esse, nullam suae conscientiae mani-
sestationem Confessario facit, super qua in fundari debet consessio,& ab Iulio,& sola dicit in genere se peccase
se, se esse peccatore. quod omnes ho
mines dicere solet, & de facto dicunt. Alii vero communiux docent, posse absolvi.Primae opinionis sunt defensores Abulensis. Navarrus . AI reE, Canus, Solus, Ledesma, aliique apud Diana. Secundae vero opinionis patroni sunt S. Antoninus , Richardus, vasqueZ, IIurtadus , quos adducit Cardinalis de Lugo. Pro secundo vero casu nonnulli absiolute negant, posse Sacerdotem licite &valide absolvere moribundum , qui eo absente consessionem petiit, aut tigna doloris exhibuit ; & huius opinionis sunt Petrus Pati, Turrianus, Alphonsus de Leone &c. Alii vero distinguunt, & asserunt posse, ac deberi absolvi moribundum , quando aliquis, qui fuit praesens, testatur Conissessario eum voluisse confiteri; non sic autem, si Consessarius non fit certior factus de moribundi intentione. Alii tandem sustinent, quod in omnibus casibus moribundus ille absolvendus sit , dummodo Consessario constet, eum dedisse doloris signa, Ee confessonem petiisse a etsi non sint Testes, qui id assierant eoiam infirmo , vel moribundo;& hujus opissionis esse volunt S. Thomam, S. Antoninum, Sylvestrum, Sylvium, VasqueZ, SuareZ,& alii apud Aversam. Pro tertio casu sunt . qui defendunt,
moribundum sensibus iam destitu tum , qui nec dedit, nec dare potest signa
247쪽
signa doloris, non posse nec valide , nec licite a Confessario absolvi ; &hujus opinio uis sunt La ymanus, Regina idus, Henrique Z , post Suarer , de Vasque E . Alii vero defendunt, posse ac debere in illa extrema nec ellitati moribundum absolvi sub conditione ;Precipue quando erat solitus chri illa ne vivere, & confellionem semel saltem in anno frequentare . Et hanc sententiam Giribaldus vocat valde probabilem , in praxi secutam , & sine haesiitatione practicandam, & pro e Roplures Do toles adducit. Dicimus I. Posse absolvi moribundum . qui in genere dicit se peccasise ;qui conseilionem petiit ante quantissensibus Gellii ueretur ; qui sensibus destitutus signa doloris non declit , nec confellionem petiit , sed tamen solitus erat se confitendi saltem semel in anno ; at in hoc ultimo casu posse ac deber i absolvi sub conditione. Prima Conclusionis pars probatur l. Sidetur casus, quod aliquis recordetur se commisi ille peccatum mortale , at Non recordetur cujus speciei peccatum illud mortale fuerit, sussicit ad validam ipsius consellionem , & ad validam quoque absolutionem, ut dicat se recordari commisisti: peccatum mortale , ct non recordari cuius speciei fuerit; sed hoc nota aliunde , quam ex impotentia oblivionis, quae illum impotentem reddit ad exprimendam peccati speciem : ergo ubi adest similis impotentia , eadem validitas quoque locum habere debet :atqui major impotentia est in eo, qui sensibus destituitur, quam in eo , qui obliviscitur : ergo si in eo qui obliviscitur , impotentia exprimendi speciem peccati reddit illum capacem , ut valide absolvatur ; multo magis in eo, qui sensibus destituitur, impotentia exprimendi peccata in specie,& solum manifestandi in genere , reddit illum ipsum capacem, ut licite & valide absolvatur. I l. probatur. Si ille talis, de quo Io quitur casus, absolvi non posset, ideo esset, quia de siceret confellionis integritas ; sed liaec non esset nisi integritas materialis,quam diximus non es e necessariam, & quae in pluribus aliis non intervenit,absque laesione validitatis consessionis: ergo ita pariter discurrendum est in praesenti casu. Pr
hatur minor . Potest licite absolvi, qui vel per oblivionem, ut dictu in est, vel per ignorantiam, vel per impotentiam, integi e non consteiuri ergo similiter licite & valide absolvi potest , qui in genere confitetur peccata sua, quando propter impotentiam ad speciem ct numerum eorundem descendere non potest. Secunila Conclusionis pars probatur I. ex Romanis Pontificibus . Leo Magnus Epist.9r. , quae resertur in cap. a nobis et s. docet; S liaec sunt eius verba ad Theodorum Episcopum Foroiuliensem: 2tiod si aliqua aegνit adine ἐιa fuerint aetera vati , ut quod paulo aste po-
care nos Catiant, tesimonia uas Me Iium eireamsontium , prodesse delent, ut si I ct paenitentiae ct Neonestiationis benefeium eonseqauntur: mediator Dei, O hominum homo Iesai Chripas hane praepositis Eecisse tradidit ρι- resutem, ut O eo Dentilat Iuthfusio nem paenitentiae darent, ct eadem fia-ιγῖδει isse3ione purgatos ad communionem seramenta Iem peν januam reconcitatiosis admitterent. paulus V. in Rituali Romano haec habete S; insereonstendum , Cei etiam antequam ineἱ-piat consteri, vox, s loquela aegri de clat, nutilus, ct signis eo fur quoad fri potest peceata paenitentis eunoeere , quihus at eunque , vel in genere , vel
in specie cognitis, mei esiam se constendi desiderium μι per se , si e per alior ostenderit , abysetetendas est . I l. probatur ex Conciliis. Concilium Arausicanum I. Stibiis Olmutescens prout salutam es baptizari , aut
paenitentiam aecipere potes , si volantatis praeteritae tesImoniam aliorum ter-
his lol eat , adit praesentis in Do natu, quo pilicet dolorem de neeat;ι signi rat . Concilium Carthaginense IlI. ut aegrotantes, si pro se respondere non possunt,eam loluntas esrum tesimonium sui dixerit , haptizensar; ι;militer e . de Paeuitentibus agendum est . Concilium Carthaginense IV. : B, qu; pa- nitentum in infirmitate petit , si eas, dum ad eam Saeerdos insitatus Uenit, oppressas in infirmitare obmutuerit, Celin phraenesim mersus saerit, dent test-
248쪽
De integritate Consessionis. 23 I
a II. Probatur Rationi hus l. vi casu, di duereris saetat ab Iastinem ab omnι. quo loquimur, Paenitens paenitentiam sentemiar Et ratio generalis est , quia postulans demonstrat dolorem, quem ex una parte nulla fit iniuria Sacra- de peccatis habet, petit Sacerdotem, mento , quum absolutio sub condi- cui consteatur, mani sestat, senera- tione detur , ct ex altera provideaturtim saltem, peccata, quae vult in con- summae & extremae illius Paenitentis fellione aperire: ergo nulla est ratio, necessitati. ut ei absolutio denegetur. II. Dum- Objiciunt I. Esse Peccatorem est comis modo haec omnia Confessiario con- mune omnibus hominibus , di illud sent . satis ipse habet, ut absolutio- idem Paenitenti impartiatur, sive stcujuscunque praesentia, sive non : ergo in eo casu potest Consessarius eidem Paenitenti absolutionem impa tiri, dummodo ipsi constet, quod Paenitens consellionem petierit. Tettia Conclusionis pars l. probatur. Paenitens , de quo est sermo in tertio casu, licet conselsonem non perierit , nec signa doloris dederit, si tamen christiane vixit , prudenter
credi potest, quod ideo illud totum
non praestiterit, quia tempus non habuit , & quod praestitisset, si tempus habuisset; sed hoc est lassiciens ad
dandam absolutionem sub conditione: ergo Conlatarius dare potest Paenitenti in illa extrema necessitate Constituto absolutionem sub condi-
II. probatur. Potest aliquando dubitari, quod signa, quae dat Paenitens sensi-hus destitutus proveniant ex vi mor-hi , ct ex animi dolore: & nihilominus eidem datur absolutio sub conditione e ergo pariter eadem absolutio
sub conditione dari potest Paenitenti, qui nullum signum doloris dedit, quia prudenter credi potest , quod dedisset, si tempus habuisset. III. probatur . Clemens VIlI. videns
hominem cadentem per S. Petri fa-hrieam, eum absolvit dicens: Si capax es , ego te absolvo dcc. Gregorius XV. dum esset Alexander Ludovisius, Hrchiepiscopus Bononiensis, in memoriali Confessariorum, Bononiae edito anno I 6a3. cap. I. de Brma Sacramenti paenitentiae num. 16. hanc
sententiam confirmavit, dicens; quia contingere potest moribundum esto
tantum attritum, unde damnaretur,
nisi absolvatur. S. Antoninus hoc linsum probat ex aut horitate Ritualis
Romani, scribens : Iomus, quia amN sit loquelam , vel usum rationis, si bese vivebat, quanuit nos petierit Sacramento , debex praesupponi eontritas,
dicere non est dare peculiarem notitiam conscientiae Paenitentis; sed hoc est necessarium , ut Paenitens valide absolvatur; ergo virtute illius generalis consessionis Paenitens non potest valide absolvi. II. Absolutio debet cadere directe super aliquod peccatum in particulari, ut reliqua omnia peccata indirecte dimittat: ergo debet Paenitens niani sestare peccatum aliquod in particulari, ut valide absolvatur,ac proinde non sufficit gene ratis. Hl.Sacerdos celebrans,& dicens
in principio missae: Confitere oee. Quae est consessio generalis, si sensibus destituatur, & moribundus evadat, uota
potest per illam generalem consessionem licite , & valide absolvi: ergo neque moribundus in casu, de quo. loquimur. IV. Si Conlassatius posset
credere testibus, qui dicunt, Paenitentem petiisse consessionem , con- sellio fieret per interpretem; sed confessio per interpretem damnata est a Clemente V Ill .r ergo &c. V. non est absolvendus moribundus, qui ex deliratione mentis expresse dicit se nolle consterit ergo neque absolvendus
est, qui nullum dedit consessionis si .gnum . UI. Si aliquis in lauicatione peccaminosa sensibus destitueretur.& moribundus fieret , non posset ei dari absolutio, neque sub conditionerergo nec pariter dari potest illi, qui. nullum dedit doloris stagnum. Respondemus ad i. cum Sinibaldo, qui
scribit: non esse necesse,ut Paeniten&is praebeat notitiam novam Sacerdotiis de re antea ignota, sed suffieit , ut seis accuset; quae accusatio fieri potest de ,, re aliunde nota, ut per se patet; fa -- cta autem sacramentali accusatione, ,, absolutio directe cadit super pecca- is tum in genere, prout est offensa Dei,
is & indirecte super peccata in specie.
is quod non debet esse mirum, nam re is liter omnia peccata tollerentur pero illam absolutionem , sed quia notia ,, explicatur, nisi peccatum in genere,
249쪽
se absolutio dicitur directe cadere superis peccatum in genere , & indirecte suis per peccata in specie , secundum
,, quam rationem non fuerunt manife-
is stata. Hinc sequitur , Consellariun is non solum posse , sed lege charitatis is teneri absolvere Paenitentem , quio tantum in genere se peccasse dixit; is quia cum haec sententia sit valde pro- ,, babilis. tum propter rationem, tum M propter auctoritatem Doctorum,lici in is te potest in praxi illam sequi, & ad hoc tenetur lege chari tatis, ut prositis aegroto ad aeternam salutem , qui si ,, forte non haberet, nisi attritionen ,, is damnaretur & cum bene sicio absolu- δε tionis salvus fieret , ita cum Suare E, VasqueZ , & alus, quos congerit, &,, sequitur Diana supia re I. 9. I.ugus,, sup.num. an.& A veila selis i6. ubi iaci - tat; posse absolutioneni impendi sim- pliciter, absolute, Si sine conditione, is ob allatam rationem . Si tot Docto- rum auctoritatem; idem valet si Pae- nitens unum tantum veniale dixisset, quia per illam absolutionem potest a ,, peccatis mortalibus iustificari; lia Lu- gus num. 2I. Sc Leander quaest.39. Ad ll. Responsio eruitur ex dictis. Ad li I. A lignatur disparitas, quia confestio illa Sacerdotis non est conse Ilio sacramentalis ordinata ad recipiendam absolutionem sacerdotalem it , foro Paenitentiae , qualis est consellio Paenitentis in casu , de quo loqui
Ad IV. Clemens VIII., qui damnavit
consessionem factam per interpretem, declaravit quoque hunc casum domoribundo , de quo est sermo , non comprehendi in suo Decreto , anno i 68. iv. Aprilis Etltestatur Bellarminus apud Coninctium , Sanci uni Stc. Ad U. Dicitur,quod in illo casu delirii, quando consessarius scit ex eo delirio repugnantiam provenire in Paenitente. notest ipsum absolvere, praecipue,s solitus erat christiane vivere , dcconsessionem frequentare. Ad VI. Haec respondet Tamburinus in methodo Consessionis lib. i. cap. IO.
L .n 12. ,, . Tunc non esse praesumen- dum attritum , atque adeo nec absol- , , vendum , docent communiter : sedis ego sub praedicta conditione: Si et ., capax abjolutionis, vix illum regulari riter sine absolutione dimitterem ;ν, non quia velim absolvere non dispo-
Ο situm, sed quia rarissime evenit, utri tam cito sentibus, quis dum actu pec- cat, destituatur, ita ut vicinus moris ti non velit suae saluti consulere peris aliquam contritionem. ,,. Eadem habet Antonius a Spiritu Sancto Disput. o. sess. 4. n. a . quibus addit citatus Giribaldus : Quia communiter videis mus homines vulneratos, vel in do-- mo Meretricis, vel in astu furandi, is si loqui possunt,petere absolutionem ;,, dc sic etiam qui in ad usornicandi senis si sibus destituitur,potuit in aliquo tem -- poris intervallo dedisse signa dolo- is ris, ac proinde sub conditione debetis absolvi . , , Pro Secunda Dissertationis parte , tres etiam pollunt distingui di enumerari casus; quorum primus est , praelatus , qui habet aut toritatem abibi vendia
reservatis, audivit a P.enitente reservata , dc non reservata , quaeritur , animi si illum absolvere a reservatis , stremittere ad inferiorem Confessarium . ut ipsum a non reservatis ahis solvat Secundus casus est, Praelatus an pollit audire a Paenitente consessonem reservatorum , dc pro non reser- 'atis temittere illum ad inferiorem Confessarium, ut audiat, Si absolvat Tertius casus est, Confessarius inferior an pollit audire dc absolvere Paenitentem a non reservatis, & remittere ipsum ad Praelatum Superiorem , ut eundem a reservatis , postquam audierit, absolvat 3 Pro primo casu asserunt Theologi, quod fere omnes conveniunt, non posse Superiorem, seu Praelatum , qui audivit peccata Omnia , dc reservata, dc non reservata, absolvere Paenitentem sacramentaliter dimidiate a reserva tis , & remittere illum ad inseriorem Confessarium, ut eum absolvat a non reservatis. Et ratio omnium est , quia integritas confessionis, Stabsolutio. nis, est de iure divino, a qua tantum potest excusiare necelsitas, & caussi urgentillima . Ex quo inserunt, quod sicut Paenitens tenetur omnia peccata subjicere clavibus, ita Superior, qui audivit omnia peccata, tam reservara, quam non reservata, tenetur ab omnibus absolvere Paenitcntem dispositum , Sc non habentem ex parte sua obstaculum, seu impedimentum . De hoc communi Theologorum consensu testatur Giribaldus Ide Paeniten-- tia
250쪽
De integritate Consessionis 233
tia tract. 7. cap. i6. dubio s. Pro secundo casu tres sunt sententiae , duae extremae, & tertia media . Prima esii petri Soto , Paludani , Navatri, Caietani, aliorumque vOIentium, po te id facere Praelatum, seu Supeliorem. Secunda est SuareZ , Bonacinae, Leandri , ct aliorum dicentium non posse. Tertia est illotum, qui docent, quod si adsit justa caussa, α necessitas urgens, possit id faere Praelatus ; si vero non adsit, non popsit facere. Ratio priorum est, quivi haec est consuetudo & praxis Praelatorum , qui ob varias & graves occurationes , quibus tenentur , tantasia temporis copiam non habent , ut omnia peccata Paenitentium audiant. Ratio aliorum est , quia integritas constitionis & absolutionis est de iure divino, ut habetur ex Tridcntino sess.1 l .cap. s. a qua proinde excusare non
poteli reservatio , ct nullus Superior potest in ea dispensare . Dicimus Il. Si justa adsit caussa ,& necessitas urgens, posse Praelatum reservata a Paenitente audire, & ab iisdem ipsum absolvere; pro non reservatis vero posse ipsum ad inseriorem Con- fellarium remittere, ut audiat, ae absolvat. I. Probatur Conclusio evertendo rationem primae opinionis . Occupatio Praelatorum nec est justa caussa, nec est uigens necessitur ergo rationea illius nequit seri conseisio non integra. Probatur antecedens ; non est talis causta, nec talis necessitas, ut possit pr.evalere praecepto divino: ergo non est justa caussa , nec urgens necessitas Probatur antecedens e Si
per aliam viam posset suae occupationi pi ovidere,non esset talis caussa, nec talis necessitas, ut praevaleret praece
pio divino; sed poteste ergo dic.Prohatur minor ἔ quia vel potest ipsum
remittere ad inferiorem Consessa rium, ut auctolitate, quam ipse hahet , a non reservatis abnolvat, & auctoritate, quam eidem communicat, ct delegat, absolvat quoque a reservatis ; Sed haee est via melior & expeditior pro sua Occupatione sublevanis
da, ct pro Constitionis integritate
servanda: ergo &c. II. Probatur. λlteia ratio, quam primae seutentiae deseirsores comminiscuntur,ei: piaxis, quam dicunt urgere,
Para VH. praecipue Romae ; sed hoc est penitus
falsum; nec enim maior Paenitetitiarius , qui est Cardinalis , nec Paenitentiarii minores, qui sunt Regulares in Basilicis, audiunt talatum reservata , ct pro non reservatis mittunt Paeis nitentes ad Consessarios ordinarios ; ut cuilibet Romae degenti notum est: ergo falso facto iunitentes, nequeunt bonum jus fovere. III. Probatur simul teitia Conclusionis pars , & evertitur secunda. Ex parte Paenitentis justa caussa & urgens necessitas excusat ab integritate con- sellionis: ergo etiam ex parte Consese sarii. Consequentia sequitur ; quia non minus pro Confessario , quam pro Paenitente, integritas Consessionis est de jure divino : ergo si admittit justam caussam, S urgentem ne-
cenitalem pro uno, admittit etiam pro alio . Probatur modo antecedens, enumerando caussas , propter quas Paenitentes pollunt aliquando tacere
aliqua peccata, quae passim apud A
IV. Probatur adducendo veram praxi romanae Curiae , quae haec est apud Giribaldum ; nempe . , , . Si Coiisessa-- rius urgentes habeat occupationes , ,. & negotiorum multitudinem, pote ,, rit, si peccata sint reservata cum cenis sura , auclitis reservatis absolvere Mais censura, ct paenitentem remittere alis inferiorem pro absolutione sacra o mentali peccatorum : Si vero fuerint ,, reservata sine censura, & ipse habeatis potestatem subdelegandi, poterit ip- is sum remittere ad inferiorem cum po- is testate ut absolvatur ab omnibus, ab is que eo quod ipse sacramentaliter abis solvat; & haec forte est consuetudo is romanae Curiae, quam C et anus ad ,, ducit, ut nimirum in casibus Papae rein is servatis, qui annexam habent censuis ram, Superior absolvat ab excommu- nicatione , ct paenitentem remittatis ad inferiorem pro sacramentali abso-- lutione peccatorum; aliamque pra-o xim non vigere, notat Aversa quaest.
Pro tertio tandem casu , qui est, an possit Confessarius absolvere Paenitentem a non reservatis, & pro reserva. tis ipsum remittere ad Superiorem , ut ab eo absolvatur Tres pariter sunt sententiae, duae extremae , ct tertia media . Prima amrmat, ct est Na-