장음표시 사용
261쪽
confessionem , quἰs est sacrilegiam. Nam
ha es tu Saeramentis novae lexis, qsos ciunt, quod figurant: essetius autem panitentiis est oceuitatio peccatorum oboeulos Dei .itentis ἔ ct bae oeeultatio significatur per saeramextam conseD-nii: ct ideosieat profanarra Saeramen tum, qui eanfeeret Corpus, Sahgui nem Chrisi de alio , quam de pane , ervino, ita esset revolans saerilegas
contra obaritatem militat, quia rearitas non requirit. q.od apponatur remediam peccato . quod bo no nesen ; Illud autem
tum . eum illud neseiat aliquis ut homo, Jed ut Deus . Tameu aliquod remedium adbibere debeι in praedima ea ut, qua utum potest sine remetitione eonfeseponis . sicut inbuendo eos , qui constestar , ct aliis diligentiam apyoneudo , ne corrumpantur per baere . Potes etiam ieere Praelato , quod diligentius vigilet Iuper Grexem suum : ita tamen, ut noudieat aliquid , per quod .erbo, vel nutu,
VI. Probatur Rationibus Iomnia juria prohibent peccare contra iustitiam; sed violare sigillum sacramentale est peccare contra iustitiam : ergo omnia jura prohibent violare sigillum sacra mentale . Minor probatur, quia est peccare contra fidelitatem , undo quilibet taliter peccans ad damni re. sectionem tenetur . II. Omnia juria prohibent peccare contra religionem ; sed violare sigillum est peccare contra religionem : ergo omnia jura
prohibent violare sigillum. III. Quod leges gravissimis paenis puniunt, supponi debet ab omni iure vetitum; sed leges fravissimis paenis puniunt sigilli
violationem, ut suo loco dicemus rergo sigilli violatio est ab omni jure vetita . IV. Quod omni tempore fuit in Ecclesia servatum, dici debet a Christo praeceptum; sed Ecclesia omni tempore servavit sacramentalis sigilli observantiam di ergo haec dici debet a Christo praecepta. si non scripto, voce tamen tradita , sed ab Ecclesia constanti, ct perpetua traditione servata. Ad hoc prohandum adducitur testiinoniuin Soromeni lib. . historiae
cap. i6. ubi narrati Presbyterum itaque aliquem vitae integritate quam maxime Dei latium , secreἔorum etiam
quam maxime tenaeem , ste δε plantem, hute ineio praefecerunι: as eum aece dentes , qui peccarant , acto vitae Isae
objiciunt l. Bonum commune praef renclum est hono particulari; sed aliquando revelatio sigilli respicit bonum commune: ergo praeserendum
est bono particulaii Paenitentis. II. Quando culpa , quae revelatur, est levis, notabile damnum Constenti nouintert, ct ex altera parte maximum
bonum potest Ecclesiae conferre ; sed maximum bonum praefert i debet levi damno tergo in linc casu licitum est violate sigillum. lit. Antiqua Ecclesiae disciplina quaedam peccata publica paenitentia puniebat; seo hoc erat violare sigillum tergo Sc. IV. Aliqui sunt casus, quibus confeIlio integra fieri non potest sine sigilli sacramentalis violatione; sed integritas consensionis eli de jure divino praecepto: ergo si violatio sgilli est de jure divino prohibita, sequitur, quod duae divinae leges inter se pugnent, & ne scitur quaenam ex illis debeat alteri praevalere , sicque in obscuro alus
Respondemus acl I. Quod observatio sigilli respicit maius commune bonum, quam quod ex violatione respiciatur; quia hoc aliud vel esset bonum temporale, quod bono spirituali cedere debet; vel esset bonum alicujus personae , civitatis, populi, & etiam totius mundi; observatio vero sigi uirespicit bonum totius Ecclesiae , quae praeferenda est toti mundo r unu Ofalsum est , quod observantia sigilli sit bonum solius Paenitentis , quum
contineat decorem , & manu lentionem sacr amenti paenitentiae , quod
pertinet ad totam Eccles ain,&quod redderetur odiosum, si sigilli violatio
Ad II. nunquam est leve damnum, quod per se destruit sacramentum a Christo institutum , & impedit animarum conversonem , quae Christi sanguine redemptae sunt ; S sic nunquam hoc damnum postponi debet damno cui cumque totius humani generis , quia hoc semper esset minus sacramenti valore , animarum salute, & totius Ecclesiae perversione. Ad Ill. Haec respondet Juveninus it Commentario Dissertatione 6. do
262쪽
De secreto Consessionis &c. a s
paenitentia, quaest. s. de contestione is mittere circumstantiam hujusmodi rI. I. , , Ex panis, quibus Iapsi damna- ,, perinde enim se tunc habet , ac si , , bautur, colligi non potuiste I. Eos ,, deesset copia Consessoris . Ratio est, graVς aliquod in genere peccatum is quia majus est vinculum ex sigillo,, comini siste et Si quidem multos, vel D consessionis contractum, quam sit il- maxime pios, reperire erat, qui de- , , sud , quod ex debito integre confi- ,, volio ius causa publicum paenitentiae , , tendi contrahitur. Nec mirum; Nam is stadium decurrerent. lI. Contendi- ,, I. Quoties duo praecepta concurrunt, is mus a fortio i i dignosci non potuis- ,, illud , quod praeter jus divinum posiis se crimen in specie , in quod Pae- is livum , coua plectitur etiam jus natu- ,, nitens lapsus fuillet: nam pleraques , , rate, alteri praeponderare debet: et go,, scelera , aut eadem, aut non multum , , cum ejusnodi sit praeceptum de secreis dis smili paena castigabantur : Qui ,, to constitionis servando , alteri mereis v. g. iacebant in proii ratione , eadem , , solitivo,quod est de integritate conis sordida veste induebantur , omne ς is se ilionis,debet anteponi; si . praecepta is simul genus ectebant, omnibus simul , , de non reserando secreto Conis ilio-
is imponebantur manus, omnes palam, se nis est praeceptu negativum de re in- di solem inter, antequam inciperet h- ,, trinsece mala , quae proinde nullo in is delium milia .ab Ecclesia pellebantur. , , casu liceat: e contra praeceptu de con-M III. Si quis ex paenitentia publica ve- , , fellionis integritate est praeceptum M nii let in genere in gravis alicujascri- , , amrmativum, cujus o millio certis in ,, Iis suspicionem , hinc t men nullam ,, cumstantiis innoxia eIlla pollit., , ,, incuriebat notam in farniae: imo cor- Ex hoc sequi tui a ictit Iima sacramenta- , , dis contritio, quam praesest rebat, di- ,, ligentia, quam adhibebat in decuris,, rendi. piae lix in lini stationibus. caelui ,, sdelium maxime crat aedificationi is .
sic Deo sotii fecerit, inquit Ciprianus lib. de Laptis, qui paenitem iam fa-Ηi sui, qui pudore delitii. plus ct virtutis, ct fidei de ipso lapsus Iut dolore eon everit : es auditus, O adjutus a Domino , quam eoatripaverat nuper, Iaeram
Delet Ecclesiam , nee ja n solam Dei ve
ly vero respondet, quod sola peccata publica non occulta, publicae paenitentiae legibus subiiciebantur, saltem extis Sigilli obligatio; quum enim ex triplici illo jure , & piecipue divino, dei endeat et inde sit, quod in nullo
pros sus casu , aut pollit, aut debeat, rumpi, vel violari: unde Estius I. 14.
scribit is . Quod si quaeres, m qua Scri- ,, plura fundetur hoc ius divinum Z re-
, , spondemus, in ea , quae praecipit Oc- , , cultorum peccatorum Consellionem ,, causia absolutionis a Sacerdote obtiis nendae ; atque omnino in eo . quod
,, Christus Sacerdotes constituit Vica - ,, rios ad solvendum, & ligandum. liveis ad remittendum , ct retinendum pe is cata, videlicet Mattit. 18. &Joan. Io. Canonum praescripto.
Ad IV. Casus, qui proponitur a Juonino citato est hic: - 0bi tres tantunia
is essem Sacerdotes, quorum unus ab
is solveret alterum ab irregularitate , a,, Inde enim per se consequens est, Sa is cerdotem tanqua in Cluilii Uicarium is debere per Consellionem peccata is cognoscere ; di quia a Consitente deo teguntur in ordine ad absolutionem , is qua tamen absolvendi facultatem, is ab eodem Sacerdote, tamquam Ui- is non habuisset: is enim Sacerdos, qui is cario Christi, percipiendam , eadem, , impenditiet absolutionem , integre is Consi teli non polliet tertio, nisi decla- is raret se requisita potestate destitu- , , tum quempiam Ιyraesbiterum absol- , , ville ab ira egulatitate ; ac proinde se, , extitisse causam quod ille Praesbiter ,, irregularitate innodatus, sacris deis derit operam : is & per haec ver hais idem ipse respondet. is Eo in casu, & similibua aliis, quibus sacerdos,, non potest absque sigilli infractione,
M sui peccati, aut speciem, aut gravio, talem accusare, teneri eum praeteris peccata debere caelare . Quamvis igio tur lege naturali quisque teneatur ad
, , secreti sibi commilli occultationem , o maxime quando ejus detectio specta-
., rei ad infamiam proximia ac prael , , rea lege canonica graves paenae con- ,, stitutae sint Sacerdotibus peccata sibi ,, confesta reveIantibus , ut patet ex ,, duobus Decretis supra citatis; prae- , , Cipua lamen vis hujus obligationis ,, nasci videtur ex jure divino, atque , , ex ratione sacramentit quo fit, ut
is nullo prorsus casu, ne quidem peri
263쪽
is culi vitae, Reipublicae, Regni, Anini is rum, nec ulla dispensatione eccleis salticae Potesatis liceat, vel mini-,ν muni peccatum ex confellione cognia ,, tum delegere. Hoc autem non ita
,, esset, si ex sola lege naturali, vel hu- is mana haec obligalio nasceretur. Nam is in multis cassibus alia secreta piodiis pollunt, di in legibus humanis potestis ab homine dispensari ; atque hinc;, etiam ratct,maius elle hoc vinculum, is quam lit ulla proini ibo servandi sese creti etiam jure durando sumata, , , quandoquidem S hic interdum dio spensetio locum invenit. ,,. Cum quo Dici .nus il . ita elle aidiam sacramen talis ligilli obligationem , ut in nullo casti, aut pollit, aut debeat, violari.
I. P. batur. Quae sunt in sacramentis
externis sunt Iigna illorum , quae fiunt in sacramentis internis: ergo etiam quod fit in externa observatione Sigilli sacramentalis es signum illius, quod fit in interno consei bonis sacramenta is: atqui hoc non potest elle ,
nisi quod paenitens exterius se Sacerdoti lubiiciens sit signum subjectionis, qua inretius se subsicit Christo I& pariter quod Saceruos Paenitentem -absolvens exterius est signum , quoa Christus ah solvit interius: ergo quando Sigillum sacra inentale violatur
tota injuria fit Christo , cujus vice Sacerdos peccata audit, & absolvit; sed injuria facta Christo est atrocillima tergo atrocissur a est Sigilli violatio, ergo ardi illima est Sigilli obligatio. II. Probatur. Desectus in munere, quod Christus instituit, & Christus imposuit illi, quE ad id muneris elegit,est pravi ses mus, ct omni gravitate puniendus; sed Christus instituit cum sacra me nio Paenitentiae Sigillum eidem sacramento annexum , & illius munus Sacerdoti imposuit : ergo grav illimus est defectus in Sacerdote, & omni severitate puniendus, violare Sigil
Ill. Probatur. Ex Tridentino Concilio
ses L 34. cap. s. haec habentur . Caeterum quemadmodum eonfitendi ferreto
nou vetuerit quin aliquis in vindietum
storum Icelerum. O sui humiliationem,
eum ad oliorum exemplum , tum ob Ee-eusae Uensae aedificationem, delitu sua publiee eιnsteri possit, non est tamen hoc
praecepto divino mandatum , nee fatis conquite humana aliqua lege praeeiperetur, ut delitu praegerrim secreta, publieaesent eonfessione aperienda. Unde eum a
Janctissimis, ct antiquissimis Patribus
magno unanimique eosenis Derela confessis Iaeran. entalis, qua ab initio Jant Iahcelsa Ha es , e γ modo etiam utitur , fuerit Jemper commendata . man Veseresellitur inanis eornm ealumnia, qui eam a Getino mandato alienam , imzentum humanum este, atque a PatrIIui in ciuellio Lateranens eongregatis initium habuisse , docere non verentur.
In quibus Concilii verbis observat eo Oportet, quod secreta consellio fuit semper a Patribus observata , tanquam a primo Ecclesiae aevo a Christo Domino instituta ; di proinde, quod eam in nullis casibus lic:tum sit vio
Opponunt I. Leo magnus Epistola go. scribit ad Episcopos Campani. e , Pec
cata in sacramentali Coniellione audii a non esse detegenda , Sc aliam non non addit ratione , nisi hanc; ne Fideles scilicet a consellione arceantur nullam autem fecit mentionem juris
naturalis, di divini . di ecclesiastici rergo signum est, quod altera apud
ipsiam ratio non erat; sed haec ratio non est tam areta, ut nos intendimus; ergo Sc. ll. Socrates lib. s. cap. 19. historiae, di Sozomenus lib. 7. cap. t .li istoriae,narrant quod Paenitentiarii iasngulis urbibus constituti peccata hominum publicabant, dum eos ad publicam paenitentiam adigebant; εe nihilominus nulla ecclesiastica paena fuisse mul statos, dicunt .lIl. Integritas in consessione es jure divino praec pia, di nihilominus super ea in aliquibus casibus dispensature ergo pariter , quan vis Sigillum sacramentale sit jure ivino praeceptum , POD sunt tamen dati calus, in quibus super eo dispensetur. IV. Conservatio pro priae vitae est de jure divino, di naturalit ergo saltem cum periculo propriae vitae non est servandum sacramentale Sigillum. V. Ecclesia potest sub excommunicationis paena praecipere Consessario , ut delegat peccatum aliquod in confessione auditum , ει hoc ob honum publicum ipsius Ecclesiae: ergo ius divinum aliquando cedere debet juri ecclesiastico. VI. Confessarius si a judice competenti
264쪽
interm e tur de auditis in conlassione. cevel jui ilice respondere: ergo non tenetur servare Sigillum. VII. Saltem de consensu , ct licentia Paen, tentis potest Consellarius illius peccatum Ievelare t ergo datur casus, in
quo licitum sit violare Sigillum. VIII. Pioponuntur quidam casus a Guillelmo Altilliodorensi in Summa Ilb. 4. tract. 6. quaest. 4. & sunt: vult Petrus ducere in uxorem Franci scam , quam Confestarius in conses.sione scivit rem habuisse cum Paulo , qui erat Petri Frater; Episcopus eidem Confessario praecipit, ut eos matrimonio coniungat. Insuper hoc ipsum impedimentum scit Nicolaus in
consellione, & ne excommunicationem iucurrat in proci amatione con i- natam, illud Parocho revelat. Denique, novit in confessione Sacerdos aliquem Clericum este ii regularem ,
& ea irregulat itate , quae dispensari non poteii ; Si Oericus ille vult ad
sacros ordines ascendere , potest Sacerdos irregularitatem suam revelare : S ad hos tres casus dicit Uillelmus idem , quod Dociores Parisienses assirmative responderunt; Sc illorum rationes has fuisse asserit. l. Quia tenetur tum Confessarius, tum Episcopus,impedire malum quantum poteti.
a. quia in fraterna correptione non adicitur proditor eriminis ille, qui illud revelat ei, qui prodesse potest, ct non Ohelle; sic bacerdos iste si illud revelat Episcopo, qui prodesse potest ,&nctu labelle,non peccat. 3. quia ille quieti mortuus, si viveret, deberet velle, quod revelare Iur . IX. Caesarius,
Nonachus Cisterciensis , refert quod quidam Monachus, qui Sacerdos nouerat, quotidie celebrabat; & quotidie aperiens peccatum suum in confessione , nunquam tamen ab ipso se abstinebat; & quod relatus casus ad Iunocentium ill hic respondit, consessionem esse revelandam , quia illa non erat Consessio , sed blasphemia. X. Episcopus habebat voluntatem conferendi cuidam Clerica beneficium , at postea noscens in consessione illum esse flagitiosum, noluit ei heneficium dare, di docetur a S. Tiro ma, quod hoc potuit licite facere. XI. Episcopus pariter statuerat Parochum suo munere privare; & noscens in
confessicine illud hujusmodi muuere
vere indignum esse , idem S. Thomas docet quod potest se in prima sua voluntate confirmare. XlI. Communiter admittitur, quod possit Sacerdos uti scientia in coiifestione habita ad procurandum aliquiad sibi bonum, vel ad elongandum aliquod a se malum:
Respondemus ad I. cum Estio loco cita into quod ergo Leo Epistola 8 o. ad , , Episcopos Campaniae prohibet peccata ta Paenitentium publicari, ne per hocis multi a pamitentiae remediis arceans, tur, una quidem caussa est huius Si- ,, gilli, non tamen praecipua, neque per, , se sum ciens . Quamquam eo loco,, Pontifex non agit de publicatione x, Peccatorum, quae fieret per Sacerdo- ,, tes, sed per ipsos Paenitentes, aut per, , Sacerdotes cum Paenitentium coi is sensu, & voluntate Ad II. Idem Est ius respondet ,eam peccatorum publicationem , vel ab ipsis Paenitentibus, ut apud Leonem, horint tu tantum , vel etiam jussit Paeoitentiarii consuetam fieri; vel a Paenitentiario quidem,sed ex consensu Paenitentium .
Ad III. Dicitur, quod haec est disparitas. inter integritatem consessionis , α observantiam Sigilli sacramentalis.
quod quando urget necessitas ex Scriptura. & Patrum traditione . lassicit perfecta contritio ad salutem sine ulla, aut saltem integra peccatorum. consessione, quia homines ad impost bile non tenentur: Ex Scriptura vero , ct ex Patribus, non habemus , quod
possit in aliquo casu consessionis Sigillum intringi. Ad IV. Dicimus , quod etiam cum riculo propriae vitae debet servari Si ingillum i quia Sacerdos, quando sust,
pit munus audiendi consessiones, ta cito pacto se obligavit etiam cum vitae suae discrimine se observare secretum, & bonum publicum Ecclesiae proprio ' privato vitae suae bono
Ad V. Negatur omnino antecedens quia Ecclesia nunquam mandare ρο-
test , quod sit juri divino contrarium. Quod si aliquis Ecclesiae minister id
leutaverit, nemo eidem debet ob temperare , nec excommunicationis paenam timere, quia nulla est, ct mani seste injusta. Unde subdit Tourue Iy. interpres Decretorum apud in
265쪽
tianum , de Paenitentia diu.6. c. a. turpiter lapsus est, ut & in aliis bene
multis, cum aliter pronunciavit.
Ad VI. Tres sunt responsiones I prima est Est ii, qui dicit, posse simpliciter
Sacerdotem respondere . se nescire; quia nempe nescit ut testis, qui teneatur iespondere verum judici illi, qui interrogat . Judex enim non PO teli interrogare Sacerdotem de iis, quae novit in confessione ἔ adeoque ipse eidem responde e non tenetur. Secunua est Maldonati . qui vult Sacer o tem in eo casu debere clicere , se nihil habere dicen cum I& traec sunt
sua verba de Paenit c. p. , . Aliua con-
silium mihi magis probatur , ne Sa- ,, Cerdos dicat, se nescire , sed consiri sat in tute tuo. & sortiter respon-
, , deat. se nihil polle uicere , quod au- is diei it in consessione, in unam aut al- teram partem. Nam hac ratione &is cavet mencacium , di magis defendit, , ius ecclesiasticum. & nullum relin- quit locum suspicandi, aut cuncta-
,, tione aut mouo respondendi M. Tertia est S. Τ homae i. a. q. ro. ar. I ad 2.
docentis. . . Dicendum, quod de illis, is quae homini sunt com sta in secretos, Per confestionem , nullo modo debet ,, testimonium se ire; quia hujusmodis, non scit ut homo , sed tanquam Dei, , minister, ct majus est vinculum sa- , , C amenti quolibet hominis praecepto. M Circa ea vero , quae aliter homini sub ,, secreto committuntur, distinguen - , , dum est; quandoque enim sunt talia , quae statim cum ad notitiam hominiss, venerint , homo ea manifestare tene- ,, tur : pura si pertinent ad correptios, Dem multitudinis spiritualem , vel , corporalem , vel in grave damnum
ν, alicujus personae. vel si quid aliud estis hujusmodi, quod quis propalare te-
De Iur vel testificando , vel denun-
,, ei and O; ct contra hoc debitum obli- ,, gari non potest per secreti commi D
Hd VII. Haec est respontio Τournely, cui nos subscribimus t is Discordes esse ,, hac in parte Theologos , aliisque a D, , firmantibus, negantibus aliis ἰ quo- , , rum momentis hic ex utraque parteis praetermissis, dicimus, quod &li spe- ,, culative loquendo , possit Sacerdos , is consentiente paenitente, eius secre- tum revelare; in pia xi tamen parce, & multa cum prudentia utendum esse hac Paetinentis licentia, propter gravissima , quae inde nasci pollunt, incommota a. Notandum inquit Estius il 4. distin. 17. q. t 4. Sacerdotem tali concessione non facile ; sed pradenter, o nonnist magna utilitate exigente, uti
debere; idque apud eos tantum , quibus omnino opus sis peceatum iunoteseere; ae multo magis ea vendum , ne subreptime aut dolose setat extra eonfessionem, sis. tegat; qua tu re prater fraudem,
etiawJacrilegii erimen admitteretur.
Ad VIll. Plaefatus V illelmus ad tres propositos casus ita respondet: quia, ut ipse refert, ita responderunt Doctores Parisienses; nimirum ad primum , Sacerdotem, qui ex confestione cognovit occultum illud impedimentum, teneri illud revelare; & haec sunt verba Nillelmi. is Ad hoc solentis dicere Magistri, quod in hoc debet
,, Sacerdos revelare confellionem , &,, non in singit sigillum conis Ilionis, o sed aperit; quia infringere importat ,, deformitatem , est enim in si ingere , , indebite revelare., , Ad alia dicebanto Parisienses, is quod damnum accidit... si taceat : scit enim quiddam , quod is est contra Deum, & si scirent illi, qui
, , conjunguntur, deberent se separare., , o Et rationes ipsorum erant l. quia te inis iretur tum Confestarius, tum Episco-- rus, impedire malum quantum potest. - ll. quia in fraterna correptione nono dicitur proditor criminis ille , quiis illud revelat Episcopo, qui prode is potest , ct non obelie, & non peccat. - lli. Quia ille, qui est mortuus, si vive-- ret, deberet velle, quod revelaretur. ,,
Ad haec tamen addit Tournely , quae sequuntur verba: is Verum, qui sint illiis Magistri Paris enses, an aliqui dum tD xat privati, an Facultas ipsa Theolo-
,, gica, non apparet; nec praeponderare
si potest ista res'insio tot solidi ilimis,
is quae hactenus prolata fuere, mome se iis, maxime post decretum Latera- , , nense anni i 2 et s. & Clementis VIII. se anni is94. Quem I 'Orro cordatumis virum movebit ista Magistrorum illo-- rum ratio λ Sacerdos in dicto easu non
- Uriuit sigillum quod deformitatem se importat sed operis. Egregia vero
subtilitas.& argutia. MAd IX. dicitur, quod omnes respuunt illam Caesarii narrationem, & uti fabulosam irrident : & ratio ipsorum est, quia impossibile onanino videtur,
266쪽
De secreto Consessionis &c. 249
Innocentium III., Romanum Ponti. possunt Superiores uti notitia illa adscem, aliua flatu ille in Concilio La
Ad X. St XI. S. Thomas Ouodlibeto s.
quaest. 7. art. i I. hanc si mat doctrinanir si vel non conserendo beneficium, vel ab ossicio removendo Clericum , suspicio esse possit violati sigilli confestionis, Episcopum notia
possse . aut beneficium non conferre, aut Clericum ab ossicio removere;
polle vero . si nulla si suspicio i nulla autem suspicio esse potest, si Episcopus nulli consilium suum detexisset. Sic respondet Tournely, qui addit: Tutius videtu Legem a Clemente VII l. clatam observare is
Ad Xll. Communi, doctrina est, quod
non pallit Sacerdos Oh aliquod temporale det tinentuin evitandum dice te aliquid , ex quo sequatur indire-eta sigilli infractio . Potest autem Sacerdos ea notitia uti, ut ferventius
oret pro Paenitente. ut ipsum Ob. servet, & cust odiat diligentius. ut de aliis eum interroget , ut eidem opportuna media ad salutem proponat . Proponuntur autem casus aliqui, in quibus Consessat ius de opportunis remediis providetur . ne in tam perniciolu ii facinus incidat. Et sc ais Touinely enumerantur. l. Sacet uos,
qui ex sacramentali conseitione novit sibi paratas essΘ insidias. U.g. vinum, quo uti debet in sacrificio missie, veneno insectum esse , si a sacro celebrando se dispensare non potest, nec mortem essugere , nisi detegendo reum criminis, debet potius se morti obiicere, quam secretum consessonis aperire. II. Non potest Sacerdos ex- COIn unicatum , quem ex sola conis fessione cognovit, vitare: Sicut nee Parochus , qui eadem via novit impedimentum clit imens esse inter eos, qui matrimonio conjungi possulant, potest matrimonium denegare I aut
etiam indigno publice petenti Eueharistiani. lli. Non potest Superior
Sacerdos notitia per consessionem comparata uti, ut Paenitentem sibi subditum exterius puniat, ab aliquo ossicio arceat, aut suum ipsi suffragium pro aliquo munere deneget.
Limitationem apponit Suarer , si nempe suffragium publice ferendumst, secus si occulte: uno verbo, non Pers VII.
exteriorem gubernationem . Ita de creto suo anni Is9 . cie 26. Maii
prohibuit S. P. Clemens VIII. Tam
Superiores, inquit, pro tempore exipen-
et,quam Consefarii. qui postea ad Iuportoritatis grada fuerint promoti, eavea stdiligentissime . Me ex notitia , quam de aliorum peeeatis in eo estpone habuerunt . ad exteriorem gubernationem
utantur . Et die is . Decembris annia 682. Decr. S. Romanae Inquisitionis proscripta est sequens proposito, quae spectat utan scientiae ex conlati ione comparat aer, , Scientia ex confellio- is ne acquisita uti licet. modo fiat fineis directa , aut indirecta revelatione. is aut gravamine Paenitentis, nisi aliud
is multo gravius ex non usu sequatur, in cuius compalatione plius merito is contemnatur. Hanc autem proposi-- tionem auctores limitabant, nempe,
o quod sit intelligenda sunt verba decretii de usu scientiae ex confessioneis acquisitae cum gravamine Paenitentis, is seclusa quacumque revelatione , a is que in casu, quo multo gravius gra- ,, vamen eiusdem Paenitentis ex non is usu sequet e tur. Hanc vero proposi-- tionem DD. Consultores, quatenus
se admittit usum dictae scientiae cumis gravamine Paenitentis , statueruntis omnino prohibendam esse , etianiso cum dicta explicatione, sive limita-- tione, & praesenti decreto prohibent, is ne quis ultra audeat talem doctrio nam publice, aut privatim docere. Ad aliam Differtationis partem deve nientes , in qua quaeritur, quaenam sitsgilli sacramentalis materia Z Sunt qui volunt, omnia, ct singula peccata
cum suis circumstant iis, quae per confessonem sacram ei talem cognita ssunt Sacerdoti, esse materiam sigilli conselsonis: etiam illa, quae quan- vis per se non snt peccata , ex peccatis tamen oriuntur, ut irregularitas, defectus corporis occultus dic. t pariter peccata publica, quae in secreta consessione dicuntur, ita scilicet ut non possit dicere Consessarius se illa in confessione audivisse. Alii vero rectius , ct expressius dicunt, illa omnia cadere sub sacramentale sigillum,
quorum detectio sacramentalem conissessionem reddit fidelibus odiosam; unde si quis dicat , Paenitentem esse spurium, vel mulierem putridum ha-
267쪽
heie in ore flatum, & alia huiusmodi, quae in confestione cognosceret, sigillum frangeret; quia per troc redderet conteilionem odiosam . Dona autem supernatui alia. videlicet virtutes, revelationcs 5 c. non sunt materia
sigilli sacratiientalis , sed naturalis, oui ante tamen vita Paenitentis , quia poli ino item pollunt manifestari. Dicimus II l. materiam sigilli sacramen aliscite illa omnia, quae reddunt Pae- Ditentibus confestionem odiosam.
I. Piobatur. illa omnia cadunt sub sigillum laci amentale. quae obscurare, iacimini.eie possunt famam P.enitentis,& quae ex coniellione cognoscuntur; sed haec ipla reddunt consessionem odiosam : ergo illa omnia cadunt sub
sigillum , quae reddunt confessionem Odiosam . Major est cella; quia an hoc inductum eli sigillum sacramentale, ut Paenitentium famae consuleretur. Ninor negari non potest, quia cuique displicet propriae famae Obscuratio, vel diminutio. Consequentia sequitur.
II. Probatur . illud omne cadit sub sigil- Ium , quod scitur a Consessario per conlastionem, & dicitur a Paenitente
in eadem cum rubore,& repugnanlia sed hoc omne, si sciatur, vel mantis Betur. reddit confellionem odiosam rergo illud omne cadit sub sigillum,guod reddit confessionem odiosam. e maiori non est dubium , tum ex parte Confessarii, qui aliter illud omne nescivisset, nisi per consessionem audivisset; tum ex parte Paenitentis, qui aliter illud omne non dixisset, nisi in consillione aperuisset . Minor nec pariter negari potest ; quia quod
dicitur cum rubore,& cum repugnantia uni, nemo vult, ut ab aliis sciatur. Consequentia recte insertur.
sionem, scitur, ut Deus, ct non ut
homo ; sed nemo Paenitens suspicari unquam potest, quod Deus propalet secrerum suum , praecipue si respicit famam suam et ergo si Consessarius illud ptopalat ut homo loquitur,di non
ut Deus; sed quod dicit Consessarius,ur homo, & non ut Deu ς, reddit con-1essionemodiosam: ergo S c. Probatur minor subsumpta;quod loquitur Confessarius,& Deus non loquitur. sed reticet, cum peccato loquitur, & non ut Deus: Sed quod cum peccato Io-quitur Consessarius, displicet Paeui-Ientir ergo quod loquitur Consessa rius ut homo , ct non ut Deus, odiosum redditur Paenitenti. Arguunt I. Voluntas peccandi , quae non habuit peccati esse lum, non cadii sub tigillum ; sed voluntas illa reddit consessionem odiosam Paenitenti: eigo non omne, quod reddit conlassionem odiosam Paenitenti, cadit sub sigillum . it. Si Confessarius
non ahsolvit Paenitentem , non est
consellio; sed ubi non est confessio,
non est obligatio sigilli: ergo in illo casu non est obligatio sigilli: At si
diceretur a Confessario, quod non absolvit, hoc esset odiosum Paenitentirergo non omne. quod est odiosum Paenitentia adit sub sigillum. lli. Peccatum Complicis non est peccatum Paenitentis ; sed quod non potest peccatum Paenitentis non potest reddere eidem consessionem odiosam e ergo vel non cadit sub sigillum peccatum complicis adeoque revelari potest: vel si cadit, dicendum est cadere sub sigillum , quod non reddit consessionem odiosam. lU. Dicere Paem tentem esse sciupulosum non est dicere
aliquid, quod ipsi reddat conseilionem odiosam ; sed Consessarius, qui
dicit Paenitentem esse sciupulosum , , si angit sigillu sacrametale: ergo frangit sigillum sacramentale , quod non reddit confestione odiosam Paenitenti. Respondemus as l. negando majorem;& ratio est, quia voluntas illa est propositum peccandi , propositum autem peccandi est verum peccatum :ergo voluntas illa peccandi est ve-Tum peccatum et ergo voluptas illa peccandi , qua lavis nullum habueriteflectum, cadit tamen sub sacramentale sigillum. Ad II. negatur maior, & dicitur quod
confessio illa est vere sacramentalis, licet non completa ; est enim pars sacramenti, etsi non conjuncta cum Brma sacramenti, quae est ab Iulio; ex omni autem consessione sacramentali, sive completa, sive incom-Pleta , nascitur obligatio sigilli. Ad ril. dicitur,peccatum complicis cadere sub sigillum; & hoc tum quia
reddit odiosam consessionem complicis,tum etiam quia reddit odiosam ipsi Paenitenti, quia ex peccato com
plicis , quod aliquis sciat. potest devenire in cognitionem peccati ipsius
268쪽
De secreto Consessionis &c. 2s I
Paenitentis. Et haec est doctrina Giri-1 baldi, qui Dactatu . de sacramento Paenitentiae cap.r8. de sigillo consessioni ἀ dub. 4. haec scribit: is Quaeres, , , An solum peccatum Paenitentis, sed .i etiam peccatum complicis cadat sub ,, sigillo sacramentali Z Contingere aliis quando solet , Paenitentem , sive ex is necessitate ad explicandum peccatum ,, proprium , sive absque necessitate exis simplicitate & nuditate mani sestare,, in confessione peccata aliena , siveis complices sui peccati, quaeritur ergo,, an ista debeant sub sifillo caelara Resp. affirmative, quia id spectat ad G securitatem , & libertatem confesso-M nis, Cum ex naanifestatione peccatiis complicis saepissisime cognosci potest, , peccatum Paenitentis; tum quia illais manifestatio , sive ex necessitate, si- ve ex simplicitate, fuit orclinata ad se explicandum peccatum proprium , &is sic debet sub tigillo celari; ita cum se Soto , Ledesina, Palud. , Suar eZ , L
es A vei sa quaeli. 28. sest. a. quod adeo M verum putat Ant. a Spiritu S. iram. Is 29. ut nec de licentia Paenitentis is possit Constillarius manifellare pecca- ,, tum complicis : opposituin tenent
,, Suarer, Hurta lus, Praeposit. & Mal- , , der. , apud Aversam , quia sigillum . ,, obligat dumtaxat in favorem Paeniisse te ut is , quo cedente juri suo, factum is complicis non debet amplius sigillo
is gaudere sacramentali; remanet Ia -
men tigillum naturale conservandi ,, famam proximi; quare , supposita liis centia Paenitentis, manifestatio com -- plicis non esset sacrilega contra Reli- ,, gionem Sacramenti, esset tamen inisse justa contra famam proximi pro qua-
Ad lv. Idem Giribaldus citato loco dicit i is quod esse scrupulosum, timi- dum, pusillanimem,& alia hujusmodi, is licet in se non sint peccata, reductive,, tamen spectant ad materiam consenis sionis, quae gravis & odiosa redditur, is non solum per manifestationem pec- is calorum , sed etiam eorum omnium, is quae Vel per se , vel per accidens, di- , , recte , vel indirecte, verecundiam, o vel confusionem. vel aliquod dam- , , num paenitenti afferre possunt;sic Ho-
is ipsum Sotus, Suater, Coninch, Bona-Para VII. is cina, ct alii; quan vis Diana resol. so. teneat, non frangi sigillum a Confes- , , sario dicente , Petruin sibi caput ob- ,, tundere suis minutiis , aut suis scru- is pulis; ita etiam Lugus , ct Aversa;
is quan vis cavendum sit . ne cum Oilenis,, sione Paenitentis, aut scandalo aliori rum,lauiusmodi Paenitentis desectus in is fabulam . aut derisione in adducat; is quod verum puto, si huiusmodi de- , , sectus sint per se noti extra consessio-
,. nem, si enuia non cognoscantur, ni Iim ex consessione, censeo etiam illos c
is dere sub sigillo, quia talis manifesta- is tio potest paenitenti obesse, ne eliga is tur in Praelatum, vel in alia officia, ut is recte advertit Thomas Tam bur. ia
Pro illa Dissertationis parte, in qua quaeritur, quas obliget personas sigillum sacramentale Hennus hanc fir- mat conclusionem et M Omnes illio obligantur ad sigillum , qui proximeri vel remote , directe vel indirecte, o verbis, aut signis, aliquam materiam is sigilli norunt ex coniellione. - Τοurnelymagis in particulari dicit: ,, se obligare l. Sacerdotes, qui confes-
is siones exceperunt; Il. Superiores, a
se quibus postulata est licentia absolvenis di a casibus quibusdam reservatis; ,; III. Doctores, seu illos omnes, quiis consuluntur de re ad conseisioneia is sacramentalem pertinente ; IV. Inis terpretem aut Internuntium , cujusis ope Paenitens uteretur ad sua pecca- ta Sacerdoti detegenda ; U. Eos, quiis furtive aut casu , confessionem au
is diunt. Addunt nonnulli St eos, quio scriptam alicujus confellionem repe is riunt; Vl. I. aicum , qui se Sacerdo- tem finxit, ct confellionem alicujus M audivit . ,, Giribaldus citato loco dub.2. asserit , ad sigillum sacramen tale teneri principaliterConfessarium, Interpretem , illum , qui prope confessionale existens peccata audivit, Superiores a quibus habetur facultas absolvendi a reservatis, aliosque , qui occasione sacramentalis consessionis peccatorum notitiam habent; &haec quidem inconcussa sunt, solum ergo remanet difficultas de Paenitente, an ipse teneatur ad sigillum i di de illo qui legit cariam, in qua a Paenite te scripta fuerunt peccata; pro quibus. Dicimus IV. Panitentem non teneri
269쪽
peccata, quae ipsemet in confellione aperuit; teneri tamen sub sigillo naturali ad Celandum defectus, si quos ratione consessionis in Consessario
Priu a Conclusionis pars probatur I. Sigillum faciamentale inductum est in favorem Paenitentis; sed quilibet potest jut i suo cedere : ergo Pariter potest Paenitens juri suo in sigillo sacramentali cedere t ergo potest peccata sua , quae iam Confestatio aperuit , alteri narrare siue sigilli sacramentalis fractione, M. probatur . Si aliqua esset ratio , ob quam non posset Paenitens peccata sua in consessione dicta alteri narrare , maxime esset scandalum, quod ingereret illi . cui narraret, Vel aliis, qui ipsum audirent; sed sicandalum Praecise qua tale non importat sigilli sacramentalis fractionem: ergo paenitens sua peccata alteri nariando,quanuis scandali criminis reuS esset, non per hoc tamen esset reus violati sacramentalis sigilli, Secunda Conclusonis pars probatur I. Paenitens tenetur seruare silentium in iis , quae Confessarium respiciuut, quemadmodum tenetur Confessarius e ga ipsum, quanuis non eodem modo ; sed non tenetur servare sigillum sacramentale: ergo tenetur servaresgillum naturale r maior est certa, quia debet servari suo modo aequalitas inter Confessarium, & Paeniteu
II. Probatur. Paenitens manifestans deiectus Consessarii. quos iu confesti ne agnovit, non facit injuriam sacramento, sed tantum lacit injuriam Consessario a sed quia non facit inj riam sacramento, non violat sigillum sacramentale: ergo, quia facit triuriam Confessario , violat sigillum
Dicimus V. Illum, qui invenit cartam, in qua a Paenitente scripta fuerunt
peccata, teneri peccata caelare , non
sub sigillo sacramentali, sed sub sigillo naturali. Conclusio est Suareta Saliorum contra FacundeΣ, & plures alios, quos citat, & sequitur Diana. Prima conclusionis pars probatur I. Scriptura illa non est conselso sacramentalis ; ergo quae in illa continentur possunt manifestari absque Sigilli sacramentalis laesione, quod tantum
in conlallione locum habet. Proba tur antecedens . Scriptura illa est prae paratio ad confestionem: ergo non est conisilio sacramentalis. II. Probatur. Quod inservit ad peccatorum memoriam, Vel excitandam , vel Conservandam , non ingreditur Consessionis sacramentalis rationem a sed quod non ingreditur sacramentalis confessionis rationem , nullam inducit Sigilli obliga tionem : ergo qui
invenit cartam , de qua loquimur, nul Iam contrahit Sigilli sacrament Iis obligationem . Secunda Conclusionis pars probatur, quia, ut ait Girihaldus . is tenetur ta- ,, men , qui cartam invenit eam caelari re sub secreto naturali, S sub debitois justitiae, & peccabit mortaliter , nouis solum revelans , quae legerit, sed ,, etiam apud se legens , quando cogi,O- is scit in ea carta contineri peccata ἔ,. quia facit injuriam alteri sic explican - , , do ejus peccata: & inde lunex nonis potest uti tali notitia, nec inquirereis de hujusmodi peccatis, sive per se in-
,, venetit, & legerit cartam, sive co- gnoscat Testes hac via didiciise deliis fia alterius ;& multo minus illa judiis cialiter punire, quia illa delicta suntis secreta, & illorum manifestatio ce- deret in gravem irreverentiam sacra- menti, pro cujus susceptione illa ,, Scriptura facta est, ut admittunt nouis solum auctores primae sententiae , scdis etiam Aversa sect. f.,, Arguunt I. Etsi Paenitens non teneatur caelare peccata sua , tenetur tamen caelare illa, utpote in confessione dicta, quia tunc peccata illa sunt pars Consessionis sacramentalis: ergo ad illa caelanda utpote in confessione dicta , sub sigillo sacramentali tenetur . I l. Paenitens potest cognoscere deie-inis Consessarii etiam extra consessionem e ergo si illos in consesson Cognoscit, non tenetur eosdem sub sigillo naturali occultare. lli. Carra illa est quaedam incohatio conse Gsola ise ergo est pars illius: ergo indu cit sacramentalis sigilli obligationem. lv. Quatavis Carta , de qua loquimur, non inducat obligationem s-gilli , si consesso est facienda, inducit tamen, si confessio est facta i sed qui invenit cartam nescit an Consenio sit facienda, vel facta : ergo semper contrahit obligationem sigilli. Major
270쪽
De secreto Consessionis M. as 3
probatur I quia ex dictis a nobis, qui audit pecca ta, quae Paenitens confiterur . ad sigillum tenetur: ergo pariter tenetur ad figillum qui legit peccata Consessionis jam lactae. Respondemus ad I. negando antec dens , quia sigillum confestionis non obligat Paenitentem , sed Conlassa rium: ersci potest Paenitens peccata sua alteri narrare etiam utpote in confessione dicta ; nullam enim iniuriam facit, nec Sacramento, nec Co
fessario ; et si aliquam sibi ipsi ficit. potest iuri suo renuntiare, ut dictum
Ad Il. Diversus est casus, quando Paenitens cognoscit defectus Consessarii extra consessionem. & quando C gnoscit in consessione; sicuti diversus est casus, quando Consessarius scit
peccata Paenitentis in confessione, diuando scit extra consessionem et une pari & proportionato modo in utroque casu loquendum est. Ad lli. Negatur antecedens quia carta illa non est inchoatio confessionis, sed praeparatio ad illam; praeparatio autem consessionis non est consessio, quia praeparatio ordinatur ad confessionem iaciendam e ergo non est con
Ad IV. dicitur, quod haec est diversitas inter illum , qui in carta legit pece ta, a inter illum, qui audit peccata in consessione, quod hic scit, & noscit
peccata ratione consessionis, cui fortuito redditur praesens, ae proinde imnetur servare revereatiam Sacrameato servando silentium , quod eidem Sacramento divino praecepto est annexum ι non sic autem, qui iesit inearia, ut de se patet. Pry ultima tandem Dissertationis parte, in qua quaeritur dae paenis, quae sinat a Legibus statutae contra sigilli sacramentalis v iolatores, dicimus, quod cap. Saeer , & can. atriusque Iexus imponitur paena depositionis, non qui dem latae sententiae . sed sententiae a Judice ferendae . Imponitur quoque paena irregularitatis , nec etiam ipso steri incurrenda, sed post ludicis sententiam . Ulterius imponitur perpetua pellegrinatio. vel perpetua paenitentia in monasterio perficienda a ut ex iisdem textibus eruitur. Hinc occuirit casus, in quo si Consess rius dicat. se habuisse licentiam a Paenitente mani sestandi aliquod peccatum suum. 2 Paenitens negat se hanc licentiam dedisse, cui credendum sit SuareE citat Theologos, qui dicunt, consessario imponi onus probaadi; alii autem aliter discurrunt. Omnestamen unanimiter advertunt, Consese satium rarissime, & maxima cum Hudentia, uti debere hac licentia, stipsi a Paenitente obtinuerit.