장음표시 사용
251쪽
varri. Ualentiae, Medinae . Bordoni ta reservata sunt absoluta indirecte&c. Secunda negaei. S est Vasque Ε,
Cani, Sylvii Sc. Tertia distinguit,
quod si sit caussa rationabilis. α ne- cellitas urgens, pollit; non pollit vero, si haec non adsiti & hanc dicunt esse sententiam S.I homae, SuareE , Leandii, ct aliorum . Rationabilem autem caussam dicunt esse , si instet piaeceptum communionii, si obligatio celebrandi sacrum , & non pollit si noscandalo illa omittere, α sine infamia; nec tunc sit facilis ad Superio
Dicimus lil. Inseriorem Sacerdotem , & ordinarium Coti fellarium, non posse
absolvere Paenitente in a non reservatis, & mittere illum ad superiorem ,
ut ab eo absolvatur a reservatis, sine rationabili caussa, ct urgenti necellitate; polle tamen, si adsit caussa lationabilis , & ne cellitas urgens. I. Probarur. Sola caussa rationabilis , &sola urgens necellita , potest facere ,
ut Constitio a Paenitente dimidietur: ergo etiam haec sola posset facere , ut dimidietur a Consessario: ergo sin illa dimidiari non potest. II. Probatur . Rationabilis caussa , &necessita, urgens, facit , ut peccata non reservata absolvantur directe, ocindi recte absolvantur reservata I Sed hoc sum cit ad salvandam integritatem confestionis, & absolutionis : ergo quando adeli rationabilis caussa, dc urgens necellitas, nullum infertur
integritati Consellionis praejudicium ;inferto vero, quando non adest .
Opponunt I. Ita est de iure divino integritas Confessionis, ut in ea nullus Superior possit dispensare , nec summus Pontifex, qui potestatem non habet supra ius divinum i ergo nec rationa-hilis caussa , nec urgens necessitas pos Iunt ab integritate Confessionis excusare. II. Si cum rationabili causesa potest Confessarius ordinarius ab solvere Paenitentem directe a non reservatis , & in directe a reservatis , Potest etiam simplex Sacerdos non approbatus cum lationabili caussa absolvere Paenitentem directe a venialibus, pro quibus potestatem habet,&in dilecte a mortalibus, pro quibus potestatem non habet; sed hoc nemo dicit, nec dicere potest e ergo Sc. III. Peccata , quae semel sunt absoluta, nequeunt ite i ii absolvi: ergo si pecca- a Confessario ordinario, non est opus, ut iterum a Superiore directe absolvantur .lV. Ralionabilis caussa, ct urgens necessitas,non excusant ab absolutione Censurae , sed eam semper debet pratinittere Superior. ut etiam a nobis dictum est e ergo pariter neque excusant ab absolutione reservato
Respondemus ad . I. Quod nemo dispensat, nec dispensare potest in integri- rate Confestionis , quia de jure divino est; sed tantum sit quod in eo casu Contalionis integritas locu non habeat; S hoc quia declaratum supponitur non urgere praeceptum integritatis Consemonis in illo casu. Aliud enim est dispensatio praecepti,
aliud vero decia latio, quod praecep tum locum non habeat in aliquo casu ; primum fieri omnino nou potest, secundum autem potest.
Ad II. Dispar est latio inter Confessa rium ordinarium, & simplicem Sacerdotem non approbatum , quia ille habet jurisdictionem, hic vero non habet; nec absolutio a venialibus jurisdictionem supponit, quia etiam vi potestatis ordinis fieri potest ; quum fat quoque virtute sacramentalium ,
Ad lil. quae sunt absoluta uno modo non pollunt eodem modo absolvi, sed altero moaci at, solvuntur; nimirum absoluta fuerunt in directe. &deinde absolvuntur directe. Et hoc praesertim debet lacere Paenitens , ut suae obligationi satisfaciat se sistendi Superiori, ut a reservatis absolvatur, quam obIigationem eidem qu que inculcat Confessarius ordinarius , quando ipsum a non reservatis absolvit.
Ad IV. Dicitur, quod diversa est ratio
in censura , ac in peccatis, quae fiunt reservata I censura enim absolvi non potest, nisi a Superiore , & ab eo , cui Superior specialem delegat potestatem , cujus proinde absolutio venit sub concessione generalis potestatis absolvendi a calibus reservatis. Sunt etiam aliae rationes. propter quas sub concessione absolutionis a reservatis non venit concessio abὶlutionis a censuris ; & praecipue quia incensuris habere potest locum tertii damnum, Ecclesiae laesio, Immunitatis
252쪽
De integritate Consessionis. 23s
tis offensio , ct aliae apud Auctores
videndae, quae in peccatis tantum reservatis Iocum non habent .
Pro tertia Dissertationis parte, sunt qui putant, nullam habere obligationem Confessarium interrogandi , Sc examinandi Paenitentes; & ratio ipsorum est, quia onus Consessarii est audire,
& absolvere, non vero interrogaIC.
Attamen quaesitum, quod nos proponimus , non est hoc; nos enim supponimus , Confessarium habere suspicionem , quod Paenilens, vel ex oblivione , vel ex pudore , vel ex mala fide , omnia dc singula peccata sua non confiteatum, δc in hoc casu quaerimus, an Ousessarius teneatur illum interrogare Et in hoc fere omnes conveniunt, quod ipsum teneatur interrogare. Pioinde.
Dicimus i V. Confestatium teneri interrogare Paenitentem , s aliquam habeat suspicionem , quod Paenitens , vel ex oblivione , vel ex pudore, vel ex mala fide, omnia & singula peccata sita non confiteatur.
I. Probatur Conclusio. Si Paenitens sit
rusticus , & nesciat examen peccatorum facere, tunc non debet Confessarius ipsum dimittere , dc ei dicere , ut exastius examen faciat, quia semper erit in eadem impotentia, in quae prius fuit: ergo debet ipsum potius adiuvare ; sed non potest assiuvare nisi
per interrogationes : ergo tenetur ipsum iri terrogare.
non sunt , Sc exactum praemiserunt examen , attamen Confessarius dubitat, vel non dicere omnia peccata, vel omittere circumst antias , quae sunt necessario aperiendae . Etenim ex cap. omnis utriusque sexus,de Paenit. er remis. habetur, quod Confestarius sit Sacerdos diseretur. Ocautus, more periti Mediet i diligeου
Hai cte. Quibus verbis rationcm addit Giribaldus dicensr . Et ra-M tio est, quia Sacerdos tamquam Ju- ,, dex, & Dei minister non solum te-
netur ex ossicio cavere peccatum sis Paenitemis in mutilatione Confesse sonis, sed etiam ex ossicio curare M tenetur , ut judicium ipsum inte- gre fiat, non solum formaliter, quan se tum ad bonam fidem , dc diligenis tiam Paenitentis , sed etiam niate-Pari VII.
G rialiter, quantum morali modo fierio potest ; ita tenent S. Thona. Sylveli.,, Angei. Nauar. Cano , Suare , Vasi , , queZ, Lugus, Ocha via , Uillato ,, bos , dc alii, quos asteri , dc sequitur
nitentem commisisse peccatum prave , quod neque interrogatus confiteis tur, Si scit Paenitentem sacrilege ne gare , non debet ipsum absolvere, ex doctrina Suarez, dc aliorum e ergo tenetur ipsum interrogare, quando suspicionem aliquam habet , quod exma Ia fide peccatum aliquod gravi reticeat . Consequentia sequitur. quia quum pollit dari casus iste, di fori aliis aliquando detur, debet Consessarius se in tuto ponere,Paenitentem interrogando , quando suspicionem habet, illum ex mala fide reticere peccatum grave, quod commisit. Obstant I. non tenetur Consessarius a hibete diligentillimam industriam in conseisionibus excipiendis: erso nul
lo modo tetietui Paenitentem interro gare . II. Frequentes, Sc minutae Conteliarii interrogationes aliquando docent Paenitentes peccata. quae ipsi antea non noverant : ergo caulius est, quod Confessarii Paenitentes non interrogent , quam quod interrogent.
III. Quilibet debet piaesumi bonus, de
recte dispositus, nisi contrarium Clare, constet; ergo per solam suspicionem non debet Confessarius praesumere quod Paenitens per malitiam pec catum aliquod grave retieeat. lU Potest dari casus , quo Consen-rius agnoverit peccatum Paerulentis per confessionem alterius Paenitentis
complicis ; sed in hoc casu sine fractione sigilli nequit ipsum de illo peccato interrogare I ergo absolute Consessarius non tenetur Paenitentem interi ogare; immo in hoc casu tenetur potius illum non in Ierrogare.
Respondemus ad I. Verum esse , quod Consessarius non teneatur adhiber exactis limam diligentiam quantum ismpliciter fieri potest ; sed tamen tenetur adhibere moralem, dc humanam , per quam a Paenitente ea quaris rere debet. quae,considerata Personarum qualitate, judicare potest, suilla
Ad Il. Damnatur quidem excelsus in interrogationibus , sed commendatur
253쪽
discretio; unde vere fieri non debent interrogationes superfluae, & curiosae, quae vel possunt ignorantes peccata timere . vel puli Ios scandalizaro, vel seipsos Consessarior delectationis periculo exponere r attamen ex hoc non fit, quod non debeat Consessarius adhibere interrogationes necellarias , modestas , α oppor
Ad III. Dicitur. quod supponimus Con- rarium clare constare, vel quia Confessatius vidit ipsum Paenitentem paulo ante reccantem , & non vidit aIt ii Confessario peccaturi suum aperuisset vel quia Confessarius ex pu-hlica voce, & fama novit peccata Minnitentis. & scivit a Paenitente non ha- heri ut peccatat vel quia scit damnum alterius a Paenitente illarum, di non
Ad IV. Dicitur, quod nos non loquimur de peccatis , quae Confessariu per confessionem alterius Paenitentis agnovit ; iIta enim sunt tanquam si non agnovisset ratione sigilli.
De Veritate confislanis sacramentalis . An qui
mentitur in eadem graviter peccet p Au
qui leviter, etiam peccet 8 An quis posit mentiri in confessionesne peccato p
nis est altera conditio, quam diximus ad bonam consessionem requiri; &circa ipsam tres difficultates, qux
titulo proponuntur , examinandae supersunt. Circa quas C et anus a. a. quaest. 69. arI. I. ad 3. putavit, omne mendacium dictum in consessione esse peccatum mortale, ct irritum reddere sacramentum e communis tamen sentenistia est, quod solum mendacium circa materiam gravem, & nece lIariam, voluptarie, di advertenter dictum in confellione, sit peccatum mortale ;non sie vero si esset circa materiam levem . & non necessariam . Revera conlallio veritatem continere debet: ct hoc primo, quia constitio est peccati accusatio coram Sace reo-
e . qui vice Christi Iudicis officio fungitur, di dudici, in judicio praesertim sacramentali, exponi debet, quod verum est . Secundo quia consessio est infirmitatis manifestatio, quae fit Sacerdoti , qui pariter vice Christi
medici ossicium exercet; adeoque eidem debet Infirmus veridice mor-hum tuum declarare. Dicimus l. peccare mortaliter, qui circa materiam gravem in conseisione mentitur. Materiam vero graven ae illa , vel quando a Paenitente negatur moriale peccatum , vel circumflanotiam notabiliter aggravantem, qua do recordatur se commisisse:vel qua do paenitens confitetur ut mortale
quod est venialer vel quando Conisse satius interrogat de consuetudine ali erius gravis peccati, & paenitens il
I. Probatur Conclusio . Qui in materia gravi violat praeceptum, quod est divinum, mortaliter peccat ; sed qui mentitur in confestione in matertia gravi violat praeceptum , quod est divinum t ergo Sc. Probatur minor. Christus praecep t matellam conseiasionis, ut rem absolutam, Si necessariam
254쪽
De veritate Confessionis Sacramentalis.
riam in confestione ; sed qui mentitur in materia necessaria, mentitur in reg λVi: ergo praeceptum divinum estue re gravi. II. Probatur ex Patribus. Ambrosius lib. i. deIacob. & vlla beata cap. I. Nos est, quod cuiquam nostram adscri hamas aerumnam , nisi nostrae volantati. Nemo tenetur ad eulpam , ns voluntate propria deflexerit: non babent erimen , qua inseruutur reluctanti se voluntaria tantum commissa sequitur desi-Horum invidia, quod is alios derivemus.
Voluntarium l. militem elegit Chri Itur, voluntarium sertum Hi Diabolus autioratur . Neminem jugo stilitatis adferiptum possidet. nise se prius peccatorem aere ei vesdiderit. Quid earnem Iut infirmam ae samus membra no I ra arma sunt iniquitatis, O arma ju-siliae , Allectus igitur, aeon caro, auctor est culpae,earo autem voluntatis minisera . Nos ergo vendat uos volantas πψra . S. Augustinus enarratione ri. in Psalmum I i. t Deus tegat Inera ἔ nou tu . Nam si xu tegere . Iureis erubesceas, Medieus non eurabit. Sub tegmine mediet Ianatur vulsur. Iub tegmine vulnerati celatur vulnus.
S. Bernardus sermone I 6. in Canticataeuamquam ct de bis, qui religiose ve-s,ti, ct Religionem professiunt , Nonnunquam audivimus aliquor reminisei,
jartare impudentissime mala sua praeterita, qua verbi gratia aliquando, mei fortior gladiatorio , vel argute litteratorio gessere consilia , seu aliud aliquis Deiandum mundi quidem vanitatem favorabile, secundum animae vero Ialutem noeivum, perniciosam, damno sum; S.etularis adbue animi iudieium
es ιοe , ct humilis habitur, qui gestatur a talibus, uos sanitae novitatis smeritum, sed priscae vetustatis operculum, nonnulli talia quasi delendo, σ paenitendo rememorant, sed gloriam inten-xisse eoptantes, eommissa sua non diluunt , sed se ipsa illudunt: vim Deut
nos irridetur . Veterem hominem nouexuunt , sed soco palliant. Non prodλ- tur , aut projicitur vetus fermestum illueonfessione , sed statuiιur. Pudet reminisci quorundam tantam proterviam, ut non pudeat eor eum exultatione Iugenda
Ηum habitum eallide quempiam supplantaυerint, ct ei reumvenerint is negotio fratrem : aut ad talionem pro convicio,
eia reatissim, ides malum pro malo, aut malediesum pro maledicto, audacter res diderint . Dicimus II. venialiter tantum peccare qui circa materiam levem , seu vonialem, in contellione mentitur. I. Probatur Conclusio. Quaecunque m teriae levitas a mortali excusata sed in casu est materiae levitas et ergo a mortali excusat. II. Probatur. Peccatum, ex quo non provenit notabilis mutatio in mente Consessarii, neque ut Judex est, neque ut est medicus, non potest esse grave, quia nec judicium notabiliter
variatur, nec remedium z ergo tantum est leve.
Arguunt I. Qui in materia levi mentitur in conis Ilione, reus est sacrilegii; sed sacrilegium semper est peccatum grave : ergo qui in confestione mentitur etiam in materia levi graviter peccat. Probatur minor; qui reus est sacrilegii , peccat Contra virtutem Religionis , quae praecipit, ut dicatur vetitas in confessione , ratione reverentiae , quae Sacramen o debetur. II. Qui mentitur circa tempus, a quo confessus est, mentitur in matella levi, & nihilominus graviter peccat. III. Qui in confessione dicit peccatum aliquod veniale, quod non comis misit, graviter peccat; sed peccatum veniale est de materia levi: ergo, qui mentitur quoque in confessione in materia levi,peccatum mortale committit . IV. Qui mentitur circa statum proprium , graviter quoque peccat; sed aperitio status non est materia gravis: ergo circa materiam, levem potest quis graviter pecca
Respondemus ad I. Quod non omne sacrilegium absolute & per se est peccatum mortale, sed tantum tunc est, quando est in materia gravi; in mate ria enim levi ratione levitatis materiae non est in rigore sacrilegium, adeoque est peccatum veniale tam tum. Hoc patet in eo, qui furatur dein narium in Templo, qui ratione levitatis materiae committit veniale peccatum , & nihilominus ratione loci
furtum in Templo commissum est sacrilegium , quando scilicet est in materia gravi; puta si quis aureum in Templo furaretur. Ad IL Dicitur, quod tunc peccat mortali-
255쪽
taliter, qui mentitur circa tempus, a quo confessus est, quando temporis Cognitio necessario aperiri debet ad hoc , ut Conseliarius agnoscat Paenitentis statum; & tunc eli. quando in tempore continetur , vel peccandi consuetudo, vel peccatorum recidi vitas , vel occasio , quae dicitur proxima ad peccandum. Ad IlI. Τunc graviter peccat, qui irraconsessione dicit peccatum veniale quod non commilit , quando dicit peccatum illud veniale tantum,ct nullum aliud, nec mortale, nec veniale. Et tunc non ratione mendacii, quod leve est , sed ratione quia irritat . di nullum reddit Sacramentum propter materiae deficientiam. Ad lv. Si status PaenitentIs necessario aperiri debet Consessario, ut quando scilicet peccatum mortale talionei status mutat speciem , tunc mendacium circa ipsum statum est pecca tum mortale . Si vero liaec specialis ratio non adsit, tunc est peccatum veniale, & per consequens mendacium circa ipsum peccatum quoque veniale erit. Exemplum prioris partis est . quando qui dicit se copulam liabuisse cum muliere innupta, qua tamen nupta est. Exemplum vero p sterioris est, quando quis dicit se habuisse copulam cum muliere deformi , quae tamen formosa est.
De Veritate confessoris . An Poenitens aperire
debeat in confessione effectum , qui sequitur ad
caustam aliquam peccati , quae ab ipso voluntarie datur ; Au tero susciat explicare tantum caesam , quam voluntarie ded i p An s μει
cato annexa es censura, censuram incurrat, I
luntatem pravam antecedenter retractavit plan idem dicendum si de irregularitate, quando
peccato annexa es irregularitas p
sertatio ς part exempla I .aec proponuntur. Titius mandavit Cajo, ut occideret Sartorium : deinde mutatus est.& voluit retractare manda
tum , sed non potuit, quia Caius illico Sartorium occidit. insuper, propinavit homini venenum, at postea paenituit eum lacti, & voluit remedium pone ter sed non potuit , quia homo venenum jam hausit, ct mortuus est. Ulterius, dedit caussam voluntariam pollutioni, ac dein se voluit ea in impedire ἔ at non potuit, quia pollutiora sequuta est. Quaeritui, an in his casibus tussiciat Paenitenti dicere ; dedi
mandatum, ut adversarius meus occideretur . absque eo quod teneatur dicere . quod ratione ipsius mandati oc
cisus fuerit . qui est estellus sequutus vel an lassiciat dicere piopinavi inimico meo moi tale venenum , absque eo , quod dicendi obligationem habeat , quod ratione veneni propinati
256쪽
mortuus fuerit inimicus ejus t vel vo- nuat illius maIitiam, adeoque judi-luntat te procuravi pollutionem , at cium vatiat; effectus autem addit ma postmodum a propolito mutatus vo- Iitiam, si non sormalem, ut volunt tui eam impedite , ct nequivi; quia desensores secundae sententiae , sal- pollutio jam sequuta est temporis illo tem virtualem , ut ab iisdem non intervallo, quo eam nolebam ν an negatur; sed hoc sussicit ad varian teneatur dicere procuravi voluntarie dum iudicium Consessarii; ergo in ca- pollutionem, & subsequuta est; anta, fu, de quo loquimur, sunt motiva, vero sussiciat aperire tantum , quod quae notabiliter judicium Conses larii
Ptima sententia est illorum, qui docent explicandam esse, & caussam datam, ct effectum sequutum ; ct hujus sententiae sunt Sanchez, Solus, Lopez, Palaus, Aversa, aliique. Aversa autem vult hanc sententiam esse veram, quando prava voluntas non fuit retractata , S revocata, quia tunc verum est , quod ei lectus sequens eandem malitie denota inatione par, ticipat, & cum illa prava voluntate moraliter coniunguus ; secus vero si mala illa voluntas fuit per paeniten tiam retractata , quia tunc in Icrsumpitur continuatio ct coniunctio et e eius cum voluntate antecedenti. VasqueZ, qui pro hac opinione citatur, latetur tamen hanc esse communem praxim , dc dicit non esse impediendam .
Secunda sententia est illorum, qui docent,iann esse necessarium explicaro
in confessione effectum externum, qui sequitur, sed sussicere . ut dicatur caussa voluntarie data. Et hujus sententiae sunt Bonacina, Diana , Lugus, AZorius, Leander, alii addunt etiam VasqueL Dicimus l. Teneri Pamitentem explicare Confessario , & causam voluntarie datam, ct retractationem , ab ipso factam , ct effectum , qui non obstante illius retractatione. sequutus est I. Probatur . Ubi notabiliter Confessarii
II. Probatur. In cffectu, qui sequitur, continetur specialis obligatio Paenitentis , qui non continetur in voluntate antecedenti; ergo hic effectus est necessalici in Confessione explica ndus. Probatur antecedens.Continetur vel manifestatio damni illati per
occisionem sequutam, vel scandalum per pollutionem conceptum , vel alterius malitiae, quae in actu externo continetur , & non continetur in voluntate prava antecedenti; sed haec paeculiaris malitia necessario est Coii- fellario aperienda: ergo Sc. III. Probatur. Actio externa peccami nota addit distinctam malitiam actui malo interno ; sed effectus, qui sequitur, est actio mala externa: ergo ad dit specialein malitiam pravae voluntati antecedenti. Neque dicant, quod Per voluntariam retractationem di-ilinguitur etfeetus sequutus a volunta te antecedenti; quod non verificaturia actione externa peccaminosa , quae subsequitur ad astum malum internum non retractatum : ne dicant hoc, quia etsi disiunctus , ac discretus si te isectus, qui subsequitur,a voluntat antecedenti , per retractationem . semper tamen ab illo dependet, &ratione illius influxus, ipse sequutus est: ergo semper continet malitiam peculiarem, etsi ab alio derivatam, non in se ipso tamen formaliter coniniudicia variantur , ibi aperienda sunt motiva, propter quae variantur; sed in casu, de quo loquimur, notabiliter Cissessarii ludicia variantur:ergo aperienda sunt motiva , propter qu.evatiantur; sed motiva sunt prava voluntas antecedens, retractatio subsequens . & effectus , qui sequitur: ergoliaec Omlua necessario aperienda sunt in Consellione . Prohatur minor principalis argumenti; dc quidem de voluntate antecedenti conveniunt omnes , quod aperienda sit; retractatio vero dubitari nou potest, quod mi stitutam a
opponunt I. Influxus in effectum , ut ei lectus dicatur peccaminosus, debet eise actualis; sed huiusmodi non est influxus in effectum , de quo Ioquimur : ergo este tus ille non est peccaminosus i ergo non est necessario in
Consellione aperiendus. II. in Conis sellione sunt aperienda peccata, non enectus peceatorum; sed effectus ille non est peccatum, qa n vis sit ille peccati eisectus: ergo non est explicandus in Consellione. III. Effectus
ille sequi etiam potest , quando quis
257쪽
mu , vel ebrius est ; sed quando quis
dormit, vel ebrius est, non est capax Peccandi: ergo e flectus ille non est Peccam mosus. IV. Ubi non est liberta , non est peccatum ; sed supponimus habentem pravam voluntatem non potuisse impedire effectum t ergo non fuit in eo libertast ergo non fuit novum in eo peccatum, quod debuisset ratione ellectus Confessario aperire.
Respondemus ad Ι. Negando maiorem ;& ratio est, quia sufficit, ut influxussit virtualis . Et laeo virtualiter continetur in actione illa peccaminosa in suxus pravae voluntatis antecedentis , quia vii tute illius sit; & quan vis fuerit voluntas illa retractata , tamen non reti adlatus est influxus. qui adhuc persevelat, & virtute cujus actio subsequens eligitur . Et licet peripium non fleterat tunc temporis, itabat lamen , quando poterat impedire , ct non impedivit; vel quando poterat non exequi voluntatem pravam,
ct illam exequutus est . Ad II. Negatur pariter maior . quia est omnino falsa. in is enim dicet, quod non sint aperiendae consequentiae peccatorum, quae ut e flectus eoi umdem si
Dei in t proximo perniciosae & damni irreparabilis, tum in corpore ipsius, tum in antina igitur ex Adversarii
mente non est aperiendum in confessione scanaalum, pravum e Xemplum, ratione cujus proximus peccavit, amillio famae, vitae, ct bonorum, quae ex peccato provenerunt; et quae Omnia sunt coia sequentiae peccatorum, Sc flectus eorundem Quae omnia sunt absurda , ct a nemine sanae doctrinae Theologo admittenda. Ad III. Dato, quod essectus sequatur quando quis dormit, vel ebrius est; attamen fuit productus tempore, quo ipse vigilabat, ct sanae mentis erat. Estectus autem malitia non desumitura tempore, quo producitur , sed quo ordinatur . Et parum refert, quod producens illum subsequenti temporo
fuerit mutatus, dummodo non fuerit opportuno tempore mutatus influxus
in effectum, in quo sine effectiva re tractatione semper perseverat. Quum non sussciat at sectiva retractatio, quae nihil ad effectum confert. Ad lx . Distinguitur major ; Ubi notia est libertas, nec suit, conceditur; ubi
non est libertas, sed fuit; negatur. Et tinc libertas, quae fuit, sum cit ad consiluendum novum peccatum in con-1ellione aperiendum. Dummodo enim libertas illa , quae fuit in prava voluntate antecedenti, durat in opero, quan vis non duret in mente, & effective non retractatur, semper pariter perseverat in effectu , qui illius virtute fit. Et hoc satis est, ut libertas sit in esse diu , rer quam reddatur peccaminosus , ct sit necessario tria
Pro altera Dissertationis parte, quae res picit celisutas in genere; ct pro tertia, quae respicit irregularitatem in specie ; duae sunt sententiae, una, quae ne gat censuras, & irregularitatem incurri, quando prima prava voluntas fuit retractata ; ct altera , quae amrmat. Primam sententiam tenent Diana , Hurtadus, Bona cina , Palaus, ct
alii. Secundam vero docent communiter Theologi cum Aversa, Lugo, Giribaldo, Si alii apud ipsum. Dicimus II. incurri censuras, ct irregu laritatem , etiam si fuerit prima voluntas revocata.
I. Probatur. Censurae maxime imponu tur ab Ecclesia sub sola conditioni, quod ellectus sequatur . non vero sub
conditione , ut voluntas semper perseveret ad eundem est ecturn : ergo quatavis voluntas non perseveret, quia retractatur, dummodo sequatur essectus, semper censurae, & irregularitas
II. probatur. Ex probatis in prima Conclusione, etiamsi fuerit prima prava a voluntas revocata, effectus, qui sequitur, continet novum peccatum in consessione aperiendum : ergo multo magis per ipsum incurruntur censurae , ct irregularitas , quae supponunt
III. probatur . Etiamsi quando retractatur voluntas, & effectus sequitur, non sit novum peccatum , locum tamen habent censu , ct irregularitas: ergo vere censurae & ii regularitas incurruntur , etiamsi fuerit prima prava
voluntas retractata . An lecedens est
doctrina plurium Theologorum, inter quos est Giribaldus , qui docent
novum peccatum non committi, &censuras incurri: at nihilominus ejus probatio in responsionibus ad argu menta in contrari una patebit. O,
258쪽
De integritate Consessionis a i
obstant I. Quando ei lectus sequitur, Ad lli. dicitur, quod utique censurae&homo, per retractationem priolis vo- irregularitas supponunt contuma-
utitatis. & per conseilionem facta- eiam in subjecto,vel praesente tamen, mentalem, ut supponitur , jam est ju- vei praeteritam ; & haec praeterita in vilicatus , ct in gratia ; sed qui est ju- eo fundatur, quod sciens , ct cogno- sificatus , ct in gratia, non incurrit scens opus aliquod esse prohibitum Censuras , di irregularitatem . quae sub centula, illud tamen libere, S uo- supponunt peccatum t ergo Sc. luntarie voluit, posuit, procuravit; I. Censura est paena medicinalis, ordi- ct quanuis quando advenit conditio, nata ad emendationem, non ad puni- Cessaverit contumacia, ct reperiaturtionem et ergo, qui jam est emendatus, 1ia gratia; attamen censura compati- illam non incurrit. bilis est cum gratia , di potest incurri I. Excommunicatio, & irregularitas. propter peccatum praeteritum posita quae provenit ex delicto , supponunt conditione enectus sequuti . Et hanc contumaciam in subiectoi sed .qui rationein addit citatus Giribaldus. voluntatem retractavit. & procul Et sicut g alia non obstat, quo minus Vit effectum impedire, non est con- ,, morte plectatur, qui delictum morte tum EX; ergo censuram non incurrit. ,, digi um commisit , ita non obstat, IV. Censura incurritur. quando sequitur ,, quin plectatur per excommunicatio- cffectus , non vero quando este titu nem, qui contumaciam habuit requitantummodo procuratur; sed quando is sitam a i censuram incuirendam. sequitur ellectus non est peecatum, Ad IV. dicitur, quod facta obiectio ha-quanuis sit quando procuratur: ergo be I locum contra Theologos illos, non est censura. qui dicunt, ratione es lectus sequuti Respondemus ad I. cum Giribaldo,quod non committi novum peccatum . seu sicut excommunicatus, licet per con- incurri tamen censuras: Attamen tritionem justificetur, adhue manet ipsi quoque ad ipsam respondent,cen- excommunica lug, donec absolvaturi suram non incurri sine peccato prae- ita potest, quando iam est in grati , senti, aut praetellio; quia peccatum iacurrere de novo excommunicatio. illud potest Ecclesia punire per censu-nem , Propter peccatum praeteritum iam incurrendam sub conditione , Consummatum. Et hanc doctrinan quod sequatur enectus, ct non aliteri dicit, quod tenent Aversa, Lugus, Unde quando veriscatur conditio,& alii communiter . censura incurritur sine novo peccato:
Ad Il. dicitur, quod ideo censura est Ita Giribaldus, qui illius est opinio-paena medicinalis, quia peccantem . nis. Nos tamen dicimus, quod & no arcet a similibus in futurum;& arcen- vum peccatum committitur, ct centur pariter alii illius metu ab iis- surae , di irregularitas incurrunturidem . ut usque modo probatum est.
259쪽
De secreto confessionis seu de Agillo facramentati.
A quo jure praeceptum habeatur , sitque proinde necesarium sacramentalis confessionis
Igillum p uuam fricta habeatur,la Vli obligatio λ Quae sit miteria illius p Quas obliget Personas p D quae sint po
Hoe contra illius Golitores a Legibus
de in carminibus adductis dicitur, quod de heat ense secreta . Et in hoc iundatur sa
fellionis sigillum a quod sic dicitur ab instrumento , quo literae obsignamur; unde per ipsum contrahunt consessa iii strictis imam obligationem reticendi ea , quae in confestione audie-Iunt . Et quidem obligatio est strictissma, quia nullo tetri pol e , sive sit vivens, silve sit mortuus Paenitens , a Confessat io revelari potest , neque in directissime, si ex ejus revelatione oriatur vel Paenitenti, vel Sacramento detrimentum aliquod, vel gravamen, vel odiositas, vel quodcunque aliud ingratum . Et h.ec est dii eren ita inter sigillum naturale , ct sacramentale, quod primum pollit ac de-heat revelari, vel ad vitandum maius malum Communitatis , vel alicuius tertiae Personis innocentis , vel ad Judicis competentis juridicam interrogationem . Secundum vero nullo modo potest, etiam si tota Ecclesia pereat, s tota fides catholica destruatur, si totus mundus consametur. De ipso igitur quaerimus plura , quae ilia Dissertationis titulo proponuntur , &quidem pro prima patie ejusclem. Dicimus l. Sigillum sacramentalis con- fellionis esse praeceptum jure naturali, divino, ct ecclesiastico . I. Probatur Conciusto pro prima parte. Jus naturale prohibet alteri interri infamiam , quam nobis inferri nolumus ; sed ex violatione sigilli alteri in larretur infamia, quam nobis inserri nolumus: ergo jure naturali coa- testionis sigillum est praeceptum. II. Piobatur. Ex iure natui ali tenemur ser vare secreta, quae nobis committuntur sub bona humana fide: ergo multo magis lenemur servare ea. quae nobis committuntur sub religionis fide Secunda Conclusionis pars l. probatur. Conseinarius, quae audit in constitione, audit vice Christi; sed Christus nunquam ea propalaret , ubi obventura esset injuria, infamia , damnum Paenitenti: ergo neque Consellarius; atqui hoc est piaecipi a jure divino tergo &c. II. probatur . Potestatem audiendi constitionem habet Confessarius a Deo: ergo a Deo habet quaecunque confes
260쪽
sionem comitamur, ac subsequuntur; sed iaci amentale sigilluin sequitur ad iaciainentalein consellione In r ergo ex praecepto ct inliitutione Chi isti hahetur sigillum sacra inentalis con- selliodis. Tettia conclusionis pars probatur I. ex Romanis Pontiscibus. ,regorius,R manus Pontifex , qui refertur eap.Sa cerdos , Ap. 6. de Paenitentia , haec habet : Sacerdos ante ournia eaveat, ne debis, qui ei eonfitentur neeata, aueui reeitet, nos propinquis, nos extraneis, Ne
θνη , quod absis , pro aliquo seandalo. Nam si h feeιrit, depouatur, O omni- has diebus vitae suae ignominioge peregri nando pergat. Dabitant hic Erucliti, quis Gregorius, Romanus Pontilax, iste fuerit; aliqui volunt suisse Gregorium Magnum ; alii vero suisto Gregarium VI l. , quia peregrinatio, quae imponitur pro paena, tempore
Gregorii magui in usu non erat, crattamen tempore Gregorii Uu. Alii autem sustinent fuisse Auctorem, qui fuerit Gregorio Vll. coaeqnalis tempore , ct cujus nomen Gratiano non innotuit. Eugemus tu. relatus in eap. Si Sacerdos , extra De ιβeio Pudicis Ordisaria, sic respondet: Si Saeerdotsciat pro certo , aliquem este reum atieu-jus eriminis i vel si confestus fuerit, O 2 emendare noluerit; ubi judiciario ordine quis probare post, nou debet eum a arguere nominatim , sed indeterminate,
fieri dixit Christus: Unus vestrum me traditurus e it . Sed si ille, eui damnum .datum est, petierit justitiam , potest
excommunicare auctorem damni, Ilaetetiam ei eossessus sit; sed tamen Non no-
miratim potest euis removere a communione, licet Iciat eum esse ream ἔ quia
non ut Iudex seit, sed at muni sed δε-bet eum admouere, sese iverat; quia Me Gripss Judam a communivue re
mouis . Clemens VII l. die i6. Maiiann. IS94. Superioribus Regularibus omnibus haec praeeepit: Tum Superi res pro tempore existentes, quam Confessarii, qui postea ad superioritatis gradum fuerint promoti, eaoeant diligentissime, ne ea notitia, quam de aliorum pee- eatis is consessione babaerant, ad exte
II. probatur ex Conciliis . Concilium Lateranense IV. Can. 23. Caveat autem o tra, Consessiarius, ne verbo, aut guo, aut alio quovis modo aliquatenus
eo illo iuriguerit, illud asque ulla e presone pe6onae caute requirat, quo niam qui peeeatum in paenitentiali judi-eio sibi detessum praegumpserit revelare, non solum a sacerdotali osscio deponendum Meersimus, verum etiam ad agendam perpetuam paenitentiam is arctunt monasterium detrudendum. si nodus Se nonensis antici i sa4.Obligantur Saeer dotes omnes, ct singuit,tri iei jure, videlicet naturali, divino ct humano, cae lare peerata quacunque revelata , O di Lia tu eonfessimne saeramentali, quae tanto , ct tali debet esauri sigilio secreti, αν
nullo easu, nee verto, nee signo aliqua-ιiser revelotur, aut revelari exi timetur. Peccat enim graviter , primo contra jus naturale, Meerdos, qui revela
peccatum sibi in seereta eonfesonis di Hum , quia revelaudo tale peecatum diffamat proximum, oe facit proximo quos sibi non vellet fieri. Seeundo peecat conistra jur divinum, quia eodem jure prohibetur revelatio cons onis , quo jura
praeeipitur ipsa eo σο , quae es de sero divino a Chriso instituta ; ct s aeuum
esset is aliquo eaqvi Meerdoti revelare pereatum sibi dictum in confesone,ener Naretur praeceptum divinum de eonsese sisne faetenda ; quia nemo esset qui vellet juum pereatum oecultum propria famae denigrat ivum Sacerdoti detegere. revelare; ct e talia revelatio peeeati
se retraeutivum . Pereat etiam Sacer sis revelans eous onem contra praeceptum Eeelsae,at habetur ia Coneilio Laterasensi, e ut bae verba sunt in Canο- ne Omnis utriusque sexus &c.
lib. de paenitentia hoc saepe doeet, dicens : Quid tuos aliud , quam 1e opisarii ὶ Ruid eonfortes easuum tuorum, ast plausores fugis Ambrosius lib. de paenitentia cap. i. q. & io. S. Paulinus in Vita S. Ambrosii, Cassas autem eriminum, inquit, quas illi eonfitebamur,nahi, nisi Domino soli, apud quem inter-
relinquens exemplam posteris Meerdotibus , ut intere ores apud Deum ma gir sint, quam aeeusatores apud homἰner. Basillius Can. 34., ct in regulis brevia ribus ad interrogationem a 29.S.Thomas Quodlibeto tr. quaest. I . aIt. I. Nec verbo, nec facto, nee nutu, nee aliquo signo lieet in aliquo casu revelare H h a coΠ-