장음표시 사용
291쪽
a verItate Evangelii poenitus alienos doctrinas omnes , quae ad alios quoμ is homines , praeter Episeopor , ct Sacerdotes elavium mini periam pemnieisse extendunt I putanter verbo illo Domini : quaecunque alligaveritis super terram, erunt alligata , ct in
per terram , erunt soluta , ct ἐπ GD ; EP quorum remiseritis peceata , remittuntur eis : ct quorum retinue
ritis retenta sunt; ad omnes ori Τιfrater indillerenter , ct promiscue O eontra iussitationam hujus Meramenti , ita fuisse dicta, ut quIzis ρο-
testatem habeat . remittendi peccata, . publica quidem per eorreptionem , si correptus aequisverit , secreta vero per nontaneam eonfessonem , eui
nam temporalem, mIxima Deo per Chripi merita salii fieri paenis ab eo insidiis,c ' pariter tolerat is , vel a Sacerdote
injunetis ; sed neque sponte susceptis , πιjeiuniis , orationibus , eleemo dinis , vel aliis etiam pietatis operibus, atque I eoeptimam paenitentiam esse tantum n vam vItam , anathema sit; & Can. 1 s.squis dixerit, elaver Getesiae esse datarrantum ad solvendum , non etiam ad ligandum , i, propIerea Saeerdotes dum mponunt poenas eonfitentibus agere eontra Mem elavium O eontra insitutionem stari lii, ct fictionem esse , quod
virtute elatium sublata paena a terua , paesa temporalis plerumque exolvenda remaneat , anathema sit. Hanc tamen
catholicam veritatem in praeterita differtatione supponimus probatam , ct circa eam tantum inquirimus , an minister paenitentiae Sacramenti politi cogere paenitentem. ut satisfactionem sacramentalem adimpleat , antequam eum sacramentaliter absolvat rPro qua supponere debemus, antiquitus consuevisse ministros cogere paenitentes ad satisfactionem implendam, antequam eos absolverent ; attamen haec praxis . nec erat communis , α multas etiam exceptiones habebat.
Primum dictum probant exemplo Corinthii incaestuos, qui ab Apostolo absolutus non fuit antequam paenitentiam ab ipso eidem impositam implevisset. Secundo, quia Clemens Alexandrinus testatur, quod L Joannes Evangelista non absolvit praedonem antequam ieiuniis , & lacrymis pio suo crimine Deo satisfacisset. Tertio, quia S.Cyprianus ex Cleri Romani sententia noluit lapsos absolvere, priusquam paenitentiam egissent . Quarto demum, ex ritibus publicae paenuentiae , quibus non datur absolutio sacramentalis, nisi post fetum, auditionem , ct substrationem . Secundum vero dictum probatur ex multis exceptionibus , quae admitte hantur, & in quibus dabatur absolu- Iio , antequam paenitentes satisfactionem implerent . Et quidem primo fit manifestum ex Innocentio l. Romano Pontifice in sua epist. l. cap. 7. in qua legitur ; sanes quis in aegritudinemineideret, atque usque ad deverationem devienerit, ei es ante tempus Paschae relaxandum, ne de seculo absq; eommunione discedat. Secundo ex Cypria-no,qui asserit, quod pax dabatur lapsis ante paenitentia instante martyrio, ad hocm t eidem redderemur magis idonei ; ct sua verba sunt in epist. s . ad
Corneli ut at vero nune non infirmis, Ied fortitus pax necessaria es ἔ nec morientibas ed mitentibus eommunica xio a no- his danda es, ut quos exeitamus, o hortamur ad praeliam, non Inermes er
cipientibus esse tutela : quor tutor esset contra adversarium volumus,munimento
dominicae saturitatis armemus. Tertio ex Augustino lib. I. contra epist. Par mentani cap. a. ubi asserit, quod da-hatur absolutio quando periculum ingemis schismatis imminebat; S hoc unitatis amore. Quarto, quia Cyprianus epist. sa. ad Antonianum testatur , quod Cornelius concessit ab Iulionem ante paenitentiam , quando
redundabat ingens aliquod bonum in Ecclesia, uti erat schisimatis exi insio;& sie se gestit cum Consetaribus, qui sequuti fuerant Novatianum; ct Tro-pb imo , quia ad Ecclesiam rediens inultam Lapsorum turbam secum ad Ecclesiam adduxit: In Eeelesiam Do
mixi non tam Trophimus, quam maximus fratrum numeras, qui cum Trophimo fuerat,admisus est ; qui omnes ad Ee-elestam re restari non essent, nisi eum Trophimo eomit aute venissent.
Arguunt I. ex Augustino serm .s8. do
292쪽
De satisfactione Sacramentali.
tempore , in quo scribit: Si Iranei quis,
vel secuπdo peeeaverit, edi sine aliqua dis viationa ad Paeritentiae medica messa confugerit, pristinam incolumitatem sise aliqtia mora , ctforsan sine es qua faeditate, recipiet ; ergo ab Augu-2mo improbabatur praxis illa differendi absolutionem post paenitentiam completam . II. ex Chrysostomo in hom .de S.Philogonor neque mihὸ quis
fero gravissimam . Sunit enim horum quisque disrum, qai Epiphaniam praee-dust , tempus, sistarius fueris, si attentus, s vigiluvieris, m multitudinem peccatorum reddar eontractiorem. Nee i Iad
perpende,quod brevia pempus est, sed illud considera, qaod hesignas es Dominus, quandoquin, O Ninivitiae tridui spatio; tantam iram Dei a se depalerunt. Nocobsitit iliis temporis angustia, sed arimi promptitudo amplaesens Dominἰ ben
initatem allum peragere voluit. Et meretrix ilia brau; temporis momeπto tumas Grissum aereissset Omnia probra di Iait . III. Ecclesia sequi debet omnipotentis , & misericordis Dei exemplum in condonandis peccatis; seu
Deus statim concedit veniam peccatoribus, si peccatorum commillarum Paenituerint: ergo non debebat Ecclesia lapsis paenitentibus absolutionem dicti re. IV. ex Leone magno absolutio ilIa, quae concedebatur Paenitentibus post expletam satisfactionem, non erat sacramentalis , sed caeremonialis i unde dicit , quod absolutione sacramentali donabantur satim paenitentes , postquam consta hal , eos admissorum criminum statim paenituisse ι & sunt sua verba reosdem salabri satisfactione purgatos ad
communiosem Saeramentorum per janaam Neonciliationis admittimus.
Respondemus ad I. Augustinum inteIligendum esse de paenitentibus, quo rum contritio plene constabat Eccle-sae; sicuti constat Deo, modo suo servato ; ct proinde asserebat, quod illis differenda absolutio non esset. Ad II. eadem est responso; & pro confirmatione afferuntur verba Paciani in parenesi ad paenitentiam, in qua alloquitur illos , qui multo tempore sacramentalem absolutionem expectabant: ne pudeat In hoe opere, ne pigeat opportana Nam primam remedia
salutis invadere, dejisere maeroribur anἰ-
mum , facto corpus involvere . . . In
quantum paeua vestra non pepereipis, is
tantum vobis Dor parcit . . . Ece
promitto , pollieeor, si as Patrem ve-yrum vera satisfactione redeatis.
Ad III. dicitur, quod responso patet
ex responsione ad I. nimirum ex disparitate, quae est inter Deum, & homines,qui Ecclesiam constituunt, vel regunt; Deus enim intuetur cor, &aperte videt dolorem & contritionem
illorum, qui peccaverunt,& quos de inde paenitet peccasse ; quos si viderit
Vere peccatorum suorum paenitere,il- Iico eis dat veniam ς homines vero quum id aperte non videant, opus est ut per exteriora opera id experiantur, ac probent.
Ad IU. haec respondet Iueninus is per ,, januam reconciliationis Leonem main ,, gnum intelligere datam a Sacerdotiis bus absolutionem ,nullam enim aliam ,, ad Sacramentum corporis Christi lapis sis viam patere, suo loco demostratum ,, est: tantum abest igitur ut ex illo Le is nis loco colligi potiit absolutionem , ,, praecessisse satisfactionem,quin potius,, contrarium manilata concludatur.,,.
- Ηis positis. Dicimus I.antiquorum praxim differen- . di absolutionem. & posteriorem alteram, aeque fuisse, & esse laudabiles,
propter varias temporum circum stantias, & rerum rationes.
I. Conclusionis pars l. probatur. Praxis, quae solidis nititur rationum momentis, est laudabilis; sed sic erat i l Ia Antiquorum ; ergo erat laudabilis. Minor probatur. Laudabile est vereri , ne Sacramenta conferantur indignis, qui vel affectum ad mortalia habebant, vel de iis nondum verum dolorem conceperant; & haec est ratio quam innuit Nyssenus in epist. Ca-
non. dicens, quemadmodum poreis mamgaritat prouere est vetitum , ita Opretiosa margarita privare eum , νι3am per alienationem a vitio, o purgatiovem homo factus es; absurdum. Iterum, Iaudabile est differre absolutionem usque ad tempus, quo paeniteus Per varia pietatis exercitia, aut coram Deo absolutus, aut absolutioni dispositus agnoscatur; ct hanc ratio nem prolata Gregorius Magnus ho- mil.a6.in Evangeliau videndum est, q*σ
293쪽
Ρeato post ealpam , ut quos omnipotens Deus, per compunctionis gratiam υνι ι, nisi Pastoris Iententia absoloat . Tunc enim sera es absolutis Praesidentis, eumaterni arbitrium sequitur 7udicis. Laudabile quoque est excludere lapsis prolapsionis viam ι & hanc rationem affert Cyprianus lib.de lapsis: Infideliseieatrix, quam cito festinant mediear induxit; es ad quemlibet rasum medelarescinditur . si non fideliter de ipsa tarditate remedia praesentur, in inere iam flamma revocatνr, nisi totius ignis etiam usque ad extremam seintillam materia restinguatur, ut merito hujusmodi homines fetant sibi etiam de ipsa mora magis consuli, ct fidoliora necessariis dilationibus remedia praestari, Il. Probatur. Laudabilis est praxis , quae paenitentium saluti ut plurimum conferre potest; sed sic erat illa Antiquorum et ergo erat laudabilis. Probatur minor . Prodest saluti paenitenti uiro dillar re absolutionem , quando pro- habiliter timetur paenitentem nolia executurum opus a Confessario injunctum . Similiter prodest , quando paenitens tenetur facere restitutionem , vel rei, vel famae ablatae , &Consessarius dubitat, quod recepta absolutionς non faciat. Secunda Conclusionis pars probatur I. ex praxi Graecorum , qui absolvunt Paenitentes antequam satisfactionem adimpleant a ct exemplum habemus in lib. paenitentiali Joannis Jejunatoris Patriarchae Constantinopolitani, Cujus verba recitat dueninus in Commentario , & qui sexto seculo labente so ruit II. prohatur ex Ritualibus Latinorum, id quibus nullo modo praescribitur hujusmodi absolutionis di Iatio . immo Potius Contrarium plane constat ex damnatione , quam fecerunt Sixtus IV. in Petro Oxomensi. 8t Alexander Vli I. in aliis propositionibus,quas superius adduximus. IlI. probatur ex Rationum momentis,
quibus inducta fuit Ecclesia ad va- Iiandam antiquam Ecclesiae disciplinam . Et haec reseruntur his ver his a citato Juenino in Commenta-- rio is ubi pallim indulgentiae seculo D ra. concessae sunt; seu ubi paenitenis tes a ramis canonicis per indulgen-M tias liberati fuerunt, statim perconis fellionem donati fuerunt absolutio-
ne, si aliunde,seu ex pietatis operibus, ,, quae tamen ralionem satisfactionis ,, non haberent, contriti judicaremur. Usus, qui tunc ex indulgentia serva - ,, hatur,in tritum, di communem abiit, ,, cum Chiistianorum tepiditas cano is num rigorem ferre non posset. Se- ,, Ludo,ea, quae aliquibus ab hinc saeculisis invaluit, disciplina, demonstratum est ,, datam a Sacerdotibus absolutionem, is etiam coram Deo vim habere,& nonis tantum ut paenitens externae fidelium societati restitueretur : non minus,, prodest satisfactio, quae absolutionem is subsequitur, quam quae eam praecellit; , , cum opera,quae ab amicis exhibentur,
is gratiora sint iis, quae fiunt ab inimicis, is ut sunt Dei respectu ii omnes , quiis versantur in salu peccati mortalis, quamvis ab illis aflectu plane sni li-
yro tertia dissertationis parte, in quia quaeritur de subiecto sacramentalis satisfactionis . ceitum est subiecturn sacramentat is satisfactionis esse Paenitentem . Et circa ipsum haec tria , quaeruntur ; Primum , an pollit unus pro alio satisfacere Secundum,an te neatur paenitens acceptare satisfactionem sibi a Conlassario iniunctanti, ZTertium an sit valida satisfactio , quae adimpletur a Paenitente in peccato mortali existente . Circa primunia Conveniunt omnes, quod si satisfactio dicat ordinem ad solutionem , plane potest unus pro alio satisiscere ἔ non sic vero si dicat ordinem ad remedium pro impediendo peccato, quod potest subsequi. Circa secundum coa veniunt pariter, quod ita tenetur paenitens acceptare paenitentiam sibi ais Confessario injunctam,ut sine ipsa acceptatione absolvendus non sit. Circa tertium observant, posse hominem era in peccato mortali tripliciter, actu nimirum, alluctu ,& reatu ἔ actu, quando actualiter peccat ; attactu, quando jam peccav), sed peccatum non displicet ei, inamo potius placet; reatu , quando deponit peccatum , Raffectum ad ipsum , sed ad buc illius remistionem non obtinet. Proinde Dicimus i I. posse unum pro alio satisfacere modo dicto ; teneri Paenitente in acceptare paenitentiam sibi a Consessario iniunctam 1 ct esse invalidam satisfactionem , quae auimpletur in astu peccati, vel cum alle diu ad
294쪽
De satisfactione sacramentali.
tum ; validam vero esse illam , quae
adimpletur cum reatu tantum peccati.
Prima Conclusionis pars probatur I. ex Symbolo Apostolorum , in quo Cre denda proponitur communio sancto- Ium, quae comprehendit, quod bona opera justorum prosunt illis , pro quibus offeruntur, etiam per modum satisfactionis . II. ex exemplo Marty. rum, qui mittebant libellos ad Pastores Ecclesiarum in commendationem nitentium, ut eis paenitentiae injunctae vel in totum , vel in partem relaxarentur.IlI.Quia Pastores aliquando remittebant satisfactiones Paenitentibus quando tota Ecclesia pro ipsis orabat. lV. quia P P. hoc ipsum testantur ; S: praecipue Cyprianus lib. de lapsis ; Eusebius, qui refert, quod Zephyrinus Papa absolvit Natalium ab haeresi conversum,quia tota Ecclesia pro ipso exoravit: Ambrosius, qui lib. r. in Lucam haec habet:st grave peccatum est, quod pae silentiae tua lactο-mis ipse lavare san possis, fuat pro tomater Ecelesta, quae prosingulis tauquam pro unicis filiis vidua mater interve
Secunda Conclusionis pars I. probatur ratione integritatis Sacramenti, quae sine satisfactione , saltem acceptata , esse non potest. Il. Potestas ligandi,& solvendi, quam tradidit Christus Apostolis , 2 eorum successioribus, in
administratione sacramenti Paenitentiae , intelligi non potest sine satis&ctione sacramentali: ergo Paenitens
tenetur illam acceptare . Antecedeus
probatur ex Concilio Tridentino
quod sess. 14. cap. 8. docet: Debent emgo Sacerdotes Domini,quautam spiritur,
edi prudentia suggesserit , pro qualitate
erimivum ct Pasitentiam saeuitate, ain Iutares,ct eonvenienter satissaetioves tuis juvere e ne , si sorte peeeatis e n/viant , ct ἐσdulgentias eum patruestiis bus Mant, levi ma quaedam opera pro grasib is delictis injungendo , ali-ο-rum peccatorum panicipes essetantur. Habebunt autem prae oculis, ut satis δε- Aio, quam imponust, uon fit tantum a nova vita eastodiam , et infirmitatis medieamentum, sed etiam ad praeteritorum peceatorem vinditum , ct eastigationem . Nam elaver saeerdotum non ad
solveso m dumtaxat, sed ct ad ligandam eo neessas, etiam antiqui Patrer,
r exedant O doeenturae propterea ex I imaruat, Sacramentum paeuitentia esse forum irae, vel pinnarum, Hut nemo
unquam αιθesteas sensit, ex hujusmodi nostris satis D tiionibus vim meriti . o satisfactionis Domini vostri gesu Chriasti , vel obscurari, Oel aliqua ex parte imminui ; quod dum Nomatores istelli
gere nolunt, ita Optimam Paenitentiam novam vitam esse docent, ut omnem sa tissasionis vim , ct fum tollant. HI.
Consessarius exercet munus Judicis, ct Medici; sed reus, & aegrotus, qui est paenitens , debet subire paenam, quam Judex illi imponit, & suscipere medicinam, quam ipsi Medicus praescribit: ergo &c. IV. Hoc ipsum iu
jungunt Concilia, & Patres; ex Conciliis nimirum , Concilium Latera nense IV. sub innocentio IlI., quod de Paenitentibus ait: injunmm sibi pa-
bus Cyprianus serm. de lapsis, in quo
docete is veram paenitentiam agit, qui Dei. O Saeerdotis praeviis obediere, operibus justis Dominum promeratur.
Obstant I. Confessarius est Judex non necessarius , sed arbitrarius et ergo quan vis Paenitens teneatur se subjicere Consessario quoad remissionem
culpae, non tenetur tamen se subjicere, quoad adimpletionem paenae.
Et baec est opinio plurium Scirolasticorum . II, quod Paenitens subeat paenas temporales in hoc mundo pro suo peccato , & nou it Ias Purgatorii in altero mundo , est Privilegium,
quod ipsi a Deo datur; sed quilibet
potest renuntiare privilegio, quod ipsi a Deo conceditur: ergo liberum est Paenitenti non acceptare lati,factiones sacramentales sibi a Confessatio impositas , & se offerre Purgatorii paenis in altera vita sustinendis . lli. Christus Dominus, vult ut ipsi met
peccatores per se paenitentiam agant; dicit enim r uisi paenitentiam egeriιis,
ρmnes similiter peribitis r & alio in Ioco : Deita ergo stantis dignos paeniten-νia : ergo non potant peccatores per alios paenitentiam iacere. IV. Satis factiones, quae fiunt per alios, nullum habent valorem, nec de condigno, nec de congruo: ergo nihil paenitentibus prosunt. V. Satisfictio in con- fellione debet esse sacramentalis; sed illa, quae fit per alium, non est sacramentalis:ergo nihil paenitenti prodest.
295쪽
Respondemus ad I. quod quan vis opinionem illam pauci Scholaitici amplexi fuerint, eam tamen tenuerunt absque traditionis authoritate , immo contra ipsam traditionem . Caeterum
quanuis Confessarius sit Judex arbitra- I ius,in eo scilicet quod si in electione Paenitentis eligere hunc Consessariunt, Si non alium i postquam tamen eIegerit unum hic fit ei, Judex necessarius, adeoque tenetur ipsiam audire, eidenque obedire . Denique falsum omnino est, quod Paenitens teneatur se subjicere Confessario quoad reatum culpae tantum , non vero quoad reatum paenae ; & ratio est . quia sacramentum Paenitentiae ex seipso ordin tur ad tollendum, & reatum culpae, ct etiam reatum paenae per satistictio
Ad II. dicitur , quod privilegium illud
quum sit a Deo praeceptum, non est in libertate Paenitentis eidem renuntiare . Et hoc maxime patet, quia antiqui Patres dubitabant de salute illorum, qui ante adimpletam satisfactionem sacramentalem moriebantur.
Audiatur prae caeteris Augustinus in libro Homiliarum quinquaginta li
milia 4 i. Ss quis autem positus is uitia ma neeesstate aegritudinis juae voluerit oecipere paenitentiam . O aeeipit, ct mox retaneisiatur, O hise vadit, fateor vobis , nou illi negamus quod petit, sed non praejumimur quia bene hine exit. Non praejumo, uon vos fallo. Fidelis bene vivens Iecurus hine exit. Eaptietatus ad horam, Iecuras hinc exit. Agens paen renitam, O ree eitiatus eam Ianus est, O posea hene vitant, seeurus bine exit. Agens paenitentiam ad ultimum , S r eonei latus. si secarus hine exit , ego non
sum Devrur. UndeJecurus sum,1eeurus sum, O do seraritatem: Unde πυn sum securus, paenitentiam dare polum, De νἐtatem dare nos possum. Ad Ill. dicit duenmus , quod non acceptatur a Deo solutio unius pro
alio, si ille, qui paenae debitor est, saltem pro modulo infirmitatis suae
de eo satisfacere non conatur. Idem respondet , quod satisfactio ait rius , ct valere potest de congruo quin ad acceptationem divinam, quia non
est de fide quod satisfactio semper
acceptetur a Deo in gratiam illius, pio quo specialiter o flari ur : ct valere rotest etiam de condigno, si conside retur ut jam acceptata, dummodo offerens sit in satu gratiae, & ille, iro quo offertur, si saltem liber ab auectu peccati mortalis. Ad Iv. concedimus satisfactionem illam pro alio non esse sacramentalem, attamen subdimus, quod aliqualis satisfactio semper est imponenda ipsi Paenitenti, qui eam per seipsum impleat , & reliquum impleat per alium. Τertia tandem Dissertationis pars, quod scilicet sit invalida satisfactio, quae adimpletur in actu peccati, vel cum
assectu ad peccatum, probatur I. , quia adlualiter peccans non potest habere dolorem quot antecedenter pc caverit. neque potest habere studium placandi Deum pro peccato jam commisso : sed haec sunt itecessaria in adimpletione Paenitentiae I ergo qui actu peccat, vel habet affectuin ad mortale reccatum . non potest de eo valide satisfacere. Vade vocales OIationes recitans,vel se ipsum flagellans, vel jejunans. S rursus cogitationes lavet cum voluntaria delectario eo, aut consensu. invalide satisfacit. II. probatur , quod pollit peccator de eo satisfacere quanuis auhuc ha. beat peccati mortalis reatum ς & quia vetus Ecclesa ita observabat ariti inquitus, quando scilicet a lapsis exieebant satisfactionis executionem,quam Sacerdotes injungebant, antequ. meos absolverent, atque ideo ante remitsonem peccati; & quia per duellis Regi potest Regi satisfacere , antequam eidem re Ilio a Rege condo
Opponunt I.qui jejunat diebus ab Ecclesia jejunio addictis,uel peccatum mortale committens, vel assectum retinens ad mortale peccatum, satisfacit
praecepto jejunandi diebus illis r ergo par iter qui jejunat ex paenitentia sibi a Confessario imposita . II. qui peccant ex consuetudine habent allectum
ad peccarum ; sed valent opera injuncta a Consessario illis, qui peccant ex consuetudiner ergo sunt validae satis- laetiones,quae fiunt ab illis,qui habent aflectum ad peccatum. Ill .valide orat qui Deum precatur pro conversione sua ad honum ; sed iste talis potest habere aflecta ad peccatum e ergo qui habet aflectum ad peccatum, potest valide orare I ergo potest valide satisfacere . IV. Ad hoc ut si valida sati
296쪽
De satisfactione Sacramentali.
facito, qui salis facit debet esse amicus illi, cui satisfactio exhibetur ἔ sed in peccato mortali existens est inimicus Deo: ergo non potest valide Deo satisfacere. V. Sanct.Thomas in 4. dist. I9.art. s. docet, quod in satisficiente requiratur gratia sanctificans ; sed gratia sanctificans non potest stare simul cum peccato mortali in eadem anima; ergo dic. Major probatur afferendo verba Angelici Doctoris. Cum
ἐν quovis opere considerentur, ct meri-rum , ct satisfactio ; Ruidam dixerunt,
quod opera facta extra ebaritatem, post ea ipsa aeeedente vitificentur, quantum
ad hoe quod sint satisfactoria revectu ρα-
nae dimittendae, non autem quautam a
δεος quod fiat meritoria vitae aeterna. Sed
ιρc son potes esse, quia utrumqe babent
exboe quod flant ex ebaritate I tanquam Deo accepta per gratiam; ct ideo, eadem ratione, qua non viet eantur quoad me ritum,πee vivi astur quoad satisfactio-xem VI. Satisfactio est pars essentialis sacramenti Paenitentiae; ergo debet seri in statu gratiae, aliter sacramentum ob peccati obicem redderetur invalidum . Respondemus ad I. negando paritatem;& disparitas est, quia obedire non est solvere , seu satisfacere pro debito: sed est tantum facere id, quod praecipitur ad contestandam obedientiam, quae debetur illi, qui praecipit, ab eo, qui obedit; unde in hoc casu potest quis valide obedire ; quanuis non possit valide satisfacere , si vel alias pe cet , vel actualem habeat essectum ad peccandum. Ad II. dicitur,quod vel illa opera iniunguntur a Consessario tanquam medicinalia ut scilicet iterum non peccetur , vel ut peccatum deponatur ; &tunc valent . quia habent rationem impetrationis: vel habent rationem
satisfactionis, & sub hoc motivo ais Confessario praecipiuntur, dc tunc non
Ad III. negatur quoque paritas; Sc ratio disparitatis est, quia oratio illa non habet pro sine placare Deum iratum Pro peccato Commissis. sicuti habet satisfactio , quae proinde non debet irritare Deum in illo eodem actu, in
Ad IV. dicitur, quod sufficit, satisfacti
' nem esse gratam Deo in eo statu, in quo per sacramentum iactus est amicus Dei; quod opus eius sit paritet Deo gratum, & non fiat in eodem actu , in quo Deus irritatur. Ad V. dueninus in Comment. disser.6. de
Paenit. qu. 6. art. I. astducit responsio.
item aliquorum Thomiliarum, & eam rejicit ; Si deinde subdit responsi nem aliorum Thom istarum , di eam amplectitur ; Si haec sunt sua verba: ,,
is Respondent aliqui Thom istae, loquiis S. Doctorein de operibus satisfait is riis, quae nullum essectum post se r is linquunt, cujusmodi est oratio et non ἔ, autem de aliis post quae remanent ali- ,, qui essectus, cujusmodi sunt eleemo- ,. 0na, ct jejunium, illa enim minuit ,, opes, istud vero debilitat corpus; un-
,, de inquiunt postquam paenitensis recuperavit gratiam sanctificantem, is potest illos evectus superiores Deo offerre in paenam suorunI peccatorii, is sicque liberatur ab iterandis eleemo-o syna, di ieiunio, quae Sacerdos iiijun-M 1erat , quaeque peccator in statu pec- cati mortalis, imo di in illius ellectu; D mandarat executioni. Sed inane estis illud responsum. Nam primo effectus, is qui post eleemosynam ct jejunium
is supersunt, non sunt opera satisfactio-o nis, quae facta fuerint in charitato. - Nec satis est, quod charitate recupeis rata paenitens Deo osserat. Quippe is quod Sacerdos paenitenti non injuno xerit oblationem effectuum , qui suis perstites sunt ex eo quod quis elee- is mosynam largitus sit, dc servaveritis jejunium : Praecipit e contra ipsam- is mei actionem , qua dc dispenseturis eleemosyna, ct ieiunium servetur. Se- cundo. Qui largitus est eleemosy-- nam, di jejunavit, cum postea gratiamo sanctificantem adipiscitur , potest emeis ditior,& frui potentiori sanitate,quam
is antea. Ergo tunc illarum actionum, is quae praeterierunt, nullus omnino reo manet effectus. Tertio. uanuis diciis pesset S. Thomam dum scriberet in is sententias, ita distinxi ste, ut voluntis ii Thom istae, quos hic impugnamus ἔ- illa tamen distinctio nullum omnino is debet habere locum, cum idem S. Do-- ctor eam retractasse videatur 3. p. q.89. art.ultimo, ubi absolute asserit, is opera, quae dum fiunt, omnino moris tua sunt, nunquam postea viviscari.
Respondent alii Authores ad locumis in objectione adductum primo loquiis SanctumThomam de charitate actuali, non
297쪽
A li, non autem de habituali; ita ut se se sus sit,opera,quae sne chai itate actua se ii fiunt, nunquam , etiam quoad satis- is factionem, viviscari. Secundo, si deis charitate habituali exponatur s. Do- , , ctor, dicendum erit eum significare,, voluisse opera . quae extra gratiam, , sanctiscantem fiunt, non esse ita sa- ,, tisfactoria, ut per ea paenitens quid- quam de condigno mereatur , licetis per ea paenae tantum de congruo diis mitsonem obtineat.
λd VI. dicitur, quod satisfactio est pars
integralis sacramenti Paenitentiae, non ellentialist adeoque sumcit ut habeat simultatem moralem , non vero physicam cum illo; & pioinde non est necelle ut in statu gratiae fiat.
De satisfactionum ritibua , Uforma, secundum amiiquae Ecclesiae disciplinam. Quantum fuerit tempus , quod satis Gioni, seu publicae paenitentiae
impendi debebas p quo habitu exteriori P nitentes induebantur ρ O quot erant Paenitentium stationes,seu
oTUM praesentis dissertationis
complexum ad haec sequentia capita Scripto
dum ad gradus ,seu statione ς ejusdem publicae paenitentiae; Tertium ad pec- Cata , quae eidem paenitentiae subiice. bantur ; Quartum ad personas, quibus eadempaenitentia imponebatur, & ad habitum , quo induebantur ι Quintum denique ad vices, quibus praefata paenitentia, vel semel, vel pluries, imponebatur. Pro primo quaeritur, quantum tempus fuerit praefixum publicae paeniten laea Christo, vel a nascente Ecclesia;useque ad Montanum, qui haeresim suam circa medium feeundi seculi excitavit ; & a Monrano usque ad Novatum,ct Novatianum; & ab iis usque ad secula posteriora Peccata autem in tres classes dividebantur , nimirum gravissima , quae dicebantur etiam Canonica, gravia, ct levia; quibus aeque di proportionatae paenae impone
Dicimus i. nullum certum tempus fuisse Ohservatum in paenitentiis publieis ab Ecclesiae exordio usque ad Montainnum; suilla tamen brevius; a Montano usque ad Novatianu suime longius; a Novatiano fuisse per plures annos pro criminum , ct scelerum conditione i ct denique poli quartum seculum in Ecclesia Orientali, & post septimum in Occidentali, fuisse abrevia tum tempus , & pariter abrogatas publicae paenitentiae solen nes statio
I. pars Conclusionis prohatur I. Apostolus supposuit publicae paenitentiae Corinthium incςltuosum per annum tantum , quia solus annus unus intercessit inter primam Epistolam ad Corinthios , S secundam , quo tempore in cestuosus ille publicam paenitentiam egit. ll. refert Eusebius lib. I. cap. 23.
ex clemente Alexandrino, quod qui
298쪽
De satisfactione ritibus M. 28 r
dam Juvenis, qui dux latronum erat , a S. Joaune Evangelista conversus, Brevi tempore fuit in Ecclesiae communionem ab eodem receptus. Ill. idem
Eusebius refert , quod Natalis Epis.copus,qui sacco indutus, ct conspersus cinere, ad Zepbirini pedet se provo vens, statim absolutus suit, ct ad communionem admissus. IV. Ex Tertulistiano, qui lib. de paenitentia prolixis verbis paenitentiae neces litatem imp nit , sed illius longum tempus non
II. Conclusionis pars probatur 1. Quia, ct Cornelius, Romanus Pontifex , in suo Concu. Romano , & Cyprianus in
sua Cartaginensi causa lapsorum , nul- Ium determinat tempus geragendae
venitentiae ab ipsis lapsis. II. Quia
i .Cyprianus Epistola saia ad Antonia- Num improbat facilitatem , qua Paeni--tentes ad communionem admittebantur , quia erant a Martyribus libellis suis commendati . lil. lauia Monta Distae, & Novatiani, o iciebant Catholicis, quod magna facilitate Paenis
III. Conclusionis pars I. probatur, quia a Sanctis Gregorio Thaumaturgo,
Gregorio Nysseno, Basilio , ct aliis
Patribus,sit mentio graduum seu classium publicae paenitentiae; ut testatur Nortuus per totum sere librum se Olum . it. Ex Concilio Ancyrano , ilia quo illorum graduum fit mentio, tamquam qui fuerint tantum in Ecclesia xecepti; & hoe fuit circa A. seculun in
IIl. Ex Felice II l. Romano P tifice in Epistola ad Univeisos Episcopos , in qua illorum graduum, seu classium,
IV. Conclusionis pars I. probatur, quia tempore Nactarii, Constantinopolitani Epit copi, ab eodem fuerunt sere abrogatae sationes praedictae. II. Ex Joanne Jejunatore, qui fuit Patriarcha M
tropolitanus Seculo Q ut testatur Go
xius in notis ad Eucliologium Graecorum. Ill. Ex Liturigiis, Canonibus, Alibris ritualibus Glaecorum , in quibus de publica paenitentia peccatis occultis imponenda profundum est silen tium: ut idem Goarius loco citato tollatur per haec verba is Sacerdotes k-
dentes, paenitentes pariter sedenteso pro antiquo latinorum more pro is exomologesi audiunt: si leves, & ve-o nia dignas Paenitentis culpas depre- ,, henderint, nulIam adhibent absolutio- ,, nem, sed pici devotoque quodam ope-
,, re exercendo monitum amice remitis tunt: si Ietifera . . . detegunt, illa in is Homocauone iuxta seposito examiis nant, censurarumque districtioni, pro ut legunt, cuncta subiiciunt, & tauri dem Pamitenti bene precantur . . . Pu - blica vero paenitentia nulli licet amis plius imponatur, trelaxato nimirum ,, apud eos antiqv. Canonum rigore ais Nectario, & deinde JoannisJejunat is ris mitillimi in delinquentes animi,
is tempore , & levioribus poenis comis pensato , aliquos tamen confessione in expiatos a facta Communione per a is num, vel plures quatidoque arcentis III. Quia Tournelyex Morino lib. 6. Cap. 2 . haec asserit is ex libris paeniis tentialibus, qui a septimo seculo in is latina Ecclesia prodierunt, apud quosis nulla mentio paenitentiae publicae pro, , occultis peccatis nulla illarum solemis nium stationum, in quas distributa ,, hucusque fuerat paenitentia; nulla pa- ,, riter impositionis manuum, ac 2Iem-νω uis ritus, quo dimittebantur paenite is tes. Hujus immutationis occasionemo dedisse videtur Theodorus, Cantua- is riensis Episcopus, qui cum origi uox, Graecus foret, Graecorum disciplinam ,, invexit in suo paenitentiali libello Post D undecimum Seculum videtur plano ,, abrogata paenitentia publica, cum in nempe licitum fuit, vel eleemosy- nisi expeditione Terrae Sanctae , vel, , vel spontanea flagellatione pinnas ca-
is nonicas redimere. Has omnes immum latae disciplinae causas expendit Mori
Ruguunt I. Inter Cancines Apostolorum legitur Canon. 24. in quo pro paenitentiis publicis certum & determinavum tempus assignatur ; quod est conisua primam nostrae Couclusionis partem . H. Clemens AIexandrinus lib.6. Stromatum relari quandam Sancti Petri concionem, in qua pariter pro publica paenitentia certum tempus praefigitur . II lo Ante schisina Montani puplicae Penitentiae , vel erant breves, vel longae; si breves,non respondebant delictorum atrocitati: si longae et ergo longum tempus habebant. IV. Maximus , Urbanus, Synodius, ct Macarius , qui amplexi fuerant Schisina Novatiani, a Cornelio Papa recepti fuerunt ad communionem absqueta Nn utin
299쪽
ulla canonica satisfactione . Idem Cornelius Papa statim absolvit Trophimum Episcopum, qui rebellis a Catholica Ecclesia extiterat. V. Sanetus Cyprianus epist.2o. approbavit factum Caldonii, qui si tuerat, quod pax il- Iico danda esset illis, qui sacrificaverant idolis, & qui deinde a persequio.ribus tenti,Christum generosὰ confite-hantur . V l. Usum paenitentiae publicae in occidentali Ecclesia minuit Theodorus , qui erat Archiepiscopus Cantuariensis; sed hoc tantum potuit hahere locum in Ecclesia illa sua et ergo non in tota Ecclesia occidentali.
Respondemus ad I .Eruditis omnibus constare Canones illos, qui dicuntur Ap stolorum, non fuisse vere ab Apostolia conditos, sed fuisse Collectionem Ca- nonum , quorum aliquot Synodi Ρrovinciales in Oi iente condiderant; unde suspicantur Scriptores apud dueninum, Can. illum et O in quo legitur: l Laicus semetinum abieindens, ausis tr hus Communioue privetur, quia vitae' ἐnsidiator extititi fuisse aliis Canonibus, Apostolo tum dictis, fraudolent et in
Ad II. dicitur pariter quod Concio illita, Petro adscripta apud Clementem Alexandrinum, suppostitia est, & Petri minime genuina ; ut plures Scriptores
Ad III. dicitur, quod erant breves, &hoc ex duplici capite.& Ecclesiae sciit. pietate, & ex Paenitentium strvore, ct dolore, qui paenitentiarum diuturnitati supplebant. Ad IV. Casus illi fuerunt extraordinarii, in quibus aeconomice se gerebant Pastores , ut scili. confiserent multitudinis saluti. Unde ait Cyprianus epist. sa. ad Antonianum e Νam sicut aute- cessores nostri saepe feeerant.Glligentibus fratribur nostris eari is fratre ποser Cornelias Meestati Iaceubuit; ct quoniam eum Trophimo . satis Deiote,
paeniι entia depreeat Ionis errorem pristinum eonfitente, O fratersitatem. quam nuper abstraxerat, eam plena humilitate , ct satisfactione revocante, auiatae sunt ejus preees, ct in Melesiam Domiσι non tam nubimus, quam maximus fratrum .umerur,quὸ eum Trophimo fuerat, admissus est e qai omnes ad Eeclesiam regressuri non essent, nisi eum Trophimo comitante venisest .
Ad V. Hanc aliarn responsionem, quae valet etiam pro quarto, subdit Iuminus: in Iapsis, quorum argumentundia
meminit, incensam, acrem , ac veli
mentem contritionem eluxime. Nam I. Urbanus Sidon ius, Maximus per albquod tempus repulsain passi, ab unionis re intregrandae proposito deierriti non fuerunt: Postea vero cinquit Cornelius epist. s. quae est ad Cyprianum γUrbaσus, ct Θ nisi Confessores qui Novatiano consenserant ad Presby
teros nostror venerunt a mutes Maxἐ-
mum Confessorem, er Presbyterum Deum pariter cupere ad Ecelesiam redire. Sesquoniam multa prace erant ab eis destis gnata , qua tu quoque a Coepiscopis πο- siris ὸ literis meis eognovisti, ut non temere eis Mes adhiberetur, ex ipsorumore, er eonfessone, ista, quae per legatio nem mandaverunt, placuit audiri. II.
Palam suum crimen confessi sunt. Raicum venissent cverha sunt Cornelii a Presbyteris quae gesserant, exigere rur , novi ὸ quod per omnes Delesiartiterae ealumniis, malinis plenae edorum nomine frequenter musae fuissent, orpenὸ omnes Messas perlabassent, eimcumventor se esse a moverunt, ne se in hiis litteris quid inesset ,scisse : tantummodo eir reductor se, eommisisse quoque suismata , haeresis authores fuisse r ut paterentar ei Novatiano manus quasi in F seopum imponi. III. Palli sunt humiliter ut commissa scelera eis publice exprobrarentur. ροι
eum hae , eaetera eis fuissent exprobrata . ut abolerentur, or de memoria tollerentur , depredat Iust. IV. Non voce tantum, sed cum ingenti lachrymarum imbre suam reconciliat ipnem petierunt . His ita gesis in Presbaterium P neraut Maximus, urbanus, Ddonius , O mearius, ct plerique fratres, qui se eis adjuxerant, summis preeibat desia derautes, ut ea, quae ante fuerunt gesta , in oblivionem cederent. Eiusdem contritionis ardorem demonitiat Trophimus: Redeunte nune ad EeHesia Tropbi-mo inquit Cyprianus ad Antonianum scribens satisfaciente, o paenises-ria depreeationis errorem pristinum cus- flente e c. Dicimus II. Antiquitus Paenitentium Classes , seu gradus , seu stationes , quatuor fuisse , sciit. Fletum , Auditi enem, Substrationem, Consistemtiam; S de his fgillatim hic tractamus. Et quidem primo Fletus, seu Paeniten tium
300쪽
tium flentium statio fiebat in porticu Ecclesiae, seu, ut ait Iueninus,sub tecto humilioris situs a tecto EccIesiae, quod erat lublimius, ct distinctum a tecto
I. Probatur ex Gregorio Thaumaturgo Can.ult. Epistol. Canonicae. in quo dicitur : Hetus est extra portam oratorii. ubi peccatorem sariem opistet fideles isse testes orare, ut proje praeentur. II. a Basilio Magno can. s6.Qui sua vos te isterseeit. O postea paenitestia daιcis
es , .iginti anuis Geramento non cum munieabis . Vigisti autem anni' is eoo spensabuntur : debet quatuor aurit A reflans extra fores Oratoria , ct Meleais odientes rogans, ut pro eoprecemuri suam inquitatem enuneiant. Ill. Ex Chrysostomo hom. a . in Mattheum terum prohibebo vobis se sacra hac si v eonstendatis, ct immortabit bar usteriis partieipetis, ut Fornicatoribus, Adulterii, O mmieidiorum rein opponunt I.Non conveniunt Scriptores,
quandonam haec sietus statio incaeperiti' Ecclesia r ergo nunquam suit. II. Legitur apud quosdam quod fuerit extraEcclesiam locus, S longe ab eadem, in quo Paenitentes sebant: ergo notia fuit piope & circa Ecclesiam. III. Nestitur quid in hac statione Paenitentes egerint, & quid eum eis lacerint E clesiae ministri r ergo nihil de hac statione permanet securum: ergo totum est incertum
Respondemus ad I. inod vel haec statiosiunitur pro paenitentia satisfactioria a Ministris Ecclesiae imposita Paeniten. Iibus, vel accipitur pro consistentia ipsis runt Paenitentium ante lares Ecclesiae flentium, Si petentium a Ministris Eccresiae, ut intra Ecclesiam adis mitterent in . Primo modo non legitur fuisse ar te Novatianum , Sc ejus Schisina. Secundo vero modo semper fuit, etiam a i ipso Ecclesiae exordios quia Paenitentes non admittebantur,
nisi ab Episcopo id postularent, di Episcopi illos admitterent. Testis est
Eusebius lib.s.Histor.,de Natalis Ap sata loquens: Manὸ surrexit cilicis,ctDeoo indutus, eineribus aspersus, cum insiguo maerora, ct Lebomis ad pedes
O non modo ad Curi, sed ad Loicorum etiam genua advolatas est, ita ut orisiumsericordis Delesia illum magπopere
Attamen ille licit mali.t precibus utere tur , ct plagarum vibices, quas pertuleis ι , ostenderet, vix tandem in Ecelesia communiouem receptus fuit. Testis est
etiam Clerus Romanus, qui scripsit de lapsis ad Cyprianum e Pulseulsanstforer,sed uos utique eonfringant. Ad aut ad limes Eeetesiae , sed non utiqueis transiliant. Castrorum eaelestiam excubent portis , sed armati modestia, quaistelligant se desertores fuisse. Resumo
praeum suarum tubam, Ied qua uos Mi iaeum elangant ere. Matium illis premetet petitio modesta, postulatio verae-da , humilitas Meessaria , patientia u modiosa , mutaui legatos pro suis doloribus Lebrimas, advocatione sangantur ex ἐπ- timo pectore prolati gemitus , dolorem probantes eommissi eriminis, O pado
Ad II. dicitur, quod ille alius Iocus erat pro paenitentibus illis, qui hyeman. tes dicebantur, ut legitur in Can ne i . Concilii Ancyrani. Qui autem fuerint hi hyemautes non conveniunt Scriptores, ut videre est apud praefatum dueninum Ad li I. Idem Jueninus respondet per haeo verba is Ad primum Flentes λlitos iu- ,, isse se reos palam confiteri, Basilicas ,, ingredientibus adgeniculari, ut apud ., Deum, Episcopum, Clerum, univer- ,, iamque Ecclesiam pro ipsis intercess D res essent: Debet quatuor aunis fere ,, c inquit Basilius ad Amphilochium is can, s&ὶ paus extra foras oratisit, ero fideles ingredientes rogans, si pro eo pre centur , suam iniquitateω euuaeient.
,, In flentium statione induebatur lugu- is hris ille habitus, de quo articulo su- ,, periore multa diximus: Ruis hoe ereis deret c ait S. Hieronymus Epist. 3O.ad ,, Oceanum,agens de Fabiola Romana sis Matrona nobilissima ut post mortem is seeania viri in semel sam reversa , quo is tempore Iolem viduae negligentes , iugo is servitutis exeas, agere se libertur, adimis Mura , volitare per plateas, vultus ei s, cumserre meretricis, saetam indueret,
is ut errorem publiee sateretur tot is vris spectante Romana, ante diem mse,, ebae λη Basiliea quondam Laterani, quι,, Caesariano traneatus est gladio staret Isis oriane Paenitentium, Niseopo, Presb ,, teria, ct omni populo eouaebomantiburι,, sparsum crinem , ora lurida , squalidaris manus, sordida eolia submitteret stua