장음표시 사용
311쪽
e' eonscissiti plebis , natu infirmitata paenitentia publiea non imponebatut
m geste , se ueeestate eogenιe, pax et concederesur . Augustinus serm. 3s I. Bior a communione probibere quemquam
n possumus .... nisisut sponte conse1 sum , ast in aliquo Deseealari, sive ecclesiasteo judieio nominatum, atque cos seium . Optatus Mileuitanus lib. de Schismate Donatistarum e Purpurius solita malitia fretus, se atrii quasseturisi eaput de paenitentia : dueninus expli- eat ,, damnetur paenitentia publica.., sicque alteri ordinationi ineptus fiat. is lI. P. Obatur Rationibus . l. In puplice peccantibus nullum erat periculum scandali tribuendi Fidelibus, immo potius per ipsam publicam paenitentiam scandaluin reparabatur: Ergo nulla erat ratio, per quam publica paenitentia publice peccantibus imponenda non esset. 1 l. Testatur Morinus lib. capit. 4. S s. quod publice Peccantes etiam per laicam potestatem ad publicani paenitentiam compei Iabam uti ergo jam erat in Ecclesia Praxis , quod Publice peccantes publi-Cam paenitentiam.subirent. IlI. Publica paenitentia in publice peccantihus exempla: is fiebat apua caeteros fideles, ut testatui Tertullianus lib. de paenitentia : ergo erat po illima ratio , per quam illis imponeretur . objiciunt l. Leo Magnus epist. 9 .cap. a. ad Rusticum Narbonensem scribit. . Alienum es a eo uetudine eeelesiastica , ut qui in presbi rati Boxore , aux in Diaeori gradu suerint eouseerati, pro crimine aliqua sua per manus kmpositi
nam remedium aeripiant paenitendi:
ergo signum est, quod saltem pro Clericis primis Ecclesiae seculis in usu non erat paenitentia publica . lI. Optatus Mileuitanus in fine libri secundi exprobat Donatistas. quod subiicereulpaenitentiae publicae Episcopos , per
haec verba . A nobis ore*Jaut In Bon rihus Sacerdotes. Multis notum es, probatum, persecationis tempore Disco pos aliquos inertia a eo σου nominis Dei delapsui taurificasse , cdi tamen nun
tu eorum , qui ev erunt, aut manum
tem , quod a nullo factum est post thurim
cationem. Ill. Antiqui Canones in publicis pauitentiis imponendis non solum respiciebant rublicitatem . sedeIiam gi avitatem peccatorum et cmuantiquit ius prv peccatis, quae essent solummodo publica, sed quae etiar essent gravia. lv. Pubiica paenite tia imponebatur etiam paenitentibus , qui peccatum suum grave, sed occultum confitebantur , quanuis mitior illa, quae imponebatur, iis , qui co victi fueranti ergo non pro solis pec catis publicis, sed etiam pro occultis gravibus paenitentia publica imponebatur . V. Tertullianus cap. 4. de Paenit. pro omnibus peccatis moi tali bus agnovit paenitentiam publicam ἔait enim di omnibus ergo delictis, seu
carne, seu spiritu , seu facto, seu voluntate, commissi , qui paesam per judicium
deplaavit, idem veniam per paenitessiam spopondis. VI. Augustinus serra. 3sa. alias homilia a 6. inter quinquaginta cap. 3 o. pro omnibus peccatis mortalibus , sive publicis, sive occultis, eandem paenitentiam imponit; ait
enim . Restat penitentia tertiam g nur .... o pauitentia gravior, atqui luctuosior , in Da proprie voeamur in Delem paenitentes, remotι etiam a Sa cramento aliaris participandi.
Respondemus ad Primum,quod Leo Magnus loquitur de abusu . qui suo tempore obrepserat confitendi pubIice Peccata, etiam occulta ; quod asserit etiaTorrdely per haec verba: S. Leo is nem de una dumtaxat confessioniri publica peccati occulti egisse; de hac
x, quippe una agebatur; de paenitentia s, vero publica peccatoribus omninois Occultis imponenda, vel non impciti nenda , silet S. Pontilax r quamquam ,, ratio , quam adducit ibidem, ut im- ,, probet confessionem publicam pecca- is ti occulti, ad Uersum ipsammet paeniis tentiam publicam pro iisdem occultis is peccatis contorqueri non immetito is potest. D Hac porro ratio es, quos
nimirum malii a paritentiae remedio ar-eemar, dum aut erubesunt, aut me
raunt inimisit suis sua facta reserari, ruibus possunt legum severitate pereelii . . . Tune erim demam pluret, ais ibis Saeo, ad paeritentiam poterunt pro pari. Fnpuli auribat uos publicetur eousH-tia eootestis. is Jueninus vero haecm reponiti Intelligi laudatam ex Leone,, sententiam de Clericis quandiu in Oris dine clericali remanserint, non au ,, tem ubi per depositionem ex eo fue-
,, riat dejecti et Antiquitus autem nusu quam
312쪽
De satisfactione sacramentali.
o quam publicae paenitentiae addicebanis Iur, quin prius depositi fuissent, aut ,, suin eodem decreto, quo publica is raepinentia damnabantur . ex suo is piadu sine spe futurae restitutionis adis Laicorum sortem dejicerentur . Subdit ulterius i ita quidem, ut fert ar- gumentum authoritate ecclesiasticia ,, sanxJsse Apostolos , sed latum ab eis, , decretum observari non potuit,dun is,, per securiones in Ecclesiam Christia-
Ad i I. Dicitur, quod optatus Mileuitanus per illam manuum impositio nem non intelligit paenitentiam publicam, sed sacram ordinationem, quam Donatistae iterabant, putantes invali clam suille illam, quae ab Episcopis Catholicis conserebatur. Insuper idem Optatus agit de facto particulari, quod est divei sum a casu nostro, ut apud eumdem Jueninum videre est. Ad I II. Uerum est, quod antiqui Cano nes respiciebant non solum publicitatem , sed etiam gravitatem peccato rum iu publicis paenitentiis imponen dis ; at laoc nos iron dissitemur, quas do dicimus quod pro publicis peccatis paenitentiae publicae imponebantur,
via intelligimus illa publica peccata
Ad a V. Publica paenitentia nauior impo'
nebatur illis, qui peccatum grave occultum ultro latebantur; quia sic illi petebant, vel pro humilitatis exercitio , vel pro doloris exprellione, vel manisestatione; nulla autem erat lex, quae eos ad hoc obligaret . Ad U. Tertullianus unam dicit paenitentiam sacramentalem, & unam dicit paenitentiam publicam; & de utraque distincte agens, ambabus limites suos imponit, es secernit paenitentes, qui primae, a paenitentibus, qui secundae subiiciebantur, ut citatus Tourne lydistinfra explicat. Ad vi. Dicitur, quod illam luctuosamia, ct graviorem paenitentiam non alii faciebant , quam qui gravissima delicta perpatrassent . Hoc habetur ex eodem Augustino citata homilia in obieetione , ubi habet; Illa vera paeni sentia Iasussa est, grave vulsas est zadulterium fortὸ commissum es, forte bo mieidiam, forte aliquod saeritigia Igravis res, grave vulnus, lethaIe, morenserum , sed omni tem medieat die. Quibus verbis patet, quod luctuosae illi paenitentiae non subjiciebantur
peccata illa morialia , quae notia era iit ita gravia ', sed expiabant ut alia pcena, nec publica, nec ira
gravi , ut pas Iim Theologi Augustinum explicant.
313쪽
De absolutione Sacramentali. An pro gutiburiam grazioribus criminibus fuerit olim sacrame talis absolutio denegata p Et an ad resens
pro iisdem it deneganda Θ Aust ad longum, vel bro
qui quibusdam. Tertulliani verbis innixi,negant Id lolatris, ct homicidis, fuilla anti
hatic aicunI tia ille Romanae Ecclesiae consuetudinem . Ita Petavius in notis
ad S. Epiphanium haeres sy. Martene
lib. de antiquis Ecclesiae ritibus cap. 6.ZItic. a. Alia autem volunt, quod fu-
ei it pariter denegata Adulteris a quihusque Africae Episcopis, post Cyprianum Epist. set. , α sunt Morinus lib.9. Cap. 39. Ribaspinaeus in Notis ad Coucilium Eliberitanum. Et denique denegatam volunt in Galliis , ultimo supplicio assiciendis. usque ad annum I 396.quo Carolus Vl.Galliae Rex hane Consuetudinem abrogavit,speciali suo Edicto; ut asserit Martene cit. loconum. 6. Et haec intelligunt de sanis,& qui bene valebant. Circa infirmos vero Morinus lib. io. cap. a. S g. vult, fuisse illis denegatam primis Ecclesiis seculis, usque ad persequutionum sinem , scilicet usque ad annum cele-hrationis Nicenae Synodi ι subdit tamen . quod ad praesens non sit deneganda cap. 4. ct sequentibus. Dicimus I. Quod reis etiam criminum gravillimorum, qui paenitentiam , vel
agebant, vel egerant, nusquain denegata sit sacramentalis absolutio ab Ecclesias orientalibus . neque a Roma
Na , Carthaginensi, Hispanica, ct aliis
l.Probatur Concluso de Ecclesiis Orientalibus , quia nullum adducitur . vermonumentum , vel exemplum , quin Contrarium probetur . immo potiust pro nostra Conclusione testimonia invenimus; & sunt apud Eusebium lib.I.
Historiae cap. a 3. qui refert Juvenem
illum, qui fuit a S. Joanne Evangelista Conversus, & Ecclesiae restitutus; aput Iraeneum Iib. I. cap. 9., qui affert Mulieres a Marco seductas, & in Ecclesiam receptas post paeniteutiam peractam ; Apud Clementem Alexandri-rum lih. g. Simmatum , & apud alios qui referuntur a Morino lib. q. cap. 9.& lib. 9. cap, s t. II. Probatur de Ecclesia Romana. Zephirinus apud Tertullianum lib. do Pudicitia cap. i.dicebat: Ego hae m ebia, cts nisatiouis delicta pauiι entia facti dimitto. Idem Zephirinus apud Eusebium lib. s. cap. a . admisi ad Ecclesiam Episcopum Natalium, qui haeretis crimen patraverat , ct illud
deinde lachrymas, & paenitentia deploraverat . Insuper Clerus Romanus apud Cyprianum, epist. 3I. sic loque-hatur r 2uorum vitae Iaa finem urgens exitus dilationem non potest serra, acta panitentIa , ct profisa prequenter suarum detestatione factorum .s laebomis , si gemitibus. fletibus, dolentis ac ver paenitestis animi signa providerint, eum spes uisendi seeundam ho sem ualia
Iubstiterit, ita demum easte, o sollicito subveniri. Ultra Zephirinum idem a babetur apud Innocentium II. & Co testinum I. Romanos Pontifices. III. Probatur de Ecclesia Carthaginensi ex Cypriano epist. s a. Miror quosdamste obstinatos, si dandam nos pateri lapissis paenitemiam, c Novatianos intelli.
314쪽
git aut Panitestibat existiment Walam
ω ἔ eum feramus juxta Scripturaram divinarum fidem, aut ore, o hortatore ipse Deo, ct ad amusam paulaeutiam peccatores redigi, mulam atque i dulgentiam Panitentibus uos denegari .
IV. Probatur de Ecclesius Hispaniae; pro quibus faeit Concilium Eliberitanum , quod quidem aliquorum gravillim Oxum eriminum Reis , licet denegaverit Eucharistiae perceptionem , numquam tamen legitur denegasse sacra mentalem absolutionem ἔ immo p tius Can. a t. praecipit , ne paenitentiae janua claudatur haereticis, qui ad Ecclesiam redibant; & haec sunt ejus ver ha : Si quis de Cilboliea Eeelsa ad binresm transitum fecerit, rursusque reeur reris , placuit, bale paesite Miam sos Uso denegandam , eo quod eusoverit peccatum suum .
Dicimus i I. infirmis nec fuisse olim pinnitentiam denegatam , nec esse modo denegandam, si dent doloris signa , &aliunde sint catholici, & pii viri, qui
opinato casis opprimantur , & vocis,& senilium usii priventur. I. Probatur ex Romanis pontificibus. Innocentius I. in epis . ad Exuperium: De his observatio prior.dariam, posterior,
ἐπιervesteste miserieordia, inestuatio est. Nam eo uetada prior tessit, at eoue
deretur eis paenitentia , sed eommunisaeegaretur. Coelestinus l. in epist. r. ad Episcopos Galliae cap. a. exprobat illorum crudelitatem, qui absolutionem moribundis denegabant. his verbis r
Se taπtam impietatem exhorrescera , qua moriensi mors additur . ejusque Mima Geiditur.
Nicaenuni Generale I. Can. 13. De hir, qui ad exitum veriant, etiam sane lexaWtiqua regularisque servabitur; ita vi siquis egreditur e eorpore, ultimo ct maxime secessario viat ire minime privetur. aeuos si desiperatas. θ' eousecutas communionem, oblatiosisque particeps satiu3,
het in exitu poιἔρο, ct postenti sibi eam munissis gratiam trusi, Episeopus pro babiliter postquam probaverit, dare debebit . Concilium Carthaginense lv. Anno 398. Can. 76. & 7 . moritura pani
tenti dandam esse recone illationem. &infundendam ori ejus Eucharistiam ... Sisupervixerit, sabdatur flatatis paea tentia legibus. Et can. s. Paeniteste qai in infirmitata matteam Esebarisia aeceperint,nosse eredaut absolutos siue manus impositiosessuperfixarist. Concilium Arausicanum I. an. - . can. Iade iisdem Paenitentibus e Sι supervixe risι , flest in ordine paeuitentiam , O testit serassariis pasitentiae fractibus ,
toria manus impositione perripiam. Concilium Epaonense an. sI .can. 36. Meui forsitan diserimes mortis ἐmmineat, damnationis eonstituta tempora relaxentur . Quod si aegratum aeeepto malleo re leseere fartasse eostlagit, flatati tem paris Datia observare eoaveaiet. Concilium Tridentinum sess. capit. 7.Pie admodum ue hae Usa oeeasione aliquis pereat, is eadem Delesia Dei eustoditam semper Dit, ut uulta sit reservatioia articulo martis: atque Ideo amses Sacerdotera quoslibet pauitentes a qui iu
Is Melesia Dei eustoditum semper fuisse ,
ut nulla sit reservatis in artisvis mortis. III. Ρtobatur ex Patribus . Grefori Nyisenus can. 2. epist. ad Letosum a In bora sui exeelsur e visa Apostata panI- reus saeramest ι eommunionis erit paru-evs. Sis autem eontigerit, ut it prater spem vivat, in eodem rarfar eivet 1adisio , m Doram sacramentorum asvita exitum usque expers. Augustinus lib. i. de adulterinis conjugiis cap. 26. qua autem baptismatis eadem reeoatillatioris est eausa. si forte Paenitentem fianiendae vita periculum praeoeusserit. Nee Uset enim ex hae vita riae arrba suae pacis exire velle debet Matis Deleissa
IV. Probatur ex praesenti Eeclesiae usu. Paulus V. in suo RituaIi haec praecipit.
Si uter eonfitendum, vel etiam aut quam ine0iat confiteri, vox . ct loquela agro, deficiat, uatibat, O sigris eos tur peceata Paeηitestis cognostere , quia has utcumque , veι is genere , vel inspeeie coluitis, vel etiam si eonsitendi δε- rideri a m sive per se, sive per atior osses-ritur, absoloendus est. Insuper Mori nus affert verba Sacerdotalis Romani Venetiis imprelli an . is6o. apud Ioannem Uaristu ra. & Socios sol. 6 a. quae haec sunt. Talis Infirmat aut jam amisit quelam, vel usum rationis; pata, qui
315쪽
deram; vel etiamst malas. O obmotaradis perseveram is peeeriis es , O dis π eous as, si petiiι Sacerdorem , a epoteretur,ostorie Iesaeere velle omnia qua debet, oe' luterea fictus est mutar, t phremetieus, edi perieulum est is mora , debet praesuppost eontritus, O D- Mente adiguo eo egissem generaleπ pro eo, peurm is populo Meerdor faciat ab- solationem , ah omni sententia, O pree ιο , oe pus injuuore eineis astibarrit id pro eo Deusdam, vel hariathar, aut ea anguineis yro ejus anima, si vo- iam acceptare , delati debet dari et L e arsia, quamvis asu fit eonfessus. V. Plobatur Rationibuς I. Dari debethaptismus Catechumenis, qui morbo opprimuntur, & facultatem non hahent petendi illum in eo mortis distrimine, in quo versantur t eIgo Pa riter dari debet peccatoribus . quivi morbi opprimuntur , ct praesumpti est, ut illa petant, si loquendi faculta tem habeant. Antecedens est doctrina Augulimi lib. i. de adulterinis conjugiis capit. 26- tectumenti in briar iια Κιimo eousitatis,fl morbo ,seu casuosi Moste oppressi sunt, at quamvis adhaevi ut, petere tamen sibi Baptismum , vel ad interrenata νes Mere uos post νω prosit eis quia eoram is fide ebristis
ptismus dabatur etiam illis Catechumenis, qui adulterina consortia retinebant , ct subitaneo morbo opprime bantur e ergo pariter dari debet abso- Iulio peccatoi ibus in eodem statu exi. sentibus. Antecedens pariter est Augustini cit. lib. cap. 28. θο ποπμum
dere potuerio,baptizandos puto, at esum Me percatam eum eaeteris lavaero rege- aerationis abluatur. Et ratio, quan
adjungit Augustinus . haec est, ct qu etiam de peccatore, de quo loquimur,
veri scatur. Ruis erim novit utrum
aatem ab illa desperationa νεθυιι potu erim vivere, aut faciem quod statuerant, sat edocti obtemperabaut, au3 de eos
temptoribus fiet μοd fieri etiam de but ratis talibus debet. Ill. Eadem est causa dandi reconciliationem peccatoribus, ac baptismum Catechumenis, ex e dem Augustino, qui citato loco dicit : Raa aatem baptismatis, eadem re tauriliationis est eausa , si forte paenura tem friendae vitae perieulam praeoccupa vertis. Nee usos inim ex hac vita siue -rba Dis paeis exire velie debet Mutre Eeelesta. IV.Si quae e stet ratio ,Ob quam dari non deberet hujusmodi absolutio peccatoribus, ea esset, ne redderetur invalidum sacramentum paenitentiae sed haec ratio cessat propter praesentem
Ecclefiae disciplinam , qaa a pluribus seculis intro lucta est in Ecclesia abs Iulio conditionata; ut suo loco dictum est; ergo dic. Arguunt I. Cyprianus multis in locis anserit Paenitentibus fuisse absolutionem denegatam: ergo primis Ecclesiae seculis non dabatur absolutio graviorum criminum reis. Il. Concilium Eliberitanum can. i. statuit. Plaeuit, at quicumqua post Mem Baptismi salataria
adulta alaιe ad templam idoli idolatrata.' νaras accesseri , ω feeerit quod est erimes evitati, nee is fise eam debere ad eummariosam μθ era et ergo in Hispania non vigebat doctrina , de qua nos loquimur . III. Idem Cyprianus epist. sa .ad Antonianum haec reseri, de infirmis statutum fuit e ab Ecclesia Carthaginens, Idcires Frater ebarissime,
desitura Dorum lato eorde , ct mariseinfla lamentationis suae professione testantes, prohibendos omaina te usui mas a De eom--rieationis , di paeis, si is infirmitate, atque in perieulo experira depretari ἔquia retare illos nos delieii pauiιentia, Ied mortis urgentis admonitio rampellit, aue dignus es tu morte aecipera solatiaων qui se nos euitavit esse morituram: er pi axis circa infirmos, de qua nos i
quimur , non erat in Ecclesia Carthagineiasi. IV. Leo Magnus epist. 9 .supponit, fuisse graves Peccatores, qui in infirmitate degentes, ct absoluti nem petentes , illam tamen non obtunuerunt , dc ex hac vita sine sacramenin tali absolutione decesserunt.
Respondemus ad L Cyprianum de iis Peta
316쪽
eatoribus loqui , qui plenam paenitentiam non egerant, non vero de iis , qui egerant. His enim certum est, quod faciamentalis absolutio dabatur, ut ex
ejusdem Cypriani verbis a nobis allatis
Ad II. Dicitur,quod Canon Concilii Eli- heritani non debet intelligi de absolutione sacramentali, sed de eueharistica communione; aliter enim Patres illi sibimetipsis contrarii fuissent,quum aliter statuissent de sacramentali absolutione loquentes, ut a nobis superius relatum est. Ad III. Cyprianus per communicatio nem , & pacem, pariter intellexit, vel Eucharistiae communionem vel solem. nem, a canonicam cum Ecclesia reis conciliationem , qua decrevit, privandos esse hujusmodi tufirmos ex EccIesiae disciplina. Ad IV. S. Leo loquitur de illis, qui improvisa morte nullam receperunt sacramentalem absolutionem I ac proinde vult de illis nullam faciendam esse commemorationem in Ecclesia inter Missarum solemnia. Pro secunda Dillertationis parte , in qua quaeritur, an absolutio. si non sit deneganda, sit saltem disserenda, ct udisserenda, an ad longum, vel breve tempus λ Supponendum est pro certo, quod concedenda non sit absolutio toties quoties peccator crimen suum confitetur, di absolvi petit. Et quidem ex Concilio Toletano III. cap. i I. habemus . aeuoniam eo erimur per quasdam Hispaniaram Delesiar non δε- eundum Casoxea, sed faedissime prosuis
peceatis uere paenitentum, ut quoties cumque ieeeare libueris, tollar a Presisteris Io reeoarisiari ex postulent i ideo pro coerceada tam exaerabili praesumpti are. a Sasso Guellio jubetur. ut δε- candum formam Canosais astIquarum detur pollentia . Item ex Concilio Generali Lateranense II. anno I I9. Can. 22. Inter eatera unum est, quod sanctam maxime perturbat Ecclesiam, falsa videliset paenisentia, Constatres s pros. Presbrteros admonemur, nefansis paenitentiis Laisorum animas decise , O in infernum pertrab; patiantur. Ea fam autem pollentiam esse eonstat, cum spretis pluribus. de uno solo paeniteatIa agitur : aut eam Fe agitur de ano, ut ποπdifredatur ab alio Fessa etiam firpauisemia, eampanitens ab ineio , veι
utra justitiam gerat . Dicimus i l. non esse concedendam abs lutionem regulariter, toties quoties peccatores crimina confitentur, di a
solvi petunt; sed esse differendam, iuxta P .enitentium dispositiones. Prima Pars conclusionis prohatur I. Ex Scripturis. EzechieIis tr. vers. 3. Vae Probetis iusipientibus , qui sequuntur spiritum suam, ct Wihil vident ....diacenter pax, ct non es pax. Et vers. ig. . qui rans πι pulvillos sub eabito mainnus, ct faeiunt cervicalia sub capite
anizersae aetatis ad capisadcu animas. eum operest animas popali mes, v vi abant animat euram, ct violabana
me apud popalam meum propter pupillam ardet, ct frumes pauis, sι interseerent
animas, qua nos moriuntur, O vivi earest animas, quae πan vivant, mes tientes populo meo credeati mendae D. Jerem vers. I 4. carabant eon ritissem
Aliae populi mei eum ignomIsia ditanter ,
Pax , pax , O non erat pax .... quam obrem eadent inter ruentes.
II. Probatur ex praxi Cleri Romani, quae legitur in epist. 3I .inter illas, quae sunt Cypr. Absit ab Deis Romana vigονε sua tam profana Deilitate dimixtere, O nex-vum severitatis eversa fidei majestate AF
solvere . . . . ut nova per misericordiam
falsam vulnera veteribus transgressiosis vulneribas imprimantur, ut miseris per adversionem majorem, eripiatur ct μώ- tentia . vli enim indulgentia poteria medietua proficere, si etiam ipse medieae ἐπtereepta paenitentia indulget perieriis psi ισαι minodo Uerit Ouisus, nee finis
secessaria temporis remedia obducere
iarere verum vesamus, occidere.
III. Probatur ex Patrihus . Cyprianua tractatu de Lapsis r er' Novum ge- sat eladis , ct quasi parum persecutionis proeolla savierit. aeelit ad eumulum sub misericordiae titulo malam saluus, Ollanda pernielas. Contra Evongelia vi
garem , ea tra Domini ae Des legem. temeritate qaorumdam laxatur iurastis
profatura .... operiantur morientἰam
317쪽
3ione eomaeusteare se simulam ὶ me sunt ejusmodi lapsis, quod grando frugibus ἔquod turbidum sidus arboribus; quos ar--xiii pestilens vastitas ; qaia navigiir
saeva tempestas .... Non coneerit pacem facilitas i pa , sed testiι ἔ me communiearissem tribuit, sed impedia ad Diuten a. Augustinus constitionum lib. 8. cap. s.
Voluntat autem nota, quae mibi esse caemperat, si ta gratia colerem , fruique te .elum, o ur Jota terra jucunditar, nondam era ιdonea a/ Japerandam priorem
Φetustate roboratam .... Iam enim , na terra erat . ego Istem adbuc terra
ligatur, militare tibi reeusabam,rimpedimentis omnibus ste timeham expediri, quemadmodum impediri timendames . Ita Iarciπa fueruli, velut semus solet dulciter praeviebar : er enitatiose quibus meditabar in te . similes erant co- ratibus expergisci violentium . qui tamen superati soporis altitudine remerguntur:
O sicut nemo est, qui δινmire semper velit, ιmniumque sono judieio migilare praestat : MIert tamen plerunque homo jomnum diycatere, eum gravis torpor λα membris es , eamqae jam displieentemeavi sibentius, quamvis saetres tempus aduexerit e ita eertum habebam esse . melius tuae ebaritatis me dedere. quam meae eupiditati eedere . Sed illud plaee-
Secunda Conclusionis pars probatur I. Ratio bus i. Disterri debet absolutici Peccatoribus , qui adhuc retinent a Minctum ad peccatum mortale, quia illis deest clispositio necessario requisita ad validitatem absolutionis: ergo disserenda est absolutio sacramentalis, quando non est deneganda. ll. Dif- serri debet absolutio peccatoribus , qui injuste ablata non restituunt , qui injurias latas non resarciunt, qui proximas occasiones non vitant, qui pa- cena proximo petenti non reddunt;& alia huiusmodit ergo &e. Ill. Dari non debl t absolutio peccatoribus illis, qui adhibere uolunt remedia, quae sunt pr.escripta ad vitanda peccata δ esso nec semper concedenda est, nec illieo absolvi debent extra casa necessitatis, S ubi vitae periculum non urget: ergo differenda est absolutio Peccatoribus juxta Consessarii prudentiam. & Ω-cuudum Paenitentium dispositiones. Unde in instructionibus S. Archiepis- .copi Cardinalis Borro mel dicitur. Cou- fessarios monitos volumur, ut donec emen dationem perspexeriαι, absolutionem iis Pasitentibus proerastinent, quot is risimilo es ad peeeata iteram lapsuro , quantumvir polliceantur , ae spondeano
a uestentes otio , ut plurimam dediti, qui is ludis, eammestationibus, ebrieta θνι, di impurieitiit majorem vitae partem impendunt . Ita pariter aeeenseri debent Ha*bemi, detranores, turpiloquio addicti , junumerique alii ivli qui semes tantum quotannit tempore queroue ali labente sese Saeeνέοι, .sistunt ad eo ebovem. Mut universim
omnet, qui per multot annot in eadem
meeata prolapsi erunt,abiecto destitae corrirectionis studio. Opponunt s. Ex Scripturis. Matthaei in . Christus dicebat: Devite ad me omnes gia laboratis oxerati estis, in ego reficiam mor; item Matthaei i8. Cluilius ius
per dicebat Petro : Non Leo tibi usquas piles. sed Uqueseptuagiessepties: Insuper Cnristus Lucae 6. dixit: Estote mis V eortit, Huli, Pater vester mis νἰeres est; denique Lucar . idem Christus illi Magdalenam absolvit dicensi
sessarius debet credere Paenitenti, qui dicit se dolere de peccatis, di nunquam velle iterum peccare : ergo deis hel statim illum absolvere. III. Dari potest casus, quod Paenitens vere seis velit emendare absque eo quod ii indo peribus comprobet; ergo in tali ca- si debet illi dari statim absolutio. Iv, Paenitentes, quibus absolutio , vel denegatur , vel distertur, aliquando pejores fiunt, & iterum ad peccata,
redeunt i ergo non est probauinda praxis , quam nos inducimus .
tur absurda , scilicet aliquando omit teretur Paschalis communio cum ma gno populi scandalo ἔ aliquando denegari posset nuptialis benedictio, quod etiam populo scandalum ingereret ;aliquando Paenitentcs, quibus non da
318쪽
De satisfactione Sacramentali.
retur absolutio, Confellario irascerentur , & ei maledicerent; aliquando etiam in peccatis indurarentur, α nunquam ab iisdem resurgerent ἔ aliquando denique ad illos Confessarios confugerent Paenitentes, qui secundum a Praxim suam, eos statim absolverent.
Respondemus ad I. Christus in illis ver his de illis Paenitentibus loquitur, qui Uerum dolorem de commissis culpis Confessario ostendunt, ita ut Conlassarius non egeat ab iisdem ulterius experimentum expectare. Christus au- em hoc experimento non indigebat , quia sapientia sua infinita hominuma corda illico introspiciebat, absque eo quod ab illis manifesta sisna expedi Tet. Conlassarii vero quia sunt Komines , & virtutem penetrandi cordia non habent, ideo in hac parte Christi exemplum imitari nan possunt. Ad il. Opponitur auctoritas Gregorii Magni iti libios Regum lib. 6. cap. Isia
quippe bona voluntas es GVesoria argu verba, quid saut aliud κν folia tnos ergo ποbia folia propter se ipso . sed prοριεν fractam expetenda sust squia ideirea omnis est eo peceatorum ν ei ιαν , ut fractus paealteusiae subsequatur. Vade . oe Dominat arborem furit deeoram , statis sterilem maledixit . quia eo esonis ornatam
. reeipit sine statia afflictioxia. Opponitur doctrina Sacri Concili Triseemini sessi 6. capit. 9. Sieut nema pias de Dei miserieordia , do Gripi inerito , deque Sacramentoram virtute, st
picis , da sua gratia formidare , ortimere potes, eum nullus scire valear
ab Innocentio XI. quae se habet. Pol testi habenti eo araudicem ρος- σaudi restra legem Dei, uatura, as Ecelesia , etsi emendatio it spes uulti appareat, Me est uegauda , nec dif-βνeada absolutis, dummodo ore proferat se dolere , ct pro uere emenda
Ad III. Dicitur,quod argumentum salte
procedere potest in casu necellitatis;at extra hunc casum,non lassicit interior dolor, sed necelsaria est illius manilastatio, ad hoc ut Confessarius se moveat ad illum vaἰide absolvendum . Et hoc patet ex lvone Carnotensi epist. aari in qua mec scribit et Ruaerit fraternitat
ct humanae fragilitatis eonsideratio di- diligen/ist attendatur. Cum eam πι- minalia eo a dilisquentem separero capite , O eorpore, rationia ordo hoe e lis ut internat ladex tanta remiscat celerias . Macta suas magis videt interius . Iudex vero, qui tan-
am virit is sucis, afflue adeo delis quotes sub peceati paraa detisdat. douec , per in Vestam Paenite te fructum quis sit paeuisentit assectas istelligat et Per lateruam esim remitum satisfacit iureνmo Ddiei ideirea indilata datur ab ea pereati remiis o Ecclesia vero . quia occulta eordia stu rat i son fialvit tigatum , licit res
scitatam . use de movumento elatum ,
319쪽
suetam orianem eassandi e fetiam et si cui eum aliquis infirmat Diatatem perfectam assequisur praeter solitum Ρ-πMissis, qsa sis a natura , vel arte ν quantam ad Me jus eat o impii, quaadoque est miraeuisya , quandoque uou. Est eWim se eomaeaais, ct eou- Detur cursus jupseationis, ut a Deo
Mnuersione impersena, ut postmodum ad perfectam ὀ eniar , quia charitar
ἐκeboara meretur augeri , ut aucta
mereatur perfici, His dieis Aurasti-
aras. Ruandoquo vero tam vehementer animam mouot . ut statIm quandam
persectionem iustitiae assequatar : Rut fuit in Coversioue ma ι , adhibita etiam exterius mira Issa prostrati ο-ne , O Ideo eo ergo Passi tanquam miraeuisse is mel a eommodatur. Ad IU. Dicitur,quod deterius est perieulum , ut Peccatores si statim absolva tur iterum ad peccata redeant. quam si iisdem absolutio, vel denegetur, vel differatur. Si autem Consessariis sue- censeant eorundem est , culpa non Sacerdotum , qui quod faciunt pro paenitentium hono faciunt . Nemo autem debet malum facere ad alterius iracu diam evitandam. Ad U. Absurda illa sequuntur ex mala paenitentium dispositione , non vero ex bona Consessariorum praxi , quae certe extenuari non debet, vel imm tari ut absurda illa vitentur, quae nou ab ipsorum disciplina, sed ab aliorum obstinatione dependent.
De iis, qui paenitentiam pullicam agebant. An eam
egerint Discopi, Presbyteri , S Diaconi p An
egerint minores Clerici p An inter hos ae Labcos in paenitentia publica peragenda fueris es,
quod discrimen in Ecclesia observatum p
titulo nuitur fecimus verbum deLaicis,qui penitentiae publicet adstringebatur, ita ipsorum ex gentibus criminibus a quia dohis nulla est inter Seriptores distenso; omnes en inis conveniunt, Laicos quacunque dignitate fulgerent, paenitentiae publicae obnoxios fuisse; quod clare constat exemplo Philippi imperatoris, de quo loquitur Eusebius lib. 6. historiae cap. 344 de exemplo Theodosii, etiam imperatoriis , quod S. Ambrosius testatur . De Clericis vero Scriptores non conveniunt. Etenim Moi inui lib. 4. cap. 1 .
vult. quod quan vis tribus primis seculis eadem fuerit in subeunda publica paenitentia Clericorum, & Laicorum conditio ς post tertium vero seculum asserit, quod Clerici maiores privat im,& in secessu paenitentiam egerint , liiseet in ipsorum fuerit libertate publicam agere. Albaspinaeus vero obse vatione Κ& η .in Optatum asserit,quod majoribus Clericis fuerit tantum imis
posita depositionis poena , ct laic
communio . Sunt etiam recentiores,
inter quosl est Natalis Alexander, quidistiguunt inter publicam paenitentiam, S manus impositionem , quae supria nitentes frequenter fiebat, & volunt,quod primae,non autem secundae, addicti fuerint Clerici majores. Dicimus I. Maiores Oericos . nempe, Episcopos, Presbyteros, ct Diaconos, nec tribus primis seculis, nec seque tibus, obnoxios fuisse publicae paeni'
I. Probatur Conclusio ex Optato Mile- vitano lib. a. contra Donatistas. qui vos reprehendit, quod subiecissent Epis
320쪽
copos, de Presbyteros publicae paenitentiae. Et haec sunt ejus verba citato loco num. 26. A uobis aeei si sunt is honoribus Dei Sacerdotes . Multir moamas , ct probatum, perseeutionis temporeus Os aliquos, isertia a eo timue somiuir Dei detipsos ibaνima O. tamen .vitas eorum , qai evaserum, aut masam tipsit imposuis, aut at ge a maereat imperalit. Et Deith vor hodie
ps uritatem. qaod a salis factam est ps uari arissam. Item optatus lib.
I. num. 24. adducit Melchiadis Roma
coporum auctoritatem , per qua a damnatus est Donatus, quia confessus fuerat, quod Episcopis lapsis manus imposui siet, quod alienum erat ab Ec-ciesa. Haec autem manus impositio erat in paenitentiam, ut probat Al- spinaeus observatione 6. II. Probatur ex S. Lecine Magno epist. a. alias ya. in qua haec scribit et Aliscum es a eo aetasiae eeele sica , ut qu/is presisterati honore , aut in Diam ii gνasa saerin conserat , ii pro
in t quos siue dubio ex apostoliea a traditione desee udit Hujusmodi Iapsia ad promerendam miserisordian Dei privata est expeteaeda seeesso ,
etiam fructuosa. III. Probatur ex Coneiliis. Concilium xorthaginense v. Anno 398 can. vi. oormaιam est, at fi qaaudo Prerbieri, vel maeanι in aliqua graviori culpa est. Fia si faeriue, qua eos a misseris nee
cessit licentiam Clericis , ut agerent paenitentiam publicam, quia eam petebant . non ex necessitate, sed ex pie tatis amore. Idem adstipulantur Concilium Arausicanum l. ean. 4. Annu t. Cone ilium Arelatense li. Anna 4s . Concilium Aurelianense l. Anno
IV. Probatur ex PP.Hieronymus epist.9I. alias 48. consuluit Sabino Diacono, qui virginem corruperat, ut paeniten tiam ageret in Monasterio , non coram tota Ecclesia cum Laici r Hortatus famul ageret paritertiam , ct is ellisio , ω
Heordiam iuibat Debrimia implorarer . Augustinua lib. t. de Baptismo contrais Donatistas cap. a. testatur, quod Cl riuis , qui ad Ecclesiam redibant, manus inter Laicos non imponebantur. Prosper lib. t. de vita contemplativa cap. 7. asserit, quod quibusdam Clericis permittebatur publica paenitentia , quia eam petebant , non vero quod ad
Arguunt l. Multi sunt Canones Aposto lorum, nempe 23. 29. α 6 ., qui publicam paenitentiam tericis imponunt. Il. Concilium Eliberitanum can. 76. de aliis etiam canonibus publicam paenitentiam Clericis lapsis imposuit. li. Natalis Episcopus habitu paenitentis indutus ad pedes Zephirini Pontificis se abiecit,ut testatur Eusebius lib. s.
Historiae cap. ult. IV. Tertullianus lib. de paenitentia cap. 4. exemplo suo peccatores alios ad publicam paenitentiam hortabatur . v. Felix III. Romanus Pontifex epist. U. imponit pubIicam paenitentiam Presbyteris, & Diaconis, qui se rebaptitati permiserant. Vi.CP prianus in multis ςpistolis suis hanc publicam paenitentiam a majoribus Clericis peragendam memorat Respondemus ad ICanones illos non esse Apostolorum sed falsio iisdem adscriptos fuisse. Ceterum S si de P.enitenistia loquantur, non autem publicam, luctuolam , atque solemnem expria
Ad II. Dicitur, quod vel Canones illi 1
Juuntur tantum de Diaconis,non veroe presbyteris, ct Episcopis , di non est certum. quod Diaconos tunc temiaporis inter maiores C ericos comprehenderint di vel quod non loquantui de Paenitentia publica , lactuosii , di solemni, de qua est sermo . Ad ili. Natali, Episcopus id non laeti lege compulsus, sed ex pietatis mo
Ad Iv. Nee Tertullianus 2 satis exprimit de paenitentia publica, sed de dolore tantum loquitur precati, quod commissum supponit.
Ad U. Felix Poni ila intelligendus est de paenitentia privata, ct non de Publicarni ex eius verbis cIare patet.
ΑἀMi. Testimonia omnia, quae adduci possimi ex Cypriano , optime explicat Ah pingas, ct ex eo recitat Tournely. Di-