장음표시 사용
111쪽
Arg. 6. Eras Ioh. Resur. 8s.' mo Christus Iesus. Haec autem uerba dicit Lu-guistinus, contra eos, qui nolebant, christum dicere potui e, se, ut hominem, glorium, seu claritatem istam ante mundum conditum apud Patrem habuisse. jundem vero, postquam probaset, christum, t hominem, non minus, quam nos, a Deo fuse praedestsenatum, sic concludit; secundum hanc ergo praedestinationem etiam clarificatus est, antequam mundus Isset, ut esset claritas eius ex resurrectione mortuorum apud patrem, ad
cuius dexteram sedet. Cum ergo videret illius praedestinatae suae clarificationis veni se iam tempus , ut & nunc fieret in redditio ne, quod fuerat in praedestinatione iam faetiim orauit dicens, Et nunc clarifica me tu pater apud temet ipsum claritate, quam habui, priusquam mundus esset, apud te.Tamquam diceret; claritatem, quam habui apud
te in praedestinatione tua, iam tempus est, ut apud te habeam, etiam vivens in dextera tua. Hactenus Augustinus. in cuius verbis notandum est nomen Redditionis non pro Otione eius, quod
ablatum quoquo inodo fui et sic enim contra suam
ipsius sentcntium in hoc Ioco explicando Iocutus es-
set, sed pro rei quasi debitae praestatione usurpatum
epe; idq; fune eleganter. nam verbum Reddendi inter alias hanc quoque significationem habet. Appa ret igitur, vi arbitror, satis euuenter, quam apte ex commode christi verba ad rci destinationem non
112쪽
autem ad rem ipsum referuntur. Nec profecto vitio ot hanc interpretationem magis confrinem, eamsud tuum argumentum diseluendum accommodem eur , si Paulus dixit, nobis datam ese gratiam in christo Iesu ante tempora secularia, z. Tim. v. v. 9.eum tamen nos tunc minime e femus, christus quoque dicere non potuerit, se ante mundum conditum ho bulfe eam gloriam, qua mox glorifcandus erat; etiamsi nondum ipse extiti et, clis mundus est ditus. praesertim, cum non simpliciter dicat chriastus, se eam bubtii βe, sed, apud patrem Deum. Quem- e. o. n. Edmodum idem alibi dicit, Abrahamum, Isaacum, Crlucobum Deo uiuere, quamuis reipsa non sint amplia , tis; nempe quia Deus eos a morte in vitam eamq; pe ennem aliquando revocare decreuit. id quod ex eo
colligit christus, quod alioqui Deus, qui sie Deum italorum appellat, mortuorum Deus esset, CT non tan- tum vivorum, ut est.
Phrasis qua utitur Christus multo plenior est;nec ei prorsus similes sunt citatae de aliis fidelibus. Recte quidem iis dicitur donata fuisse salus in Ghristo Iesu ante tempora secularia, etiamsi illam suo demum te pore possidebunt; Verum nusquam legitur' habuisse eos apud Deum gloriam ante conditum mundum ideo I non plane similes sunt hae phrases loquendi praesertim cum ex
ipso scopo Christi non obscure apparear,
113쪽
eum esse verborum sensum, quod roget Pa trem, Ut quandoquidem nunc ignomini osse simam mortem crucis esset subiturusne pateretur ipsum absorberi sed pristinae gloriae, quam antea incriis habuisset, restitueret.
si idcirco negas plane similem ege locutionem Paulinam, quam ego attuleram, ei, de qua contendi reus quod verba non sint prorsus eadem,seu quod non prorsus de eadem revirobique verba fiant, vi innare id, quod dicis, nusquam legi, fideles habuit' apud Deum gloriam ante conditum mundum, nimis difficia Iem te praebes in hac disputatione. Quasi vero non
satis sit ad plenam, quod ad propositum attinet simia sitiathem inter utroque constituendam, si quidquid
virium in utriusvis verbis est ad eam sententiam, de qua quaeritur, exprimendum, id in alterius quoque verbis sit. Fateor quidem ob hanc ipsum causiam non Uebas duas Iocutiones plane similes, etiam quod ad propositum nostrum attinet. Vcrum hoc interpret tioni tuae obest, eamq; magis dubiam ostendit.Qnandoquidem dsimilitudo in eo est, quod verba locutio nisa me prolatae pluη virium habent ad sententiam. quam tu probas, exprimendam, quὸd scilicet non de rei destinatione, sed de ipsa re agatur, quam verba Iocutionis, de qua dilutamus . seu mauis, verba Iocre tionis, de qua distit ramus, plus virium habent ad sentcntiam, quam uo probo, exprimendam ,qubd vide- . F α ιιcet '
114쪽
8 . Arg. 6. Eras Ioli. Relat. licet non de ipsa re, sed de rei destinatione agatur. quam verba Iocutionis a me allatae. Sunt enim in locut ione, cuius sintentiam quaerimus, vi supra attigi, verba illa apud te, quae, ut dixi, destinationem pos sunt innuere. nam hoc sensu alibi quoque dicitur, viri tam aeternam, quae nobis patefacta eli, fuse antea, apud Patrem haec autem verba desunt in locutione, quam ego attuli; unde sit, ut minor sit eausa sustia candi, ibi non de ipsa re, sed de rei destinatione agia Et tamen certum est,de rei destinatione,non autem de ipsa re ibi sermonem Ue. cum interim nihil praeterea virium, quod attinet ad propositum nostrum, sit iuverbis unius locutionis,quod in alterius non sit.Nam, quod in ea, de qua controuersamur, est Gloria, in arutera est Gratia. nulla autem est caupa, eur minses de gloria, quam de gratia dicere popimus, eam effalce edestinatione tantum sit, vel illius epe, qui nondum extiterit. Immo Paulus ustirmat, eos ese glorifcatos a Deo, qui destinatione tantum gloriam a Dco sunt
adepti, quis nondum extiterunt. ROm. 8. ver. 3O.
certum est enim, ibi apostolum loqui in genere de o-imnibus quos Deus per christum feritare decreuit. Ium, quod in locutione nostra est H abiti se, in ea, quam illi restodere dixi,est,Datam sibi fulse. Atqui non minus requiritur,ut is iam sit,cui aliquid detur, quam is, qui aliquid habeat. nec aliam differentiam
salicari poβumus inter haec duo ecte, nisi, quod Ηabuse magis rei ipsius adeptionem vel pol egionem significare posit, qum,Sibi datam fui'. Vbi animaduer tendum
115쪽
Arg. 6. Eras Ioli. Resur. 8s. aduertendum est verbum Dandi esse aliquo modo ambiguum . nam Cr significare potest ipsum offerre,et anili non sequatur acceptionis effectus, Cr cum eis ctu acccptionis. sed prior significatio vi milites propria, sic minus multo est usitata, quam posterior; ideoq; in dubio non illa,sed haec attendenda est. Quod si, ut debet,ctat,tunc nudum prorsus in proposito nostro discrimen e poterit inter Habuse , Cr 5 ibi datum fulse. cuicumque enim secundi hunc signia scationem aliquid datum fuit, is profecto id etiam
habuit. Quamquam vix crediderim, cum verbum
Dandi praeteriti perfecti simplici voce effertur, in priore illa signiscatione usquam inueniri. Adde, quod non magis potest dici, cuipiam quid oblatam afuisse, quod reipsa nondum fuerit oblatum, quam, quempiam aliquid habuise, quod reipsa nondum b buit. Immo adde, quod diserte alicubi scriptumi,
uenitur, nos id habere, quod nondum re ipsa bube-inus, sed nobis tantum decretum est. Scribit enim PauIus nos scire, quod, si terrestris domus nostra ha- 1. Cor. si iis habitationis dipoluatur, aedificationem ex Deo habemus, domum non manufactam in caesis. E t octor ad K eb. ait eos, ad quos scribit, facu statum suarum Aeb.io. rapinam cum gaudio accepi',eis quod cognoscerent,
se habere in se ipsis mcliorem substantium in criis,
eamq; perma..cntem. In graeco autem nomen latinum
substantia, est υπονἱις; quod plane respondet nomiani in quo supra facultates signiscata sunt. Hoc dico, nequii fortase, non satis ex loco
116쪽
86. Arg. 6. Eras Ioli. Resur. , ipso monitus, substantiam hoc loco in alium quendam fensum accipiat , in eum, scilicet, in quem alibi accipiendum est apud hunc ipsam scriptorem, id
cap. 3. P. 1 . . cap. M. a. nam ibi graecum veris
bum est Metro coecnς, er hoc substantiae genus habentiam re ipsa fideles omnes. certum est autem, non modo illam domum, de qua loquitur Pantus, sed hanc substantiam, de qua auctor ad Heb. praedicto loco verba facit, non reipsa, sed Dei decreto tantum, ha- seri a nobis, dum hic sumus. Vbi etiam diligenter no tandum est, quod nihilominus substantium hanc cae se em dicuntur isti habere in seipsis, siue, ut Beeta anterpretatus est, apud seipsos: atque inde conclu- dendum, nihil impedire quominus christi dictum a te allatum de diuino decreto: non autem de effectu feta
νς ipsa accipiendum sit. Nam si contingit, hoc feri . . debere, ubi dicitur quis rem in seipso, siue apud seipsum,habere; quanto magis id feri poterit, ubi quis
. apud Deum rem habere dicitur, qui loquendi modus Dei decretum prorsus signiscare potest, cum alter
iste rem ipsam praesentem ipsittas rei posci' ionem omnino praebc ferat s Huic simile est id, quod in priataoh. 1. u. ηdas μα epist. scribit Iohannes,nullum homicidam habere vitum e ternam in se ipso manentem. Hoc enim aperte indicat, dum in bac vitisamus, quosdam inueniri, de quibus recte dicere posis, eos habere vitam ., Aternam in se ipsis manentem. quod profecto non ad
rem ipsam, em ae pol Gionem praesentcni, licet id serba maxime prae se ferunt, sed de rei decretum ipsi
117쪽
Arg. 6. gras Ioh. Resur. tauq rei certo futuram poscfionem refcrri alioqui pcrperam alibi cset scrip tum, vitam deter- me. i.
etiam a fidelibus er gratia Dei u tificatis sperari,
bene operantibus a Deo tunc datum iri, cum Rom.a. 7.
reddet unicuique secundam opera sua: vel, ut Beeti eum lacum conuertit,eos,qui in bono opere perstant, vitum ae ternam quaerere ; alias eiusmodi non pauca,
quae paβim apud facros scriptoris leguntur. . Nam ex ijsperlienum est, eos, de quibus potifimum intelligere potuit Iobannes, quod habeant vitam aeternum in seipsis manentem, eam non reipsa, sed spe tantum exs Dei decreto habere. certe,quod ad simplex FI lendi verbum attinet, quod, ut dixi, magis rei ipsi upοfectioine signiscare videtur,quam si illi, ut in Christi dicto factum est, addatur, apud Deum, tum ipse . christus diserte, tum alij de eo saepe dicunt, quod, qui
credit in ipsum, habet vitam e ternum. Et idem christus alibi apii induit, si habere alius oties, qua non es Iob. O. O. sent ex ouili illo populi Hebrae i ; cum tamen nec ille egent adhuc reipsa christiones, nec ipse Osreuera haberet:sed certo habitarus e t. At postremo,si quis idem pollere ut ad illud,quod initio proposuimusa ciertamur cognoscere velit , Datum sibi fuse, quod Naisse, idq; in ipsius christi vcrbis in eadem preca tione ad Patrem de edictita re loquentis, sic, ut eius di cti, de quo dilutamus, vcri fimam ese fateatur in- . terpretationem, quam ego stquor; meminerit illorum verbo ram, quae postmodum christus protulit: Pater, quos dedisti mihi,Volo,ut, ubi sum e-
118쪽
38'. Arg. 6. Eras Ioh. Resur. 'go, Sc illi sint mecum,ut videant claritatem
meam quam dedisti mihi: quia dilexisti me
ante constitutionem mundi. An non haec verba
superiorum illorum , Et nunc clarifica me tu pater apud temet ipsum claritate, quam habui, priusquam mundus esset, apud te, explanatio quaedam censtri debet ea in parte,de qua ambigimus sNemo quippe non videt, utrobique de eadem claritate sermonem eβe,Cr quod ibi est, Habui apud te,bὶc e , dedisti mihi:superiora autem illa verbia, priusquam mundus esset, cur Cr quo sensu dicta fuerint, per haec explicari, quia dilexisti me ante constitutionem mundi. Dilectio igitur illa, qua Deus non christum modo, sed nos etiam in ipso ante constitutionem mundi dilexit,cause est,ut CT merito dixerit
christus, se iam tum babuisse claritatem seu gloriam apud Deum, De eam sibi ab eo fui 'edatam, Cr nos
idem de nobis iure dicere poβimus. non uatem ita Iocutus est de sie christus, quia iam tum illam rei a b beret. Superest ad similitudinem, quae est inter chriasti dictum, quod tu attulisti,Cr Pauli a me prolatum, confirmandam animaduertere, quod in illo est, Prisse quam mundus Get, in hoc Ge, Ante tempora secularia; quae idem reipsa signiscare nemo opinor) neg turus est. Quamquam non est hoc ullo modo necefariatim s satis est de eo tempore Paulam laqui, quo cer tum est, nobis non effectu, sed destinatione tantum datam fuse gratiam. Antequam vero de comparatio ne horum locorum sermonem absoluam , illud non est
119쪽
Arg. 6. gras. Ioh. Restit. 8'.
silentio praetereundum,qubd,sii Paulus dicere potuit, nobis datam fuse gratiam ante tempora secularia, lic t fieri pol et, ut multi ex nobis eum non accipe rent, vel accep tum ab cerent, neque enim de cuiusdam generis praedestinatis, id est, certo omnino gratiam accepturis, eamq; perpetuo habituris, quos non pauci,ob eius verba alibi non rectὶ intellectu, ese opinantur, sed de omnibuι christo nomen dantibus loquitur Paulus) multo magis dicere potuit chriφου, - .se,priusquam mundus eget, habui' gloriam,ctim nullo pacto fieri poset,ut is eam reipsa non acciperet, ac
ceterum, quod ais ex ipso scopo christi non obscure apparere eum Ue verborum sensum,quod roget . patrem, ut, quandoquidem nunc ignominioMimara . mortem crucis e fiet subiturus,ne pateretur ipsum a sorberi: sed pristinae gloriae, quam antea in caelis hu-buipet, restitueret; quaeso te, si pro illis verbis, sed pristinae, Crc. haec quiliam substitueret, sed ea
gloria ipsum donaret,quam ei ante mundum conditum propter ipsam crucis mortem suo tempore dare decreuerar, an non rectis ime ista cum superioribus cohaererent s an non quilibet fulseretur,hanc christi mentem ege poluse,adeo ut nulla vel rei praesenti vel ipsius verbis accommodatior in veniri poβeu Nam quomodo colligis ex ipso christi iscopo, istum ege eius verborum sensum, quem tu ex
120쪽
Arg. 6. Eras Ioli. Resur sum,quod ex Christi verbis intelligi debere contendissut,scilicet, inde euincas,ipsum christu extitis eante creationem mundi nempe christam ante mundum 'conditum habuse reipsa in caelo quandam gloriam sNeque enim cogitare quis potest, chrisiiscopum ad gloriam istam relicere, nisi, ipsum gloriam fuse,iam apud se constituat. Prae terca, nonne christi scopus est. impetrare a Patre eam gloriam, qua reuera postea glorificatus ab eo fulti Huic autem scopo nonne ita con- lvenit,christum petere gloriam , quae sibi multo ante due ipsio Patre decreta fuit et, ut illum repetere, quam multo ante re ipsa in caelo habui seis Immo ucro, si, quae num illa gloria fit,quam, ut tibi placet, ante mundam conditum reipsa in caelo bubait christus, paullo diligentius perpendamus,edmi cum illa,qua glorif- eatus postea a patre fuit,comparemus; inveniemus su irrue dubio,repetitionem istam nullo modo cum hoc scopo convenire. E tenim christi gloria,qua post mortem erucis a Patre glorifcatus fati, ei: 'odi est, ut eum christus ante conditum mundum in caelo nec habuerit, nec habcre potuerit. Primum enim gloria istidiundo apparuit, Cr eatenus poti fimum post mortem crueis glorificatus est a Patre christus, quatenus omisnes mundi nationes eum coluerunt, Cr pro domino ac
Deo stio sunt veneratae ; eiusq; summa potentia atque imaiestas mirabilibus ques innumeris operibu3 ipsius aulic ijs er nomine factis uniuerso mundo collecta