장음표시 사용
171쪽
apa De inae simab. pretio Diuinae grati j
admoliri, aut illud pro libidine vertere , tranS- ferre atque absumeres At ne Reges quidem in .suorum bona id habent potestatis, neque propterea desinunt sua in ditiori reges elle. Caetera ciuili ac politicae dominationi , imperiunt gratiae multis nominibus praecellit. Primum enim illam peccatum .homines landarunt. quaaex radice virulenta, quid non peticulorum&sceleris, alaxietatum dolorum progerminat, in quaerenda.tuenda adnainistranda pol states Hoc homini Deus redempto restituit; olim ver,insonti concessit, victuro cum poste ris Angelorum mole in commune regnum; alacre, purum , suave ac tranquillum nisi foret peccati radi e laceratum ullam eae stringunt angustiae, ut in multos scindi, nisi manca mutila non possit, nec multis usum aequalem
praeberes hoc, multitudine ossessorum crescente, latius tenditur , distribuitur uberius: nulla sui imminutiones, Sc sic unius est , ut, nulla cuiusquam egestate, integre ab omnibus
thneatur, non enim sola rerum praesentia , atque usus, sed absentiai abstinentia aequd
probis conducunt; Sc nullo sui detrimento aeterna lux infinitos in terris ac cario populos recreat, sed quo plures adduntur,ed se pleni ui in illos, .magnificentius effundit. Ex aliorum volii bilitate, vel amicorum, vel hosti uni pendet terrena dominationis firmitudo Ira tiam ut nemo cuiquam potest eripere, ita eius
regno priuare neminem,praesertim cum rerutri
quastibet iacturas in compendium meritorum .victricis patientiae conuertat , tra
172쪽
quam ab S. Hieronymo de avaro refertur, pro-ho viro charitatis cultori, tam adest quod de
ciit aut perdidit , quam quod habet retinet. Postremo in Sanctes, ex diuitum bonis redundat copiosior fructus, & dulcior , quam ipsosmet in rerum dominos, cum is animi salute, securitate ac pace constet, quas opum cupidia tenaces raro ex ipsis percipiunt. Rex est igitur, diuina compos .particeps gratiae , ierinuus ac mancipium peccati daemonis , poenaxum, ac sui, gratiae prbditor adque solum iustis nominibus possidemus , ut ait Gulielmus Parisiensis, quod persecte Deus in nobis possidet, hoc est , quo illi perfecte inseruimus, alioqui fures,& usurpatores sumus, cum in ea solam iuris aliquid habeamus , quibus in eius obsequium timur , estque hoc a nobis cum eo initae societatis foedus.
173쪽
Eximia ebaritatis habitumsupernatur lema Gratia in animam induci.
TAE HE R illas naturae supernaturalis,s.Dies in qua uncti constani praestantissimas ohuc 44 ut aio principem locum obtineedit in charitas vi enim oritur ex substantia animae ei si voluntas, ita ex.gratia charitas, totusque viri βης iustum natura superior, diuinior chorus, informis tamen ac debilis peneque inutili , nisi charitatis praesentia voceque animetur. Insunt rerum naturis motus principia quo perficia e in proprietates ad illum idoneae , ut imivstio, S necessarius adeam calor, gratiani quoque protinus sequitur Dei amor, eliisque L .ala. Misi iregina charitas , quae iungit amandi
174쪽
inmitte bonitu rationis capacem impie initimam amore incredibili complexus sua gratia exornat, facitque huius ornamenti pulchrit dine singulari dignissimam quae ab ip anae' tu dc honoretur Deo dc hactenus quitani excurrix circulus ab Dei exorsus bonitate;hinc Verb eodem ducente gratia, recurrit, proflanteque ex sese charitatem, qua summam Dei bialitatem, sumin animus diligens & requi reris circuli exitum principio nectit, ine5quo suauissime conquiestit Hanc porrblaudans cliarii stema Augusti
nus, tantum esse pronuntiauit Dei munus, ut Epist. Dei nomine vocaretur,nec se minore alio pu Io 6. tauit dignitatem eius aequaturum ad senten .
tiarum Magistro nihil esse aliud visa est irae ter ipsam aeterni spiritus personam, usque adebadmirandos illius fructus ratus erat , ut nisi ab iacreato principio non possient existeres Quod dicet optim a Theologia Principe refellatur, sed argumento est magnum esse quiddam cha ritatena,quae tanti ingenii sua luce tantopere ciem perstrinxit maius vero idemneque infinitam, neque Deum esse, vellim immensa quaedam efficere,ac magnitudine infinita,bono infinito ineptem humanam copulando:Quantasiret vis eius machinae, quae ius sedibus revulsas Alpes montemque Pyrenaeum corpo ri solis insereret, eius luce ac radiis imbuen ' dum Est tamen regina charitatis naud paulo potentior diuiniorque viscliue pondus hum
nae voluntatis iners, uec contumax, dc terra gra
uigute rrmu infixum, sublime attollit. C
175쪽
s 1 noliniab pretio Dil inae gratiae,
solem ac stellas praetervecta, cum summo eiusdem molitore, amore mutuo coagmentata Non
sunt infinita Pyrenaeum inter, solemque spatia, inter machinae robur quantumuis imbecillae, Ec Alpium pondus , animus a Deo infinitate summa distans, ac dissicultate, quo pacto natiuare fixus humo ad illum euehatur , eique iungatur, nisi dominae charitatis potentissima vi ac prope infinita Grande quiddam est terram de caelum moliri, functosque ad vitam re
uocare paruum tamen , ac potius nihil cum charitate compositum .huic natura omnis,prophetiae, fides, linguae , miracula in quicquid
alitus natura , natura gratis, aut aliter, extra gratiam datur, non tantum de pretio concedit.
1ed ne esse quidem computatur Imb etiam, inquit Apostoliis se absque charitate distribuero
in cibos'auperum omnes racultates meas addamus licet, prouinciarum integros, regnorum census 'si tradidero corpin meum , ita mi ardeam, nihil mihi prodest i cumque nihil nobis ad gloriae meritum citra illam prost, sola tamen instar omnium est, atque ubi adest,' non possunt inde virtutes reliquae abesse est enim ex B.Thoma illarum animais vita ex Apostolo Paulo persectionis vinculum , patientiae, benignitatis, concordiae, caeterarum ique illustris flore ac robore virtutum sunt enim omnes plumbeaeac aspernandae venae, nec suis laboribus pretium vel numero addunt,vel diuturnitate Hola charitas metalli pii incipis donatur appellationes, aurum est cui cedunt omnia ; ignis quem Christus in terras misit
176쪽
sedens quietis impatiens omniatri e , in .
Deum,in cinerem conuertens. tque unanio iustin.
Mexcussa scintilla, quicquid usquam interris i ligno
haereseon, ac scelerum furit, potens momento Vixae 4ς
Consume Cuius tantae causa potestatis non ea est. qudd sit eadem cum Spiritu sancto, ut parum consulis agister sententiarum docuerat , sed, quod verius s. Thomas, eiusdem spiritus diuinissima participatio, atque ut loquitur, Dio
nysius Carthusianus , pretiosissimum balsamum I Miratis , ac Θιω- a Ammiud superna
ruralis Quemadmoesim enim diuinae naturae, thesi gratia cita est charitas, Spiritus sancti partici p. Patio vique amor diuinus proficiscitur a Deo, sic a gratia charitas, velut eius excellentissim: .ccultas, addivine agendum, obeundaque ope ex diuini ordinis, participatae ex Deo nat .rae. Cur itaque alia deinceps tam multa, tam vana,tam praua 'itae nos his partem potissiminx occupendi Quid flamma tam inicax,& potens premique nescia, opprimitur tamen obruiturisque nostrae desidiae mortifero gelu Quem se ad finem,mundi, terra , ac nostri,venalis amor,&pestilens, iactat, alit, corroborat , necdum reginae Eliaritatis sancto incendio cinerascitὶ Vtim in gratiae impetus nostris i ii frangeremus obicibus,sed iis nos permitteremus totos;
quam pronus tunc nobis Dei amor sciret . quam dulcis, quamque expetendus nun m enim virtutum censetS Tliomas tanto in opus in ax.inpetu suo ferri, ut rapitur charitas, tantaque Oxp-
177쪽
r I De inaestimab.pretio Diuinae gratiae,
s i ii Oi ni tum potentissim/m inuictissimam retuin Cent. Voca haeremus nihilominus in anchi amoris e. 13. ossiciis tanquam in salebris, 3 per se iucunda, humanaeque rationi maxime consona, quasi
permolesta . . tardi plena moroso fastidio
tractamus, aut vix primoribus digitis attingimus hanc perfidiosus nostri amor terrae inta aerens animus , grauique aura velut solido cibo tumens dissicultatem nobis creat, haec procliuitatem retardat charitatis suopte pondere in Deum propelam. Amoveamus, per Deum hos obices, citer expeditum tracturae nos ad Deum charitati muniamus, tracturae, inquam,
suauissima voluptate , ac si avelli spinae quae cor nostrum discerpunt, sine corde non possunt, cor plum cum iis reuellamus , dominae chari tali iure perpetuo mancipandum. Rem haber mus grandem prae manibus in tuto ac facile quaestuos an . Quid cessamus ergo, otiosamque detinemus ' Quid erat hominem , cum arte quam calle possit opes ingentes nullo negotio, dignitatesque comparare , situ illam des diaque negligeres Quis sanis adeo parcentem manibus,ut malit mori dira fames, quam illas ori admouere in haec absurda, prorsitique in digna in nobis cernitis, odistis, auersamini, o beata mentes, diuinae aulici charitatis io nam dierum partem , quid si, totos dies multos exigimus, vix Dei semel amandi me-iuores, in amandis nobis peruigiles atque aiasidui, charitatis thesaurum inaniter, otio teque
obruentes, immensorum feracem, si occupa .
Ietur, debitor inque meritorum. Quid Z illain
178쪽
autem parenti optimo charitatem infinitam, motu erga nos aeterno vigentem, illum Christo de cruce pendenti,morique per singula mo- menta parato, inexhaustum amorem, quamu- tui amoris imitatione reponimus hunc enim illi , ut saltem pro modulo rependeremus, charitatis ab eo instructi sumus caelesti facultate Amemus igitur nostri amantissimam bo- Iaitatem iungamus fini principium , sacrique amoris stabiliamus orbem, illum totis viribus diligendo, qui amori nostro totam potentiam potens omnium insumpsit quies nostra est, polus noster, nostra felicitas , huic semperardeat caelo missus ignis charitatis in ara cordis nostri, iacerdote animo sanctarum medita- tionum alimenta assidua suggerente nutriatur; Praecipue vero adolente perpetuum nostri holocaustum, cum pure lucere diuinus ignis, nisi alieno consumpto, non possit
Hrtutum omnium habitu supernatu osa gratia in animam induci ΡRaeter charitatem eiusque praeuias, is r
cessarias comites,spem ac fidem omnes in s. Tito animam virtutes accersi gratia , non ex humano studio, itiaenio, vel Zenonis stoa, sede caelo petitas , caelitusque infusas, & exem gratias
rium pulchritudinis diuinae,lcsius desertorici, '.
179쪽
, ne, De ina simab.pretio Diuinae gratiae.
Angelo iacturam exprobrans propheta. Tu Ingnaculum similitudinis, inquit , plenus sapien-ria, ct perferitu decore, in deliciis paradisi Dei fuistit, omnis lapis pretiosus operimentum tuum', sardius, topasius, ct iaspis, chrysolirius 4nix, beristus,sapphiruso carbunculus, smaragdus. Quibus temperantiae venustas, iustitiae vIgor fortitudinis, prudentiae obedientiae, humχ-litatis Christianae, patientiae, religionis , ccastimoniae pretiosa lumina designantur, quorum spectans Apostolus copiam , genitali lauacro Spiritum sanctum in nos abundanteres
fusum scripsit mauid reginam sponsam aurea
varietate circumdedit Salomon , aurorae ac
Lunae similem, Soli uni secundam fecit, acies. que instructas incessu terribili reserentem 'hoc est spe fides, charitate insignem, armatis que cinctam virtutum manipulis, non gregar riis & triuialibus, sed caelestibus desdiuini Vt enim res caeterae principii ἡ egent, ac dotibus. quibus fines sibi debitos altequantur citavi gratia, hominem in nouam transsatum creaturam, in finem diuinum , diuinis operibus perductura , diuinis ad ea eget virtutibus ceu facultatibus. Deinde gratia,cum vera sit animae sanctitas, , quod hinc sequitur , sanctoruiti fons operum quaecunque proficiscuntur ab anima, eorum adminicula virtutes scilicet, necessiarib secum trahit, quibus illi opera obean- tur. Post esse Dei amici nequimus,nisi persectionum diuinarum virtutum scilicet coloribus illi nos gratia exhibeat similes , quanquan male colores normno, cum ipsemet Deus non
180쪽
affectu solo ed se ipso dilectam anima intime subeatiAd haec, filios Dei, quales gratia efficimur, patris decet mores, clementiam,ingeniis, manus& oculos, omnemque aliam speciem,
tanto propius gerere, quanto potiore prae filiis hominimi, gaudent filii ratione Demum,ui tutibus humano studio vel natura partis, ut se mundi ciuem bonum, Wprobabilem homo praestat , ita ut caeli Angelorumque ciuem agat,ut Dei filium, regniaveredem, muniendus est facultate multi yici, affusarum diuini . tus virtutum , quibus ordinis , quena per gra
tiam accepit, supernaturalis viti non dispari impleat dignitatem 'arum enim virtutum gesta ab naturalibus , haud paulo plus distant, quam rusticorum sylvestrium quaelibet agrestis urbanitas, a probatissimo, emendatissim6que stylo cultissimorum aulicrarum.
Huius amplitudinem thesauri vehementereommendat Pthilosophorum opinio ac labor,in hariam laude ac studio virtutum humanarum, sue moralium quas voluntariipatriae exules, bonorum extorres, olores genii ambiverunt; nec sunt veras , purasque assecutici nos illas alias sublimes, a caelestes, labore nullinpuncto temporis excipimus, tanquam legitimum gratiae comitatum animam ineuntis. Quam
miseranda sors diurnae operae , sudantis , anhe- lantisque subdiqi totius pondere,nullo demum mercedis solatio Quam diues , alterius; cui sub primo ligone, immensus thesaurus crepuerit 'nostra haec nostra est optatissima sors, ii 'nu gratiae mota &peracta , in cuius mini A mana