장음표시 사용
31쪽
Item articulo a. Manifestum est quod in Paenitentia inrenitur specialis rario actus laudabilis, scilicet operari ad destructionem peccati prat ut, in
Et iterum articulo 3. Paenitentia non babet , quod Iu virlin specialis, ex hoc sola, quod dolat de malo perpetrato sed hoc enim sus ιrei charitas sed ex eo, quod paenitem Dui ct peccato commisso, inquantum ty
Liusdein sententiae est Enchiridion Coloniense dicens: Neque men putandum est bunc timorem servilem, qui ex metu supplici' ducit originnem, o horrorem incutit peccatorum, Poenitentiam totam a uirere. Quid igitur ultral Vt timorem serpitem comitetur thi Orfito dignin, i commissa displicevt, non iam quod pertrabant in gehennam, sed quod Patrem opii mum, ac fic de nobu meritum ossENDuNT. Et Academia Lovaniensis in sua Consessione Catholica de articulis controveisis, facta Anno is q. tamquam rem certi limam tra dit articulo A. quod Contritio ad salutem necessaria, sit λιον depe catis propter D Ei os s κNs M suscepitu. Omitto vetere, omnes Scuolasticos, quorum una ni is & concors suit sententia, quod poenitens debeat detestari peccatum, ut est issensa Dei: omitto Augustinum in Psalmum ii 8. scribcre, quod timor non sit castus, nisi, quo timetur ors Esni, quia matur, omitto, quod alias retuli ex D. Antonino, quemdam Scholarem Parisiensem declarasse se damnatum, co quod de peccatis doluisset propter timorem inferni, & non ex amore Dei, o principaliter propter Dgi os F ENs AM: Unicum illud assero, quod ipsa naturae & amicitiae lex nos doceat, non esse amico dignam peccati poenitentiam , quae non ex amici Mensione, sex ex solius proprii incommodi consideratione nascitur. Pulchre id exponit Albertus Pighius controversia 9 Siquis, inquit, homini, quem ossendat, si serum domino diceret, or rer. diceret: doleo equiadem vehementer, quod te offenderim, non tamen propter te, sed propter me doleo, quia ob tuam offensam, morit. caedor, vinculis constringor, bonis, qu bus tibi obsequentes suaviter perfruuntur, ego miser careo. Numquid hictatu Paenitentia offensa istiusmodi, a Domino impetraret veniam' Deo ita dicit, qui quu ita dolet, quod ipsum Uenderit, cum ei in oculos nihil lateat, sed nostra Omnia, qualia sunt, talia isti se produnt, atque esse loquuntur. Non fassitur u irridetur. Debet sane dolor sensa impetratipvi vcnia, ese de
32쪽
Sed α Iacobus Latomus, id articulum s. assirmat, quod pamite' ct δεῖ re de Ofensa Dei, iuru natura , supposta fide, habenti vim η ig/ηιλ mccatorem , proflaiulegis natura, O nu εν
Ioca. Non ignorm quod P. Vasqueet excipiat statum linis Evangelicata Sicenim scribit: cum νμὲ dicitur Poenuιntia, in omni statu, O Me -- g ria ad iustificationem , pila nunquam sine ista obtineri potuit sub Hyariq; Oflatu naturatu, ct Μομua luis intelligendum est. At in tera Evangelua, ita intelligitur .ut non intelligamin semper esse nicessariam PQηuentiam, quam Coninmnem, qua est dolor peccati , ut est OFFEN ADE i, appetamin.
Sed in eo fallitur, ut patet ex dictis, & constabit ex dicendis i argumento septimo, ubi olfendemus, quod verus Contritionis motus, etiam in si tu legis Evangelicae, si ad justificati viem cum S
eramento necessarius. IV. Declaratur, quod in odis peccati, ut est DEr orphrus intra Ἀμὸo inseparabiliter includaιur amor benevolantia erga De- σιηsium.
HAEc proposito nequaquam a me excogitata est, sed a R. P. Vasquea solidὸ demonstrata. re paucis absolvam:s 'qui
desiderat, ipsum sontem adeat. PRiΜ6 itaque probatur, ex D. Thoma s. part q. 8s. N. s. ad i. Peccatum primὲ incipit displicere, maxime peccatori, propitr supplici ira spuit timor servita, quam propter D Ei OFFENsAΜ , Hinccasi rurpia
iuditum, quod pertinet ad CHARiTATEM. Item ι. 2. quaest. i'. art. 2. Si ergo aliquis convertitur ad Dem,
33쪽
TER' io'. Illud ipties ita detina: Mattinus Beetiiiii 'odi abominationis est unior persona, se odium rei. Sic ergo detestatio peccati, quatenus eIt os sa&s Dai. est odium abominatistiis, quo displicet pec-c tum. O placet Deu . quem sendimus: unde est odium peccati, aedi amis Dei: Livor autem ρι priscis ipsi in s actus charii l. tuo ct odium plicati, quatenus est to iri Deum, ψ a ius charitatis. Q i ARTO & iiisdem seia recidit. Dolere propter Dei tissensionem, nihil est aliud, quam dolere propterea, quod Deum, ejusque amicitiam laesierimus, ut ostensum est M. r. Qui autem tantum dolet prointer poenas inferni: non dolet quod Deum laeserit, sed quod seipsum laeserit,se. os in detrimentum & ntieuthhntum intulerit, non autem Deo. Ergo talis non dolet propter Dei offensam, sed poti sis propter propriam laesionem, & nocumentum. tu i Meto. In eiusdem doctrinae confirmationem, prosero doctissimam dis nutationem Alberti Pighij, quem ob praestantem in omni Thori opiae ritiam Ro-
trovatiamim praeci ptiarum in controversis Rati nensibus itὰ scribit C ni risia euo quam Ineus in nobis respicit, est dolor Dil ina orph&-
34쪽
remens, inimἰcuur, aut contrarium abi cui cum..imere ascimur. Ex amore
Ad salutarem Poenitentiam requiritur:vera cordis ad Deum converse, se
*'. L Probatur prima propositis ex ipso Tridentino , o commonisiuientia Catholicorum.
35쪽
non requiratur vera cordis conversio.
Et ita videtur intellexisse Tridentinum Reginaldus, quando verbis Ezechielis i8. probat Contritionem esse necessariam, si 'λ p φε ceat ister sentire propter Concilν Tridentini de nitruncm hoc est propter illum ipsum locum Tridentini in quo versamur. Caeterum, quod ad salutarem poenitentiam requiratur cordis in Deum conversio non solius Tridentini doctrina est, sta communis Catholicorum,quam propterea Ioannes a Daventria ad articulum z.consessionis Augustanae, simpliciter vocat Catholicam sinimum. Et inscrisissese explicans, tradunt Cati,Mici, inquit, non sHyές φνc ii remisonem,s peccatis tamam timeat, is peccatorum umisii imocrit, sed quod oporteat eam ex toto corde dolere, O eouv1RT ita ui non tollim timeat, sed diligat Deum. Undὸ Alphonsus Vesa libro i s. cap. 6. docet,quod ex communa sistentia Doctorum in justi fieatione requiratur ansa a culp/, ct metuerso ad Deum. Et merito, quia, sicut per peccatum eor hominis avertitur 1 Deo, ix per poenitentiam debet ad Deum conveni. Undὸ illud Grin xii Magni et Tria in unaquoque confideranda sunt νeraciter Poιtente: vi iboi conrofa mentu, cons is reis, o vindicta peccari. N m qui ιπι CONuERTi Tun, quid prodist ei, si nccaia ci ea iuriis. Quod pera corta in Deum conrersia, non pσι d fluui Omni
P Ri id id prisbatui ex verbis illis Ezechielis i8. Coηνerrimissad me &c. quibus Tridentinum utitur, ad probandum hominitipso necessariam esse poenitentiam , non dubitant enim generaliter Interpretes verbis illis significari, conversionem,quae fiat per amorem benevolentiae, quo solo certum est potuisse converti Judaeo , quos Laechiel alloquitur. Unde Petrus a Solo, exquisiti vir iudicii & doebinae, quique Tridentino intersuit, scribens adversus articulos Consessionis nomine illustrissimi Ducis *ittem irens s oblatae per Lemtos eius Con clio Tridentino a . Jan. an. is uer . tractans Iocum illum Ezechielisi 8. Conpertimini ad me Zec. his lGiu, inquit, or Aurem, o mutarimem coria oppositam peccato, c, CHAR i TAT EN Dei docet. Et Confirmatur: nam peccator, cum duinquis, se Meriit a Deo, M
36쪽
Praetereo Scholasticos propemoduni omnes, qui verba Erechielis intelligunt de conversione in Deum per assectum charitatis, quam- quam hoc in illis minus placeat, quod desola conversione per charitatem persectam plerique verba Ezechielis interpretentur. SECuNDo. Sod conversio cordis in Deum debeat provenire ex benevolo in Deum assectu perspicuὸ docet charitatis igne flagrans Bernardus epistola ii. ad Chariusiensis, ubi explicans illa verba
Τεκrio. Juxta Authorem libri de Vera & falsa pinnitentia, -- C. tomb
ionum Deum contenderes stinat. Ex quo loco antiqui ScholasticipaLsin colligunt, quod ad conversionem cordis ad Deum, requiratur affectus alicuius charitatis in Deum. f. III. Vera ratis p ramissa doctrina ex eo petita, quod in amore concupiscentis, boni potius seipsum babeat pro scopo, quam Deum, ac promiantias convertatur ad seipsum, quam ad Deum.
OUAκτο. Qui non diligit Deum amore benevolentiar, non convertitur ad Deum, ad seipsum. Quaero enim in quo as sectus doloris ultimo c quiescati si in Deo, quomodo nisi per assectum benevolentia' Est enim dilectio Dei propter se de non prointer aliud: si in creatura ultimo conquiescat,ergo iam non convirtitur ad Deum, sed ad creaturam: ad illuci enim convertitur in quo ultimo conquiescit, sicut sagitta ad illam partem convertitur, in qua conquiescit, & ad quam ultimo reflectitur. Pro quo Nota,qucd in amcre concupiscentit,hominis assictu ad seips' velut
37쪽
nes i Ec TAM HA as Ra INYni Tio Na M.flu ean , inon, solum circa yit stirpatuui, Fcrumeti vicirca res patricularci, omnesId semper in ii θη-cere spta n ei, ut ser viant, ct placcant. Dirina bonuari r ROPTER s IPSAM, O propici cu ARIT Axa Mi acre 'uia beneflcia , qui in praycmsnoi potior, quam ob timorem pQ rρm,vel sp m praemiorum. Quibu Vζr bis ubi icit R Mericus: Hi verus est =r charitatis alia xer. omni μ aliud non sunt quam quarere is amare nos ipsσs.1 Pro tque ulterius , qMQ amare solo amore concupiscentiae, non t/m est amicum ainale,qμμm ις ipsum ct proprium emoluimentum ct utilitatem. Sicut panem cram re concupiscentia amare te dicimus,quia non tam ea amas propicr Ψί' quam propter te ct in rem tuam. Atque hoc I amage linum. Hoc vi opori . Deum amant,or serviunt,qui illi aut timore poeuarum, aut he prorui3
Ex quibus colligitur vera ratio cur amor suo Deum diligimus amore solius concupiscentiae, non sit vera cordis ad Deum conversio, sed potius ad nos ipsos, quia in amore concupiscentiae, homo seipsum. 0 ct , dc. proscopo habet, ad seipsum reflcctitur, non furyit Diyii ebon uat: propter seipsam 'uaerit & amat seipsum, nec tam ad inum convcr itur, quam ad seipsum, propriumque emolumentum & utilitate P. V, Cui luς . a. proba iam sue x, iquod ad salutarem poenitentiam requiratur vera conversio comis ad De ami rem ipse tur, quo ' insalu Iarem poenitentiam requira ir verus am's in De m. nevola'
tiae, ac propterea quod Attritio servilis non lassiciat.
38쪽
TEMPORE 1 timpetrandam veniam peccatorum Contria Trid sest. neces ru: ρή motus Couiritionu altiluae pei prVier l, se dilectionem requirit. Ergo.
solutio non displicet Melchidii Cano, miri respondetur, inquit, dς pix0C-tritio ponitur pars Sacramentii , quia est certa or indubitata nisteria - AEVirm attritio sussciat, quamvis rerum sit, non est tamen, a .. cemirum indubitatum, bis Conciliui kFlorentinuita, comm isq, sentient M reneni certum rei quens i,cerrum, p)nit Contriti Ohei partem isse bu
Sed contra pstibio: Concilium Tridentinum non tantum dicit Contritionem essi partem Sacramenti, sed insuper, quod Contritionis motus quovis tempore fuerit necessariusi quod falsum erit si detur casus in quo Contritionis motus non sit necessarius. Neque dici potest, quod agat de necessitate Contritionis. sine Sacramento,quia expresiὸ agit de sitscipiendo Sacramento,subiicit enim: Ft in bomine post Baptismum lapso ita demὰmpraparat ad remission mpicc/torum, si cum ducia Divina misericordia 2 voto pro uti reliqua furaui sit , qu. adrii suscipi ndum Hoc SACRAMEN Tu Μ ycq ι-
Et insta dicit quod contritio aliquando charitate persecta si, hominimi Deo reconciliet priusquam SACRAMEN Tu M actu suscipiatur. etiam de Contritione cum qua Sacra iventu actu suscipitur.5εCuΝDo. Tridentinum cap. dicit, quod Contritio, Co sus
39쪽
ARτα Tridentinum lesso. cap. is docet Christiani hordianis poenitentia contineri cor contritum. Ergo coidis Contrition . - cessario requiritur ad Christiani hominis poenitentiam. i Ν ro. Ecclesiastici Scriptores unanimi consensu tradunt tres esse Poenitentiae partes, Contritionem, Consessionem Nati iei Dζm, quibus corde, ore, & opere imbis ad Deum redeundum ellis ut corde, ore, & opere per peccatum a Deo deflectimus. eritim res ade. eritini,ct curauiors te liminjs is comprobata, ut mirum 'ali luem , mi um potuisse inveniri. qui tanta Dicis' i tinxisM efundoa Ad in t a. sit ausin, inquit Andreas Fabricius Leodius, Pii V. per sy tennium M.A --Orator, II. Principum Alberti de Emesti eius filii, Comitum Pala- sin tinorum Rheni, ac utriusque Bauariae Ducum,Consiliarius,ab iisdein donatus amplissima Praepositura Veteris intingi, cum antea Pb: σ-rbia, o Theologiam ad S.GERTRunEM docuisset, sic Miraeo. , Addit idem Fabricius, quod C f imu Augustanae archi avi, actis fuerit, vel inritis, quod prias evomuerat, resorbινι, ρ Uriai manu eodem anno, quo suas blasphemias Stati bra Imperi, obtulit,rres Use P tentia paries, Contritionem, Cons sanem ct fastisactis tins I. Ex ipsa Tridemina probatur , quia Contritio, de qua Visuriabeat oriri ex af ctu bene olantia in Deum. Quod autem Contritio de qua agit Tridentinum debeat oriri ex aliquo benevolentiae in Deum assectu, saltem charitatis initiatis, ex ipso Tridentino probari potest. PRimo. Contritio, de qua Tridentinum, est animi olorti, ιι pucato commisso. Quae quidem detestatio, ut ibidem postea ha betur debet esse mares: sed dolor & detestatio de dccato commisso est actus amoris benevolentiae, seu charitatis initialis, nam iuxta D. 'a M Thiomam ad eamdem virtutem pertinet prosequi unum οπολισμ' , θ res ινι aliud: O id . scut ad cy,xiet et nu pertinet ιibat Dαμ- πε
etiam DRτEset Ara peccata per qua anima separatur a Deo. Et articulo T. ad 2. Propter hoc homo lanetas et Aox peccatum, uia
est contra Deum cui vult isti Laxa sutique per amorem ouis liberum arbitrium in is illatione impii, mul detestatur peccatum, ct con vertit se ad Dcμm, sicut etiam corpin finia recedendo ab uno , acuo
Ratio autem huius doctrinae est, quod ille, qui dolet propter p nas inferni, proprie loquendo non doleat de im peccato, saltem
prout peccatum est, sed de esiectu peccati: sicut fur quindo dolet de
40쪽
DE suppa cIENTIA ATTRITi Ix &c. 33 peccato propter patibulum, propriὰ loquendo non dolet de furto, prout est peccatum contra legem Reipublicae, sed de cΚctu furti, Icilicet suipendio. SECuNDo. Contritio de qua Tridentinum, debet esse cum propερμο non peccandi de catero: atqui propositum non peccandi de caetero,seuritano peccata, proprie actin est charitatis cutiem initiali prout agnoscit & concedit in Bellarminus. Ergo. TERTIO. Contritio continet odium viis veteris, seu ut infra su iungitur: Vehemens quoddam anteacta vita odium, vel ut habetur sessi 6. cap. 6 um aliquod adrersus peccata, sed odium peccatorum per tinet ad aliquam saltem initialem charitatem, juxta quod scribit A gelicus Doctor: Paenitentia est eum Ide Pasit ouis Christi. per quam io camur a piscatu, ct cum spe venia o cum otio vitiarum, quod pertinιt ad 3
Lamdem doctrinam approbare videtur P. Uasquezita scribens: Placet ego mihι eum Caietano in hoc articulo asserere, Odium peccati, q*ρ in expiastans illivi intervenu non esse alterivi virtutis, quam Charitatis, O sc μη tiratur, ut est contra Dιum, qui summe placet. Et infra: Hano sententiam Caietani quoad dolorem,quod si charitatis actus sequitur Scorinrnq. d. ι.ε. quast. 2. primin articulus --- o Gabriel in eadem Dist.
q. I. a. 3. Ubi vides non solius Patris Vasqueet, sed etiam Cajetani, Scoti, de Gabrielis authoritate eamdem doctrinam sulciri. ORTO. Tridentinum probat motum Contritionis necessarium esse, iis Scripturae locis, quae non possunt nisi cum aliquo benevolo in Deum affeM veritatem obtinere. Talis est hic locus Ezechielis: Proicite a robis omnes iniquitates vostrat, in quibus pravaricati elis, o facile vobis cor novum o Viritumnorum. Quis enim dixerit, quod ille. qui solo timore poenae a pec is abstinet, proijciat I se omnes iniquitates suas, sibique saciat cor novum & Spiritum novumlQaod ut magis constet: Rogo, an Iudaei, qui solo timore poenae 1 peccato abstinebant, iniquitates suas a se proiicerenti Rogo,an hab rent cor novum & Spiritum novum' Rogo, an in novitate vitae, an in vetustate literae ambularenti Et vero, quid est aliud habere cor novum & Spiritum novum, quam pertinere ad legem novi Testamentit Pertinere autem ad legem novi Testamenti, quid est aliud , quam habere ignem amoris, Mesa venit in terras mittere Author novi Testamenti' Est enim interutrumque Testamentum ea differentia, quod vetus sit timoris, &novum amoris. Hinc D. Thomas ad cap. .Matthaei: Doctrina Christir dicis