장음표시 사용
41쪽
diciturnorum Testamentum in quia retin lex simul cum promissent bebat comminationem. Et hoc ideo est, quia retin erat lex timoru: noνa να- Τὸ amoris. Iurustinus Brevis dilibrentia , TIMOR & AMOR. . lit a. d. q. IO8. art. i. ad 3. Lex enim Evangel3 lex amoris est, id billu, qui ex amore bonum operantur qui soli proprie ad Frangelium per neniὶ non est timor incutiendiu per poenas , sed solum istu, qui ex amore non morentur ad bonum, qui etsi numero fini de Fccloia, non tamen de merito. Et I. a. quaest. Io7. art. I. ad 2. Lex vel in dicitur cohibere manum, non animum, quia, qui timore poena ab aliquo peccato abstinet, non simpli citer eius voluntas a peccato recedit, sicut recedit voluntas e Qui amore iustitia abstinet a peccato, ct propter hoc lex NovΑ, qua est te ArdoRis,
Deindὰ, ut ad Tridentinum revertar, quod Contritio debeat procedere ex benevolo in Deum affectu, satis insinuant Sanctorum clamores, de quibus Tridentinum et Tibi soli peccapi ct malum coram te feci. Laborari in gemitu meo; larabo per singulas noctes lectum meum: reia
cogitabo tibι omnes annos meos in amaritudine anima &c. Siquidem n
mini persuadebitur, quod illi Sanctorum clamores ex solius poenae timore originem duxerint , & non potius ex aliquo benevolo in
attritio ista demum susscit cum Sacramento Poenitentia, Si voLuNYATEM P RccANDI Exe Lunax: sed auritio servitu voluntatem peccandi non excludit. Ergo non sus icit cum Sacramento Paenitentia.
HActenus sine ullo offendiculo progresti sumus in Tridentino,
& argumentaini fallor,efficacia ex eode deprompsimus:nunc vero pervenimus ad illum locum Tridentini, in quo crucem praetensae amoris Divini necessitati fixam esse nonnullis videri posset: spero tamen eodem amore , cuius necessitatem & causam propugnamus, adjuvante, crucem illam in palmam & laurum convertendam, sicut conversa suit illa, in qua pependit sons omnis amoris I Esus. Quod priusquam fiat, nonnulla erunt praemittenda. Ost nitur quod Tridentinum verbis istis: M voLuNTATEM pnec ANDI Exe Lun Ax: non loquatur de excl ρηι mere negatira, sed potira.
ΡRobit hoc eleganter P. Franciscus suarea in s. p. disput. 2 o. secto a. Concilium Tritintinum,inquit, expreferequirit attritionem, qua
42쪽
qua Munitatem peccandi excludat, non NEGAT iv E tantum per solam cessationem a tali voluntate, hoc enim modo qualiaet cogitatio alterivi reι voluntatem peccandi excludit: sed Posis iv E, per formalem , aut virtua lem repugηantiam, veram, mutationem voluntatis dissentientis peccato, o consentiemu gratia Dei.
Doctrinam Patris Suarez approbat Reginaldus de prudentia Consessarii sectione r. capite dicens: Iuxta Concilium Tririnimum sese ρηι iq. cap. q. ad validitatem Sacramenti Poenitentiae requiritur salsem attritio, qua poluntatem peccandi excludit per propostium scilicet
non peccandi de cauro, quod e:tim voluntati repugnet positire - non au-tim per nudam cessationem ab ipsa voluntate peccani NEGAT iv Ε tan-rum ei repugnantem, neque suscientem ad eliminationem peccatι mortalis
AEb anima, in qua ipsum cum tali cessatione perseverare nihil obstat. Cuius doctrinae ratio ulterior in promptu est, quod excludere aliquid negative, non sit vere excludere: hinc hostis non dicitur exisclusus moenibus, qui non intrat moenia,& nonnisi negativὰ moenibus excluditur, si possit moenia accedere, quamvis actu & de iacto moenia non accedat.
q. II. Quid sit, excludere potire poluntatem peccandit
Non potest commodius res illa declarari, quam exemplo iam
allegato. Quid enim est hostem positive moenibus excluderet Hoc nimirum: hostem arceri & prohiberi a moenium accessu, ita ut repugnet hostem ad moenia penetrare: quod si enim vel minima rima patefaciat hosti ad moenia ingressam, nemo dixerit hostem amoenibus exclusum, esto contingat hostem per illam rimam ad moenia non penetrare.
Quapropter eodem pacto dicimus, vuluntatem peccandi, quae est hostis animae nostrae, tum demum ab anima excludi, quando arcetur& prohibetur ab accessu animae, ita ut repugnet voluntatem peccandi stante praesenri animae constitutione, ad animam usque pervenirer quod si enim voluntati peccandi, vel minimus ad animam pateata cessis, dici non poterit voluntatem peccandi ab anima excludi, esto 'voluntas peccandi per patentem accessum ad animam non transeat. , Debet ergo reperiri positiva repugnantia & incompatibilitas cum voluntate peccandi , ut voluntas peccandi positivὰ dicatur excludi, Dissip. 6 q s. id est, ut bene explicat Tannerus: Cum qua voluntat peιcandi simul esse * 3η
43쪽
36 Qu AE sT Io Quo DLIBETICA 3 p.disp. zo includat, sed etiam absolutam Gluntatem non peccandide catero , quias β. p. velleitas potest esse simul cum voluntate peccandi et Sumitur, inquit, γερ ex eudem loco. Concilj Tridentini dicentis talem esse necessarium dolarc
ringat hominem habere dolorem, o non habere actualem voluntatem peccandi, si tamen dolor talis non est, ut ex se non repugnet smul esse cum iaci, voluntate revera non est dolor, qui excIudit illam voluntatem , sed actanda contingit illa carere. At vero quoties displicentia de peccato talis est, ut ex se habeat adiunctam solam velleitatem non peccandi, quantum est ex se nata excludit voluntatem peccandi, quia volantas peccanssi vestritas Mnpe
c/ndi, optime possent esse Imul: ergo &c. Ex quibus verbis constat non esse firmam probationem illorum, , qui sic disputante Attritis siruius pati' esse sim volμntate peccandi, ergo
excludit voluntatem peccandi. Quidquid enim sit de veritate antec
dentis propositionis, de qua in praesenti nihil disputo , certum est
nullam esse consequentiam, sicut in exemplo allegato non rem infertur: Velleiras non peccandi potest esse fine voluntate peccandi, ergo excia dit voluntatem peccandi: quia voluntas peccandi, & velle itas non pe
candi idem die de Attritione servili optimὸ possunt esse simu L od ipsum innumeris exemplis declarari potest: siquidem meis
e citum veniale potest esse sine charitate, nec tamen propterea excludit charitatem. Item: fides potest esse sine spe, nec tamen propterea spem excludit. Item albedo potest esse in lacte sine dulcedine, nec tamen propterea dulcedinem excludit. Quorum omnium ratio est, quod se mutuo in eodem subiecto tolerent, possintque simul esse, peccatum veniale cum charitate, fides cum spe, & albedo cum dulcedine. E contrario: peccatum mortale excludit charitatem, fides in fide litatem, spes desperationem, albedo nigredinem , quia se mutuo in eodem se ecto non tolerant, neque possunt simul esse peccatum mortale cum charitate, fides cum infidelitate, spes cum desperati ne, δι albedo cum nigredine. III. Explicatur argumentum supra psiam.
x distis lubet ab ipso Adversutorum Achille arma mutuari &n ita argumentari: Attritici salutaris debet positivὸ excludere volu tatem peccandi, saltem mortaliter, de qua voluntate hic agimus: sed Attritio servilis,quae ex solo timore poenae nastitur,non excludit positivd voluntatem peccandi. Elgo.
44쪽
Primam propositionem i. confirmavimus, superest, ut dest ram propositionem hic comprobemus. PRimo itaque probatur. Quod excludit positive voluntatem pec candi, debet esse tale cum quo voluntas peccandi simul esse non pOL sit, proin a. ex Patre Tannem & Suareet didicimus, sed cum Attritione servili simul esse potest voluntas peccandit quid enim vetat aliquem serviliter alteri, & nihilominus velle peccaret Quod ut melius intelbgas, demus quod plerisque arridet hoc tempo' e Attritionem servilem esse actum spei Theologicae, peto quid repugnet voluntatem peccandi eodem corde morari, cum actu spei ἰ c, id vetat aliquem sperare, & nihilominus mortaliter delinqueret Fides infidelitatem, temperantia intemperantia, castitas luxuriam, humilitas superbiam, liberalitas avaritiam &c. eodem corde morari non patiturr velam potest quis simul esse fidelis & intemperans: castus de superbus: humilis de avarus: nulla eli illarum virtutum p rticularium, quae omnia vitia pervagetur , di a consortio suo excludat Quin igitur idem asserimus de t Theologica, quod illa quidem secum in eodem corde morari non patiatur desperationem &praesumptionem, nequaquam tamen a consortio suo excludat intem perantiam aliaque vitia prorsus disparata' Et confirmatur a. quia si actus spei Theol sicae positivὸ exclud
ret voluntatem peccandi, nunquam posset esto cum voluntate peccandi: Iam vero certissi num est, quod actus spei, possit esse cum v luntate peccandi, etiam nortaliter: alias enim sequeretur in peccat Disu id. re non manete spem, quod iure meritissimo censet errorem P. Franci L spe,sest,.
Ad se metiam potest, quod scribit Cranciscus Amicus: Spem quoad Disp.ri .de
sess. 6. c. 6. & 7. ubι inter actis , qui bis peccator ad iustificationem se disponit connumerat stem. Certe Ii actus spei cum quovis peccato flare potest, ergo non excludit posii v E quod vis peccatum mortale, de quo est sermo. Confirmatur 2. actus fidei, etiam intensissimus, non excludit P sitivὰ voluntatem peccandi, ergo nec actus solius spei. SECuNDO. Amor sui ipsius, quo quis proprium diligit comm dum , non excludit positive voluntatem peccandi, quandoquidem
amor si a plane disparate sese habeat ad odium Dei. & possit aliquis intensin imὸ seipsum diligere, &nihilominas odio Deum habere, ac per cons uens mortaliter peccarer ergo Attritio servilis, quae exr 3 amore
45쪽
38 QuAEs Tio Quo DLIBETICA amore proprii commodi nascitur, non excludit positive voluntarem peccandi: neq; enim potest magis peccatum excludere,quam causa ex qua nascitur & cuius motivo tonititur, & naturam & indolem refert. TERT io. Quaeritur, quid repugnet, simul cum amore sui ipsius in eadem anima conciliari odium Legislatoris' Proclive enim est dep oprio damno satagenti, illum odisse, a quo damnum pateris. Undὰ illud vulgare: quem meruit, quisque perire cupit. ARTO. Quamvis timor gehennae iit bonus & utilis,tamen non excludit positivὰ voluntatem peccandi. Notum est illud Augustini: Desiderium peccandi non Exeti Nouixu , ns contrario desiderio recte facion di, ubi fides per dilectionem operatur. Consonat Ambrosius libro g. in Lucam rGUrmin enim custos di turnitatis est timor: pudor autem bonus Magister obcq. Qiu enim metuit,
Et Gregorius Magnus in cap. 27. Iob. Sancta, inquit, Ecclesia simpluitatis sua ct rectitudinis vias si more inchoat, sed charitate consummat , cui tunc est Fus Dietus A MALO RacE DERR, cum ex amore Dei carperit iam nosse peccare. Cum Per. a buc timore bona agit a malo ν aut-Tus non recesiit.
Praetereo innumera alia, quae hic congerere possem, sanctorum Patrum testimonia: tamen Angelici Doctoris testimonium ad rem praesentem explicandam accommodatissimum prsterire non possum Timor serrilis, inquit, non est numerandus tmer septem dona Spiritus sancti, licet si a Spiritu sancto. 23ia, ut Augustinus dicit in libro de natura O gratia
Notanda illa verba: Potes habere annexam voluntatem peccandia Quidquid enim sit de veritate doctrinae, quae tradit timori scrvili se- per annexam esse voluntatem Peccandi, nobis tamen in praesenti sus ficit, quod possit habere annexam voluntatem peccandi. Qito sensu intelligo, quod scribit D. Bonaventura, in illo, qui per timorem ier- vilem a peccatorum perpetratione cessat voluntatem peccandi manere IN HARi Tu nT LADic B, quia nihil habet, quod contrarietur de re si stat voluntati peccandi. Simile est, quod habet Dri edo de captivitate: Qui solo metu gehenna ign:s coercet se ab opere malo, Praceptum odit secundum amorem quemdam H Ahi Tu ALRM. situ RADtcnM intus latentem, nondum renoratus
spiritu amoris Iustitia. Dicitur enim talis habitualiter odisse praece turn, quia, quamdiu amore Dei destituitur nihil ha t. quod contrarietur, & repugnet odio Dei praecipientis. Ex quibus manifestam esse existimo timorem servilem secum pati
46쪽
DE surrICIENTIA ATTRiTIONis &e. rovoluntatem peccandi, ac proindὰ illam non excludere, cdix6ue Attritio servilis eodem pede metienda sit, consequens est, quod Attritio vervilis non excludat voluntatem peccandi. q. IV. Proponitur quadam sirca pradicta ADicultas.
Nonnulli magis ex ingenio, quam ex vero dissicultatem nobis
cient, sic argutantes: ain proprius spei est intentio, seu voluntas eoicax bearitudinis: sed talis intentio positiτὸ excludit voluntatem peccandi mortaliter: nam, quι esycaciter intendit beatitudinem non potest illud velle committere per quod mi se t/titudinem amissurum. Ergo. Similis notae est hoc argumentum : Impsibile est parnas Uycaciter fugientem amare peccatum ob quod se norit istas incurrere. Ergo impossibiis est, quod voluntas peccandi con stat cum timore se attritione servili, qua
Utrumque hoc argumentum Iudit in aequivocatione vocis es'ax, qua patefacta apparebit, quam sit nullum & ineffcax. Quaero enim, quo sensu spes dicatur emcax intentio beatitudinis,& timor, emcax fuga poenae An sorte, quia spes cssicaciter beatitudinem obtinet, de timor gehennam declinati Hoc si dixeris, quid Q. perest, nisi ut omnes qui sperant beatitudinem, & timent gehennam, etiam sine Sacramento beatitudinem obtineant, & declinent gehennam ' Quid' Qupd Iudaei hθc ratione solius spei & timoris praesidio
beatitudinem obtinere,& gehennam declinare potuerintl Quae omnia perabsurda sunt. Quare non est dubitandum, quin h7c lateat aliqua aequivocationis nebula, quae ut tollatur, sit,f. V. Queruplex sit voluntas essOxl
Voluntas aliqua potest variis modis dici essicax: & quidem voluntas illa ordinarie dicitur effcax, quae essicit ilIud quod per modum finis intendit,eo quod assumat media ex se omnino emcacia: potestque dici voluntas es cax quoad osectum. Talis est voluntas Divina, per quam Deus omnia quacumque voluit fecit. Et in hac significatione falsissimum est, quod actus proprius spei sit intentio,seu voluntas emcax beatitudinis & idem dic de timore plurimi enim sperant in quibus spes beatitudinem non effcit, uti constat experientia. Unde hoc sensu sola illa spes dicitur voluntasessicax beatitudinis, de qua scriptum est ad Romanos 3. Sper autem
47쪽
qo QuAEs Tio Quo DLI RETICA non confundit, quia Charitas Dei d fusa est in codibin nostrii, per vim tum sanctum, qui datur est nobis. Alio sensu volumis aliqua dicitur essicax, quia non est simplex rei complacentia, seu velleitas, sed insuper est quaedam inclinatio pote
tiae ad conatum, seu executionem faciendam circa consecutionem rei volitae.
Decla tur. Infirmus, qui nullam prors sis habet spem sanitatis, habet simplicem complacentiam in sanitate, quia complacentia illa
non inclinat ipsum, ut conetur obtinere sanit.tem.
At vero infirmus, qui putat sanitatem sibi possibilem habet v
luntatem essicacem sanitatis, quia in vim istius voluntatis conatur sanitatem eonsequi,& executioni mandare. In hac postrema significatione omnis illa voluntas dicitur essica quae non est simplex rei complacentia,si ve assequatur id quod deside- rat, sive non, potesthe dici voluntas es cax quoad conatum: quia eifirem intentam non emciat, saltem conattir quamvis subinde nimis languide & cogitat rem illam e secere, & executioni mandare. 1.2. disp. Haec acceptio vocis, , traditur elegantcr a P. Ga-- ς. 3 p- briele Vasque et his verbis i ObIιrvandum est duplicem esse assectum νε- Iuniaris, s in est qui tend:t in rem non tantum secundum se, sed prout acquirendam ct executiom mandandam, o hic assectus duitur EFFICAX voLuNT As , e. quod feratur in rem es eiendam o lectu ipse consequeniam: quod si quis interdum non exequatur id quod de derat, satis ep ad id CONARI ex parte sua, ut dicatur id desiderare. Alter affectia voluntatis es cuiusdam soliin complacentia de re cogitata secundum se , o bio dicitur inr0cax voluntas: neque enim omnia, qua nobis secundum se confidcrat placent opere ipso exequi desiderami u ct contend: mus. Dicitur etiam bacνρluntas solius complacentia, fimplex assectia, quia fertur in rem simplici-rrr, hoc est secundum se, non in executione consideratam. Et infra: Nam voluntas fimplex est, qua nascitur ex re absque ulla c-gitatione faciendi illam, vel consequendi: esicax vero illa est, qua ex confiderarione ira tendit in rem, ut opere vetit exelui: debet etiam censeri EF-FiCAx ista, qua revera tendit in rem cum affectu, etiamfi ratione alicu periculi, aut circumstantia ab ea RETRAHATu R.
Disp iit. Hunc modum distinguendi inter voluntatem essicacem &inessi- e. n. a. cacem plerique Interpretes D. Thomae ad articulum s. quaestionis p 37 et s. in prima secundae postea secuti sunt, inter quos Puteanus noster, actus ille, inquit, dicitur ines cax, qui elicitur a potentia tondendo in obiectum, non cogitanda de assecutione huiusmodi obitat: escax rerὲ qui cogitat de obiecto consequinti.
48쪽
g. VI. Restandriar disycultati pro sua. Non erit dissicile, Mncficio ae luce distinctionis iam explicatae
argumento proposito respondere. Quando enim dicitur, quod actinpropriis Spei ,r voluntat e cax beatitudinis, distinguendum est: vel enim sermo est de voluntate efficaci Quoad effectum: & nega dum est plurimi enim sperant. qui non assumunt media, ad beatit dinem essiciendam omnino essicacia) vel sermo est de voluntate essi- caci quoad aliquem conatum, seu , ut loquitur D. Thomas quoad aliquem motum in beatitudinem: de concedendum est. Vetdm comstanter negari debet indἡ consequens esse, quod ille qui hoc senis vult essicaciter beatitudinem, non possit ex infirmitate, vel conatu non satis pleno velle . illud committere, quo scit se beatitudinem
' Me silente veritatem illam loquuntur peccatores, qui non simplici nec merὸ otiosa velleitate per actum spei moventur in beatitudineui, quamvis versentur in assem peccati morialis. Juvabit hac de re Patrem Coninck audire, qui in suo tractatu de virtute Spei pulchrὰ ostendit, non esse necessarium ad Spem, ut νο-
tantas modo IN FALL a B a Lι prosequatur sum, assumendo ad hanc obtunendum MEDIA Ex sE ΟΜΝiNO EFFICACiA, jamoti infastitistia facto utendo. Quod ita declarat: Nam multi Catholici incidist ingruriamccata ct in iis quandoque vitam munt, qui tamen usque ad extremum retinent veram spem,sauem habitualem, O sapὸ eliciunt A CTuALEM. quia SPERANT pergratiam Dei, qu4 3r non deest, a peccatis converti,ctita beatitudinem obtinere,per media ad hoc ordinara, ct quidem cum v ERODρὶ ac s ERio P κo Postro amplectendi ea media: sed cuivi mp. ter mutabilitatem voluntatis, exurgentei tentariones, ac facularia de deria
impeditur, atque ita mihi ad salutem necessarri mau utuntur,'ex
Constat ergo ex hoc discursu, quod actus Spes,non dicatur volu tas ericax, quod excludat peccatsi mortale, per quod bea titudo amittitur: sed lonsediverso sensu, quia continet verum conatum & fessueriis ac serium propositum amplectendi media ad beatitudinem o tinendam essicacia, quamvis non semper amplectatur. At numquid subindE saltem amplectitur istiusmodi media 'Fateor, sed tdm demdm,quando peccator non tantiis ad considerandam Dei misericordiam is spem erigitur, sed insuper Deum tamquam omnis
Iustitiae sontem benevolo assim diligere incipit. Cum enim inter
49쪽
M Qv sTro Quo DLIBET CA media ad beatitudinem obtinendam efficacia, sit ipsa Dei propter se dilectio, quandoque contingit, ut Spes medium illud assumat, αVoluntatem peccandi hac ratione excludat. Verum nunQu m pro 'bitur, quod Spes non accersito benevola dilectionis subsidio po se sola praeexistentem peccandi voluntatem excludere. At inquies & ad ravim usque repetes: quomodo ergo Spes dicitur voluntas efiicaxi Disp a.de Respondebo ex R. P. Francisco Suareet, quia non habet se lNr m Spςst 3 dum actus imperfecti , sue per modum velleitatis & sin dicis complacentiae. In hoc enim desiderium differta Spe, quod dryo imcit r omnis appetitus boni ab is, per modum actia prUtcti O th
imprimu fletu cat actum persectum per modum voluntatis es casu. Quare Vocabulum euicax non excludit nisi simplicem & otiosam velleit tem, quae nullum conatum vel motum in beatitudinem continet. Quae autem dicta sunt de Spe, eiusque efficacia, debent etiam cum' proportione intelligi de timore servili, qui dicitur efficax detestatio gehennae, quoad conatum, non tamen quoad Hectum, ita uitaniam, excludatur simplex displicentia gehennae, quae destituitur omni cmnatu vitandi gehennam, nullumque adhibet motum ad executionem mediorum. Erit tamen, qui nondum acquiescat, sed dicat: actus spei, ut sat mur, movet ad executionem mediorum: ergo poterit impetrare, ut voluntas abstineat ab omni peccato quia hoc medium est necessarius ad conlecutionem finis, scilicet beatitudinis. Respondeor esto, imperet, si tamen nullus accedat benevolus in Deum allectus, nego quod voluntas pa ebit. Rationem petimus ex In i. dist. D Bonaventura, qui observat, quod tendentia spei ipsormis, est tan-idui semiplena. Undὰ si destituatur omni auxilio extrinseco non ploia exequitur, quod non plene imperat. Adverte itaque, quod animus stequenter sibi ipsi imperet, sed non ex toto, seu plene, propterea quod non imperet ex assectu plene dchositive contrario malae voluntati in anima existenti : undὸ anima ubi ipsi resistente non excluditur mala voluntas peccandi. . Pulcherrimὰ hoc describit in seipso Augustinus lib. 8. cons cap. 9. Imperat animin, inquit, corpori pareturpatim, impervi animui Ibi Or si itur. Imperat animus, ut mapeatur in itin, o tanta est facilitas, Mi
vix a serpitici discernatur imperium: ct animus, ani in V, mam autem eorρ- est. Imperat animus, ut vetit amniin, mc alter est, nec facit tamen.
50쪽
ergo Ex Toro Ibi PERAT. Nam in tantum imperat, in quantxm vult,
ct in ranium non fit, quod imperat, in quantum non viat. Quoniam voluntas imper l, ut fit voluntas, nec alia,sed ipsa. Non utique o A impe rat, i eis non est, quod imperat.
Dico ergo, quod ille, qui istius amoris concupiscentiae intuitu sibi ipsi imperat a peccatis abilinentiam, non plane imperet , & idco non uat quod imperat: sicuti contingit illi, qui ex lblius naturalis amoris intuitu sibi ipsi imperat abstinentiam ab omni peccato, quὸm
tamen sine gratiae auxilio non potest obtinere. Cujus rei ratio est, quod non imperet ex motivo quod habeat positivam cum .peccato
Simile quid ostendi potest in aegroto prae melancolia Oppresso,imo iam, nisi restiterit, morituro, qui vult essicaciter quoad conatum pellere ex animo trii litiain, sibique ipsi imperat, uti tristitiae malo a stineat: nunquam tamen hoc a seipso impetrabit, nisi imperet ex contrario motivo, gaudii& laetitiae. . . 'Quod si dicas actum unius virtutis, v. se spei, posse imperare actum alterius virtutis v.g. charitatis,& per consequens γ' precipere abitinentiam a peccato, quamvis non accedat assi s alterius virtu ni esseγndebo quod voluntas non possit imperare actum alterius
virtutis, nisi in executione accedat motivum alterius virtutis, ita etiam non potest impeiam abstinentiam a peccato virtuti opposito, nisi accedat motivum alicujus virtutis, peccato contrariae: eiusdem enim naturae est recessus I malo, & accessus ad bonum oppolitum. Sicut ergo in aegroto iam memorato, non potest amor vitae pie'o
imperare actum gaudii nisi accedat motivum gaudii,nec abstinentiam a tristitia, nisi accedat contrarium motivum is ius abstinentiae: ita praesenti non potest amor concupiscentiae plei e imperare actum cliseritatis sine motivo charitatis, neque abstinentiam 1 peccatis sine mintivo peccatis contrario.
Neque restri quod peccator videat se non esse conuecuturum bra. titudinem nisi abstineat ab omni peccato, Quia similiter aeger videt Ienon obtenturum sanitatem, nis abstineat a tristitia, & tamen ii non accesserit motivum gaudii nunquam abstinebita tristitia. Sic etiam peccator videt lumine naturali se non esse consecuturum titudinem, nisi abstineat a peccato, & tamen solius naturalis luminis avx
lici minoriam evcludet posti vὸ voluntatem peccandi. Quare in i