장음표시 사용
211쪽
4ρ8 S ta tommis ,-Panaiba Ttnn. quosve cognationis inducat inter qui sunt in familia. Proinde qui in adc*tionem datur , his quidem cognatus stet , quibus agnascitur, qui Syero non agnascitur . Duo cognationis jure M. vincitur: ideoque si filium adoptaverim , uxorem meam matris loco illi. xion esse, scribit Paulus in Adoptatus i tura patre meo patrueli meo crenatus fiet, amitino non item . .
IV. Porro a vitio senerale vocabulum duplex cst cenita proprie dicitur adoptio , altera ista ario e Moetantur filiisamilias , adrogantur , sui sui sunt ,ris. Vocabulorum , ut saepe alias, inopis .sachim, ut nomen generis speciem desim,ret. In his autem exponendis primum locum ad rogationi dabo , tamquam publicae ab initio caruse, & Curiatis populi Comitiis expediendae, Atyero. de ejus et o iurgare nolim. Seu eam 4 iam: cum G, ab adrogatoris & admati , seu sum Gellio a populi rogatione deduxeris, non ab erraris. Scilicet Netabatur a maior. 8c adrisam
dus 3 ille quidem, an quem adoptaturus esset, jusinisbi silium esse vellet; his, an auctor esset, aliena intimi subjicie rogis tur & populus , an id fieriae teretur , solemni illa , & in legibus iubendis. Miurpata formula, velis, , rubeatis Quirites , De eopaei rogatione qui lam nulla apud in m mentio in I. s. F. b. 3. m. quia, quod No lip Hsum a d tandect. ibid. iurisconsulti res certas
praeterire solitent , sed quia ejus aetate totum a1 rogationis negotium pendebat ab arbitrio Prine, pum, ut infra liquebit. a
V. Olim igitur in ad attonibus omaei Praevia notione Pontificum , in Comitiis Curiatia,
212쪽
213쪽
2oo Syntagm. Rom. Iuris, ac PatriLib.LTit.XTrogationis negotium expediebant. Proinde rescripserunt Imperatores in I. a. C. h. t. adrogationem
indulgentia Principali factam perinde valere, ac si jure antiquo per populum just a foret. Inde factum, ut olim quidem steminae tamquam Comitiorum expertes adrogari non possent, secus hodie tamen per rescriptum Principis adrogari queant La I. β. eod. VI. Nemo olim, nisi vesticeps, adrogari poterat Gell. no Z. Att. s. Iς. Pupilli igitur ad satio vetita. Praeterquam quod enim nulla cum Investibus communio Comitiorum erat , tantam potestatem tutoribus dari non placuit, ut caput liberum fidei suae commissum alienae potestati traderent , ac substitutionem, si qua a parente facta esset, extinguerent. Verum Divus Antoninus comstitutione sua impuberum etiam adrogationes indulsit, magistratuum tamen cognitione praevia , an justa subesset adrogationis causa, quo pertingeret adrogatoris, ac pupilli patrimonium, quae ubia, qui mores, quae aetas etiam adrogatoris esset, ut melius ei foret matrimonio sibi parare liberos, quam in suam familiam alienos inserere: an ad-r atorem commendaret etiam honesta, nec incingnita in pupillum affectio; an denique liberi ei essent justo matrimonio procreati , quorum spem imminui non oporteret. Vid. Ulpian. in Sed & adprobata adoptionis causa, cavere oportebat adrogatorem, se, pupillo intra eubertatem mortuo, resti turum , quae ex bonis eius consecutus fuerit, illis , ad quos res perventura essit, se adrogatus perman et in Iuo satu ; quae cautionis verba servavit nobis Marcellus iu l. 18. st . eod. Qua sane sormula & secundis heredibus, 3c leg,
214쪽
'De adoptionibus. 2ostariis, & generatim omnibus prospestum intelligebatur, quibus commodi aliquid peremire poetuisset, si facta non fuisset adoptio L 1ρ. F. eod. Hoc amplius; adrogatus emancipari non poterat, nisi-, causa cc nita, dignus emancipatione pronunciatus esset, eique bona sua omnia restituerentur 6. g. in sit. Quod si aut sine justa causa adrogator eum emanciparet , decedensve exheredem scriberet, suorum ianorum quartam damnas erat ei relinquere L F. de collat. π d. g. A MVII. Hanc autem quartam, quae Divi Pii di citur, praestandam fuisse putaverim, licet ex justa causa adrogatus strietus exheres esset. Primo mnim objici adrogatori eoterat, quod noxae man, festae reum non emancipasset vivus; deinde id genus quartam tamquam aes alienum . deberi scribit Ulpianus in L 8. 1 f. de inoffreti. Quo ipso ruit sententia existimantium, hanc Divi Pii quartam non esse quartam bonorum omnium uni. iamnato cessuram, sed vulgatami illam in jure quartam cum ceteris quoque liberis dividundam. Si enim ut res alienum ea debebatur, ei tantum cedere Oportebat, qui quasi creditor erat . Eo accedit, quod portio inhaec suarta bonorum semper in jure dicitur , neque inossiciosi querela, sed actione lambliae erciscundae petebatur ι. VIII. 'Cum vero paterfamilias adoptabatur, omnia, quae ejus fuerant , acquiri poterant, tacito jure seques alitur adrogatorem I. I s. st h. n. Ius igitur patrisfamilias, per adrogationem
amiserat, nulla ex parte retinebat . . Ita rn Tiber. c. I 3. narrat Suetonius, eum postquam adrog,
tus ab Augusto fuit, pro patresamilias nihil egis. se. Nam neque donavit , neque manumiser encc
215쪽
vero ex principiis Romani juris cui pater subest, eidem & ejus liberi subjiciantur uici L pati potes. sacile constat, jure patrio non tantum iuarrogatum, sed in ejus quoque lidros adrog Mi exem usum. Ita iAugustus diu cunctatus, an Ge manicum sibi succrebrem ascisceret, precibus uX ris evictus Tiberium ei quidem praetulit, primum . tamen per Tiberium Germanicum adrogari ju i deinde ipse Tiberium adoptavit, ut per dei ad ptionem nepos seret ipsi Germanicus 1 I. A 1. Eoque exemplo Hadrianus usus adrogavit Adtunsenum Pium, postquam hic Marcum, Marcus rum adoptasse . ur ita ibi filius , ne ', Prod Pos una vice 'p rarςtur ' ivid- Cipites. D
IX. Quod ad adopti stri, ea. non aeqye memosa res e t c proinde non apud Populum 1 comitiis , liri apud Gulem , Praet rem, Pr*sidem, aliumve Nasistratum, cui legis aestio eras, per trinas mancipationes , ac nanumissiones duas Petagebatur i. β. b. ψ Cum' enim lege, Romaei patri ter venu re jus esset filios, iique nost nisi tertio manumissi liberi a parente uerent Iacobn0thosted. in probat. M tab. 4. ad me riani tu th patrii recolendam a laptiones expediri placu per imaginarias illas mancipauimes , easqueets ubinas
manumissiones . ut ita veluti venditisnjs titula jus omne patris naturalis in silici per hi , 'μ'uei a piatori tradi videretur. inde factum. ut ςx im 'terpretatione Prudentum n scemellis etiam, ceter que graduxim ulteriorum Ili uti una saltem n patione res isthaec expetii Uit
216쪽
Romuli non meminisset. Nec enim ilias ratiogis pati vi labatur , ut sine venditione quispiam patriam potestatem amitteret. Vide Schultin j pian. fragment. rit. Ita in princip. Totum autem adoptionis negotium ita transactum tradi. tur. Praesentibus quinque testibus , libripende ,& antestat0 , a patre naturali filius per aes & ibbram dicis causa venditus ab emptore manumittebatur ; manumissus ex lege Romuli redibat in patris manum ; denuo vendebatur igitur , eoque
uerum ab emptore manumisso, patria potestas donuo reviviscebat. Tum vero tertio a patre veruditus , quasi tertia venditione j ejus omne peremptum esset , ex jure Quiritium coram Maeostratu ab adoptatore, tamquam suus, vindicabatur, eique statim addicebatur, patre cedente, nec comtra vindicante . Vide locum Ca, restitutum ab Aleandro insit. I. I. r. 6. Mira brevitate Geblius ita rem enarrast An. s. 19. adopto. tur, in rem , cum . parente , in cujus potestate sunt , cnia mancipatione in iure ceduntur , an sue ab eo, qui adoptat , apua eum , amd quem Fis actis es, vindicantur. Verum Iustinianus I. uti. C. b. t. mancipationum abrogatis ambas, bus, adcitiones ratas haberi voluit, si , actis m. tervenientibus , coram competente Iudice man,
i X. Ex olim quidem adoptio non secus, Mao ituratio, jus omne in patris naturalis familiam as:imebat. Absurdum enim, & cimtra ius Publicum. videbatur, duarum familiarum , ut & Civitatum
jure censeri quem m Spanh. su OG. Rom. I. I.
At erat inde irericulum, ne quis naturalis,& as
optivi simul pinis hereditate ea rideret. Si enim,
217쪽
2 Θntag.Romssuris, ac Pare. Lib.IT LXI. patre naturali mortuo , filius emancipatus esset , in naturalis quidem patris haereditate nullum jus ei supererat, quia tempore delatae hereditatis in au na familia suerat; nulla spes etiam in patris admptivi familia , quia per emancipationem jus a ptionis omne solutum credebatur. Proinde Iust,
nianus L Ita C. h. t. filio per extraneum adoptato,
jus patris integrum servari voluit, nec in adoptatoris potestatem transire liberos, licet ei ab int stato suceederent : tunc tandem patriam potest tem secundum veteres ritus transferre jussit adoptionem, si ab astendente fieret seu paterno, seu materno. Ita Imperatoris providentia fassiim, ut
duplex adoptivis hodie deferri possit hereditas. Vid. Dinores ad β. a. ins . h. t. XI. Duobus modis adoptiones fieri vidimus , posuit scilicet, vel Principis auctoritate, & M, gistratus imperio : de ad 'tione per testamentum
nil usquam apud Jurisconuitios invenio , licet ea frequentissimi fuerit apud Romanos usus. Ita quidem Augustus adoptatus testamento fuit a Caesare, ab Augusto Livia, a noverca Galba . Sed ejus rei Passim apud veteres monumenta prostant. Quo magis mirari subit, cur nullum testamentariae hujus adoptionis in jure vestigium. Iurisconsultorum flentium inde repetierim , quod adoptio eis cerusenda non videretur, quae jus patrium non tribu ret adoptatori. Sane cum testamentum non nisi
dist mortem valeret, absurdum videri Poterat, in filios potestatem nancisci quempiam, ubi in rebus humanis desiisset esse. Proinde si verum lateri velimus , ejusmodi actus nuda suisse videtur assumptio in nomen , familiamque , ac tantum heredi ratis attulae commodum, non alia adoptionis jura.
218쪽
mitti . uaderet ad Senatui . . Traiaua Ceterum legandi vUcabulo verae adoptionis in t stamento Tacultas ii per Decemviros concessa noni videbatur . Inde repetendum, uti, quemadmodum non jure datuς testamento tutor per Praetorem TC .
firmabatur, adoptio quoque testamento yeluti non ritε facta a Populo P Vel Principσ eonfirmam sese-: Ita sane' Augustus adoptioctem, suam lege Curiata iterari' curavit 7 Appia testamentor etiam 'adoptatus ab . Augusta Tiberiut in domum: regnatricem rite suit ascitus, postquam, in ἈωL o lato functis, ei uni successios videbatur in c
AdoptiVorem Gluma exolevissis lini Euroqm li6diel plerique statuunt, primum' quia bis aQiti libesi'aluis potius o quam filii videtin debent; deinde quia, qtrid uipet
moviss. l. I. c. I g. vix 'usquam munici Di de si det adoptivis extent. Uerum, quod ad primum, longe distant ab adoptivis alumni: cum his enim nulla lnobivi conjunctio heque Naturalis neque Civilis Vminde eoς neque instituere, neque exheredare cin gimur tI .F.Λυ b. oblim quin & alumnam duci posse voluit Iustinianusi 12ὸ. C. de nupt. Quod ad alterum ἰ operam abuti Principes non ON liebat, in adoptionum iure desiniendo, cum rixa aliud extet in eorpore juris , quod uberius , autΠenucleatius exponatur . ii Rarior est quidem: hodie adoptionum ut usi sat indet earum desuetudinem in userre non licet ι -Quin eas apud nos instequentesq
219쪽
haud esse rerum periti testantur, modo a Principe confirmentur , seu pater , seu filiussamilias adoptetur. Adoptiones igitur nostratibus asseruerim , donec prohibitio ostendatur. Duo sunt tamen , in quibus hodiernae adoptiones discedunt a Iure Romano. Primo enim jus imaginum & nobilitatis nostros adoptivos non sequitur. Neque enim, ut apud Romanos olim, nudo familiae nomini coehaeret nobilitas, sed certo etiam sanguini, cum eoque veluti per traducem propagatur ad posteros. Aliunde cum jus imaginum hodie a numine Primcipali pendeat,& sub unius imperio maximum sit in nobilitate momentum Montesqu. in spintem8 9. non usque adeo privatis est indulgendum , ut temere quempiam in decora nobilitatis assumant . Deinde si cujus loci leges naturali agnationi, aut
cognationi faveant, non debent agnatorum , --
gnatorumve jura per adoptiones imminui. Ita sane cum Neapolitanae consuetudines dimidium saltem bonorum antiquorum ad proximos seu , gnatos, seu cognatos pervenire jubeant, adoptatore mortuo testato, intestatove, ultra dimidium bonorum antiquorum adoptivi liberi sibi vindic, re non poterunt. Ceterum si tantum honorem
filii Princeps per rescriptum adoptivis indulgeat, legitimis heriaibus per adoptionem nullum pra
judicium inseretur; eoque ritu plerumque conc di solet adoptio, ne agnatorum, aut cognatorum spes imminuatur.
XIII. Opportune hic quaeri posset de pretium
vnione, quam vocant, parentum conventione sculicet de liberis diversorum matrimoniorum aequam
dis, ut utrique conjugi cum liberis communibus aeque siiccedant, tamquam si ex eodem conjugio
220쪽
De adoptionibus. 2O omnes prc ali essent. Verum conventio isthm: in superiori quidem Germania haud infrequens in Regno vix uspiam usurpatur, praesertim quia continet futurae successionis pactum Romano jure prinhibitum in L 1 f. C. depare Ceterum cum in ea remores tantisper jus Civile sub erint, illam
non improbarem, modo & parentibus testandi facultas haud adimatur propter ea , quae disserit Afflictus deris 3 so. n. 8. 9. & cautiones inte veniant , de quibus Stryrius in iuri modem. pam
TITULUS XII. Quibus modis ius patriae si) poresatis
IS sere sempei: Iurisciansultorum est orcis , ut ,
praemissis iis, unde quid oritur , protinus ea subjiciant, quae res rite constitutas perimant. Ex more recepto igitur patriae potestatis causas consti. tuendae defuncti jam porro videbimus, quibus etiam modis eadem ditalvatur, cujusmodi sub praesennrubrica Tribonianus septem enarrat. At si tamen non ejusdem omnes ingenii. Primo enim alii Naturales, alii Civiles sunt: deinde alii potestatem omnino perimunt, alii transserunt , sin spem
13 Dein patria in omnibus sere eodicibus , eaque minee ipsa Theophili rubriea caret: per me igitur expunga tur, licet. Cum tamen a titulo deeimo ad huius libri finem non nisi de nuptiis, emancipatione, tutela, cura tione agatur, quorum nihil ad servos , mrestatis vocabulum atat τ' accipiamus, oportet, de potestate patria.