Opus aureum in D. Thomae Aquinatis De ente et essentia. Commentarijs reu. D. Hieronymi Contareni episcopi Iustinopolitani. illustratum. Ad sanctiss. ... Paulum quintum pont. maximum

101쪽

. est ueluti transcendentalis pirtute disposvionum praecedentium ad hanc quantitatem: Qua in re superuacaneum est Perquirere,utrum illa capasitassi accidens, vel substantia addita materiae Acum sit ueluti ordo transcendentalis:&equidem est euritas positiua ; sed non distincta gb ipsa materia ; tanquam, TCSa re:sed formaliter talum, qua quoddam contrahens materiam ad hanc qualitatem: quod no ad alteram per hsc uisfacienda erunt multa argumenta ita

, boc propysto fienda. . l Tris. Sed phylosophiae amqn maiorum ta

i m 4 cta 'en nostrorum reuerentia: dc praelertina,tar S, Thomae, quem semper in nostra Domini cana Retigione tam sanctitate quad-rina praecipuum existimaui, libeat milli perquirere, utrum etiam in intelli-geqrijssit possibile ponere indiui duationis principium, quo unaeis altera in eadem specie possent differre ξ Sed haec me magnopere turbanti quia plurimi me noua dictae accusabunt ; sed id vitupe

102쪽

rationis nihil attulerit, quod recurenti animo, & pace maiorum opit utatus sum. Sitque talis conclusio. Si per Dei optimi, & Max. Omnip tefitiam possient esse plures Angeli eiusdem speciei, illarumintellectualium naturarum multiplicationis numeralis pria ς' cipium non esset impossibile inueniri, tiam ab humano intellectu in hoc statur posita hac Catholica dumtaxat ueritate Doctoris Angelici scilicet quod in omnibus intelligentijs p ter primam , esse. sit diuersum ab essentia, quorum unum

est ut potentia, alterum ut actus:Insuper,& maxime intellectui nostro accommodatum esset huiusmodi principium ponere. s. ecte potentiam non corpoream,

sed proportionatam sibi nempe spiritualem. Et primo probatur auctoritate Sis i Thomae capita .deente,& essentia, quo om loco ait; & quia in intelligenti ponitur potentia, & actus, ob id non erit diffelle inuenire multitudinem inteIligentiarum ) & primum principium F 3. inquit

103쪽

inquit no plurificatur, neque per disseretiae additione neque per receptionem in diuersa parte materialia neque per si . quod abso lutum,& per aliquod receptu in alio. Ex quibus colligitur quod scilicet illud, quod non habet potentiam no est nisi unum numero,ergo quibus pol ita inest, non in conuenit posse esse mutita numero i ii eadem natura: & probaturcosequentia quia si hoc esset omnino impossibile sequeretur quod talis actus totam proporitonatam sibi potentiam co- 'a' . ' plectaretur ; & sic non esset ascensus ad unum primum , quod non estnisi unum,t Min quo nulla potentia est.. Verum ta-δ. - men hoc idem persuaderi potest hac similitudine. L potest sicut quae reperiuntur in mundo iensibile ., ita reperiri possunt in mundo intelligibili; At in hoc sensibili videmus quod. ,qus sunt per- feste in viro genere , sunt imperfecte in

alio genere: Ita potentia,quae vere origo multitudinis est in materialibus, posset suo modo esse origo multitudinis in spi-

104쪽

ritualibys in eadem spetie; Maior est v ra; quia hic mundus imago est illius,nec 2 aliter de illo quicquam possumus intelli misis., e. gere, quam harum rerum similitudine,atque exemplo. Minor patet ex Arist. in libris de animalibus ubi clare uidetur, quod animal perfectum habet sanguine,& quod in perfectioribus animalibus sanguis est,proportionaliter, id in sep ijs

est attramentu, in vermibus alia quςdam humiditas, ergo & cetera. Demu hocide persuaderi potest hac ratione, quia sicuti formae competit unitaS,ita potentiae multitudo. At in illis reperitur potelia; ergo data hac uia non esset sorsam

impossibile hanc in illis multitudinem assignare:sed hec gratia disputationis dicta sint, non quod crediderim ita esse; sed ut dixit sinctissimus Doctor, Cuius rationibus in omnibus assentio. Et haec dicta sint quo ad praesens Caput.

105쪽

Atet ergo, quod essentia

nt hominis,& Socrati, non differat,nis secundum λ

gnatum ,& no signatumrinde dicit commentator super ' Metaphysicorum quod socrates noli aliud est,quam animalitas, &rationalitas, quae sunt quidditas eius; sticut etiam essentiae teneris ab essentia speciei secundum signatum,& non signatum differunt, quamuis alius modus designationis sit utrobique, quia designario indiuidui , respectu speciei est perna at riam determinatam dimensionibus,d signatio autem speciei respectu generis est per differentiam constitutivam, quorea forma rei sequi tuta οῦ

' Capitii t j expositio. Ostensis incommuni substantiarucompositarum esseniij s,nunc.Lin

106쪽

tertio capite S. Τhoe substantiarum e positarum essentias inter se comparare intendit, qualemque ad inuicem ha- beant conuenientiam aperire: dc quae sint inter eas differetiae ostendere' ua in re quinque in prasenriarum facit:primo absolute de earum differentijs loquitur, secundo determinat de his circa earum differentias, ut primis intentionibus subsunt: tertio manifestat, qualiter inter se genus species,differεtia,S: dissinitio dis ferant:quarto quandam dubitatiuncula mouet, cui etiam occurrit:quinto differentiam habitam inter essentiam specificam, &: indiuidualem assignat. Dicit ergo,quod triplex est essentia.i. numeriaca,specificain genetica; & hoc dato,ponit hanc conclusionem. Essenta specimca,& numeralis,& generica inter te se nodisserunt, nisi secundum signatum,& nosignatum:hocque unica duntaxat Aueris

rois auctoritate septimo Diuinorud

ducta probat. s. quod Socrates nil aliudesinuam animalitas,& rationalitas: sed

haec

107쪽

n suntidem,quod homo. Ergo sortes est id quod homo, homo uero est ide, quod animalitas &rationalitas, de primo itaque ad ultimum hec non disserui ad inuicem, nisi secundum signatumra Duri non signamm. Sed ex his arduum prO- secto insurgit dubium non satis ob diuersarum sententiarum expositores terminarumin est tale, nempe; si sortes est idem , quod animalitas,rationalitas, &humanitas, ergo suppositum erit idem , cum natura, alioquin nil esset adhuc Phatum: hoc autem obstat dictis Arist. 3. de Anima tex.9.& 7. Meth.teX. I. quo

in Ioco expresse inquit quod quid

erat esse unumquodque,in quibusdam idem ut in primis substantijs, omnia autem, quae sunt si ut materia,aut sicut c6 gregata ex materia non sunt idem c go dicta S Doctoris non iudentur comvenire dictis An ut patet. Sed ad haec faciliter respondere possunt cudistintilistis. ctione, s. quod socrates potest duplicia ter conliderari, uno modo quantum ad ei

108쪽

eius esse substantiale, secundo modo quatum ad eius esse totale. .suppositate, primo modo est idem cu humanitate, non autem secundo modo,&sic intellexerunt D. Thomas,& Averroes.Vnde

ex his facile potest colligi, quid in reb. creatis suppositum addat supra natura, nempe aliquam realitatem positivam; idque probari potest ex sententijs c lilectis pluribus in locis ab Ar.&praeser tim diuinorum s.lex. 13. quo in loco diuisit substantiam in essentiam. & suppositum. Insuper in praedicamento ribst*tiae diuisit Iubstantiam in primam,S: se cundam, & quemadmodum assignatur aliquod intrinsecum constitutiuuetus, ita etiam primae est assignandu aliquod internum constitutivum illius. Qua in iis ,

re ad inconueniens etiam potest argumentari, hoc.s .pacto,quod si suppositu. naturaque singularis essent idem: haee pronomina,nempe ego,tu,hiciambo sque competerent: sed euidenter hoc

est falsum, ergo natura est suppositum

109쪽

non stat idem; quod hoc sit falsum probatur,cum no dicatur ego humanitas , '' tu humanitas &αNeq; fiatis responsum fuisse censeo, asserendo per ham argumenta niI aliud c Iudere nisis hec distinguantur, sicut res,&modus Dei; non tamen sicut res a re:hoc inquam non bessimi ne a Thomistis est asserta, cum id manifeste sententis S. Doctoris sit cottariu ;& maxime in tertia parte. q. q. Aris, rad tertium dicentis, sipersona Diuina assumeret naturam alicuius Angeli existentis talis Angeli destrueretur per senalitas: sed quid quaeso destriaeretur,. a. νώια si tantum ille modus rei et non se bstantiς aliquid extant ξsed in hoc uehementius urget argumentum ssi humana na- . . , tura in Christo Domino includeret omnem ii Iam entitatem,quam humana naetura singularis sortitur in petro, quomodo possemus recte percipere,Verb u Divinum humanam naturam singularem assumpsisse,et no supositum multa hic adducenda essent: sed acutioribus dimi

110쪽

etantur discutienda.Qiu in re,quatuor sequuntur conclusiones: quarum prima rua Q.

lis est supposimm distinguitur a natura, tanquam res a re ; & probatur per superiora dicta,&S. Doctorisvi Aristi *-ς - ...,a suppositum addit super naturam quanda sano r. sim gulari tatem positi u am,qu e potest a'pellari retie terminus rei, dc probatur: existetia recipitur in supost ergo huiusmodi actus prςsupponitiam suppositu co-Lstitutu;at id nequaquam inciturmisi media hac singularitate:ergo bene hqc appellari potest terminus rei Rursus quslibet natura, qu amuis sit singularis est semper terminabilis;dummodo no sit in supposito: vi patet de Christi humanitate sessio appellatur terminus rei:Terti a coclusiD etiam potest sumtex his,quq est ta' lis: Haec singularitas dicit ultimus alius,

dc comple mentum rei;& probatur qualibet natura, dum non attingit eius terminum inclusiue est in completa. At personalitas est illa, qua natura eius terminuattingi rgo ςomparatur illi, uti comple-