장음표시 사용
191쪽
do intelligitur,non aurem primo; uel aliter respondendum esset,quod haec natura est particularis in essendo, non autem in rapprςsentando, seu significan- i do,ut desumitur hoc in loco. Ex his S. Doctor tollit que hdam errorem, com. grauiter in hac materia peccantis in teroννον ρ3. tio de anima, asserentis, in omnibus h 'ε minibus unum esse intellectum:illumq; esse quandalii substantiam separatam as. sistentem hominibus, cunctisquC copu- ἐὴ .E. Iari per phantasmata. hincque asserebat,
ctui AE' animam cogitatiuam esse uere formam
' speeisicam hominis, non autem intelle elluam:&in numero bestiarum ut vera bestia) se existimabat. Vnde hoc contrariatur phylos qui in secundo de ani 2 ,.- ma n merat intellectum inter potentias
ox vid is animae: ergo non est cxtra animam hu-
Α- . . manam is quaedam pars eius. Item A. in tertio de anima intellectum possibile H nominat partem animae, qua sapit,&c.&ponit esse aliquid animae humanae quo anima humana intelligit,&c. & ad ulteriorem
192쪽
riorem doctrinam, ait, dico autem intellectu, quo opi natur, 3c intelligit animat qua in re fuit expresse huiuS sententie, ω.νa .- quod. anima intellectiva sit forma subia pin. Arisistantialis hominis, dans sibi esse 'constituens ipsum in esse specifico. ut patet
niuersalitate formae intellecte unitatem intrilectus concludere quia ut dictum non est unitiersalis forma , secunduesse quod babet in intellectu; sed secuudum quod resertur ad res extra:& ponit quoddam ex plumateriale, laquies, si esset una statua corporalis, rappresentas multos homines, illa imago secunduesse eius esset singularis, puta in hac materia, attamen rappraesentaret plures homines; quatenus imaginem gereret plurium hominum:Idem potest dici de specie;quae est in intellei ru;qus est uniue salis in rappraesentando, particularis, seu singularis in essendo, ut patet. Et quia naturς humanae secundum suam absolutam considerationem const
193쪽
uenit, quod praedicetur de sorte,& ratio: speciei non couenit sibi secundum sua
absolutam. humanae naturae considerationem . sed est de accidentibus, quae' Consequuntur eam secundum quoddaesse,quod habet in intellectu: Ideo nomen speciei non praedicatur de sorterut dicatur sor.est species; Quod de necessitate accideret; si ratio conueniret homini secundum esse,quod habet in sor te, uel secundum suam absolutum considerationem,scilicet in quantum est homo; quicquid enim couenit homini, inquantum est homo prςdicatur de sorte. inpositi. Hoc in loco mouet secundam dubitationem, quae est talis; ista est uera prae-n ρνadi dicatio:homo est species:&sortes est homo, potest quare non sit recta pre' dicatio sortes est species cum habeatur ab Arist. in praedicamentis; quando alterum de altero praedicatur, quicquid praedicatur, de praedicato praedicatur de subiectoὸ occurrit ergo huic obie, ctioni,dicens,quod non ualet: quia comittitur
194쪽
mittitur fallacia accidentis quia aliter ly mediu homo accipitur in prima propositione. aliter uero in secunda, in propositione in prima prout liet esse in i tellectu consideratur homo,in secu nda prout habet esse in rerum natura: sed animaduertere oportet quod dictum,seu regula Ata verificaturin p dicationi essenti alibus realibus:& per se,& qua do pr dicatum assumitur eode modo, o sicut in prima propositione, ita in secunda. Vnde optime dicit S. Doαquod ratio concluderet, quod sortes esset species, si ratio speciei conueniret homini, in quantum homo est habens esse in
Petro. Et tamen praedicari conuenit generi per se, cum in eius dissinitione ponae, tur,ptaedicatio.n. est quodda,quod completur per actionem intellectus componentis, &diuidentis, habens fundamentum in re, ipsam unitatem eorum quorum unum de altero dicitur: Unde
ratio praedicabilis potest claudi in ra-L tione
195쪽
tione huius intentionis, quae est genuc quaesimiliter per actionem intellectus completur; nihilominus id, cui in tellectus intentionem praedicabilitatiuattribuit componcns id cum altero,inon estipsa intentio generis : sed prius id, cui intellectus intentionem generis attribuit sicut quod signissicatur hoc nomine animal. i
' ιἰε. Hic Auctor remouet tertiam dubita 3- - tionem, inquirens, utril praedicatio pOD sit generi per se attribui: Cui satisfacit,dicens,quod sic. Hocque probat hac sis ratione. Quia illud conuenit ali cui,per se quod poniturin eius dissinitione. At aio G . praedicari ponitur in generis dissinitio- T. ne; ergo potest ei attribui. Maior ex se est euidens. Minor probatur, qtaoniam
praedicatio est quoddam quod completur per actionem intellectus componentis, &diuidentis licet fundetur in re, scilicet in ueritate eorum quorum Vnude altero praedicatur. Cum igitur ratio huius intentionis, quae est genuS, Compleatur
196쪽
. pleatur per actum intellectus, bene sequitur, quod ratio prς dicabilitatis pos- bt ei attribui. i Sed animaduertere ne , cesse est,quod praedicatio de his est du- plex. .formalis & denominativa. Quod jpraedicatur de homine,&bdue denomi
native est animal, qu d pridicatur QT- i. d tis maliter est genus. Et hoc est,quod ait illud cui intellectus rationem praedicata- f=mauilitatis attribuit; componens unum cum altero,non est ipsa inteatio generis,sed potius illud, cui intellectus intratio generis attribuit ; sicut quod significa
' Sic ergo patet qualiter essentia, uel natura se habet ad ratione speciei , quia
ratio speciei mon est de illis, quae conueniunt ei secundum suam absoluta conii de rationem neq; de accidentibuS; quae C.=GL consequuntur ipsam secundum esse, qd habet extra animam, ut albedo, uel nugredo; sed est de accidentibus,quae consequuntur . eam, secundum esse,quod habet in intellectu, S: per hunc modum couenit
197쪽
- uenit sibi ratio generis, uel differentia: --αγώ βψ'uxi iam dubijs, volens extrema.' manum his imponere, in medium assertquoddam correlarium,inquiens,scilicet quod ex his, quae iam dicta sunt patet squaliter essentia se habeat ad rationem speciei, & ad exquae conueniunt illi se--L cundam eius absolutam considerati nem, uidelicet secundum esse , quod habet extra animam , idest in ipsis in diu, duis, de quomodo species, & genus sintdc accidentibus, quae competunt ei secundum esse, quod habet in intellemi, ac per hunc modum conuenit sibi ratio generis,speciei,& disserentiae;& haec dicta sufficiant quo ad quartum capitulum.
Vnc restat videre secundumque modu essentia sit in substantijs separatis. in anima intelligentijs, S causa pria
198쪽
ma. Quamuis autem causae primae sim- Pta plicitatem omnes phylosophi conce- 'dant, tamen compositionem materis Mformae in intelligentijs,& animabus quidam nituntur ponere, cuius positionis fuissedicitur Aulcebro Auctor libri fontis vitae.
Expositio supra quintum cap. Postquam S. D. egit sufficienter desubitantiarum compositarum essen rijs, in quarum cognitionem ut idem S. Doc. attestatur in commentarijs, super Iob cap. . lectione secunda) nulla inquisitione possumus a priori peruenire: & praesertim Dei omnipotentis, qui cognoscitur in hoc statu potius negatiue,quam assirmative remouendo ab eo D T.6-
omnia imperfecta. Qua in re solent di ' i' cere phylosophi,quod est immutabilis, Dau, Io impassibilis ingenerabilis, incorruptibilis,exemplar, prima causa finis entium, Milo. a quo Coelum & natura dependent; &
199쪽
secundulii vivere dc secund um esse. De quoi ermonem facientes omnium animorum sententia asserunt simplicem es.se, ac perinde purum aetum: attamen cit,. lo dumtaxat excepto multi ceteras in- ρεiD . telligentias compositas. L animas Angelos posuerunt, compositione inqua
firmant. CX forma &. materia. Has ergo di 1fic il-tates a gredientes. Praesens cap.in treSprincipes partes seccabimus; in quarum prima remouet quasdam opiniones circa substantias simplices: in secunda de earum esseniijs determinat: in tertia q. secundum Reuerendissi. Caiet. erit sept. cap. adunat essentias ad tria genera: & multa iam odieta ab eodem p e C . xi Iustrata Circa primum talem statit conV-' clusionem. scomnes Deu simplicem omnino faciunt, Sc hoc probatur per sententiam omnium recte phylosophan- tium, qui Deum Benedictum omnino simplicem demonstrarunt.Quoniam sicuti reperitur aliqua potentia a qua ex ' cluditur omnis actus, ita reperitur alb
200쪽
quis actus a quo excluditur omnis potentia;huiusmodi autem est Deus,ergo,&c.secundo demente A ui.ponitur talis conclusio. Omnes substantiae prςterpri Nmam sunt compositae ex materia & for- sma. Sententiam Avicebronis seu pro- A t με- bati onem conclusionis non ponit: quoniam multis iam in locis posuerat ut uidere licet in p .p .q . a. ar. a. & q. 7s aris.&est ista, scilicet in quocumque reperiuntur proprietates materiae, ibi reperitur & materiarat in Angetis, S anima
bin reperiuntur proprietates materiae: ergo in illis reperitur SI materia: maior est uerissima cu proprietateS cuiuscunque naturae haud separetur ab ea cuius nis. extat proprietas: Minor vero probatur: proprietas materiae est sta recipere, subici, S: transmutari: & omnia ista inueniuntur in Angelis ,& animabus: ergo Angeli sunt compositi ex materia & for
ma; & anima intellectitia similiter. Sed e . pudeat istum alias phylosophum magnuse in fallacia aequivocationis decepisse.