장음표시 사용
321쪽
32 a me. Inxit. Lib. VIII. Pars IV. Seet. II. cap. VIII.
quod de ipsa calicis cupa intelligendum est. Des enim ex cupro, vel aere fieri potest. Et quidem calix, et
Patona ab Episcopo consecrari debent anicquam ad sacrificium adhibeantur ; peccaretque graviter ex communi sententia Sacerdos , qui in calice , et patena non Corisecrata sacrificaret. Potest hanc consecrandi calicis
Potcstatem sacere simplici Presbytero Summus Pontifex , sicut revera quibusdam Abbatibus iacit, pro Ecclesiis tamen tantum sui ordinis. Amittunt autem haec consecrationem suam, si eo modo frangantur, ut sacrisicio inepta sint; non amittunt vero, Si ex ipso usu se paulatim aurum interius absumatur , cum Consecratio totam maSSam , non solum aurum assiciat. Quod si denuo inaurentur , quaestio est , tilrum consecranda iterum sint. VMo similior cst eorum sententia qui anfirmaut , non solum quia novum aurum , quod αμε- σως corpus Christi continet, profanum est, Verumeliam quia vexata per ignem tota calicis, aut Patenae massa , quodammodo Violata videtur.
III. Reliqua instrumenta ab Episcopo, Vel a Sacerdote facultate pollenti, benedicta esse oportet eX gravi Ecclesiae Praecepto: excepto purificatorio , de quo nulla est in Bituali peculiaris benedictio, ideoque non
Videtur necessario benedicendum: quam benedictionem amittunt, si ita scinduntur , ut ad destitiatum usum decenter adhiberi non possint. Profanis tamen usibus ea destinari nefas est, sed comburenda , cineresque in sacrarium projiciendi. IV. Vasa sacra, etiam vacua, Iaicis contingere non . Ιicet, Sicut nec corporale, aut purificatorium Postquam ad sacrificium adhibita sunt Cau. Etiam Sancta de Consecras. Dist. I. imo nec a minoribus Cle.
Tisis Sacra vasa attrectari Canones patiuntur Ibid. 'misi aliud necessitas, aut iusta causa suadeat.
322쪽
De ceremoniis, quissius missa celctrari debeat. I. Praeter ea, quae generatim supra diximus de ce- Temoniis Sacramentorum, duplex cst quaestio de Missae ceremouiis , altera cum haereticis, altera cum catholi eis. Haeretici singulas Missae partes, ut supersit - iosas, sacrilege traducunt. Catholici quaerues, utrum Rubricae, quae ritus Missae definiunt, directiμ- tantum , au praecemiMae sint; et rursus , utrum grave,
an leve Peccatum esset, eas Sine Contemtu, aut scandalo non Servare.
II. Quod ergo ad haereticos pertinet, praeter illa, quae generatim de Sacramentorum ritibus supra diximus, non vacat hie singillatim corum blasphemias refutare. Vide Bellarminum L b. II. De Sacris uisa qui singulas Liturgiae partes a Lutheranorum, et Calvinistarum cavillationibus suse vindicat. Hinc Triden. - tinum Sess. XXII. can. 7. Si quis dixerit, ceremoniam, pestes , et externa signa , quibus in Missa meelebratione Ecclesia catholiea uti ur, irritabula im- Pietatis esse magis, quam vicia Pietatis, anathema sit. III. Quod ad Catholicorum quaestionem Attinet, exceptis quibusdam, quae pro opportunitate Sacerdotis gerenda dicuntur, quae pauca sunt, reliqua si te dubio Praecepta sunt, nisi absurde dicere velimus, Ecclesiam in re, qua nulla gravior esse potest, nihil praecepisse. cum tanta sollicitudine minora praecipiat. Hoc tamen latendum est, non omnes Rubracas ita graviter obligare , ut earum omissio, modo sine contem tu sat, peccatum grave censcri debeat. Peccat ergo semper Sacerdos Rubricas non ervata, , sed grassius, Vel levius.
pro rei gravitate. Qita in re nonnullorum Sacerdotum vel oscitantia, vel religionis, Dietatisque desectus ma. xime Iisendus est. Sed expendere singillatim,quid grave, quia leve in Rubrica videatur, nimis longum esset, et fortasse supervacaneum. De Matutino, et Laudibus ante missam recitandis, id videtur tenetiduin, si non justa
323쪽
de causa ante missam non recitantur, saltem veniale
Deccatum esse; cum videamus, id in pluribus Conciliis suisse praeceptum, tamquam valde decentem ad sacrificium celebrandum dispositionem sa). IV. Ccterum quae nos toto hoc Capite strictissime Prosecuti sumus, multorum sunt Voluminum argumentum. Consulendi sunt Cardin. Bong de Rebus Litiargicis, Benedicius XIV. De Sacris Miss. Edm. Mariene, Morinus, Gavantiis , Meratus , Grancolas , alii-
C A P. α Da missae Stipendio. Ado. I. in hac quaestione de Missae stipendio
Γι peccatum est in utramque Partem; noHuiuili etiim stipendium accipere, Omuino illicitum , ct Simoniactim 'pitiali sunt et alii contra tam laxas , et scandali. Planas hac de re opiniones vulgarunt, ut turpis imum rerum sacrarum commercium induxissent, misi Sedes Apostolica eas damnavet. II. Duo in cHebraiione Missae , sicut . et in aliis sa- .eris actionibus distinguenda sunt, labor Milicet , qui veri intrinsecus inest, quique extrinsecus. Labor ope-tri intrinsecus est, sine quo perlici opus Don Potest, simit ex. gr. celebrari Missa Don potest sine praeparatione, recitatio ite precum, genuflexionibus et c. Lahor Uero extrinsecus est a petentis voluntate superadditus. ex. gr. ut Missa tali hora , loco ve cclebretur, qui celebransi ilicommodet. III. Nos Petilio illi uin Missae stipendium accipere Iiceat, expendemus, deinde quaenam tu stipendio Ni
324쪽
Missae stipendium accipare non est prohibitum. Prob. I. ex Apostolo T. Cor. IX. I3- Nereitis, quoniam qui in sacrario operantur , quae de' sacrario sunt edunt , et qui aliari serνium cum altari participant i Ergo. Prob. II. ex universae Ecclesiae Praxi antiquissima, quarn damnare, insolentissimae Insaniae est, ut inquit Augustinus. Prob. III. ex omnium Theologorum' consensione, quorum princeps S. Thomas a P. 2-. P. C. art. I.Sαωcerdos, inquit,non accipit pecuniam, quasi Pretium consecrationis Eueharistiae, aut missae decant dae, sed quasi st*endium suae stistentationis ... nom tamquamyrelium mercedis,sed tamquam stipenditum necessitatis. HOR. IV. rations. Stipendium est oblatio Voluntaria a fidelibus facta ais sustentandos ministros. Atqui hoc non modo non velitum est, sed etiam laudabile.
D es. meo stipendi, disciplina multa, invexit tum Hier fideles, tum inter Sacerdotes mala gravissima , dum illi putant , se pretio Μissas emere ; isti de sti Pendio , Piasi de mercede rerum vilissimarum paciscuntur ; Missas , quas alioqui non celebrarent, pro stipendio celebrant, atque utinam aliqui hae de causa plures in die Missas h rem inlo sacrilegio non celabrassent i Ergo et . N. Neg. cons. Nihil enim ades sanctum , in quod non possit abusus irrepere, nee propterea Rbolendum, quod bonum est, sed extirpandum, quod malum est. Nonne plura circa Eucharistiam , praesertim in communione Pascliali , sacrilegia committuntur ' a Q. I. Quodnam est honestum missae stiρendium y
u. Vel illud est lege definitum , vel non. Si desini
325쪽
tuni est , jam res cst extra cori troversiam ; si dosinillilii Hori est , servanda Ioel eonsuetudo ab Episcopo
Probata, ita tit qui majus aceeperit stipetidium ab . liquo , qui legem , aut consuetudinem ignorabat, restituere teneatur quod plus accepit, nisi ille admouitus , sponte sua voIuerit ultra lagem , aut consuetudi
Q. II. Qui minora pro pluribus missis accepit stipendia , pii vine minorem missarum numerum celebrare, tot scilicet, quor consiaelo stipendio respondeante
V. Fuerunt quidem . qui id assererent Camistae psed eorum doeirinam Urbanus VIII. damnavit an. MDCXXV. Permittit tamen Tridentinum Episcopis , ut tinti, titulis h. nescii redditibus, aut ita mulatis rebus, ut iluod aetate landalorum congruum erat stipendium, iam sit inconveniens, permittit, ita luam , ut Missas redigant ad minotem numerum , quia in iis caussis ipsi. sundatores , si viverent , Missarum numerum vel leue imminutum. At aecipere a pluribus stipendium, singulisque promittere, se Nissam Celchraturuin, et mox Promissis non stare , eoti tra justitiam , et fidelitate st, viamque aperit malis , ac scandalis Q. III. Potestne is, qui ex on re Lenescii certo die celebrara ι.neιαν , tit Parochus in Dominicis .iυι isque diebias , aeeipere pro ea Missa stipenditimis. Minime. Ipsi enim Beneficii redditus Missae celebrandae stipendium sunt. Atque ii a Urbanus GIL
desiti ivit laudato decreto anni MDCXXV. u. IV. Utrum postit is, qui jam missae n*en' dium accepit , alitid insuper accipere applicando offerenti fructiam , qui in ipsum Sacer rem mmquam ministrum eae Soeriseis redundat ru. Alexander VII. eam quorundam casiastarum damnavit opinionem atino MD LXV. Duplicatum si Pendium potest Saeerdos pro eadem Missa licite acci-Pere , astylicando petenti partem etiam specialiaSimam fructDs ipsimet celebronti eorrespondentem; idq e Post Γεeretum Urbani Vm. V V. Qui nisfιs consueto aecepit stipendium, Ps-te4tne inde partem sui retinere, committendo alteri Sacerdoti Missam ceti brandiam minori , eι cono uel
326쪽
De Sacramentis. 32 tr. Non potest ; id enim Urbanus VIII. , et Aia- mander VII. ut illicitum darimarunt in ea quorumdam recentiorum thesi: Potest Sacerdos , cui missae celebrandae Iratantur , Per alium satisfacere , Follato illi minore stipendio . alia parte stipendii sibi rAmra. Transferens enim in alium celebrationis opus , nullo justo titulo partem sibi pecuniae retineret. Id tameti cxtendendum non est 1. ad Ecclosiae OEcouomos , qui possunt partem stipendii retinere ad hostias, vivum , lumina, aliaque ad sacrificium necessaria suppeditanda. 2.' Ad Beneficiarios , Cappellanos , et Parochos , qui etsi per aIios satisfaciunt , aliis tameti praeter missae celebrationem oneribus subsunt. Q. VI. Potestne Sacerdos celebrare Missam pro iis , qui in posterum stiρendia oblaturi sum pu. Eum abusum Paulus V. in literis ad Hispaniae 8 Nuntium prohibuit. Non enim, potest iii futurum sc- crificii fructus esse suspensus. Q. VII. Licetne Sacerdoti plura accipere stipendia pro Missis , quas praepidet, non posse nisi diuturnum . Post tempus celebrare φου. Non potest , visi admonitus is , qui stipendium obtulit , consentiat. Fieri eui in potest, ut cum Mis- sani Sacerdos ille celebrabit, iam caussa cessaverit, ob quam caussam stipendium est oblatum. Quauta a tem dilatio permittatur , ex caussa ,' ob quam stipen- dium offertur , prudenter aestimandi in est. Si caussa vel ignoretur , vel ipsa per se breVius spatium non requirat, ultra mensem disserri Missam non posse Benedictus XIV. Tom. m. Misc. De eleemos. cx, Decreto S. Cong. Conc. II. Iul. I655. ostendit. id ta- meu consultius videtur admonere seni per eum , qui stipendium oriri, quantum post tempus missa Pro eo
celebrari possib, ut si ei videatur, alium quaerat Sa
327쪽
QUamvis qui semel sunt in uminati per Baptisnuam,
et signati per Confirmationem Spiritu Sancto, gustaverunt etiam donum gaeleste , corpus scilicet, et sanguinem Christi ii si rursus in peccisa ruant, eusanguinem testamen' pollutum ducant, in quo sancti scati sunt, misericordia videantur indigni; voluit in- naen Dominus patere adhuc eis salutis januam , ΘΠ gustam illam quidem , atque dissicilem Poenitentiae: Sacramentum , non ut delinquendi spatiunt , parat medio , sed ut immens e erga i os charitatis argumentum praeberet quo magis nostra vicissim emin nim dilectio flagraret. Hoc indignatis , atque inviden humanae salutis hostis, omnes eo intendit nocendi arres , ut tantum remedium vel laer haereticos e medim tolleret, vel per infideles ministros inutile , imo, et noxium redderet.
De nomine , et desnitione menitentrae. Doenitentia a poena derivatur , ut poenitere idom X sit ac poenam tenere, ut loquitur Auctor b
de Mera et falsa poenit. Caρ. 29. αρ. Augustinum, Plici autem ratione spectari potest, v I ur Virtus quae dam , qua male acta corrigunt , vel ut Sacramen
tum ; atque ideo duplici riiodo definiri. Si specletu ni Virtus , juxta Novatores quidem, non aliud significat, nisi novae Vitae propositum , non veteris odium, dissu tristitiam ; quippe apud ipsos o lima poenirentia est'no να Mita ; cum sola fides sine ullis satisfactionis operibus justificet. At Catholici Scripturas , et Ρatrum tradi tionem Secuti, negant, veram esse posse poenitentia n, Nisi duo si inul complectatur , peccati scilicet odium et novae vitae instituendae propositum. Nam Scripturae quidem quoties poenitcntiam descri hunt, aut praecipiunt, .emper tristitiaui, gemitus,ieiunia, sordcs commeruoran
328쪽
De Sacramentis. 329 Del. II. I 3. Com erli,nini ad me in toto corde 'e- tro , m jejunio , et his tu, et in Alanctu , et scindito
corda pestra , et non pestimenta pestra. Liae . X.
factae fiant in i obis , Olim in cilicio , et cinere sedentes
Poeniterent. Consonant Patres omnium saeculorum Grac
ci , Latinique. Satis sit pro omnibus Augusti laus Serva. CCCLI. ni. Homit. L. Non suf*cit, inquit, ud POenitentiam mores in melius emendare, nisi etiam satisfiat Deo per Poenitentiae dolorem , per humilitatis gem tum, Per contriti cordis sacriscium, cito erantibus lacryniis. Quod adeo evidens est, ut ipsi Scriptotes prolatii eodem sensu poenitentiae nomen usurpcnt H . II. Quapropter quidquid Novatorcs cavillatitur ex Crigine Graeci nominis με et oia , quod dicunt male
translatum esse in Latinum Do mcn Poenilentia, certum cst , tum μεταγο ν apud Graceos , tum Pocutienti anxapud Latinos Scriptores sacros , Pro sanosque , duo si mul significare , odium vir ac Veleris , et Propositum Novae. In odio autem vitae veteris etiam Propositum iitinetur iustitiae divitiae, is tantum fieri potest, satis faciendi. Poenitentia ergo, si spectetur ut virtus inale acta eorrigens , desinilur : I irtus moralis infusa, qua homo mo petur ad oditim , ac detestationem Peccati commissi , cum essiciaci proposito non Peccandi in Posterum , justitiaeque dioinae satisfaciendi.
II l. At vero si poenitentia spe etetur ut Sacramen-.tiitia, desiti itur: .Sacramentiani a Christo institutum ad di-lenda peccata post haρlismum commissa, Per actus Poe nitentis, et absolutionem Sacerdotis. Sacramention ad delenda peccata genus cst in quo poenitentia cunal a Ptismo, et Extrema unctione convenit. Iicli quae desiuitio iis verba disterentiam explicant, qua Poeni lentia a re liquis Sacramentis distinguitur. Quia cuin, instituta est
a Claristo ad modum judicii , ideo pertinere nou P0 ab Ovidius rPoenitet, o si quid miserorum creditur ulli, Poemtet, et Iacto torqueor ipse meo,
329쪽
33o Theol. Inuit. Lib. Para IV. Cap. II.tcst, nisi ad peccata baptizaloruiu ; Qti id enim mihi de iis, qui foris sunt, judicaret iii fuit Apostolus L.
Cor. V. Ia. Et euia dc in ob causam re luirit al,solutioiiciti judicis , et actus poenitentis externos , peccatisci licci cotis essio ueni , contritio item , et satisfactionet saltem iti voto , ex quibus actibus cognoscere judex V:ucat , utrum poci ilicias absolvendus sit. IV. Dissert autem virtus poenitentiae a Sacramento,i.' iii co quod poetiitctitiae virtus etiam intertia esse potest Sacramentum vero . cum signum sit sensibile. exteriores actus requirit. a. V Quod virtus poenitentiae sit pars , Sacramentum vero totum , quod praeter P nitentis actus, absolutionem etiam Sacerdotis complecti
iur. 3 ' Quod Poenitentiae virtus suit quovis tempore ad gratia in , ci justificationem obtinendam omnibus ne cessaria, ut ait Tridentinum 5'ess. XIV. Caρ. Ι. Sacramcntum vero poenitetitiae a Christo institulum est ad eorum abluenda peccata , qui Baptismo in iliati sunt. V. Igitur de incops de poetiitentia loquemur tantun modo ut Sacramentum est, quod principio vindicabimus ab haereticorum cavillationibus.
Quid haeretici contra Sacramentum poenitentiaccommenti sint , quidque contra eos Ecclesia catholica doceat.
Ado. I. T sontanus , a Ilio Monta uistae qui et M. Cataphryge, , et Peputiani a loco. in quo iti valuerant , dicti sunt secundo Ecclesiae sacculo peccata distinguens in graviora , puta homicidium . idololatriam , tuae litam , et leviora ', ista iIui di: in docuit , ab Ecclesia remitti posse , illa vero soli
II. Nooatiantis Rom. . Ecclesiae Presbyter tertio SaC-culo primus Antipapa contra legitimum Pontificem Cornelium a temulentis Episcopis ordinatus, adjutore m-Muto Carthagine tisi , e schismate in Laer sim lapsus do cuit, ut Montanus , graviora crimina dimittendi potestat citi non esse Ecclesiae datam. Imo multi Vctetes,
330쪽
Sacramentis. 33 cquorum auctori intelia Tridei itinum sequitiir, restati tiir, apsum Onitiem potesta let Γ, etiam quoad leviora peccata, .
Ecclesiae ademisse, quod latiten eius assectae Novati alii temperarunt. Hinc Amfrosius ipsis exprobrat, liuod Ilogistruiti suo etiam iudicio damnaverint, γgnoscentcspoicsia leni Ecclesiae dimittendi peceata leviora. Lib.L. De Poenit Cast. ΣIII. IValdenses sacculo XIII., nec non IVici res , Ioannes Hus , et Hieron1mus Progensis saeculo XIV
el XV. errarunt latituita modo circa Ministrum Pocia tetitiae , sicut et aliorurn Sacramentorum , do ulcs , malos Sacerdotes absolvendi a peccatis non Ilabere po-lcstatem , sed Sacranienturn ipsum noli negaruut, ut in Histor. Pariat. demonstrat Bossuetias. IV. Lutheriis saeculo XVI. de Sacramento Poeni inuistiae anceps fuit. In Libro De Captiuitate Ba lonica
primum Poctilientiam inter Sacramenta recenset; imo in ejus Catechismo Minister audita poenitentis Consessi Me, ait: Ergo ex Christi mandato remitto tibi peccata itia in nomine Patris , et Filii, et Spiritus Sancti ;mDI vit, Dori esse Sacramentum proprie dictum. Atque in eadem dubitatione M.tanehion, aliique Lullieraui fluctuarunt. Cclcrum qui Poenitentiam inter Sacramenta Teccnsent, docent , absolutionem non esse actum iudicialem , sed nudum ministerium pronunciandi verba concionalia ad excitandam poenitetilis fidem. V. Primi ergo Zuoinglitis , et Calpinus aperte P
milentiam ex albo Sacram nitorum expunxerunt, verba
illa Christi Ioan. o. aa. Quorum remiseriti3 Peccata , remittiantiar eis , ad pracdicationem Evangelii inepte detorquetites. Hanc igitur haeresilii Trident inunid ess. Adst damnavit can. I. Si quis dixerit, in Ecclesia Catholica
ιhema sit. Can. a. At cytiis Sacramenta confundens,iPsum Baptismum PoenitentiaeSaeramentum esse dixerit, quasi haec dias Sacramenta distincta non sint atque ideo Poenitentiam non recte A. ciandam post niaufragium tabulam
oppellari , anathemia sit. Caii 3. Si quis dixerit , oerba illa Domini Saluvioris: Aeeipite Spiritiam Sanctum etc. non esse intelligenda de potestate remittendi, et retinendi peccata in o aeramen o menitentiae , sicut Ecclesia