장음표시 사용
381쪽
381 Theol. Lut. Lib. VIII. Pars V. cap. VII. .
U. Dist. maj. Agit ex amore sui ipsius qui potest
esse rectus , atque Ordinatus , nisi vitio timentis per vertatur , Conc. Agit ex amore sui ipsius , qui natura sua perversus cst, neg. Igitur diligere seipsum , tantum abest, ut per se malum sit quin potius sit praeceptum ut exemplar amoris proximi. Diliges pro ei. mum Itιuin βiciιt tei 'sum, modo hic amor ad debitum fine iii, nempe Deum dirigatur. Quod si , qui peccatum odit timore poeuae , amorem sui ipsius ad Delim noli refert, sed in seipso tam quum in ultimo fi- De quiescit , Vitium quidem hoc est non amoris , sed amantis qui hono male utitur , et amorem sui psius intendit usque ad conte intum P ei, ideoque aedificat civitatem Babylonis. Objic. II. Patres , praesertim Augustinus saepe do-Cent , cum , qui a peccato labstinet metu Poenae, esse Ut lupus , quem eo num latratus ab ovili arcet; premerc inius malam voluntatem, quae timore deposito, oliquando se prodet '. Timor , quo non amatur justitia, sed timetur Poena i serpilis est , quia carnalis est ; ideo non cruci igit carnem. Violt enini Peccandi poluntas quae tunc apparet in ostere quaUdo SPe- 'ratur imyunitas , inquit Augustinus Conc XXV. tu Psal. 8. Ergo etC. U. Disi. ant. Et hoc Patres esse dicunt vitium ipsius timoris , Vitium timentis, qui timorem. illum , qui bonus est , nondum refert ad amorem justitinc, conC. Docent erga Patres, eum, qui ex solo Poenae metu a peccato abstinet, adhuc malam habere voluntatem , sed bonum esse timorem , quo Saltem eX-ternum opus peccati impcditur , atque ita sit , iit paulatim , interruptis peccati actibus, succedat dilectio justitiae. Donec autem dilectio ista succedat , timens adhuc malus est vitio suo , non timoris.
382쪽
Lieet attritio ex solo gehennae metu. Pel ex sola con - sideratione tiar 'itti uinis Peccmi, Mel ex utroque si- Pitit orta, bona sit . et titilis , non eSt tamen sufffeiens 'dispositio nd jostis cationem in Sacramen o Poenisentiae. Ideoque ut attrisio s.ciat ad Sacramentum . debet aliquod hiabere adjunctum Dei amoris initium. Prob. I. ex Scriptura , quae I .e Dei dilectionem ita necessariam esse docet ad iustificationem , ut sine ea deleri poccatum non possit. I Ioa/r. III. l4 Qtii non diligit, manet 4n morte. I. Cor. XVI. 22, Ii qtiis non amat Dominum nostrum Iesum Christiam,sit anathema. Et Ι. Cor. XIII. 3. Si tradidero corpus meum , t a ut ardeam, charitatem autem non habuero,nihil mιhi ρr dest. I. R Hanc dilectionem esse docet maximum , et primum Dei mandatum , ex quo pendet universa Lexi Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo hoc est maximum , et primum mandatum. Patet autem,
neminem justis cari posse, nisi proponat mandata Dei Servare, inter quae maximum istud , et primum de dilectione nemo potest velle servare , Nisi diligat. Ergo etc. Prob. II. ea Traditione 1. V Chrysostomus Hom. IV. in LI. Cor. Quod peccaPeris . inquit, ingemisce, non quod poenas daturias sis: nihil enim est hoc; sed quod
Detim tam benignum , tamquei se αmantem ostenderis. a. in Augustinus Lib. II. cons. Adpers. Leg. Cay. 7. Desideritim peccandi non extinguitur , nisi contrario
desiderio recte faciendi, tibi sues per dilectionem operatur , non per juhρntem litteram timore poenae . sed per jupantem spiritum dilectione justitiae. 3. ' Leo
M. se ι. VII. de jejun. 7. mens. Tanta est sub h&jus geminae cluaritalis edicto utriusque copula Testamenti uI 5ine istarum connexione pirtutem nec lex quemquam .inpeniatur justifcasse, nec eratia. Ergo et c.
Prob. III. ratione i. ' Nemo justi sicari potest, nisi
383쪽
384 Theol. Instit. Lib. V m. Pars. V. Cay. VII.
habet amoris Dei scintilla in , ad Deum loto corde conversus dici non potest. Sicut enim ad creaturas conversus ille est, qui diligit creaturas , easque Deo antepo-riit, ita ille ad Dentia conversus est, qui Deum cliti sit, eumque anteponit creaturis. Rationabilis enim an ii mus, qui sine dilectione esse non potest, aut Dei amator est, aut mundi iuiquit ILeo XI. Serm. VII. O I un. 7. Mens. Σ.' Sine Vero, ac siticero odio Peccati, justiu- cari a peccato absurdum est. Sed qui nullam habet justitiae dilectionem . nondum odit peccatum , licet timeat poenam , ideoque peccare nolit. Tantum enim quisque peccatam odιt, quantum justitiam diligit, ut recte ait Augustinus E . CXLV. ni. CXLIV. odium enim mali ex amore contrarii boni proficiscitur.3 9 Qui inimicitias cum proximo gessit, absolutionis, ideoque et justi Mationis capax non est. nisi redintegratae cum eo amicitiae , et Charitatis signa noli ambigua ei exhilmerit. At qui in peccato mortali est , inimicitias cum Deo gessit. Ergo iustificationis , ideoque et absolutionis capax non est pulandus, nisi redintegrata, sollem quoad actum, Cum Deo amicitia, alioquin esset existi itiaildum . plus requiri ad absolvendum eum . qui proximum lae erit, quam qui Deum. Prob. IV. Ex novitate contrariae Sementiae, quae novitas in rebus Theologicis gravissimum est salsitatis praeiudicium. Nullum enim ex Patribus, aut Scholae principibus, ut S Thomam S. Bonapenturam, imo nullum ex veteribus Theologis a ite saeculum XVI. reperire possumus, qui docuerit, attritionem ex Solo poenarum metu , sine ullo e haritatis initIo . ad justificatiouem in Sa-Cramento susscere. Primi , qui eam opinionem timide protulcrunt, ut Solus, Canus. Suarea: Masques ingenue Consessi sunt, eam esse novam , neque tutam α). Ergo Iicet postea opinio illa longe Ιateque pervagata, Quam a Doctrina haec , inquit Sotus in VI. Diat. XVIII. Q.
3. art. a. non est ita mullum Petus. Patres enim solam Nntritionem agnoscebant esse necessariam. Et Sual eZ TOm-
IV. in I. P. Q. XC. art. 4. Se t. r. . n. r . Est hic morula dubium, cum tua opinio nee multum antiqua au,
384쪽
serit sere apud Casuistas communis; non tamen liberata est vitio novitatis , ideoque et salsitatis praejα-
Prob. V. ex Coiicilio Tridentino qu6d licet contro in
versia in hanc definire noluerit, teste Pallavicino Lib. XLI. cap. Io. tamen satis Ecclesiae sensum declaravit. I. V cum docuit Sess. VI. Cay 6. dileelionem' Dei esse unaria ex d.spositionisus ad justificationem aeque, ae 'sdem . et spem , credentes, inquit syem eripunx'tur. . . illumqtte taurolam omnis justitiae 'fontem dili - , gere incistirent. a. Y cum Sess. XI Caρ'4. definit' '. contritionem fuisse quovis tempore ad salutem neces sariam , hanc vero contritionem esse quasi materiam, et partem sacrameuti poenitentiae. Quis autem .ign , rat, contritionem, quae suit quo Vis tempore' ad .salutem necessaria, noti esse attritionem ex solo mkia
Poenarum , aut consideratione turpitudinis peceati ' ivide haec uberius pertractata apud Uitassium ' De Sacr. Poen. Q. IV. art6., Berti Lib. XXXIV.C .5. ubi alios praeclarissimos laudat Theologos hujus sen
. Postquam Jeclaravit , attritionem ex metu poenarum Vel consideratione iurpitudinis peccati esse Dei donum ei. tumultam Spiritus S. moventis, sed nondum in habilantis, subdit: Et quamois sine Sacramento Pom. nitentiae her se ad iustifcationem perducere 'pecca rorem nequeat; tamen eum ad Dei gratiam in sincramento Poenitentiae impetrandam , disροnit. Atqui non valerct haec antithesis inter attritiovem sine Sacramento , et attritionem in Sacramento , si quemadmodum extra sacramentum non sufficit , ita . nec iii Sacramento sussiuerct. Ergo declaravit, Tridentinuinat tritionem illam tu Sacramento ad justificationem
385쪽
386 Theol dist. Lib. VIII. Pars V.Cap. VILU. Neg. min. 1' quia teste Palla vicino Ioc.cu. cum
nonnulli decreto inseruerint verbum stissicit, Concilium de industria illud mutavit substituitque verbum disponit, cuin aliud sit disponere , aliud sufficere : ipso enim fides , disponit ad gratiam in Sacramento im- Petrandam ; nemo autem Catholicus dixerit , illam susscere quia mens Concilii iis verbis non fuit iii-
siluere antithesin inter attritionem extra Sacramentum et attritionem in Sacramento, sed occupare objectionem , quae Contra attritionem fieri potuisset, nempe epm esse inutilem quam objectionem Concilium dissolvens , ait quamvis attritio extra Sacramentum Dori
possit peccatorem justificare , non tamen proptereas nutilem esse , cum hominem disponat ad gratiam in
rast. l. v Quod excludit voluntatem peccandi. su D scit ad iustificationem in Sacramento impetrandam ;sed Concilium docet, attritionem aliquando excludere
voluntatem Peccandi. Sι MOluntatena, inquit, peccandi excludat cram spe peniae. Ergo tunc susscit.
π Dist. m0. Quod excludit voluntatem peccandi ex odio peccati , conc. Quod excludit voluntalem peccandi , sine peccati odio . sed ex solo metu , vel consideratione ejus turpitudinis , neg. Porro qui nul- Iam habet iustitiae dilectionem nullum habere potest peccati odium , quod oritur ex amore contrarii honi, ut supra diximus. Tunc picta pitia putanda sunt, eum Bel amore pincuntur , inquit Augustinus ὴ sine
odio autem peccati non potest constare contritio illa quae est Sacramenti materia, quaeque ex Tridentino ut supra diximus , comprehendit non solum voluntatem non peccandi in posterum , Verum etiam odium vitae veteris . seu peccati. Inst. a.' Concilium Tridentinum docet contritionem ,
quae ex amore Dei procedit , fuisse quovis tempore hoc est etiam in lege veteri necessariam. Atqui si etiam post legem Evangelicam necessaria esset,jam di scilior esset justificatio in Evangelica lege , ii uam in
naturali, aut Mosaica ; tunc enim illa contritio sine Sacramento, ideoque sine onere conses ionis iustificabat ; nunc autem additum est consessionis onus, et
386쪽
De Sacramentis. 387 obligatio. Ergo putandum est. Christum instituisse Sacramentum , ut essiceret quod contritio ex solo poenarum metu esseere non poterat in veteri lege. U. Neg. Diin. et consequentiam , qua nillil cogitari potest absurdius, nempe Christum, qui ignem, hoc est charitalem venit mittere tu terram, acerbissimam crucis mortem oppetiisse, ni liberaret homines a lege charitatis. Nec propterea dissicilior est in nova lege justificationis via , tum quia contritio illa in veteri lege intentior, et persectior, ideoque rarior esse debebat, ut homines sine sacramento justificaret, tum quia abundatior est in nova lege gratia , qua homines ad Poenitentiam , et contritionem ducuntur. Imo ipsa confessio peccatorum , quae prima fronte videtur aspera, magna recreat consolatione poenitentis animum, magnamque assert ultitialem. Obie. I L. Nihil vetat Scripturam , et Patres, qui amorem Dei ad justificationem requirunt, explicare cum urnest, aliisque Theologis de amore concupiscentiae, nempe spei , et desiderii aetertiae beatitudinis. Ergo nihil inde pro nostra sententia concludi potest. Neς. ant. quod nescio quomodo Totirnely, aliisque Viris doctis in mentetra venire potuerit I.' enim adeo clara sunt laudata Scripturarum , et Patrum Verba, ut si ea detorquere liceret ad amorem spei , liceret etiam verba illa. Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde ιuo, ad amorem spei detorquere a. 9 Cum dicunt. Donsusscere timorem poenae, simul ostendunt, noti susscere amorem beatitudinis , qui in timore illo includitur , imo ejus est causa. 3.' Tridentinum praeter amorem spei requirit ad iustificationem amorem charitatis ; in SPem eriguntur . . . . illumque tamquam omnis justitiae fontem diligere incipiunt. Ergo. Obie. ID. Vetus est Theologorum axioma et Homo in Sacramento poenitentiae ex attrito si contritus. Atqui non constaret hujus axiomatis veritas, si necessarius esset etiam in Sacrametito initialis charitatis
U. Dist maj. Vctus est, et verum illud axioma insensu veterum illorum Theologorum , conc. In sensu adversariorum , neg. Veteres Theologi attritionem a
387쪽
388 Theol. Inuit. L b. VIII. Pars V. cap. VIL
contritione distinguebant, vel ratione subjecti sicut si in delii insorinem a side sormata, ut testantur S. Thomas, et S. Bonaveritura in IV. Dist II. vel ratione graduum . unde ait Guillelmus Antissi odorensis LibJum. de Sacr. Poenit. Si quis quaerat, qtiae sit disserentia rnter attritionem et contritionem; sic est, sicut Mia lue
ratio non lethalis ad occisionem; sicut calefactio ad arsionem, sicut tramen crestusculi ad meridiem Hoc igitu csensu , hominem in Sacramento ex altrito fieri contritum, verum est, quia si attritio disteri a contritione ratione subjecti , sicut si des informis a formata , constat, hominem, qui ante iustificationem erat attritus , mox in Sa amento justificatum , contritum fieri. Si vero attritio a.colrilione disieri ratione graduum , infusa per Sacramentum gratia , et aucta charitate , .nt tritio fit contritio. Num litam vero in mentem venit Theologis ante saeculum XVI. quo nova adversὼriorum opinio inventa est, hominem e X SOIO Poenarum ne tu attritima , in sacramento iustificari, ideoque fieri contritum. Accidit quidem aliquando , ut per preces Sacerdotis , t jusque monita , poenitetis, qui ut tritus accesserat , opitulatile Dei gratia, ante absolutionem aliquem etiam concipiat initialis charitatis motum , atque ita ex attrito sal contritus , et justificetur r sed hoc ι ortasse rarum non posset axiomatis habere locum. Seholiora.
Con nee Coueatum Titi dentinum aperte hanc eontroversiam ili rei iterit, et Aleiacander VII. die V. MajiAn. MDCLXVII. sub poena excommunicationis latae
sententiae vetuerit, ne quis audeat alicujus censtirae Theologicae, alteriusque injuriaς,et contumeliae nota taxare alterutram, senέentiam , siMe negantem necessitatem at
qualis dilectionis Dei , in praefata attrisione ex metu
.gehennaei concepta, quae hodie inter Scholasticos com-
munior Midetur ob ingentem scilicet Casu istarum Dumerum ) stoe asserentem dictae dilecIionis necessitatent, donec ab hac Sancta Sede fuerit aliquid hac in re de- γῆ tuum , nos iam quam filii obedientiae nullam adversa-a iis , corumque sententiae censurae notam inurimus ,
388쪽
interim tamen obsequentes etiam unoeentii XI. definitiovi, non licere: contendimus certis incerta praeponere; idest in Sacramentis conserendis sequi opinionem Probabilem de valore- Sacramenti; relicta tutiore. Quod aet, Clervs Gallicanus in Comitiis anni ΜDCC. sapienter
est, de qua inquirendum est, primo utrum revera a ,Christo instituta', et praecepta sit 3 deinde quaenam ejus esse debeant conditiones necessariae;'teetio speciatim de ejus integritate ; quarto de secreto ,
et sigillo nonsessionis; quinto denique de Ecclesiasti
Utrum Confessio Sacramentalia α Christo instituta,
Ado. Lumeras in Catechis. min. et Calvinus Lib. m. λωι. Cay. 4. S. I. vel 'inviti consessionis uiditatem saleri coactii sunt. Sed contendunneam non esse a Gluti sto institutam, vel praeceptam; 'et quamvis in . Ecclesia antiquam' propter disciplinam Poeni lenitae publicae, rion' tamen ex , divino jure ne Ceεsariam , sed . liberam , et in Concilio tandem Late ranensi IV. Can. Omnis utriusque sexusὶ prisceptam; quod Dallaeus magno molimine probare covatur in Libris De Confessione auriculari. Addunt in ea singillatim enumeranda non esse oririlia . peceata , eorumque Circumstantias. In eumdem errorem lapsi erant Medulo
AllI. quidam obscuri nominis auctores apud Alcumum, saeculo XIV. Wic us, saeculo. XV., Petrus de osma Sixto IV. damnatus; saeculo XVI. Erasmus δn CV.
ZIX. Actor. et Renanus in Libo Teraulliani de Poenu.
389쪽
I Dogma Idei est, confessionem omnium, et singulorum
peccatoriam morialium, et circumstantiarum, quas
peccati speciem muιant, fuisse a Christo institutam, ac praeceptam iis, qtii post baptismum lapsi sunt.
Prob. I. ex Scriptura. Christus Dominiis Man. XX. Ia. Apostolis potestatem secit ligandi et solvendi pec-eaia. Accipite, inquit, Spiritum Sanctum, quorum remiseritis peccat remittuntur eis,et quorum retinueritis, rerenta sunt. A qui longe absurdissimum est Christum permisisse Apostolis , ut pro lubita , et caeco modo quos vellerit absolverent, aut ligarent, incognita eau sa: Constat enam inquiniit Tridentini Patres Sess. XIV., Caρ. 5. Saeerdoies judicium hoc , incognita causa , exercere non potuisse, neque aequitatem quidein illos in poenis instigendis serpure potuisse. si in genere dum. taxat, ac non potius in syecie, ac singula im stia peccata declarassent. Ergo facta a Christo Apostolis potestate remittendi peccata, necesSario praecepta est eo sessio omnium, et singulorum peccatorum Iethalium, ideoque et circumflantiarunt , quae Peccati speciem
Prob. LI. ex Traditione , quam facile esset deducebea primis Ecelesiae Meulis usque ad Concilium Latera- Mense IV. in quo mentiuntur haeretio, primo praece-Ptam esse peccatorum consessionem; si paterctur instituit nostri Levitas. Pauca ergo seligemus 'ex singulis quibusque saeculis, testimonia. In I. saeculo viventibus iativo Apostolis, ait Lucas Am. XIX 18. Multi creden-
Quis autem non videt, hic agi de credentibus, sive jdmbaptizatis, qui peccata sua cori silebantur' Quod autem publica stetit. vel occulta illa consessio, nihil ad rem. SaecvloII Tertullianus Lib. de Poenit. Cast. 9. Is actus, inquit, qui. magis Graeeo pocahtilo exprimitur, et frequentatur. εxomo gesis est, qua delictiam Domino no-ε rum constemur, non quidem ut ignaro, sed quatenus satisfactio confessione disponitur,confessione poenitenιia
390쪽
nascitur , poenitentia Deus mitigatur. Ne quis au rem Pulet , consessionem Domitio facietidam intus in corde Nostro . et non Sacerdotibus . subdit Tertullianus Caρ. 1 o. Plerique tamen hoc Oρtas , ut Publicationem sui, aut si vere , aut de die in diem disserre praesumunt, Pudoris magis memores , quam saliatis, pelut illi, qui
in partibus perecundioribus coryoris contractα νexa-ιione , conscientiam medentium Milant , et ita cum erubescentia stia Mereunt. Vide consessionem Domitio sectam esse illam , quae sit sacerdotibus vicem Dei gerentibus , qui peccatis mederi possunt, quod diligenter notandum ad intelligenda quaedam veterum Ioca alioquin obscura ὶ , eamque adeo esse necessariam, ut sine ea peccator cum erubescentia sua periturus sit. Seculo III. Origenes Llam. IL in Ps. XAXVII post. quam eum , qui detrectat consteri peccatum , Comparavit et , qui noxios humores in stomacho latentes nota evomit, subjungit: Si autem sui acetisator fat, dum accusat semetipsum, et confletur , simul epomit et delictum , atque omnem morbi digerit causam. Tantummodo circumspice diligentius , cui debeas peccatum confieri ; proba prius medicum , cui deheas causam languoris myonere. Quid aliud dicere possent liodie sacri oratores , ut consessionem occultorum criminum, atque electionem prudentis sacerdotis suaderent' Adde Cyprianum Lib. de Lapsis seribentem, et io in peccata occultissimae cogitationis fideles fuisse consessos apud sacerdotes Dei, alioquin poenam aeteri cim non evasuros. SaecuIo IV. Basilius in Rex. BreM. itaterrog. 228. Necessario peccata nyeriri debent quibus credita est dispensatio nosteriorum Dei. Adde 'ssenum, Parianum, Patι lintιm, Hilarium sa). Saeculo V. satis est Chrysosto inus, cujus polissimvnhauctoritate nequicquam gloriatur Dallaeus. Ait enim
S. Doctor Hom. de muliere Samarit. Imitemtir hanc mulierem, et ob nostra peccata non erubescautiιs, sed Derem a Nyssenus orae. in eos , qui juris. Pacianua Parmenes. ad Poenis. Hilarius Caρ. AUIII. in Matia.