장음표시 사용
391쪽
3sa Theol. Inst. Lib. VIII. Pars V. Cap. VIII.
timeamus . . . qui enim homini delegere Peccata eruo beseit, Deo pero ceruente facere non erubescit. ne
que confieri ruit, neque Poenitentiam agere ; in die
illa non uno , aut duobus , Sed tinioerso orbe si e ctante, traducetur. Noli minus clara sutit quae habet
alibi Lib. II. de Sacerdotio Cu 3., Hom. IX. in . ad Itib., Hom. XXX. in Genos. Idem docent Niem,mus , Augustinus , Leo M. aliique a .
Posterioribus saeculis lanius est testium numerus prosecrcta consessione peccatorum , ut longum esset proferre singulos. Satis est inspicere canones , in quibus Poenitentia etiam occultis criminibus decreta est, quae Nonnisi ex confessione Poetiit cutis cognosci poterant bl. Vide Nai. Alexandrum Diss ri. XIV. in Hist. Eccl. Saec. XIII. et XIV. ei Dionysium Sammaritiatinnicontra Dallaeum. Merito ergo desiuivit Tridentilium Sess. XIV. can. 6. Si quis negaseerit , confessionem Sacramentalem pelinstitutam , pol ad salutem necessariam esse jure di- MinO ; Gut dixerit, modum secreto confitendi soli sacerdoti , quem Ecclesia catholica ab initio semper ob-3erpavit, alienum esse ab iustitutione, et mandalo Christi , et incentum esse humanum , anathema sit. Et Can. 7. Si quis dixerit , in sacramento Poenitentiae
ad remissionem peccatoriam n cessarium non esse iure diuino consteri omnia , et singula Peccata mortalia, quorum memoria cum dehisa , . ct diligenti praemeditatione ho beatur , etiam Occulta , et quae Fiant Contra duo ultima Decalogι ρraecepta , et circumstantias, quae Peccuti speciem mutant , sed eam consessionem tantum esse titιlem ad erudiendum , et consolandum Poenitentem , et Olim obserpatam fuisse tantum ad satisfactionem canonicam imponendam i aut dixerit, eos,
qui omnia peccata consteri ιltidini, nihil relinquere pelle dioinae misericordiae ignoscendum , aut demum non licere consteri peccata penialia , anathema Sil. d Hieronymus in Cap. X. Eectis. Augustimis Itine.
X. inter L. et al. Leo M. Epist. CXXXVI. al. LXXX.clc o b Tractant hoc argumentum de peccatis occultis erudi
392쪽
Obic. I. Quod potest ab Ecclesia abrogari , non
est divinae iustitutionis. Atqui consessio secreta pe Catorum abrogata est in Ecclesia Constantinopolitana a Nectario , nemine contradicente. Scribunt enim Socrates Lib. P. Cap. is , et Νι Zomenus Lib. IVLI. Cap. 36. Nectarium exauctorasse Presbyterum Poenitentiarium, occasione gravis scandali , quod seculum erat ex publica consessione peceati , ad quam ille matronum adegerat; ita ut unicui ive prout sibi cotiscius esset, ac si diiciam sibi haberet, ad sacrorum mysteriorum Communionem accedendi potestalem laceret. Ergo. A u. Πι in. quae est contra mentem ipsius Soaomeni, qtii in eodem loco diso docet, ne iupc Nectaraum abolevisse Presbyteri Poetii letitiarii munus, et tamen ad
Oh tinendam veniam necessario confitenda esse PCCCata
Sacerdoti : Cum in psttenda , inquit , Menia peccata necessario confiteri oporteat. Aliud ergo esse ait aholere Presbyterum Poenitentiarium . quod Nectarius fecit; aliud abolere consessionem peccatorum. Sciendum enim est . ante ortam Novalianorum haeresim cuique fideli liberum fuisse, ut eligeret prudentem Sacerdotem , apud iriem peccata confiteretur , iit constat ex laudato Origenis testimonio. Ortis tamen . Ova tiauis , qui remittendorum graviorum criminum potestatem Ecclesiae negabant, ii isti lutus est certus quidam Presbyter Poeni letiliarius, cui omnes peccata sua consileri tenerentur , ut ab eo liocui teritiae , et satisfactionis sive publicae, sive occultae modum asciperent. Hoc igitur Praesbyteri poenitentiarii munere per Nectaritim Constati linopoli abolito , res ad eum rediit Statum , quo erat ante Novatianos, hoe est quisque Prubaret seipsum et pro sua conscientia vel divitiis mysteriis .communicaret , vel si peccatorum L lli aliurn conscius esset , cui placeret Sacerdoti consit relii p. Quod quidem manifestum est ex Chr)ςOsismo , qui post Nectarium Constantinopoli sedens, consessionis Decessitatem praedicavit, ut supra vidimus.
ctarium , ut unusquisque prout sibi conscius esset , et
393쪽
Theol. Distit. Lib. VIII. Pars V. cap. VIII.
lidiiciam sui haberet, ad sacrorum Communionem ac cederet. Ergo tion solum Presbyterum P uitetitiarium abstulit, sed ipsam consessionem. U. N g. cons. Ajutit enim laudati Historici, Nectaritatu statuisse , ut quis Iue , prout sibi Couscius esset, ad communi otiem accederet hoc est , si peccati Iciliatis non esset sibi conscius ; Don tamen affirmant , si quis peccati Iethalis csset sibi conscius, eum sine Cousessione ad sacra mysteria potuisse accedere. Inst. Atqui hoc ipsum ni friti aut scribunt enim , ex hac Nectarii costitutione in tus atevi, ut inquit Soetoinenus . eique adjunctam gras'itatem et seperitalem , jam tum in laxam , ac dissoliatam pioendi ra- Iionem Paulatim delapsam. Nam antea, ut quidem existimo , minora erant 'eccata, tum ob perecundiam eorum , qui sua ipsi delicta enuntiabant, tum ob se- Meritatem jiadiciam , qui ad id erant constituti. Ergo. U, Neς. aut. Quamvis enim abolito Presbytero Poenitentiario ,-Don est abolita consessio; negari tamen Dequit enervatam lituo esse disciplinam, cum Presbyter ille velut ordinarius Poenitentiae Praefectus, Peg
cata vel ultro a poenitentibus delata , vel probata periestes, poenitentiae vel publicae, vel privatae subit Ceret , ejusque exactor esset. Qui quidem disciplinae rigor , PIenitentiario abolito , clanguit , Cum unusquisq re cluem mallet presbyterum eligeret , nec publicam perageret poenitentiam , nisi vel syonte eam ingredi vellet , vel crimen admisisset famosius , quod Publicae ossetisistia i , ei scandalo fuisset. De hoc igitur
Inst. 3. ' Chrysostonitis Nectarii successor pluribus in locis inculcat consessionem peccatornm non nisi soli Deo faciendam. Sic Hom. XXI. ad Pos'. Antiocθ-
Nou cogit Deus ) , i liquit, in medium Procedentes
quoe Peccapimus enumerare . sed sibi, soli ratιοnem
reddere jubet, ei sibi confiteri. Similia docet alibi
Hom. V. de In comprehens ., uom. IV. de Lazaro, Hom. IX. de Poenit. et M. Ergo Nectarius revera
N. Neg. cons. quae evidenter est Ch sostonii doctri-Moe , qt ani supra exposuimus. Contraria. Patres enita
uiat sessionem , quae privatim sit Sacerdoti , ut Dei mi-
395쪽
3ω Thent. Inst. Lis. VIII. Para. V. Cap. VILLCum Gratianus asserat , utramque opinionem lautoro Iaabere sapientcs, ct religiosos viros ; at contra nullus εapiens , et religiosus eo tempore negaverit , coiises sionem a Christo itisti in tam , dicendum est, Gratianum ibi agitasse quaestioneni aetate illa apod Schola-Sticos celebrem , uirum sola cordis contritione Perse Cla deIeatur peccatum ante corisessionem , et Sacerdotis' absolutionem , quam quaestionem magis ersententiarum Gratiano coaevus , aliique veteres Theologi pertractant, et nos etiam supra tractavimus.
Obie. III. Non legimus , veteres Sanctos consessio Nem frequentasse , imo nec vel semel edidisse, quod de viris piis po, teriori aetate non tacuerunt historici,
sicut S. Carolum Cortouineum quotidie confiteri consul - isse , riserunt ejus vitae Scriptorcs. Ergo veleres bancti consessionem non habuerunt ut necessariam. N. Neg. cons. Quid enim valet negatipum arguo melilunt , praesertim post deperdita intiu mera veterum scripta , advorsus evidentissima omnium saeculorum testimonia Z Multis autem rationibus veteres sancti consessiouem non leguntur frequentasse, inter quas illa videtur praecipua, quod in gravia peccata lapsi non
erant post baptismum , quorum potissimum Peccato- Tum occasione veteres consessiouis , ac poenitetitiae mentionem faciunt.. S. II. . - De conditionibus confessionis necessariis.
Ailo. Vulgo Theologi eouditiones eonfessionis musamerant sexdecim , quas memoriae gratia liis versiculis
- Sit sim'lex , humilis confessio . pura , fdelis,
Necnon nuda, frequens, discreta lubens,oerecundu' Integra , secreta , et Licrymabilis , accelerata , Fortis , et accrasans , et sit Parere Parata. Dicitur autem I. simplex, non artificiosa, sed quae tales nos Sacerdoti aperiat, quales nos ipsi noVimus. a.' mmilis , qualis scilicet reum deceat, qui coram tremenda -Dei majeuale peccatum latetur , ac omniam postulat, , γ3.' Piam , nullos scilicet a proposito alienos sermones miscens. '
396쪽
enim ita consessione de re necessaria, puta cle Peccat gravi, aut de peccandi consuetudine , grave sacril gium est, irritu inque Sacramentum redait. De re vero levi, et non necessaria, leve peccatum esse, do titistoius, aliique Theologi contra C elati iam , licet oravius, quam Si extra consessione in luisset Prolatum, et aliquando argumetitum pravae animi dispositionis.
composita , quae ad rem non faciunt.
cavenda consessionis freque ulla. ' Discreta, hoc est prudens, non solum in Poenitente, ut scilicet idoneum eli at sacerdotem, eique ne aliena sine necessitate 3periai, nec propria sitie.juxto examine; verum etiam in Sacerdote, ne ea itii erroget, quae ad rem non faciunt, vel poetii lembus ipsis osseu diculo sitit. 8. V Libens , hoc est non metu coacta, nec industria Sacerdotis quodammodo extorta.
lentis, tum Sacerdotis. ut ne quid in aliorum notitiam V cuire possit. I a.' Lucrymabilis, non externis scilicet lacrimis comitata , quae nec contemnendae, tinc exigendae sun sed iniimo doloris sensu , qui se prodat exterius. I 3. in Accelerata. scilicet non dilata de die in diem, aut ad octavam Paschalis ut tio ulli solent, salutis suae mitii me solliciti. Ailiit enim ni agis salutare osse potest ob multa, quae impendent vitae pericula. qii an statim peccata coli si ieri, ut docet Catechismus Rom. praesertim cum ex dilatione consessionis habitus peccandi , obduratio cordis, etsi ualis ini poenitetitia sequi
i. se Fortis hoc est non timida, sed generosa, Propter Dei gloriam , et animae salutem. Accusans, quae scilicet peccata non minuat vel cxcusci, sed qualia sunt aperiat, certa pro certis,
397쪽
i6. R Denique parere parata, ut scilicet poenitetis uolieoniradicat sacerdoti, nec disputet, sed ut infirmis suaeque salutis sollicitus, summa animi docilitate, totum se in manus ejus curandum tradat. omnes hae onditiones ex ipsa rei natura necessaria sinit, ut cuique attendenti patet. Sed de integritate , et seerelo consessionis multa sunt scitu necessaria, quae enucleatius tradenda sutit. De his agit susius P. Collet Tom. VL.
Ado. I. Cum prima consessionis conditio sit simplieitas, quae tales nos Sacerdoti aperiat, quales nos ipsi novimus; hinc sequitur, eam oportere esse integram, hoc est omnia complecti gravia peccata nam venialia n0n sunt , ut diximus , materia. consessionis necessaria 3 quorum conscii sumus, ei a quibus no dum valide sumus absoluti; tum quoad numerum, tum, quoad species, tum quoad circumstantias, quae specieni mutant. Sed integritas a Theologis distinguitur duplex materialis. et formalis. Prima est, qua omnia omnino peccata, quot in seipsis coram Deo- sunt, exponuntur, altera vero , qua exponuntur omnia, quae memoriae post diligens examen occurrunt, atque exponi possunt. II. materialis integritas non semper praecepta est, cum non semper in hominis sit potestate; Deus enim impossibilia non iubet. Hinc sussicit formalis integritas a. ' cuntiquis post diligens examen peccati alicujus sine eulpa esst oblitus, vel' certum nequeat invenire nu merum, qua in canssa satis est dicere eum numerum, qui vero videtur proximior, addendo circum circiter, imo si agitur de peccatis longa consuetudiue repetiti Praesertim internis. satis est exponere quanto tempo Te in ea consuetuatne perduratum sit , et quoties in die viri similiter sit peccatum. 2. v Cum licet memoria leneat, non tamen potest vel physica, vel morali potetitia omnia singillatim confiteri, ut si poenitens gravi morbo correptus non possit consessionem pro
sequi , vel quia sensibus destituitur, vel quia pericu -
398쪽
De Sacramentis. 3 399 Ium eVidens est , ne aut sine absolutione moria iur , aut graviter salutem corporalem laedat: si ex consessione alicuj iis peccati grave malum prudenter 'timeat aut sibi, aut alteri, aut ipsi Sacerdoti, nec alium adire possit: si in iis versetur regionibus , ut ejus idi ma intelligi a Sacerdote sine interprete non possit a): Si Surdus, et mulus non Oni Dia nutibus Explicare valei: si milites jamjam' conficturi sitit, aut navigatilibus naufragium immineat ; his enim duabus in caussis Possunt etiam , si opus est , multi simul post generalem consessionem a Sacerdole absolvi per Verba pluralis numeri: DO pos absolνο etc. II. Porro ad integritatem firmalem necessarium esse non solum speciem peccatorum , , quorum quis est conscius. ideoque et circumstantias , quae Speciem
mutant, sed etiam numerum qui quomodo aesti maridus sit in sequenti Lib. IX. dicemus confiteri , dogma fidei est a Tridentino definiturii Sessia IV can. . 7. Sed graris est inter Theologos quaestio utrum .circumstantiae , quae peccati speciem non mutant , sed illud augent, graviusque essiciunt , etiam explicandae
Circumstantiae, quae peccatum intra eamdem speciem insigniter augent, aut minuunt, Sunt in confessione
Sacramentati ex praecepto divino explicandae. Prob. I. Licet Concilium Tridentinum desinim n
luerit hane inter Catholicos contrOVersiam , sed tantum damnare haereticos, qui negabant, explicaudas esse varias peccatorum species , ideoque et circumstantias, quae speciem mutant, leamen momenta, quibus innititur , uota minus ostendunt , explicandas esse circumstantias , quae peccatum insigniter augerit. aut minuunt.
a Adverte , de integritate uitilum corisessionis hic agi. Nam si nihil omnino sine interpreto explicaxe potest , utrum is interprete , saltem in mortis pericul , uti teneatur, quaestio est iii qua assirmans sententia ex S. Thomae, aliorumqtie aueturitate , et rationibus verisimilior est, quam ci-iRm siquitur lay mannus. Vide Collet. , Cuniliatum. etc.
399쪽
4oo Theol. Inst. Lib. VIII. Pars V.Cap. VIII.
Ideo enim viilt Concilium , aperiendas esse circumstantias mcci in mulantes , quia Sacerdos non possct aliter aequum ferre judicium de statu poenite ut is, eique congruam i inponere salis lucti otiem. Sed lio QNON minuS verum est de circitui stantiis, quae ius igniter augent , aut minuunt pcccalum P iuio sunt Doli nullae liti jusmodi circumstantiae , clitae longe majo- Icm addunt gravi in letii peccato , quum si illius spe- Ciem inulassent. Quis enim neget, majorem esse criminis atrocitatem . si quis ut Itonti item inieriiciat , Prius ci an 'lautet manus, pedes, Hasum, oculos e diut , ilii alii Si quis si it ilo irae motu actus uia o icta hominem itit ei sciat in templor quis non videt, magis Peccare cum , qui mille aureos furatus in loco Prosa io , quam iliai unum uti reum in templo , licet loci circumstantia speciem peccati muteti Ergo et c. Prob. II. ex Traditiove. Constat ex veteri discipli-Na , graviorem , ct diu tutatiorem impositam fuisse poe- Ditentiam idololatriae voluisitariae, quam metu Pnenarum extortae; soriticationi ex malitia , quam ex itifirmitate ortae . licet hujusmodi circii instantiae peccati speciem Non mularent. a ' Concilium Mormaticia se Can. 25.
Debet , inquit, Sacerdos in poena danda singulcrum
Caussas singillatini considerare , Originem quoque , Πιοdunique culliarum , lem Porum etiam , et locorum, Personarum quo Lyrae . et aetatiam q&alι lates considerare . et insρic 're. 3. v I ropter circumstantias ct ra-Mantes solent Praelati pei cata reservare . quod frustrasci et . si poenitens ea conlit ii ii ori deberet e si Creservata est Summo Politi si ei percussio Clerici gravis ; i piseopis inccstus iii primo gradu. Ergo.
Prob. III ratione. Ex adversuriorum seu lentia sequitur , parum imponendam esse poenite ullam ei, filii tolum i inimici suu dum vastaverit, aut incenderit, et
ei qui paucas segetes ; item parem poenitentia in ei , qui per auiiiiiii odivin. aut impuram clipidine in anian gu scrii , ut luc ei, qui per horae quadrantem in iis cogitationiblis immoratus suerit. Si cui in poenitetis Circumstantias aggravantes saleri' non debet , nec Sacerdos Potest exquirere, ideoque in eadem peccati specie eundem semper ini ponere debet sati suclionis modum. Sed hoc absurdum cst. Ergo ete.
400쪽
De Sacramentis. 4M Objectiones. obsee. Concilium Tridentinum Sess. XIV. Cap.
i. praelatur , se accuratam tradere velic expositionem Sacramenti poenitentiae. Atqui ubi Ioquitur de inie-gritate consessimis , Solas eas Circumstantias mentorat, quae peccati FPeciem mutant, cum nihil negotii suisset addere etiam circum stlattas, quae peccatum augetit , vel geoeralim dicerν omnes circumstantias. Ergo satis ostendit, circumstantias , quae Peccatum augent , Dori esse e Ponendas. n. Dist. mo. Accursiam tradere proni itit expositionem Sacramenti Poenitentiae contra haereticorum errores , conc. Contra Varias Catholicorum opiniones.stibdist. Per apertam definitionem , neg. Per talem verborum Compositionem , quae satis ostendcret Concilii sensum , cori . Porro hoc solum desinire voluit Concilium contra linereticos non susscere generalem quandam , et consusam peccatorum consessionem , sed peccata omnia quoad speciem , et numerum essc singillatim in confessione explicanda. Controversias autem Catholicorum definire noluit, sed ratio , qua prohat , explicandas esse circumstatalias , quae peccati Speciem mulant, satis ostendit, quaenam fuerit eius aententia de circumstantiis, quae multum augent, vel minuunt peccati gravitalem.
Objic. II. S. Thomas in IV. Dist. XVI. Q. 3.cri. P. Q. 5. art. 12. Circumstantias, inquit, v- gravantes , quae in aliud genus peccati non trahunt. Non tenetur homo consteri, sicut nec peccata Menialia , licta sit laudabile, quod homo ea constea ur. Ι-dem docent S. Bomaoentiara, S. Antoninus, Paluda-νlus , Diarandus , Ayloester , Naparrus , ut omittamus recentiores , Les itim , De Lugo , Decanum , Palen- έiam , Vasques , et Probabilistas omnes. Ergo et c. U. Neg. cons. Nihil enim aliud ex antecedente con Sequitur , quam nostram sententiam non pertinere ad fidem , ideoque Don deesse Theologos adversae seli lentiae patronos, quod ultro satemur. Ceterum quia magni momenti est S. Thomae auctoritas , respondent vulgo