장음표시 사용
41쪽
33 Theolog. Instit. Lib. VIII. Pars I. Cap. III.
Bellarminum, Totirneb, Drouen , Genin , etc. apud quos rem uberius pertraiciatdm invenire. Prob. III. ex praescriptione. Concilio enim Florentino absoluto , universa Ecclesia tam Graeca , quam Latina per tria illa sacramenta spir; tuale quoddam, atque indelebile signum animae imprimi credebat, cujus ratione ea iterari non possent Hinc Eureniux IV in Decreto proponit hoc dogma , tamquam in Ecclesia Catholica exploratum. Inter Sacramenta , inquit, tria sunt, Baptismus, Confrmatio, et ordo, quae characterem, id est sρirituale quoddam signum a ceteris distinctioram imprimniit in anima indelebile. unde in eadem Persona non retteraritur. Dicant igitur Protestantes, quis primus hujus dogmatis extiterit auctor, et quomodo universam Ecclesiam , nemine contradicente , Pervaserit. Falsum enim est, primum id flocuisse Innocentium III. Is enim existentiam , characteris Baptismi habens Ut certam, quaerit tantum in Caρ. majores De Baρti- Sms, utrum baptismus dormienti sus, vel amentibus characterem imprimat. Cum igitur designari possit nemo,
qui primus hanc doctrinam invexerit quamvis Voc hulum esset recentius ) eam ab Apostolis traditam
Diluuntur Objectiones. Objic. I. Non potest admitti a TheoIogis , quod nec solide ex Scriptura ostenditur , nec quid sit, inter
ipsos Theologos constat. Atqui etc. Ergo etc. u. Neg. maj, quoad utramque partem. Primam quidem , is uia non omnia in Scripturis habentur, quRe revelavit Deus, sed quaedam tradita accepimus , ut in Lib. II. ostendimus. Alteram vero , quia multa Sunt in natura, et multo etiam plura supra naturam, quae Vel ratione, vel revelatione certo scimus existere, Iicet eorum naturam ignoremus.
Inst.' iv Ipsi Theologi latentur, ne in traditione quidem chara cierem habere sundamentum. Ita Albertus Magnus In IV. Dist. 6.are. 4. et Gabriel Biel ibid. q. a. docent, in scriptis Ss. Patrum nihil esse, quod nos cogat ad Characterem admittendum. Scotus etiam
42쪽
De Sacramensis. 33 In IV. Diat. 6.q ait, taec Scripturam, nec Sanctos explicite admisisse characterem ; illum tamen agnoscendum ex sola Innocentii III. auctoritate , quibus verbis Paulus Sarpius mst. Conc. Trid. Lib. II. assirmat , Scotum negare voluisse Characterem Cum qua-dana urbanitate. Denique Cajetanus arto. ait , ex sola auctoritate Ecclesiae non multum antiqua agnoscendum esse characterem merito autem hario doctrinam ait, non esse multum antiquam ,
quia ante Petrum Pictaoiensem , Lombardi discipulum nullus secerat characteris mentionem. Ergo.
. U. Dist. ant. Docent laudati Theologi , characterem non habere sundamentum in traditione Ρatrum. si intclligatur in sensu Scholasticorum , conc. Si intelligatur eo sensu, quo definivit Tridentinum , neg. Ita conceptis verbis ait Scotus , quem non intellexit, aut noluit intelligere Sarρius. Quaerit enim loco citato , an character sit forma realis impressa in anima ; respondet autem : Nec Scriptum Sancta istud exstrimit, nec sancti explicite. Iisdem sere verbis Ιoquuntur Alberius M. et Biel. CGetanras vero , qui aliquando durius Iocutus est , aut eadem ratione est intelligendus , aut deserendus ; cum post ipsum E Clesia rem aperte definiverit, nec uliter definire potuerit , nisi aut ex Scriptura , aut ex traditione clarissima. Itaque existere characterem , eumque .sse
indelebilem , definivit Ecclesia ex traditione , ex qua
ipsum characteris nomen accepit , ut ex Augustino Perspicuum est ; utrum autem sit qualitas , an relatio , id nec Scriptura docet , nec Patres explicant. Falsum est tamen , Pereum Lombardum nou secisse characteris mentionem ; ait enim Lib. IV. Dist. t. Io-quens de Baptismo , Confirmatione , et ordine : ite rari autem illa non possunt, quia S. Augustinus auea Per Con3ecrationem dari ', quod autem semel est
consecratiam , suam consecrationem nurnquam amittit.
dist. 2. ' Patres nomine characteris vel gratiam sanctificantem , vel etiam Sacramentum ipsum intelligunt, quo sensu Augustinus ait, Characterem Ba. Ptismi esse visibilem , imo si Baptismus conferretur in
N0mine Donati, impressurum charaulcrem Donati, item
43쪽
4o ni l. Instit Lib. VIII. Pan I. cap. III.
sdeni Trinitatis esse characterem Serm. coram
merito Donatista At haec intelligi non possunt designo spirituali. Ergo.
U. Reg. mas Patres enim docent characterem manere , et deleri non posse ,'cum tamen sacramentum
Sit actus tr ansiens , gratia vero , et fides Trinitatis Per peccatum , atque haeresim amitti possint. Cum igitur Augustinus docet, characterem esse visibilem , tutelligendiis est per metonum iam , quia visibilis est Causa characteris , puta baptismus cum side, seu invocatione Ss. Trinitatis administratus. Quod autemnit, Baptismum in nomine Donati ministratum im- Primere Donati characterem , non absolute , Sed
pothetice assimat; ait enim, Baptismum datum in
Christi nomine non esse repetendum , quia Characterem imprimit Imperatoris ; at si daretur in noniiue Donati, repetendus esset, quia etsi imprimeret characterem Donati, character ille desertoris esset.
Objιc. II. Cyprianus, aliique Africae, atque Asiae Episcopi III. Saeculo docuerunt , haptietatos ab Iaaereticis esse iterum baptizandos. Idem docet Ioannes Morinus de confirmatis, et ordinatis ab haereticis. Ergo ut certum habuerunt, per haec tria Sacramenta Nullum imprimi characterem. U.Dist .ant. Id docuerunt, quia putabant, haec Sacramenta anoMιde dari ab haereticis,cono.Quia putabant, ea
etiam palide ministrata non imprimere charaCterem rata .
. Objic. III. TheoIogi prohare solent , characterem
In tritius his sacramentis imprimi ex eo, quod iterari ion possunt ; et rursus probant , ea iterari Hon POS- e , eo quod characterem imprimunt. Ergo piciosum admittunt in argumentando circuirem. U. Dist. ant. Probant adversus quoslibet, Neg. Adversus eos, qui alterutrum agrioSeunt, argumen tando ex concessis , cono. Itaque ndversus eos, qui existcntiam characteris agnoscunt in tribus SACramcntis Baptismo , Consirmatione , atque ordine concludi- νmus ex Charactere , quem imprimuiit, ea iterari non PDsεe. Adversus eos , qui concedunt , ea iterari non POS e , ex eo quod non it rantur, imprimere clia ra-Cterem ostendimus. Tandem advcrsus eos , qui utriimm
44쪽
que negant, Probamus utrumque seorsim ex traditi ne , nullo vitioso circulo.
Verisimilius est, characterem non esse relationem rationis , aut relationem realem , sed qualitatem quandam, ab animae tamen substantia non distinclam
Prob. I a. yars. Character ab Eugenio V. et Cone. Tridentino dicitur imprimi , haerere, esse signum virituale , et indelebile. Atqui ea dici non possutit
de relatione rationis , et de mera extrinseca denominatione. Ergo etc. Non lamen ob id asserinuis, Diarandi sententiam ab Ecclesia damnatam. Prob. Ia. Pars. Relatio reaIis non impri tur , sed resulcat ex fundamento , et cermino, ut Scholaς loquuntur ; Character autem imprimitur 3 ergo non est relatio realis. Praeterea omnis relatio realis land monium habet . in re. Ergo potius fundamentum hujus relationis erit character , non ipsa relatio. Prob. 3α. - Pars , quae ex duabus praecedentibus consequitur; si enim character non est aliquid relatioum, erit profecto aliquid absolutum; quod cum non sit substantia , erit utique qualitas. Hanc autem qualitatem ab anima distinctam contra sanioris Philosophiae principia admittere non cogimur. Vide Dominicum Solo In IV. Dist. I. q. 4. ari. 2. Berti et alios receia tiores Non enim in his immorari mullum iuvat. Objie. Si Concilium Tridentiniam non desiti ivisset, es aracterem esse rem aliquam absululam ab anima distinctam . inutilis fuisset ejus destillio , nemo et imex Protestantibus negaverit, per Baptismum iteri quandam hominis consecrationem , et bapti ratum habere ex baptismo aliquam extrinsecam denominationem. et relationem rationis ad quaedam . quae cultus divini sunt, quae est sententia Durandi. Al. hoc absurdum est. Ergo. N. Neg. m . Protestantes enim negant, hanc consecrationem fieri per Confirmationem , et ordinem ;item docent. characterem esse humanum signiculurn
ab Innocemio III. excogitatum; quod aluumque disiu-
45쪽
' et Theolo . Instit. Lib. VIII. Pars. I. cap. III. Navit Concilium. Utinam ergo amplecterentur illi Dias andi sententiam i jam nulla esset hac in re contro versia , nisi levissimi momenti; quae iacili uegotio transigi posset. Seholion. lI. Characterem esse indelebilem , Concilium Tri-
. eluinu in ex traditione PD. desinivit; sed utrum etiam in altera vita permaneat . desiniendum non putavit , nec oportebat. Verisimilius tamen est , manere , ut beatis honori cedat, damnatis opprobrio, ut recte Thomas advertit a. P. Q. LXIII. a I. S.
II. Qirn Character signum spirituale sit, quo side- iis disti tigilliue , et ad quaedam divitii cultus munia lidoneus redditur . palet hinc , charaeterem esse quan- ldani Sacerdotii Christi participationem , ac proinde lin Christo non suisse characterem ullum ; non ad distinctionem , quia Deus erat. Sρlendor gloriae. et, ura substantiae Patris Hebr. I. taec ad Sacerdotii sparticipationem , quia in ipso aeterni Saeerdotii ple- lnitudo est , ex quo alii participant , ut idem S. Thomas observat, ibid. art. 3. ΙΙΙ. Vetera sacramenta characterem nullum impressisse , vcrisimilius est, cum neo divina auctoritate,
Dec ratione satis valida id ostendi possit. Corollaria. sI. Ex his , quae toto hoc capite dicta sunt, sequitur , in eo constare discrimen inter Vetera , novaque sacramenta , quod illa sanctitatem tantum legalen: Perabantur, significabant vero Christum, et per ac cidens , vel ex opere operantis gratiam tribuebant ; 'haec vero significant, et producunt gratiam per .e,
II. cum ergo vetera Sacramenta Cliristum signi Carent , sequitur, ea in morte Christi , in qua omnia consummata sunt , ablata esse , et ideo ablata , quia impleta , ut loquitur Augustiuus. Gravis lamen , extiti L controversia iliter Augustinum, et Hieroumum, ο
46쪽
ilrum sacramenta illa sicut in morae Christi mortua sunt , ita etiam mortifera , seu illicita evaserint , an vero iis uti licuerit usque ad excidium Hierosolymo- rum , quo tempore Salis pro uiuigaltim erat Evalige Ilum, dummodo ira iis spes salutis non Poneretur, Sed servarentur tantum , ut Onagoga honoriscentitis
tumularetur. Priorem sententiam amplexas est II:
ronymus, posteriorem longe probabilius defendit Augustinus exemplo Apostolorum, qui iis ritibus post Christi mortem aliquando usi sunt Actor. XVI. et XXVIII. Vide mutuas hac de re Augiistini, et Hierona mi Epistolas. Ergo ante mortem Christ, s cramenta Mosaica suerunt viventia , post mortem Christi mortua epost susscientem Evangelii promulgationem omnitus mortifera , exceptis iis , ad quos Evangelii praedicatio aliquandiu pervenire non potuit, ut advertit Bernardus Epist. LXXVII. ad. Hugon. Verum hac de re iterum Lib. IX. disputandum est. III. Hinc sacile solvi possurit quaestiones , quas in
Seholio Cap. I. innuimus. Sacramentum enim , ut diximus Cay. I. est signum sensibile rei sacrae ad hominis sanctificationem divinitus institutum. Si ergo per sanctificationem intellig4tur cujuscumque sancti lalis, sive legalis . et externae, Sive intertiae operatio,
Patet, sacramenti nomen generatim usurpatum , esse signum practicum ; quia tam Vetera , quam nova sacramenta ad aliquam so tactitatem operandam institia lasunt, illa ad sanctitatem externam, ista ad internam; sed ex hoc sequitur eliam, utrius Ille status sacramen is a tion unipoce , sed analogice tantum convenire ;quia ad diversam sanctitatem producendam sunt instituta. Si vero per sanctificationem intelligatiar solius interioris sanctitatis operatio , utraque saeramenta uniosce conveniunt , quia hanc interiorem sanctitatem
illa significabant, haee operantur ; sed hinc sequitur,
sacra metitum generatim esse signum pPeculutipum, Ut advertit Iumin, ejus vero 3pecies esse Sacramenta Vetera , quae signa tantum erant SPeculatipa, et nOVa , quae Speculatioa sunt, et practica.
IV. Hinc optima definitio sacramenti novae legis haeccat.Signum sensibile practicum rei sacrae distinitus
47쪽
4έ Theolog. Instit. Lib. VIII. Pars I. ca'. m.
institurum ad interiorem hominum sancti cationem Sed cum Itoc sensibile signum id sit, ciuod theologi materiam , ac formam vocavi, iam de hac est a no-tiis disputanduin. ' i
De materia , et forma sacramentorum nοoae legis.
Ado. I. imVod Augustinus 'acti LXXX. in Ioan .
vocat elementum , et perbum dicens :Gecedit perbiam ia elementum , et si sacramentum ;id Tlleologi post Guiuelmum Antissiodorensem appellant πιαιρrια- , et formoem exemplo Peripateticorum. Est igitur materia sacramentorum res illa, vel actus sensibilis , qui suapte natura est indisserens ad hoc , vel illud , vel sacrum , vel pro sanum significandum ; forma Vero sunt verba , quae rem illam ad sacruinentuin Coarctat, i , quae quidem loquendi ratio, etsi a Peripateticis iuventa, tameta quia ad Sacrame uintorum doctrinam explicaudam apta erat, Ecclesiae usu consecrata est. sa ΙΙ. Dividitur autem materia I.ς in remotam , et proximam et illa est res sensibilis quae in sacramento adhibetur , ut aqua , Oleum ; hoco vero eSt applicatio materiae remotae , ut ablutio , unctio. a. Q Dividitur materia , et forma in certam et dubiam ; priorcst . quam ceris Coustat , ita sacrame uto adhibendam, ni pote ab auctore Sucramentorum Certo itistitutam; Posterior coulra ca cst, de qua dubitatio incidit vel juris , vel facti, utrum sit illa , quam sacramento rum auctor certo adhibendam praecepit. Uabet etiam forma divisionem suam in absolutam, et conditiona Iem. Prior est, quae Prosertur nulla cotiditioite a die. Cra , ut ego te baysias ; posterior est, cui conditio adjicitur, ut si non es bucietatus , ego te huciso. a Apud Morinum Lib. VIR de Poenit. CV. T. M. 8, de barum vocum origi iic , atque usu noutiuila iuveuies Mou vulgaria, ac notatu digua.
48쪽
III. Multa sunt, quae de materia et serma genera. tini Scholastici disputant. Nos unum bio quaeremus; Dirum in singulis novae legis sacramentis materia, et sorma sini; Diarandus enim id negavit de Poenitentia, et Matrimouio.
In singulis nopae legis sacramensis sunt materia , et forma. Preb. i. φ Ex auctoritate Eugenu in Decreto, ubi ait: Sacramenta tribus persciuntur, rebus tamqtiam materia , perbis tamquam forma, et persona ministri oti
intention acindi quod facit Ecclesia. Cum de singulis dicemus Sacramentis , uniusciuusque materiam, et sermam explicabimus .. 3. SaCramentum est signum
sensibile sρectitatiouvι, et practicum gratiae divi Di iuxinstitutum ut supra ostendimus. Atqui signum qiiodlibet sensibile noti est suapte natura siXuin ad gratiam produ-eetidam aut significandam idonea; ergo alia re indiget, ut ad id definiatur, et coarctetur , ac proinde in quo Cumque Sacramento no Uae legis est res aliqua indinserens, quae est materia, et alia, quae rem illam ad significandam gratiae productionem coarctet , quae
objectiones Durandi alioquin levioris momenti praetermiuimus, cum Praesertim quae de Poeni lentia , et Matrimonio objicit , rectius explicentur cum de horum Sacramentorum materia, et serina pertractatur Corollaria. I. Ergo materia, et serma sunt partes sacramento rum novae legis substantiales, atque intimae. II. Ergo verba, quae adhibentur, ut forma Sacra iamentorum , non sunt concionalia, hoc est ad sola' si- dem excitandam comparata ut comedunt Nova lo- res), sed consecratoria. Sacramenta enim, ut supra ostendimus, gratiam producunt ex spere operato. Atqui Sacranicula ex materia et serma , seu rebus , et verbis
49쪽
46 Theol. Instiι. Lib. VIII. Pars L. Cap. V.
tamquam .substantialibus partibus constant. Ergo Ver-ha sacramentorum lion ad solam fidem excitandam com- Pn rata sunt, sed ad gratiam in sacramento tribuendam, ac proinde non concionalia. sed consecratoria sunt.
uine Augustinus Lib. II . de Bapt. coni. Donatistas Cay. o. Baρtismus, inquit, Christi, perbis Eoangelicis
Con ecratus, et ster adutieros, et In adulteris sanctus est.
De auctore sacramentorum nome legis , eorumque. ' materiae , et formae. Ado. I. .uctor sacramentorum quis est,nisi Dominus
in Iesiasy inquit Ambrosius Lily. IV. de Saeris
Cay. 4. cum quo ΡΡ. omnes, nemine prorsuS e CC-Pto , consentiunt. Hoc et Protestantes latentur. Sed quia negant, Sacramenta esse Septem; negant etiam , omnia haec septem Sacramenta a Christo instituta. 'II. Catholici contra, Sacramenta omnia esse a Christo instituta docent; sed utrum ipse per se immediate omnia instituerit, an mediate, h. e. an secerit Ecclesiae potestatem nonnulla instituendi, inter se disputant. Nonnulla, inquam, nam ex Evangelio Christum immediate instituisse Baptismum, et Eucharistiam, Perspicuum est. Μagister Sententiarum Lib. IV. Dist. a3. Hugo Victorinus Lib. u. de Sacr. cap. 2. Confirmationem , et extremam unctionem institutam esse contendunt ab Apostolis. Ιmo Alexander HalensisPare. ΙU. Siam. q. 24. memb. 2. et S. Bonaventura ira IV. Dist. 7. art. I. g. l. putant, Confirmationem
institutam esse in Concilio quodam Meldensi longe post
Apostolos. E contrario nonnulli cum Bellarmino Lib. I. de Sacr. caρ. 23. sentiunt, definitum esse ut dogma fidei a Concilio Tridentino , Christum omula Sacra menta immediate instituisse. Alii denique cum Soto in IV. Dist. I. q. 5. art. a. q. 3. Estio in I 'Dist. . S. I 6. et aliis, inediam ineuntes viam docent, id quidem esse certum, non tamen dogma fidei. III. Non aeque tameti est exploratum, utrum Chri ius in specie , an in genere materiam , et forma Diuitia oste
50쪽
De Sacramentis. omnium sacramentorian definiverit, sive delerminavexit. Deterriti natur autem in genere materia , et forma, Cum rem ex materia , et forma constare debere , statuitur , sed nulla certa aut materiae , aut formae species designatur, ut cum ita simpliciter artificem jubes: Exsculpere statuam ; determinatur vero in syecie . cum Certa materiae , et formae species eligitur , ut siquis artiti ei diceret: elabora mihi statuam Caesaris ex
III. Dogma fidei est , Christum in specie materiam et formam Baptismi , et Eucharistiae defiuivisse. Dereliquis ergo sacramentis Controversia est. Magister , Senientiarum Lib. IV. Dist. XXIII. Petrus Catilor Stim. de Sacr Alexander Halensis Summae Para. II et S. Bonaventura in Im Dist. VII. art. i. q. I. et 2. et Dist. A XIII. art. i. q. a. imo e recentioribus Bellai minus Lib. de Ord. caρ. 9. Ioannes Morimis Lib. VIII. de Administ. Sacr. Poenit. aliique viri doctissimi
opinantur , Christum eorum Sacramentorum mat Priam, et formam in genere tantum desiuivisse: Usutio. . oenin. aliique tenent, Christum utruin sile definivisse ιn specie. Docet Rahere , materiam quidem a Clu isto ii, sperie desinitam , formam vero in geuere.
Dorma Mei est . Christum Dominum esse articiorem omnium I ramentorum noMae legis ὴ - μroinde saltem in genere determinapis Omnium maleriam . et formam.
Prob. a. Pars. Patres uno ore adfirmant, Christum esse sacrametitorum auctorem ; unde merito Tridentinum Sess. VII. can. I. definivit: Si quis dia strit, sacra menta novae legis non fuisse omnia a Christo Iesu Domino nostro instituta, anathema sit. Id etiam ratio aper-le evincit. Sacrametata enim novae legis gratiam ex opere operato producunt ex Cay. III. f. a. Atqui sci- Ius hauc virtutem sensibilibus signis tribuere Christus potuit. Ergo ipse ea instituit. Verum quia Protestantes non negant, Christum esse auctorem corum, quae