장음표시 사용
191쪽
pae hisce temporibus . Usque ad Seculum nonum Episcopi scribebant ad Papam ut ad suum fratrem (il. Gregorius Magnus non potuit aequo animo ferre Episcopos uti verbis et Iubete , et Episcopusnniversalis (ri relate ad suam personam . Appellabat ille ipse quemvis Episcopum ( titulo : Sanctitatis vestrae ; et antiquitus dabatur Episcopis titulus ripae , Summi Psesbteri, Picarii Iesu Christi , vestrae Sanctitatis . Vide P. Mamachi Origin. Ecclesiasticar. Tom.In pag. 3oq. Non fuit, nisi Gregorius IV. qui recessit a stilo Gregorii Magni , et qui noluit amplius appellari frater, sed Pater Episcoporum (3 . Vide Bibli thecam Patrum Maximam Tom. xiv. pag. 3Is. Ex eo autem , quod Episcopi ipsi coeperint medio aevo scribere et Dei, et Apostolicae sedis gratia Episcopus , nihil aliud demonstratur , quam quod boni ipsi Episcopi solum habuere stilum alium , aliaque motiva , sed non plus scientiae , quam habuerint Apostoli , quorum Epistolae, ut nos in sacris litteris videmus, non incipiunt ullo modo his verbis: Paulus , Judas , Jacobus, Johannes Dei, et ApostoID
eae Sedis gratia Episcopus ( 3.
cr) vide Epictolam i I. nostram cs) vide Epistolam II. nostram
192쪽
Novi probe , quid vobis hic talis, aut alter dicet in aure. Exempli gratia, interrogate ( di et Auctorem hujus opusculi ) an Salvator non dixerit
soli Sancto Petro, tu es petra (I), et super istam petram ego aedificabo Ecclesiam meam , et tibi dabo claves caeli. Simon Johannis diligis me plus his
Pasce agnos meos, pasce oves meas.
Dicite tali, cives mei; Auctor, ut homo homnes tus (a non loquitur in aure libenter ; sed ut non possit interea quisquam conqueri , quod nimis alte loquatur , efficit , ut loco sui loquantur Sancti Patres (33 Loca Patrum , quae indico , non exigunt , ut comprehendantur , peculiarem eruditionem ( . Ne patiamini ergo, dilecti concives, humiliari vos adeo sinere , quasi haec loca pro vobis facta non sint, sed unice pro doctis. Ego iam dixi, quod si
vos bono polletis sensu , et bona voluntate , vos estis satis docti. Et non possunt ergo facile ad lit-
cx in hae re disseruimus Epist.
cx Heus tu, egone tibi Metes. N anidicum esse te iactitanti credam, cum sis Cervius p velum hoc studiosorum
novitatis aetate demum nostra comis mune est, ut fidenter honestos se homines appellent , dum circumvenire incautos student falsidicia fallaciis.(3 Tune mihi Patres memoras squos iam demonstrarim adversari esse , atque inimieos tibi Sed heia tu quidem quod is seditiosi cives
M solent, cum ex antiquis claros M viros proferunt, quos dicunt filis 3; populares , ut eorum esse similes M videantur , horumque nominibus,, tot virorum , atque tantorum ex M positis , eorum se institutum seis qui dicunt. Cicer. in Lucullo cap. v. M Confer Epim nostram XIlisnum. II. pas, XII. sqq.
193쪽
teram comprehendi loca illorum Sanctorum Patrum, qui dicunt, quod nomine petrae, supra quam est aedificata Ecclesia intelligitur fides, vel confessio, quam fecit Sanctus Petrus de divinitate Jesu Christi Vide Historiam Ecclesiasticam Patris Alexandri Natalis Tom. v Ii I. pag. 3Ti. Edit. Paris. (I , ubi sunt nominati Papae Romae, qui huic explicationi consentiunt . Sunt multi Sancti Patres , qui petrae, seu rupis nomine intelligunt ipsum Jesum Christum; et denique pars alia Interpretum sanctae Scripturae, quae considerabilior est, dicit, quod sicut Sanctus Petrus dedit testimonium publicum divinitatis Chri
sti , nomine omnium aliorum Apostolorum; verba Salvatoris fuerunt directa pariter ad S. Petrum , ut exhibentem omnes alios Apostolos, et capita Ecclesiae,
et consequenter etiam ad illos (a . Sunt perinde aliquot Interpretes Sanctae Scri,
cr) Natalem Alexandrum partes fuisse sequutum suae gentis plurium Theologorum, tacite patior . At is eadem , quam Anonymus laudat Dis
sertatione IV. secvl. xv. et xv I. F. v. num. xxxii. t is fatetur Pe-
M trum in praemium confessionis F, accepisse primatum Apostolici Col. M legit, et Ecclesiae totius sub Chris, sto praefecturam,his verbis,,: Tu M es Petrus etc.,, Addi tque: Nemo Parisiensium Theologorum, nemo C tholicorum negat, Sancto Petro vere, et proprie factam esse pmmissio. nem de aedificanda super ipsum Ee-elesia , et tradendis clavibus regni caelorum, ut docet S. Joh. Chrysostomus; et vere, proprie, immediate claves illi a Christo datas, et E clesiae pastorem , et caput constitutum , et universo terrarum orbi a Christo praepositum . Sed omnia Natalis loca describere si vellem,An
ca Vide Epistolae nostrae XII.
194쪽
pturae , dicit Bos suetius Episcopus catholicus, et doctus, qui intelligant haec verba et et portae inferi non vincent etc. de Sancto Petro (1). Sed non sunt , nisi pauci ; at nos possumus citare fere mille pro nostra interpretatione . Defens. cleri Gallic. Lib. xv. Cap. X xxiv. set . Equi-srJ Conser Epistolam nostram ter- ,, nisteriali petra VIM ESSE MA-tiam num X l. pag. Igi. sqq. M XIMAM lLLAM QUIDEM , sal Non lib. xv. sed P. ri I. lib. M AC PRAECIPUAM, sed tamen
R. cap. xxxTv. , is , quisquis sit, Au- M partialem , ita ut totum ipsumetor infensionis Declarat Cler. Gal- ,, parti praevaleat Jam quod delic.p. 3 . Edit. M. a. 1 68.T. I g. praecipua Ui, atque maxima conis verum ille non negat, Petrum este fitetur , teneo ; cetera quae adii. constitutum petram, sed paucos esse cit , de toto , et parte eiusmodi ait , qui censeant, To portae inferi sunt; quae etsi nobis non probantur, non praevalebunt adversus exm, non cum tamen decisa nondum sint, tum de Ecclesia solum, sed etiam de Petra intelligi oportere . Itaque praevalere portas inferi in Petram posse concedere videtur, ac pro sua sententia mi ble se pro uno posse recensere affirmat. Quod quam inaniter pronunciet, ex Patrum , quae in Epist. I. et
XIl. produximus, locis constat. Addit porro Auctor: M docuisse quidem se, , quo sensu Petra ipsa ministerialis, is sedesqueApostolica Ecclesiarum ca-M put everti nequeat, vi scilicet ipsam toti Ecclesiae corpori a Christo pro.s, missa H . Quid Si paullo ante
scripserit :,, vim quidem ipsam inis M victam, et inconcussiam in eo esse, is qui Petra principalis , et angvi M ris est, nempe in Christo; neques, tameu negandum esse, in ipsa mi. refelli in vinculo pacis solent . Pagina denique superiore hoc est q36.
Auctor idem latetur, , . Petrum s,, eiusque vice Romanos Pontifices,, Petri successores comit lutos esse,
M ut illud ossicium , ille magistra. ,, tus , illa potestas ad untiatem M movens fidei, sit Ecclesiae funda-M mentum , neque tolli ab Eccle M sia , aut ulla umquam vi labesa ,, clari possit ri . Videat nunc A-nonymus , qui suum celavit nomen , ut scriptorum impune pervertere ignotus queat sententias , num
illud obiici ipsi iure debeat:,, Heus tu,
si Quidam ait, ignoras te' An ut is ignotum dare nobis di, Verba putas
195쪽
Equidem confido lare, quod vos non me torquebitis amplius circa claves caeli, cum vobis superius loqui fecerim Sanctos Patres (I . Denique S. Ambrosius nos expedit ab eo , quod attinet ad oves creditas Sancto Petro , dum scribiti
Dei in nus repetiit ter haec verba et pasce o es meas .
Et quales oves, qualem gregem S. Petrus tunc recepit hIllas, quarum onus suscepit eodem tempore nobiscum , et quarum nobiscum illi onus impositum fuit eodem tempore . S. Ambros. Lib. LI. de Dignitate Sacerdotum. Cap. i I. et seqq. ca) et S. Augustinus id ipsum dicit et Haec oratio et pasce oves meas i respicit omnes (δ . Hic textus Sancti Lucae Cap.xx m. 32. Sed ego rogavi pro te , ut non cesset fides tua i nil aliud demonstrat , quam quod Salvator rogavit pro Petro,
ut suam fidem conservaret etiam in suo lapsu , et consequenter , cito erigeretur, et roboraret alios
Apostolos in ipsorum fide ( 3.
Ex hoc non potest adhuc fieri ulla conclusio pro infallibilitate , cum hae sint res diversae
i) Conser, quae scripti Epist. III. ti vis etiam, Defensorem Declarati num. XI. Pas. ,36. sqq. nis Cleri Gallicani Pati. III. lib. x. ca vide eamdem Epist. III. pag. cap. XXI. sqq. pag. 3SS. sqq. et cap. X8S. sqq. xxxv. pag. 38. sqq, Perspiciesque,(3 Ibid. pag. 1gr. sqq. quam is catholicus, doctusque Scri-c Consule Epistolam eamdem pior ab Anonymi laudatoris sui u nostram nam. Iv. pag. isi. s R. ac vo genere doctrinae dissideat . . .
196쪽
ab eo, quod aliquis sit in fallibilis in iudicio fidei, et
non possit apostatare ; id , quod quisque probus Christianus potest sperare a misericordia si) Dei. Sed dicetis mihi et Episcopi ubique debent auctori rari a Papa . Potestas igitur Episcopalis a Papa provenit, atque ita potestas Papae est maior, quam illa unius Episcopi . Dilecti concives i ordinationes , et auctorigatio. nes Episcoporum fiebant in antiqua Ecclesia eodem tempore , et solum in Concilio Archiepiscopali . Hoc non fuit, nisi xiv. (a seculo , quo separata fuit ab ordinatione auctorietatio, et pedetentim custo vide Epist. nostram XXI. num.
ca Itane vero An primis seculis praescriptum non erat , ut omnes Episcopi ,, Ecclesiae Catholicae r H dicem , et matricem agnoscerent, M ae tenerent; ac Epistolae fiebant, ut universi Episcopi Pontificem Romanum, eiusque communionem, si id est catholicae Eeclesiae unita-M tem tenerent S. Cyprianus Epist.
Fuit id quidem auctoritationi quoddam genua , ut qui Episcopi, tales ab eodem Romano Pontifice ducerentur , iidem Episcopi existia inarentur, et legitimi essent; qui staeus , ii nec agnoscerentur, nec essent. Quas res ne ethnicos quidem latuit Imperatores. Quare Aurel ianus Augu
stus au. circ. 2 o. ut est apud Eusebium in Hist. Eccl. cap. xxx. rogatus,
ut Paulum Samosatenum pelli ex Episcopio, illudque Domno attribui imberet; illud quidem ei concedendum edixit, cui Episcopi Italiae, et Romanus Episcopus scriberent . Quotus
autem quisque putet, auctoricari non oportere a Pontifice Romano eos, quos ipse , ut antiquitaa postulat, possit, ni recte se gerant, deponere Confer S. Cyprianum Episti Lxv III. al. xxv II. ad stephanum n. 3. T. I. Epistolar. Rom. Pont. pag. 213. et S. Damas. Epist. x Iv. num. I. sqq.Pag. S X. sqq. Sed de auctoritatione alias. Vide Epist. nostram III. num. pag. ID. M .
197쪽
ria Romana sibi potuit arrogare ordinationem , auctorigationem, et translationem Episcoporum. Vide Van-Espenium P. I. Tit. I s. cap. I. Thomassinium P. II. Lib. a. cap. XLII. num cI . Hanc usurpationem consequutae mox plures aliae fuerunt; ut restituere Episcopatus, eosque partiri, no
vos erigere Episcopatus, deponere (a Episcopos, eo- N et
tis De Thomaminio conser, quae
scripfi Epist. III. n. v I. P. 2 3. q. van Espenium plura pervertentem, atque miscentem, suoque arbitratu finis gentem, nou moror . Quid ' Eumae ego audiam, quem studio rerum n varum concitatum sciam; Patres non
audiam Ceterum ne ille quidem eo in loco , quem Anoilymus indicat , quidquam in Romanum Pontificem usurispatione manasse dicit. Quid usus ferret, quid etiam status Ecclesiasticus
olim posceret,vamtapenius memora invit . Meminit item mutationis disci. Iinae. Exemplum Stephani v. attulit, qui Lingonensem Episcopum rite electum consecravit, etiamfi Lugdunem sis Archiepiscopus, eum consecrare reis curasset. Id fictum animadvertit, non
usurpatione quidem , a Stephano, sed iure, ut qui eoaetus fuissere pertinacia 1,adunensis. Adiunxit e meut Episcoporum confirmationem sita di eonsecrationem ad Ponti .ram devolutam esse; murpatione vero devolutam ad Pontificem non item adiunxit. Concilii denique Tridentioni mentionem fecit, statuentia in elavictos Episcopos , qui confirmatismo
conssi , eonsecrationem differre non dubitarent, ut munus remeerationis intra tru menses susciperent. Ecquid
autem in his est, quod fidem An nymi non desideret cx Tamne fidenter Afferat An nymus maiorum testimonia , si potest. Nullum affert. At Anomme et Die aliquid dignum promissis: incipe: nil est. verum, o bone, ne te frustrere, scitor vel quarto ipso seculo tam suisse idius Pontificis pervulgatum, ut Oriem tales a Damam Papa Timothei deo positionem de Episcopatu postularint.
Damasus autem sic ad eos rescribendum duxit et M Q3id depositionem ais me v ascor rursum M possulatis chralleto , qui et heles, iudicio Sedis Apol olieao κpim
M Tys aevosTOR tali xx ιδ3M , is Praesente etiam Petro Alexandri-M nae Urbis Episcopo , depositus estri una cum Magistro sno Apollinas, rio Epist. x in Damasi ad orienis
198쪽
rumque acceptare resignationes (r); atque ita , illud, quod Concilia Archiepiscopalia consueverunt disponere cum consensu summi Principis , evasit privilegium Papae. Res inde adeo longe progressa est, ut Archiepiscopi, et aliqui Episcopi ausi non fuerint omnino exercere potestatem , quam ipsi immediate a Deo acceperant, antequam id impetrassent a Cancellaria Romana, praestando peculiare quoddam fidelitatis Sacramentum (a ; et numerata pecunia obti
nuissent id quod pallium (3 appellatur, quod olim
vestis genus ceremonialis ornatus erat ab Imperatoribus datus.
Ecclesia ( 3 ignoravit hunc abusum per plura semcul a , quemadmodum iam multa secula effluxerant, antequam Pontifices ausi essent invadere in Jura Episcoporum, et reservare sibi quasdam absolu-
tales nunt-3. pag. 3Tq. T. I. Epist. Rom. Pont. Edit. Paris. ann. Illi, et apud Theodoritum lib. v. Historiae Ecclesiasticae cap. x. Sed de restititione , divisione , institutione Episcopatuum, deque Episcoporum conis filmatione , depositione M. egimus in Epistola nostra XII. n. ullgi. P are. q. et num. v I Tl- pag. 222. Hq-ci vide Epist. nostram fi II. numer. v x . pag. xM. sqq. x) vide Epinviam eamdem stram num. ix. rag. aas. sqq.
( Adeone in tenebria eon titisse Ecclesiam quisqu- sitis iniuria sumisma putet, ut ignorarit, abusu, an rite id Pontifices secerint' collimae ne satque sumammtum veritangs quavilem Ecclesiam affirmat esse Apost, lus , ita implicatam errore fuisse, ut abusum diu non agnorit, aut pro non abusu habuerit , credam sed quam erret Anonymus , his de re. hus disputans graviter , ostendi Ep. XLI. num. EL pag. IX. sqq.
199쪽
tiones, dispensationes, decisiones, appellationes (i , et distributionem beneficiorum s sa) presertim
cum eae pretensiones statim fuerint declaratae nullae a Conciliis, et ab Episcopis is) particularibus.
Fleurius, Thomassinius, Petrus de Marca, Alexander Natalis, qui omnes fuerunt homines probe catholici , et docti, id ipsum copiose probant. Et hoc est pariter , concives mei, quod accidit in canoniga
tionibus, ( et confirmationibus ordinum Eec lesiasticorum ut .
confirmetque ordines , nisi ei , qui Doctor, qui Magister , qui Pastor,
qui Gubernator omnium Ecclesiarum constitutus divinitus est ; qui cathedram tenet Principis Apostolorum , iactatamque Principalem regit , unde unitas Sacerdotalis exorta est ;quaeque radix est, et matriae cath Iici nominis , et totius orbis Christiani vertex, atque Ecclesiarum toto orbe diffusarum velut caput suorum membrorum, et unde in orthodoxos mura venerandae communionis i ra dimanant; qui sane Pastor c teris Episcopis praesidet, praemine
que in Raecula pastorali celsiore lastigio , estque in specula constitutus
a Deo, ut sanciat observanda; et cuius cura se per omnia, qua nomen Dei praedicatur extendit etc. etc. , ut
semper, ubique , ab omnibus crediutum est, ac praedicatum Atque est 'profecto sententia eius Hierarchae , laetenda tanti , ut uel ipsi Augusti Imperatores ea esse omnino standum, prosessi fuerint et valentinianus XII. in Novella ad Aetium Galliae Praesectum et Tom. II. Oper. S. Leonia
Et erat , inquit , ipsa sententias, per Gallias etiam sine Imperiali,, Sanctione valitura . Quid enim ri tanti Pontificia auctoritati in E
is etesiis non liceret . . Hoc omniis
is has pro lege sit quidquid sancit, Dis tred by Cooste
200쪽
Antiquitus non cognoscebatur canonigatio praeter illam , quam Populus Christianus testabatur cum permissione Episcoporum circa honores 'publicos deferendos ei, qui magna sanctitatis opinione decessisset . Utricus fuit relatus in numerum sanctorum anno Os s. ab Johanne xv. in numeroso coetu Episcoporum , rogatu Lintolii Augustae (culus urbis birDeus) Episcopus ante fuerat . Canonigatio solemnistion fuit introducta nisi xii. seculo , cum Eugenius Tertius posuit Imperatorem Henricum in catalogo Sanctorum; et Canonigatio non fuit reservata Papae, nisi tempore Alexandri Tertii, qui id statuiti Et fuit (ea reseretatio) confirmata ab Urbano VIII. Vide Mabillonium Sec. Benedici. P. I. pag. 2 3. Bene dictum XIV. De Serv. Dei Beati f. lib. I. cap. XXXIX. num. XI v. Edit. Rom. (i . Non dicam amplius quidquam de confirmatione Ordinum Ecclesiasticorum (a ; nam praeter tot alia scripta , prodiere recens septem capita integra de Monachis, quibus quidem capitibus demonstratum
est, quod antiqui Monachi dependebant (33 ab Episco-
- vel sanxerit Apostolicae sedis auo ci) vide Epis . nostram illi. num. M ctoritas ,, . Conser quae ab Iusti- ET II, pag 26 . sqq. et num. xvllis niano Augusto scripta fuere, refe- pag. 28J. N. ranturque a Coustantio Praef. in ca Confer , quae fusius se ipsi Tom. I. Epistolari Rom. Pontis ibid. num. TIv. pag. 2 2- sqq.P. t. n. 23. pag. xvii. et Tom. I. (3 Ecquisnam tandem usquam fuit, Concilior. pag. II 6. sqq. Edit.Paris. qui hoc aut negarit, aut putarit, ire