장음표시 사용
201쪽
APPEN DIXpis ; et quod novi Ordines tam inter se discrepanis
fecto. At multae fuerunt inde causellae, quamobrem Monachi Pontificiis bus Romanis subiicerentur. Eas ego causas memoravi Epist. IXI. n. x Iv. Quorsum autem Anonymus Monachos redigendos rursum esse in Episcoporum potestatem pugnet,nescio. Erunt
fortasse, qui existiment, eo ipsum consilio id optare, quo liberius in miseros , quorum affictae res sint, debacchari possit . Sed caveat , ne iungat cum Arianis societatem, de quibus sic est Scriptum a Socrate in IV. Libro Historiae Melesiasticae
cap. xxIv. pagin. lios. Edit. Ta rin. ,, Alexandriae et in Reliqua se Aegypto vastata sunt, et subveha, sa Monachorum omnia, cum alii M quidem ad tribunalia traherentur, ,, alii aliis modis torquerentur. Postis is quam haec Alexandriae pro arbi-M trio Lucii gesta sunt, et Eudoxius M Antiochiam est reversus , statimis isti in monasteria Aegypti con-M tenderunt et Dux videlicet cum in-- genti militum multitudine , et ,, Lucius Arianus. Nam et iste tunes, adfuit , et Sanctorum hominum is metum nulla miseratione proseis M quutus, gravius quam ipsi mili-M tes , adflixit. Cumque ad locum M ipsum pervenissent , viros solitiata studiis , et exercitationibus meu-- patos deprehenderunt . verum M isti ne solemnes quidem preces in
,, oratoriis fieri permiserunt ; sedis lis etiam Ioela sanctos viros ex
M pulerunt . Haec Rufinus et vidia.M se se coram , et cum illis perpe is sum se esse dicit. Proinde renos, vallantur in iis illa, quae ab Apo-- stolo sunt dicta . Ithidebantur viri , , oberrantes in solitudine, oppressi, se afflicti, quibus dignus non erat M mundus, et . . . testimonium habe-M bant tum a fide, tum ab operibus,,. Patia refert Johannes Chrysostomus in libris tritas adversus oppugnat rem vitae Monasticae , in quem, ut in hostem nominis christiani invectus metito fuit. In I. lib. num. II. pag. gr. Tom. I. Oper. is Per cum in
.st, ctorum ora, risquit, ae si nequis. M simus aliquis spiritus eorum ani-M mos occuparit, hi sermones veris,, tuntur: Sive in forum te contes
is ris, sive in tabernas medicorum, is sive in quamlibet urbis partem, ubin sedere solent hi, qui nihil operariis volunt, videbis it gentem risum M ab omnibus moveri M c ut movere seripto etiam libello studet Anonymus et ,, risus autem eius , et coe,, moediae argumentum est eorum,s, quae adversus Monachos acta suntis festiva narratio . Quemadmodum ,, enim bellatores, qui multas mis, gnas confecerint, ac tropaea e eis,, xerint, gesta sua sertia narrare gauis,, dent; sic et isti in quinoribus cuias, laetantur . Hune sane audies diis M Rentem, prima ego manus in ili
202쪽
tes, et erecti semper contra intentionem ', et que . relas nostrae Sacrae Ecclesiae, habent infeliciter suam existentiam a Papis , quamquam Ecclesia non peramiserit Pontificibus examinare novos ordines, eosque instituere , nisi ea voluntate , ut numerum Monachorum , et Ordinum imminuant potius, quam ut au
geant (i . Ergo si fanatici volunt transformare , et 'exhibere Papam quasi ille sit, qui solus possit canonigare , qui
solus possit erigere Ordines Ecclesiasticos, eosque reformare , aut abolere , vos ne iungatis Societatem cum hac turba , dilecti concives mei (a). Ego prorsus non metuo , quod vos ( qui aures praebetis his veritatibus , quarum unaquaeque plane demonstrata est, adeo ut negari non possit) iu cturi sitis societatem cum ea stupida turba ; sed ego animadverto in vobis, quod vos mirari non desinitis, cur Papa sit habitus pro illo, qui non est , extremis his seculis p ., tum Monachum inieci . Alium mos, rue, at ego cellulam rius ante alims, inveni. Alium, ego iudicem fit s, quam omnes adversus illum emis,, eitavi. Deinde omnes profusis ca-- ehlntiis haec prosequuntur . Et,, haec quidem in Christianorum ., consessibus: Gentiles vero et hos in irrident , et eos, qui ab illis irri- dentur: illos, quod haec perpetr
is rinta; hos quod talia passi sint;
M omniaque civili quodam bello re. M pleta sunt M . Sed quae hae de re Athanasius, Ambrosius , Hieronymus , alii sunt persequuti, recens
r) Quam haec tam laetet An nymus, ostensum a nobis est D IXI.
203쪽
Mei concives i. Papae multas res extraordinario quodam modo susceperunt, et non fecerunt, quam
variis in locis restituere, quod Episcopi neglexerant in re gerenda . I. Id effecit, ut multi crediderint (i),
Papas exercuisse in his supremum dominatum .
cr) Itane vero' At rogo, quinam sint hi multi , nisi Patres omnes,
usque a primis Ecclesiae tem. poribus, qui non dominatum quidem exerceri dixere a Papa , sed Potestatem, qua auctus a Christo fuit Annon vidimus Irenaeo , qui secu
lo EI. vixit, teste lib. III. adv Hae. reges cap. XXI. omnem Ecclesiam ad Romanam convenire necesse esse spropter potiorem principalitatem; spat reque eos, qui aliter, quam ipsa proponat, colliganti Annon eodem
seculo haeretici ipsi , qui id plane
nossent , litteras a Pontifice pacis expetiere , ut ubique terrarum rectis perentur ; sed Pontis, ille deterritus auctoritatibus suorum decessorum, litteras easdem renuit concedere; quae res satis fuit, t ne usquam in catholicorum venirent societatem p Tertull. contra Prax. cap. I. Annon si
phanus I. Basilidem sedi suae restiis tuit, de qua deiectus ab Synodo Asturirenti fuerat ob gravinima scelera , qui ua ille se illigarat 3 Annon Sanctua Cyprianus , etsi obrem ne Stephano Basilidem dixit , mimquam tamen diis Rit, auctoritate eius restituendi Si manum caruisse s Epistol. Lxv II. -vXXX. pag. 528. Edit. Ommam. 36s1. J immo vero ostensurus, qua potestate valeret Stephanus, ad
eum reripsit, ut in Marcianum Areis latensem rehus novis studentem animadverteret s Epistol. Lxviis. Q. Lxv I. pag. I p. J Successione autem a Petro ducta ea nititur auet
ritas , ut Stephanus idem s veluti
firmat Fit milianus Epist. Lxxv. gin. 2 s. ad Cypt. M. eluia. Oxon. a testatur, utque Patrum traditio postulat 3 s vid. Epist. I. nostram n. v.
qq. pag. s. sqq. et Epist. III. n. i I. pag. 365. sqq. et Epist. v. num. viis pag. 36. M. Tom. XI. et Epit. v I. n. XI. P. 6 . Successione , inquam, nititur a Petra ducta , non mediatione illa, quam nunc Anonymi sibi est mentita iniquitas. Qua ex Suhcessione factum est, ut Romana E clesia principalis sit, unde est unitis Sacerdotalis exorta, quemadmodum
origenes, Cyprianus, stricius, Innocentius Am animadvertere: ut principatum semper obtinuerit , vehati S. Augustinus, S. Pm ver, ceteri Patres docuerunt: utque series Pontificum Petra habeatur, et sit revera, quam non vineunt superbae infer rum Portae M. & ut Epist. I. ri I v I. demonstravimur.
204쪽
a. Sunt praeterea multi, qui considerant, quod Papae fecerunt, nec tamen examinant ius illud, quod
3. Quoniam Ecclesiae occidentis societatem retinebant cum Episcopis orientis, mediatore Romano
Episcopo , aliqui tandem (a concluserunt , quod
ci) scilicet , si hune audiamuhombomachi deni, Patres omnes, Synodi, Scriptores singulari eruditione, inertes, indiligentesque fuerunt; ipse vero solus acutus , accuratus , dili. gens , verax Sed quid hunc morer, Chrysolum , qui mihi usquequaque liquitur, nee recte
OxJ Nihil tale cuiquam in mentem venit, nisi uni cuipiam de grege
nou torum. Successione quidem a Petro , ut saepe dixi , in Pontificem
Romanum auctoritatem derivatam es.se, rationemque, qua centrum est unitatis , A qua fit, ut inde in orbem Christianum venerandae communionis iura dimanent, & qua caput est omnium Christi Ecclesiarum , qua Pastor, qua Gubernator ; qua Iudex, Docti res omnes Ambrosius , Augustinus, Hieronymus , Petrus Chrysologus, Prosper Sc. Patres Synodorum Sara dicensis, et Aquileiensis Iv. Seculo: et
oecumenicar. Ephesinae , Chalcedoneusis, v I. Constantinopolitanae, vi. Nicaenae, vII. Constantinopolitanae, ac reliquar. et agnorunt, et praedicarunt, quemadmodum supra demou- stratum est . Hi eius successionis vi conclusere et spargere illos, qui cum Ecclesia Romana non colligant ; &abscindi a remmunione. ( vid. S. Iren. D. ad F lator. Pap. apud Eusebium lib. v. Hist. Eccl. cap. Ex Iv. pag. 2I3. Edit. Taurin. S. Ambros. in orat. de Excessu Fratris sui Satyri lib. I. num. Q. Tom. Iv. Edit. Venetaean. X SI. S. Hieron. Epist. ad D magum R. n. t. pag. S s Tom. i. Epistolar. Rom. Pontificum pag. 3 Bonitae. I. Ibid. p. ios . I S. Cyrillum Alexandrinum Episti ad Caeleis stinum . num. . Ibid. pag. Iosa.)Hine S. Caelestinus , quem deieci set ipse a communiones eumdem esse uxodi x dic Rotri aes etycεκκληmaec ab onmgeommunione Catholieae Eretatis
deiectum dixit. vide eius Epistolam
XII r. ad Nestorium num. IX. ibid. pag. XXIo. duae quidem Sententia in Nestorium lata adeo apud Eph sinam Synodum valuit , ut Patres communi sententia , coactos se liti ris Caelestini ad Nestorium eumdem deponendum , communioneque Pr
205쪽
omnis retinendae , restituendaeque Societatis Ecclesiasticae , aut cuiusquana ab ea excludendi potestas in Papa Romano resideat. q. Quemadmodum sunt multi, qui confundunt iura Episcopi Romani, ut Patriarchae, cum praerogativis Papae (i .
s. Quod Episcopi attribuerunt Sedi Papae ( vel
veneratione particulari , vel anxietate coscientiae , vel etiam sertasse et elo, quem monstrarunt ob Salutarem vigorem disciplinae Ecclesiasticae successione temporum sumtum fuit uti argumentum eorum integrae submissionis , quae Papae cet) debeatur.
hibendum em, testati sint. Sunia. pag. DF. sqq. et Epist. IR. ad ML Ephes. Actim. I. Tom. i. Concilior. scopos Orientales pagin. 's. seqq.Edit.Paris. an. I i . pag. 22. Iam Haec porro ne orientistes quidem ipsi vero Seculo eodem v. S. Gelasius in negarunt . immo vero agnorunt ea. Epist. II .seu Commonitorio ad Fam se vera, ut et ex hac ipsa postremastum Magistrum pag 886. Tom.II. Gelasii Epistola , et ex Libello fidei Concilior. Edit. Paris. an. Iria. Iohannis Ep scopi Constantinopoliis, , Non veremur, inquit, ne Apostoli- tani ad Mormisdam, liquet . ibid.M ea sententia resolvatur, quam et pag. XoIs. sed omnia generis eium vox Christi , et maiorum traditio, sdem monumentae persequi longurus, et canorum fulcit auctrarii's, ut est.,, totam potius Ecclesiam semper c 3 Conser quae scripsi Epist. HI.,, i ac Sedes Apostolica i diiudicet; num. xv I pag 28s.s, sed cogitent magis ( Orienta es, cxo Mirum ni hie, merassione temori, Aeaeis favent , vi quis in eis porum , veneratione singulari ergas, Religionis est sensus, ne pravita. Petri Sedem , an itudineque conserenis is rem suam nullatenus deponen. giae, Episcopos pervertisse Evangeliis, tes , apud Deum , hominesque , loca dieat , quae sunt de pascendias, Sedis Apostolicae perpetua con- agnis, atque ovibvra petros dequa M stitutione damnentur se . Horum Petro ipso constituto petra, cui fit a
sunt similia , quae idem scribit in chiisto inaedifieata Ecclesia. Quid Epist. vra. ad Episcopos Danlaniae An anxitudine conscientiae ductus Diuitia Cooste
206쪽
s. Aliquae allegoriae male intellectae Sanctorum Patrum contribuerunt pariter aliquid fi). . Ecclesia praecipue perdidit suam primam , et pulchram formam per deceptorem illum , qui notus est sub nomine Isidori Mercatoris, qui falso attribuit Pontificibus primorum temporum tot Epistolas , et leges repugnantes veteri Ecclesiasticae disciplinae set . Posteaquam haec falsa documenta pene-
Irenaeus reripsit: omnem Ecclesiam
ad Romanam convenire neresse e
se An Tertullianus umera ton quadam incitatus dixit e Apostia, Petrum , et Paulum omnem doce, nam in Romanam Ecclesiam cum suci sanguine profudisse An retoeon secundum scientiam Cyprianus, Erelasiam prine palem Romanam esse testatus est, unde est unitas exorista Sacerdotalis An optatus, Amin rosius , Hieronymus , Augustinus , quid enim omnes commem rem inani p etate commoti unam esse Cathedram affirmarunt constitutam Romae , quicum ceteras mnes coniunctas esse oporteat ; aceaa quae Romanae ipsi coniungi recusent, schismaticas esse s ae peccatrieri . spargere, non colligere . ut quae contra petram agant, quam non Tincunt superbae interorum portae
An anxitudine animi vana Episcopi orientis an. eirciter 381. DEB TAM fossa leae Sedi everentiam exbiis
brater, , O mam Pontifice deponi Episcopum Timotheum Apollinarii
sectatorem petierunt 3 Ep. xlv. D mas. n. g. ah 3. pag. 3 I sqq. T. I. Epistolar. Rom. Pont. Ed. an. I a I. Au Himerius Tairaconensis, ceteruque Episcopi Hispan ariam, non ve ritate, sed anxitudine 3 an Cartha*niensesn Numidae an Synodi Oecuismenicae , ut ad caput suum, queminiam dum demona atum a nobis est, ad Romanam Ecclesiam confugientes, ab eaque postulantes , ut quod credito , fretoque opus esset, doceret ut auctoritate sua confirmaret, quae decreta recte fuissent; ut auda. ces comprimeret ; ut malis denique
mederetur; id, non quod ei esse parendum plane scirent, sed specie quaqdam fictae venerationis fecerunt Hoesi ita est , ecquid e in monumentis traditionis erit , quod non pari ea. Iumnia in dubium evocari possit pig) vide Epist. eamdem nostram
tertiam num. eod. pag. ag sqq.
207쪽
trarunt uti vera , egit Curia Romana , ut continenter extenderet magnitudinem suam , et suam phtestatem a tunc
8. Cum Archiepiscopi, et Episcopi non tam curabant iura sua , et officia, quam seculares dignitates , et temporalia commoda (I , et postquam . s. Regnare cepit summa ignorantia , et adeo universalis , ut oblivio ceperit disciplinae personas Ecclesiasticas , et seculares . Posteaquam igitur tem. poralis auctoritas Sed is Romanae ascendit ad tam altum gradum sal, motiva sperandi , aut timendi
aliquid , multiplicata perinde sunt, id quod permo-
Est vero nebulonum consueti ido, ut invidiam suis hostibus creaturi, duci eos inanibus figmentis iactent. Celsus Epicureus apud orig8nem lib.
v. num. LEI. pag. 623. Tom. I. Oper.
Edit. Paris Mimachor. S. Mauri , Christianos Sibyllistas appellabat , ac si eorum religio carminibus si . hyl larum staret . At erat id pi num calumniae . Etsi enim erant haud pauci, qui carmina illa ad erissus Ethnicos adhiberent; non tamen ab iis , ceterisque Christianis loco regulae fidei habebantur . Quis autem miretur , si Anonymus imit tot sit Celsi , dum odium iret rum in Sedem Apostolicam concita. turus , Isidorianis eam mercibus ad tantam diguitatem crevisse, mentitur Eui enim I idorianas Epistolas
post nonum semium plures frauda decepti genuinas putarunt esse non tamea iis quasi praecipuis monu' mentis dignitatis Pontificum ungunt . sed trenaei , Cypriani , Ambrosii , Hieronymi , etc. em sed traditionis ductae iam usque ab Ap stolorum temporibus , sed synod
rum , sed Scripturarum auctoritate pro veritate pugnarunt , ut multi Epiit. I. XII vlli. a nobis est d monstratum.(i Conser , quae scripsi Epist. XII. num. Et E pag. sqq.(al Conferri perinde volo , quaecum ejusdem Epistolae numero x pag. 2's. compleaeus . et ex qui Mapiane peripicitur , quam mentiatur Anonymus . quamque vel Regibua
pals constarit injuriam. Disii iaces by Cooste
208쪽
vit assentatores , indeque illos , qui volebant obtinere dignitates, et beneficia Ecclesiastica , et tandem Docto res Ecclesiasticos, et Scholasticos, qui communicarunt suis discipulis falsas merces, tales quales eas acquisiverant in Scholis Romanis , ut proclamarent , quod Papa sit supremus Dominus universalis tam Ecclesiasticus, quam secularis ; quae
res damno fuit ut potestati Episcopali ci) ita, potestati
damna narrat i Damno certe si bi Episcopi illi fuerunt, quis contra atque traditio postulet I sanctae Sediparere renuerunt, ac si suo arbitratu rem ipsis gerere licuisset, nullaque in eos Romani Pontilicis juri dictio divinitus esset constituta . Quid autem nobis Anonymus Isidorianas Epistolas oggerit 3 An Isido.rianisti Epistolis Nicolaus I. quique
rost claruere Pontifices, adversus Pho.tium, ceterosque Schismaticos auctoritatem Sedia Apostolicae defenderunti Extabant illae quidem ea aet te verum Nicolaus Epist. . quae est ad universos Catholicos P. II p. et i I. ad Michaelem Imperatorem pag. XXI. et XII. ad Photium p. Xa . et Iv. ad Photium pag. I x. et visast Michaelem pag. Isa. et pag. Isso sqq. Tom. v. Concilior. Edit. Paris. an. I I . testimoniis Evangelistarum Lucae cap. xxi L et Iohannia cap. xx. et Matthaei cap. xvi. Synodorum auctoritate , ac suorum praecessorum Caelestini I. Leonis I.
Gelasii I. Gregorii I. Hadriani I. decretia fretus , quae sibi potestas inesset, ostendit, fregitques impetus
novorum sectariorum, nulla usquam
mercium Isidorianarum mentione secta. Neqne secus egit in Epist. x. ad Clerum Constantinopolitanum
tium Patriarcham pag. 2M. Quid pGraeci in v III. Oecumenica Synodo litteris ne Isidorianis permoti fuere, ut potestatem agnoscerent Apostolieae Sedis p Annon Scripturarum , Traditionisque monumentis muniti, ea, quae dicta Petro a Christo fuerant, consessi sunt attribui sedi idem Apostolicae oportere 3 Actione X. Tom. eod. pag. yy . et pag. y s. et Aetion ii I. ubi haec ab Ignatio Patriarcha tantantinopoleos scripta feruntur, post allatum Evangelii Matisthaei e cap. xv s. locum: D es mistrui etc. M Tales beatas voces, nonis secundum quamdam utique so
M tem Aposto lorum Principi solum. Diqiliroes by Coc le
209쪽
stor summi Principis secularis, quia Principes supremi
non consideraverant, quae possibilitas esset inquirendi,
s, cireumscripsit, et definit c Chri-- st sed per eum ad omnes,,, qui post illum , secundum ipsum,s, essiciendi erant Summi Past
s, res, et divinissimi, sacrique Pons, tifices Senioris Romae, transmis, sit,s p. 'r. Age vero post ubi frequens Synodus Epistolis est assensa Nicolai, Hadrianique Pontificum,
annon Canone xkII. suo, pag. XI 3,
Dioscorum,Photiums cumque iis Ano. nymum etiam condemnans ,,.Si quis, ,, inquit , tanta efferatus audacia , .s, quemadmodu Photius' Dioscorus,, sive scripto , sive sine scripto 'rae
3, ηε ou debacchationes,, quaspiam in Cathedram Petri,, Coryphaei Apostolorum audeats, commovere , eamdem atqu. illi,, sententiam damnationis subeat ,, Leo autem Ix. ad Michaelem rutarium Patriarcham Constantin politanum novis rebus studentem , scribens , post ubi Synodorum est, Patrumque auctoritate usus eum deinde de Constantino Imperatore aliqua attulisset, quae minua ad histo.
riam exacta essent, tum demonstra. turus, hoc postremo monumenti M. nere sese minime niti, ac fidere,
M Nos, inquit, habentea testim M nium maius Constantina, eontentii, sumus testimonio illius , qui de
se caelo venit, et super omnes est,
,, et dicit et Tu es Petrus , et super, , hanc Petram etc. ; qui etiam in se Catalogo Apostolorum instat carisq,, dinis ab ipso Domino Jesu Cristos, primus positus, Petrus , id est Ce.
,, phas est cognominatus ; cui spe-,, cialiter, et nominatim , ovile comis D mendando, ait et Simon ecce Sata-M nas expetivit vos , ut cribraret M sicut triticum; ego autem rcffav n pro te , ut non deficiat fides tua, b, et tu aliquando conversus consi ras, ma fratres tuos . Instante quoque
, , iam sue affumptionis gloria, Chri M stus amorem Petri erga se tertio,, inquisivit , et tertio confitenti,s, agnos , *r oves suas tertio pasceis,s re praecepit etc.,,. Iam vero cum
N icolaus, cum Leo, cum Patres Synodi Lugdunensis secundae , ac Synodi Florentinae,non Isidorianis medicibus ; sed locis Sacrorum Bibliorum , ac Patrum Graecorum cumprimis , Conciliorumque testimoniis egerint, hisque induxerint etiam schismatiis cos, ut Sedis Apostolicae , seu Papae primatum , auctoritatem , iuri dictionem et crederent , et confiis terentur ; quae ista Anonymi conmdentia, ac mala mens est , ut auis clam fuisse potestatem Romanam
mentiatur Isidorianarum Epistoliis rum fraude p
210쪽
quid disciplina vetus Ecclesiastica , quidque eorum , et Episcoporum iura poScerent. io. Ordinatae sunt expeditiones Crucesignatorum ad praetensam terram Sanctam, et fortiter retentae . Hinc Principes supremi obligati fuerunt suam ditionem deserere; subsidio ad occidendos i n- fedeles esse; et perpeti mille irrcommoda inter eos , qui sancti bellatores dicebantur; et quando d non fuit amplius possibile factu , quia homines tandem recognoverunt , quod vera Terra Sancta , quam Christiani debent quaerere , non erat omnino Palaestina ;sed regnum caelorum , excitatae sunt (13II. Dissensiones, et bella continua inter Principes Christianos i et simul etiamsi viri docti scripserunt , tr. Eorum libri statim prohibitione reiecti fuerunt , ut ignorantia , sustineretur , et consequenter facilitas ducendi mundum per tenebras (et); utque
tutius id fieret, contenti ( Pontifices non fuere simplici prohibitione; sed i 3. Exuri prorsus fecerunt (et iussu quidem praetensi Sancti (3J Tribunalis Inquisitionis librum ,
et aucto-Vide Epistolam nostram XII.
33 Quid causae est , cur Anony--s graviter , indigneque fisat fametam dici Inquisitionem: is Quae
ri hoc , auxiliante Deo , mi requio M tur , ut non solum , qui reetis, sunt , incolumes perseverent ; sed ,, Miam multi . qui diabolica sedu, is clione decepti vini, ab errorem.