De fidelium animarum purgatorio, libri duo. De limbo patrum, liber tertius

111쪽

sed neque id concludit quod quarto loco ponitur; a Dcerit sinquis in quod Dein Mutinois ix re fondere, ne Me yer Urim neq- ρσ24--, nee per in iones noctis, nec per ρυ- - 3 euo r mortuos, Pod issi inseuetum es. Nam praeter usitatas atque Ordinariu agendi vias, cum tam lape Deus circa homines, vel propter homines aliquid mirabiliter egerit, quis prohibuisset ne cor Regis superbia durii, M iam prioribus atque usitatis prophetiae modis indignum, noua hac denuntiandae volun talis suae ratione concuteret Quinte, ais, Diaboιαν nullam habet pol parem in sanctos dum hic λ--λ; ergo mula. -- Hiquid iuris babet in Gryos mortem .miabolumis autem his egisse constat inde, quianisone. tuum vetitu artibin excitat. Quars non putandum es Samuelem -rum reuocatum esse. Atque hoc inter caetera facile praecipuum est argumentum. Sed ut magis obuium dii

soluitur a pluribus ;Idque in primis ab ipio Augustino lib. a. ad Simplicianum quaestione

erria, ubi docet non absurdum esse credere ex aliqua disipensatione diuinae voluntatis permissum fuisse, ut non inuitus nec dominante aut subiugan magica potentia, sed volens at- que obtemperans occultae disipensationi Dei,

quae εc pythonissam illam & Saulem latebat. consentirer sipiritus prophetae fancti se ostendi aspectibus Regis,diuinaeum sententia percus surus. Hinc ergo tibi Areti respodebitur; Dia-

. . bolum

112쪽

bolum nihil hic iuris in Samuelem aut usia passe aut exercuisse; sed neq; a pythonissa illum

veti ris artibus exeitatum, sed a Deo iussum ad Regem ascendere, terribilem ac tristem ei nu-rium futurum, quonia id ille merebatur. Neq; hanc Samuelis reuocationem Dein Magiae dedit,sed Regis votis,quorum magnitudinem. . audiuit irarus. Suis enim Deus quaedam negat propitius ue reprobos autem interdum exaudit

iratu .

Hinc iam perspicis quas habeat vires quod sexto loco positum est. Excitare verὸ mortuos μiui est Deiopur, .o innuone νim 'miam alia uid ρυμ--,ne dicam morim; ergo his non fuisvrea mortui excitatis , sed ludibrium Salba . Solius enim Dei potentia Sc nutu, Samuelis animam ab inferis excitaram dicimus , quam etsi quis adductam fuisse Diaboli opera ει- λεαινε, rueret: Nam & Christum diabolus transtulit in sinctam ciuitatem, &super templi pinnaculum collocauit in non tamen necesse haberet fateri id inuito Deo famim : sed inter tot lanctorum angelorum myriades ministri lucidiores qnam Sathan est omnipotenti omnium Domino deesse minimε pomerunt. Vr autem septimo loco diceres, parere ex bia

in hae vitam νβque ad diem iudicii, prorsuS non Video quae te tam i lara eius loci verba in eum, sensum adduxerint.Quin perspicuu est, Arexi, hoc te ex Lucae verbis non posse conuincem,

113쪽

i nihil aliud expressiim habes, quam mortuorum missionem epulonis frarribus esse negatam , idque ob id quod non necessaria essee ad illorum instructionem, quibus ad id Moses& prophetae abundE sussicerent; imb verbquia etiam stuperuacanea & nihil pro futura fuisset, propterea quod illi credituri non erant, qui Mosi & propheris non credebant. Possem de hoc tibi respondere, quod olim Diuus Hiero nymus vigilantio,cuius abs te modb sententia defenditur; Tu Deo leges ponis i Tu Apostolis vincula inhcies,ur usq; ad die iudicij teneantur

custodia, nec sint cum Domino suo,de quibus scriptu est; Sequuntur agnum quocunq; ieriti Quod octauo loco, De consensem Patrum, ad argumentorum magis copiam,quam quo te id mouear, addidi sti; vellem mihi hunc consensum Patrum demonstrasses, cam & pauci admodum locum hunc artigerint Patres, & ipse Augustinus, qui eum ex professo tractauit in quaestionibus ad Simplicianum, utramque sententiam defendi posse monstrauerit. Sed nec video quid premat, quod postremo Ioco subnectis, de Pontificum approbatione,

homo scilicet valde pontificius. Ais enim, t- rationibus adductos ainstrara te pontifico, ut in Decretis hune sensum ct explicationem hicto .ria ςprobaremta. Decretorum librum, Areti, Gratianus conflauit ex Patrum libris , cuius omnes diligentiam approbamus, quamuis accuratior in citandis patrum sententis esse potuis-

114쪽

tuisset. Namque eo ipse loco quem designas

sub Diui Augustini titulo verba proferuntur ex quaestionibus utriusque restamenti, quas Α-gustini non esse certis ostendi potest indiciis: quemadmodum nec ille dignus Augustino liber est,qui inscribitur de Mirabili bus scripturet sacrae,in quo haec eadem de simulato Samuele

sententia repetitur. Vtroque certe loco, id est, quaestione 27. ex Veteri testamento, & cap.I I.

lib. 2.de Mirabilibus sacri scripturae,valde hoc urgetur argumentum, quod tu quoque paulo ante inuictum esse purauisti; quomodo vide licet homo Dei qui cum Abraham in refrigerio erat, dixerit ad virum pestilentiae, dignumque ardore gehennae, Cras mecum eris. Nec dubitar quin hic Sathan improuidus,subtilitate fallaciae siuae prodiderit, in eoq;, Areti,tecum planissime facit. At vide quantb fuerit August nus circumspectior. Cum enim hoc idem proposuisset argumentum, & hoc quod tu vis intelligi ipse significari non certe, sed forte dixisse set, continuo vir acutissimus alium illius loci sensum reddi posse perspexit; venimiru illud,

CraS mecum eris, non ad aequalitatem felicitati sed ad parem conditionem mortis referr-zur; adeoque hoc non contemnendum esse i

dicauit, ut propterea & ante Simplicium &postea Dulcitium ad quem verbis iisdem quς-a- stionem de Samuele propositam explicauit, animaduertere posse dixerit secundum utrumq; intollectum habere exitum illam lectionem. Minus

115쪽

Minus tertὶ multo movisset eum quod illum movit ε veteri restamentoquaestionariu, quod a Satile se adorari Samuel passus sit. Neq; enim tam puer erat Augustinus in sacris literis intem pretandis, Ut nesciret quid frequenter admoduilloadoradi verbo signaretur. Quidi quod ipio Isidorus Augustini proculdubio fluctuationo permotus, rem hanc videtur in ambiguo reliquisse. Sed ea verba Gratianus consulto sibi Praetereunda putauit qui ramen superiora ex ,sidoro desumpseratin propterea quod ut arbi-emo cum verbis quaeitionis ε veteri testamento quaepostea contexit,non satis congruere viderentur. Vnum illud addam coniecturae mme Si Diuus Augustinus cum hanc de Sanuleio qu stionem tractaret simpliciano respondens, tam Ecclesiastici locum prae oculis habuisset, . . cuius nullam mentionem facit, quam eum qui Regum continetur historia,in alteram sententiam fortasse procliuius fuisse descensuru . Nec tamen illum ae ficto Samuelessensiim dieit sibi solidiorem videri,sed in eo faciliorem quaesti nis exitum & expeditiorem intellectum .Potest aure expeditior inrellectus esse,qui non sit pr Iterea solidior ac verior. Quod si Ecclesiastici o . c. ocum eum historia ipsa contulisset, idque vefaceret in mente venisset,raptim atque ex tempore de proposita sibi qua stione dictanti, non ei rum squitum existimes suffecissor quod ait, proprema phantasma illud artedaei nonis excitatum nomine Sam lis appellatum esse, quia soleano

116쪽

DE PURGAT MI O. soleant imagines earum reru . nominibus Φ-pellari quarum imagines sunt.Etenim animad- uertisset inter clarorum virorum laudes, hanc

Samuelis laudem poni,quod & postquam do

miuir, ostenderit Regi finem vitae suae. Quid autem ad hoc Samuelis encomtum pertinebat, quod eius imagine fallaci daemon est abusus Aut quid initis laudis argumento commemorari attinebat sub nomine Samuelis, quod a sancto viro tam erat alienum λ Denique, quid

hoc ad Samuelem verum,si fictilius quoq; S inuet vates est, nisi hic, id est, Diabolus, a Samuelis spiritu fingatur edoctus, ei usque simul

quod absurdum est) sessisse persenaὶ Nec vero conatus esset Augustinus elabi ea via quam iam vobis tritam enecistis, ut diceret libru EGclesiastici no esse in canone: Sciebat enim Augustinus librum Ecclesiastici in canonem Ecclesiae recipi, quamuis non esset in canone Hebraeorum. Quam enim hos canones librorum

distinxerit quamuis id tibi faciendum no pu-

rarisin declarat in libris de ciuitate Dei,cum ainis i s. Machabaeorum libros non Iudaeos quidem,sed sq. 3 ε. Ecclesiam pro Canonicis habere. Et hactenus de apparitionibus dictum sit animarum defunctarum ; non ut hasce vulgares,& quotidiana prom muliercularum spectra probaremus, sed ne totum hoc genus, qua parte in scripturis

canonicis compraehensum non est, improbandum esse crederetur; nEve Diuus Gregorius,

aio patres qui ex hoc genero quaedam coori

117쪽

chinnos incurrerer, qui sibi nihil tale fieri pocis persuasissent.

Quae scripturae vim habeant ad proba dum Purgatorium: ae primum de illo stripturae loco: Non exibis inde d

nec ultimum etiam minutum reddas.

CAP. XII.

118쪽

αι quid condonare , quod iudex non faciet. Vitabis mulctam ct carceres, qua 1rrogantur Picto: das Ist verum, ut amice transigas. Hic πονη-er liter aliis μηριι, nihil ad Purgatoruιm facit. . Hactenus Aretius.Vbi vehementer caue ne quid pertineat ad saeculum futurum in commemoratis Euangelij verbis, ideoque in manus iudicis traditio, minister, carcer, ad huius saeculi molestiam referuntur, putatiirque hic

esse genuinus & literatis sensus,quasi hic Christus humanam duntaxat prudentiam docuerit, qua sibi vel alijs & gentilis homo prouidε nouit consulere: Quasi cum paulis aninsecundum Matthaei Euangelium capite s. ab iniurijs dehortans, ea quae metuenda essent in futuro seculo proposuisset, iudicium, consilium, gehennam ignis,continuo post tanquam oblitus sui ad saeculi iudicium, & remporaria incommoda & carceres delapsus sit. Qui prius conuitiatorem terruerat futuri iudicij dc su plici j minis, quomodo con uens est, Vt C--

cordiam cum aduersario suaserit latum ne molestia premeret temporalis 3 Ergo illud, Ne aduersarius tradat te iudici, Sc iudex ministro, de non exibis inde donec soluas nouissimum qu drantem , in futuro serculo fieri intelligendum est. Quomodo intellexit beatus Hilarius sensum literate accurarε conatus exprimere, cum ea-M. 4. ix scribit in Matthaeum: In praeceptis Domi--Μ nicae orationis , remitti nobis peccata nostr

119쪽

a'us exemplo & data aduersarijseonditione veniae, ipsi veniam deprecamur. Haec itaque negabitur nobis, si aliis negetur a nobis,

nostroque ipsi iudicio rei sumus, si in iudicij

tempusnon remissis simultaribus transeamus, aduersia io tridente nos iudici, quia manens in eum si multatis nostrae ira nos arguit. Sic Hil nusu D.quoque Hieronymus futuri saeculi iudicium se accepisse satis ostendit, cum intem pretatus cohortari Dominum ad concordiam cum aduersiario ineundam, quamdiu in huius saeculi via currimus , ne videlicet postquam huius viae cursus morte abruptus sit, nos aduersiarius iudici tradat . Eodemque modo B. Augustinus; Nescitis, inquit, quando via fi- δε- 1. deniatur: cum via finita fuerit, iudex restat, &'φ' minister, & earcer . Ex his quantum arbitror 'satis elucet eaquae Arerius ad huius secuti m estias refert, ad futurum saeculum esse referenda, quando huius vitae via transierit. Sed verbis consequentibus in hoc totus incumbit Aretius, ut allegoriam & figuram remoueat, ab horu interpretatione verborum. Excipioni,

120쪽

Frustra igitur hinc conirruunt Purg o Hactenus ille.

Primum Areti, si quid pertinet loeus ille ad

incutiendum futuri saxuli metum, ut m e iii mulante operam demus concordiar, nonne i

ipsis per allegoriam,aut tropu alium, iudicium.