De fidelium animarum purgatorio, libri duo. De limbo patrum, liber tertius

81쪽

CAPUT VII. 6rluenda poena ille in purgatorio cruciatus ire gatur , quasi sit illic pro poena satisfactio, cum ipsi, sit poena quae propriE rependitur peccato. Non ergo in purgatorio propterea ponitur aliqua pinnae dilutio, quia ponitur pinna. Neque enim seipsam poena diluit: quam uis tolerata&siseepta a reo, si temporanea sit, dici possiematum diluere quodam modo. Desinit enim esse reus poenae,postquam eam ad iustitiae rigorem exoluit. At in hac vita per eam poen m quustudio satisfaciendi vitrb suscipitur, futuri Laeculi diluitur poena. Ad hoc enim sustinetur hic, ut ibi nulla,vel certe leuior m ulto supersit,grauius enim est in parabiliter illic puniri,quam hic. Quod si in hoc mundo condigna subitur satisfactio, quae diuina aestimatione pro futuri seculi aerumna sufficia aut quς tanquam sussiciens misericorditer acceptetur,tu hic non culpa siilum remittitur,verum etiam poena.Neque

alia ratio est quamobrem cum per sacerdotem quisque ab luitur,non accipiat plenaremissi nem quoad culpam & poenam, quam quia non expleuerit omnia, quae ad huius perfectionem poenitentiae desiderantur , cum sit plerunquem da & perexigua satisfactio: In qua si esset,veerat olim studium ardentius,non aeternae modo poenae, seu gehennae reatus solueretur; verum etiam , omnis aut penE omnis aboleretur purgatorii serpitch obligatio. Nec vero insufficiens est Christi meritum, quia remissa peri stificationem culpa, plerunque post moriem

82쪽

poena aliqua luenda relinquitur; sed eum sieiussi cienti sit mu m ad plenam remissionem consequedam, nos vitio nostro fractum plenae indulgentis ex eo percipere negligimus. Est enim ille quidem fons patens in ablutionem peccatoris & meitruatae,qui ad omnes omnium so des perfecte eluendas cumulatissimὶ sufficiat; id quod declarat multorum sanctorum ,& inprimis beatorum martyrum perfecta etiam ante mortem purgatio: sed sicuti quod multi interim alij suis in sordibus computresseant & p reant, non arguit meriti & fontis imperfectionem; ita ex eo colligi imperfectio atque imbecillitas meriti nulla potest, quod quibusdam

non plena donetur remissio peccatorum. Non

enim imperfecta purgatio est ex eo quod fons Perfecte purgare non potuit, sed ex eo quod qqui purgandi veniebant, id agere noluerint, ut ex eo perfectε purgarentur. Nec propterea parum accipitur,quia dari no potuerit multu, sed quia vasculum quod affertur, propter angustia sui, capere multum non possit. An est imperfecta etiam Dei bonitas aut potentia, quia rammulti exitio pereant sempiterno ὶ Minimε inquis; sua enim quisque perit culpa &volunt te,non imbecillitate Dei, aut misericordiae defeetii. Cur ergo inquam, quod hic ram commode respondetur, non illb quoque transferunt, ut Propositae rationis latius pareat utilitas r perfectum esse videlicet meritum Christi; sed languorem nostrum impedimento esse, quo

83쪽

quominus ex eo plenissime hauriamus. Aut mihi alioqui respondeant, cum sit perfectum Christi meritum, cur adhuc ti Volunt,in peccatis nostris simust Cur no veritate iustitiae,sed sola reputatione iusti censeamur Cur peccet iustus etia mortaliter in singulis operibus i cur maneat in baptizato concupiscentia, veri propri, que nominis peccatum Z Quam praeposterum est, ut teiplos non videant propter haec facere Christi meritum imperfectum , nos accusent ranquam id faciamus, quia hominem minus pro illa salute vigilantem atque solici

tum, DCgemus plenam statim accipere remiλsionem peccatorum Quod autem additur, Deum cum peccatorem recipit in gratiam,non

solum culpam, sed etiam poenam remittere, id falsum esse supra Dauidis exemplo & Cori thiorum ostendimus. Nam his quidem Corinthiis, nisi culpa fuisset remissa, hoc est, nisi per iustificationis gratiam solutus fuisset ante

mortem damnationis aeternae reatus, fuerant

planς cum hoc mundo damnandi :& tamen

noc soluto reatu,mors temporaria,citius quam

alioqui vetura fuisset, in vindictam peccati s quebatur. Possumus& paruulos eis obi jcere, quibus remissa per bapti simu culpa,plenissim εquidem quoad futuri saeculi poenas, ita ut nihil

cos emigrates hinc,ab ingrestu cetii remoretur, restat tamen mors saeculi huius, poena indubiὶ Permolesta, ex antiqua iudicis sententia pro--nimo: Quacunque die comederis, morte

84쪽

- . morieris: Ac rursum;Puluis es & in puluerem reuerteris. Hanc enim quotidie sententiam suam Dominus exequitur in grandibus & paruulis. Vnde scire possumus mortem hanc, qua in resolutione carnis est, poenam esse peccati quam quia Dominus pro nobis suscipere dignatus est,propterea peccata ipse nostra dicitur in sua carne portasse. Nam quod hic ad exercitium confugiunt, propter quod vitae huius aerumnas & mortem dicant iustis esse relictas,

id profecto locum nullum habet in paruulis

quos tantis quibus premuntur saeph malis, n moexerceri dicat, nisi qui benε de rebusiussi cando, parum ipse se exercuit. Idcirco bintus Augustinus de morte & comunibus vitet huius I 4 aerumnis loquens, Temporaliter inquirὶ - - R minem detinet poena, quem iam ad sempite

nam mortem non detinet culpa. Ac Dauidem quidem ipsum non totam statim veniam consecutum esse,praeter scripturas, Veteres anta

tauerunt: Ambisus in psalmum 37. Qui post- nitentiam, inquit, agit, offerre se debet ad po nam , ut hic puniatur Domino, non ad iumplicia aeterna seruetur; nec expectare tempus,

Ied occurrere diuinae indignationi. Vide facta Dauid eius precibus conuenire: ostenderat Dominum, quia numerari iusserat populum; consessione praeuenit Dei nuntium; peccasse se valM, & nimis stulis secisse commemorans. Et infra: Non ergo penitus sibi peccatum re

mixti postulat, sed moderata Matione deleri,

85쪽

e APUT VI 1. 4shoe est , ut in futurum eius memoria deleatur. Docet his verbis Ambrosius quod dicimus,r missionem quandoque dari non plenam, seu non penitus remitti peccatum ; sed ita ut res ctis vitae huius supplicijs in futurum eius memoria deleatur,id quod Dauidi accidisse significat. Augustinus quoque: Ad hoc unum ver- I. bum inquit,peccaui,meruit audire quod acce-- ironiam: Ad quam rem,nisi ad sempitem salutem Neque enim praetermissa est in illo secudum comminationem flagelli paterni disciplina,ve& confessus in aeternum liberaretur, M affliatus temporaliter probaretur. Quamvis autem B.Augustinus probationis meminerit, non tamen consequens est, eum intelligi voluisse Dauidem probarum, non punitu fuit- se: non enim flagelli paterni secundum comminatione Dei luscepisse diceret disciplinam, nisi intelligi voluisset poenam , quae Propter commissa peccata inferretur. Nemo siquiaema ellatur, nisi propter peccata priora. Ipsa quoque Dei comminatio, no exercitij,sed sumplich fuit. Veruntamen probationem appetulauit Augustinus, quod sic esset supplicium secundum Dei comminatione inflictum, ut tamen non tantum ad poenam irrogaretur, qu

modo flagellantur perditi, sed ulterius hoc ipsum ad probationis utilitatem referretur. At in hac doctrina qu emissa hic culpa p*nam in purgatorio docemus permanere, quomodo, in roso Areli,non periistimus videlicet

E ' qui

86쪽

quia purgatori, satisfactionem assirmamus --

Iere interdum etiam contra peccata mortalia, quae omni inquit, euacuant Christi meritum.

Primum, nemo hoc assirmae Catholicus sic ut tu praeredis,quasi videlicet hic non remissa Pe C ta mortalia, ibi poenis purgatorijs dilui possint. Sed dicitur a catholicis mortale peccatum in hac vita remissim, quoad immensos illos gehennae cruciatus, puniri adhuc tempora's Post hanc vitam supplicijs, penitusque illic ex-riari,istoque modo non venialia modo peccara, Verumetiam mortalia, quantum ad suas peri ner reliquias, aboleri. Deinde etsi quis id assi maret , non remissiam hic mortale peccatum, illic satisfactionibus & poenitentia deleri possς, cur is meritum Christi euacuarer 3 an quia satisfactione poneret post hanc vi tam i sed uti des, ut charitas, ut sincerus ob peceata dolor tristitiaque secundum Deum , ut laus, ut n- f ssio aliaque bona post hac vitam ,etapositaneae sunt citra iniuriam meriti Christi, quoniam ex merito Christi profluxerint; quamobrem itatic quoq; statui satisfactio, nisi euacuata Christi morte, non posset Nam quod ad euacuandum quidem attinet meritum Christi, nihilo Plus euacuaret satisfactio ibi tolerata quam hic sustepta, modb sanguini Christi, ubicunquo Csset, asscriberetur, vimque suam & effractam inde statueretur accipere.Satisfactionem igitur mortalia peccata diluentem quae hie remisia non sint, non hoc metu removemu1 a Purg tori ,

87쪽

CAPUT Vrr. Qeorio , quod euacuandum esset meritum Ch sti: Reaimentem enim peccata satisfactionem iuxtaid quod scriptu est,Peccata tua eleemosynis redime psi hic ponimus: nec tame euacu re nos Christi meritu arbitramur , ex quo Omnis nostra satisfactio, visique eius uniuersa pro- manat. Si enim ne tisic quidem ullus est nostrae

satisfactioni locus,quia pro nobis Christus pie nissimε satisfecit; nec orationi igitur nostrae vulus erit relictus locus, quoniam plenissimε ὶ ficientissimeque pro nobis Christus orauerit, atque etiamnum pro nobis interpellat; nec dubium quin plenὶ & assicienter,ad eumq; m

dum , ut in omnibus exaudiatur pro sua reuerentia. Orare tamen ipsi iubemur & remissi nem peccatorum perere, quo sic ad nos Domianicae intercessionis fructus, derivetur. Plane que ad eum modum sirisfactiones suscipimus laboriosias, ut satisfiationis eius quam in crum mediator noster obtulit patri, ad plenam peccatorum abolitionem emciamur participes. Quamuis enim plenὲ pro nobis satisfecerit at que orauerit, nostrum tamen non in credendo modo, verum etiam orando satisfaciendoque requirit ossicium: quomodo cum pro nostra aeterna salute comparanda abundε passiis si

postulae tamen compatiamur Vt conregnemuS.

Non igitur hoc metu removemus is purgatorio satisfactionem mortalia diluentem, ne quam merito Christi faciamus iniuriam, si ullam in lem frisfactionem introduceremus; quae ramo

88쪽

exactum pretium non haberet; quod in sola Christi morte potest inueniri : sed propterea, uod hoc solum mortalis vitet sipatium esse er amus gratiae illius primae & praecipuae rem-p- , quo peccator ab errore viae sitas ad Dominum conuertitur , taurisque aeternae mortis Vinculis ex inimico amicus, ex iniusto iustus,

ex infelicissimo peccati & diaboli seruo liberessicitur, ea libertate de qua scriptu est : Si vos --. . filius liberauerit, tunc vere liberi eritis. Haec illa est a peccati regno & diaboli dominatu i bertas, ius spes adipiscendae nulla est in fui ro saeculo. Sed quae hic sit inchoata libertaspex veram iustificationem , si quis negauerit

post hanc vitam perfici posse,is non ferendo e rore aberrat a doctrina scripturarum sanctarum : Quemadmodum enim illic perficietur ex ea parte qua non plenum hic regnum obtinemus super carnem nostram, ubi adhuc illa sus moribus aduersias spiritum obluctatur,eadendique periculum & metum facit: ita etiam perficietur in multis, ex ea parte qua non se na hic propitiatio, perfectaque admissam culparum abolitio est: omninoquo, ut nostra liberatio duabus agitur rebus,remis ne peccatorum quae commissa simi,& concupi entia mortificatione, quae in corpore mortis huius

bellum mouet perpetuum; ita prorsus posthac Viram Vrraque ex parte abseluetur perficieturque.Neque enim existimandum est promissi

gratiae noui testameti de persecta per Christum

89쪽

CAPUT VII.

stum libertate subi etiam illud est, Et propitius

ero omnibus iniquitatibus eorum, & peccat a 36. rum eorum no recordabor amplius) in hac vita compleri, sed in futura, ubi illud proprium est: Et omnes cognoscent me a maiore Vsque ἔν-.3 r. ad minorem, & non dicet unusquisque ad proximu suum; Cognosice Dominum, ubi exes se omni defectu, Deus erit omnia in omnibus.

Non esse de Purgatorio dubitandum, etiamsi de eius loco nihil definitum ac fide certum habeatur. C A P. V I I I. SVbiungit Aretius de Purgatorij loco:quem

90쪽

sta hareret obs-ritate . Hactenus ille de purgatorij loco. Satis declarat Aretius, se propterea de Pu εgatorij loco dubitationes Catholicorum, aut varias & incertas opiniones inducere,ve iustam efficiat de re ipse dubitationem, assertionemq; eorum qui ta negant plausibiliorem reddat iquasi sit consequens, ut quia de loco incertum fit quid existimari oporteat, de re quoque ipsa,

nulla certa sententia habeatur. Atqui res fiunt complures,de quibus quin sint,aut fuerint,aut futurae sint dubitare non liceat, quarum ramen circunstantiae ignorentur permultae. Iudicium futurum non dubia tenemus fide, sed qua do sit futurum, aut quo in loco ignoramus. P radisum initio quo in loco plantauerit -- Minu , quaq; in parte orbis terrarum, non VDReuam