장음표시 사용
171쪽
omnem Ecclesiae ritum servandum, qui modo ab Ecclesia praescribitur, docet Μuratorius in tractatu de Ρeste, sed ab episcopi judicio expetendum esse quid a singulis praestari posset, ut minus periculose, sed decenter ministretur, quod etiam rescriptum fuit ad postulata vicarii apostolici Juliae Caesareae. De syn. dioee. ib. n. 26. Τuto potest episcopus judicare tempore pestis, quod eucharistia laicis porrigeretur suis manibus accipienda, ut ipsi per se ori illam inducerent, ib. n. 27. Extrema unctio erga peste insectos conferri potest inungendo organum illius sensus qui unctioni magis expositum se offert, ita sermam proserendo quomodo fieri solet, cum unes tantummodo sensus inungitur, ibid. n. 29. Licet autem judicio episcopi in eo casu inungere aegrotum adhibita oblonga virga, cujus in extremas arte sit gossypium oleo sacro imbutum, ib. n. m.
Quae vendi non possunt, nec possunt in pignus dari, I. Pupillus. n. Eam rem, ff. Quae est pignori etc. quareres Ecclesiae, et etiam mobilia pretiosa, non nisi concurrente legitima causa, et accedente licentia sedis apostolicae vel episcopi respectu mobilium minoris pretii, vendi possunt. Inst. Ecel. 69. n. 5.
Ρarochus loci ubi aliquis Obiit, cadaVer assoeiana, semper habet praecedentiam supra alios, quoadusque est intra limites paroecise suae. Inst. Eccl. 105. n. 54.
Ρrincipes seculares si petant ab episcopo ut preces publicae indicantur pro necessitate status, id utique potest et debet: nonnisi vero summa abusio esset, si etiam ex consuetudine principes episcopali auctoritate neglecta indicere illas vellent. Encyclica ad Omnes episcopos, Quemadmodum preces, Bull. t. I. n. 82.
172쪽
EX OPERIBUS BENEDICTI XIV. 167
Ad processiones solomnes cogi non possunt clerici nullum beneficium vel ossicium ecclesiasticum obtinentes, sicut nec simplices presbyteri: beneficium vero etiam non residentiale obtinentes utique possunt. Ita censuit sacr. congr. cujus decreti occasione ponderatur nihil hic docerni de clericis non beneficiatis, nec alicujus ecclesiae servitio addictis. Inst. Eccl. 31. n. 2 Processiones prius fieri debent; dein missa solemniter cantanda ex rubrica Μissalis Romani, Inst. Eccl. 68. n. 12. nisi tamen aliter ob gravem causam episcopo vel clero videatur, ib. ex eadem. Regulares instituere nequeunt processiones nisi intra, vel circum ecclesias suas; nec confraternitates, nisi intra suum Oratorium: si vero velint per urbem procedere, utique debent parochis respectivorum locorum aliquid omeli exhibere. Inst. Eccles. Ι05. n. 51. sussicit tamen licentia episcopi etiam reclamante par
elio, ut a Sucr. Congr. rituum decisum est, ib. n. 52.
Hocessio in festo sancti Μarci si incidat in ipsam
paschae resurrectionis diem, transferenda est ad tertiam diem paschae ex decreto sacr. con . rituum die 25 septembris 1734. Inst. Eccl. 28. Dum. 3.
Judicia de nullitate prosessionis quomodo instituenda sino Vide v. Regulares.
Graeci quantumvis exhibentes testimoniales de adhaesione sua romanae Ecclesiae, adhuc tamen ex decreto Innocentii XI. prohibentur quaestuare, et facultatem ea de re obtentam a quocumque, vel ab ipsa pariter congregatione jubentur episcopi ad se recipere, et ad eamdem congregationem de propaganda fide tran mittere. Insuper Clem. XII. in suo Brevi jusεit pecuniam ita a Graecis collectam, si alicubi depositam sequestrari ab episcopo, et ad eamam congregationem transmitti. Insti Eccl. 75. n. I.
173쪽
In probanda nullitate professionis regularis multa edicit nova Benedictus XIV. in sua constitutione, si erim hominibus dem, Bull. tom. n. 47. Μandat igitur
ut servetur decretum Tridentin. sess. 25. de Regul. c. I9. quo vetantur audiri reclamantes contra professionem, nisi intra quinquennium a die professionis reclamaverint. Confirmat etiam Varia decreta congregationis concilii ea de re edita. Μandat deinde ut probationes non fundentur in extrajudicialibus attestationibus, sed omnia juridice procedant. Insuper citari et audiri jubet tum defensores monasterii in quo habita est
prosessio, tum consanguineos, sive alios qui bona prinsessi obtinent, tum etiam auctores, vel complices metus
incussi si ex metu praetendatur nullitas professionis).Μandat ut in singulis dioecesibus ab ordinario deputetur defensor professionis, cui stipendium a judice definitum solvatur sive ab iis quibus bona professi obvenerunt, et eorum desectu a monasterio, et eo impotente ex mulctis tribunalis. A priori sententia pro nullitate omnino appellandum est, nec sine secunda sententia licet religioso cucullum exuere. Ρost quinquennium peti necesse est a sede apostolica restitutionem in integrum, pro qua obtinenda defensor professionis assistat semper tum processibus instituendis ex vi commissionum, et superioribus regularibus et ordinariis locorum, tunc etiam cum dubium utrum concedenda sit restitutio in integrum in sacr. congregatione proponitur; neque in ea concessione sufficit unica sententia favens, sed duae consormes requiruntur. Haec novo jure sancit Gntifex: in ceteris consueta judicialis praxis retinenda est. Cum regularibus redituris ab apostasia major Poenitentiarius dispensare, et commutare potest pinnas quomodocumque incursas, et poenitentias regulares obeundas, sicut et absolvere a censuris, cum reincidentia tamen, nisi ad tempus praefinitum redierint irregularitate tamen usque ad actualem reditum perseVerante); potest etiam illis concedere transitum ad alium ordinem. Nemini autem regulari permittat ut vivere possit in veste seculari, seu e rici secularis. Bulla Pastor bonus, Bull. tom. I. n. 95 sec. 33. Transitum de una religione ad aliam etiam laxiorem
174쪽
potest major poenitentiarius concedere, ita tamen ut restringat hanc suam facultatem transeundi ad ordines in quibus regularis observantia viget, et in dubio attestatio ordinarii requiratur: non concedit tamen transitum ad ordines hospitalares, et militares, quamvis ad ordinem sancti Joannis de Deo sacilius indulgeat; sicut nec concedit transitum ad ordinem sancti Benedicti antiquioris observantiae, aut ad alias consimiles congregationes cujuscumque ordinis fuerint, ib. n. 34. et M. Si rogularis ante professionem habituali morbo detineatur, nec interrogatus vitium suum denuntiet, nisi post professionem, expelli non potest, nisi aliter declaretur in constitutionibus ejusciem ordinis, uti reipsa declaratum est in constitutionibus ΡΡ. capuccinorum,
in quibus religio ma retinericium ejusmodi professumminine velle se esse obligatam exprimit. An tunc vero Professus non dimissus a religione possit sponte abire, etiam illa repugnante, quaestio est non adhuc a sacra congregatione definita. De syn. dioeces. I. 13. co
Regulares pro apostatis habentur, si sese nulliter prosessos contendentes regularem habitum exuunt, et a claustris discedunt, nec unquam audiuntur causam suam defensuri, nisi postquam redierunt ad monasterium ; ita ex Trident. sess. 25. cap. 19. De Regul. De syn. dioec. I. 18. c. II. n. 18. nov. edit. Insuper non licet illis, ex inaniter praesumta necessitate recurrendi ad superiores ordinis, exire extra claustra sine superioris literis; alioquin enim apostatarum poenis per ordinarium loci puniantur, ex Τrid. ibid. c. 4. n. 13. Haec tamen intelligenda sunt, quando recurrendi causa non est Vera, urgens, et gravioris momenti, ih. n. 14. Vetitum est superioribus regularibus ne subditis suis facultatem faciant transeundi ad aliam religionem, nisi non dubiis documentis constiterit illis superiorem alterius religionis paratum esse ad eos recipiendos; atque ita res constitutae sint, ut transitus iste recte fiat ab una ad aliam religionem: ita ex decreto Sacr. Congr.
concilii ab Urbano VIII. approbato, ibid. n. 14.
Transitus site. etiamsi agatur de apostata transferendo, fieri nequaquam potest ad religionem in qua regularis observantia non riget; quin, nec licet, si religio illa sit militaris, aut hospitalaris, excepto ordine
175쪽
sancti Joannis de Deo: ita edixit Benedictus XIII. in
sua constit. Licet sacra, ibid. n. Ια Regularis in claustris non degens, si ab illis abscessit non prae tenta superioris venia, Vagaturque, etsi gestet religiosa indumenta, et animum redeundi retineat, debet ab episcopo loci ubi moratur, in carcerem conjici, et superioribus regularibus consignari, secundum regulam puniendus, ut ex decreto Sacr. congreg. concilii ab Urbano VIII. conformato, ibid. Haec tamen vera sunt, nisi aliunde constet regularem illum se subtraxisse ab immoderata severitate superioris localis, ut recurrat ad aliam superiorem majorem, ibidem.
Regulares incorrigibiles expelli possunt ab ordine,
quidquid vetera sacr. congr. decreta olim in contrarium statuerint, ut ex novis decretis ejusdem congre
concilii firmatur, ibid. n. 16. Ineorrigibilis vero censetur, qui omnibus tuustus est improbitatis characteribus in jure canonico ad id
designatis. Debet praeterea antecedere carceratio Sex mensium in poenitentia et jejunio, ac tandem sententia provincialis ejusdem provinciae, Consultis tamen sex aliis ex eadem provincia religiosis, designandia incongregatione provinciali, confirmandisque a superiore generali, cui reservata est facultas iterum retractandi eamdem causam et priorem sententiam revocandi: ita ex novissimis decretis S. congr. concilii, ibid. n. I9.
In conficiendis incorrigibilitatis processibus valent illi qui ad norm/m regularum, et consuetudinum ejusmodi ordinum formantur, ibidem.
Lata contra Hectos sententia notificanda est epig-
copo ordinario loci, non ut de illa cognoscat, sed quia illius jurisdictioni subest, ejusque mandatis obsequi debet: ita ex decretis sacr. congr. ibid. D. M. Ita ejecti non possunt induere habitum religionis, sed clericalem adhibeant necesse est. Μanent insuper perpetuo suspensi ab exercitio ordinum in religione susceptorum, nec potest ab ordinariis ea poena relaxari, moderari: ita ex decretis sacr. congreg. ibidem. Si vero ex literis testimonialibus ordinarii constiterit spem evidentem inesse resipiscentiae, tunc iterum ad ordinem recipiendi sunt: ita ex decretis ibidem. Demum, ita ejectus voto castitatis omnimodo ab. strictus remanet, Paupertatis Vero, cum quadam moderatione, sicut nec obedientia proprio superiori regulari exhibenda ab eo est. Reliqua vero vota in
176쪽
EX OPERIBUA BENEDICTI xiv. ITI essione ab eo nuncupata, remanent in suspenso:
ita ex DD. ibidem. Rectus si provocare vult ab injustitia sententiae in se latae, debet constituere in carceribus sermalibus religionis, ut ex decreto sacri congri concilii lato die 15. nov. I 698u constat, ibid. n. 21. Religiosi tamen societatis desu post tria vota simplicia ab illis emissa exacto probationis tempore ab ordina dimissi non comprehenduntur in decretis de
apostatis et Hectis, ut ex responso sacr. congregati
concilii ibid. n. 21. Votum castitatis ab illis emissum, dum permanent in ordine, dirimit matrimonium. Istine celebrare possint vetantur solummodo, quia carent patrimonio, vel beneficio, ibid. D. M. Sunt tamen habiles ad beneficia, et ministeria ecclesiastica obtinenda, ibid. n. 26. Valent tamen haec omnia in dimissis ante prosessionem solemnem. Post illam vero emissam censentur et regulares, in ordine ad Hectos, ibidem. Vota castitutis etc. a religiosis laicis cisterciensibus emissa, solemnia sunt, non simplicia, ut ex peculiari decreto peculiaris oongregationis habitae coram Bened. XIV. dio 27- martii. 1747. lato constat, ibid. n. 28. Si religiosus ob crimen aliquod damnatus sit ad triremes ad certum tempus, num ab ea absolutus Poenre recipiendus iterum sit a religione, nondum definitum
est a meri Congreg. quamvis fuit consulta. Haec tamen sola sententia damnationis ad triremes, etiam si nondum remigaverint, perpetuo illos infames declarat, adeoque irregulares, ibid. n. 30. Regulares quicumque etiam exempti in Indiis orientalibus agentes, curam animarum exercentes, Sub-
sunt praevio examini ordinariorum, et approbationi, nec-non visitationi, correptioni, et jurisdictioni eorum in iis quae ad praedictam curam pertinenti Const.
reamvis aes con mandum etc. Bull. tom. 2. n. l. Regulares Sacros ordines suscepturi non tenentur
ostendere dimissorias ordinariorum propriae originis, sed sussicit si illas acceperint a superiore suo. Vicissim non possunt uti privilegio suscipiendi ordines a quocumque, nisi illud obtinuerint post Trident. et ad
illos pervenerit concessione directa, non vero communione privilegiorum de imo in alium ordinem. Si hujusmodi privilegium non habuerint, ordinari debent ab ordinario loci in quo degunt, si illo sacras ordinationes
177쪽
tempore. legitimo sit habiturus: si vero habiturus non sit, possunt dimissoriae a superiore regulari illis concessae ad alium dirigi cum authentica attestatione episcopi dioecesani, ex qua constet ipsum ordinationes habiturum non esae; transgressores hujus sanctionis, qui ordinationem ab alio susceperint, suspensionis Censuram incurrunt; superiores regulares, qui dimissorias concesserint, Voce activa et passiVa mulctantur;
ita Pontifex in Bulla impositi Notis. Bael. tom. 2.
Si vero regulares tempore ordinationibus. proximo transeant ad alterius loci monasterium, et post recein tam ordinationem ab episcopo illius loci, quo transiserunt, redeant ad pristinum monasterium, videntur hoc quidem fecisse in fraudem, nihilominus nihil potest contra hos decerni, quia potuit res fieri, citra fraudem ;ipsi ergo sibi consulant. De synoia dioec. l. s. Cap.
Si superiores dimissorias subditia suis dederint ut ab ordinario quocumque ordines recipiant, nisi in casibus supra expressis, priVantur usu vocis Retivae, et passivae, et dignitate qua potiuntur, ex decreto Cimment. VIII. die 15. martii 1596. Quod decretum non ita legitur, ut in multis editis, pomma incinxerit aedpoenaa incurrunt, quod infert poenam latam, et non ferendam. Insti Eccl. 23. n. I 2. Num fruantur privilegio ordinationum extra tempora Θ Affirmandum esse videtur ex auctoritate concilii romani sub BE-- dicto XIII. lites. 5. cap. 2. ibidem. Regulares habentes privilegium posterius Tridentino, ut exempti sint ab interstitiis, frui illo debent, nec possunt episcopi illos eo nomine ab ordinatione rejicere : ita ex decr. sacr. congr. die 24. augusti I 686. De syn. dioeces. lib. s. c. Ι6. n. 6. nov. edit. Regulares etiam exempti nequeunt exponere SaC-mentum eucharistiae sine velamine in suis ecclesiis, nisi ex causa publica ab ordinario probata. Fas est tamen illis ex causa etiam privata Sacramentum Velatum exponere in tabernaculo aperto, dummodo tamen ab illo non extrahatur, ut ex decreto Sacr. Congreg. De syn. dioec. l. s. cap. 15. n. 4. nov. edit. Generatim vero jus est episcopis cogere regulares
parere sibi circa ea quae ad majorem cultum hujus ineffabilis mysterii et celebrationis missae praecipienda,
178쪽
consueverint. Quod sx decreto Tridentini s. m. de Observandis et Evitandis in celebratione missae, eruitur,ib. n. 5. Regularea tenentur parere episcopo praecipienti ne in eorum ecclesiis exponatur insolita imago, aut nova reliquia ab ipso non approbata, et inobedientes possunt etiam Censuris cogi, ut ex decr. sacr. Congreg. die 5.julii l700. De syn. dioec. l. s. c. 15. n. 5. Regulares puniri possunt ab episcopo tanquam apostolicae sedis delegato, si quid deliquerint in iis quae
respiciunt clausuram monialium etiam exremptarum, et earum quae intra monasterii septa degunt, ibid.
Regulares non possunt secularium confessiones excipere sine di meis, ymetis, et bene larim episcopi, quae verba sunt Extrav. Bonif. VII. in cap. Super Cathedram, de Sepulturis; quod et confirmavit Trid. sem. m. c. 15. de Ref. sed et fas est episcopis eam facultatem limitare ad certum tempus, certasque Pe sonas, quin et ex Parte revocare; contrariamque
opinionem Alsxandri VII. die M. Januarii 1859. damnavit. De syn. Soec lib. 9. e. 16. n. 7.Ρossunt tamen regulares ab episeopo approbati acciri ad domos secularium aegrotantium, eorum ConfeSSiones audituri, non petita a parochis aegrotantium licentia; sed de audita aegrotantium illorum consessione debent relinquere syngrapham, qua parOChus Certiore-tor: ita ib. n. 8.
Regularibus praelatis non licet monasteria monialium sibi subjectarum ingredi, nisi semel in anno causa visitationis; si autem necessitas urgeat ut saepius ingredia antur, non possunt nisi cum praesentia episcopi dioece sani, aut abierius secelesiastici ab ipso deputati. Ita ex constitutione Felici 156. Alexandri VII. De syn. dice--s. lib. s. cap. 15. n. 6. nbV. edit. Regularibus vetitum est alloqui moniales etiam sibi subjectas sino licentia expressa non solam superioris regularis, sed episcopi, ne vel semel quidem per spatium quadrantis horae cum dimidio, ne Vel pariter occasione concinnis ad moniales illas habitae, ne vel tandem excavari quantumcumque honesta, et pia, ibid. n. 7. Regulares subduntur coercitioni episcopi, si excipinant confessiones secularium sine praevia episcopi apprο-hatione, ut ex constit. X. Clementi X. item non possunt incominis, et non approbante episcopo audire confes-
179쪽
174 EPITOMRsiones monialium sui ordinis etiam exemptarum ex vibuli. I8. Greg. XV. Regulares nova monasterip seu domus ne erigant vetantur absque sedis apostolicae et epis i facultate, quamvis Tridentinum sess. 25. cap. 3. de Regul. solius episcopi facultatem exprimit. De syn. diom. I. s. c. I.
Est tamen pro monialibus in ditione hispanici regis
Breve Urbani VI. susponsivum ejusdem constitutionis, sed non valet extra Hispaniam. De syn. dioec. I. s. c. 15. n. s. nov. edit. Ad statum regularem transire possunt presbyteri ecclesiae vel dioecesis servitio addicti, invito etiam episcopo proprio; tenentur tamen, nisi aliquid obstet, illum consulere: ita in epistola ad card. Quirinum, Ex quo dilectus, Bul L lom. 2. n. 25. Regulares eXtra monasterium degentes, et clericos regulares quomodocumque exemptos in civilibus causis mercedum, et miserabilium personarum, nisi habeant judicem certum a sede apostolica in partibus deputatum, coram ordinariis locorum conveniri posse in prima instantia decernit Pontifex in bulla Ad miluamis, BulL
Ad solum romanum Pontificem, episcopos et pra latos inferiores habentes jurisdictionem quasi Epigo palem cum territorio separato pertinet Casuum reservatio, ex doctrina concilii Trident. et decisionibus sacri congreg. De syn. dis , 1. 5. C. 4. n. 2. n. e. Quanquam reservatio fieri potest extra synodum, multa tamen suadent ut potius in synodo fiat: ideo praesertim, quia non desunt theologi cum Roneaglia tenentes leges ab episcopo latas extra synodum, eo Ce Bante, Cessare; cum ea tantummodo quae in synodo fiunt ab episcopo, legis plenam auctoritatem obtineant,ib. n. 3. Actus mere internos, nec summus Mntifex, nec EPiscopi reservandos sibi unquam censuerunt, ibid. C. 5.
Regulares non solum reservare prohibentur alia orbmina, quam quae in decreto Clem. VIII. definiuntur,aed nec possunt alia ab his diversa crimina illigare cem
180쪽
aura reserunt ut et firmat rintifex ex decreto quodam sacrae congregationis episeoporum et regularium,ib. c. 5. n. 6.
Ad resis eritiam tenentur sepiscopi et parochi, ut ex
coneiu Tridentmo E. 6. c. l. de Res et s. m. c. I. adeo ut quo te ore non resident, non seciant fructus suos, ut ex constit. s . Ρn IV. ex qua etiam constitutionse constat, si quo tompore ilii non resident, obierint, do redditibus edolesiasticis disponere nequaquam Posse, etiamsi testandi facultatem obtinuissent. Inst. Eccl. 17. n. 4. et 5. is pi, isqva et ratio hili causa poscente, ad duos tresve menses quotannis abesse a dioecesi permittuntur ; parochi vero duobus mensibus possunt quidem, sed de licentia episcopi, et relicto idoneo vicario ab ordinario approbando, ut ex Trid. s. 23. cap. I. de Ref. ibid. n. 7. Nec sine licentia episcopi abesse possunt per hebdomadam sicut non sufficit licentia tacita. Ac demum non est satis ad evadendas poenas, si causa sit evidena, et episcopus non consulatur, vel si consultus neget; licet tunc possit fieri recursus ad legitima tribunalia. Si tamen ex improviso discedere necessarium sit, tunc post discessum scribendum est ad ordinarium. Ita ex decr. Sacr. congr. ibidem n. 11.Ρro Par his tamen agrestibus sussicit licentia vicarii soranei pro sentia tamen modici temporis: ita ex decretis saer. Congri num. 12.
Si abeundum sit duobus vel tribus diebus non festivis, mos singularum dioecesium tenendus est. Ita ex doctoribus canonistis, ibidem. Ad excusandum non residentiam, non sussicit aeris intemperies. Si tamen parochus aegrotaret, nec posset ibi ex desectu medicorum curari, tunc ad quatuor menses obtinere potest ab ordinario licentiam secedendi ad loea viciniora, vicario idoneo interim substituto, sicut ex decretis sacrae congreg. ibidem n. 25. Nec excusantur, si absint, ex eo quod parcecia distet tantum tribus quatuorve milliariis a civitate. Nec etiam, si nocturno tempore ibi resideant, et celebrata nummo mane missa, tum reliquum tempus