장음표시 사용
211쪽
78. Immortalitas primi hominis non erat gratiae beneficium, sed naturalis conditio. 79. Falsa est Doctorum sententia, primum hominem potui e a Deo creari, et institui sine justitia
naturali. Quas quidem sententias stricto coram Nobis examine ponderatas, quamquam nonnullae aliquo pacto sustineri possent, in rigore, et proprio verborum sensu ab assertoribus intento, haereticas, erroneas, suspectas, temerarias, scandalosas, et in pias aures ostensiones immittentes, respective, ac quaecumque super iis Verbo, scrip tove, emissa, praesentium, auctoritate damnamus, Circumscribimus, et abolemus; deque eisdem et similibus posthac, quoquo pacto, loquendi, scribendi, et dispu- putandi facultatem quibuscumque interdicimus. Qui secus fecerint, ipsos omnibus dignitatibus, gradibus, honoribus, benefiiciis, et inciis perpetuo privamus, ac etiam inhabiles ad quaecumque decernimus. VinCulo
quoque anathematis eo ipso innodamus, a quo nullus Romano Ρontifice inferior, valeat ipsos, excepto mortis articulo, liberare Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostrae damnationis, circumscriptionis, abolitionis, interdicti, decreti, et mandati, Privationis et innodationis infringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autum hoc attentare praesumpserit, indignationem Omnipotentis Dei, et BB. Petri et Pauli Apostolorum ejus, se noVerit inCUrsurum. Datum Romae apud S. Ρetrum, anno Inin nationis dominicae millesimo quingentesimo sexagesimo septimo, Kalendis Octobris, Ρontificatus nostri anno
212쪽
Spectat ad N. 25. de Gratia. Tom. II.,
Nereus Servinum Dei. Universis Christi Fidelibres salutem, et Apostolicam Beneinctionem. Unigenitus Dei Filius pro nostra, et totius mundi salute Filius hominis factus, dum diseipulos suos d trina veritatis. instrueret, universamque Ecclesiam suam in Apostolis erudiret, praesentia disponens, et futura Prospiciens, praeclaro, ac saluberrimo documento Nos admonuit, Et attenderemus u falsis prophetis, qui veniunt ad Nos in vestimentis Ovium ; quorum nomine potissimum demonstrantur magistri illi mendaces, Et in deceptione illusores, qui splendida pietatis specie prava dogmata latenter insinuantes, introducunt sectas Perditionis sub imagine sanctitatis; utque facilius incautis obrepant, quasi deponentes lupinam pellem, et sese divinae legis sententiis, velut quibusdam ovium velleribus obvolventeS, sanctarum Scripturarum, adeoque etiam ipsius novi Testamenti verbis, quae multipliciter in suam, aliorumque perditionem depravant, nequiter abutuntur: antiqui scilicet, a quo progeniti sunt, mendacii parentis exemplo, ac magisterio edocti,
Errores Cornelii Iansenti proscripsit Innocentius X., per Bullam Cum occasione, datam pridi/ kal. Iunii I 653, qua quinque propositiones ex vius libro, cui titulus Atigustinus, exoemta damnavit. Eas integre raseri Auctor supra in Tractatu de Gratia Ν. M. TDj0j1jgsd by COOste
213쪽
nullam omnino esse ad sallendum expeditiorem viam, quam ut, ubi nefarii erroris subintroducitur fraudulentia, ibi divinorum verborum praetendatur auctoritas. His Nos very divinis monitis instructi, ubi primum, non sine intima cordis nostri amaritudine, accepimus librum quemdam Gallico idomate olim impressum, et in plures tomos distributum, sub titulo Le NouueauΤestament en Fran is, avec des Heflexions morales gur chaque Verset. etc. a Paris 1699.;V Aliter vero:
fur le Τexte de ces Livres Sacrm, etc. a riris 1693. et 1694.' tametsi alias a Nobis damnatum, ac revera Catholicis veritatibus pravarum doctrinarum mendacia multifariam permiscentem, adhuc tamen tanquam ab omni errore Immunem, si pluribus haberi, Christi fidelium manibus passim obtrudi, ac nonnullorum nova semper tentantium consilio, et Opera studiose nimis quaquaversum disseminari, etiam latine redditum, ut perniciosae institutionis contagium, si fieri possit, pertranseat de gente in gentem, et de regno ad populum alterum; versutis hujusmodi seductionibus, atque fallaciis creditum Nobis Dominicum Gregem in viam perditionis sensim adduci summopere doluimus: adeoque Pastoralis non minus curae nostrae stimulis, quRm
frequentibus orthodoxae Fidei Zelatorum querelis, maxime vero complurium Venerabilium Fratrum praesertim Galliae Episcoporum, litteris ac precibus excitati, gliscenti morbo, qui etiam aliquando posset in deteriora quaeque Proruere, validiori aliquo remedio obviam ire decrevimuS. Et quidem ad ipsam ingruentis mali causam providae
nostrae considerationis intuitum convertentes, perspicue
novimus summam hujusmodi libri perniciem ideo potis--imum Progredi, et invalescere, quod eadem intus
lateat, et Velut improba sanies, nonnisi secto ulcere
foras erumpat ; cum liber ipse primo aspectu legentes specie quadam pietatis illiceat; molliti enim sunt sermones ejus Supra oleum ; sed ipsi sunt jacula, et quidem intento arcu ita ad nocendum parata, ut sagittent in obscuro rectos cordΘ. Nihil propterea opportunius, aut salubrius praestari a Nobis posse arbitrati sumus, quam si fallacem libri doctrinam generatim solummodo a Nobis hactenus indicatam, pluribus singillatim ex es
214쪽
excerptis propositionibus, distinctilis, et apertias explicaremus, atque universis Christi fidelibus noxia giganiorum semina o medio tritici, quo tegebantur, educta, Velut ob oculoν exponeremus. Ita nimirsim denudatis,
et quasi in propatulo positis, non uno quidem, aut altero, sed plurimis, gravissimisque, tum pridem damnatis, tum etiam nove adinventis erroribus, plane confidimus, benedicente Domino, fore ut omnes lavdem apertae jam, manifestaeque veritati cedere compellantur. Id ipsum maxime o re catholica futurum, et sedandis praesertim in florentissimo Galliae Regno exortis ingeniorum Varie opinantium,. jamque in acerbiores scissuras protendentium dissidiis apprime proficuum: honscientiarum denique tranquillitati perutile, et propemodum neCessarium, non modo praelati Episcopi, sed et ipse in primis charissimus in Christo Filius noster LudovicuRFrancorum Rex Christianissimus, cujus eximium intuenda Catholicae Fidei puritate, extirpandisque erroribus gelum satis laudare non possumus, saepius Νobis est contestatus; repetitis propterea vere piis, et Christianissimo Rege dignis officiis, atque ardentibus votis uΝobis emagitans, ut instanti animarum necessitati prO- lata quantocyus Apostolici censura Judicii consule
Hinc, adspirante Domino, ejusque coelesti ope confisi, salutare opus sedulo diligenterque, ut rei magnitudo postulabat, aggressi sumus; ae plurimas ex praedicto libro, juxta supra recensitas respective editiones, fideliter extractas, et tum Gallico, tum Latino idiomate expressas Propositiones a compluribus in Sacra The logia Magistris, primo quidem coram duobus ex Venerabilibus Fratribus nostris S. Romanae Ecclesiae Cardinalibus accurate discuti; deinde vero coram Νobis, adhibito etiam aliorum plurium Cardinalium consilio quam maxima diligentia ac maturitate, singularum insuper Ρropositionum cum ipsomet libri textu exactissime facta collatione, pluries iteratis Congregationibus expendi et examinari mandavimus. Hujusmodi autem Ρropositiones sunt, quae sequuntur, videlicet: I. Quid aliud remanet animae quae Deum atque ipsius gratiam amisit, nisi peccatum, et peccati consecutiones, superba paupertas, et segnis indigentia, hoc est generalis impotentia ad laborem, ad orationem, et ad Onan. opus bonum 3 Luc. 16. 3.
215쪽
2. Jesu Christi gratia, principium essicax boni cujuscumque generis, necessarIa est ad omne opus bonum ;
absque illa non solum nihil fit, sed nec fieri potest. Joan. 15. 5.'3. In Vanum, Domine, praecipis, si tu ipse non das quod praecipis. Act. I6. I 0.V4. Ita Domine, Omnia possibilia sunt ei, cui omnia possibilia Scis, eadem operando in illo. Μarc. 9. 22. 5. Quando Deus non emollit cor per interiorem
unctionem gratiae suae, exhortationes, et gratiae exteriores non inserviunt, nisi ad illud magis obdurandum. Rom. s. 18.
6. Discrimen inter foedus Iudaicum et Christianum est, quod in illo Deus exigit fugam peccati, et implementum legis a peccatore, relinquendo illum in sua impotentia; in isto vero Deus peccatori dat quod jubet, illum sua gratia purificando. Rom. 11. 27. 7. Quae utilitas pro homine in veteri foedere, in quo Deus illum reliquit erus propriae infirmitati, imponendo ipsi suam legem 3 Quae vero felicitas non est admitti ad foedus, in quo Deus nobis donat, quod petit a nobis p
8. Nos non pertinemus ad novum foedus, nisi tu quantum participes sumus ipsius noVae gratiae, quae operatur in nobis id quod Deus nobis praecipit. Ηλ.8. 10 's. Gratia Christi est gratia suprema sine qua confiteri Christum numquam possumus, et cum qua numquam illum abnegamus. I. Cor. Iu. 3. 10. Gratia est operatio mansis Omnipotentis Dei, quam nihil impedire potest, aut retardare. Matth. 20.34. II. Gratia non est aliud quam voluntas omnipotentis
Dei jubentis, et lacientis quod jubet. Μarc. 2. 11.
12. Quando Deus vult salvare animam, quocumque tempore, quocumque loco, effectus indubitabilis sequitur voluntatem Dei. Μarc. 2. II. 13. Quando Deus vult animam salvam Acere, et eam tangit interiori gratiae suae manu, nulla Volunt humana ei resistit. Luc. 5. 13. 14. Quantumcumque remotus a salute sit peccator obstinatus, quando Jesus se ei videndum exhibet lumine salutari suae gratiae, oportet ut se dedat, accurrat, sese humiliet, et adoret Salvatorem suum se Marc. 5. 6.V15. Quando Deus mandatum suum, et Suam externam locutionem comitatur unctione Sui Spiritas, et
216쪽
interiori vi gratiae suae, operatur illa in corde obediantium, quam petit. Luc. s. 60.VI6. Nullae sunt illecebrae, quae non cedant illecebris gratiae, quia nihil resistit Omnipotenti. Act. 8. I 2.' 17. Gratia est vox illa ritris, quae homines interius
docet, ac eos venire iacit ad Iesum Christum: quicumque ad eum non venit, postquam audivit vocem exteriorem Filii, nullatenus est doctus a ritre. Joan. 6. Q.VIS. Semen verbi, quod manus Dei irrigat, semper adfert fructum suum. Act. II. 21.
I s. Dei gratia nihil aliud esti quam ejus omnipotens
voluntas: haec est idea, quam Deus ipse nobis tradit in omnibus suis Scripturis. - Rom. 14. 4.'
M. Vera gratiae idea es quod Deus vult sibi a nobis obediri, et Obeditur ; impera et omnia fiunt: loquitur
tamquam Dominus, et omnia sibi submissa sunt. M Marc. 4. 89.V2I. Gratia Iesu Christi est gratia sortis, Potens, suprema, invincibilis, utpoto quae est operatio Voluntatis omnipotentis, sequela, et imitatio operationis Dei
inCarnantis, et resuscitantis Filium suum V 2 Cor. 5. 21. 'M. Concordia omnipotentis operationis Dei in corde hominis cum libero ipsius voluntatis consensu, demonstratur illico nobis in incarnatione, veluti in sonte, atque archetypo omnium aliarum operationum misericordiae et gratiae, quae omnes ita gratuitae, atque ita dependentes a Deo sunt, sicut ipsa originalis operatio. Luc. 1. 38.V23. Deus ipse nobis ideam tradidit omnipotentia operationis suae gratiae, eam significans per illam, quaereaturas e nihilo producit, et mortuis reddit vitam.
24. Justa idea, quam Centurio habet de omnipotentia Dei, et Jesu Christi, in sanandis corporibus solo motu suae Voluntatis, est imago ideae, quae haberi debet de omnipotentia suae gratiae in sanandis animabus a cupiditate. Luc. 7. 7. 25. Deus illuminat animam, et eam sanat seque nucorpus, sola sua Voluntate; jubet, et ipsi obtemperatur. A Luc. 18. 42.V26. Nullae dantur gratiae, nisi per fidem. Luc. 8. 48.V27. Fides est prima gratia, et sens omnium aliarum.
217쪽
28. Prima gratia quam Deus concedit peccatori, est Peccatorum remissio. Marc. 11. 25.V29. Extra Ecclesiam nulla conceditur gratia. Luc. 10.36. M. Omnes, quos Deus vult salvare per Christum, salvantur insallibiliter. Ioan. 6. 40. 31. Desideria Christi semper habent suum effectum; pacem intimo cordium infert, quando eis illam optat. Joan. 20. 19.V32. Jesus Christus se morti tradidit ad liberandum pro semper suo sanguine primogenitos, id Est, electos, de manu Angeli exterminatoris. Gal. 4. V. V. 4. 5. 6. 7 V23. Prohi Quantum oportet bonis terrenis, et sibimetipsi renuntiasse, ad hoc ut quis fiduciam habeat sibi, ut ita dicam, appropriandi Christum Jesum, ejus morem, mortem, et mysteria, ut facit sanctus Paulus dicens: Qui dilexit me, et tradidit semetipwm Pro me. Gal. 2. 10 34. Gratia Adami non producebat nisi merita hu-
35. Gratia Adami est sequela creationis, et erat debita naturae sanae, et integrae. 2. Cor. 5. 21. 36. Disserentia essentialis inter gratiam Adami et sintsis innocentiae, ac gratiam christianam eSt, quod Prunam unusquisque in propria persona recepisset: ista vero non recipitur, nisi in persona Iesu Christi resu citati, cui nos uniti sumus. Rom. 7. 4.
37. Gratia Adami, sanctificando illum in semetipso, erat illi proportionata: Gratia christiana nos sanctis- cando in Jesu Christo, est omnipotens, et digna Filio Dei Eph. I. 6.
38. Ρeccator non est liber, nisi ad malum, siue gratia Liberatoris. Luc. 8. 29. 39. Voluntas, quam gratia non praevenit, nihil habet luminis, nisi ad aberrandum; ardoris, nisi ad se praecipitandum; virium, nisi ad se vulnerandum; est capax omnis mali, et incapax ad omne bonum. Μatth. 20. 3. 4.V40. Sine gratia nihil amare possumus, nisi ad nostram condemnationem. 2. Thess. 3. 18. 41. Omnis cognitio Dei, etiam naturalis, etiam in pbilosophis ethnicis, non potest venire nisi a Deo, et alae gratia non producit nisi praesumptionem, vanitatem,
218쪽
et oppositionem ad ipsum Deum, loco affectuum adorationis, gratitudinis, et amoris. Rom. I. 19.
42. Sola gratia Christi reddit hominem aptum ad sacrificium fidei; sine hoc nihil, nisi impuritas; nihil,
nisi indiguitas. Acti II. 9.' . Primus essectus gratiae baptismalis est facere,
ut moriamur peccato; adeo ut spiritus, cor, sensus, non
habeant plus vitae pro peccato, quam homo mortuus habeat pro rebus mundi. Rom. 6. 2. 41. Non sunt nisi duo amores, undδ Volitiones, et actionea omnes nostrae nascuntur; Amor Dei, qui omnia agit propter Deum, quemque Deus remuneratur; et amor, quo nos ipsos, ac mundum diligimus, qui, quod ad Deum reserendum est, non refert, et propter hoc ipsum fit malus. M Joan. 5. 29. 45. Amore Dei in corde peccatorum non amplius
regnante, nec se est, ut in eo carnalis regnet cupiuitas, Omnesque Rctiones ejus corrumpat. - Luc. 15. IB. 46. Cupiditas, aut charitas, usum senSuum bonum,
vel malum faciunt. - Μatth. 5. 28. 47. obedientia legis profluere debet ex sente; et hic fons est charitas. Quando Dei amor est illius principium interius, et Dei gloria ejus finis, tunc purum eSt, quod apparet exterius; alioquin non est, nisi hypocrisis, aut falsa justitia. Μatth. 23. 26.V48. Quid aliud esse possumus, nisi tenebrae, nisi aberratio, et nigi peccatum, sine fidei lumine, sine Christo, et sine charitate 3 Ephes. 5. 8.
49. Ut nullum peccatum est sine amore nostri, ita nullum est opus bonum sine amore Dei. mrc. 7. 2I. 22.V50. Frusina clamamus ad Deum, Pater mi: si Spiritus charitatis non est ille, qui clamat. Rom. 8. I5. 5I. Fides justificat, quando operatur; sed ipsa non operatur, nisi per charitatem. Act. 13. 39. 52. Omnia alia salutis media continentur in fide, tanquam in suo germine, et semine; sed haec fides non est ubsque amore, et fiducia. Act. 10. 43. 53. Sesa charitas christiano modo facit actiones inristianas) per relationem ad Deum, et Jesum-Christum. Coloss. 3. 14. 54. Sola charitas est, quae Deo loquitur: eam solam Deus audit. 1. Cor. 13. 1. 55. Deus non coronat, nisi charitatem; qui currit
219쪽
ex alio impulsu, et ex alio motivo, in vanum currit. I. Cor. 9. 24.V56. Deus non remunerat nisi charitatem, quoniam charitas sola Deum honorat. Matth. 25. 36.57. Totum deest peccatori, quando ei deest spes: et non est spes in Deo, ubi non est amor Dei. Matth.
58. Νec Deus est, nec religio, ubi non est charitas. I. Joan. 4. 8. 59. oratio impiorum est novum peccatum, et quod Deus illis concedit, est novum in eos judicium. Joan. 10. 25.V60. Si solus supplicii timor animat poenitentiam, quo haec est magis violenta, eo magis ducit ad desperationem. Μatth. 27. 5.V6 I. Timor non nisi manum cohibet; cor autem tamdiu peccato addicitur, quamdiu ab amore justitiae non
ducitur. V Luc. 20. 19.'62. Qui a malo non abstinet, nisi timore poenae, illud gommittit in corde suo, et jam est reus coram Deo. milli. 21. M.' 63. Baptizatus adhuc est sub lege sicut Judaeus, si legem non adimpleat, aut adimpleat ex solo timore. Rom. 6. 14.VM. Sub maledicto legis nunquam fit bonum, quia
peccatur sive faciendo malum, sive illud non nisi ob timorem evitando. Gal. 5.18.V65. Μοyses, Prophetae, Sacerdotes, et Doctores legis mortui sunt, absque eo quδd ullum Deo dederint filium, cum non effecerint nisi mancipia per timorem. Μarc. I2. 19. 66. Qui vult Deo approquinquare, nec debet ad ipsum venire cum brutalibus passionibus, neque adduci per instinctum naturalem, aut per timorem, sicuti beatiae, sed per fidem, et per amorem, sicuti filii. HENI 2. 20. 67. Timor servilis non sibi repraesentat Deum, nisi ut Dominum durum, imperiosum, injustum, intractabilem. Luc. 19.21.V68. Dei bonitas abbreviavit viam salutis, claudendo totum in fide et precibus. Act. 2. 21. 69. Fides, usus, augmentum, et praemium fidei, totumast donum purae liberalitatis Dei. Μarc. s. 22. 70. Nunquam Deus affigit innocentes, amictionsa
220쪽
semper serviunt, vel ad puniendum peccatum, vel ad purificandum peccatorem. Joan. s. d. 7 l. Homo ob sui conservationem potest sese dispensare ab ea lege, quam Deus condidit propter ejus uti-.litatem. Μarc. 2. 28. 72. Nota ecclesiae Christianae est, quod sit catholica,
comprehendens et omnes Angelos coeli, et omnes electos, et justos terrae, et omnium saeculorum. Heb. 12.22. 23. 24.V73. Quid est Ecclesia, nisi coetus filiorum Dei m nentium in ejus sinu, adoptatorum in Christo, subsistentium in ejus persona, redemptorum ejus sanguine, viventium ejus Spiritu, agentium per ejus gratiam, et exspectantium gratiam futuri saeculi 3 2. ess. I.
74. Ecclesia, sive integer Christus, Incarnatum Verbum habet ut Caput, omnes vero Sanctos ut membra. 1. -Τim. 3. 16. 75. Ecclesia est unus solus homo, compositus eκ pluribus membris, quorum Christus est caput, Vita, subsistentia et persona; Unus solus Christus, compositus
ex pluribus Sanctis, quorum est Sanctificator. Ephes. 2. 14. 15. 16.'76. Nihil spatiosius Ecclesia Dei, quia omnes electi, et justi omnium saeculorum illam componunt. Ephes. 2. 22. 77. Qui non ducit vitam dignam filio Dei, et membro Christi, cessat interius habere Deum pro Patre, et Christum pro capite. I. Joan. 2. 22. 78. Separatur quis a populo electo, cujus figura suit populus Judaicus, et Caput est Jesus Christus, tam
non Vivendo Secundum Evangelium, quam non credendo Evangelio. Act. 3. 23.79. Utile, et necessarium est omni tempore, omni loco, et Omni personarum generi studere, et cognoscere Spiritum, pietatem, et mysteria sacrae Scripturae I. Cor. 14. 5. 80. Lectio sacrae Scripturae est pro omnibus. Acti8. 28. 8 l. obscuritas sancti verbi Dei, non est laicis ratio dispensandi seipsos ab ejus lectione. Act. .8. 3I.
82. Dies Dominicus a Christianis debet sanctificari
lectionibus pietatis, et super Omnia sanctarum ScriUturarum. Damnosum est velle Christianum ab hac lectione retrahere. Act. I5. 21.