Theologia Moralis Et Dogmatica, Volume 8: Complectens epitomen ex operibus Benedicti XIV. ordine alphabetico confectam nec non et varias summorum pontificum praesertim vero ejusdem pontificis ...

341쪽

manum, Clementis VIII. primum, deinde Urbini VIII.

auetoritate recognitum, titi de Confirmandis,' tamqu- certum ponit, sacramentum confirmationis etiam infantibus ab Episcopo administrari; ait enim: Imsantes per patrinos ante pontificem confirmare Volentem teneantur in brachiis dextris.'' Ρugnare proindo inter se videntur catechsimus, et pontificate: sed omnis cessabit antinomia, si res accuratius, uti decet, ex n-

datur. III. Extra omnem controversiam est, sacramentum

confirmationis validh conseret omnibus baptizatis, ab que ulla aetatis differentia, quod colligitur ex Can. De his, de Consecrat. dist. 5.' notatque Sotus in 4.

dist. 7. quaest. unic. art. 8.' Certum insuper eat, olim tam adultos, quam pueros, statim post baptismum fuisse confirmatos. Diserte id testantur Tertullianus lib. de Baptismo cap. 7. et 8.' ubi ait: - Egremi de lavacro perungimur benedicta unctione dehinc manus imponitur per benedictionem. advocans, et invitans Spiritum sanctum :'' Cyprianus epist. 78. ad Jub

janum: Quod nunc quoque apud nos geritur, ut qui in Ecclesia baptigantur praepositis Ecclesiae offerantur,

et Per nostram orationem, ac mantis impositionem, Spiritum sanetum consequantur, et signaculo dominico consummentur :'' Cyrillus Hierosolymitanua emtechesi 21. mystag. 3. num. I. Vobis quoque similiter, Postquam ex sacrorum laticum piscina adscendistis, datum est chrisma :'' Gennadius de domat. Eccles. cap. 52. Si parvuli sunt, vel hebetes, respondeant pro illis, qui eos Offerunt, juxta morem baptizandi; et siemanus impositione, et chrismate communiti, Euch, tristiae mysteriis admittantur.' Balugius Min suis notis ad Regionem lib. I. cap. 69I duos exhibet antiquos codices manuscriptos pontificales ex seculo IX. et Lin quibus ordo confirmandi infantes statim Ρost baptismum continetur: in eorum enim altero sic legitur: Statim autem confirmetur infans: in altero vero:

Si Episcopus adest, statim confirmari eum oportet chrismate.' Haec eadem disciplina seculo XIII, litatin ecclesia Latina nonnihil remitti caepisset, nonduae tamen penitus obsoleverat, quod pluribus monumentis

demonstrat Μartene de antiq. Eceles. ritib. tom. l. lib. I. cap. 2. art. I. num. 8, sed subsequenti aetate congruentius .Visum est, expeetare, ut confirmandis

342쪽

rationis usum adeptus fuerit. Concilium provinciale

Mecliolanense I. a S. Carolo Borromaeo m. 1565. celebratum, pari. 2. Actor. Mediol. eccles. pari. I. pag. 7.' decrevit: Μinori septennio cο'firmationis sacramentum nemini praebeatur.' Concilium Turonense anni 1583. cap. 7. tom. 10. Collectionis Harduini col. 1403.V loquens de eodem sacramento : Quod ut de-eentius conseratur, statuit, ne ad illud facile minores septennio... admittantur,' Concilium Cameracenseanni 1586. tit. 7. cap. 2. tom. 9.' ejusdem Collectionis col. 2I60. Non infra septimum, aut octavum annum pueri confirmentur.' Concilium Tolosanum anni 1590. pari. 2. cap. 3. n. 4. tom. 10. Collectionis ejus m col. I799. Ni summa quaedam impellat necessitas, septennio minores pueri nequaquam veniant ad confirmationem admittendi.' Tandem catechismus Romun's loc. citi' haec habet: Illud observandum est, omnibus quidem, post baptismum, confirmationis sacramentum posse administrari, sed minus tamen expedire hoc fieri, antequam pueri rationis usum habuerint. Quare, si duodecimus annus non expectandus videatur, usque ad septimum certo hoc sacramentum differri maxime convenit.

IV. Hanc tamen disciplinae mutationem, justis de causis in Ecclesiam Latinam invectam, non est amplexa Ecclesia Orientalis; ea quippe retinet etiam nunc

veterem morem sacramentum consirmationis statim

post baptismum ministrandi, sicuti ex iis colligitur, quae in praecedenti capite diximus, testanturque Allatius de perpeti consens. Eccles. Occid. et orient. lib. B. cap. 18. Thomas a Jesu de conversion. Gent. lib. 7. cap. 7. ac Joseph Vicecomes in observat.

ecclesiast. de antiquis Baptismi ritibus lib. 5. cap. 32. atque de Maronitis, et Syris asserit Natronus in Euoplia fidei catholicae pari. 2. cap. 3.' Diversam

utriusque Ecclesiae hac in re consuetudinem considerans PatEx Drouin tom. 2. de re sacramentaria quaest. 8. inquit : Habent suae consuetudinis idoneas causas

Graeci, habent et suae Latini. Illi subjecti magis, quam

saCrumenti, respectum habentes, Voluerunt, confirmationem statim post baptismum conferri; ut nimirum, quidquid gratiae poterant, promptius neophytis Procurarent: isti decori magis, ac dignitati sacramenti, quam exigentiae fidelium, consulentes, eousque differendum

343쪽

statuerunt, donec instructionis capaces essent, et possent divini beneficii pretium pro meritis aestimare Hane eadem rationem respexerunt Ρatres concilii Colomensis anni I 536. pari. 7. cap. s. entes: μ Cum enim hoc sacramentum confirmationis non sit necessitatis absolutae, convenientius, et utilius dabitur, si addatur admonitiuncula. At antequam infans supra septimum aetatis annum progressus fuerit, parum, aut nihil horum, quae aguntur, intelliget, ne dicamus m minerit : tom. 9.V Collectionis Harduini col. 2004.VPraedictas diversas utriusque Ecclesiae diversi ritus Causas nos prae oculis habuimus, cum in cit. nostra Const. 129.' relinquendos diximus Cophtos in sua antiqua consuetudine recipiendi confirmationem statim post baptismum, sed simul summopero reprehendendosi

quod a baptismo, ritu latino collato, hoc potissimum

nomine abhorreant, quod scilicet seorsum a confirmatione administretur; quod in ejusd. Consti. Sec. 5. et 6.' legitur. V. Verum, ut ad propositum redeamus, quamVifi catechismus Romanus non expedire dicat, ut sacramentum confirmationis pueris ante septennium conferatur,

non tamen prohibet, ne ullo unquam in eventu iisdem, conferri queat: quod scith perpendentes Suareκ in 3. pari. tom. 3 disput. 35. seci. 2 ;' Sylvius in 3. pari. Divi omae quaest. 72. art. 8; Layman 'eolog.

aliique plurimi affirmant, sanctδ, ac licite, etiam juxta

praesentem disciplinam, sacro chrismate inungi pueros ante Septennium, cum aut praevidetur futura diutina absentia Episcopi, aut iidem versantur in discrimine vitae, aut alia urget necessitas, seu justa cauS VI. Et prosecto, quod confirmatio non sit deneganda pueris ante septennium, si tali morbo laborent, ut decessuri praevideantur, aperte deducitur ex divo Thoma

3. Ppart. quaret. 73. art. 8. ad 4. ubi docet, etiam pueris morituris hoc sacramentum dandum esse : Ut confirmati decedentes, majorem gloriam Consequuntur,

344쪽

sicut et hic majorem obtinent gratiam quod nos ipsi advertimus, et cum eodem Angelico praeceptore tradidimus in nostra Institui. 6.' ac pluribus prinsequitur recens auctor Catalanus tom. 3. in pontificale Roman. pag. 227. num. 22 ' Licet enim confirmatio non sit pueris ante usum rationis necessaria ad pugnam tunc subeundam pro fide Christi, non est

tamen inutilis ; tum quia auget illis gratiam ; tum quia eis jus tribuit ad accipienda gratiae auxilia, quibus suo

tempore roborentur ad sustinendam pugnam pro casu, quo ex morbo convalescant: quamobrem Duhamel tom. 5. Theolog. Tracti de Sacram. dissert. 3. CuP. I,' postquam docuit, expedire, ut sacramentum Confirmationis conferatur habentibus usum rationis, id limitat in infantibus constitutis in mortis articulo, quibus laudabiliter conferri assirmat. VII. Quod Vero praeter periculum mortis, alia insuper adesse possit justa causa, ob quam confirmatio puerisnnte usum rationis ministretur, asserunt Patres concilii Μediolanensis V. parti 1. Actor. eccles. Μediolan.

P t. I. pag. 220. ubi explicantes decretum editum in concilio I. Μediolanensi, quod nos supra. retulimus, haec habent: Alio decreto, quod in concilio Provinciali primo sancivimus, cautum est, ne confirmationis sacramentum iis praeberetur, qui annis septem minores natu sunt: si tamen Episcopus, ob aliquam causam justam, atque ado necessariam, parvulo, et insonti, qui non modo eam aetatem expleat, sed ne attingat quidem, ministrandum aliquando censuerit, ne sit vetitum. Idemque ad aliis Synodis sancitum esse, refert Vultasse do Sacram. Confirmat. tom. 2. quaest. 4. art. I.

VII i. Ex his porro plano conficitur, nullam esse

Contrarietatem, nullam antilogiam inter catechismum. et pontificiale Romanum. Catechismus prohibet, ne regulariter sacramentum confirmationis conseratur pueris ante septennium: pontificale supponit, quod in aliquo extraordinario casu, juStaque urgente cauSupossit idem conferri. Quae traduntur in catechismo. Conatituunt regulam: quae adduntur in pontificali, constituunt limitationem regulae. Quibus positis, si Episcopus in suis constitutionibus diceret, paratum se esseau eonferendum sacramentum confirmationis pueris, et ira faritibus baptietatis, sed constitutis in morio periculo; niit juberet, ut sibi sacramentum confirmatiouis minis-

345쪽

traturo, in hoc, aut illo loco suae dioecesis, exhibeantur pueri, et infantes, cum lacilis ad eos in posterum sibi non sit futurus accessus vel propter sui in avas ratem aetatem, vel propter eorum distantiam a civitate, aut propter itineris dissicultatem: nihil prosecto in hujusmodi constitutionibus synodalibus videretur reerine dendum : cum in privatis circumstantiis non sit locus regulae traditae in catechismo, sed potius limitationi ejusdem regulae, de qua in pontificali. Cujus quidem limitationis exemplum praebuit concilium Parisiense anni 829. can. 33. tom. 4.' Collectionis Harduini

col. 1318.V ubi a lege decernente, ut baptismus, et Confirmatio dumtaxat conferrentur tempore machatis, et Ρentecostes, excepit infirmos, et periclitantes, quibus, ait, sicut baptismatis gratia succurrendum, ita incun tanter donum Spiritus sancti est tradendum de quare Giberti consuli. Canonic. tom. 2. consuli. 2. de Sacramento Confirmationis. IX. Tria tamen advertere debet Episcopus: Primo, ne in sua constitutione quidquam dicat, quo insinuare videatur necessitatem, seu praeoeptum suscipiendi sacramentum confirmationis in ea aetate, et Statu: -- Cundo, ut sacramentum administret ea dignitate, cui conquiere voluit Ecclesia, cum illud denegavit insent, bus ante adeptum usum rationis, quemadmodum supra audivimus a Drouin: tertio tandem, ne postquam Pur tum se dixit ad confirmationem conserendam omnibus pueris, positis in vitae discrimine, libenter accurrat ad nobiliores, sibique bene visos, si ire detrectet ad pamperes, aliosve de infima plebe : hoc siquidem fieret cum acceptione personarum, et multorum scandalo: A qua quidem personarum acceptione quantum sit inhorrendum, praecipue in sacramentorum administratione, ex iis colligitur, quae habentur in nostra Conatu. 107. pag. 4I0. et pag. 4I7. Bullar. tom. 1.

346쪽

DE VIATICO PUERIS EXHIBENDO : DE IIS, QUI PERSEVERANTE EODEM MORBI PERICULO, INSTANT VIATICUM SIBI EXHIBERI: ITEM DE FREQUENTI AUT QUOTIDIANA COMMUNIONE.

N. I. 2. et s. spectant ad N. 44. de Euchar. ; M vi et A. ad N. 37. Reliqui ad N. 54. ejusd. Traetatus, Tom. V.

I. . . Recte et sine reprehensione poterit Episcopus synodali constitutione parochos compellere ad adminis-Wnndum sanctissimum viaticum pueris mox decessuris, si eos compererint tantam assecutos judicii maturitatem, ut ethum istum coelestem, et supernum, R Communi, et materiali diseernant: haud enim leviter delinquere cressimus, qui pueros etiam duodennes, et perspicacis ingenii sinunt ex hac vita migrare sine viatico, hanc unam oti causam, quia scilicet nunquam antea, parochorum ectrio incuri , et oscitantia, Encharisticum panem degustarunt. Ad eiusmodi autem gravem abusum radicitus emtirpandum, quem nulla profecto cohonestare valet

probabilis theologorum opinio, ad quam parochi confugiunt, ut suam aut prurghs excusent, aut ad minuse event culpam, nonnulla sunt breviter praemittenda. Cuilibet antiquitatis studioso notissimum est, antiquam Ecclesiae consuetudinem obtinuisse, ut sanctissimae

Eucharistiae participes fierent insantes statim post baptismum ; quod pluribus monumentis demonstrat Μartens de antiq. Eccl. ritib. tom I. lib. I. cap. I. art. 5. g. II.' iisdemque insantibus, perinde ac adultis, eonsuevisse frequenter sacra mysteria ministrari testantur Cyprianus tractati de lapsis,' Auctor Constit. Apostol. lib. 8. cap. 12. et 18.' Dionysius, seu quicumque sit victor eccles. Hieracb. cap. 2. et 7.

347쪽

Augustinus sem. 8. de verbis Apostoli, et episti I . ad Bonifac.' et constat ex sacramentario, quod insCribitur nomini sancti Gregorii, tit. de Sabbatho sancto, aliisque testimoniis adauctis a Cardinali Bona Rer. liturgic. lib. 2. cap. Is. num. II. a Μarisne cit. lib. I. cap. 4. arti 10. g. I 4.' a Juenin de Sacram. diss. 4. q. 6. c. 2.' atque etiam ab haeretico B Damo Ormg. eccles. tom. 4. lib. I 2. cap. I. g. 3. et tom. 6. lib. 15.

cap. 4. g. 7. et cap. 7. Sec. 4.' Hic mos, quem a Graecis, uu aetate, retentum observat D. Thomas 3. Parti quaest. 80. art. 9. ad 3I et etiamnum apud eosdem perseverare, tradit Arcudius lib. 8. de sacram. Eucharist. cap. II. quandonam in ecclesia Latina obsol verit, incertum est: hoc unum certo scimus, ejusdem

ritus vestigia inveniri apud Hugonem a S. Victore, qui seculo XII. scripsit, de Sacram. lib. I. cap. 20. et apud Guibertum abbatem, auctorem XII. seculi, lib. I. de Pignoribus Sanctor. cap. 2. sec. 1.' Sed sum sequenti aetate ea deprehendimus omnino delata, ne quadrigentis abhinc annis usquam legimus fuisse insantibus sanctissimam Eucharistiam in Ecclesia Latina administratam. Utramque disciplinam, habita ratione diversitatis temporum, commendavit Tridentinum

sess. 21. de Communione cap. 4I ubi haec habentur ' Denique sancta Synodus decet, parvulos, uSu rationis Carentes, nulla obligari necessitate ad sacramentalem Eucharistiae communionem Neque ideo tamen

damnanda est antiquitas, si eum morem in quibusdam Iocis aliquando servavit: ut enim sanctissimi illi Patres aut facti probabilem causam, pro illius temporis ratione, habuerunt; ita certo, eos nulla salutis necessitate id

secisse, sine. controversia credendum est.

II. Facta porro praedicta disciplinae mutatione, Imnocentius III. in Cap. omnis utriusque sexus, de poeniti et remiss. omnes Christi fideles, postquam ad annos discretionis pervenerint,' Obligavit ad Em charistiam, ad minus in Paschate, reverenter Pedicipiendam. Hinc vero orta est inter Scholasticos dissensio in determinando tempore, quo ejusmodi Praecepto urgeri incipiant pueri. Plerique doctores non improbabiliter docent, omnes pueros, statim ac sunt doli capaces, sicuti obstringuntur sacramentalia comsessionis praecepto, ita obligari ad communicandum in paschate, nisi sorte, ut decernitur in citi Cap. omnis

348쪽

otriusque sexsis, de perern sacerdotis eoncilis, ab assuum rationabilem causam, ad tempus ab hujusmodi perceptione duxerit abstinendum.' Allegata enim de--stalis Ianocentii ΙΙL utrumque praeceptum conjungit, - a que ullo inter unum, et stiterum discrimine, utrumque onus imponit omnibus utriusque sextis fidu-IA postquam ad annos discretionis pervenerint.' Itis Paludamas, S. Antonius, Τ ima, quos reseri, et amnitur Ioannes Sancheg in selectis disp. 26,' quibus adde Castropalaum traei. 2I. disp. unic. punct. 10. num. 1I.' et Phinippum de la Crux μ in Thesaur. ec-Cles. tract. 1. Sec. 11. num. 3.' atque huic sententiae patrocinatur Μanuale Henrici Episcopi Sistarteensis, in

synodo Sistaricensa approbatum, ta cujus can. 16. habetur; Μοneant autem sacerdotes par hianos suos, ut pueros a septennio, et supra, riter noster et Credo doceant, ac in die sancto Parasceve ad ecclesiam adducant ad osculandum crucem, et in die sancto ris-Chae, ut corpus Christi, prias tamen confessi, recipiant: tom. 4. Anecdot.V Martene, et Durand, col 1082.' At alii, quos citant, et sequuntur, Suar tom. 3. in 3. ei. quaest 80. disp. m. secti I.' vasqueg disput. 2 4. cap. 4.' Dicastato uaci. 4. disput. 10. dubit. 5.-n. 110.V perseetiorem usum rationis expectandum cement, ut pueri ad annuam communionem constringantur : non omnis quippe discretio, quae sufficiens h hetur at in expiandum sacramentali consessione, satis

esse ad ritδ percipiendam Eucharistiam cujus excellentia majorem exigit in suscipiente judicii maturitatem,ise debita religione, ac reverentia ad eam accedat. Quo vero aetatis anno eam maturitatem advenisse, sit praesumendum, non potest certa regula definiri; cum alii earinos, alii citius persectum rationis usum, rerumque spiritualium intelligentiam assequantur: id autem

inera decimum, et decimum quartum aetatis annum, communiter evenire, notat citatus Suareg. III. Verum, etsi Doctores ita inter se dissentiant, fere tamen communiter latentur, tantam non desiderari

aetatem, ut quis in mortis articulo et possit, et debeat sanctissimo viatico muniri: quin imo laudatus SuaregeκPresso docet, omnibus, qui sunt doli capaces, positis in vitae discrimine, illud esse, ex divino praecepto, Porrigendum ; citatam quippe sectionem in hunc modum absolvit: At vero de communione facienda in articulo

349쪽

mortis non est eadem ratio. . . Unde existimo, in illo a ticulo dandam esse communionem cuicumque homini habenti usum rationis ad peccandum, et capaci confessionis, et extremaeunctionis. Quod Navareus quidem fatetur esse omnibus consulendum: ego Vsro existimo, esse obligationem tam ex parte petentis, quam dispemaantium etc.' Suaresti sententiam pluribus comprobat Cardinalis de Lugo de Eucharist. disp. 13. seCt. 4.num. 37.' eidem suffragatur auctor anonymus in Carmine Ma. prolato a Martene de antiq. Eccles. Titidiciti tom. I. lib. I. cap. 4. arti I0. sec. 14. inquienae

Non pueris infra his quinque manentibus annos Des corpus Domini, quamvis sint eo ore puri : id sumant eum ignorent, ergo Prohibentur. Excipe quos urget sera mors, anni licet his sint

octo, Sise novem, vel septem, dum sibi constet Scire Pater noster, et eorum Vita Probas

Quare nulli controversiae opinioni calculum adjicit Episcopus, qui in sua Synodo parochos serio adhortatur, et monet, ne patiantur, Omnes pueros inclis iminatim interire sine Christi corporis viatico, illudque iis Praebendum praecepit, quos iidem parochi, diligenti

Praemisso eXamine, tanta compererint pollere ingenii perspicacia, ut latentem sub speciebus sacramentalibus Christum et firmiter credant, et reverenter adorent: tunc vero securius id in Synodo decernitur, Ciun non determinatur certa aetas, in qua decessuris Puer sit Christi corpore reficiendus, circa quam unice Vertitur

theologorum dissentio, sed ipsiusmet prudentia parochi judicio permittitur definire, an moriturus puer, RPECtata ejus indole, sit tanti sacramenti capax: hoc siquidem

adhibito temperamento, nemo facile contradicet unodali constitutioni, cui pene omnes theologi suffragantur. IV. Similiter, absque formidine se aliqua involvendi controversia, et potest, et interdum debet Episcopus constituere, ne parochi renuant Sanctissimam Eucharistiam iterato deferre ad aegrotos, qui etiam Peraeverante eodem morbi periculo, illam saepius, per modum viatici, cum naturale jejunium serVare nequeant, Percipere cupiunt. Quamvis enim VasqueZ in 3. parti disp. 214. cap. 2. in f n.' doceat, divino praecepto satisfieri per unicam perceptionem sanctiseimi viatici in eadem

350쪽

aegritudine; nullum tamen invenimus alicujus nominis theologum, qui neget, et licitum, et pium, ac laudabile

esse, illud saepius repetere. Ita quippe expresse tradunt Sylvester verta Eucharistia 3. sec. 6.'' biena verti. Communicare, num. 48.'' Sotus in 4. dist. 12.qu. I. art. 8.V Τοletus Min Summa lib. 10. cap. 15.' Henriqueg lib. 8. cap. 4. num. 1. et cap. 50. num. I. Suar g disp. 68. seci. 5.V LMman lib. 5. Summ. tracti 4. Cap. 6. qu. 6. num. 20.V Diana inm. I. tracti

γ. resolui. 57.' Cardinalis de Lugo disp. 15. secl. 3. num. 64. qui malo traducit VasqueZ, quasi auctorem Contrariae sententiae, clim hic de sola loquatur obligatione, ut diximus, et legenti patebit. V. Aliqua dumtaxat dissentio est in praefiniendo temporis spatio, quod debeat intercedere, ut, intra eamdem infirmitatem, possit iterum non jejuno dari Eucharistia. Aliqui enim, cum Navarro, multum temporis interfluere

debere existimant inter unam, et alteram communia

onem ; quam indefinitam Noarri assertionem, de spatio triginta dierum, explicat Villia os in Summ. I. pari. truci. F. dub. 38.' Alii cum Suareg cit. loc.' decem, aut octo dies exposcunt. Alii cum Ludovico a sancto Joanne in Summa Hispano sermone edita tom. I. qu. 7. arti 10. dissiculi. 4. de Sacram. Euchar. post elapsos tres dies, viaticum iterari concedunt. Alii demum cum Laman cit. cap. 6. num. 20.' etiam insequentidio illud repeti permittunt, si videatur instare mortis

Periculum, et aegrotus, qui, cum sanus esset, frequenter Consueverat eucharisticum panem degustare, eo denuo

nutriri, et roborari cupiat. Abstrahat igitur Episcopus ab hisce quaestionibus; sesumque parochis insinuet, posse, et debere sanctissimum viaticum in eadem infirmitate iterum, et tertio administrari, praesertim si ipsumet aegrotantes iterum coetem illum panem esurianis et, si velit, poenam etiam in parochos decernat, qui, post plurimum temporis, Eucharistiam ad eumdem infirmum, eam devoto effagitantem, salsis quibusdam, et emendicatis praetextibus, denuo deferre obstinate detrectant : nihil quippe in hac saluberrima constitutione

invenietur Censura et castigatione dignum.

VI. Quod si in Synodo aliquid etiam dicendum occurrat de sacramentalis communionis frequentia, Caveat Episcopus, ne aut universim improbet, aut omnibus indiscriminatim suadeat quotidianum ad sacram mensam accessum. Etsi enim prisci fideles consueve-