Theologia Moralis Et Dogmatica, Volume 8: Complectens epitomen ex operibus Benedicti XIV. ordine alphabetico confectam nec non et varias summorum pontificum praesertim vero ejusdem pontificis ...

351쪽

rint quilodia eueharistisum panam degustare, quod discimus ex S. Justino in apologia I ' quam pro Christianis obtulit imperatori Antonino ex S. Curiano

in expositione orationis Dominicae,' Ex S. Hiar nymo epist. 50. ex Caria omnes fideles, de Co Eumedistincti. I. et Can. Peracta ibid. dist. 2 quidquia sit, an ad quotidianam communionem ex Eccissis Praecepto adigeretur, quemadmodum opinatur Vna m 3. pari. disp. 214.' au potius ex mera dovotione, Meharitatis ardore quotidianus ejusdem usus fuerit a fi libus ruceptus, quod existimant Marem -di P.

69. secl. 3. et Juenin de Saeram. dissertaen. 4.quaest. 9. cap. 3. art. I. in fin. indubitatum est, pomtarioribus segulis, postquam sciliem elanguit fidelium Charitas, non solum intermissam fulsas commutatomis

stequentiam, sed jamdudum, hoc est a secata In

inter pioa et docto8 vehementer dubitatum, ari: Cominiandua emet fidelibust quotiis nus Christi coapores esus: sn idem apud Innocentium III. myutem Μisa. lib. 4. cap. 42' legimus: Dixerit ergo qui piam, communicandum esse quotidie; dixeris alius,

quotodie communicandum non esse quae certe verba

indicant rem positam in quaestione, quam Innocenti non solvit, guriungens: Faciat unusquisque, quod pth crediderit faciendum atque ad id comprobati maffert Augustinum relatum in Can. Quotidie, da Cotisocrati dist. 2. ubi ait: Dixerit quispiam, non quotidis accipiendam Eucharistiam: alius a metquotidia i saeiat unusquisque, quod, meundum fidem suam, pil eredit esse faciendum.' Eamdem quae tionem distincte et perspicuo, suo more, Pertractavit D. Thomas 3 pari. quaesti M. art. 10.V in qua Meet, estim quidem eucharistici panis, in se s ctatum,

Memper esse salutarem, et nihilominus non a mperculeumque expedire, illum sumere; quin, non semper

reperitur in sumente dispositio requisita ad dign- illius comestionem : ex quo concludit: Et i o, si aliquis se quotidie ad hoc paratum inveniat, laudassile est, quod quotidie sumat. Undo Augustinua, tam dixisset: Accipe quotidie, ut quotidio tibi prosit: au, jungit: Sic vive, ut quotidio merearis accipere. Sed, quia multoties in pluribus hominum multa impedimenta hujus devotionis occurrunt propter corporis indispositionem, vel animae, non est utile omnibus hominibus, quotidisi ad hoc sacramentum accedere.'

352쪽

VII. Haec perpendentes sapientissimi Tridentini

Patres, duobus a se editis decretis, fideles hortati sunt ad sanctissimae communionis frequentiam, sibique in votis esse demonstrarunt, ut quilibet tanta emineat morum integritate, ut digne possit etiam quotodie Christi carnibus pasci; consulto tamen abstinueruntati universali regula, hac de re tradenda, cum satis exploratum habuerint, eam unico desumi posse a cujuslibet peculiari statu, devotione, et charitate. Himum decretum habetur sess. 13. de Eucharistia Cap. 8.V estque huiusmodi: Ρaterno effectu admonet sancta Synodus, hortatur, rogat, et Obsecrat per viscera misericordiae Dei nostri, ut omnes et singuli, qui christiano nomine censentur ...haec Sacra mySteria Corporis,

et sanguinis ejus, ea fidei constantia, et firmitate, ea animi devotione, ea pietate, et Cultu credant, et Venerentur, ut panem illum supersubstantialem frequenter suscipere possint.' Alterum exstat sess. 22. cap. 6.cles Sacrific. Μiss. Optaret quidem sacrosancta Synodus, ut in singulis missis fideles adstantes non solismspirituali effectu, sed sacramentali etiam Eucharistiae PercePtione communicarent, quo ad eos sanctissimi hujus sacrificii fructus uberior proveniret.

VIII. Sed nihilominus haec saluberrima Tridentini

clQCreta non extinxerunt antiquam, quam innuimus, Controversium; quin imo haec, seculo elapso, acrius

inter theologos recruduit: plures quippe quotidianae

communioni plus aequo patrocinantes, eam omnibus, sine ullo personarum delectu, suadendam dictit rurit et o quorum numero fuit, qui hanc etiam propositionem non est Veritus asserere, quam die 2. Martii 1679. apostolicae damnationis telo confixit Inoocentius XI. Frequens confessio, et communi

otiam in his, qui gentiliter vivunt, est nota Prae- clostinationis alii contra frequentiorem, multoque

magis quotidianum ad sacram mensam acceSsum, nimium imprudenter, universim damnarunt. Utriusque classis auctores referunt Rhodes. disp. I. quaest. 4.seCt. I. Sec. 2. et 3.' Ioannes Sancheg. dis. 22.' Cardinalis De Lugo de Euchar. disput. 17. et Cardenaa - Crisis Theolog. tom. 3. disput. 66.' Ad hanc vero litem praecidendam, jubente, atque approbante Inno- contio XI. die 12. Februarii 1679. promulgatum est decretum, quod integrum legitur apud citatum Car-

353쪽

denas μ cap. i. ' et in crota Ila 6. pari. 1. num. 665, e quo haec verba, ad Episcopos maximo pertinentia, transcribitims: In hoc igitur pastorum diligentia potissimum invigilabit, non ut a 'equenti, aut quotidiana sacrae communionis sumptione, mica praecepti mrmula aliqui deterreantur, aut sumendi mea generaliter constituantur, sed magis quid singulis Permittendum per se, aut parochos, seu consessarios sibi decernendum putet; ludque Omnino provideat, ut nemo a sacro covivio, seu stequenter, seu quotidih accesserit, repellatur; et nihilominus det operum, ut unusquisque dignh, pro devotionis, et praeparationis modo, rarius,

aut crebrius dominici corporis suavitatem deguStet. . . Proderit etiam, praeter parochorum et consessariorum diligentiam, opera quoque concionatorum uti, et Cum

eis constitutum haberi, ut, cum fideles ad sanctissimi sacramenti Dequentiam quod sacere debent) accenderint, statim de magna ad illud sumendum PraeParatione orationem habeant; generatimque ostendant, eos,

qui ad stequentiorem, aut quotidianam salutiferi cibi

sumptionem, devoto studio excitantur, debere, Sive laici negotiatores sint, sive conjugati, SiVe qui Cumque alii, suam agnoscere infirmitatem, ut dignitate sacramenti, ac divinI iudicii formidine, discant

Coelestem mensam, in qua Christus est, reVereri; et, si quando se minus paratos censerint, ab ea abstinere, seque ad majorem praeparationem accingere.

IX. Si itaque in Synodo instituatur sermo de frequenti,

aut etiam quotidiano sanctissimae Eucharistiae usu, non est deviandum ab hujus decreti semita; sed, si qua parochis tradenda sit instructio, curandum est, ut hire illi ad amussim respondeat: praecipuo vero monendi sunt consessarii, ne Dequentem ad Eucharistiam accessum iis aut suadent, aut permittant, qui in gravia peccata saepe labuntur, nec de poenitentia peragenda, suaque Vita semendanda sunt solliciti; sicuti nec illis, qui, etsi gravia evitent crimina, voluntatem tamen habent venialibus inhaerentem : qua de re legendi sunt S. Franciscus Salesius Ρhilotheae pari. 2. cap. 20.V et Joannei Thaulerus serm. 4. infesto Vener. Sacramenti.

354쪽

IAE VIATICO EXHIBENDO IIS, QUI EADEM DIE EUCHARIAPIAM SUSOEPERUNT.

Eae Ba d. XIV. de is do lib. V T. cap. 11. N. 2.

Cit. N. 53. de Eucharistia, Tom. V.

II Recto, ac sancte in plerisque Synodis commoniis legimus parochos, ut solliciti sint de sanctissimo viatico iis statim porrigendo quos vita periclitari deprehenderint: in aliis gravem insuper poenam iisdem inflictam invenimus, si ipsoxum inerti evenerit, ut aliquis, sine sanctissimi Christi corporis/iatico, ex hac vita decesserit. At fingamus, sacerdo- em, Corpore Eanum, mane miSSam celebrasse, rut lescum, ex mera devotione, sanctissimam

ἰucharistiam percepisse: corripitur eadem die iubito morbo, aut lethali percutitur Vulnere, ita ut, melicorum judicio, prudenter timeatur, ne ea ipsa dientereat: cupit aegrotus refici sanctissimo viatico, illum lue a parocho instanter exposcit, quod tamen Parochus d eum deserre renuit: non tamen idcirco damnandus rit parochus; tamquam transgrossor synodalis statuti; ec quidquam de hac re, quae serte saepius in dioecesicciderit, erit in Synodo deliberandum, nisi maximadhthita circumspectione, et cautela. Etenim, licet ommuniter theologi cum S. Thoma 3. pari. quaest. 0. art. II.V in illis Christi Domini verbis Joann. 6. :.ἰisi manducaveritis carnem Filii hominis, et biberitis jus sanguinem, non habebitis vitam in vobis contieri existiment praeceptum obligans omnes fideles ad ucharistiam percipiendam aliquoties in Vita, atquenminente mortis periculo, neque ulli fas sit, sine temetatis nota, contrarium opinari, uti probant Valentia

355쪽

disputi 6. qiuesti R puncti 4.' et Vincent. Baronius 2. pari. manuductionis pag. 258.' atque ex iis liquet, quae ad praedictum praeceptum comprobandum adducunt Suareg de Encharisti disp. 69. secti I. aquo disp. 215. cap. 2.' et Cardinalis De Lugo de E

charis. disp. 16. seci 4. et sect 2. num. 17. et numia

33 nihilominus tamen iidem theologi dissident inter

se, num, adveniente repentino mortis periculo, sanctissimi Christi corporis viatico sit etiam illi succurrendum, qui eadem die, cum ceteroquin nondum ulla laboraret corporis infirmitate, Eucharistiam accepit. Docent plerique, etiam nunc, inopinato incidentem in mortis periculum, teneri denuo se reficere eucharistico cibo, quo fiat validior ad ultimam sustinendam cum

daemone luctam: neque enim, inquiunt, Per Communionem ante Vulnus, Vel morbum peractam, potuit satia-

fieri praecepto, quod nondum urgebat, Euchariatiam sumendi in mortis articulo. Ita Hurtadus de Eueharisti disput. 11. diff. 2.' Pelliggarius, Dicastillo, Quintanaduenas, aliique relati a Diana pari. 10. tracti 11. resol. 40.V Alii ex adverso cum Suareg cit. disput. 69. secl. 3. sec. Rogabis,' Coninck quaest. 80. art. II. dub. 3. n. 100.' Cardinali de Lugo cit. loc. num. 52. aliisque a nobis allegatis in nostro opere de Canonig. SanCtor. lib. 3. cap. 38. num. 22. ubi aliquid de hac quaestione delibavimus, sentiunt, in praedicto rerum

eventu non 8οlum non urgere praeceptum sumendi viaticum, sed recipi non posse sine piaculo: siquidem ex una parte, divinae legi, qua jubentur fideles sanctissimam Eucharistiam percipere, cum in ultimo versantur vitae discrimine, veluti praevia quadam solutione, jam satisfactum autumant per communionem mane peractam: ex alia Vero parte, nemini Iicet bis eadem die Christi corporis participare mysteria; siniumque id permittitur parocho, in aliquo extraordinario eventu, de quo nos pariter egimus cit. Cap. 38.V cum scilicet. duas admini trat parochias; et in utraque debet eadem die celebrare. Inter has duas, e diametro oppositas, opiniones, mediam viam ineuntes alii, quos

tacito nomine citat De Lugo eod. citi loc. num. 50. et sequuntur Gobat. Theolog. experim. trRCt. S. num. 175.' et mrin. tom. 3. disp. 9. secti I. n. 13. dicunt,

praedictum hominem, qui mano bene valens ad Eucharistiam accessit, et deindo in periculosum incidi:

356쪽

morbum, posse, si Velit, denuo Eucharistiam sumere ver modum Viatici, nullo tamen praecepto ad id aciendum obstringi: atque huic sententiae adsti-Pulatur praxis quorumdam religiosorum, R quibus, uti referunt Diana pari. B. tract. 2. resol. 87. Hurtadus Sacram. disp. 10. de Eucharist. dissic 2I et Cardinalis De Lugo cit. loc. num. 5Ι. in praedicto eventu sanctissimum viaticum porrigi comauevit sacerdotibus, qui ea ipsa die celebrarunt. In tanta opinionum varietate, doctorumque discrepantia, integrum erit parocho, eam sententiam amplecti, quae sibi magis arriserit, quin fiat reus violati statuti synodalis, quod certe non potuit casum istum extraordinarium respicere: neque fas erit Episcopo aut in P octum Rnimadvertere, qui praefato aegrotanti Vi- uticum denegavit, aut quidquam de ejusmodi controversia in sua Synodo decernere, ne videatur sibi Hrrogare partes judicis inter gravissimos hac super re

inter se contendentes theologos.

AN FREQUENS, IMO QUOTIDIANA MISSAE CELEBRATIO MAGIA CONGRUAT CUM EPIRITU ECCLESIAE, QUΑΜ INFREQUENTIOR.um Bened. XIV. de Sacris Missae. lib. 3. e. 2.

Ι. Suarea inm. 16. disput. 80. secl. 2. quaestionem theologice tractat, an convenientius sit, et cum spiritu Ecclesiae magis congruat, celebrare quotidie missam, ara non; et statuit ad Ecclesiae spiritum propius acce-

357쪽

dere et convenientius esse singulis diebus sacrificium facere, idque sacerdotibus inculcandum; tum quia sacrificandi munus non privatum, sed publicum es nec sacerdoti tantum prodest, sed universali Ecelesiae: tum quia sacerdos, cum missae celebrandae potissimum Consecratus sit, proprium et peculiare jus habet sacrificii offerendi, eique praecipuum praesto est Dei auxialium, ut digne possit celebrare: declarat tamen, se non negare, quin bene faciat, si aliquando sacerdos usta celebret, Vel propter reverentiam, ver paeopter timorem,

ne id sibi sit utile: aitque opus illi aliquando esse ab

aliquo sacerdote consilium petere. Ρersicus de Sacerdot. ossicio lib. I. dub. 4. considerat, celebrare missum bonum esse ex genere suo,' abstinere autem a mima celebranda bonum esse per accidens; quod autem bonum est per se, longe melius esse, quam bonum per accidens.' Celebre est, quod excitandis ance dotibus ad quotidianam, aut frequentem missae celeM tionem scripsit D. Bonaventura de praeparatione, ast missam cap. 5. Sacerdos qui non celebrat, quantum

in ipso est, privat Τrinitatem laude et gloria, Angelos laetitia, peccatores venia, justos subsidio et gratia, in purgetorio existentes refrigerio, Ecclesiam Christi speciali beneficio, et se ipsum medicina et remedio contra quotidiana pepcata et infirmitates.' Et S

tonitius summae 3. pari. tit. 3. cap. 6. 8eC. I 5. ad frequentiorem missae celebrationem, inculcandam considerat sacrificii dignitatem et excellentiam, sianvem quam ex eo sacerdos utilitatem capit, commodn spiritualia, quae inde ad fideles proficiscuntur, qui missae adstant, onus quod incumbit sacerdotibus auacepto ministerio fideliter satisfaciendi, cum sacerdotali ordine sunt initiati, nimirum ut inter Deum mediatores alatet homines, et orent pro vivis atque defunctis, aC denique periculum, cui fit ille obnoxius, qui raro celebrat missam, ne in aliquem labatur defectum, quo vel omnino indignus satisfaciendo suo muneri, vel inhabilis fiat. Quas quidem rationes omnes fuse reperien Exsebcatas in dictionario Pontas verbo is Μissa' cas. Q. II. Sunt autem qui contra putant, melius Consultum si pauciores missae celebrarentur; ac dictum Tertulliani Suggerunt, Semper abundantia contumeliosa in aeest,' et illud Amalarii diaconi Μetensis lib. a. de Ecclesiasti c. Quidquid raro fit, pretioatua fit,

358쪽

eum fit afferunt etiam considerationem devoti auc- oris V De imitatione Christi is adversus cordis du- ritiem hominum exclamat, qui de tanto tamque inem abili dono nihil aut parum cogitent, et quotidiana Con-: suetudinct in negligontiam, et indifferentiam decidant: producunt etiam Odonis secundi abbatis Cluniacensis sententiam, qui in suis collationibus ait, in Ecclesiae primordiis haud ita saepe, sed majori cum devotione

missam celebrari consuevisse. Quod mysterium primordiis Ecclesiae non tam frequenter, ut nunc, Colebrabatur : tamen quanto rarius, tanto religiosius agebatur ; at nunc valde quidem, valdo frequenter, sed quod nimis dolendum est, negligentius frequentatur. Denique ad experientiam provocant, quae demonstrat eos sacerdotes, qui rarias celebrant, sensibili compunctione cordis, et multis cum lacrimis sacrificium offerre:

nec illud praetermittunt, quod pii prudentesque animarum rectores consilium dant sacerdotibus, ut aliquoties missam omittant, nec quotidie celebrent. III. Qua oratione plura capita continentur. Primo

illud pretiosius esse qunt, quod rarius. Sed hoc nihil ad hanc rem, de qua agimus. Sacrificii enim pretium in iis spiritualibus bonis, quae supra memoravimus aestimanuum est; quae bona eo sunt majora, quo fre-qHEntius fit sacrificium. Secundo Hunt, o consuetudine homines in negligentiam et indifferentiam labi; atque id quoque ad rem hanc nihil pertinet; cum enim dicimus, melius esse quotidie, vel quam Dequentissimo co Ebrare, illud certo volumus, eum qui celebrat, bene essso dispositum. Tertium ad veteris Ecclesiae consuetoclinem pertinet, de qua paulo post disseremus. Quar--- est de majori compunctione, sensibili devotione, Θt Incrymis eorum, qui celebrant rarius; ubi quaedam IistEt ambiguitas; neque enim quod sensi Ii cordis

e Punctione et lacrymarum dono careamus, aut quodcto octu aliquo laboremus, quotidiana propterea intermittenda est missae celebratio ; satis enim est; quo sa- eoaeclos missam digne celebret, is indignus non sit, om-Hom que moralem, et quae in hominem cadere potest,

at 1igentiam adhibeat. Ita S. Antoninus loc. citato : Siclinis autem illam dispositionem' celebrandi , missam)- Ha ae judicare voluerit ex sensibili cordis compuncti- ,πιε, Pr orione lacrymarum, fervore mentis, et simii Disa a timentis, ita quod tunc credat .se dispositum,

359쪽

quando talo quid sentit, et quando non percipit, indi

positum, valde incaute ambulat, et saepissime deciapitur. Μultoties qui nil talium habent, sunt in magno statu gratiae, et qui habent, sunt omnino extra gratiam gratum facientem. Saepe enim contingit, hominem ab hujusmodi fervoris affectibus impediri sine omni sua culpa, imo cum magno merito.' Et Suareg loc. citi tiummodo indignus non sit, et moralem ac humanam diligentiam adhibeat, quamvis sit impersectus, non debet ab hoc sacro munere cessare.' Joannes Gerson celebris Doctor et rerum usu peritus theologus Tracti de praeparat. ad missam considerat. 2. satis esse docet ad missam digne celebrandam, si sacerdos Post discussam diligenti examine suam ipsius conscientiam morali ter Certus sit se esse in statu gratiae; et Considerat. 3. ait, non omnem fervoris aut attentionis defectum obstare, quominus missa digne celebretur; id enim saepenumero ex inferioris partis rebellione fieri, quae non pendet ab arbitrio nostro. Consideratione vero 21. docet, satius esse missam celebrare, quum propter fervoris desectum ab ea celebranda abstinere.

Sed Digidus sum, dicis, aut tepidus. Soepe SusCipit initium celebrationis hominem parum devotum et frigidum, quem in fine calescentem dmittit, et fervidusei IV. Consentiunt cum his Thaulerus, et Lud. Ble-

sensis, magni regendarum in via perfectionis animarum magistri, quos sequitur ritavius theologicorum dogmatum 1. 4 c. L Antonius Μolina Carthusianus m nachus in libro de Instructione sacerdot. tractatu T. Cap. 8. magna sane Pietate et devotis sensibus ostendit, sacerdotibus, qui satis dispositi sunt ad celebrandum, non praetermittendum esse sacrificium ex Causa humilitatis et reverentiae, tum eos etiam esse Te'

hendendos, qui propter occupationes et tem reses Curas celebrare omittunt. Ρ tremum caput, quod o jiciebat, consilia continet, quae ab animarum rectoribus, dantur sacerdotibus, ne quotidie celebrent, sed aliquoties ab offerendo sacrificio abstineant. Verum haec est generalis regulae limitatio, regula autem a limitatione non potest everti. S. Philippum Nerium tradit Baccius in ejus vita lib. 2. cap. l. omnibus sacerdotis bus, quorum consessiones audiebat, consilium dare consuevisse, ut quotidie celebrarent, etiamsi tum temporis haud ita frequenter sacerdotes sacrificium fuciere

360쪽

solerent: quibusdam vero ne quotidie celebrarent vetasse, idque ut eos mortificatione subigeret, eisque majoris meriti occasionem praeberet. In libro cui titulus: S. Francisci Salesii Spiritus,' typis edito Lutetiae anno 1727. parti 2. cap. 20. proditum est, quo Paeto sanctus ille Episcopus sacerdoti cuidam aetate Grenti, probis tamen et incorruptis moribus persuaserit, ut quotidie missam celebraret, quam in dominicia ta*tum et sestis diebus celebrare solitus erat, tum propter

juvenilem aetatem, tum propter desectum mortificationis, tum etiam quod metueret, ne tanto abuteretur mysterio, diceretque se non eam vitam Vivere, quam Postularet quotidiana missae celebratio: Cui sanetus Franciscus ostendit, nullius esse roboris rationes, quas afferret: sancto enim frequentique usu futurum suisse, ut ejus juvenilis aetas confirmaretur, tentationum im-Petus refringerentur, ejus infirmitas stabiliretur, Et RAPErae Vise complanarentur; quod si humilitatis musa in unimum induceret a celebranda missa abstinere, de ECClesia, ejusque necessitatibus, et de leniendis defunCtorum purgatorii poenis cogitaret, tum ne Deum augmento gloriae suae, Angelos gaudio, reliquosque SariCtos peculiari voluptate coelesti fraudaret: quibus conailiis sacerdos ille conquievit, responditque: Fiat, fiat: aE triginta annorum SpatIO, quo ex tempore Vixit, nunquam sine legitima causa missam celebrare omisit.

Αliam dein objectionem quae ex veteri E lesiae disciplina desumitur, pluribus refellit Pontifex atque tandem concludit his verbis:

Verissimum est magis consentaneam esse

Jesu Christi et Ecclesiae sensui quotidianam missae celebrationem, modo cum iis, quibus aequum est, dispositionibus celebretur.