Miscellanea philologa: Ediderunt gymnasiorum batavorum doctores societate conjuncti

81쪽

8linentiam eonjunxis/e' dicit, etsi iberius eum a proposito

divertere conaretur; non vero eandem ab/linentiam. quod sensum non haberet. Verum eundem curaum eo cer h. l.

sensum habet optimum indicatque eamdem viam, quam equo esset emensus qui veheretur, ab eo pedibus consectam esse, postquam equum dimiserit. 4'. Ergo neque opus est, ut omnium odicum lectionem reiiciamus, neque magistro, qui textum corruperit, neque inusituta dicendi ratione, qua pleonasmus oritur. Cap. 75. Neque vero Po eisa, cognito e 8ilio με moram ullam ad in quendum inlusit: ed eadem pectasia, H itinere impedito et perferrito de Mendere soδδel, - - talum ea/eri Maris 'Locus et aliis et mihi corruptus. ergogius explicat

eadem, quas emper sectare conoeverat ' Sed eo semper

spectasse Pompeium, ut Caesarem in itinere deprehenderet, nusquam memoratum video. ompeii consilium, si quid video, id semper est, ut bellum duceret, sperans ore, ut Caesar tandem inopia cum exercitu interiret. Inde proelium committere noluerat inde se includi erat possus inde postea etiam proelium evitare studuit, nec nisi omnium suorum vociferationibus criminationibhsqne, ignaviam aut superbiam inprobrantium, ad pugnam apud harsalum descendit.

Nipperdeius eadem mutat in id. Sed ne hoc quidem satis; nam vectare ea significatione, qua hic usurpatur, neque apud Caesarem, neque apud alios scriptores cum conjunctioneri conjunctam occurrere memini, nisi capite 85 hujus libri, ubi sine dubi legendum est eraseolana, i,' ut ipse i perdeius edidit. Alia igitur ratione tollendum est vitium; quare videant peritioris, an legi possit: Sed eaedem v

elana, a so/δel-e ait ' Tanquam Caesar dicere voluerit, Pompeium non tantum Caesarem e manibus emittere noluisse, sed elatum victoria nuper reportata id consilii cepisse, ut exercitum deleret atque ita eduxisse exercitum, si hostes consequi posset, ut putabat, itinere impeditos et perterritos. Itaque conjunctio i interrogandi notionem retinet, sed pendet, ex sequenti sigil, sicut B. C. 3. 56. Caeδar Ger-

82쪽

- 4 eit -- proclisaeis, i Pompe tu proelio deo lare eum ' sB. C. 3. 30. Diverga tibi ambo eo illa eviunt Caeaarus - conjungeres, Pompeiuδ, ut venientibu in itinera onere et i imprudente eae in/idii adoriri pones 'Sic enim legendum, non opponeres, i. id Oudendorp. ad h. l. Simili modo conjunctio verbum antecedit . . .

Cap. 101. 4. In optimis codicibus eid. r. et Scalig. pro vulgato egi legitur egerunt. Quodsi eieceris, sensus erit optimus. Itaque magister, qui periodum paullo longiorem digerere non poterat, hoc verbum intulit.'R Nipperdeius Vestem addidisset in Bongars et alat. legi egi Ca/δ-εἰ in pr. dit egit: ' quod si pro egerunt posueris, optima existet sententia et magistro acile carebis. Nam egit, quin a Graium a nemine non reseratur, qui hunc locum vel paulisper inspexerit, non est, quod dubite

Cap. 112. meo nola, obseela Maeandriae portum essest sed a verioribu regionibu in longiis inem Metium noventorum in mare Deli molibuo, angu/lo itinere e sonte m oppido conlidivitur ' - serioribu regionibuδ' ' revocavit Nipperdeius plurimas codices secutus causam non addidit. Et tamen multo meliorem lectionem jam Oudendo ius defenderat, scilicet amferioribu regissiuar' quae in ossiano invenitur Clarhius jam pridem codicum scripturam tueri conatus est, ita inter

Rem, me judicio, consecit Hergogius, dicens P. Multo esse verisimilius, Caesarem, quum de molibus i. e. opere artificioso, narraret, artificem nominasse, quam loci, unde materia operis esset petita, mentionem fecisse. 2'. Si de materia mole accipiatur, perverse agi tum enim dicendum suisse signa agger, Daδω, --, vel simile quid. 3'. Si regione de montibus dictum esset, non adeo indefinite auctorem scripturum suisse, sed de quibus regionibus

83쪽

- 75 sermo esset, fuisse additurum. Deinde, si alteram ex duabus urbis partibus in animo habuisset non Vocabulo regiona , sed parte usurum fuisse videri. Neque verbum Dolare adhiberi de eo, qui a montibus ad mare saxa convehat, ut in mare jaciantur, sed dicendum fuisse Maea e montib- ea pelisa. 4'. Caesarem verbis a verioribu regibu opinionem tollere eorum, qui a Cleopatra demum hoc opus consectum arbitrarentur.

84쪽

C. . FRANCKE Augeri notitiam nostram in detrimentum delectationis cum multas alias in disciplinas cadit, tum nostra quidem aetate, in critices illam partem, quae diplomatica vulgo audit. optimorum enim scriptorum codices hodie si minus ubique accistratissime excussi, tamen ita pervoluti et pertractati sunt, ut locis obscuris ex iis nihil plerumque subsidii exspectare

debeamus, summum hic illic scribas erroris arguere possimus, et natura et cognatione librorum manuscriptorum inventa, sontes erroris saepius quom vias emendandi perscrutari liceat. Itaque in multis editionibus, quae his postremis annis prodierunt, arietas lectionis codicum omnium onerat potius scriptores quam ornat, in leviculis vitiis et quisquiliis versata eoque fine antiquae lectiones accumulari videntur, ut, qui ad emendationem accingi velit, sciat nihil adiumenti sibi ex libris petendum esse, et tantum praeparata sibi verba scriptoris inveniat contra qui suavitatem narrationis, poeticam sublimitatem aut oratoris nervos atque acumen percipere velit, saepius nunc in obscuris offendat, quam

illo tempore fiebat, quo, nimis ortasse, in litterarum studiis delectationi serviebant. melius tamen illa ratione verae so-

85쪽

- 77 lidaeque doctrinae consuli quam temerariis emendationibus dicam an mutationibus in scriptorum orationem invehendis, quis est, quin agnoscat 3 antum illud affirmaverim, ditionis curam non in repraesentandis librorum lectionibus subsistere debere, sed his tanquam undamento iustam me dationem scriptorum superstruendam esse. Itaque si nostrae aetatis studia eo conduxerint, ut in singulis scriptoribus, qui

libri tuto negligi possint, quae adiumenta diligenter pervolutanda sint, appareat, adeoque critices supellectilem paratiorem et contractiorem habeamus, iam de studiis litterarum bene actum dicemus. Nam quisquis antiquum scriptorem emendandum suscipit, ante omnia persuasum habeat necesse est, quae in antiquis documentis prostent, collata esse, ne quando librorum testimoniis emendationes redarguantur et trustra laborem suae isse videatur. Eo consilio me nunc iterum ad Aeschyli antiquos interprete consero, quum praesertim in testium penuria nihil omnino negligendum sit. Nimirum antiquorum grammaticorum annotata in nullo scriptore minime omnium autem in

Aeschylo negligere licet. Nolo nunc de grammaticorum ineptiis aut absurdis interpretationibus disserere non magis necessaria haec exprobratio est in Scholiastis pertractandis, quam in SS. lectionibus scribarum inscitiam et imperitiam increpare. Sunt mihi antiqui Scholiastae non duces ad interpretationem sed testes lectionis, quae e libris aut evanuit aut tenuibus vestigiis servata superest. Et in Aeschylo pertractatio illorum testium magis est necessaria, quod omnes antiqui libri ex archetypo edice ducti sunt, adeoque praeter illum librum Scholia unicum sunt antiquae lectionis

documentum.

Ante aliquot annos, quum de Scholiastis illis disserebam,

magis ut materiem haberem, qua, velut vinculo, miscellineas observationes iungerem, quam quod magna spes me teneret, fore ut ex his poetae pristinus nitor restitueretur, iam animadvertere mihi visus eram, Scholia illa, quae vulgo errentur, unicum habere sontem scholia Medices Expositis igitur quae ad rometheum et Septem contra Thebas collecta habebam inanis mihi opera videbatur amplius in scholia inquirere,

86쪽

antequam, quid antiquum esset, quid recentioribus grammaticis deberetur accurate novissem praeterea scholia ad Oresteam et Supplices ita edita erant, ut quavis sere pagina saepe dubitarem, num sorte meliora et integriora editis in Medice exstarent. Nunc nova editione antiquorum sta liorum, quam curavit S. Dindoinus, ut de his melius iudicare possemus effectum est λ). Aliquatenus summo viro probari quae olim de scholiis exposueram, laetus inde intellexi quod partem praelationis, qua de origine et ratione scholiorum exposui, in ramis librum recepit. in eius raesp. VII XV. Editione igitur indorsi primum lucramur, quod certo

indicare possumus, quae scholia antiqua sint, sive ante By-gantinos conscripta quod non exiguum lucrum est, quoniam istam sarraginem, quam recentiores Byzantini congesserunt, sine detrimento negligere possumus; nam apparet, hos recentiores non antiquos sontes habuisse praeter Mediceum Deinde

planius iam de ipsis antiquis scholiis quae ad nonnullas

fabulas sola supersunt iudicare possumus item ubi opus fuerit, sordes et vitia amovere quae me iudice satis multa adsunt), siquidem nunc non verendum est, ne recentioribus inventis opera nostra irrita reddatur possumus item iudicare, utrum verba poetae, quae schesiastes explicuit, ea fuerint,

quae inmedice i antur, an alia. Quod si videbitur ubique idem legisse, edice quoque Scholia ad crisin negligere poterimus. Aliter vero hanc rem se habere, hac disputatione apparebit. Sed antea quaedam de Scholiis his in universum

dicenda sunt.

De ratione interpretationis, quam Schesiastes secutus est, non est, quod multis hoc loco disputem. Continent Scholia Laurentiana ita enim praeeunte Elinsteio, qui ex eodem,S.

Soholia Sophoclis edidit, haec appellare malo vestigia subacti iudicii et eruditionis sos ad Eum 2 8, 9, 11, 13,

1 Sehosia raeea in Aeschrum ex oririb- aucta et emenda . O mi, 1851. Tertius hi tomus est editionis, quae inscribitur Iu suam. Maia Tragoediae superstite et ope iιarum moeria ei reemo ne G. Irin- dorsi. 3 omi Oxonii e typographeo Academieo 1832-1851. Secundus tomus annotatione eontinet. Primus iterum editus est a. 1851.

87쪽

In antiqua etiam documenta historiae scenicae, velut dida- sotiliam sabulae Septem contra Thebas, ante paucos annos a Gantes primum editam Lia Di Mali sti iselylo Sep-sem eontra EebM. Beriis, 1848), et deinde saepius repeti

tam. Ad lexandrinorum vero aetatem illa reserenda esse, non prorsus constat. Si omnia unum eundemque auctorem

haberent, procul dubio pertinerent ad recentiora tempora, tam propter inepta quaedam et absurda λ), quam Noyter ω centioris Graecitatis vocabula et constructiones. Sed a quo Soholiaste haec prorsus absunt omnino antiqui interpretes generi depravationis expositi fuerunt, quod non similiter in

antiquos poetas scriptoresve cadebat. Nimirum praeter vulgarem corruptelam quisque scriba, cui antiquae explicationes laciles et simplices videbantur, sua inventa admiscebat, sp rana idem se posse, nec ausus idem desperabat,' sed suas

ineptias et quisquilias adscribebat, aut, quod peius etiam est, antiquam explicationem refingebat ad corruptam lectionem. Itaque prudentius iudico litem de aetate Scholiorum, si qua est, iniudicatam relinquere et acquiescere in coniectura, quam olim hac de re proposui me aut Aeaeis. Ins . p. XIV). In edice sive Laurentiano Scholia marginibus adscripta sunt literis capitalibus ab alia quam quae textum scripsit

manu literis minusculis exaratum, aucta passim manus ali-

quanto recentioris additamentis,' quae indoinus a quo haec sumo suis quaeque locis notavit. Idem in tabula lithographica exprimendam curavit paginam HS cum Scholiis, unde, si quid video, apparet, ea codici nuper descripto addita esse. Qui vero adscripsit passim parum attendit ad

verba poetae, unde Scholis saepe locis alienis apposita sunt'. Lemmata raro addidit ea ubi deerant, ut par erat, supplevit editor. In ipsis poesam verbis multa sunt correcta partim satis

1 Ut aliqvid asseram Suppl. 67 non intellexit σεμι-- esse imperativum;

88쪽

- 80 antiqua, partim recentiori manu, de quo emannus in

Praelatione editionis Lips. 1852 p. V ita exponit: μ Non

multo recentior manus quam quae textum scripsit saec.

ves XI et scholia litteris uncialibus adscripsit, et mino- ribus litteris post Supplices vitam Aeschyli sabularumque indicem addidit, et in ipsis eschyli verbis multa mutavit.

Ea manus in adnotationibus secunda dicitur. Postea saeculis Aquari decimo et decimo quinto eundem librum aliae ma- nus interpolarunt; quae a secunda manu recentiorum no- mine distinguuntur.' Eadem designatione obetus in collatione usus est. Variae lectiones, quas manus Secunda adscripsit, non magni sunt momenti multis locis Doricas formas restituit, α pro η reposito, item facismi quaedam vitia, neque semper eliciter emendare conata est, velut αι pro ε posuit ι pro η et contra. Si qua insignior est varietas a manu secunda addita, uxit e scholiaste, quocum

nusquam prenat nisi forte Eum 883, ubi ediceus habet supra scriptam lectionem θέλεις quum scholiastes θέλης habuisse videatur. ultis aliis tamen locis hic emendandi sons non in dubiim potest vocari. s. ad Agam. 1127 Choeph 29, 33, 257, 317, 395, 1064, Eum 424, 845, 883, Suppl. 556, 32. Monstra quoque vocabulorum, quae Sunt in Supplicibus, intacta reliquit; sic Suppl. 429 ediceus habet

μήτι τ ὰαισταν ἱκέτιν manus secunda non emendarit, sed coniecit, quid legendum esset: οἶμαι μητι τλαίης ταν ετιν,

unde apparet in libro, quem scriba consulebat, non meliorem lectionem exstitisse sed idem illud vitium. Quare mihi probabile videtur, illum qui scholia descripserit, et illas emendationes addiderit, habuisse in manibus sontem edices, et inde leviora quaedam vitia, quae incuriae prioris scribae deberentur, sustulisse. Eodem modo explicandum, quod manus illa secunda duobus locis Choeph. 712-714 et Suppl. 21-523 versus omissos supplevit. Itaque sunt quidem scholia alia manu scripta quam contextus, sed ex eodem libro petita videntur. Quae tamen de manu illa secunda dixi, non ita sunt intelligenda, ac si ubique lectio, quam secutus sit Scholiastes, verbis poetae adscripta sit. Non multum operae in illa

89쪽

- I actoliastae interpretatione enucleanda posuit quisquis ex hac poetam passim emendare conatus est, sed tantum quae exstabant et acile in oculos incurrebant notavit. Itaque de his scholiis singulis locis accuratius agere minime supervacuum est. Apparebit hoc, spero, ex iis, quae nunc de quatuor dissicilioribus sabulis exponam: gamemnone Choephoris, Eumenidibus, Supplicibus Saepius scholia unice Veram lectionem habent, in contextu sic enim liceat appellare oblitteratam, in ipsis scholiis subinde cum salsa temere permixtam; praeterea multis locis corruptis habent, quae contextus Verbis non sunt postponenda adeoque in emendatione minime debent negligi. emoro tantum eo locos, ubi scholiastae lectio medice differt. De illis scholiis, quae aliis videri possent variam lectio m continere, sed emendatione egent, postea quam brevissime exponam. Ceterum scholia distinxiiisdem numeris quibus indoinus, cuius editionem nunc ubique sequor. Contextus edicet his paucis annis prodierunt collationes tres. . Primam dedit indorsius in annotationibus supra laudatis, quae prodierunt Oxoni a. 1841; secundam Frang, quae complectitur solam Oresteam Te Aiδolyti Or leta, Grieoliho an Leuere flerativellebon vo Iolanne Frana, Le a. 1846); tertia, in usum Hermanni consecta a C. F. Weber et . Ommsen prodiit superiore anno. DeniqueCobetus a. 1845 ediceum accurate contulit. Hanc collationem, mihi benigne concessam, sequendam putari, monens tamen, ubi reliquae ab hac differrent, quod tamen non saepe

accidit λ).

. Quae se lis in indoini odiuone ad quatuor fabulas dictas nova messemini habent pauca tantum et exigua fragmenta, pauca item eorum, proptervae vulgo scholia consuluntur. Illa hic tamen addere volo, quod tandorni liberlariasse non in multorum manus perventurus est,t . Ch0eph. 322. ροωα γὰρ ria' itii alluditur ad Eurip. ed. 139. - Choeph. 32. Ad hunc versum in scholiis legitur ἐξω ad 334 μω ad 345 εξω, 355 ἔσω - Choeph. 44. v κρατα κρατηρα - ρητω τ' .inoriaeψομένας distinguendum κρατηρα Uvεοκρήτω τ' uertiataιμονώνας ' Versus est poetae ignoti dimeter anapaesticus, neglecta in voeabula commatio caesura, cuius generis exempla attulit Herm. Elem. p. 374. Forma μαρας testatior est quam ικρατος es Blamst ad h. l. , neque tamen navigia repugnat et legitur apud Hesychium νεοκρατοι -

90쪽

32. τὰ δεσποτων γαρ υ πεσοντα θησο μιαι Schol. θησομαι lοἰκειωσομαι. Vix haec duo vocabula conveniunt inter se.

Logito legere sibi visus estis 1σομαι. Male. 103. ἡ θυμὲ ὀφθορον λυπης φρενα Schol. τις ἐστι θυμιωβουρος λυπι τῆς φρενος, in quibus, verbis transpositis, i gendum λυχ ν έ τις ἐυ. . φρ. - Θυμwβορον proces dubio

rectum.104. κυριος εἰμι θροειν δον κρατος ωιον ανδρῶν ἐκπελεων. Schol. δυνατός εἰμι ψιπεῖν τὸ συμιβαν αυτοῖς σημεῖον ἐξουσιν. Non potest κρατος per σημειον explicari. Nisi fallor, scri

ptum est in libro ad quem annotatio scholiastae olim scripta

erat λον Τ ΡΑ ΑΙCION, i. e. λον τέρας αἴσιον cum varialectione σιον. Sed librarius litteras ος duobus postremis vocabulis interposuit, unde actum κρατος, litteris ' in mutatis. Variam L . fuisse lectionem ἄσιον, eamque satis antiquam, disexto testimonio novimus, schol ad Arist. Q. 1276, ubi hi versus ab Euripide assertur Scholiastae verba

Bunt: εν τοῖς πλεώποις αἰσι ον Ἀ- πιαδης τὸ σιον. ale ibi praefixum est lemma σιον κρατος. - έρας bio lectio eat non spernenda, quam sententiae aeque ac metro satis-

via. n. a. p. 321 77, quem diaeis in mepi iam abacta hau disputatioris.