장음표시 사용
111쪽
spissatim, octavam vel quartam solvunt ( et 3 . Et is a quidem summa est privi-leriorum, quibus Ecclesiastici in Francia raudent, potius, minus , pro temporum & locorum diversitate: quod usu ad liscendum. Communitates autem religiosorum & religiosarum corporibus Ecclesiasticis annumerantur. a 3 Ex ipsis rerum argumentis . le 'i- TIUS aeant Ira I x eccles. dant siue oro busque regni Galliae illustrat HENRICUR- naturet. p. 63 s. seqq.
De Anno, diebus Festis O Abstinentiis.
ctum , deveniendum. Res sunt vel spirisma es vel temporales. Spiritualeg , v IN. - quae recta diriguntur ad animarum salutem, ut sacramenta , ut praedicam tiones, preces , ritus sacri s I ) . Temporales sunt, quae ad sustentationem clericorum dc pauperum , ad iurem i8nem , ad cetera , sine quibus publicus cultus Peragi nequit , destinatae ; ut decimae , oblationes , reditus ex beneficiis c et i . Sunt etiam res sacrae spiritualibus inferiores , t 3 3 temporalibus potiores , ut vasa sacra, ornamenta sacra, aedes sacrat, coemeteria. De singulis sigillatim.
tutibus . quae sunt anima reli pionis Christianae . sed de iis, quae incurrunt in t alit. sensus, ct de quibus in iudiciis lites apitari possunt. In his familiam ducit ssyrium diminum . quandoquidem episcopo ante onmia diversi generis preces sublicas condimendat Paulus ( a j.
e. Heri ras introductae stant, di mel iis umaeee morio in i a plui ibus. inter res se e tua r esciuntur ex ab usu iam notato. Nihil notius est , qPam ebi it onos de dec mat rebus accenseri spiritualibus , di inde ipsis inconciliis eontra late a arrumenta desuuii et vid. Fit E SACCUS A f acrIies o laus.( s 3 Parem tamen sere virtutem cum os iit a I bre, habentes ob cen Hea Nouem squae ita virtutem spiritualem at tribuere crinditur i i Distineitandiam tamen ei ter N. t de eariam ora nem iure eccles assico inistros rectum . Hic prcprie Irera DPituit , ad soris ecHesiastiet Dr dentiam s ectan a, iure humano intro. lusa , di rectius PCI - ea quam ual a voeamur . Sed iure canonico q ii equi l iurta uel I ast c est , rer ubia sum sole tuaI Dr aeeensetur. Obiervat Auctor ipsemet in s. si . . se m3 is de risne , tuam de rebur ipsis si r tua obur
112쪽
os pars I. Cat . LIII. Divinum o Telum pro dierum diversitate per singuloriim annorum deeursum est divissunt ). Anni ecclesia vici caput non est Ianuarius , qui anni ci-etu sis , sed Decemler, & quidem dominica adventus, quae est instar praeparationis i ad fessum nativitatis domini m. Ea proxima est ad anniversarium Sant-Andreanum, quod XXX. vel ultimo Novembris die celebratur , inciditque vel in triduum praecedens vel in triduum subsequens , in tempus scilicet , quod inter XXVII. Nov. & III. Dec. interjectum; verbo, in primam dominicam , quae est a tergo vigesimi sexti Novembris . Ob mutationem literarum dominicalium hoc instituto opus suit , ut Adventui tres hebdomadae integrae dc quarta saltem inchoata detur. IV. Dierum festorum celeberrimus est paschalis, e quo pendent reliqui motus omnes; inde dicti, quod certis temporibus astivi sunt . Pascham praecedit jejunium quadragesimale, ad quod praeparantur animi tribus hebdomadibus dro vi me antecedentibus , quarum caput est dominica septua resima , quae est instar novi principii anni ecclesiastici. Pascham quadraginta diebus adscensio Domini ; quinquae inta, Pentecoste subsequitur . Caeterae dominicae usque ad Ad veritum & ab Epiphania usque ad Septuagesimam numeris distinguuntur . Ergo in figendo die Paschali praecipuus labor. V. In quo duo praecipiuntur, ut sit dominica ; ut sit ea , quae decimum qua tum lunae Martii proxime insequitur: in quo non calculus Astronomicus, sed Ec-esciasicus se tuendus, qui non semper ad cursum lunae apparentem directus est Dominica o o, eo quod Iesus Christi is postridio Sabbathi , primo die hebdomadi c. qan mundus creari coeptus, ex inferis rediit. Dominica illa quantocuus post XI U. lunae M rtit h. e. post Plenilunium proximum aequinoelio vdirinali , ex institutione primaeva , quae in XIV. illum die in incidit, ( b ce obranda est et sea non ipso illo die XIV. etiamsi sit dominica , quia constat , Christum postridie Paschae Iudaeormn ab inferis fuisse suscitatum : unde Pascha nostra non potest incidere in Pascham Judaeorum. Tribus prioribus saeculis plures Ecclesiae ex instituto Hebraeorum ipso X lv. Pascham celebrarunt ( a J. Qua de re maeni fluctus
orti. quos commosuit concilium dicaeitum, damnataque observantia Hebraeorum dominicam elepit t c ). Ul. Sed quum annus Astronomicus annum civilem, quo utimur, horis V. minutis XLIX. superet; UI. horas completas. computare Placuit , ut quaternorumantiorum, ultimo, qui bissextil)s est, dies interer intercalari posset, ne plectis XI illis minuti , qtiae annus Astronomicus non habet. Sed ex his minutis duodecimtatulorum Satio X. dies nati, qui Novilunia praecipitarunt. Qua de catissa an .
Is 81. GREGORII XIII. auctoritate falli emendati, quibus, quoad ejus fieri po
s terat( i l Sicuti ante I ascha ab antiquo ut et maeras fimalo jejunium receptum est , ita simile ieiunium ante Nativitatem Christi a
n tu liis retro seclis o natientu obtinuit .
Eias initium olim a ses o S. MARTINI
re etebatur , 6 Per X L. dies serrumabatur iuxta ea Dul. regum Franc. II, UI. c. I 8 p. in aleoque olim Iaxius spatilina adhaenius Aom n habuerit . MARTE NE ant . . DIU. Hic p. is detin. e c. cerebra c. I . videt ieet quia Christiani annos ab /n area a one C. O eo in pu a in t , in e lual bur divina officia inde auspicauda fuerunt, initio iacto ab a oesntu DomJnI , tanqciam tem pore, sesto nita is domini destinato, eiu que praenarationi inserviente.( et Maxime in Asia minetre , traditione quadam sustaliae , a S. JOANNE Apostolo hane obiervantiam sibi praeseriptam esse. Traditione prorsus contraria, a S Petro deducta , nitebatur ecclesia Rrimana cum aliis occidentalibus, quae tanaen hae in controversia parum ni menti habere poterat , cum neutra ecclesia traditionem praeis tensam probare potuerit.
113쪽
De anno, Aetas festia re abstinent iis odi
t=rat . simill errori in posterum obviam itum . Soluto Nicaeno concit o patriarcha Alexandriae , ubi Astronomorum principes floruere , quotannis diem veram indagavit, ea inque Romano Patriarchae; Romanus longinquioribus significavit Epistonis, literis, quae a re Phchales appellatae , ( a ) di solemni more in singulis cathedralibuq ab archidiaeono publicatae, qui dominica Epiphaniae indicavit omnia festa mobilia ( r ) ( 5 3. Post reformarionem Gregorianam ex fastis perpetuis & calendariis, quae singulis annis evu rantur , nemo non exactis limum cum anni civilis, tum ecclesiastici, ordinem addi lcere potes i. VII. Sunt festi dies, omnibus per totum orbem Christianum & omni tempore sacri, ut Pascha, Pentecoste, dominicaeque omnes; item jejunium quadragesi- male & abstinensia antes abbathina , s et i id que veteri traditione, quam ab apoliolis profectam autumant ( c j. Ceteri maximam Partem nec semper , nec ubi- rarum disque observantur, quippe a certis Episcopis certis populis traditi: Sic singulae pro- ferentia. vinciae celebrant anniversaria sanctorum, qui in iis plantarunt Ecclesiam, aut quorum reliquiis gloriantur. Sic ex certis caunis in certis locis vigent seriae aut j junia, ceteris omnibus ignorata. 3umma hujus doctrinae est , ut suae quisque in his rebus Ecclesiae instituta moremque sequatur ( di. VIII. Sunt festi dies, qui in Ecclesia solum diverso incio celebrantur; sunt& m . n. feriati, veluti dominici , quibus nec serviles labores , nec cetera negotia expe- Mees dienda , nec in sacris aut saecularibus tribunali us actus judiciales suscipiendi , ne a latis nec nundinandum aut commercandum ( e ). Sancte in his versanduna , nec - ribrum raterendum, ut commessationibus & tripudiis transigantur (f) . Urgente necessita- ste, veluti si fruges ingenti eericulo exdositae, aut optima piscandi occasio , Episcopus veniam metendi & piscandi diebus festis , imo etiam diebus dominicis . licet de iure divino ( 3 ) feriatae sint, concedere potest, quandoquidem Christus auctor est , sabbatum homini, non hominem sabbato datum. ( g IX. Idem dicendum de jejuniis de abstinentiis , a quibus episcopi singulos ex P - -
iussa causta liberare, dc curatis eamdem potestatem intuitu aegrotantium conferre
possunt ( b . Nonnunquam ob annonae dissicultatem universae dioecesi indulge-
tur . f. apes.( i Et praeterea et Iam , diem synodo Divice sanae praefixum, inter ipsa sella publicavit hae sormula: Am n ea seeaenaeis paseeba D treefana foena ut bases tue , quae itidem propter synodum solennis erat, &Disit mohu but annumerabatur.
x Recte Auctor abstinet ab appellatione dieiunII, vscabuin abs nent is usits iser ia enim v l. non tam ieiunatur, quam abstinentia a certo ciborum genere servam tur, quae duo antiquitus distincta fuere . Ceterum hae is In ni a ab aevo apostoli eo
deduci nequit. Tempore TERTULLIANI stat on/s sella IV. dc VI. seu sem je-jnn a servabantur , sed ex ubertate, ipso teste jejun. e. XIII. Paulatim libertas
prisca , accedente consuetudine , in necessis ratem, conversa , line omni tamen praecepto
apostolleo , ut fatentur AUGUSTIN. nep t. ad Catui. O SOCRATES m. Vbist.
( s Id tamen patres primitivae ecclesiae non admisere, Christiano; a feriis Sabbathi liberatos iudieantes . v. JUS PIN. martyr, In Diae cum Traph. p. 226. EU SER. lib. f. bo . oeel. e. e. IREN ALUS lib. IV. a P. haeres cap. so. TERTULL. a P. tuae. c. q. Selit quidem Hem celebraiunt , sed unice X. ex instituto ecclesiastico . E. in memoriam resurrectionis domini eae, non ex substitutione hujus diei in lo- eum Sabbati : nee tamen . . iudaico more . Unde multa Chiistianis dio dom nuo peram ii Ia sunt , quae iudaeis inter diei a . IGN AT. vis. ad Magneis conc L Laod e. c. v. ersi. eon L c. IX. de cens. D. 3.
114쪽
o Pari II. Cap. II. tur. Dominica tamen die nullum jejunium si , nec die, Christi natari bus sacro, etiamsi sit antesabbatinus: quod ecclesia latina ceteris festis non dedit ca).
C mus, ex traditione apostolica inde ab ecclesiae incunabulis observatae , pro provinciarum diversitate diversu in habitum induerunt . Clerici omnes de omnes monachi psalmos memoriter cantarunt, & ordine libros scripturae , diversis tem roribus allignatos, legerunt , ceterasque caerimonias , in majoribus obtervatas , peregeriant. Multo post observantia illa di regulas in onasticas, veluti in regulam Benedicti, qua c. g. s. seq. longo ordine omnis ratio Psalmodiae enarratur, de in libros publicos t 3 3 ecclesiasticos , veluti in psalterium , lectionarium , antiphonam tum , sacramentarium , aliosque, relata et , in quibus paucis verbis literisque ru-hentibus precum gestuumque comitum ordo modusque notantur. Unde natae sunt rubricae , hujus rei unae, eaedemque fidelissimae, indices. Quas particulatim cum cunistis caerimoniis describere, longum foret . di iusti voluminis opus . Summos saltem apices attingere iuvat. II. Institutum autem est divinum officium , ut publice cum cantu & omnibus caerimoniis rei convenientibus celebretur. Igitur in singulis dioecelibus saltem unus locus patere debet , quo populus sngulis diebus di horis singulis pro filo quisque affectu dc otio confluere possit . Talia loca sunt ecclesiae cathedrales &collegiatae. Clericos, quippe in nullam vitae civilis partem vocatos , assidue ru- blico ossicio intereste decet, &, si per negotia ecclesiae utiliora impediuntur, salvtem privatim easdem preces recitare tenetur ( b i. III. Unde nascitur omnium clericorum , qui in sacris sunt , aut beneficia thnent, obligatio ad recitandum ossicium ( i. Iustum enim est . ut saltem id dent ecclesiae , ut pro populo , praesertim pro iis , qui per negotiorum multitudinem nec saepe, nec diu, precibus immorari queunt , Deum orent ( e l . Novissime haec obligatio disertis constitutionibus inculcanda videbatur, condemnatis benefi
ciariist i ) TERTULLIANUS refert Chri
stianos nefas duxisse , die dominieci ieiusanare, vel de geniculis adorare . Etiam judaeis Sabbata sunt dies Iai sim ieiunia vero te flers unde nec Sabbato in diei po sunt , quem morem primi Christiani seeuti
bulum natum, qui cultum divinum lis bre id, appellarunt , eumque potissmum in ardentissimia precibus, non tamen statuet deformia arIII, collocarunt . Paullatini tamen Crdo certus non tantum in precibus determinatus, sed et lani flatis precet constitutae, quibus tota liturgia fuit absoIuta vid. D n.
ortus, recitandarum etiam remoto omni populo , cui prodesso existimantur, quem tammen morem in isti tuto prima vo non adera convenire palam est . Simili ratione bo is e no olim erant pubI eum es Ium, quibus etiam latet intererant, paulatim tamen ad solos canonicos , monachorum aemulos transiere , post qua in idionis laretium, qu celebrantur, partim laatas prodesse potetat.
115쪽
coriis, qui negligentiores effient, aci ratam fructuum restituendam ta . In plerisques ecclesiis ob donationes ob animam interserenda sunt ossicia seu Mira extraordinariae, quas eos, qui his gaudent. fideliter perarere decet. Sed quum per tot saeculorum decursum, accumulatis piis fundationibus , id institutum vix exi
tum habere pol sit , Concilium Tridentinum ( b Episcopis permisit Mimarum
numerum arctare, ita tamen ut ben Elaetor uin memoria semper recolatur. Id quod
aula Romana restringit ad fundationes ante concilium Tridentinum factas, ct in posterioribus auctoritatem papae desiderat. IV. In cantando officio publico sequenda est observantia ecclesiae , in qua can- ω- , latur. Sed qui privatim id recitant, neque ad horas, neque ad corporis diversos L ,a. a. gestus , ingeniculationem , vel erectionem, adstringuntur . Suffcit enim XXIV. A ,h, tahurarum spatio integrum perstringere ossicium t i l . Praestat tamen antic mare , ecclosia m. quam reiicere preces ( c j. Hinc omnes horas minores mandi , & matutinas prim ei, die ejus diei ab hora quarta pomeridiana recitare, permissum. Multo tamen praestat, horis , quoad ejus fieri potest, stricte inhaerere, noe sanctissimi instituti fruetum perdamus , qui est, ut subinde in Deum defixi aliquo modo alIequamir praeceptum divinum de iugiter orando d 3. In his utendum officio dioece Osi, in qua domicilium . nili Romanum ( a 3 praeseratur , Cuius usus per omnem ecclesiam latinam per millus. Correctum illud est ex decreto concilii Tridentinit e ), dc ab omnibus novarum congregationum preSbyteris receptum . Adoptam tum est etiam a pIuribus Franciae provinciis servandae uniformitatis obtentu; hae revera ob librorum inopiam, & quod correctu estent difficiles is a. V. Quum Christiana religio non consistat in caerimonii', nec in se Christus praeter eas, quae ad Lacramenta pertinent , alias praescripserit , quidquid harum e . --
est, ab apostolis & ecclesiae pastoribus accepimiis et qua in rct pro temporum dc Nise ,-- locorum divoersita toe maxima cernitur diversitas. Principio officium lingua cuius- sina rubque gentis vulgatisma latissimeque patente, quae in occidente latina erat . ceIe- diversi bratum uum istae linguae a vulgi usa procedentdi tempore recessierint ; eccle-sa, novationum ( 3 3 inimica , nihilominus publicum earum usum retinendum censuit . Major est in ritibus discrepantia , quibus tamen unitas ecclesiae hau A
qvor id an iam L cujus recitatio quot diana ex Areu aera monae his de clericis ineumbit . fit
non possitne pubisio incra interesse . Idem ossiclum privatum peragunt ordines militares , quod statum quodammodo monachiam rum habeant. MENDO rAm m IIt-- feres, is .
t 3 3 Ratio hae parum stringit. Equidem alii hane alioneunt rationem, ut Per ora reis set a. usum unio cum ecclesia Ro-aeiana & venerati erga reva ovem seu potius ejus untiquos ritus conservetur , Ipse tamen Auctor rom. XIII. b A eccI naedrapeaeIim. s. XXIV. f. parum hac ratione tangitur , sed eleganter de hoe more lea
116쪽
ti m Ii Ito Pars II. II. atteritur, quum nec doctrinam, nec mores assiciant (a . Sic Graeci aliique Christiani orientales rituali a nostro diversillimo utuntur , ct plerisque in Francia cathedralibus, i inino & Benedictinis , proprii ritus & propria sunt ossicia. Esthaee pars libertatis ecclesiasticae a Gregorio M. profecta , qui I. I r. v. 8 f. s. 3. discipulo suo, Augustino, auctor est, ut optimum quoque, sive sit ex Romana, sive ex Francicis ecclesiis haustu in , Anglis praecipiat (il. vetus praeceptum est, ut in singulis provinciis unum saltem observetur ossicium. ecclesiae scilicet Metropolitanae proprium (b . UI. Singulae preces dc caerimoniarum series, quum sit tantum institutionis humanae, ex iustis & gravibus caussis, mutari potest, v. gr. ut fabulae aut supersti tiosi ritus, si quos superiorum temporum ignorantia invexit, eliminentur se) . Sed sola ordinariorum auctoritate , quibus multo magis novationes impedire , ei seque resistere licet; qui devotionis obtentu , sive per ignorantiam sive per lucri cupidinem, divinum cultum alterare. dc in sacris novo ritu ineptire audent . Si ex certis caussis, veluti ob iterilitatem agrorum , ob inclementius coelum , ob hostium incursionem, aliasque calamitates, iteinque ob victoriam ab hoste reportatam, aliaque divina beneficia, extra ordinem Deus vel exorandus vel laudandus est , episcopus formulas praescribit. tempusque, dc locum di formam indicat: qua in re nulla judicum saecularium auctoritas , t x quibus cognitiones caussiarum, ad ossicium divinum pertinentium , interdictae sunt. ( d i De praedicationibu aliisque institutionis generibus papt. I. c. 1 a. quantum satis est . Nunc de sacramentis dicendum.
De Baptismo, Confirmatione, Eucharistia.
I D Aptismiis, extra casum necessitatis , publice in ecclesia , t 3 ubi fune I sontes baptismales, solemni ritu suscipiendus ell . Olim ipsi infantes non nisi tempore Paschali & Pentecostali solemniter sunt bapti Eati : unde his diebus tiamnum fontibus baptismalibus benedici solet ( e Polt infantum bapti sinus , ne salus eorum periclitaretur, dilatus non est et sed adulti etiamnum solemn ibus, di s r Nee tamen illud observavit sideliter, postquani etiam usum latinae lingua in liturariis conservavit , quod etiam BONIFACIUS in Germania secit. Idem obisserueat AUCTOR c t. L utrumque tamen excusat s quod veriti suerint , ne Angi i di Germani se a reliquis Christianis plane separatos crederent , nisi latina lingua eos quoque cum illis uni rat, primario vera cum ecclesia Romana, ut cantro unionis eccles asti ea. Enimvero sorsan ipsemet animadvertit , hanc rationem Iarum si lingete , hine nouam addit , scilicet avitio dum periculosum atque laboriosum suisse , scriptusam sacram cetero .ae libros Illurgi eos in linguam vernaculam vertere, ad ii uod meo iudicio , hi inepti erant. Ita vero i n suo conversionis negotio parum profecerunt , ni si ut numerum subditorum ecclesiae auge
( x ) Reges Galliae tamen, repori ta Uictoria, archiepIseopo Pari sien si per literasso leno es iniungere solent , ut publice per
hymnum A mbrosanuui Deo grates. gan tur laudesque dicantur.( s Non iam loci esset habenda rati ,
quam coetus fidelium , adeoque expediret, ut , ct ngregata multitudine sacrorum causa , baptimius perageretur, di se assistente tota ecclesia bapti Landus in ejus gremium reciperetur
117쪽
De Baptismo, Coormalione, Eucharistia. Io Idiebus ab ipso episcopo, si pote, baptietandi sunt . Ordinarius huius sacramenti
administer est parochus, vel presbyter ab eo de Iegatus . Et ob hanc spiritualein nativitatem pol illimum ecclesiae pastoribus patrum nomen datum ( I . II. Baptigandum autem aqua naturali, & vel per immersionem v e I per insu-sionem. Infusio hodie illitata est, quum aquam capiti infundamus; sed veteribus immersio placuit usque ad saeculum XIV. ( a ) quae exacte respondet baptietandi vocabulo, quod lavacrum sonat, meliusque exprimit mysterium baptismi, in quo una cum Christo sepulti sumus; ut ad exemplum eius resurgentes novam vitam vivamus ( a (b . Inter immergendum vel infundendum pronuntianda sunt verba, ex institutione Christi in ecclesiam recepta: Ego te baptieto in nomine P tris , Filii, di Spiritu, sancti. Si ex iustis causis dubium sit de baptismo . veluti infantis expositi; adjecta conditione baptismus fieri potest, dicendo: Si non baptietatur es , ego te baptieto dcc. ne baptismum iterare videamur ( 3 3 . Quae tamen conditio praeter necessitatem adjicienda non est ( c . III. Opus est autem patre vel matre, vel ad summum uno patre & una marire lustrica, non pluribus, qui infantem baptigandum osterant ( d 3 . Nomen , quod cliquis e sanctis, ab ecclesia agnitis, gessit, imponant , pro eo stipulentur, educationemque curent; quos propterea bene instructos & maturis annis esse de-Tet. Bapti Eari possunt furiosi, qui ante usum rationis baptismum flagitarunt; sed invitus ( ) nemo bapti Eatur e 3. Licet adulti per se rospondere pollint , habent tamen & ipsi parentes lustricos . Est autem hic actus instar adoptionis , operaturque cognationem spirituale in . IV. Urgentes necessitate, mistis his ambagibus, baptismus sola aquae affusione& verborum divinorum enuntiatione peragi potest a quacumque periona , modo& ipsa hapti 1ata sit: nisi quod nemo semet ipsum bapti Eare potest ( f . Interim si electioni locus , etiam hoc casu dignior indigniori , veluti diacono presbyter, clericus laico, vir feminae praeserendus. Quibus exemplis non palliandus est mos ille perversus, quo infantes, qui non periclitantur, aqua adsperguntur , tamulatque nati sunt, ipso baptismatis ritu ex frivolis caussis , veluti duin parentibus lustricis commodius sit, in longius tempus reiecto ( g l. V. Qui inter haereticos bapti rati sunt in nomine sanctae Trinitatis , ii sacro oleo tincti , per manuum impositionem, vel solam fidei professionem , recipiuntur in gremium eccles e ( h 3. Baptismus autem ipse non iteratur, unum ba
ptismum credentibus ( i ) . Qui id facit ( s l, excommunicationem incurrit, &
s i 3 Id quidem negari nequit , optandum tamen emet , ut in hac sola ratione haee appellatio substitimet, nee sub appellatione patrum simul imperium in laicos a se S atum suisset .( et J Hae de ea usa or entales adhuc
usum mmersionIt sancte conservarunt , o cidentali busque , quos a perses vocant svitio dederunt , quod eum transtar maverint os s Inient ovem in baptitante praecise desiderant, qua deficiente, baptismum no conferri aiunt, ex quo principio hae e famia) MARTE NE A ritib' l. r. c. I. art. I . num. 6. b) Rom. V. t . Coloss. II. ra. (c C. ito. Di. II E. D. . de consecra
( Ergo nec iudaeorum reluctantium liberi r saei lius parentibus Christianis imponi potest , ut liberos suos baptismo o
ferant , quem ex errore quodam differre intendunt ad aetatena adu Itiorem. Cum enim
legibus ecelesia sileis sint subiecti , his quomque vivere debent , nn animi sui sententiam sequi . t s 3 Multum tamen reseri, utrum hoc
118쪽
Io 2 Pars II. Cap. II. rebapti ratus, si vel maxime per ignorantiam . irregularis fit ( a 3 . Baptistaris tantum esse jus supernaturales producit; sed statum hominis externum non mu
VI. Nec confirmatio iteratur , cujus administer ordinarius est episcopus Adhiberi hic quoque potest pater lusiricus : quod tamen fere in desuetudinem
His se, VII Eucharistia dumtaxat inter sacrum missat lcum ritibus ab ecclesia appror' ' O batis consecranda est. Hujus materia est panis vinum. Ex traditio no ecclesie latinae vino paullulum aquae affundendum, & panis a Zymus sumendus est d . Quemque fidelium, singulis diebus dominicis. & festis praeceptis. toti ossicio a sistere decet, & quidem in sua parochia Missiae solemni, ut a pallore suo docea-D-- -a. tur, di preces suas conjungat cum coetu eorum , cuin quibus ipse Deo volente. H Ar . conjunctus est ( e l. Qui tribus diebus dominicis continuis desunt ossicio , ii amnia a pastore episcopo denuntiantur, &, qui inter sacrum profanis spectaculis assident, ii sacro fulmine feriuntur (s J VIII. In casa neceIlitatis lassicit, missae minus solemni devota attentione assisere. Missa conventu alis seu solemnis celebranda est post Tertiam , minus sol annes ab aurora ad medium diom t g . Eucharistia exhibetur inter sacrum mi sati cum statim post communionem presbyteri olim cuneti fideles ter quotannis , scilicet tempore Paschali , Pentecostali de natali domini , ad eucharistiam accipiendam accessere ( h l. Sed concilio Lateranenti sufficere videbatur . si semel id fieret per quatuordecenne Paschale ( ι At sacerdotes toties , quo ties sacrum faciunt, communicant ( Hodiernis Ecclesiae latinae moribus solus presbuter sacrificans sub utraque; ceteri sub sola specie panis ( x communicant. Sed pontifex, prout id expedit ecclesiae , integris gentibus permittere potest etiam calicis usum ( I ) IX. Pro
fiat ex orro intellectus , an doso mali quam us causa Posterius iudaei eonversi, ut uocantur, non matiquam attentara solent , qui eri uten fle Iona aut eommittunt , di sicci iam ce m=naorer puniendi.
ptismum tinctus dieitur, fel . di Ch is anus. Quis vero nescit, ex hoe statu plures fluere effectus externos 3 Finge ludaeum baptitatum e me s an non statum externum mutat 3 Macula, quae ei adhaeta , deletur, ut ad ossi ia publica , a qui biis ob maeuiam exolutas erat, admitti possit . In posterum inter honestos refertur et potestat, .ee Iesiae , cujus sub si tus sit, subjieitur r coe
meterii Christianorum communionem nanci
scitur: matrimonium cum Christiana inire Iotest , denique commercio omnium jurium ae eorum & et vilium frui potest . Plentias hane doctrinam exponit RICCI ULLI Us
tissimum de causa introductum , ne ulliam effusion t vini consecrati periculum supercoset, aliique calus circa illud continuerent , ut nonnullis testimoniis probatum dederant P. de M ARCA ant /yo Nea n , lib. V. e. io n. I. sevi, Chrd. BONA I b. I f. rerum Diti g. e. t X. MABlLLON pnm seo Ital. to m. II comm. n Rom. p. fit. Cum enim Eueharistia, aegrotantium causa , semper in promta esse debeat, nihil facilius, quam ut vinum consecratiam , quod non ae ivali cura , in Panis , custodiri potest, effandaturiu
119쪽
De L .iptismo, Consirmatione, Eucla Actia. I o 3
IX. Pro aegrotis in Metulis Ecclesiis parochialibus in ciborio puro dc soluto, euibari. tabernaculo incluso, asservan lae sunt consecratae Particulae , quatuordenis diebus aegro,
,ho..ha, i . , . si . . oii Eueharistiam flagitant , ea deferenda ad ipsos cuin
summa reverentia , ut populus ad ea in adorandam Invitetur a Si est ultimum viaticum, competit hoc munus parocho , aut presbytero ab eo delegato ( b J. Publicis peccatoribus dc personis infamibus denegatur Eucharistia . Venerabile autem non nisi justam ob caussam ct Episcopo permittente exponi r ) debet
De Poenitentia , extrema unctione, uerdime. I. nitentia fidelibus omnibus, qui peccata mortalia .(2 com mi serunt, salis Absolatis 1 tem semel qilotannis est subeunda , cui rei apprime convenit tempus. imperet M quadragesimale a . Confitenda sunt peccata parocho, seu ejus delegato , aut ' p in Poenitentiario aut Episcopi delegato presbytero t e l. Quamvis omnes presbyte ri ordinati accipiant potestatem absoIvendi, non possunt tamen eam exercere in iussu Episcopi, qui vel beneficium cum cura animarum conjunctum vel sine beneficio post praevium examen, consensum concedit (s . Hae permissiones ad certas personas, ad certa loca dc ad certos casus restringi possiunt. Ut plurimum enim eximuntur absolutiones monacharum, quibus exquisito confestore opus , dc nonnulli casus atroces, quos sibi reservat Episcopus ( g . Etiam Regulares , dc in his ipsi mendicantes, tot privilegiis ornati , his regulis circumscribuntur (h . Sunt casus veteri observantia , consentiente Ecclesia , pontifici reservati i( 3 3 :
t i Peperit hunc morem aevonenis ,
Eum solemni more deserendi vene asylo ad aegrotantes , doctrina de transubstant atIono, quamvis hic mos a veteris Ecclesiae disciplina alienus sit , secundum quem eueharistia haud aTervata est . c. 23. cons. D. E. x Et quidem occulta poenitentia primvata tantum luenda sunt , nequis se me timsum prodere teneatur, quem in finem et-; lam Diuum coetfessionis inventum est, sancte eo tendum & observandum g pubi ea veis. TO poenitentia publica plectens a. Haee in ' primitiva Ecclesia tantum in usu erat, q iod
non dissit eiur JACORUS SIRMONDUs
destituta, quia unicum refugium erat, quo mediante eiecti & desertores cum Ecclesia in gratiam redire , & cursit poenitentia peracto , in pii struum statum restitui . oterant. INon ejectis illa haud Libeunda erat, quia de Meone Dat one cum Ptelesia ala haud eo-gitandum , cuius pace & communione adishue fruebantur. Paulatim quidam de recurat r ultro publicam subierunt Poenitentiam ,
'bservante SIRMON Do rat. l. C. V. quo
ipso in statum eiectorum revera semet constituebant 3 poenitentes enim communIon
E et ma haud persecte fruebantur, Quod vero urirci ab initio susceptum , tandem in necessitatem tractu in , ut de occultis non quidem publiea , privata tamen poenitentia esset subeunda.
NE, eosque Pael. 3. recenset atque illa- strat, docetque, quosdam in butia eaenae dotam ni reservari, quorum seriem sistit cap. N. quosdam jure communi esse reservatos, de quibus c. III agit.
120쪽
quorum caussia ablaIutionis ergo Romam olim eundum fuit. Hodie indulgent Sapap ae Episcopis & nonnullis presbyteris de iis mandata dare solet.1 l. Casus papae reservati, indice Parisiensi, sunt: I. Incendium Eccli sarum S locFrum non lacrorum , si incendiarius publice denuntiatus est. a. Simonia ordinum di beneficiorum publica dc ro alis. g. Occilio se ii mutilatio hominii, in lacris . . Uerbera episcopo vel alii praelato inflicta . s. Arma infidelibus suppectitata. 6. Adulteratio bullarum S brevium pontificis. r. In vallo & depraedatio terrarum Eeclesiae Romanae. 8. Violatio interdicti a sede apostolica prole-eli. Casus episcopo reservati ( i l sunt: i. Verbera atrocia homini religioso aut cletico, qui in sacris est, illata. a. Incendium voluntarium. 3. Furtum in loco sacro cum effractione comminum. q. Homicidium voluntarium. s. Duellum. 6 Inlidiae vitae conjugis structae. q. Abactio partus, 8. Uerbera patri vel matri inflicta . s. Sortilegium & veneficium seu divinatio , io. Profanatio Eucharistiae ct sancti olei. ir. Violenta sanguinis in templo effuso . ra. Fornicatio in Ecclelia. I s. Stuprum religiosae illatum . I . Stuprum a confestore coni et tonariae illatum. 13. Raptus. 36. In cellus in secundo gradu. IT. Sodomia, aliaque simi- Iia peccata. I 8. Latrocinium sacrilegum . is. Crimen falsi, falli testimonii , falsae monetae, adulteratio epistolarum Ecclesiasticarum . Eo. Simonia personata dc occulta. Er. Assumtio falli tituli & nominis in examine, recipiendorum ordinum catas a.
III. Pro diversis diversarum dioecesium moribus reservationes sunt diversae, quarum manifesta utilitas in eo polita, ut homines , perpensa absolutionis disticultate, ab his criminibus abhorreant . Poenitentiarius potissmum ad id datus est, ut de his cognoscat absolvatque . In articulo mortis nec casu S reservati, neCconsessores attenduntur, sed quilibet presbyter absolvere potest quemlibet agoni-EEnte in , quaedam poenitentiae signa edentem . Sed ne fraudi locus sit , aegroti ante omnia ad hoc sacramentum confugere , nec prius medici opem implorarct
i ossunt , quam hoc factum sit et quod concilii Lateranensis decretum t a ) per taliam & alibi observatum, in Francia negligitur. De cetero hoc sacramentum Demini mortalium, ac ne iis quidem , quibus capitale supplicium subeundum ,
tienda; opus est, ut distincta fiat singulorum peccatorum consessio , cuiuS secremtum tam inviolabile, ut presbyter, qui id infausto omine revelat , e gradu suo deji-( i olim episcopi de quouis crimine
publico inquirebant , non ad essectum puniendi delinquentes eriminaliter , sed poenitentiam iis imponendi , id quod potiss-mum in visitationibus Ecclesiasticis expediebatur . Sed tunc deerant consessiones sslato tempore , parochis taciendae , quibus ab INNOCENTIO III. Introductis, ex more antiquo episcopi in gravioribus deli- Elia absolutionem reservariant. Ceterum dehIs casibus rur Lis ex professo agit praelaudatus ΚlENE c t. tr. de iasibus pon. f. Ducra r praelat. reserv. P. II. - Synodus O Eeumenica XII sub Innocentio II l. habita Sacramentalem Consessiorem non ipsa primum praecepit , sed a Christo praeceptae tempus praestituit. Videatur Cardinalis Caietanus in opusculis iras . s. de Confef. . Maef. I.( et ) in hoc uni re tota ratio paenitent in collocatur, , ut ex antea dictis liquet , haec sententia.' avi primitiva: E clesiae conmformis non sit . Enimvero quam periculo taquoque haec enumeratio percatorum sit , quanti siue abus bus obnoxia, si indiscreti consessionarii inquisitionem formalem lormant di per captiosas quaestiones incautam plebem, inducere conantur , ut alios stia consessone gravent , ostendit Doctor quidam Sorbonicus in tr. au secret de Ia confession Paris. anno i po8. edito : eg qia manifestum redditur , admodum lubricum