장음표시 사용
131쪽
De Reliquiis, o is es libris sacris. II s
haec immunitas localis: praeter quam suppetit realis quoque & personalis , illa b norum , haec personarum ecclesiasticarum: de quibus Part. I. dietum.
I. Ta Es in aedibus sacris astervata vel ita comparatae sunt, ut a laicis tangi nou - .. , possint , vel ad divinum cultum dumtaxat sint deliinatae. II. Quae a solis presbyteris tractari possunt, sunt cuchariseia, ct facrum oleum i , .n, it . sive id sit chrismatis, sive infirmorum, sive catechumenorum . Quod oleum die is, . a. viridium inter sacrum ab Episcopo consecratur , & praestituto die ac loco a pa- Nandae. storibus accipitur , qui veteris reliquias luminaribus Ecclesiae astundunt , ct recens vasis minimum stanneis asservant ( a ) . Huc quoque sanctorum pertinent reliquiae; vasa sacra, ut calices, & scutellae, quae debent este argenteae vel saltem flauneae, sacro oleo ab Episcopo consecratae ; nec non lintea altaris ab Episcopo vel mandatario presbytero benedicta ( b J. Quae cuncta non nisi clericis , minimum subdiaconis , quadam sacramentorum reverentia, tangenda sunt.
merale, cinctura, manipulus, stola, casula, tunica, vestis dat matica; cruces quoque , & imagines beatae virbinis & sanctorum, quae publicae adorationi exponuntur. In quibus curandum Episcopo , ne qua sint mutilae , aut indecorae , quae scandalum dare possint; neve exponantur non approbatae ; proposita earum utili tate, quae consiliit in eo, ut vel opus redemtionis ob oculos, vel sanctorum virtu
te, ad imitandum ( I nobis proponantur ( c . Benedicuntur & capsulae reli-Juiarum , inter preces , qaibus flagitatur , ut praesentibus reliquiis fideles sint aaemonum insidi is , cunet iique tuti periculis cum spiritualibus , tum corpora
venerandae , nisi prius auctori P Episcopi eiusque consilii fuerint approbatae (H. In omnibus videndum i ne quaestui habeantur, vel commestationibus, tripudiis &profanis. laetitiae demonstrationibus dedecorentur ( e 3 . Sanehi novi non absque aue oritate Romanae Eccle in s a ) , praevioque rigido testium & documentorum examine ( f ), quod judicium canonisatio audit, colendi sunt.
si , quam( i 3 In hoc non videtur subsistere cultus
vel Imaginum vel marrarum. Rulla canon rat on I S. OGI Ie apud MABILLON. AP aB. Beneae sec. T. p. e i. hanc ea de re prodit sententiam e S c adoramtit et col murreliquiar maristrum Et confessorum , ut eum, cujus mari res Et confessores sunt , adoremus e bonoramur servos , ut bonor redundet n dom num , ρυ d xἐt: qu/ vos reco is mere O t, ac proinde nos , qu/ fiduciam Iusti-il a nosra non habemus, lorum precibus meiat s sed clementia mum Deum jugiter
( et Hoc tua demuni saeculo X. natum.& antiqua disciplina, qua Episcoporum auctoritas idem praestabat, abrogata. S. UDA LRICUS primus fuisse videtur, qui a JOANNE XV. a. sit. Sanctorum catalom go adscriptus est , a quo tempore deinceps hoc negotium , ut m ut di arduum, se in Romanae appropriatum est . PAPERROCH. His de solemn um canon Tar. In tras ac pro gress FABRICIUS n bibostr. antiq.
132쪽
( r j, quain campanae s a Cantantur plures psalmi, quibus partim auxilium
divinu in imploratur, parti in Deus celebratur . Episcopus vel presbyter eas aqua benedicta lavat, iterumque atque iterum oleo infirmorum di chrismatis inungit, sistitque thure & myrrha . Precibus explicatur campanarum usus in excitanda
fidelium devotione, in repellendis daemonum insidi is , ct in tempestatibus dis i- Pandis. VI. In Ecclesiis porro sunt vestes sacerdotales ( 2 , pluvialia , altarium te-' gumenta varii coloris pro diversitate in inistrorum & altarium: item libri hvmn rum, veluti, psalteria , antiphonaria . gradu alia , pro celsionalia, lectionaria , se a breuiaria, misialia , ritualia vel manualia. Libri veteris de novi Tella monti olim in sacristia ad usum missati cum asservabantur; sed hodie in habitationibu pres-rab I A. I, byterorum. Sunt autem libri illi , ex traditione Ecclesiae catholicae , sequeretes et Et veteris Testamenti quidem Mosis Pentateuchus , scilicet Genesis , Evodiis. ,
Leviticus, Numeri , Deuteronomium; Ioma ; Iudices ; Ruth a Quatuor libri regum et duo Paralipomenon; Esdras . Nehemias ; Tobias a Iudith . Eii her ; Iob vi
salterium CL. hvmnorum; Proverbia Salomonis; Ecclesiastes et Canticum ; Sapientia; Ecclesiallicus ; Quatuor prophetae maiores , nimirum Iesaias , Ieremias cum lamentationibus & Baruch, EZechiel , & Daniel ; Duodecim minores , videlicet, Hoseas, Iori. Amos , Abdias , Iona , Michas , Natim , Habbacuc , Zephanias , Haggat , Zacharias, Malachias a Prior es posterior Maccabaeorum. N vi rectamenti; quatuor Evangelia' Matthaei, Marci, Lucae, Joannis; Acta Apostoloruin : Epistolae Pauli XI v. una ad Romanosi, quae ad Corinthios , una ad Galatas, una ad Ephesios, una ad Philippenses , una ad Colosi enses duae ad Thessalonicenses, duce ad Timotheum , una ad Titum , una ad Philemonem . una ad Hebraeos ; Epistola Iacobi una; Petri duae; Ioannis tres; Iudae una; Apocalypsis (- 3 j. - VII. Quum ossicium divinum latina lingua inter peragatur , prae caeterissia latina . electa fuit versio, quae vocatur, vulgata ( i , inde a saeculo VII. fidelium ma-
- . . nibu Statium pleris a te ab hoc tenipore negle diu ui , verus scripturae S. sensus cepe posthabitus , pluribusque erroribus ama data svit. Quis nescit Sacramentum m atrimo ulcia minari potist inum, ex F b. V. n s. ubi
loco m Fero , qua voce utitur textus grae-eus , substituta haec sunt: lo. Dcramentum est magnum , alia ut non tangam . Sed forsa n menduanthm Intersuit , ne R Dulgata , quam unice callent , vel quoad syllabam recederetur , ut innuere vadetur ERAS MUS n eouo . cui titubas et concio. Mollius quodammodo eo ne ilii Tridentini sententiam , xulgatae auctoritatem authenticam tribuentem, interpretatur du PIN. cIt. tr. lib. I. c. p. s. t. ut tantum primatum gerere debeat inter omnes latinar ver oner , quibus
praelath duntaxat fuisse dicitur, non textui originali. Notandum est illustrem Commentoremutpote a Romana Ecclesia aberra item , Matrimonium negare Novae Legis Sacramentum cui minime adhaerendunt esse . nota est hie loeus ut probem
i B AE AZI ouem hunc ritum magis squam bapi semum appellandum esse censentianiores. Interim expediret quoque , ne scheniat a baptismi adhiberentur, quae hunc loquendi usum introduxere. Revera enim iidem ritus, qui in baptismo imantum adhi-hibentur, hic deprehenduntur , ut Ino sun tio per oleum catechumenorum di ebris ama , denique etiam solenni par norum alt-stentia , eum impositione nomIn s.
i et o De his vestibus earumque signiscatu mystieo, ex mente Romanae Eccletiae ,
a J Quae ad historiam horum librorum
pertinent, cum variis observationibus critiis
cis Eliadite perseeutus est LUDO UICUS ELI. IES du PIN peculiari tractatu , cui
titulus dissertat pepum na re ora prolet'-menes su- bras , in quo tum in genere de S. Scriptura, tum in specie de singulorum libro iam auctoribas , auctoritate alii sequia copiose egit.( Hoe ipso studium linguarum orien
133쪽
nibus trita, Ac pro authentica declarata. h. e. ut ea Inter sacra , orandum , Prat- dicandum , disputandum. eunetosque actus publico , adhibeatur, ita ut nem eam, tamquam aliquid, quod fidei & moribus adversum, continentem reiicere possit . Nihilominus Ecclosa aenoscit veteris Testamenti versionem graecam , qua ' Eccle siae orient xles illam tur; neque industriam eorum, qui textum originalem p suo quisnue initidulo a FGntur, condemnandam ce et .
V LII. Sed versim M in linguas vernaculas indes taculo XIII. suspectas habuit Ecclesia, diomyodi: Albigenses atrique haeretici, spreta auctoritate Ercleste , divinos libros ad suos sensus ( r 3 dolorquendos sibi sumserunt f a j. Unde Episcopis mandatum, ne promiscuuin talium versionum usum cunilix permittant, nisi qui a pastoribus idonei reputentur ad Aructum ex eis percipiendum et nec ulla nova versio sine Episcopi a uelotitata divulganda ( b ju
I. Adavera fidelium , qui in communione Ecclesiae decesserunt , quoad ejus fieri potest, in terra sancta in coemeteriis vel prope Ecclesias ( x ) sep lienda sunt , ut eorum propinqui & alii fideles , quoties ad ea lacra loca veniunt, nec non sanet i , qui in iis adorantur, pro eis domino preces sodant (c . Coemeterium propterea benedicendum hoc modo : Episcopus t 3 ), post qua in in eo quinque cruces solo defixit, ad potiorem in genua provolutus , Litanias recitat, totum locum aqua benedieta adspergit, psalmis poenitentialibus recitatis,& .coram singulis crucibus preces effundit , quibus spes rem illionis peccatorum ex beatae resurrectionis ingeminatur . . . u. Sepulturae non in Ecclesia , sed in atrio vel porticu ver sn exedris, quae iij. . extra Ecclesiam este censetitur . fieri debent (d 3. Interim inde a saeculo mcontrarius usus invaluit, eo quod Episcopi interdum alii clue sancti homines in Ecclesiis sepelirentur ( ) s e i. Se poliendus est quisque in coemeterio paroes alis Ecclesiae suae , ubi eucharistiani sumsit vel decimas solvit & oblationes . Liber vim. quoque i, moro sanetorum patriarcharum , sepulchra majorum , liberum
(i Ita eo niundendi haereti et , qui sensu suo abundare dicuntur , quoties ea , quae ad interpretationem vel grammaticam ei . logicam pertinent nolunt cubmittere iudicio Ecelesiae h. e. dominantium Cic-ricorum . Et tamen utraque interpretati Inon est tale negotium , quod legibus su-ibjici possit.( et J Docent antiquitates, usque ad saeculum IX. sere sepulturam liberam suisse,
ut quilibet in suo loco mortuum inserte pomtuerit. Sed nimius pruritus, eadavera circa ecclesas terrae mandandi , tandem effecit , ut omnium deiideriis satisfieret , di coemeteria prope ecclesias erigerenturo, - .
( a 3 Inde HIIo eae melo as iitra episcopalia refertur, nee inanistratui seculari conceditur. Ceterum qui a tali benedictione
abs tuent , ex inelerium non aliter cons derare possunt , quam rem ure cera tui e , cujus erectio euivis universitati permittenda est.( In ehoro tamen eeelesia non alli peliendi quam parochi , patroni , & dommini iurisdictiona es , quibus beno 'stultura datus est. v. FRANCISCUS de ROUE iurib. honori f. en eccles. I b. f. c. q. HENI CURTIUS A L L. eccles. secund' odin. nai rara . p. 3od. V. d.
Nannet. c. c. c. I S. q. a. c. IIa
134쪽
ii S Para II. Cap. IX. eviqite, quam velit, sepulturam eIigere , ( I i ut nec uxor neeessario sit in sepulchro mariti condenda ( a ).IIL Mortui post certum spatium , ut de morte nullum dubium , sepeliendi
sunt, poli quam veteri more coram cadavere MisIa celebrata est (b). Pompa funebri , accensis cereis, inter cantum Psalmorum poenitentialium pro thmistione peccatorum defuncti cadaver esterendum ( a j . Presbyteri & uncti clorier', amictum re ornamenta ordinis induti, In, praecipuo coemeterii Dco, condendi sunt . Est & suas in tantum , quorum salus indubia, locus, quorum frustra eant in ncommiastico celebrantur. Sepultorum corpora, nisi gravi de caussa & diserta Episcopi venia, non effodiuntur. IV. Omnium canonum praeceptum est , ne quid pro sepultura vel obtentu aperiendae terrae, vel luminasum, aliorumque sum tuum caussa , quibus bona sum petunt ecclesiastica , muneris exigatur , ne sacerdotes terram ( vendere aut de mortibus, si ex cadaveribus certum compendium, gratulari videantur ( e ) . Permissium tamen & laudabile est, eleemosinam legari Ecclesiae , ad quam sepeli-naur ( d ). Quae oblationes quum medio aevo maximae essent, aegris oculis respectae sunt sepulturae in aedibus monasteriorum , quibus cathedrales & parochia levEcclesiae tanto fructu privabantur (e). Unde statutum est, ut , quemcumque quis sepulturae Iocum elegerit , Ecclesiae parochiali semper quarta pars funeralium omnium ' quarumcumque obventionum relictarum , instar legitimae , danda sit , quam portionem canonicam adpellamus, cujus pars quota pro locorum diversitate
est divero. V. In Flanci a portio canoni ea exulat : sed quocumque quis loco sepeliatur , parochus cum clero suo cadaver domicilio effert ad portam Ecclesiae mona Ilerii, in quo sepeliendum : ubi post tua in religiosis asseveravit, defunctum in communione Ecclesiae decessime, recedit ( l, luminariumque dimidiam capit. ita inter paroc bos & religiosos Parisii s conventum t f i . Parochorum honorarium pro diversitate dioecesum, praesertim rui i degentium , qui certis reditibus destituuntur, varie definitum: unde prohibitio de non exigendo restringitur ad pactum praecedens, di ne qua pauperes , qui nihil solvere possunt, sine solemnibus sereliantur ( g j. VI. Sepultura ecclesiastica solis fidelibus conceditur ; deneganda itaque inta tibus non baptigatis, adultis infidelibus, haereticis, excommunicatis. in manifesto re ( i Id in favorem men canIIum introductum, apud quos plerique eligere solent sepulturam , adeo ut corpus suum inister eos dividant , quod hisce ordinibus alis modum i ierosum fuit.( et Inde ritus su nebres partem treesiae constituunt , quae jue i public censetur , singulorum dispositioni haud supposita, ut pro lubitu eam negligere non possint , nisi
tatis quid alit, ut parum a Sinionia abesse videantur , qui pro sepulchro pecuniam extis sunt. Quod si cameterium, ut octimi uer Dat Is , consideramus, etiam tunc iva non permittunt , ut pro sepulchro aliquiae xlgatur , cuni res universitatis in singulo-riim usus de commoda cedere debeant.( ) Si parochus eadaver domicilio deis
functi efferre reeit ut , desuper a religiosis. penes quos sepeliendus , admone ur , quo facto , si in contumacia perseverat, immgria in est religiosa, eadaver e domicilio suum monasterium efferre , ut partan ent,
Arrestis probatum dedit HERI CURTIUS
135쪽
De Sepulturit . IIo sto peccato, veluti in duello vel propria manu interemtis, usurariis, concubina- riis publicis, sacramenti paschalis contemtoribus , verbo, cunctis peccatoribus iB- poenitentibus ( a 3. Hi omnes privantur sepultura & precum fructu , t et )si in loco sacro conditi, effodiendi sunt ac projiciendi ( b ) , ut destincti memoria infamia oneretur, & viventibus terror incutiatur. Qui ultimum supplicium pasti sunt, sepeliri possunt, si condignam poenitentiam egerint ( c j.
De Bonis ecclesiasticis in uni ersum .
tae sunt. Nulla universitas sine bonis communibus subsistere potest, Quum vel in singulos conventus & in stipendia ministrorum publicorum sit aliquid im- ..., pendendum. Hinc a primis Ecclesiae incunabulis symbolam contulere fideles, noctu quippe convenientes, ad luminaria, ad vasa sacra, ad panem vinumque eum charisticum, toties sumtum ; ad agapas, ad libros aliaque utensilia comparanda . Alendi fuere praeterea Episcopi, presbyteri, diaconi , qui , ut Ecclesiae servirent liberius, plerique ad voluntariam paupertatem redacti erant . Curanda erant m nera , hospitalitasque exercenda in omnes Christianos viatores . Providendum fuit virginibus Deo consecratis, viduis, orphanis , infirmis , cunetisque pauperibus sidelibus, (et) praesertim martyribus & consessoribus , vel in carceris squalore degentibus . vel ad metalla atque ad alia opera publica damnatis. II. Non de primitiva Ecclesia Hierosolymitana , in qua fideles cuncta habue- .lii, mre communia; sed de ceteris omnibus loquor, quarum nulla fuit , quae non pro mobilis
facultatum modulo his sumtibus suppeditaret, qui in tenui illa & laboriosa Christianorum vita facile suppetebant, omni plura habendi desiderio & lucri cupidi . Me persecutionum aestu dissipata ( d )-Unde bona Ecclesiae illis rem poribus consistebant in rebus mobilibus, quae facile asportari, abscondi vel distribui possent: veluti in pecunia aut rebus ad victum & amictum necessariis, in frumento , vi-Do, oleo, vestibus pro pauperibus ( e ). III. Iudaei, Deo decimas & primitias fructuum, nec non varia subsidia ad sa- eis i. .,-crificia.& vota offerre soliti , quum Christiani fierent, idem institutum sub E- Iaii.hibui vangello urgendum esse censuerunt. Pagani autem , ad Christum conversi , maximos sumtus in sacrificia idolorum & in profana spectacula facere consueverunt. id-
( r Species haec nova banin eoeIesias is liquis doeumentis erudite epicerunt THoce est nata ex regula juris antiqua r qu bur MASSINUS de vet. Et nov. eccles Himpl. v mr non commvnuati mus, iat nee mortu es P. III. lib. s. c. 26. Dein & LAUNOI IS communicarae Abstmut , cap. r. I. C. R . q. t. cura ecclesia pro miseris Et paraper. Ho- Communicatio cum defunctis consistit in rum in tantum curam habebant antiqui oblationibus pro iis & precum subsidio, into episeopi, ut i iis immobilia promiscue alieo in loci benedicti usu , quibus praerogati- narent, Ac pretium in pauperes dividerent, vis extra ecclesiae eommunionem degentes & hac de causa eo justiores censebantur Privantur. Inde cognitio de sepultura eccle- oblationes, quo alieniores ab omni supersias ea est for eee si Ied. stitione erant , qua giostmodum insectae( ) Ab hoc primario fine , in quem sunt, ubi Tmaginarra & adfect pauperet inm
eblat oner fiebant , dicta sunt bona eccle- valuerunt. sia stiea patesmondum pauperum , ceu ex an
136쪽
i 2 o Pars II. Cap. X. Quidquid huius est , id sane constat, inde a principio ( r ) si delibus decimarum
& primitiarum oblationes fui ste commendatas ta l. IV. Oblationes istae voluntariae fuere . ad quas antistites populum exhortabantur: Fideles autem quid, quale, quando & quantum vellem , vel in hebdoma das, quod Paulus suadet ( b j, vel in menses vel aliter offerebant ( c ). Relatae sunt ad Episcopum , vel in certum locum, ubi diaconi oblationes acceptas asservarunt, dc pro re nata ex nutu Episcopi dispensarunt (di. Episcopus nullam rationem reddidit, quippe haud suspectus ( e l. Non enim e elus fui flet, si non de animis , multo sane pretiosioribus, Deo rationem eum reddere posse , certum
V. Pace post persecutiones redeunte, quum imperatores dc principes Christiani fierent, libere donatum Ecclesiis; nec cuiquam nimiae donationes videbantur, quae tanta cura distribuebantur ( g l. Habuere quidem jam ni ea Ecclosiae bona immobilia, quod ex edicto CONSTANTINI dc LICINII manifestum , quo an . SIS . eorum restitutio urgebatur (li), sed postea numero creverunt. Nam dc in civitatibus domus dc ruri praedia , h. e. pagi cum omnibus habitatoribus, qui servi erant. dona bEntur . tanta munificentia , ut v. gr. Ecclesia Romana terras haberet prope Euphratem , e quibus thus & suffitum capiebat ( i ) . Ad quas administrandas hibilia ni vel alii clerici emittebantur ( x i ( si T. UI. lis igitur temporibus duplicis generis bona habuere Ecclesiae ; fundos , Equibus certi reditus; & obiretiones quotidianas, quae parcius quidem , sed tamentiebant. Sa ncti stimus quisque Episcoporum , priores exosi , maluissent obventiones istas fortuita . si su necissent, quam satraparum . more a conductoribus rationes exigere, aliosque labores, sine quibus annui reditus colligi nequeunt, suscipere (.t J. Quod onus vel in archidiaconos, vel in oeconomos devolverunt ( 3 ) , qui in omnibus Ecclesiis, instituti ( m 3, dce corpore clericorum lecti sunt; E- pila
bertatem eccles a Romana usque ad saec i-
( s optime hoe illustrat MORINUS
His praemissis oeconom rum ossi ei a specia. tim delineat di ex antiquitate illustrat .i i Enumero idoneo testimonio id nunquam probabit At)ClOR, nec ei prae-
si inim faciunt eo res ini enex Aposolicae sae- eulo U. fabricatae, quo ae cimartim di piam et a um d ,e lina potissimum inculeari coepta. Ad minimum ante saetuliam M. per eoncilia decimarum tributum nemini tmo situm legitur. Neque enim patrum quorundam prauata domina praxin ecclesiae universalem ostendit.
mana solidos quosdam per testamenta vel doli. tiones si 'clium possidebat , quos a fem-m concesserat colonis , de quibus hi quotannis ecclesiae Romanae censum solvebam. GREGOR. lib. V. o s. s. M Al M- BURGIUS a b/stoe. Gregori M. IIb. III. n f. p. si . seqq. Pro lubitu de his bonis dissonendi eaque alienandi retinuit Ii
137쪽
De bonis, eccIesiasticis in uniser m. I 2Ipiscopo tamen rationem reddituri ( a J. Optimi Episcopi , qui bona sua omnia A
pauperibus erogarunt, bona Ecclesiae omni modo augere lateterunt ( b J. VII. Bona illa erant communia, distribuebanturque ex nutu Episcopi inter clericos dc Dan peres. Mos generatim suit, ut quatuor Partes fieront c quarum una episcopo dc familiae ejus propter hospitalitatem exercendam , altera clero , tertia 'pauperibus, quarta Ecclesies reparandis cellit ( c ). Quod negotium non fuit divi. sio quaepiam fundorum , sed nuda redituum assignatio , quae e re nata mutari
VIII. Clericis non communiter viventibus, vel quod uxores sortiti essent, vel o ;-., is aliis de caullis, stipendia vel hebdomadalia vel menstrua vel in pecunia numera- heada , M.ta, vel certa cibariorum portione, suae proinde praebenda audit, suppeditabantur( e l. Quae pro opera navata augeri , minui, supprimi ve poterant . Sed hi Ecclesiae mmistri, qui ex Ecclesia alendi erant , ut populo exemplum perfectionis Christianae ostenderent, jure suo saepe negleelo, pauperibus cuncta ad mensi, suo Patrimonio, vel labore, Pauli exemplo ( f dc canonum praecepto, ( g vitam sustentarunt ( h ). Communiter viventes , quos posterior aetas canonicos vocavits I ), omni rerum humanarum cura soluti, paupertatem veluti monachi coluere ( i ) . Haec bonorum Ecclesiasticorum primis octo saeculis facies , hic usus fuit .
De Bonis Ecclesiasticis continuatio. I. T Nde a saeculo IX. praeter oblationes voluntarias & patrimonium Ecclesia' . .: I rum ( h. nova bonorum Ecclesiasticorum species occurrit, decimae videli in '
Cet, quae ex eo tempore instar tributi exigi coeperunt . Antehac Christiani dedecimis & fruetuum primitiis aeque ac de ceteris eleemosynis in pauperes conserendis monebantur, dc singulorum pudori relinquebatur, vellentne dare, an non dare, sic ut parem rationem haberent cum oblationibus quotidianis (IJ. Exeunte taculo VI. quum frigesceret hoc ossicium ( m , Episcopi in negligentes excommunicationis poenam sanxerunt ( n j. Quae exactiones tamen in oriente inde a IUSTINIANI temporibus prohibitae leguntur ( o J. prohibita.
Quis vero disteret , eos in pati ertate vixisse , quibus mensa communis ouotidie strata erat , ut de subsistis hi ae solliciti esse non deberent 3 Nam saeculo , II. N VIII. monasteria jam bonis abundabant. Nec ecclesiae cathedrales aut collegia tete reditibus su ficientibus ea rebant f quod tot diplomata donationum evincunt demonstrantve . Ce-
teriasu id non nego, ex hac D ta Nommun natam esse sententiam, canonicos paupertam tem profiteri, dc titulo paupertat ex penu ecclesiae ali, quae tandem ansam dedit, b na ecclesiastica generatim clericis adsignandi, quod hi inter omnes paupertaIem pro fim rentur. ita tandem pauperum quarta iis quoque cessit , .dc antiqua divitio, abolita est.
138쪽
rra Fari II. Cap. XI. ii populi ea state taculo IX. ineris frigescente , pristimam censurarum rim rem auxerunt poenae a principibus adjectae ( a , . Fortastis illa bonorum Ecclesiasticorum dissipatio an iam deuit incrustando juri , quod ex lege divina t. et icolorari poste videbatur. Bella cnim civiliat Normannorum excursioni es regnum Francorum tum inisere lacerabant. Interim non sine maximis fluctitas ius decimarum per septemtrionem introductum est, parumque abfuit, quin Polonj L. annis post, quam ad Christum converti erant , hujus rei caussa fidem dimitterent i h ) . Thuringi an. 13 3. Moguntino archiepiscopo negarunt decimas. Don nisi per vim exigendas ( c ). S. Canutus, Da notum rex , ni bditos ad decimas solvendas coacturus, rebellionem suscitavit, in qua interiit ( d l . Et Frisia etiamnum decimas ignorat. III. Sunt, qui decimas juris divini esse censent s et ( e , omnemque censuum di tributorum exactionem , decimarum soliuionem, nec deducta cultura disemente, praecedere volunt is) . Quum enim Deo deberi videantur in signum dominii universalis, cunetis debitis humanis praeseruntur. Unde porro sequitur, nullam terram his exemtam . S: laicos, decimarum possessores , usurpato rei esse lacrilegos t g . Ex eodem fonte manarunt decimae personales seu industriales , ex arte faelis , omnique honesto lucro solvendae . ne quis immunis esset ( h 3. IV. Thomas tamen Aquinas ( i di docti stimi Theologi decimas viderunt non esse iuris divini t 3 ). nisi quatenus ad sustentationem ministrorum Ecclesiae sunt necessariae. Lex enim Mosaica in moralibus solum obligat, obligavitque
i 3 Auctor, in s. antece . asseruit ,
instar te/buid euiu lam exactas mille deel nas. Hoc extra controvei siam post uni est, olim decimas regibus su i sie solutas instar resistit , ut ob larvat CLERICUS re . a Gen. AI. I. 3 . in XLVII. 26. Theo- gratia a Deo erecta, Ac morum ius certis legibus circumstriptum fuit quod Deus morem inter gemes receptum conseruanisduni, atque s bi, ut sumnio in hae repli-bliea imperanti, hoc trituIum reler validum esse, conveniens existiniaret. Merito itaque in republIca Iuda ea hoc tributum ad reis sal a ist na reserendum erat , cujus com
moda ex cessio na sacerdotes is Levitae percipiebant. Inde vero simul liquet , a. decimarum tributum ad jus publIctim re publieae Iuda cat pertinuisse , di hae destructa eessare debuisset. eleri eos N. T. illud sibi nullo jure vindieare potuisse . titulo cession i destitutos , nee: In tali republiea Viventes a multo minus aue e regalium hodie imperantes hoe tributum sibi asserere posse, aliunde tributa pinguissima percipientea. Quae si accurato perpenduntur iudicio, facili evincunt negotio , Ac mat ab eceleta sis hodie possessas non alio iure censeri po
se aut debere . quam ceterarum rerum ec-eles asticarunt redi ius , id quos ea mens iat plurimum, negari solet..
R s. a. duct a liquet, eum non alienum i v ita a sententia , quam in nota praecede ire e tradidi , ut ut paulo timidius raraones subis duxisse videatur . Liberius de hoe et bato
adisset it PAULUS SARPIUS i vel potius, qui sub hoc nomine latitat , M FU GE l l US Brix eusa, Monachus Ser v.
in te. de benest ecce arI. et . . u. g. qui optime de hoc themate edisserit.( s Inde etiam IDEM eolligit, etiam a lateis decimas hia possideri di percipi potata, hae tamen sub restrictione e potest lis c si a conce ero, ut dandat ora mar epsi p anis suest acc* .ns m n se erio a reservato. Inde discernit jus decimarum ab ejus exere ira seu ariu seu udo . Illud l oli ecclesiae tribuit, hoe vero etiam laicis cum municari posse eoncedit. Evini ero s decimae jure divino non debentur clericis , Damturam ceterorum bonoruni ecclesiam eorum
habent, qaa: in perpetuum , et tum quoad jus ipsunt, ab ecclesia alienari di a taleis praescribi possiam .
139쪽
De bonis erelesiasticis continuatio . ra T
omnes ante, quam scriberetur, quippoe cordibus hominum inscripta . Ad caerimonias autem di ad politiam Hebraeorum referendum est , quod sacerdotibus AcLevitis, nulla haereditatis portione mactatis, a ceteris tribubus decima redituum pars erat solvenda . Si igitur Christiani aliunde clericis prospicerent , hoc onerae supersedere possent. Praeterea, si in his legem veterem sectari vellemus, Ecclesiae nec immobilia, nec clerici patrimonia habere possent . Quare Graeci ac ceteri per orientem Christiani decimarum ex aetiones nuinquam admiserunt . Nihilominus liodie nos consuetudines DCCC. armorum & constitutionae humana, exemplo legis divinae politivae innixa, ad decimas tenemur ( a 3 V. Interea temporis bona ecclesiastica pederentim discerpta sunt & in particum Reditur Ias illas abierunt , quas brameta adpellamus . Monasteria semper propria bona habuere, quorum, ob exemtionem, nulla umquam Episcopo ratio reddita . Circa famulitin X. mensa canonicorum separari coepit a mensa Episcopi , & canonici ipsi, 'Prout longius a communione recesserunt, sua bona separatim possederunt: quum, talanen in his plurimae veteris communionis vestigia observentur. Parochis autem
ruralibus Episcopi uel decimas territorii perini sero, vel decimas, sibi servantes , talariae aut alios reditus ais gnarunt ( b )VI. Partitiones illae , pro temporum & locorum: diversitate d versae, particu Ia- bene it , tim indicari non possunt. Id generatim coni at, eo denique deventum essct . ursinguli ossicia Iec Ecclesiarum separatos redditus nanciscerentur , de quibuS nemini ratio reddenda . Hujusmodi reditus, officio ecclesiastico iunctus , beneficium appellatur , quoniam Episcopi olim clericis , qui vitam in ossicio ecclesiastico exigunt ,. nonnumquam portionem quandam assignarunt, qua fruerentur , quaeve ab
ipsorum obitu: rediret ad Eccletiam .. Quale quid ita praemiis militum Romanorum observarum, quae benemia ( r vocantur , a quibus nonnulli seudorum nomstrorum origines. derivant . Quidquid hujus sit beneficioru- ecclesiasticoruin
exempla iam taculo VI- occurrunt ( e ,. & jam saeculta XII.. beneflcii vocabulum sensa hodierno acceptum ( κ v II. Partitio illa non fuit tam aequalis , ut non plures semper clerici esse ne cliri sinet
quam beneficiae, praesertim quum multi ordinarentur sine titulo.. Hi, igitur vel ex hq et tW oblationibus quotidianis, quae adhuc vigebant, vel ec praemiis, pro functionibus diversis praest i iis , vixere .. Equidem Concit. Laterania sub Alexandro III. habi- is, tum horribili; simoniae damna vit, qui pro clericis introducendis , pro sepulturis baliandisae ct exsequiis mortuorum , pro ben edi istionibus nubentium ,. sevi aliis sacramentis aliquid exigunt se ).. uod' autem sponte ostertur, accipere non prohibuit. Divstinguendum ergo videbatur inter pacta de exactiones coactis s & inter retribus Iones voluntarias, quae praellito demum. onicita offerebantua ae accipi potuerunt modo
inini (da 3 Dubitandum non est, quin ab in-
si ii ut is feodorum appellatio bene Iorum eracvasicorum derivanda sit. Antiquitus seuda qitie vis benem a dicta fuisse noto notitia est . quae instar fata Id ob stir vitia militatiat vasallis & militibus dabantur .. Clerici et
LON. tom. II. an Iea . p. 2 8. seq. & hi ius intuitu reditus ex bonit ecclesa meis. percipere credebantur , quia beneficium, datur propter ossicium. Proinde sicuti vasal-Il certa bona fruenda accipiebaur , ita clericis pariter propter ossicium sacrum certa bono a ilignamur si adeo ut in his primaevma Eudorum quae itidem tantum ad vitanti dur bant, indolem, perspicere liceat. ConL.
140쪽
ministri sinceruin animum habeant, praemiaque illa non pretium sacramentor uinac rerum spiritualium , sed vitae humanae necessaria subsidia reputent ( a l. VIII. Retributio nos istae ad nitimum in consuetudinem abierunt , ab Ecclesia adprobatam. Sed Albigenses, presbyterorum & clericorum hostes jurati, calum' niandi ansam inde arripuerunt, dc plures catholici, Albigentium veneno in isti, obtentu veterum canonum , retributiones consuetas clericis denegarunt . Hinc concilium Lateranense sub Innocentio III. habitum exactiones quidem prohibuit sed pias convivetudines ( I observandas praecepit, statuendo , ut libere conferentur ecclesiastica sacramenta ; Episcopi tamen locorum, veritate cognita , compocaui,' qui malisto e nituntur laudabilem coli uetudinem immutare t b i. IX. Hoc iure post hae taximus, statutis nostris confirmato ( e . In quibusdam dioecesibus visitatum est catastrum, secundum quod hae retributiones , si de his litigetur, exiguuntur. Parochi civitatum, quippe decimis destituti, vix quidquam certi habent. quo semet ac collaboratores presbyteros exhibeant, si has retributiones amputaveris ( a J.
tiones prorsus liberae; fundi aliaque immobilia ; decimae ; retributiones fortuitae, sed exigibiles . De immobilibus autem & decimis est , quod seorsim exhibebimus
De bonorum Ecclesiasticorum alienatione O gequis tione
I. V Cclesia bona immobilia nec libere acquirere , nec libere alleuare potest . C. Deo enim consecrata , in neminis proprietate sunt, ( 3. & qur in iis Praeter praescriptum canonum versantur, sacrilegi v committunt ( is h. Principio quum satis per specia esset probitas Episcoporum servos manumittere , & vam, sta sa-s i ) Nen .e h. ec ecnsuetudo S 'In amaut allu l vitium revera sapit. Si Simoniae labem incurreret , qui pro ossic o sacro aliquod commodum percipit , beneficia quaevis , quae pro e Ga dantur , possidentur , di utilitatem praestant , hoc vitio insecta forent , id quod ei tra calumniam dici nequit . Parum autem reser re videtur, utrum cleri i aliquid accipiant In genere per i sileto Meles astico , an in specie pro certo o io, quod in gratiam eertae personae praestatur i
n o. 'o Praecaveatur, ne nimia acerbe & ania
re talia ineA Stolis exigantur . Denique silaiei in subsidium ad sustentationem clericorum et ni erro debent, quorum gratia ecclesiis infer uint , non adeo improbandum est , si singulis per legent e celesiasticam lm- Ponitur, ut pro .erto actu sacro, nomine eorum I ascepto & . peracto, aliquid honorarii nomine pr. xstent.
ria in ei vitatibus , quo rariores sunt in ilitia hi reditus , qui extra civitates Percipiuntur , adeo ut primaria pars salarii injurranr molae intuitu horum clericoriam constitui debeat . Denique eo minus hae et jura iis sunt amputanda , quo magis homdierno tempore cogito lum est , de tatario pastorum augendra, quam minuendo.s 3 Quantum ex hae ratione eo Iligi potest, Aue r in mimmuni opinione cubstitisse videtur, alienationem harum rerum x nier mi quat inte inter die a m luisse . Enimvero quis ignorat, LENEMo primum in ecclesia Constantinopolitana rer I. Id. C. H SS. eccl. hoe jus prohibitivum introduxisse, JUSTINIANUM vero in nov. p. idem ad omnes ecelesias extenta isse 3 Liberis ergo erant ante haec tempora aliena times , nec citra calumniam diei potest , ante naec temp -