장음표시 사용
181쪽
nitar cernua vix responderunt exspectationi fundatorum. Unde concilium Vienis nense magna cleri ignominia voluit, ne qua hospitalia clericis saecularibus titulo beneficii darentur; sed ut eorum administratio viris laicis providis , bonis de idoneis crederetur, qui ad instar tutorum vel curatorum iuramentum praellare, inventarium conficere, Ac ordinariis quotannis rationem reddere tenerentur sal,
exceptis tamen hosti talibus ( i ) ordinum militarium ( b l . Hoc decretum firmavit Concilium Trident. ( e dc ordinariis gubernationem credidit hospitalium, cum potestate, reditus, certae speciei pauperum , quos hodie ignoramus, veluti peregrinis de leprosis destinatos , ad alia pia opera adplicandi i d j.
mercatoribus aliisque civibus h. e. bonis patribus familiarum , rei gerendae gna- Fraecia, ris Ac te conoritiae peritis , quive facile ad rationes reddon das adigi possunt . laospitalium administrationem deferunt i e J, nominandis a fundatoribus. qui sunt vel civitates, vel magnates, vel privati homines . Si fundator ignoratur , rex fundator esse praesumitur , cuius tum eleemosinarius administratores nominat, qui ab exacto triennio liberantur & rationem reddunt nominantibus coram Epicopo, vel ejus delegato dc regiis seu civitatis deputatis ( f .
tur , ministris, clericis di adminiliratoribus. Ministri sunt famuli pauperum & infirmorum, qui his serviunt dc succurrunt , sumtibus hospitalis . Nonnulli bi hoc officium gratis praestatur, quod Parisiis alibi que faciunt in publico N qmcomio virgines religiosae et quorsum referri possunt sorores eristae seu virgines c ritatis. quas VINCENTIUS quidam dc quaedam GRASIA an. I 63 s. collegerunt , ut infirmis vel in No comi is vel domi servirent. Clerici pauperes docent , solantur, sacramentis beant; quorum stationes in antiquis homi talibus sunt beneficia: sed in novis pro lubitu amoveri possunt, ut optimorum electioni semper locus sir. Denique administratores laici bonorum curam habent.
diligenter evocati erant, bona illa, maxime in bellis intestinis religionis caussa gestis, dilapidarunt. Unde an. I 6o6. rex edixit publicam omnium hospitalium reformationem, qua summus eleemosenarius ( a ) rationes exigere , residuumque in milites mutilatos impendi deberet: cui rei gerendae camera caritatis chriaianae instituta est. Quod quum parum successisse videret Ludovicus XIII. Cardinali Perronio an . I SI a. idem negotii dedit , voluitque , ut ternis annis ratio redderetur, dc residuum reparationibus vel aliis piis operibus, impenderetur,
insti. LEs S MANDATA PRINCIPUM et
se' fuerit in eo milio Viennens huic malo medelam adferre.( i Hospitalia ordinum militatium in instar beneficiorum sunt , & nomen non rem hospitalium habent , eum pauperibus non sint destinata , sed magia usibus ordinia deputata.
lis annis ab administratoribus ratione vexigere debent , idquo ex praeseripto evum Ohiotim L t. c. I. C. de V se. Et cler. Idem in es m. 2. X. h. t. cautum i additur tamen vel aDIs quibus subsunt loca huius- movi , cum iam ante t. bservaverim , etiam ad evrism c pIIatit pertinere strenuam Pau-Perum provisitati tu , adeoque hospitalium latealium administratores senatui oppidan saepe rationes reddunt. De practi Galliae su-sius agit Clio PINUS A po to forens . e es. lib. III. t t. p.
182쪽
institiata Parisiis camera reformationis hospitalium generalis , duce Perronto cui assidebant quatuor libellorum supplicum magistri & quatuor sanctioris consilii assessores. Haec camera a solo consilio sanctiori pependit, & per annos L . su sitit, suppressia an . I 6it. a Ludovico XIV. qui plura de adminis ratione hospitalium edicta prodidit, quorum praecipuum est declaratio d. th. Dec. 2638. Tantum de rebus sacris.
I. a B soluta tractatione de personis de rebus ecclesias is, quae sunt juris ecclesiastici objectum; superest, ut de ratione hujus juris exercendi h. e. de . A iudiciis aramus. Iurisdictio Ecclesiae proprie competens prorsus spirituam Iis i est, innixa potestati, qua in Christus dedit apostolis suis , dicendor Data est mihi omnis potestas in cauo re in terra . EunteI ergo docete omnes gentes , ba plixantes eos in nomine Patris di Fuit Spiritus sancti . docentes eos servare omnia , quaecumque mandavi vobiI . Et ecce ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem faeculi (a . Quibus etiam dedit potestatem iudicandi peccat res , dicendor Accipite Spiritum sanctum. Quorum remiseritis peccata , remittuntur eis i di quorum retinueritis, retenta sunt ibi. Et et si peccaverit in te frater tuui , vade ct corripe eum inter te di inter ipsum solum . Si autem se non audierit , a bibe tecum adhue unum vel duos tester. Si non audierit eos, die ee Iesiae. Si ecclosiam non audieris, si tibi sicut ethnicus O publicanus. Amen dico vobis: quaecumque alligaveritis Iuper terram , erunt ligata di in caeso ; et quinamqme solveritit superi a 3 Si potestas haec mere sp r tuat rest, respieitque salutem animae , gratiam diis vinam, sanctificationem vitae de vitam aeteris nam, ut apprime AUCTOR doctissimas r. AIκ. . s. oech n d se. prae m. s. t. do-eet . non est jur fA Io , quae mper aem eo MD vum , pr ne patum quendam involvit , ut juret o si e tuai t ' νυδ σξυλoν , cum D r tua uis coactionem respu nis iuri dies io autem sne F er o concipi neqaelle hinnique ju . IN on m talem spiretualem formando, simul sormatur imperi in omnis sient It . Interini negari nequit , sente tiam Auctoris esse admodum temperAram sti a rationibus euriae Romanae v bh tre
183쪽
De iurisdictione ecclesiastica. Id
super terram , erunt soluta ct in caelo (al . Haec igitur potestas est Ecclesiae t , propria, docendi, quae Christus praecepit, sive credenda, sive agenda, & doetrinam ejus interpretandi, secus docentes aut eam aliqua ratione alterantes reprimendi: ad preces de institutionem fideles convocandi, pallores & publicos ministros iis dandi di indignos removendi (a) , distinguendi peccatores absolvendosa pertinacibus, hosque ex ecclesia ejiciendi (3l, clerum deniciue vel unius Ec- cIdisiae vel plures pastores, exercendi judicii caussa , congregandi ( l. II. Ius illud resecandi a corpore Ecclesiae eos, qui ex iudicio ecclesiae fratriis detorque-bus suis satisfacere tergiversantur , per obliquum ansam dedit iurisdictioni temo in f porali. Apostoli enim prohibuere Chrillianis lites agitare coram magistratibus infidelibus, voliteruntque ut caussias referant ad arbitros Christianos (b . Talesiit plurimum electi sunt episcopi, qui hoc ossicio tanta fide functi sunt, ut postea, etiamsi principes & magistratus Christiani fierent , nec amplius judicia e rum recusandi caussa estet, plures Episcoporum arbitrio se mallent subiicere . Quod imperateres indulserunt, praecipientes, ut, qui ex consensu apud Episcopum litigare voluerint, non vetentur sc); nec ab eorum judiciis provocare Iiceat, & ut per iudicum ossicia definitioni exsecutio tribuatur (d). Clericis quoque & monachis indulserunt, ut litis caussa extra provinciam evocari non pose
sent . sed in omni negotio civili & in delictis ecclesiasticis Episcopos judices haberent se . III. Praeterea quum plerique Episcoporum summa caritate & probitate luces volantibaarent, imperatores eos publico bono plurima negotia civilia voluere peragere .
veluti in curatoribus surioso dandis (IJ ; in reditibus civitatum & metatorum exactione tr): in visitandis carceribus (h3; in tuendis mancipiis, infantibus sae- '' positis aliisque personis miserabilibus tr) ; in reprimendis aleatoribus (h. , d scenicis mulieribus il); ita tamen , ut in his omnibus rem ad pietatis & m rum disciplinam christianam reducerent; iurisdictionem autem coactivam (s nubIam exercerent.
t x vel potius suit Apostolo propria,
quibus dona extra pae nar a tributa erant , in quibus non habuere tacee fores. Loquor de potestate rem trono dc rei nonis pecea
ra, id quod agnovit TERTULLIAN Us
s . oenae & Drano aliqua iurisdictionis umbra latitat, utpote quod unice potestatem renis de nterpretano scripturam elicumseribit, ut rerum Hebraicarum perlit jamdlidum observarunt. in De Hlerarehia Eeeles ast lea multa apud Theologos, quae redietere superstu ulli foret, in huiusni odi potissiniunt causa i cuius veritati obsistere , nonnisi ex animo calumniandi oritur. Sed a notarum Auctore haec omnia aeeipienda sunt , utpote qui a Romana Eeelesia aberrabat.
s Ea potest aa vero olim non episcopis, sed ecclesiae propria erat . de quidem
ex naturali ratione qua cui via coetui pra- sectoa sibi constituere indultum.
t s 3 Etiam hie actus ad uti iversum coetum fidelium, Bi quidem adhue saeculo III., non ad solum Episcopum relatus est , ut
cent , quem qui libet coetus peragebat non ex aliqua jue MIHI one ecclesae propria , se ilex confoederata disrapi na, quani status illius temporis, quo ecclesiae adhue a repu bliea derelictae erant, postulabat.
dinctia locis de duel possint di debeant, non lique e. Quae per tria priora saerula exercita sunt, necessitati illius aevi adscribenda, quae non permisit , causas eeelesiae iud telo Gentilium subileere.( s Eam quoque revera non exercebant in
184쪽
I rasertim IV. Leges illae, quibus in clericorum controversiis caussae cognitio ad Episcopum referenda, disciplinae ecclesiae conformes sunt. Clericis enim numquam li- ' cuit coram judice laico tr) comparere, ordinemque suu in veluti contem tui ali rum exponere . Non quod episcopi quaererent, quod agerent , quippe tot negotiis districti; nec quod laicis judicibus inviderent; sed quod c Iericos omnino litigare alere ferrent . Inde (al satiatum est , ut clericus clericum conventurus
reni deferat ad episcopum tamquam iudicem, vel Episcopi judicio arbitros eligat ; iudices autem saeculares non adeat (b . Quin ante (cl placuit, ut qui que Episcoporum , presbyterorum vel aliorum clericorum , derelicto judicio ecclesiastico, publicis iudiciis contendit, etiamsi pro ipso prolata fuerit sententia, locum suum amittat: & hoc in criminali actione. In civili , perdat , quod evicit , si locum suum obtinere maluerit: siquidem inique de Ecclesiae consortio judicat, qui de judicio seculari poscit auxilium (d . Recentiores canones non disricte prohibuere implorationem judicis saecularis ; sed ne id fieret , insalutato Episcopo (e . Sequioribus temporibus ius illud subinde majora incrementa sumsit. Nam an. 866. Nicolaus I. ad Bulearos (f rescripsit , eis nullum ius esse iudicandi clericos . Quae doctrina hausta est ex falsis decretalibus , quas habet Gratianus (gj passim , ct ex fals s legibus , quae codici Theodosiano adjeetae sunt (h3. Denique concilium Lateranense III. laicis sub poena excommunicationis prohibuit , ne clericum ad sua tribunalia pertraherent, cui privi Iegio ex mente Innocenti III. renunciare non possunt (a , quum non sit personale , sed publici iuris, cui eprivatorum pacto derogari non possit ti).F'' eragm V. Iisdem temporibus , taculo scilicet XII. Ecclesiastici non solum prorsus exemti erant a iurisdietione saeculari; sed etiam in plurimis caussis (.33 ipsi laicos judicabant: quod sensim invaluit. Collapso imperio Romano in novis regnis
in ea ut a litigiosis, ad se devolutis, de quibus c. antec. actum, unde potestas eorumandoni a V seopaDi dicta fuit, quae in numda quadam not one, citra admixtum imperium, consstebat. Ceterum vel ex hoc lo- eo liquet, juris Aionem concipi non posse sine coaD one externa , sine Imperio & hue pertinentibus adminiculis. Hoc posito, ponuntur juoc a s pama , mandata , legum
( 1 3 Ita vero eler eorum orae alorum eae o expon tur , s ad judicem saecularem causani suam deserunt , quod ei tra amb/t onem diei nequit. Id certum est , ex ad . ductis locis constare, episcopos id omnino egi ne , ut eleri eos a saeculari judicio abstraherent. Id vero Imprimis ex indultu imperatorum speciatim iis datum erat , I. II. I. Est. C. de est se. auae di ita primario hoe legibus civilibus acceptum ferendum, ut vel . si . C. - A. et clem docet , quae sol pr o leg o, clericis dato, hane immunitatem dsignat.
dicatur in C . - censis. In 6. Inde nequi- deni per sanctonet mperatorum principiam que hoe n utari posse, constituunt traduntque, postquam, quae ab initio ex privue-g o Caesarum obtinuere, p O po jure sibi attribuerunt . Eni in vero hie recte diceres apri releg o mer io pr vanaetim esse , qu eo tam norm ter abut tur . olim sane merum Im-Teratorum privilegium hane immunitatem
foro seculati fuisse, docet I. si . C. de epi'. et Her. qua permissa fuit clericis proroga tio iurisdictionia in saeculares iudices ex hac ratione, quod cuilibet integrum sit , privilegio pro se introducto renunciare.( s j Ex variis praetextibus ad forum suum tractis, i. quod essent ecclesiasticae ;2. quod conscientiam tangerent , vel alias a. peccati evitandi. respectus concurreret .
185쪽
De iuri imone Ecclesiasticar Co
maxima semper episcoporum suit auctoritas. praesertim apud Francos, qui reges semper habuere orthodoxos . Hi vero Episcopos de miramis renni negotiis in consilium adhibuerunt, ct in omni re clericorum auxilio indiguere , quippe qui traditionem formularam conservaverant. S propemodum soli literas pingere scirent. Renascentibus bonarum artium studiis clerici iuri Iustinianeo tantumdem vel amplius operae impenderunt, ac canonibus imbibendis, tanto successu ut taculo XIII. Omnis generis lites caussasque deciderent (i . Suscitati demum judices laici alta voce proclamant . E cleuam involasse jus regis (13. Qua de re pe- ha A DA trus Cuneritis, advocatus regius, ct Petrus Bertrandi, Augustodunensis Episco--Iani pus . an, I I, p. celebrem coram Philippo Valelio vincennis disceptatione in axi ere arritaverunt sal. Ibi Petrus Cunerius contendere, iuri Mi et tonem Ecclesiae eme mare spiritualem , ac neutiquam ad caussas sa culares extendendam , exhibitis LXVI. articulis, quibus clericos potestatis suae terminos excedere statuit , quorum prae ' 'cipuos hic exhibere iuvat. UI. Incusavit ergo Episcopos . quod privilegium clerica Ie omnibus modis extenderent, tractis ad sua fora causiis realibus vel mixtis, quibus clericus interis epi eo . veniret, eoque revocatis delinquentibus , qui se clericos dicerent, licet nec ha- rrem . bitu , nec tonsura uterentur, ipsaque tonsura promiscue omnibus daretur, ut subiectorum suorum aurerent numerum. Deinde, quod iurisdictionem in laicos sibi arrogarent vario obtentu, veluti iuri iurandi, si quod opponitur contractibus, quod saepe fit: exsecutionis testamenti ob legata ad pias caussas, ex qua pendet obsignatio & inventarium; matrimoniorum di paelorum dotalium; tutelae vidua rum & orphanorum. Denique quod abuterentur excommunicatione , compellentes in caussis necuniariis deditiores ad mlvendum sub plena excommunicationis ;iniungentes sub poena excommunicationis judicibus laicis , ut excommunicatos cogerent ad petendam ad solutionem . prohibentes, ne quid excommunicatis venderetur aut operae locaretur; interdicto ferientes provincias , ubi iudices ipsis inorem gerere detrectarent, dc censuris ecclesiasticis jungentes mulctas pecuniarias . s 3 ).UIl. contra Bertrandi Ecclesiastico saecularis iurisdictionis aeque ac spiritualis bis is incompotes ( l clamare, dc ad singulos articulos respondere . horum nonnullos caeli pora.-- in rat.
Denique a. Quod Iaieta persuaderent , se expeditius . e Mri anfractus . t 'tec componem rei & praxi antiqua iurisdictionem suam commendari , qua nux vis causat etiam ad Ii ibunalia episcoporum delata sunt. v RAS.
NAGE G t,bunis . eo feop. MURNA ClUS ad I. g. O. aeo Osee. areae. AUCTOR tom. A IX. . p. recl. In is c. prah p. s. t i 3 Ex rationibus iam adductis, adeo, ut , MORNACIo observante , in Gallia per illa tempora tota regia iurisdictio evi
De molibus hisce, ob ereptam iurisdictionem in Gallia excitatis susus agit
a 3 Inde sine dubio retenda sunt di
sidia inter eler cos & Ia eoi , quorum tamen auctores illi ex si itere , aliena involantes .
Hue respexit BONIFACIUS VIII. in ri
cis tamen turbatis ) non content n ivntu In verssium , ae II cIta frena relaxa mi , n cprudenter attendiant , quam sit n cle Ieor
ero si casque pesonat es bona Intoris Happiesaris Inepte provocavit ad exeniolunt I'etri , censuitque, eum Anan a m et Saph eam pro ce minae furi Et mendac d ju e a- Iite' condemnasse ; addit , Paulum quoque convictum for nicatorem condemnasse di . quo nihil absurdius diei potuit . Sed ita commenta corradenda erant , quibus iniquitas caussae tegeretur ab episcopo Eduensi .
186쪽
in abusum tractos inficiari noluit, quem clerus non probaret & emendatum iret. Sed maximam partem defendit, nixus moribus & posse nione , itemque imperatorum & rerum concessione ex pretia vel tacita is qui cleri industriam in administranda justitia elegissent ; exhortatus regem , ne quid innovaret . Quod & Ω-ctum est.
VIII. Fuere Ecclesiasici, qui his iuribus saniae uterentur, veluti Ivo , pressbyter & ossicialis Trecensis, qui tum vixit. Fuere autem plures. qui iisdem pem si me abusi varios obtentus excogitarunt, quibus omnis generis lites ad suum so rum traherent, litesque suam diutini me in eodem protraherent . Artes illae increbuere in secessu pontificum Aventonensi & in diuturno illo schismate; quas concilia Constantiense , Basileense & Tridentinum ex parte represserunt : quae singula suis locis reddemus . In Francia autem iudices regii & senatus longius progressi, in criminalibus introduxere distinctionem inter delictum commune de casum privilegiatum ; in civilibus per distinctionem inter possessorium dc petitorium, praeter omnes cavlIa, saeculares (I , magnam ecclesiasticarum partem ad sua tribunalia traxere. Par lamenta ad miterunt appellat Sem iam quam ab abusu, quoties juddiv ecclesiasticus vel potestatis terminos es rectus , vel contra canones
aut leges regni iudicasse insimulabatur. Hi limites iurisdictioni Ecclesiasticae positi , statuto an. t sis di superveniente consuetudine confirmati sunt , quibus cuncta conversa , sic, ut hodie Ecclesiastici in Francia habeant, quod de privatione juri dictionis conquerantur. IX. Redeo ad distinctionem jurisdictionis Ecclesiae propriae dc alienae . Per so& proprie Ecclesia ius habet decidendi omnes quaestiones doctrinales , sive fidem , sive morum spectent regulam , jus praescribendi canones seu regulas disciplinares ad vitam interiorem directas; jus ab earum observatione certis de cause sis liberandi, easque , si salus Ecclesiae id postulet, prorsus abrogandi ; jus instim tuendi pastores di ministros, ad perficiendum opus domini ad finem saeculi , dc ad hanc jurisdictionem exercendam ; jus eosdem minis hos , si id e re videtur , destituendi; ius corrigendi liberos suos poenitentiamque eis iniungendi, sive in
secreto loco peccata sua accusaverint, sive publice eorum convicti snt ; jus denique membra corrupta h. e. immedicabiles peccatores, qui ceteros inficere pose sent, a suo corpore resecandi: Haec sunt jura illa Ecclesiae propria , quibus immperatorum paganorum temporibus (al gavisa est, nec ab ulla potentia humana privari potest; licet de facto nonnumquam & vi majore eorum impediatur exedicitium .X. Cetera iura, quorum possessionem Ecclesiastici & olim habuere dc etiamnum nonnulli bi habent, nihilominus legitime acquisita sunt , dc a renibus vel expresse vel tacite concessa. Nam quemadmodum bona immobilia , fundi Ac dynastiae iis datae, ita dari quoque potuit potestas iudicandi , mulctas dictandi, carcerem , apparitoresque dc alios ossiciales habendi, & corporis afflictiones magis pers i Exhibet CHoPPIN. do pol t. for.
Oecl. I b. II. t t. s. o. en not. ara est l. ni
par lamenti de anno is r. sub CARO LoU. quo Judicibus ecclesiasticis interdieta est
i r sistu bii , et perit , super heredit agi I s , fit posito, quod partes hoc debere m n me coram Areantur Oe.( i Posito quod hoc tempore ex consenta ecclesiae hae potestate gavisi iure inte Piscopi, inde tamcn minime sequitur, ut eadem, pacti ecclesiis reli itaria, frui debuerint, quia quae pro necessitate temporum sunt instituta, ea cessante, quoque nriit an
da fuere. Ait GREGORIUS in c. E. D. et q. Regulae Ian. orum patrum pro tempore soco, persona et negotio, inflante necessitate, ita tae sunt.
187쪽
Do iurisdictione Ecelesiastiea . III
per modum eastigationis ( il , quam supplicii, imperandi , Nec minores caussas haec jura conservandi habet Ecclesia, quam cetera bona sua.
De Conciliis. I. TTT distinistius cognoscatur iurisdictis ece asticae a videbimus primum , a
I quo illa exerceatur ; deinde, ad quas caussas extendatur ; tum, quae sit forma iudiciorum; denique, quae sint poenae canonicae II. omnis iurisdictio ecclesiastica proprie est penes Episcopos (a . Christus eam Iudeu ee- apostolis, apostoli suis discipulis per manuum impositionem; hi rursus aliis con- iesia i rumetinua serie usque ad nos tradiderunt, tradentque ad finem saeculi , quum Christus promiserit, se semper futurum cum discipulis suis docentibus & baptitanti- 8. . ' bus. Et quia Petrus in primis gregis sui ducem constituit, voluitque , ut is fra- ' tres confirmaret; pie credimus, papae jure divino (al competere jurisdictionem 'Pm 'p' in omnes Episcopos, & per omnem Ecclesiam, ndi qua fidei depravatio gliscat , 'neve canones vilipendantur.
s t Hoc modo palliantur petinae eccle
si asti eae, ne videantur crImInald more agere , quod tamen revera fit
et 3 Sed non omnes Gallos hoci pie credere , supra observavi ex traditis Aue ori vi Ia primaut e du pane. Deinde admodum limitant &seircumscribunt hanc jur fiuct onem papalem supremam , quod docent quatuor proposit ones , quas eccletia Gallicanae deputati in conventu Parisiensi annot fit. ediderunt , di quae a rege Ludovico XIV, Mi publieae docte nae vigorem. habcrent, corroboratae sunt. Sunt autem huius tenoris e I. Pocti FcI rerum spirἐtaeal aemad aeternam fallitem perῖ1nenrdum , non aurem rasel ram ac tempoWal um, a Deo cred tam potestatem .,egent et ergo et pianc per
sol ca comprobata 'sque Romanorum poni ficum ac rot ur ecclesiae usu conflemata 3 aimque ab retra acuana perpettio retulon decreta de ara IorItate conrauorum genera
IV. Ire F quoqu/ quas ambur praec uare e summe poni fictae partes ejusque decreta ad omnes es si tilat ecclesiat, peri nere , nec tamen Irreformiabnae esse diu uiram , nisi ecclesiae consensul aeces en - Sedi Romanae ejusque asseclis admodum inimicas atque invisas has propositiones sui me , nemo in dubium vocabit. Acriter imprimis eas op
in travi cui titulus e regale sacerdotium o=mano poni si assertum anno IS g . edit. quo imprimis id agit , ut auctoritatem Regum sacram eollectione testinioniorum multorum infringat , potestatem papae in infinitum extollat, & facile prodat, cui sectae addictus fuerit . Defensionem harum Dropositionum in compendio resert DUPIN any ta notitie a b bDoth. ker aut ecclesias i m. XIX. p. do . seqq-t s It x verba Christi interpretari vel potius invertere solent , quibus omne imperium Apostolis abjudicavit . Ait et reges
188쪽
i ''Z Pars III. Cap. II. sal: sed caritati in aedificatum & humilitate temperatum s b). Hinc primis temporibus Episcopi nihil non de consilio presbyterorum , qui erant instar senatus Ecclesiae; (c) dc cum praescitu diaconorum cae clericorum egere . Res majores etiam ad populum retulere, (IJ prae se ierentes auctoritatem suadendi magis , quam jubendi potestatem . Sed quo minus sibi arrogarunt , eo plus auctoritatis
IV. Hic igitur veterum iudiciorum ecclesiasticorum ordo , hic modus fuit Episcopus medius inter presbyteros consedit, veluti magistratus inter assessores . Diaconi instar apparitorum vel ministrorum justitiae circumstabant . Partes litinantes, vel si qui accusati essent, coram causi Is suas egerunt . Iudicium fuit summari itin , ab ambagibus solemnium remotum . Iudex , in ipsam rei arcem latentus, non solum, quod iustum, judicare, sed & partibus persuadere , rancorem & iram abstergere, avaritiamque & nimiam ad terrena bona propensionem
U. Illa consuetudo iudicandi in coetu clericorum perduravit ad saeculum XII. quod ex decreto Gratiani manifestum is . In rebus arduis Episcopus praeter suae civitatis clericos convocavit cunctos per dioecesin sparsos di titulis ruri affixos ;quas convocationes hodie appellamus f nodos dioece anas . Sic & Episcopi nonnumquam a Metropolitano convocati formarunt concilia seu Dnodos proDinciales , quibus ipsee Episcoporum lites di majores Ecclesiae caustae disceptabantur . Haec igitur duo sunt ordinaria tribunalia tet); alterum Episcopi in consessit cleri sui; alterum concilium provinciale . In illo solus Episcopus; in hoc omnes Episcopi, praeside metropolitano, iudicabant. VI. Concilia provincialia leguntur jam saeculo II. unde inferre licet, ea sem. per in usu fuisse, quoad per persecutiones cogi poterant . Concilium Nicaenum c. s. statuit, ut quotannis bis haberentur, vernali de autumnali tempore. Illud ante quadragesimale jejunium, ut, omni rancore seposito, purum Deo sed loretur sacrificium. Ex eadem ratione Episcopi jubentur audientiam habere diebus lunae, ut partes haberent totam hebdomadem , qua conciliarentur , dieque dominica elevare possent, ex praescripto apostoli, manus puras sine ira & contentione (g . Formulat synodorum dc conciliorum, quae supersunt, satis innuunt, fuisse ea tribunalia, quibus lites compositae, vitiaque correcta, sed duce caritate
munH Gm nantvr ; vor autem non sic. DommInatum his verbis tantum Apostolis prohiberi asserunt, qui eo tempore orbem occupaverat, non Og tkmiam mper um . Enim . vero tam alienus Salvator ab omn= Imperio fuit , ut m n seros potitis quam inperara et eosdem constitutos, asseruerit , di exemplo
suo Apostolis in hoc praei verit. i J Sat is prudenter , quia potestatem iudicandi , quam pro necessitate temporram exercebant, ex consensu populi Christiani exercebant, ut ecclesia ministr s non proprio
( a ) Ex conceptu regni ecclesiast cI Io-quitur Auctor . Hoc posito, concilia nihil
aliud esse possimi , quam comitII & ἔ-bM . nai a ecclesias Fra , collecta aeae sat bus huius regni, et quiora; tum do graisoribus causis contenvitur, tum quae ad Ialutem bujus reis gn/ pert nere u dentur , cons 1uuntur . Inde
vero si mur manifestum est , concilia tantum iis propria esse debere , qui ecclesiam in sorruaui re ublicae conjiciunt , eique peculiares magistratus & regentes attribuunt Non nego, sub perseeutionibus concIIIa pro is vine a IIa in usu suisse , sed haec necessitu ejus temporis extorsit , quod absque hic tranquillitas & unio ecclesiarum per illa tempora conservari non posset, cum omni rei publicae praesidio essent destitutae.
189쪽
De Concilii . -& indulgentia . Hunc autem ordinem concilii celebrandi praescriptum legimus concilio Toletano IU. an. 6(a . Primo mane, omni plebe ex ecclesia eje-eta, omnes portae claudebantur praeter unam , quam ostiarii custodierunt. Per hanc intrarunt Episcopi; deinde presbyteri & diaconi , concilio interfuturi, qui erant plerumque ejus ecclesiae, in qua conventus celebrabatur; porro notarii, h. g. clerici , notarum sepibendarum periti , qui instrimenta praelegerent'& ae a consignarent: Episcopi in circulo, & post eos presbyteri c sederunt, adstantibus diaconis. Post longum silentium, quum archidiaconi voce ad orandum invitarentur , cunctis pros ratis ,-Episcoporum natu maximus preces fundere coepit, invocando spiritum sanctum ad remissionein peccatorum , & ad jiis uin judicium reddendum , procul odio dc favore . Post e diaconis quidam praelegit evangelium vel canones,, vel alium librum institutioni propositum. Tum metropolitanas fratres suos allocutus monuit, ut quisque, quae de singillorum ossicio dicerentur, aequis auribus acciperet, ch vicillim , quae sibi viderentur, libere , sed placide diceret. His precibus lectionibus & exhortationibus , quibus non- nutiqua in laici intererant, ut inde proficerent, triduum fere dabatur. Sed quum ad rem veniendum esset, laicis excedere justis , archidiaconus ad portam adstitit, ut, si quis presbyterorum, monachorum aut laicorum quem convenire, aut concilio quidquam proponere vellet, esset, qu2m ejuS rei causta alloquerentur oCunctis peractis, antequam patres discederent, subscripsere decretis, sive ad privatorum caussas, sive ad disciplitiam pertinentibus, audiveruntque diem Paschae
ct proximi concilii indicatum . Post preces , quibus remissio culparum , si quae admissae , & conservatio unionis flagitabatur , osculo pacis mutuo sibi valedixerunt Episcopi . quibus Metropolitanus impertivit benedictionein solem
VII. Urgente magno malo , veluti exorto inter Episcopos praesertim majorum comitia cathedralium magno dissidio, extra ordinem celebrata fuere concilia oecumenica ,
t h. e. ex omni orbe Christiano convocata , ( i ) qualia sunt Nicaeuum , Ephesi, num, & reliqua usque ad Trident inuin , quod eorum est ultimum . Non quoiure vera omnes ex omni orbe , sed quod ii praesertim Episcopi , qui dissidebant ,
comparuere, Ceterique omnes comparere poterant . tabente imperio, diversisque nationam
in Europa regnis natis, celebrata sunt concilia nationalia ( a ) , ad quae singulta ejusdem regis subjecti Episcopi vocantur. Talia sunt Toletana sub Gothorum regibus in Hispania r talia Francica complura . Sed ordinarium tribunal semper cujusque provinciae ecclesiasticae concilium fuit. VIII. Horum ex praescripto concilii Nicaeni diu quotannis duo fuere habita . promit ciQuod facile fieri potuit in tanto Episcoporum numero , qui alternatim conflue- - negis re poter ne ad Metropolin i doini manentibus absentium interea procurantibus. E ( Ab imperatoribus, ut acta quatuor primorum conciliorum docent, quibus ut mi Em praefuerunt , & deeita auctoritate sua roborarunt . Ipsam causarum decisionem episcopis reservabant , persuasione decempti is eos esse legitimos in hac causa ja- dices s ut observini in observ. ad PETR. de M ARCA A C. S. Et I. I b. I . c. g. ad D s i et j Itidem auctoritate regum coacta di ad quae protestantes In Germania provoca
runt, atque imperatorem inducere voluerunt , ut more veterum regum Francorum.
& imperatorum ageret , & hoe modo dim-dla componere studeret. Uerum curiae Romanae artibus haec dudum evanuerant, postquam ex quisquiliis Isidost eommunis Invaluerat opinio , sine consensu pontificis tam
tia eo ne ilia cogi non posse. Tom. s. Concil. p. Im .
190쪽
Ecclesias r i. Post remissius actum, quum Epistopi a primo gelo recedentes , laborem itineris sumtusque impendendos praetexerunt culpae . Unde saeculo VII. annui conventus commendati concilio in Trullo ( a i septii poqudi dc octavo ce-cumenico . In occidente di sub regibus nostris. Mero vingicis rariora duere concilia provincialia ob comitia regni his singulis annis habita, quibus interfuere omnes Episcopi, dc quae instar habuere conciliorum nationalium t a i . Maius impedimentum Caroli C vi tempore a bellis civilitius , ab incursione Normannorum di dissidio perpetuo Regulorum . Unde saeculo X. XI. XII. vix concilium nisi papae auctoritate convocatum , qui vel ipse vel tegato in isto praesidebat s 3 i. IX. Interim INNOCENTIUS III. concilio Lateranensi Ixr6. regulam de conis ciliis provincialibus quotannis habendis renovavit i h l . Quod quum negligeretur, concilium Valentiae in Hispania an . t 32 a. habitum voluit, ut singulis bienis ni is celebrarentur; denique concilium Basileense ( el ea reduxit ad singula triennia: quod concilium Tridentinum ( d ) ratum habuit, voluitque, ut ubique teris rarum instaurarentur, monitis Metropolitanis, ut talia cocerent , di Episcopis . ut ea frequentare non recusarent, ita quidem, ut Episcopi ingenui . qui nullius archiepiscopi essent suffraganei, e liberent, cujus Conciliis interesse mallent et plena adjecta canonica . In Francia idem sancitum edictis Melodunensi ari. i. alio an. I 6to. alio I 6. Neque tamen inde a concilio Burdigalensi an. 5656. aliud
De Iudice ordinario b deligato .
I. T Piscopi majorum praesertim cathedrarum, multis negotiis obruti , iudicium C. nonnullarum caussarum in quemdam presbyterum, vel in archidiaconum
devolverunt. Quod frequentius factum , ex quo Episcopi iurisdictionem in ple-
risque( i 3 Nee episcopus Romanus exemtu erat, sed itidem bis in anno, h. e. tem p re qua rage imaus jejMe di in manso novem est concilium provinciale cogebat , nec sine eo quicquam decernebat.( A Eienini non tantum quae ad negotia pubi ea & e D Da pertinent , in his sunt decisa , sed etiam praeterea sollicite determinata , quae disciplinam Eeeles asti eam
tangunt. Atque in hoc imprimis alictoritas regia in his causis apparuit, a regibus Francorum conservata , & cotira ejus hostes propugnIta. Plena sunt cap tular a scitor uni e eclesiasticorum, quae ea de causa coII ei an biai conc Dorum quoad maximam partem inseri is( a 3 Id vero disciplinae ecclesiasticae antiqua, pur septem saecula conservatae, re pugnasse, evincunt genuina antiquitatum documenta, ut etiam AUC LOR tom. M I. A δὲ β. eel. - sc. prael. s. E. Observat. Praxin hanc novam ecclesiis, ut mi3do Ob servavi , obtrudit pseudo- Isidorus, impostor nutandus, fingendo sub personis episcoporum Romanorum primitivae ecclesiae , nullum concilium sine consensa pontificis celebrari posse . Haec nova doctrina decepit quoscunque , qui nefas esse duxere , a praxi imaginaria primitivae e esiae recedere.( ula impedimenta haud sunt suis blata, quae illis hucusque obstiterunt , ut satetur PETRUS de M ARCA A C.
o I. lib. VI. e. t 3. n f. Haec sunt: r. quod nuncii sedis Romana iis nomiae papae Interesse cupiant t. quod gravati faciles esse soleant , ab horum conciliorum decretis appellare , tangseam ab ab usu, id quod episcopia non potest non molestum. esse eorumque auctoritatem laedere a. di