Exercitia S.P. Ignatii de Loyola

발행: 1835년

분량: 460페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

101쪽

DE DOLORE IOIEt Beet in hac animi perscrutatione nobis eavendum sit a nimia anxietate,quae causa est scrupulorum, ex altera tamen Parte cum ea aCcuratione peragenda erit, ut posthac nobis, Praesertim moribundis, sit veluti cl7peus contra varios timores nocturnos i), et firma basis, cui mentis ruies secure innitatur . Haec igitur serutatiae conscientiae diligentia respondere debebit, i. diuturnitati tes oris, per quod quis hanc expiationem distulit: a. mustitudini et graMitati erratorum, quae eommisit: 3. qualitati negotiorum , quae tractavit: 4. ωarietati munerum, quae obivit. II. Num autem totius vitae tela sit retexenda vel an solum ab ultima, aut ab anni spatio ea sit repetenda, arbitrio confessarii determinandum relinquitur. Videri hac de re potest Directorium 3 . Semper tamen ejusmodi generalis sui ipsius aecusatio dissuadenda erit scrupulosis, uti et vitio carnis olim magis addictis , aut etiamnum eius

stimulo gravius tentatis; hi enim plus nocumenti ex ejusmodi accuratiori indagine, quam commodi

referrent.

Nihilominus quaecunque demum seu generalis

sive annua aut semestris consessio peragatur, se Per curandum erit, ut ea Praecipue Punc a conscientiae arbitro declarentur, quae adhue

nunquam rite clavibus subiecta fuerunt; quae nos Prae atris angunt et pungunt , aut sub mortem turbatura timentur; praesertim in peccata etiam aliena et occulta, in boni omissiones ac muneris neglectiones peculiari studio indagandum erit, curandumque, ut nostra haec errata iisdem omnino vocibus sacro Iudici exponantur, quibus u

102쪽

I OR DIES II. LECTIO

tetur daemon, quando nos de illis olim est ae-

Uno verbo, haec exomologesis tali diligentia erit peragenda, ac si ea finita, statim e vita discedere ac tribunali divino sisti deberemus; ita uxinterno quodam animi testimonio securi reddamur, nos in his exercitiis animae rationes rite subduxisse, nihilque amplius, quod ad calculos

revocandum sit, Superesse. Sine quo vadimor, io, qui ex sacra hac solitudine egreditur, praecipuo solamine, unoque ex multis et principibus emolumentis destitutus egreditur. III. Porro duo potissimum obstacula sunt, quae huic tam sancto operi malum non raro obicem Ponuut, nempe labor ita scrutandis ejusmodinae vis subeundus, et erubescentia in iis postea a periendis superanda. Ad laborem quod pertinet, eum leviorem reddent, et plurimum mitigabunt considerata attente emolumenta ex eius generis consessione percipienda, quae sunt sequentia: I. illius, quae peccatis inest, malitiae clarior cognitio: a. intensior de iisdem dolor: 3. efficacius ea vitandi propositum, et majus e coelo auxilium: 4. melior ad Eucharistiae sumptionem praeparatio: 5. firmior salutis spes, ac securae mentis in ag

ne solatium i). Et haec sunt beatum illud ceci-tuplum, quo Deus in hac etiam vita pios ejusmodi conatus remunerari solet. Quod si nulla alta fret utilitas Directorii verba sunt , hoc certe satis esse deberet, quod exρeriamur homines ρων umque aut sine susscienIi exa ne, aut sine debito dolore, nullo aut malia in mo melioris mitias Proposito ad sacrum tribunal accedere a . Solidi ergo solaminis res erit, per accuratam ejusmodi

si Lib. Exercit. ad finem examinis generalis.. s) Cap. 16. v. a.

103쪽

exomologesin his diebus salutis praeteriti temporis desectus emendasse, et sic orituris alias sub mortem scrupulis omnem Viam praeclusisse. Motiva vero superbam illum in detegendis nanae morbis, noxiumque Pudorem generose Vi evidi Augustinus nobis suppeditat. Primum desumitur ex ipsa persona peccatoris. Cur erubescis, inquit, consteri, quod facere nequaquam erubuia uar Non te pudeat coram uno dicere, quod te non puduis forsitan coram multis et cum multis facere. Secundum petitum est a Persona consessarii, o

M3sionem scio, minus scio, quam illud, quod ne--io. Cur erubescis confieri Peccata tua y Peccator Fum saevi et lia. Constere homo homini, Peccator Peccatori, qui ea ipsa crimina vel etiam graviora Patrare potest; nullum enim Peccatum est, quod

unquam fecerit homo, quod non Possit facero alter

Tertium ex eodem Augustino pernicioso hule pudori vineendo maxime idoneum est universale iudicium; sic enim pronuntiati utique melius est coram uno aliquantum ruboris tolerare, quam in die judieii coram tot millibus hominum gravi re--tia denotaliam tabescere. Cogita ergo, confessarium fore unum ex illis, qui judicio illi intererunt;

nac erisescas nianc ei magno tuo commodo mani-fMare, quod tunc verte cognoscet cum insigni Pudore et contemptu tuo. Haec Augustinus i . Accedit, aut ardeadum esse aut poenitendum. Itaque pro Deo, pro coelo, Pro anima rict m fundiaris iucere verum; est enim confusio ad mcans Poccvium, eu confusio adducens gloriam et granam a). Hac enim ita re se ipsum vincere, et

importunae molestiam verecundiae sincera Pecca i) Lib. de visiti inur. r. 5. et Eculi. 4. v. 24-

104쪽

ioi DIES II. LECTIO torum consessione superare, generosum omninoac heroicum iacinus est, plenumque gloriae tests Gregorio dicente: ego non minus admiror conf-sionem humilem Peccatorum, quam sublimia p-sta virtutum, cum major interdum fortitudo ru-quiratur ad culpam fatendam, quam ad eam uia

IV. His duobus remediis, nempe intensa contritione ac sincera confessione, obtinebitur μιγώ-tis animae, qui secundus est primae hebdomadis Ductus. Nam primus inculcata heri itidishrentia

est. Quia vero anima sussicienter non purgatur, nisi etiam viuiorum radix inde evellatur . quae quidem plerumque in suPerbia et sensualuate consistit, hinc consulto superius monui , ut quotiescumque in hodiernis exercitationibas peccati gravitatem detestamur, semper intento in eorum sontem obtutu, etiam honorum ac illecebrarum appetentiam execremur. Id quod ut essicacius fiat, plura hanc in finem consideratio respertina auggeret incitamenta. Prius tamen Per sequens exercitium adhuc

magis intendendus erit dolor de noxis praeteritis, et horror a suturis, qui primarius ho4iernae diei est scopus, et simul princeps purgandae animae adjumentum. Quapropter cum summo mane detestati simus malitiam culpae ab Angelis et Ada mo admissae, jam perpendemus malignitatem scelerum a nobis patratorum; quam qui rite app-henderit, dolebit, ut doseri solet in morte primogeniti fa9; et horror magnus in det eum

simulque disponetur ad acquirendam sui ipsius cognitionem, quae odii ac demissionis radix ac

105쪽

DE DOLORE IOSUbi tamen notandum, lapsus nostros non singillatim ac distincte, sed solum generatim ac confuse et quidem breviter obiterque in memoriam revocandos esse; cum hic non fiat examen pro consessione, sed tantum meditatio de illorum per versitate, quae ex triplici potissimum capite enox-mis est, i. ob ostensae foeditatem ac multitudinem,a.ob ossendentis vilitatem et ingratitudinem, 3. ob ossensi maiestatem ac clementiam, quae Omnia punctorum membra in hac ipsa de peccatis meditatione S. Ignatius expendenda proponit, ut I.

Peccatiorum malitiam, a. eorum foeditatem, 3. nostramque abieetionem ac vilitatem agnoScamus ,

eram ex animo sentiamus, vereque detestemur cum

dolors M satisfactione convenienti i) ita ut merito dicat P. Gaudier hanc exercitationem continere omnia Prorsus moti , quae ex gitari Possunt ad

detestanda peccata ca). Notandum. a Qui meditationibus de peccatis etn inserno non biduum , sed unum solummodos diem impendere statuunt, ii omisso sequentis η meditationis puncto primo quod alio tempore M v. g. illo, qui praeparationi ad eam destinatur,s quadrante aegi poterit , non nisi secundum et η tertium expendent; siquidem exercitatio tota iusto longior fuerit visa n.

si Direet. c. II. u. a. et 3.

αὶ Introduci. ad perfeci. P. 183. ad secundum exercitiam de peccati .

106쪽

DE PECCATIS PROPRII s

Punccum L. Immanis est divinae ossensae malitia et gravitas ob peccatorum foeditatem ac multitudinem. i. Inprimis foeditas vel unius gravis piaculi est tanta, ut illam pulchritudo divina odio infinito, perenni,

coque necessario aversetur, abhorreat et execretur tanquam malum sibi suoque omni bono contrarium ac repugnantia, quanta potest maxima percipi aut esse, oppositum. 2. Est tanta, ut ea nullo diluvio, nullo totius orbis sub finem mundi iu-cendio, nullo hostiarum susoque martyrum cruore, sed divino solum sanguine pro me ito seu condigne ablui queat ac deleri. 3. Est tanta, ut si per hypothesim impossibilem unica lethalis culpa Augustissimam Dei Matrem, casu inficeret, illico

ea amisso omni gloriae splendore, in deterrimam visuque horribilem sormam mutaretur. 4. Auctore S. Thoma i) peccando omnimode avertimur a Deo; sicut ergo omnimoda aversio a Summo bono, a Summa sapientia, a summa dignitate summa malignitas, summa insipientia, et abjectio est; ita quoque aVersio a summa pulchritudine summa deformitas est. Talis aversio cum crimen lethi sexum sit, illud quoque turpissimum esse et quidem cum immenso excessu evidens est. Imo sicut malitia ejus, ita et turpitudo ejus secundum quid infinita est. Ita ut illa nullo intellectu humano comprehendi, nulla lingua aut calamo sat exprimi queat.

107쪽

Et tamen, o miseri foeda adeo labe atque hae tartarea suligine impressam animae tuae Conditoris imaginem inquinare, polluere et maculare non dubitasti; idque toties, numerum earumdem Praesertim venialium sciam et ista ex mente Patrum maculae, sordes, pustulae et scabies sunt, i) su-Per arenam maris muti isticando a . o superil si unica rebellis cogitatio Luciferum ejusque asse-etas illa pulchritudinis portenta) deformes adeo et abominandos reddidit, qualis ego divinis oculis

apparebo post centena Sine. rem OrSu, Per ri Sum, ex pura puta improbitate et quidem opere , non mente Solum, perpetrata nagitiaῖa. Enimvero turpiorem me daemone esse multiplex scelerum cumulus Probat. O scrutans corda et renes Deus, in cujus oculis non est quicquam absconditumi ahi etiam ego cum Antiocho tristi gemitu reminiscor malorum, quae fuci per vitae cursum ). Heul tres animae facultates, quae debuissent esse vivum divinae praesentiae speculum, juge Trinitatis templum, aureum Divinitatis sa crarium, suerunt sons maloriam, sentitia foeditatum, abominatis desolationis, stans in loco san

Imaginatio erat receptaculum vanissimarum specierum, intellectus vero pessimarum cogitatio-uum, voluntas ossicina omnis nequitiae. Quinque corporis sensus erant veluti totidem patentes vitiis portae. Omnis annorum series non est nisi contexta ex meris erroribus et piaculis catena. Actiones quotidianae non sunt nisi verminans acervus variorum desectuum et noxarum. Ah l

108쪽

tantillus puer iam eram tantus Peccator. Adolu-scenti malignitas cum membris crevit. Iuventus

heul meminisse pudet:) parum sibi a voluptatis illecebris cavit. Aetas virilis indomitarum cupiditatum servitio Premitur. Senectus fortasse erit inveteratus corruptae naturae dominatus. Uuo verbo: mea omnis vita non est nisi Peceaus Peccatum.

Oh ergo quis dabit scutis meis fontem lacrimarum i , quibus desteam erratorum multitudinem lquis me uti borrorem , quo exuerer eorum Deditatem lo Deus meust confundor, σι ervbssco te re faciem meam ad is, quoniam iniquitates meas muti licatas sunt SVer svut moum, si Glicta mea creperunt usquo ad coetum I . reon sum dignus intueri, et asyicero altitudin tu coeli Pras multitudine et turpitudine iniquit tum mearum; quoniatu Peccasei SuPer numsrum a raso maris 3 ; quoniam factus sum in oculis tuis ut abortruum, quod penitus devoratum est a Byra peccati .

Punctum V. Horrendum praeterea crescit offensae gravitas ex vilitate et ingratitudine ossendentis. i. Summa est hominis aesistas ob ejus nihilum in essendo, ob impotentiam in operando, ob ejus putredinem et corruptionem in desinendo, ob miserias corporis et malitiam animae, ob ignorantiam intellectus et perversitatem voluntati τ. Nihil est peccator aequiparatus cunctis simul hominibus, nihil sunt omites simul homines collati uni angelo; nihil omnes simul angeli compositi Deo; quid ergo ire jam eris comparatus divinae Maiestatiῖ

aerem. I. V. 1.

109쪽

Et iamen hic pugillus cineris, atque scatens omnis generis sordibus acervus , qui ipso luto, pulvere et nihilo quid minus et foedius est , hi

tetendit ad raus Deum manum suam, et contra omni otentem roboratus est. Hic cucstris aQMersus

ctum erecto collo, et Pingui cerMice armatus est i); dicendo cum Pharaone: quis est Dominus, ut audiam vocem ejusῖ nescio Dominum a). Hic tam vilis, sordens et turpis Vermiculus ausus est Projicere Deum post cormus suum G); proh sacinus lDeum ... et quidem Post corpus... hujus infrunitam libidinem illius sanctissimae voluntati praeponendo. Ο Angelii quid hic magis admiramini pan proterviam hominis suo Creatori tam petulanter insultantisῖ num vero patientiam Numinis tale monstrum tam benigne tolerantisῖ

. Huic vilitati etiam ingratitudo immane pondus addit. Deus tibi, o peccatori contulit benesiacis numero plurima, utilitate maxima, pretio infinita, quae ob majestalem donantis, ob magnitudinem doni, ob vilitatem donatarii inaestimabilia sunt. Et haec beneficia Deus tibi contulit modo

singulari, nempe amore aeterno , non citius sequam te amando, eoque infinito, videlicet eo ipso, quo seipsum diligit, mereque gratuito, sine ulla indigentia propriove commodo. Et haec tanta beneficia tanto eum amore Contulit Deus... ille sibi soli sussiciens, se solo immensum beatus ac neminis indigem Deus et

quidem tibi perduelli l tibi contulit, qui non es nisi gutta roris antelucani ): folium, quod ventorvisvr GP . vvor ad modicum parens et ex meris vitiis ac miseriis concretum nihil; tibi, in

110쪽

tio ' DIEI II. MED. II.

quam, sine ullo tuo merito, etiam praevisis tot tuis delictis, et quidem prae tot aliis te melioribus, eique serventius servituris. Et tamen obstupescite coeli suer hoc, et portae ejus desolamini vehementer )l i) et tamen ausus es, o ingratet hunc ipsum Dominum summumque Beneiactorem tuum bruta ingratitudine lacessere; confringere jugum ejus, rumore vincula ejus, et

dicere: non sei Miram , ipsis ejus donis proh lpetulantiam immane mi) collatisque muneribus abutendo ad peccandum; corporis sensus, animi talenta, naturae dotes, PraeSertim valetudinem ad eum impudentius irritandum adhibendo. Heu lpeae facti horrore attoniti stupent Sensus, atque ipsa vox haeret. o Dominet ingratior sum omnibus bestiis a quibus saltem non offenderis: ingratior omnibus Turcis et Indis, quibus non tot illa numero beneficia contulisti, quibus me ingratum cumulasti: ingratior ipsis daemonibus , pro quibus Filium tuum in redemptionem non dedisti. Fateor, ingratitudo haec mea, juncta militati meae, immensum auget peccati gravitatem. Sed serio dolentis misereret. .. Parce meliora spondenti.

Punctum III

Summa denique ossensae gravitas est ob ossensi majestatem et clementiam. I. Ad ejus majestatem quod attinet, ei comprehendendae nec intellectus Cherubinorum par est; hanc solum velata alis iacie eandem prostrati adorant. Nec mirum ; est enim Rex Potens et metuendus nimis 3 : sedens in solis Domitius. cui omnis exercitus coeli a dex

SEARCH

MENU NAVIGATION