장음표시 사용
71쪽
οeudorum, aut superbia vitae ῖ id est, an honorum cupiditas, illecebrarum aviditas, vel commodorum rerumque superfluarum appetentia, aut nimius laborum, aerumnarum et contemptus te inde
abstrahat horror 2 num debitam de hujus aequilibrii necessitate, ac eminentia aestimationem conceperisy an saltem illius obtinendi desiderio flagres p3. Vide, ad qualem te locum, aut munus aP-
petendum, aut ad qualem aversandum innata superbia ac sensualitas, seu emineutiae ac proprii commodi amor impellat y an non conservandactaut recuperandae valetudinis obtentu hanc vel illam stationem, hoc vel illud ossicium declines ac depreceris y An non metu minuendae sorsitan vitae hos vel illos pro salute animarum Subeundos labores, has vel illas promovendae Dei gloriae occasiones subdole devites Θ4. An promptus sis ad omne illud vitandum, vel ampleetendum, tolerandum vel agendum , quod Deum a te velle in his exercitiis cognoverisean etiam certos gratiae limites ponas, ultra quos illuminari, ae progredi eontumax renuas y Uno
Verbo: num observes , a. Μonit. 3. Introduci. ad sacram solitudinem λIn relatis hacteticis Punctis arduum si quid occurrat, memento te ereatum esse a Deo et pro Deo, adeoque eidem a te serviendum esse quo ille voluerit modo. Quis autem es tu, ut ab unica recti norma deflectens, manum operi statim non
admoveas, quod a te fieri suprema potestas cupit λμω. α Si monita ipso exercitiorum tempore u observanda , quae Introductionis S. 4. haben- η tur, heri non fuerint lecta, hodie perlegenda
72쪽
I. Ratio, ob quam S. Ignatius in suo Exercitiorum libro i) hanc meditationum principalium
rupetitionem tantopere inculcat, est duplex; i. Ut veritates fundamentales, repetita earum conside ratione, altius intellectui imprimantur. 2. Ut Voluntas iterato nisu eamdem in rem innexa , in concepto proposito magis coufirmetur Uno verbo: ut fructus ex prima rei commentatione nondum Pleue perceptus, ex ejusdem repetitione copiosus percipiatur.
II. In his porro repetitionibus, quae sunt 'et tiquGodam ruminatio eorum , quas in prioribus eaercitiis meditati jam sumus a , duo sunt observanda; I. recoli praecipue debent illa institutae jam antea meditationis loca, quas majus lumen , aut ferMorem ait ulerunt. Item illa, an quibus antea ampliorem consolationem aut desolationem, aut aliam quamcumque viritualem assectionem Porce- Pimus. Nec non ea etiam puncta, in quibus aridi lauguebamus, tentando, oum quis inde Sensus ,
piusque motus saltem nunc elici queat; quia fame concingit, ut deinde in ψsis redintegratis majori solatio, ac lumine ρerfundamur 3 . a. Notabiliter plus temporis tribuendum est affectibus quam discursui; cum in ejusmodi piis affectionibus dictae repetitionis praecipuus consistat fructus. In his rvvistionibus Directorii verba sunt) vitato lon-
73쪽
REPETiT O amri discursu, tantum ρ ροners sibi oportet, otquasi Porcurrere, quas Prius meditati sumus, in iis immorando non tam intellectu, quam Moluntiate, et assectu: et haec est etiam causa, cur Plura a S.
Auetore i) colloquia hic praescribatur, quam in prioribus exercitiis a).
III. Porro discrimen, quod inter iteratam eiusdem mysterii seu veritatis considerationem , et inter institutae iam semel de ea commentationis repetitionem intercedit, est hoe, quod in repetitione respectandum identidem sit ad priores de eodem argumento iactas meditationes, notando ubique, et fixius tractando illas partes, in quarum priore transcursu aliquid illustrationis, vel consolationis accepimus. Contra vero in altero casu consideratur eadem eritas seu mysterium sine ulla reflexione ad alias commentationes antea circa eamdem materiam institutas; perinde ac si de eo nulla prius exercitatio fuisset habita. Pro rei paradigmate aequens meditatio serviet, eui insertu e sparsim stellulae ' detiolant, ibidem subsistendum esSe,
siquidem illo in loco in priori exercitio luminis
aliquid, eonsolationis aut desolationis experti suerimus. Nec timendum, ne his reflexionibus nimium temporis eum praejudicio affectuum tribuatur; rarissime enim copia illustrationum aut desolationum numero stellularum respondebit. Punctum L.
Cum ereati simus a Deo et pro Deo, ipsa rarit, dietat, serviendum esse Deo et quidem eo, quoia voluerit, modo; cum aliud servitii genus, quod
74쪽
ipsius voluntati consorme nou sit, gratum ei esse minime possit.' o Domine Deus omnium Creator omn*Obens i)l sateor equidem triplici ex titulo a me tanquam ab homine, servo et Christiano tibi Deo , Domino ac Redemptori meo famulandum esse quin prorsus concedo, id mortalium finem, hoc eorumdem negotium esse, et quidem unicum .essentiale, ultimum esse maximumque negotium. 'At vero quod illud executioni mandandum sit ea qua cupis ratione, quod indifferentes nos esse. oporteat ad omnia media, Per quae ad ultimum nos finem ducere tu statues, arduum id mihi ac dissicile contingit: nam confitebor a ex Sum moinjustitiam meam a hic caro cum amore Pro-Prio, totaque natura etiam atque etiam repugnat
atque obsistit. Nihil quidem circa hoc punctum illuminatius intellectu; at nihil debilius voluntate. Agnosco quidem divinae illius ad omnia indisserentiae beatitatem; experior excitantis gratiae fortes impulsus. ' At etiam ego infelix homo sentio aliam legem in membris meis, restrenantem lingimentis meae 3 , quae suadet sugere quod cupio
Penetro equidem essicacissima, quae ad hanc virtutem me impellunt, incitamenta. Nam I. summa id aequitias postulat; cum nec rusticusserat conductum a se servum alio simulantem ac
ille iusserit modo; nec nobis gratum sit, quod nobis invitis praestatur obsequium. ' a. Propria id utilitas exigit; etiam hoc luculenter agnosco, cum alias omnes mei labores sint todidem passus extra viam, et opera manca; quia vitio propriae voluntatis insecta. ' 3. Denique sole clarius prospicio, meam id sol italom, etiam terrestrem expetere;
75쪽
cum solus ille in terris heate vivat, qui idem 3emPer, quod Deus, cupit. 'Ahi insonant auribus meis illae damnatorum voces: quid profuit nobis su erbia, et diuitiarum jactantia quid contulit nobis i p Illa veritas: quid prodest, omnibus abundasse, si sic damnor
et quid nocet, omnes aerumnas tolerasse, si sicaalvor 3 haec, inquam, veritas veluti infixus mentiaculeus est. ' Et tamen s quae mea infirmitas
est) ab illo coelesti aequilibrio, etiam post tria
illa paulo ante expensa incitamenta , Pervicax abhorreo. Enimvero confusis Operit faciem meam et i Dolore consegitur mens mea. Verum, O magne
i eras Mentis et mari 4 , meam quoque renitentem vi gratiae tuae ad hoc animi aequilibrium
inflectas, Precor, Voluntatem.
Sit igitur : audite coeli, quae firmiter Propono, audiat terra merba Oris mei 5 : quia tu , Dominus meus, et Deus meus 6), cujus manus fecerunt me, et plasma runt me 7); ideo tibi posthac
serviam et quidem quo tu decreveris modo : in eo, quem tu determinaveris vitae statu: aut in electo jam statu, in eo, quem tu signaveris, Perfectionis gradu: paratus ad omne id vitandum vel amplectendum: tolerandum vel agendum, quod
te velle in his exercitiis intellexero. o Creator omn*otens, sedens suPer thronram 8 , οPori manuum tuarum porrige dexteram 9 l Deinde eli-eiantur illi ipsi virtutum actus, majori tamen Cum servore . quos meditationi primae subjungendos esse superius designavi.
76쪽
Punctum ILPorro si hanc indisserentiam ab homine requirit finis hominis, multo magis eamdem imo et Pe sectiorem a Religioso exiget finis Religiosi. Ita est, o vitae Apostolicae Auctor et exemplar Christe Iesu i nihil mihi proderit praestantia, utilitas etfelicitas hujus finis, uisi hunc eundem salutem nempe, et Persectionem tum propriam tum alienam procurem eo, quo tu statueris, modo, nempe per illa nominatim media, et in ea singillatim mensura, per quae et in qua id a me seri tibi placuerit. Praeterea divina luce illustratus, PerSpicue agnosco, quemvis in sacro ordine locum, munus, gradum ac valetudinem medium esse, et quidem 'tum ad hunc finem consequendum. ' Imo cum tua prudentia, hoc ipso quod infinite sapiens et provida sit, aemper eligat media obtinendo fini aptiora, evidens mihi pariter est, illam stationem et ossicium, illam valetudi-Dem et gradum, in quo per obedientiam vel providentiam fuero collocatus, medium ad id viissimum fore. ' Ergo ad ista indisserentem me esse oportere, ipso sole mihi clarius est. 'Et tamen, o Dominet alii imperfectum meum miri unt oculi tui i) et tamen de coelesti hac
virtute nec prima in me lineamenta reperio. Commoditatum, honorum, vitae amor, et laborum contemptus, dolorum suga primas ubique tenent, geminique veluti poli sunt, circa quos actiones cogitationesque meae omnes perenni Mro Ver
At quamdiu tandem, o animal tam indignam te ipsa servitutem serviesy Ergone ideo mundanas dignitates sprevisti, ut in demissionis schola emi
77쪽
nentiae sumum captares An ideo rebus omnibus, domusque paternae deliciis renunciasti, ut ita poenitentiae palestra vili commodo inhiares 3 Aα ideo carnis vincula rupisti, ut mundo mortuus cuticulae viveres, et superstitiosum sanitati mancipatum servires λο Dominet iuvimina oculos meos, ut videant vanitatem i , quae illusam tristi fascino excoecat mentem. Da, ut firmiter credam, quod tua, Patur, ρ Midentia gubernet omnia sa); quod bio
locus, hoc munus, tuo mihi nutu assignetur; quod illa aegritudo a tua manu immissa veniat. 'Fac proinde, ut haec omnia indisserenti animo a te acceptem tamquam media omnium aptissima ad consequendum hominis Religiosi finem. Post haec magna animi contentione repotantur iidem affectus, quos supra ad finem meditationis secundae eliciendos praescripsi.
α Cum ii, qui hactenus non ita multum P - fecerunt in spiritu, diutires in Prima hebdomades detinendi sint, ut amylius Peccata sua demeant, . iatque Paceati tur studinam ac foeditat m melius M agnoscam 3 , hunc in finem sequentis diein exercitationes data opera prolixius excurrunt, ut geminas in partes divisae in biduum mate- π mam suppeditent iis, quibus fixum est, qua, iriduo huic hebdomadi immorari. Isti ergos praesenti hoc die mediam partem meditat os num de peccatis et insertio contemplandam as- η aument, residua earum parte in sequentem res tecta. Sic enim satisfiet illi monito Directorii,
78쪽
v cujus haec sunt verba: tertiis die Proponendas erit eadem materia, quae secundo fuit expensa,n sed cum aliquibus nOMis ρunctis. Sic enim ma-u terias Profundius ρenetrantur i). Qui autem n non nisi triduum ei impendere constituunt, , iis uni solum vel duobus punctis insistendum
n erit siquidem meditatio integra justo longiori, suerit visa ), quod reliquum fuerit, id oratione
v fiuita aliove commodo tempore perlegatur. Sicn V. g. meditationis sequentis punctum secundum s hodie jam tempore praeviae ad eam praepara n tioni destinato, vel post coenam attente legi η poterit a.
DE POENA PEC ATI AB ANGELIS ET ADAMO ADMISSI
Punctum I. Considera poenam peccati a b Angelis admissi, rui ab ultimo fine suo ob laudatae indisserentiaeesectum superbia deviantes, debitum Creatori suo servitium quo ille voluerat modo, nempe a per Christi adorationem deserre recusarunt 3 ac propterea mox e coelo fulguris instar in tartara praecipites acti sunt. Hic iam horrore attonitus expende sequentia rerum adjuncta. a. Quis ille sit, qui hoc supplicium inflixit λquis Z nempe Deus, cujus Iustitia non potest Punire ultra meritum: cujus Misericordia semper plectit infra meritum: cujus Sapientia nihil po-
79쪽
teat statuere praecipitanter et inconsulte: cujus Sanctitas nihil potest agere ex passione ut aiunt)vel minus recte. Et tamen hic tam iustus, sapiens, sanctus et clemens Deus hos coelestes ab ultimo sitie suo per noxam lethalem aberrantes Spiritus
a. Considera, quosnam ita puniverit 3 heul aethereas mentes, coeli Principes, omnibus naturae et gratiae dotibus eminentes, numero incomprehensas ; quae laesam Divinitatem, siquidem illis resipiscere suisset datum i), sempiterno ac intensissimo amore, unanimi conSenSu, quovis momento per totam aeternitatem dilexissent. 3. Perpende, ob quid tam sapiens, et clemens Deus adeo excellentes, ac innumeros Spiritus et quidem omnes, nullo excepto, sic castigari ty ob quid λ nempe ob unicum peccatum grave, uti ciam . . idque Primum .... et quidem unico im-atanti .... sola cogitatione patratum.
4. Cogita, quomodo vindex Numen in hos eoelestes Spiritus propter unicum hoc delictum animadverterit λ Ahi mulcta quoad intensionem immani, quoad durationem aeterna; seu ut scholae loquuntur intensive finita, sed tamen extensivato unita; et qua diriorem poenam damni spectaudo Deus ipse quamvis omnipotens instigera non potuit. 5. Pondera, quando hoc supplicio eos affecerit peo nimirum tempore, quo nullum adhuc praecus serat castigationis exemplum, monitio nulla, nullae minae. Non viderant orbem aquarum diluvio submersum, non Sodomam nam mis conflagrantem, non Christum in cruce expirantem. Et tamen
i) Hanc enim resipiscentiam ex conditione naturae angelicAc dum in illis non posse docet s. Thomas a. 64. iiii
80쪽
una omnes, non solum decimus quisque, sed una omnes deturbabantur in tartarum; et quidem deturbabantur e vestigio, sine mora, eo ipso temporis quo deliquerant momento, et nullo ad poenitendum intervallo nec brevi relicto. Ahi Angeli tam nobiles, iique innumeri, tertia eorum pars, non nisi momento et semel tantum peccantes, et quidem prima vice ac εola mente peccantes, nullo exemplo territi, nullo ad agendam poenitentiam concesso nec minimo temporis
puncto: hi contremisce , o homo peccatori bi
ob unicum .... Primum ... sola cogitatione .... in
instanti .... commissum lethale piaculum de rudebantur ad etartara, idest, tu locum tormentorum, quae sunt multitudine innumerabilia, magnitudine inexplicabilia, continuatione interminata. Et detrudebantur a Iudice infinite iusto, sapiente, sancto, et clementi. o peccatumi quam. horrendum igitur et execrandum es monstrum, quod tamen coeca hominum improbitas nihil esse, aut solum leve quid arbitratur. O quam tremendum , sanguineisque lacrimis deflendum es malum i utpote quod ab ultimo fine summo scilicet bono
ad omnis miseriae centrum praevaricatores ah-
ducis. Age iam, ex bis quid concludis λConclusio I. Ergo omni illud possibili odio ae
horrore aversemur ac detestemur oportet. Et quidni y Si enim Deus angelis peccanulus non PsPer cit, sed rudentibus inferni detractos, in trariarum trodidit cruciandos i), quo tu clupeo tectus impunitatem speres2 tu, inquam, vili ex luto compactum nihil λ tu, qui non unius solum, sed tot scelerum et quidem gravissimorum es reus ; et quidem post concessam toties veniam, post tot visa, quae iratus Iudex ediderat, divini rigoris