장음표시 사용
111쪽
tris et a sinistris assisιu i) sub quo cur antur, qui portant orbem a): qui amendit tribus digitis mo
lam terrae et in cujus mania anima Omnis υωentis
est 3 . Et hanc tremendam adeo Μajestatem ausus es irritare milis pulMisculus, lasei statis diver
o factum immanet perpende , quaeso , quem putris vermis lacessiverisy Eu fortis robore est D: poterat quo peccasti momento te Perdero in gehennam 6 . Suiens cordo est 7); suis ipse oculis, quibus patent omnia, illud te facinus patrantem coram Praesens conspexit. Sanctus est 8 imo magnificus in sanctitate sp) mundi sunt oculi ejus,
et revicere ad iniquitatem non Possunt ci o). Nausea, quam de illo scelere tuo concepit, major erat omni gaudio, quod ex omnium Beatorum praecellentissimis virtutum actibus haurit. Et tamen purissimos ejus obtutus coram ad Stantis , Omnipotentis, sanctissimique Iudicis immunditiis scelerum
tuorum contaminare es ausus, haecque credens es
a. Et quidem illo ipso tempore es auSus, quo infinita ejus Clementia cohibuit fulmina, ne te
serirent, continuit bestias, ne pro merito in te impetum sacerent: constrinxit daemones, ne inscusta discerptum tartaro te manciparent. Iam stabat armata Omnis creatura ad rationem 11 de te sumendam, et inhibuit: vox craminum tuorum clamans de terra vindictam de coelo enixe poscebat, et pepercit, dissimulans Peccata tua PrῬter Poonuuntiam ia) Insuper custodiMit te quasi M-
112쪽
illam Oculi sui, atque Portavit in humeris suis si),
et in sinu suo, sicut Portare solet nutrix infantu-ium suum a). Quin imo etiam te dilexit non
quidem amore amicitiae, quo solum iustos complectitur, sed tamen beneficientiae, quia solem suum oriri facit super bonos et malos 33, semper memor tui ), ut benefaceret tibi 5). Dic ergo, an non horrenda divinae offensae malitia sit ob hane ipsam ostensi Numinis Majestatem et Clementiamῖ-ectus. i. Actus doloris. o Dominet ego te offendi lego. . . te. . . Aedissimum nihil pulcherrimum Esse, vilis vermiculus supremum Μonarcham , Servus Dominum, creatura Creatorem, homo Deum ; et ruidem talem tantumque Deum ... post tot bene- Cia... Per tam immanem contemptum, brutamque ingratitudinem;... idque propter nihil, ob leve lucrum, turpem gustum , foedamque Voluptatem , . cujus vel meminisse pudet: ... ex mera Petulantia et malitia: nullo lyranno cogente : Demine minis impellente, ... et quidem te, o sanctissimum Ν - ment te praesente, te vidente, et hinc aeternum supplicium minante, inde coelum Promittente, ... eo ipso tempore, quo paterna tua mihi continuehenefaciendi propensio summas in me gratias contulit, quo tanquam filium infinito cum amore sinui tuo insertum fovisti;... idque totieS, ... acCumulatis aliis super alia peccatis,... Post conceSSam toties veniam ... Αhi pudet me meit poenitet... doleo. . . o utinam prae doloris vehementia peetus
mihi medium dissindereturia. Actus Propositi. Sed nullum, Dominet nul-
113쪽
Iam amplius peccatum. In conspectu totius Curiae coelestis coram divina tua Μajestate firmissime atatuo, ac tota virtute liberi mei arbitrii plenis. simo deliberatissimoque consensu Propono , et palam declaro, me millies malle omnium honorum et honorum iacturam sacere, ac inter ace hissimos cruciatus atque tormenta mori, quam te deinceps etiam veniali peccato praesertim hoc N. aut illo N. offendere. Adhaereat lingua mea fauci-hua meis, excaecentur oculi, eXarescant manus, obsurdescant aures, totum denique corpus contabescat potius, quam me permittas illis rursus in tui offensam abuti. 3. Actus humilitatis. Heul confusio faciei meae coverit me i). Μea omnis anima non est nisi vulnus, et li-r et Plaga tumeris: a Plamia Pedis usque ad merticem non est in ea sanitas a). Vere
abominahitis et inutilis sum homo, quoniam bibi usi aequam iniquitatem quoniam iniquitates meae svergressae sunt cvut meum ), et mullieratus sunt super ca illos capitis mei 5 . O maieta superbial a qua initium su sit Omnis Perditio mea 6 , quantum conniti animo possum
abominor, horreo, et execror te tanquam Praecipuum tot malorum sotilem. Nihil amplius cogitabo, agam aut loquar quod mentis elationem sa-Piat. Vos o contemptus, iniuriae et opprobria sacto agmine in me quasi tu metam irruite, illatam a me Deo iniuriam ulturae.
4. Aerus odii sui ipsius. O detestandum proprii
commodi amorem l tu arma mihi, quibus Numen lacesserem, suppeditasti, tu causa tot scelerum extitisti. At vindictam de te ipse ego nunc ultor
114쪽
suinam. Lata est sententia: destruatur comus peccati i). Age proinde, o anima, generosos iu ausus, pias in iras etiam tu cum Bernardo exardesce, et cum eodem sancte tibi ipsi succensens exclama: exurgat Deus, Pereat caro, conteratur inimicus h mo, conte tor Dei; amator suis reus est mortis:
crucisigatur. Posthac nec proprii commodi amor, nec eminentiae cupiditas a proposito heri mentis aequilibrio, tuoque servitio tanquam meo fine ultimo me abstrahet, atque abducet.
Postquam intenso animi nostri dolore atquctodio peccata detestati sumus, reliquum est ut
haec eadem execratio ad ipsam quoque eorum radicem extendatur. Aliter anima non ritΘ Purga- .hitur, vitiorum fons non Obstruetur, aureum,
quod intenditur, aequilibrium nullo modo obtinebitur, nec recta ad ultimum finem tendetur. Et hi ac superius tu lectione spirituali S. I. n. 3. cogitate dixi, dolorem et horrorem de admissis eriminibus hodie vehementius concipiendum eliciendumque, talem esse oportere, qui ipse simul noxarum scaturiginem detestetur, hujus enim execratio alter est colligendus hoc die fructus. Infelix autem hoc germen potissimum duplex est, nempe I. excellendi cupiditas seu superbia :et a. blandimentorum aviditas seu philautia, Vulgo sensualitas. Inde enim omnia plerumque errata tum lethalia, cum venialia, quibus conscientiam foedamus, suum habent principium, etiam illa, quorum avaritia alias tertia malorum scatu-
115쪽
rigo) mater est i). Testante enim sacro codice a sverbia in istam sumpsit omnis perditio a) et su Dagante S. Thoma: ab ea incipit ratio omnis mali O Idem de philautia seu voluptatum appetentia dicendum esse tum s. Ambrosius, tum ipsa rei natura atque una simul eaperientia docet. Cum enim ea ut declarat s. Aquinas) sit appetitus rei delectabilis secundum sensum, idest, talis delectationis, quam anima mediante organo corporeo percipit v. g. Per Visum, gustum, tactum etc. Sequitur, eam omnium, quae a Sensibus committuntur errorum originem esse ). Porro contra geminum hunc morbum consideratio effectuum, quos parit Peccatum, multiplex affert remedium. I. Primum utriusque mali antidotum est serio expensa, ac intime inspecta foeditas animae, eiusmodi naevis insectae. Huius enim accurata inspectio non potest non animum sui odio ac contemptu complere. Quanta autem illa quamque enormis ait, in meditationis aecundae puncto primo rudi calamo obiter perstrinxi. At nihil egi : gen nus enim ejusmodi conceptus humanas
ires excedit. Contice veluti in cumulum omnes omnium morborum squalores, latrinarum ac carcerum sordea atque immunditias, omnia corporum nI- cera, omnem dissiuentium cadaverum putredinem,
atque ut omnia paucis compleetar, quidquid ubique, in ipsis etiam inferorum antris reperire licet, a quo homicies vel maxime abhorrent, quodque execrari atque abominari PerPetuo consueverunt,
et Nam bonorum quoque terrestrium appetentia plerumque etiam his suam genesin debet; ideo enim illis inhiamus quia vel serviunt ambitioni, vel commodant corpori 'st) Tob. . v. 34 39,2. q. 84. R. a. C. 4) i. a. q. a. a. a.
116쪽
haec, inquam, omnia, si in unum veluti cumulum congeras, nihil profecto erunt prae illa horribili ac teterrima turpitudine, qua anima, Vel uno tantum crimine admisso, continuo assicitur ac tota foedatur. Unicum, licet momentaneum ac sola cogitatione admissum crimen Luciserum summa pulchritudine angelum in adeo turpem e vestigio daemonem mutavit, ut solus ejusdem aspectus sit unum ex maximis damnatorum tormentis; ita ut merito Sanctarum quaedam maluerit nudis pedibus per ignitos carbones ad extremum usque judicii diem incedere, quam iterum daemonem vel obiter solum intueri. Iam vero si tantam tamque detestabilem deformitatem affert unicum, momento ac sola cogitatione commissum scelus, illamque affert Angelorum pulcherrimo, quantam conscientiae tuae , o Peccator, quamque execrandam foeditatem i ducent tot tamque varia delicta, tot cogitationes, verba et opera tum graviter tum leviter mala , tot omissiones flagitiosae, tot errata occesta et
aliena, quibus mentem inquinasti l o quam foedum erit monstrum in oculis Dei anima tua tot millibus noxarum , quasi totidem pestiseris sanie et tabo liventibus maculis ac ulceribus deturpata lHic jam subsiste, et quod verbis exprimere
nequeo, cogitatione saltem tu assequi stude ....
Ob quae tua peccando ac quanta est turpitudo lcujus prosunditas omnem non solum oculi, sed etiam intellectus humani aciem fugit, utpote luae tanta est, ut si nulli in inseris daemones egerent, si nulli ibidem rogi arderent, omnesque
alii cruciatus illinc amoverentur, solus tui aspectus immanem tartarum constitueret; adeo de-
117쪽
Aemis ae horribilis es. Ac proinde quod necessario sequitur contemptibilis tu es matri. Et tamen superbia cordis tui extulit te i)ῖ tu, ergo talis eum sis, honorari, laudari, aliisque praeserriambisy tu daemonis ipsius per peccatum imago expressa vituperari, negligi, foetisque postponi horres Θ Enimvero superbus es valde a , nisi haee tibi demissionem animi ac studium humilitatis suadeant atque commendent. Ex his patet, quam magnum arrogantiam suique amorem execrandi incitamentum sit vel uni- eum olim admissum praesertim lethale flagitium, quamque essicax superbiae ac sensualitatis antidotum sit penitius inspecta peccantis animae foeditas. Sicut enim superbiens pictisque plumis gemmeam caudam explicans pavo, dum nigros eosque deformes sibi pedes conspicit, continuo, ut dici solet, fastum omnem deponit, eodem modo qui stulte superbit, dum mentis suae deformitatem contemplabitur, sublimes spiritus Ponet, omnisque residebit animi tumor. Quin insuper
sancta indignatione suam carnem aversabitur, utpote lanestam tantae turpitudinis causam. Neque dicas, contractas a te labes sacra exo-
mologesi jam esse deletas ; nam in primis de hoc minime certus es. Scis, te Peccasse; num rite Poenitentiam egeris, ignoras ; imo de hoc prudenter dubitandi sortasse non una conscientiam ratio sollicitat atque angit. Sed, quamvis cordis eontriti lacrimis omnia plene expuncta suerint, tamen saltem pro illo temporis puncto, quo deliquisti, et quo illas graviores culpas admisisti, poteris te ipsum in oculis supremae injestatia contemplari tamquam objectum horroris, odii et
118쪽
Atque haec consideratio fuit, quae maximos etiam sanctos perpetuo sui odio et iugi demis-εione complevit, atque in nihili sui aussum s. dejicientes, pia quaciam indignatione in semetipsos saevierunt. Nec immerito ; nam quod vituest, vilipendimus: quod turpe est, aversamur agodimus. Utrumque ergo eum ob peccatum Verissime simus, abunde liquet, animae peccatricis foeditatem praesentissimum esse deprimendi se , corpusque castigandi incitamentum. II. Alterum pellendo mentis tumori ac sine-nandae illecebrarum cupiditati magnum remedium est frequens memoria tartari a nobis promeriti. Nam, peccasti, o infelix, Peccasti, id tua tibi exprobrat conscientia; et fortasse Saepius .... et quidem graviter peccasti, quamobrem inferorum Poenas es meritus: aeterna tibi debentur supplicia, infernus domus tua est. Id docet fides. Plures jam ardent in illis immanibus rogis , et ardebunt aeternum, sertasse te minus rei. Ergo te quoque, utpote magis reum, in ignito illo ergastulo pari modo cruciari oporteret. Iam vero ille, qui meretur tartareos ignes, etiam meretur omnem possibilem in hoc mundo contemptum, et dolorem. Qui enim promeretur illud tormenti genus, quod atrocissimum est; multo magis dignus est eo, quod minus ac lenius
est. Ergo, cum Poena inserorum eminenter superet omnem etiam supremum maximi in hac vita contemptus ac cruciamenti gradum, evidens est
tibi quoque eumdem hunc gradum potiori ex titulo deberi. Proinde delinquendo contemptibilior et castigabilior factus es, quam per omnem in hoo orbs Possibilem despectum et cruciatum contemni, ac
119쪽
eastigari possis, adeoque nullus irrogatus tibi in hoc munαo contemptus, nulla tibi inflicta Meeastigatio delicti tui meritum unquam adaequabit; eum semper verum sit dicere, si legis divinae transgressionem semper Plures et maiores te mereri contemptiones et mulctas, eas nimirum,
quae in inferno peccatoribus Parantur. Ergo quantuncumque te abjicias et vilipendas, quantuncunque voluntaria amictatione in tuum corpus saevias, illudque excrucies , semper tamen minus adhuc despicies te ac punies, quam unicum tale
Haec audis, et tamen superbis 3 haec credis , et tamen adhuc carnem fovea 7 carnem , inquam, illud libidinum volutabrum, disersoriumque intwrum i)ῖ o vilissime peccatori licet meta fores
omnium injuriarum et opprobriorum, omnium calami latum et morborum, )icet in te non aliter ac suum in centrum conssuerent omnes abjectiones et cruciatus, tamen adhuc infra meritum habereris. Haec scis, et tamen ob exigui despectus aut molestiae umbram mox tristaris, quereris ac indignarisy Abominandum tartari mancipium cum sis, iam nunc deberes esse ibi aeternum omnium ludibrium, sempiterna pati supplicia te oporteret. Pro his quae merito tibi debentur Numinis ho-nitas levem eontemptum tibi ac modicum duntaxat immittit dolorem, et tamen harum rerum omnium impatientissimus lamentaris, expostulas ac excandescis. Quin imo etiam altum sapis, tibique tam amanter blandiris, quae haec proterviat Enimvero haec tanta impudentia cuilibet sanae mentis indignationem moveat necesse est. O iu
serne i o quam potens es infra etiam profundis-
Alabros. i. r. in cap. 12. Luc.
120쪽
simos tui sinus sese abjiciendi et voluntaria ea stigatione acriter plectendi motivum lIII. Tertium incitamentum est summa nostracia Peccandum Pronitas. Nam quisquis haec legis,stiam nurn graviter labi, et lethali te noxa ob stringere potes. Ita est, o miser, quamdiu hac aura seueris, quovis momento delinquere et quidem lethaliter potes. Etiamsi stupenda ederes miracula, et virtutum persectione augustissimam coeli Reginam aequares, atque cum Paulo iertium in coelum raptus, sublimissima contemplatione arcana audires verba, et abdita Divinitatis introspiceres mysteria, nihilo tamen secius Potes quovis momento, permittente Deo, auxiliis divinae gratiae abuti et mortifera labe foedari. Ille miles ex numero quadraginta martyrum, quorum Ecclesia sestum decima Μartii celebrare consuevit, diu cum sociis in obducto glacie lacu martyrium sustinuit, et tamen morti proximus fidem ejuravit, et misere periit. Illi duo in Iaponia Sacerdotes, postquam triennium foedissimum illum carcerem cum Carolo Spinota constantes tolerarunt, et Plures horas lento igni exemati in fidei testimonio perstiterunt; attamen ab ea paulo post desecerunt, denuoque in ignem conjecti, ut Religionis proditores porterunt, qui eadem Poena ut martyres mori poterisnt. Quamobrem ulula abios, quia ceciderunt cedri ), et vitro te. stagiliorem fatere: nam tu etiam Potes gravi piaculo
Insuper potes illo ipso, quo animam laedis, momento gravi delicto obnoxius vita excedere , iudicio sisti, et quod consequens est, recta ad inseros praecipitari, idest Potes pro omni aeternitate privari beata visione Dei, excidere ultimo