장음표시 사용
131쪽
cogitatio, quae me uti continenter obversans intellectum damnati immaniter eruciabit. Menιο-riam vero ejus torquebunt praeteritorum inanitas, praesentium atrocitas, suturorum diuturnitas. Voluntas autem in desperationem ac tristitiam acta, atque affectuum rabie huc illuc iactata, sibi ipsi irascens, seque ipsam discerpens, horrendas inter blasphemias se Ner volet, quod uu quam oris: et sen Per nolet, quod usque erit. Nunquam obtinebit, quod volet; semper sustinebit, quod no-
ωι i). Quae explicando huic supplicio par lin
gua reperietur λEnimvero nec Oculus vidit, nec auris audisit. nec in cor hominis ascenderunt, quae Pra arasti
Deus ostendentibus te a . o quam intolerabilis res gehenna 3)l Vae ergo illis, quorum Pars erit in hoc stagno ardenti igno et sulphuro 4 . Punctum III. Poena damni. Nihilominus haec omnis suppliciorum multitudo ac diritas nihil est praepoena damni, consistenti in amissione visionis divinae. S. milia quis ponat gehennas Chrysostomi essatum est , nihil tale dicturus est, quale est a beatae illius gloriae honore repelli 5 . Ο sententiam horroris plenam i Nam si unica gehenna locus est, in quo cunctorum malorum ac tormentorum , omniumque aerumnarum genera
omnia coacervantur, quid erunt centum y quid mille λ Et tamen, testante Chrysostomo nec millies multiplicatae gehennae vel unicam adaequant
132쪽
damni poenam, Ratio in promptu est; haec enim
non tantum extensive Seu ratione is oris, quo Aurat, sed etiam intensias seu ratione boni quo priuat, infinita est immensaque. Sicut ergo beatitudinis summa est, videre amabilissimum Numen, ita calamitatum apex est, ab ejusdem conspectu repelli. Imo separari a Deo tanta est
Poena, quantus en ψse Deus i). Nunc quidem, quamdiu hunc orbem incolimus, modico illius intuendi desidero tenemur, et quia non noMimus magnitudinem coelestis bonieliam non intelligimus, quantum sit mali, illo pri. Mari a). At vero positis aliquando his mortalibus exuviis, animus tanta huius boni aestimatio uereplebitur, tanto illius obtinendi ardore stagrabit, tantaque vi ad illud possidendum rapietur, ut
inter omnia inferorum cruciamenta hoc ei suturum sit summum marimum que a Creatoris aspe-elu vel hrevi morula arceri. Uno Verbo: plus
torquebitur coeli jactura, quam orci geAenna 3 . Nee immerito- Nam tanta est eius pulchritudinis infinitudo, ut si illius Vel momento conspiciendae damnatis copia fieret, non solum ii nihil amplius de tartari flammis sensuri essent, sed in paradisum se subito translatos arbitrarentur. Et hine miseri illi lubenti animo multiplicatas millies gehennas passuri essent, si vel semel illam foemositatem incomprehensam intueri daretur. At frustra sunt. Nam iniquitates eorum diuiserunt inter ipsor et Deum; et peccata eorum
rabsconderunt faciem ejus ab illis ); idque heu l
Vox , qua concussa tremunt inferorum antrat )
133쪽
Punctum IV. menanum aeternitas. Et hoc est terribilium omnium terribilissimum, nempe hujus jacturae , horumque cruciatuum aeternitas. Adveniet extremi iudicii dies: interitione interibit universa
haec orbis machina: post mundi interitum enfluent centum millia annorum, ac post hos denuo elabentur plures centenae myriades annorum; et tamen nec unicum momentum de aeternitate detractum erit. Denuo praeteribunt tot millia saeculorum, quot ita litoribus arenulae, in arboribus solia, in coelo sidera numerantur; et damnatorum tormenta tunc quasi Primum incipient, et quodammodo renascentur. Necdum satis: immensa hae annorum serie el8pra, iterum tot saecula saeuent, quot atomi in aere, quot pulvisculi in terra, quot guttulae in mari computantur. Et enidamnati semper erunt damnati, semper miseri ac infelices; ut sciat omnis caro, quia Dominus duxit gladium suum de vagina sura irre ca
Nam ibi eris mors sine morte, sinis sine sine, defeetus sine defectu; quia et mors misit, et sinis se erineipit, et deficere defectus nescit o Ubi putas quod simem in miat aeternuas, ibi ines it 3). Nee dicas haec quandam in Deo saevitiem arguere; nam semper ρMniri meese, quod nunqUam Potest e lari A . Cumque culpae malitia secundum quid infinita sit, oportet etiam poenam secundum quid infinitam, et saltem duratione interminatam esse alioquia haec illi aequa proportione non responderet, et gubernatrix Dei sapientia non providis
134쪽
i 34 DIEs II. MD. III. set nobis de motivo sussicienter absterrente a peccando, utpote qui per sinita in purgatorio supplicia
adeo parum deterremur ab accumulandis levibus noxis. Et certe si ex inferno speranda foret redemptio, vermis damnatorum aliquando moreretur, adeoque eorum supplicium non foret aeternum. Iam autem teste summe veridico Numine ex inseruo nulla est redemptio; Uermis eorum
non moritur i); ibunt in sumticium aeternum et . Eni non tantum gehennae ignis pronuntiatur in
extinguibilis 3 ; sed etiam supplicium, quod hic
ignis creat, dicitur fore aeternum. Tale autem non
soret, nisi etiam damnati illo assiciendi perpetuo
ibi existerent. Ο aeternitast o vocem mole tenuem et sensu gravemi A lit vel muscae aut culicis punctiuncula, aeterna si sit, inexplicabile tormentum reputatur. Quid ergo erit in illo cruciamentorum barathro pati omnes possibiles cruciatus, eosque intensis imos idque continenter et quidem, quod ne mente quidem sine horrore concipere POSSumus, neternum, aeternum , aeternum .... Vael quiabus haec prius e frienda sunt , quam ora
1. Aotus frii. O sapientissimum aeque ac veracissimum Numeni credo dari insernum, . . . vel unicum lethale delictum mereri insernum, . . . . propter illud innumeras identidem animas, pro coelo creatas, praecipitari in infernum, et quidem a te praecipitari, cujus justitia nequit punire ultra meritum, cujus clementia semper plectit infra meritum; proinde culpam gravem esse majus hac
135쪽
poena malum ci), adeoque illam omni virium
colatentione abominandam esse, ac prae in serno detestandam. Ita est: haec credo, ac firmissimo assensu teneo; quia tu infinite veridicus id assit masti. Et hinc, quam potero maxime, fugiam
quidquid utut gratum id sit) adducit ad pec
catum, praesertim hoc veniale N. istam occasionem N. hunc desectum aut N. passionem. Contra vero promptu affectu amplectar ut ut molestum
id accidat) quidquid abducit a peccato, illa no
minatim N. adminicula, quae essicacius servant ab offensa Dei. Nam bonum est ad vitam ingredi dabilem vel claudum, quam duas manus Vel duos pedes habentem miui in ignem aeternum ). . Actus exocrationis Peccati. Itaque testis ait
mihi Dominus , eι testis Christus ejus 3); quia malo cum Eleazaro Praemitιi in infernum quam Ajavi noxa laedari s P. Quin, si hinc Peccati μυ-
dorem, et illinc cernerem inferni horrorem, ac noeessario uni illorum hiaberem immergi, Prius me eum S. Anselmo in insemum ἰmmergerem , quam ρMeatum in me commuterem. Imo cum eodem saneto Praesule mallem Potius, Purus ac innocens gehennam intrare, quom Peccati hujus sorde ροlliatum, coelorum regna tenere 5 . o peccatum lo quam exeerandum es monstrum i heul quomodo potui te in animum meum admittere λὰ Porro haec eadem execratio etiam extendemia, est ad Veniales naevos, praecipue illos, qui . proximius ad laetbisera deducunt, ea singilla- , ii in detestando. Execranda insuper est, et quis dem serio conatu, indita menti vitiorum radix
136쪽
v praesertim suPerbia et Philautia. Nam tunc edax v flamma comburit, stuos carnalis delectatio poL, Lis , in itum infreni baraethrum d orat, v quos inanis elatio nunc exaltaδ i). Hunc in fi-n nem eliciantur sequentes duo affectus. Μ3. Actias demissionis. O potens uisionum Deus lpeccavi: infernum meritus sum. Ex iure tuo si egisses, jam poenas inter et atrocissimos cruciatus carcere illo delicierer, in quem pleno alveo consuere deberent omnes, quotquot eme Possunt, despiciesitiae, opprobria et contemptus. Et superbiam 8. . . Possum adhuc lethaliter Peccare, possum peccato impoenitens immori, edeoque pos-uum damnari. Et superbiam 2 . . . Forte Peccabo sorte peccato immoriar, sorte damnabor. Et superbiam Θ . . . In veritate consteor, quoniam diagnus sum omni ludibrio et conis tu; quia merui Pro Peccatis meis infernum et ignem aeternum s . 4. Actus odii fiat i sitis. O alme membrorum plasmator Deus t abieci te Post corpuS meum , illius amore te laesi summum benefactorem meum. Ut illi momento bene esset, me Periculo aeterni eruciatus exposui. Eni confiteor tibi insipientiam meam in amaritudine animae meae. At modo aeterna Inserorum incendia illius me odio itissammant. Quare pereat caro, ne Pereat anima brevi mora assii gantur sensus, ne tota aeternitate torqueatur spiritus. O si damnatus ex tartaro in
hunc mundum remearet, quomodo Suum is corpus esset habiturus y Non minus ut agam , grati- udo suadet; eum majus beneficium sit in iti-sernum nunquam detrudi, quam aliquando ill- deturbatum inde rursum emitti . Proinde has sensibus illecebras N. negabo; his nominatim industriis Ν. aegre carni sacere studebo.
137쪽
5. Actus indisserentiae. ol primum principium
et ultimus finis meus, qui me creasti, ut tibi servirem quo volueris modo; ent sicut lutum in manuflguis, sic ego in manu tua 1 . ra, et re- Mersa me Per circuitum: Paratus ad omnia sum a).Λh l ille vitae status, ad quem me Vocas, aut in electo jam statu ille persectionis gradus, ad quem me invitas, nondum est infernus: illud ossicium, ille loeus , illa aegritudo nondum est insernus. Igitur me tibi indisserentem ad omnia offero. Quid enim ρrodest cunctis honoribus et commodis abundasse, si sic damnor; et quid nocet, contemptum et miserum tabuisse si sic salvory Εnimvero veritas haec numquam clarius oculos serit, quam flammarum illarum incendio collustrata.
6. Actus gratitudinis ac doloris. O vitae aemortis arbiter Deust gratias tibi ago, quod me non statim post primum lethale erimen admissum, e vivis sublatum, iusseris tuo sisti tribunali, sed tempus et gratiam poenitendi tam benigne concesseris. Heul si in illo statu subito mortuus suissem, jam nunc habitarem eum ardoribus sempiternis. Alios condemnasti, mihi pepereisti; quia plus aliis me indignissimum amasti. Quomodo
igitur potui offendere tam misericors erga m. Numen p . . . Sed doleo, et toto corde summoque affectu vehementissime doleo ... o quis dabit ea-μiti meo aquam, et oculis meis fontem lacrimarum, quois praeveniam fletibus flettim, et pondus aeternarum urentium, nec consumentium mmarum 3 po Domino multum misericorsi ne simul ρerdas me eum iniquis /ibus meis, neqtie in aeternum damnes
138쪽
Punctum L. Mors docet nos Ferners terras bona, quae primum sunt plenae ad omnia indisserentiae ac finis ultimi obstaculum. Lata est sententia: morte morieris. .. i): idque certo; nam nemo est qui sem- Per visat... a) et quidem morieris tu 3), non alius pro te, sed tu; nec nisi semel; aeterno enim divitii Senatus decreto statutum est hominibus semel mori )... Ad haec morieris in die, qua nori Neras, et hora, qua nescis 5 : non solum do tempore, sed etiam cie obitus modo et loco incertus... praecisa omni spe, admissum semel errorem Post mortem lacrimis reparandi. Paucis: serius aut citius, certe tamen aliquando omnibus bonis exutus, ab amicis et sociis derelictus ibis in domum aetermitatis 6 , inde haud amplius ad tuos vel tua reversurus: et quidem illuc ibis solus; nam unusquisque nostrum Pro se rationem
reddet Deo ): ibis praeterea nudus; nihil enim intulimus in hunc mundum: haud dubium, quod nec auferre quid possumus 8 .
Superil haec credimus, et tamen ita tabus terrenis cor nostrum assigimus, ut illarum causa ab ultimo fine nostro miseri deviemus et sucata eo
139쪽
ruin dulcedine capti, a commendata hactenus indisserentia abstrahi nos sinamus, persectioremque vivendi rationem, quam Creator a nobis postulat, temerarii negligamus. O abiectum terrae mancipium t enl subter testernetur tinea, et οPerimentum tuum erunt vermes i). Haec tua omnis tunc haereditas erit. Quidquid detritum, vile et reiectaneum alicubi in domo latet, mortuo tibi tegendo ex angulo protrahetur. Praeter centones quosdam ex omnibus, quae possides, nihil tibi reliquum manebit. Nam teste Spiritu Sancto non solum homo, cum intorserit, non sumet omnia a) secum, sed non Sumet quidquam. Sicut egressus est nudus de titero matris suae, sic reMertetur, et nihil auferet secum de labore suo 3 . Audisy nihil; nihil de illis tuis pecnniis, nihil de illa tua suppellectile, nihil de illis tuis munu-
sentis aliisque utensilibus, quae modo tam sollicite asservas, tanto cum incommodo tecum circumsere, et sociis vel mutuo dare refugis; horum, inquam, nihil auferas tecum, sed post mortem tuam auferent alii, et fortasse iis ipsis obvenient, quibus ut obtingerent minime voluisses. Interim ardebit anima tua in lustrico carcere, et ardebit ob has ipsas a te male comparatag, tantoque cum affectu dilectas servatasque reculas.
Ardebit, inquam, in illis immanibus flammis anima tua omnium ope destituta, ac derelicta ab iis ipsis, qui interim illis rebus tuis genialiter utentur; quin fortasse ullam de te inde liberando, veΙ mitigandis saltem cruciatibus tuis cogitationem admittant. Au non ergo insania est, id nunc sponte Deo
140쪽
ingenti cum merito sacrificare nolle, quod absque merito sorte post horam mors ab invito tolletpAn non imPietas est, malle tot graduum gratiae ac respondentis illi gloriae jacturam facere, quam inanes quisquilias abjicereῖ An non vecordia est, vocationem ad persectius vitae genus majoremque sanctitatem in postremis habere propter inordinatam ad ejusmodi nugas affectionemῖO coelii quis non ingemiscat illorum Religiosorum caecitatiῖ qui, postquam paternas opes, domos et facultates generoso pede calcarunt, deinde in religione paupertatis voto obstricti,non raro majori affectu sua crepundia, quam mundani sua Praedia prosequuntur. Qui suorum commodorum nimis studiosi unice solliciti vivunt, ne unquam desectum aliquem, aut sauciae paupertatis essectum experiantur. O quantopere illi post mortem suae huic avidae nimium tenacitati illacrimabuntur , dum Pauperem e cruce Deum seretro impositum suisse sibi in mentem Veniet, cui nudo se spirituali egestate consormare debuissent; quique ipsorum divitem nimis ac commodam Paupertatem sua nuditate condemnabit. Age ergo, ad magnum aliquid patrandum mentem attolle, quaeque aliquando mors tibi certo rapiet, ea nunc vivus Numini in ara charitatis laetus libens immola. Et
profecto nimium avarus est, cui Deus non suf-
Punctum II. Mors docet nos contemnere mundi honores, qui alterum sunt dictae indisserentiae ac persectioris vitae obstaculum. Adesto, qui sallacis gloriae sumo te excaecari, et ab ultimo fine abstrahi sinis. Age, ad feretrum accede, foetidum hoc cadaver inspice,