장음표시 사용
231쪽
ii non linquo disputabitur, plura dicenda erunt ' Tres cognitionis, do dat', id est, opinionem, διανοιαν, quam montis agitatione in Cicerone, nisi fallor, auctore Oear in Stitui, et νουν qtieni aut ientem aut intelligentiam Oeemus licet Mentis cuius ensu ac praecipue cum Sensu oculorum magna quaedam simili tinti, ost unde et saepe Aristoteles oculum mentis vocat; et dictum est id esse mentem in animo, quod oculum in corpore; et, ut uoloco ostendimus, sensum ac mentem interdum confundit. Ut ei imsensus, ita mens quoque extremorum Si Sed Sensu eorum, Uae sunt in seriora demonstratione, mens eorum , quae Supra omnem
demonstrationem Mente apprehenditur Deus ; apprehendun tur uentes illae ab omni contagione materiae separatae apprehendUntur mundi et eorum, quae illius ambitu continentur, primordia, e teraque eiusmodi, quae multis magnisque obscuritatibus invollata et in intimis rerum omnium parentis naturae recessibus abdita et retrusa, iis demum perfecte patent, qui puro et ab omnibus libero cupiditatibus animo caelestem quandam in terris vitam agunt. Ad illud mentis lumen cum se applicuit et admovit διανοια, in qua inest vis ratiocinandi et ex aliis alia colligendi, ex eorum complexu ac coniunctione exsistit et exoritur illa omnium virtutum Suprema, quam magnificentissimo vocabulo Gogi αν Graeci, Latini sapientiam nominarunt. Ea persecta cadere in hominem non
potest recteque iudicavit sive Thales Milesius sive quis alius' γ
non enim inter omnes convenit solum Deum esse sapientem.
Sed tamen priscis temporibus qui de De rebusque divinis , qui
de mundi origine, qui de abditis rerum caussis disserebant, ea-92rumque rerum cognitione ceteris Acellere videbantur, eos sapientes vocabant. Sapientiam autem esse dicebant cognitionem divinarum humanarumque rerum et cauSSarum, quibus eae continentur.
Primus Pythagoras arrogantiam verbi sugiens, non sophon se, id est, sapientem, sed Philosophum, id est, sapientiae amantem esse professus est; ab eoque deinceps qui se iisdem quibus ille studiis dediderunt, Philosophorum appellationem relinuerunt. At mente in rebus tam sublimibus tamque arduis uti, paucissimis hominibus datum est. Pleraque pars in foedissimo eo denique tenacissimo orporearum φ cupiditatum coeno haerentes et quasi clavis quibusdam, ut Plato loquitur, terrae affixi, ad divina et caelestia Ite adspirare quidem possumus. Quod cum ita sit, in omnibus tam ii hominibus lueent quasi scintillae quaedam illius luminis; quibus iit, ut principia disciplinarum et coinmunes illas sententias,
qua αξι ωματα aut κοινας εννοίας Ocant, ita videamus quasi ea quae cernuntur oculis, eisque sine caussa firmius etiam ac certius, quam ii S, quorum caussam tenemus, assentiamur. Λd quas cum
Se admovit, διανοια, et ex aliis alia quaedam necessario collegit,
232쪽
o Meilur tinet, μη id est, scientia, quam esse aiunt cognitionem
rei per ritualia, propriam et necessariani caussam. Quid niens proprie quidque ιάνοια sit, dixi inus sint utque paucis cuni a pienti ac tum Scientiae origine ni ostendimus. Quaru in utraque ad cana vim rentis pertinet, quam Graeci, ducto a contemplatione o abulo, νουν θεω9r Tικὸν Oeant. Est enim P altera, quae ab eis dicitur ὁ πρακτικὸς νους, aut latiori nonii ne et aptior ad omniaeotia plectenda, ὁ νους ὁ ἐν κύστι0, quasi tu dicas m n leni, quae non simplicem ut illa veritatem Sibi propositam habent in eaque acquieScat, sed res ratur praeterea alio, ut ad actione tu aut ad Operis alicuius molitionen et flectionem. Hac aut videmus duce natura aut certe facile percipimus coni munes, quasdam sententias de rebus honis et malis, expetendis et sugiendis eiusmodi sunt, tuendam esse hominum inter ipsos soci talem et colendam esse iustitiam; at iniuria abstinendum vim vi repellere ius fasque esse: itemque alias, quae quasi principia sunt ac semina artium ad vitam necessariarum. Ad haec principia cum accessit primum diίνοια, quae, ut di xi, alia cum aliis comparans, alia e aliis necten Ss progreditur ac provehitur paullatim longius deinde diuturnus usus et experientia cum accurata et diligenti ni in adversione ac notatione corum, quae eveniunt in vita exsistit illa magistra vitae. Omni uni bonorum consiliorum praeceptrix, omnium honestarum actionuin moderatri X, omni lim moralium virtutum dux gubernatri X-que prudentia eademque illa vi X cogitatae, auctae et ad sum Ilium perductae sunt artes illae, quibus aut nullo modo aut certe non Satis commode carere poteramus. Reliqua Si opuli O, Varium et multiforme' monstrum, quoque non Proteus aut Vertullinus plures induerit species. Quamquam enim in rebus incertis et sor. tuitis proprium illius munus est: non lamen eis se finibus conlinet; sed indomita quadam et effrenata licentia per omne genus Pervin P mere ruens, innia permis et atque perturbat. Interdum etiam Sese pro Sapientia, pro scientia, pro prudentia venditatis,
homines nimium dentes sibi in gravissimos ac perniciosissimos inducit errores. Huic igitur, quoniam sallax, in coria et instabilis est, nullius virtutis origo tribuitur nisi quod bona opinio dolis, quae Sciri possunt, praeparatio quaedani est ad sci taliani: bona opini de rebus agendis, uti litor ad coni parandam prudentiali antecedit Iliam vero ut in disciplinis ita dam ponuntur fluibus sine ulla dubitalione credendum est: ita ait ristoteles vi pinionibus ac sententiis senum et eorum quos longa o multiplex rerum experientia cautus ac providos elle ei l. in consilio capiendo et in iis litust uda vita maximam dem habendam osse cas nimo iidem vim ad prudentiam, quam illa principia ad scientiam, Oblin re. Dixi re iter, ut prop0sueram, de omnibus humani animi
233쪽
saeuitatibus o quamquam hanc lolam disputationem quotidianis
verbis et inornato dicendi genere contexui, lamen confido, ea in vobis non minus gratam fuisse, quam si omnes undique osculos colligens, omnes dicendi lepores ac festivitates aucupans, concinnis
quodam ac modulato Verborum sono aures vestras demulcere luduissem. Potestis autem facile perspicere ex iis, quae dicta sunt, quibus de rebus in hoc sexto libro explicando disputaturistinus. Nam cum in superioribus libris earum Virtutum, quac sunt in illa parte animi, quam per se ratione carere, sed rationilam n parere pus Se di ximus, natura pertraclula sit in hoc de virtutibus illius superioris ac divinioris partis, hoc est, de intelligen sitia, Sapientia, Scientia, arte, prudentia, sed polissimum de prudentia disseremus. Quid igitur sinemne latini faciam, id ni iua me iam expectari video an priusquam desino, ad haec toto
pectore amplectenda paucis vos cohortabor Ego vero ita faciam, neque committam, ut aut ad ineundam aut ad persequendam pulcerrimam et ructuosissimam studiorum viam, ullo aut loco aut tempore mea vobis cohortali de suisse videatur. Dubitatis igitur, adolescentes, quin ad harum erit in cognitionem ad piscelidamo innis vobis diligentia suseipienda, omnis labor perserendus, Omni Scorporis voluptas negligenda, Omnis aliarum rerum curam animociicienda sit Ubi, quaeso, istam egregiam indolem, quam inplerisque Vestrum videmus, ubi istud ingenium ad omnia su in manatum, ubi istam partem aetatis ad concipienda doctrinae virtutisque semina omnium aptissimam, aut honestius aut suavius aut
fructuosius collocare poteritis Quid enim est, quo quisquam oblectari, quo ad discendum invitari atque allici possit, cuius non in hisee quotidianis disputationibus nostris copiam reperire aliquam
liceat Est, quem arduarum rerum et remotarum a cognitione vulgi accurata tractatio capiat 3 alia nobis plurima in animi par- tibiis excutiendis, in principiis humanarum actionum Votiendis, in patefacienda sapientiae scientiaeque natura necessario tractandae iunt. St, quem non tam ardua et subliinia quam in quotidiano usu posita et ad instituendam vitam accommodata delectent Uli-lissimis ad vitam praeceptis aures eorum qui me audient quotidie personabunt. Est, cui antiquitatis cognitio et veteris historiae columemoratio iucunda sit Λ nos quidem scitis vix ullum praeceptum tradere solitos esse, quin et illustrando repetitam ex . ii ea Romanaque historia Xemplorum lucem adhibeamus. P0ularii in altu amoenitate ducitur Nos vero ex optimis utriusque litiguae poetis ulcerrima quaeque libantes perpetu disputationes nostras eius quasi salis adspersione con innus Graecam linguaiunmat aliquis ristololem hi quotidie Graece loquentem audiet: tui a lingua die lus est aureum orationis flumen sun de re La linam anteponit alius Dabimus nos qui dein peram ut X plimis Iraecis non pessima Latina faciamus neu quis a nobi au-
234쪽
diendis tanqtiam in Latine loquendo non salis diligentibus, abs-s terreatur. Omninoque quicunqile tantam huc animorum alacritatem tantamque discendi cupiditatem adserent, itantam ego rerum optimarum varietatem et quantum perspicue docendi studium ad- soram, saXO, nunquam eis veniat in mentem, quod dueenti mihi assidi iam Operam dederint, poenitere. DIXI.
PRO ALFONSO II DUCE FERRARIAE mc. AD PIUM IV. PONT. MAX.
NON EST HABITA., i quis est, qui scire cupiat, eatissim Pater, quanto gaudio perfusus sit Λlsonsus ΙΙ. Ferrariae Dux, posteaquam te in sum miliuis tum et caelo proxinium dignitatis atque amplitudinis gradum communi patrum omnium voliintate ac iudicio sublatum esse cognovit: is, si rationem meam cogitatione sua subsequi, quasque ille gaudendi caussas habuit, earum unaquae lite quantum ponderi ac ni omenti habeat, diligenter expendere voluerit, simul et id, quod cupit, intelliget, et mihi, si sorte illius gaudii magnitudinem verbis exaequare non potuero, ignoscendum potius quam Succei Sendum putabit. Nam cum ea dicendo tractanda sunt, quae nullo Verborum genere Satis Xprimi possunt, acris et intelligentis aestimatoris , est, non dicentis imbecillitatem accusare, sed eo ipso politis argumento uti, ut id, quod agitur, singulare quiddam es eximium esse iudie et, quod ad id exprimendii in nulla potuerit satis vehemens atque illustris oratio reperiri. lsonsus autem secundus ut insignem quandam laetitiam perciperet ex eo, quod sapientiae s litae summa totius Ecelesiae gubernatio delata esset, cuin iisdem illis caussis adductus est, ita ceteros quoque principes Christianos admirabili ob eam rem voluptate uinularunt, tu in aliis etiam qui biis dam ad se proprie pertinenlibiis, quae in communi omnium gaudio gaudium ipsius natus et insignius reddi in t prii numiliti lem gratissimum ei atque Optatissimi in accidit, illi potissim lim
Silli illi uni rerum conci dilam S se, illi per in ne anteactae vitae
Spalium taleni praestitisset, ut tanquam perfectuin et abs alii luinanti tuae illius innocentiae l. integritalis X inplum omni uni praedicatione commendaretur Quis enim per illum, euius tu locum in
235쪽
terris obtines, rerum omnium praepotentem Deum, multos iam annos ad istam sanctissimam sedem provectus est, te uno iis omnibus virtutibus, quas bonum Di omni e parte absolutum principem habere decet, ornatior Qui cum intelligeres, nimiani hia manuni duabus praecipue rebus persici et ad illud, ex pio ductus est, divinitatis exemplar proXime accedere, cognitione primum et intelligentia earum rerum, quae dignae Sunt, in quibus studium collocetur deinde procurandis uininum commodis iisque actionibus suscipiendis, e quibus quam maXimus fructus ad quam plurimos perveniret iam inde a principio ita vitam instituisti tuam, ut perpetuo ad eos, quos dixi, fines nania retulisse, neque unquam ullum temporis punctum mentis aciem ab eis deflexisse videaris. Itaque totum illud adolescentiae tempus , cui et communi ho ininum consuetudine et quadam prope ipsius naturae tacita lege maior quaedam licentiast tribui ac permitti solet, a te non in remissionibus animi neque in eis voluptatibus, quibus aetas illa plerumque etiam sine reprehensione capitur, positum, sed in assidua praestantium doctrina virorum consuetudine diligentissimaque cum
omnium honestarum artium, tum earum praecipue, quae populorum rectoribus neces Sariae sunt, perve Stigatione consumptum est. Neque vero te ab eo, quod tibi proposueras, curriculo aut deterrere postea laboris asperitas aut avocare voluptatum blandimenta potuerunt. Qui semel ad solidam et immortalem gloriam recto itinere contendere penitus imbibisses onmia tibi, dum eo, quo institueras, pervenires, contemnenda et pro nihil putanda esse duxisti. Ninitrum illam tu virtutis pulcritudinem, quam Plato, rsi cerneretur, mirabiles sui amores Xcitaturam esse dicebat, non
corporeis, sub quos illa non cadit; est is qui, si nulla cupiditatum nubes opposita est, ni ulto perspicatiu et aeutius cui nunt, a nimi oculis videras '' eiusque desiderio incensus, nisi adepta ea vitam ipsam libi acerbam atque insuavem ore statuebas. Igitur cum Patavii prinium, deinde Bononiae, defixus in
praestantissimarum arti uin studio, Plinam aetati partem Xegisses, iisque adolescens egregie navatae in studiis operae insignibus atque ornamentis assectus esses, quae amplis sint in eis civitatibus tribui solent iudicasti tibi iam osse ex domestico illo et umbratili vitae genere, quod ad illud usque tempus, agrantissimam illam cognitionis et doctrinae sitim Xplere cupienS, necessario colueras, in solem, quod dicitur, et in pulverem prodeundum; tempus esse, ut praeclara illa semina, quae diligenter subacto ac
praeparato animo colueras, omni ratione OVeraS, lucraS, Uxeras, o Quod licentiam pro Iibertate dixit, non sine exemplo diXit, quamquam
236쪽
II errent tandent ipsa se, et fructus ex Ap Pelatione dignos hominum generi afferrent. Nec enim te fugiebat, Oninem cognitionem quani nulla con Sequeretur clio, in ancam quodam ni Od et inchoalitu silli se ita studiis ab uidissent . ut nihil ex eis ad utili-lii leni pii blicam protulissent, 's eos nunquam magianaere commendatos, Saeli etiam reprehensos ac vituperatos suis Se uuapropter in pali in m e V PSuS, ut quae te prima urbs nasc litem gremio ct Sinu Suo X ceperat, eadem quoque prinios perciperet indu striae tuae fructus, non tantuni magnas conti OVersia S inter priu-cipes civi latis ortas, cum illi te coni muni consensu iudicem uni-psissent, sapientissime diremisti, verum etiam sedatis gravi hirqillis inter Franeis cum sortiam, Mediolani Ducem, et Ioan item Iacobum edicem fratrem tuum discordiis, pacem, aceti . Η- quam, qua nihil plabilius est nihil salutarius civibus tuis insperantibus reddidisti felix et auspicatum principium O praeclare positum rudinientum Quid non bonorum ab eo sperare po- ierant cives, qui primum virtutis suae specimen pace et privatim
et publice componenda dedisset Sed videlicet illa tanta virtus
maiorem alique ni campum, in quo excurreret nin tu th Hrum, in quo Spectaretur, requirebat Roma te, Roma urbium Princeps sciam tunc ad se voeabat et sub cuius olim imperio beata sutura erat, eius praesentis virtutem tanto ante gustare ac cogni cere cupiebat Romam igitur venisti, ubi virtutis tuae tam ni ulla lamque luculenta testimonia et pace et bello dedisti, ut Paulus III.
I . ΛΙ. quem et omnes conlitentur et res ipsa loquitur cum in ceteris rebus rara quadam et exquisii prudentia tum miro in i P- noscendis hominum ingeniis acumine et acerrimo in ponderandis cuiusque meritis iudicio praeditum suisse, cum in plurimis laxi mimo metiti negotiis prudentiani, si dona , magilitudinem ni in litam
experius es sui; prinium quidem in Epidaurio Archiepiscopatu ei l
Iiestaverit, deinde vero abs tale in rei publicae caussa in augustissinium se sanctis si inum Cardinalium Collegi uin adscivorit. Hic Pgo si quod poetae solent, idem nobis quoquo sacere licer l. esto reinu mihi aliquod aut ii X eum eloquentiae lumen Oli larem ut quemadm'dum una cum honoris amplificalion o tua se in per rius accrevit, ita mea quoque in extili calione laudum uarii in quasi per gradus attolleretur et se ipsa grandior ac sublinitor liero oratio. Vix enim sas videtur do raris in iis italis quo robus di Piit m usitato et quotidian genere sermonis uti. Sed tu hac rons ei illi ara nultatis in ea una me cogitatio Sublevat, quod apud eos me dicere in-
237쪽
lelligo qui rerum a te divinitus gestarum non testes modo ac spectatores, Sed Xis limatores tiavi 2 exornatores fuerunt Vani suo die tot aniplissimi et illustris si in Cardinales, non inconsulto aliquo et subito animorum impetu, sed post accuratam in Conclavi aliquot mensium deliberationem, ad deserendam tibi summam in Ecclesia pote Statem consenserunt, eodem die apertissimum iudicium de perspecta sibi et Xplorata tua ninis generis praestanti et eximia virtute secerunt Quare non est mirandum si, ne tali Ponti sic creato, is insus II. Ferrariae Dux, qui studiunt quoddam incredibile erga hanc sacrosanctam Sedem in laioribus suis
quasi hereditarium accepit, uanto ea gaudio miscetus est, quantum, neque neque cuiusquam iratione i1prini P pol est. Nam ad eas laetitiae caussas, quae communes ipsi sunt cum ceteris omnibus Christianis principibus, non parvi quoque ponderi Saliae' accedunt Primuin quod Ecclesiae cliens euin Sit, Omnes opes ac saeuitates suas huius sacrosanetae edis auctoritate nixas et fundatas esse ' non ignorat: ut etiam hoc nomine impendis c. - iacta
magis omnibus, quae ad eius dignitatem pertinent rassici debere 9 m-.c videatur Deinde, qui et patrem habuerit amplitudinis tuae tudiosissimum, et ipse non paterni ni agis imperii quam illius in te
observantiae hereditatem creverit, sciatque praeterea e Vis omnibus neminem esse cuiusque ' ordinis, qui non eodem plane
animo sit se inperque suerit, quique honori tuo ex antino atque X illa summa voluntate non laverit: cui dubium est, quinis, saeta ad gloriam tuam ea, quae adiima seri potuit, accessione, incredibilem quandam ex eo hauserit voluptatem Postremo, qui sese haud ita pridem cum illustrissimo Princip0 Cosmo Florentinoris in et Senensium Duce, gentili tuo, ducta in matrimonium illius filia, assinitate devinxerit; iuri non immortaliteri gaudeat, qua ex
gente ipSe X0rem acceperit, X eadem, qui universam Ecclesiam cum Summo inperio regeret, Xstitisse Ille vero statim accepto nuncio sese in iam dedisset, neque ullam ni oram interponendam puta Sset, quin praesens tibi gratularetur, pedibusque tuis suppliciter advolutus in tua potestate esse se ac Semper fore S tenderet, nisi ii ius perculsis et amictis necopinata patris sui. Optimi ac praestantissimi principis, morte, suorum antinis aliquid consolationis adlii liendum esse duxisset Quam quidem excusationem partim inevitabili necessitate, partim naturali pietate subni Xam, te, beatissime Pater, aequo animo acceptum iri confidit: quodque niuit antea, si licuisset, acturus crat, ad pede tuos pro Stratus,oJ Immo tilia quoque ron parri ponderis. Nisi sorte quoque idem 6Sevoluti luod quidem quod ne ipsum quidem commendabile est. in.
- 'ic ad Att. I. 16. M. 6. et i licue lutum, qui bono in omnium coniunctione et auctori ut consulatus mei saeus et fundulus Diaebatiar R.
'Ioltu erat cuiusquam. Neque enim salis commode eiusmodi explicatio adhiberi . I. potest, qualem ius tranavera Spaldingius in uincii l. . . s. i. qui utium Qui quum rei habuerun mi Vistrum ubi id quae adnitiavi. ni Cic. 3d . licit r. II. . . . usu cribis te a Caesare cottiate plus ciliui, intui0rtuliter saudeo. R.
238쪽
te patrem ac dominum agnoscit, tibi go sua quo omnia in fidem et clientelam tradit, et ut una cum se Iilentia verborum quoque Ormulam apud maiores hac in re usitatam relineamus, debitam tibi obedientiam praestat; Seque semper non ad fortunas modo Sua S, verum ad Sanguinem quoque et vitam pro huius sanctissimae Sed is digiti late prosundendam paratissimum fore, omni asseveratione
HABITA ROMAE V KALEND. QUINCTI L. ANNO
In communi omnium Christianorum principum gaudio, quo nos optatissima summi honoris ad te concordibus horum amplissimorum Patrum suffragiis delati fama cumulavit, Die V. Pontifex maxime, si praecipuam quandam ac propc singularern Alsons secundi Ferrariae Ducis actitiam exstitisse dixero, vereor, ne quis id magis ex veteri et quotidiana omnium consuetudine, quam quod ipsi praeter cetero gratum id ac iucundum acciderit, a me di lumarbitretur. Ita enim iam usi latum est, ut omnibus Pontificibus omnium principum nomine eadem illa dicantur, ut et eos qui audiunt verisimile sit ea modo sibi videri audire, quae cuilibet alii eundem adepto honorem dicerentur, et ii qui dicunt non tam ex
suo sensu orationem depromere, quam ex vetere aliquo libro sollemnem et certi conceptam verbis gratulandi summis Pontilicibus sormulam recitare videantur. Xeque vero dubitari potest, quin aequissimum atque honestissimum sit, quom cuia lite hic amplissimus ordo ad Ecclesiae gubernacula admoverit quando totum illud no-gotium non humanis consiliis, sed divini spiritus instinctu ut lima illa tu administrari certissimum est, eius ut ceteri itoque prinCipes libentissimis animis imperitim accipiant, ait lori tali'n a ni scant, leges observent, se suaque omnia eius potestati tradant ac permittant, cum denique, qui De maxini placuit, sibi quoque gratissimum acceptissimumqtie esse profiteant ii r. Sed tamen et longe alia illa est animori in alacritas. cuin homi ii s eum , quicun- 10 que sibi rector divinitus datus est, libenter accipiunt alia. Cuni. quem semper ipsi eo munere dignissimum iudicarant, ri itemque
239쪽
semper toto pectore Optaverant, eum divino quoque iudici probatum vident et quanquam omnium publice interest, qualis sit Pontifex non est tamen obScurum, es Se quosdam populo quosdamque principes, quorum id privatim multis de caussis minime intersit. Ex quibus ut unum esse Alsonsum secundum, errariae Ducem, omnes homines intelligant; neque Vulgarem illam aut mediocrem laetitiam suisse, qua ipse accepto Pontificatus tui nunci persus iis est, idque eo dici, non quod ita dici soleat, sed quod verissimum sit constitui, si per te liceat, beatissime Pater, primum quidem breviter exponere, cur tibi potissimum boni omnes communibus votis istum honorem mandari et plaverint et optare debuerint; deinde vero quas privatim caussa solsonsus habuerit, propter quas eximiam quandam X e perceperit voluptatem. Sed quoniam prior orationis meae pars explicari aliter non potest, quin' de tuis laudibus nonnulla dicantur, idque cum aliqua tua molestia seri necesse est propterea quod, ut quisque laude dignissimus est, ita minimo libenter laudes suas audire consuevit supple a te etiam atque etiam peto hanc veniam, Pater optime ae sanctissime, ut quae de virtutibus luis toto orbe iam pridem sparsa ac disseminata smit, ea me strictim ac modice attingere ac delibare patiaris. Vos autem, Patres amplissimi, or atque obtestor, ut, si me sublimia humiliter, ampla tenuiter, illustria inornatu tractantem, et ex innumerabilibus, quae ad dicendum suppetunt, plurima
praetermittentem, pauca proponentem Veriti quam Aponentem Udielis cogitetis cum animis vestris, neque posse quemquam in tam here materia nisi persequi, neque ea, quae sati per Sesplendida et magnifica sunt, Ornatu verborum indigere, et mihi cum inprimis cautionem adhibendam fuisse, ne sanctissimi eiusdemque modestissimi principis patrisque nostri aures, quanquam verissimis et mnium sermone celebratissimis, inusitatis tamen et
longe multumque supra exempla vulgaria positis laudibus suis Ossenderentur. Atque equidem, beatissime Pater, ut mea tibi,
quantum in me situm est, minime moles la sit ratio, abducam et avocabo eam a persona tua, et de te resis en rem tantum ipsam
excutiendam considerandamque proponam i Si quis igitur reperire 10 tur, qui ab ipso ineuntis aetatis principio illud arduum ac cum labore ad virtutem directum iter ingressus, hoc robore animi atque hac indole continenliae esset, ut omnia blandimenta Oluptatum respuens et aspernans, nihil in vita expetendum aut magni suci cndum putaret, nisi quod esset cum laude et cum dignitate coniun-M Cicero dixisset nisi, qui idem in talibus plerumque omittere solet aliter. Vid. and Tui Sell. I. pag. 270. q. n. s. et T. FOri 3ΝΝ Mureius is Scripsi deceptus prava distinctione loci Cicer pio Mil. Ap. 24. M. A. t quEialiter facem possunt ii, quibus tota missu ei regr). . quin etiam ciuili Iulus sit ova i inius ubi nunc rectius scriptum usi in hunc modum neque, res utricu Quin etium fuerit audiendus in n. - Ilitur hoc ad veri, auctor lili ad Heronia. IV. 1. X tr. Quod praecedit humiliter, plerumque in visio ponitur, ut sit idem fere quod abiecte. AER. - MDCL RuhnR. ad Veli Pal. I. o. r. an.
240쪽
ctum, 'h seque iam tum a corpore quam maxime abstrahens ad divinarum rerum cognitionem cura omni studioque raporetur: qui S non facile auguraretur, e illa herbescentis ad hii seque paullatim riserentis ingenii teneritate magnas aliquando virtutis ac sapientiae fruges c x lituras Quod si idem, cum se paullum iam corroborasset . ut plane liber ab omnibus impedimentis iter sibi destinatumox Dedilius conli Ceret, secederet, segregaretque se a conantercio
vulgi, et solitariam vilam ample Xus notu ei daret in eam sodalitatem, quae e quo primum instituta est, perpetuum quoddam ineX- hausta es secunditatis seminarium honii num et doctrina et virtute pra stantium fuit: quis non in ea Spe, quam iam anten concepi SSEt, magis ac magis confirmaretur dam vero, si multos uno. iueodum ordine ita vixisset, ut non aequalibus modo suis aut minoribus alii, sed ipsis senioribus Xemplum innocentiae et integritati esset, nullam n liram ullius turpitudinis aut flagitii ne tenuissimam quidem suspicionum dedisset, neque in castigandis alior uni delictis remissus esset, et tamen aliis omnibus saei lius ignosceret qua tu sibi pium ac iustum bellum indixisset cum milibus vitiis, tuni praecipue pravis et Vera ac Catholicae religioni contrariis opinionibus, mi illos mortales aut errore lapsos aut ab aliis in fraudem inductos revocasset in viam; obstinatos et pertinaces, me Corum contagio bonis obesset, repressisset legum babenis et Omnes vires suas ad eos exterminandos contulisset, eiusque rei caus Samillani misensiori in nullam si inultatem, multimi milium, mi illam
denique capilli dimicationem sibi inquani defugiendaui putas Seles nemo, Opinor, inveniretur, qui non tantum illud virtutis et constantiae dumen in excelso aliquo et illustri loco collocanduin arbitraretur ad haec ninia si iudicium et auctoritas acris alicuius ac severi Pontificis accederet, qui nulla prorsus alia re quam illa irae stanti virtute commotus iuni virum . de quo loqui inur, nihil lato ambientem ac ne cogitante in quidem, in a Pro Sau-103 tum Cardiu alium collegi uin adscisceret, isque se in illo dignitalis gradu constitutus eundum toto decennio praestaret, que in in aliis vitae partibus praestitisset: quis non ei bonus Potitificatum a Ximurii spe Otis omnibus destinaret quis non onines Christiani nominis et animi provincias gaudio triumphaturas florent S tu ach alas suturas, tali sibi dato gubernatore conlidoret mi haec iucxtro inis Galliae aut Hispaniae aut etiam remotioris alicuius provinciae sinibus dicerem, pro certo tamen haberem, cogi illum iri ab omnibus . te. Die Quincto, cum csse, ii uni ni a iam dudum notaret ac desigua re oratio. Nam quae tandem vita luae pars non eiusmodi fuit, ut in ea cum semper op Pirent boni, quod ii uitarentur, nihil operire possent improbi, quod alta initiarentii r Maiori tu itora nilii illiori animo paupertate in tulisti . pla in ceteridi, ilias serunt uiupiani tu honores secutus Sed P in Pluin