장음표시 사용
361쪽
ces ac beatos, quos contra infelices ac miseros ducere debeamus. Non enim, qui multa pos Sidet, beatus est: sed multo ille beatior, qui non tantum divitias non concupiscit, sed iis, quas liabet, ultro Se spoliat, ut copiis suis aliorum inopiam sublevet. Noli lii innocens exulat, ii se est sed lant fulicior, si id aequo animo serens operam det, ne ab illa aeterna ac caelesti patria exulare cogatur. Non qui si mo ac Valenti corpore est, felix sed ille, qui in corpore qua uilibet infrino eructua in antini retinet similitate in Non cui nihil la dura et perpessu aspera eveniunt, ii Ser 234
Sedris potius, qui prosperis successibus ebrius neque altius oculos mentis attollens, tu caducis ac sallacibus huius vitae bonis acquiescit. I Nona, ut magis illustretur eorum patientia ac sortitudo, i jaqui se a calamitatibus vinci non sinunt. Neque enim a nobis cognoscerentur, nisi a Deo in huiusmodi certaminibus exercerentur. Aurum, ut dicturus est Seneca, μ' probat ignis, miseria fortes viros. Deci tua, quoniam humanae naturae imbecillitas
optimos quidem viros omnis peccati experte es Se patitur, neque quisquam aut est aut fuit, praeter paucissimos, quibus id singulari Dei beneficio tributum est, quin aliquando Ollenderet ac prolaberetur ut hic potius quam alibi peccata expienturi, ut, Si quantacula cillis prolapsionibus suscepta est, temporariis illis acerbi . latibus quasi niti' quodam aut tomento eluatur ac deleatur. Nam cum iustitiae divina consentaneum sit, neminem in caelum e PVenire, qui ulla e parte pollutus contaminatusque sit expedit iis ipsis, qui Deo cari sunt, ita in hac vita purgari, ut cum e corporis vinculi oricesserint, nulla alia purgatione egentes, Sine ullam0ra in caelum evolare expediti ac liberi possint. Undecima, ut, quo plura acerba aliuntur, quo plures dissicultates supcrant, quo
dimicant acrius, eo maioribus praemii Ornentur, eo plure COPO-nas accipiant, eo maiorem in omni aeternitate gloriam consequantur. Haec igitur vir ille sanetis si inus, non, ut ego nunc , arido
et inculto dicendi genere, sed ornato, splendido, silea cici aureo denique illo loquentiae flumine, quod ei Chrysostonii nomen meriti S Simo comparavit. Ac vereor, ne quis interdum me, quod talium scriptorum sontibus hauriam , quo disputationes meas irrigem, reprehendendum putet. Unde igitur, per Dei in immortalem,p0tius repetam , quod honestius aut ni aiori cum fructu vel a medicatur vel a vobis audiatur on totos dies nunc in poeticis sabulis, nunc in Stoicorum aut Epicureorum stultissimis opinionibus
pei Scrutandis ac pervestigandis conteremus, idque cum faciemus, tempti bene collocare putabimur ad ea cogno Scenda, quae ignorare Sine pernicie non possumus, multatu partem tempori con-ς Erunt soriasse qui hanc dicendi formam defendant Martialis versiculo Spectac. IV. 5.)Eaesulat Ausonia profussus delator ab urbe. quem Sic explicant delator fugitivus amandatur ab urbe. mihi in Muretinis verbis non alis placet addita praepositio. FH. o. cap. 5. R.
362쪽
seponius o haec, inquiet aliquis, in heologorum scholis aut
concionibus tradi solent a te alia quaeda in requiruntur. Fateor equidem, ab ci haec omnia non tempestivius modo ac convenien-235 tius, sed etiam melius copiosiusque tractari. Sed tamen lina in inlibiis praeceptis et templa et scholae, et porticus et ambulationes, et Ora et compita Omnia personarent Mandatum est mihi, ut vobis iter ad loquentiam commonstrare conarer Numquid igitur vos elo silentiores essecturus Sum, si hoc, quantulumcunque est, quod in dicendi facultate consecutum esse me nonnulli putant, in nugis et sabulis exercuero, quani si vos ad graves et serias res bonis et lectis verbis X plicandas, quantum vires in ea serent,eXeniplo meo et incitare et assuefacere studuer, Mihi vero certum a constitutum est, ea Vobis perpetuo tradere, quibus vos
non disertiores modo et in loquendo argutiores, sed ita, iueli 0- res ac sapientiores redditum iri arbitrabor. loquentiam esse ait Cicero, si non inanein loquendi pro liuentiam, sed sapientiam copiose loquentem. Quod si est, qui nihil praeter verborum flosculos et pigmenta tradunt, minimam partem eloquentiae tradunt. Si ais est, qui et res cognitu dignas adserat et eas non vulgari neque sordido rationis genere esserat, is demum bonus et utilis dicendi magister habendiis est. Vera autem sapientia aut illo, ex quo hodierna mea disputatio deprompta est, aut nullo prorsus genere scriptorum continetur. Sed longior sui, quam putabam. Qua igitur de re Chrysosto in disputationem audiistis, de eadem perendie, Si Deus volet, disputantem Senecam audietis.
o Cum non de sui iuro tempore Rerni sit, sed de praesente di se dum erat coner. am Mureiu riuum hoc dicit in eo est ut conetur. Recte igitur
363쪽
CUM EXPLICARE INCIPERET LIBROS PLATO NIS DE OPTIMO REIPUB STATU.
Praefatio in I. Platonis de Rep. librram. J
uscepi hoc anno duos utriusque linguae clarissimos et eloquen iis stino Scriptores interpretandos, Platonis quidem libros de iustitia sive de optimo reipub statu Ciceronis autein libi os definibus bonorum et malorum sperans ore, ut Deus quidem huic mconatui ni eo arduo et dissicili, sed honest atque utili faveat vos nutem, qui quanta hic vestra utilitas agatur videlis, dignum iis auctoribus, qui Vobis proponuntur, et rebus, quae ab ei tractantur, studium ad te audiendum adseratis. Ac mihi quidem nihil in eo temere secisse videor, quod horum librorum explicationem coniungendat iudicarini. Agitur enim in utrisque de uinino bonora in illis quidem de summo bono civitatis in his autem de
summo bono singulorum Esse autem idem re ipsa et totius civitatis et uniuscuiusque civis bonum, et Plato et Aristoteles saepe docuerunt. Sed scio ore nonnullos, qui meum consiliuni Vituperent, quod me in Latinis tantum scriptoribus versari, a Graeci prorsus abstinere cuperent. Erunt tiam , qui ab homine tradendis loquentiae praeceptis praesecto ac praeposito orationem potius Ciceronis aliquam aut aliquem eorum librorum, qui ab eo de arte rhetorica scripti sunt, explicari debuisse contendant. Quibus utrisque breviter satisfaciam, ut et Omnem ei S, quantum in me quidem erit, errorem eripiam : et tamen caveam, ne haec spsa ut apud nonnullos supervacanea, Sic apud pleroSque nee SSR-
saepissime Mureliis quidem autem pari idulis id ulli tir, ut plano
respondeant Graecis fugi - . . in distinguendis duobus eiusdem periodi Umininus Latiniis criptotibus illa silai tur ratio est, qua per litis particulas duo sibi membra sic respondent, ut plerumquo ceteris puni Atur Inu aliquis, Cuius res vel sententia potior aut maior videatur. Vid. andii urseIllii. I.
364쪽
via purgal Io initum temporis nobis eripiat. Priinum igitii iςlis Graecae linguae foribus' ita responsum Volo, OmnPm l P nu tem doctritiam, Omnem cognitionem dignam ionii uis ingenui ludio uno verbo, quicquid usquam est politiorum disciplinarum. nullis aliis quam Graecorum libris ac literis contineri. Itaque quod olim II. Catonem illum Censorium vaticinatum serunt, cum adhuc Graecis litteris insensus esset, quas tamen, postea cognito errore, senex avidissime didicit, Graecos, simul atque litteras suas in urbem misissent, omnia perdituros : v v multo nos hodie et verius et certius atque exploratius praedicere possumus, Si homines nostri paullo magis Graecas litteras negligere coeperint, omnibus bonis artibus certissimam pestem ac pernicioni imminere. Noe si isti aut videre per inscitiam et ignorationem harum rerum non queunt, aut agnoscere propter obstinatum quoddam et inveteratum in Graecos odium nolunt persistant sane et obdurent in sententia sua nobis ignoscant, si, quo in ludi plurii num operaeposuimus, ab eo non tacite abducimur; sed et eius digni lato in
conservare nitimur et quas ex e utilitates percepisse nobis vide-23 mur, eas cum aliis communicare conamur. Sed adversus hos et
diximus alias plura, et quoties dabitur occasio, dicturi sumus. Hoc autem tempore nobis aequiores esse debent, quod ita nostram docendi rationem temperabimus, ut etiam iis, qui Graece ne Sciunt, ni ultum tamen nos ad illam ipsam, quae in manibus est, qualis- eunque est, Marsilii interpretationem commodius intelligendam auxilii allaturos esse speremus. Qui auten aliena esse haec eius personae, quam hoc tempore sustinemus, putant, primum hoc elim in mentoriam revocent, quibus temporibus ars rhetorica doceri coepta est, eosdem habitos esse et politicos et dicendi magistros. In quo ut, qui tum se QM; ' pro talibus vendi labant, nimium sibi sumpsisse artique suae pro occis, ut ita dicam, cothurnos inditisse lateamur ex eo tamen ipso intelligi licet, magnam aliquam liter eas facultates allinitatem ac similitudinem esse dieque enim res plane disiunctae ac dissimiles iungi ac pei mutari inter se solent neque quisquam est aut ita duro re aut ita hebetibus culis, ut earum unam pro altera aut aliis tentet
obtrudere aut sibi ipse lol, f patiatur obtrudi Deinde Λristote-
Non damnem hoc substantivum, licet haud saepe apud Veteres lega
t Eoa delendum videtur. D. H. - Mihi alieno loco positum suisse et
Ri te imit m reponendum Videtur R.
ii ., Quamvis non inusitatus sit inquit iretiliosus in praelat ad
365쪽
les, qui, quae quasi sylva ac materies oratori proposita sit, unus omnium et vidit optime et diligentissime persecutus est, rhetoricamox quadam dialectices et politices permistione quasique consitione docet existere, ut non dicam tueri munus suum, sed ne esse quidem ac constare possit, nisi decerptas ac delibatas ex earum utraque particulas corrogarit. Ut igitur veteres illi arrogantes, qui cum pectendae modo et intorquendae et tamquam calamistris inurendae rationis vias traderent, politicos se haberi volebant: ita nos modesti, qui quod nobis deest, quoque carere non OSSumus, a Philosophis mutuamur. Quid non Hermagoras, cuiu Sauctoritatem secuti plurimi sunt, civiles quaestiones oratoris esse materiam tradidit quo qui dissenserunt, non eo errasse illum dixerunt, quod oratori nimium tribuisset, sed quod parum. Nonne Aristoteles ipse diligenter cognoscendas esse Oratori rerum publicarum sormas praecipit Quid vero apud Ciceronem frequentius, quam sine Philosophia non posse estici eloquentem, Omnemque ubertatem dicendi ac copiam a Philosophorum scriptis esse Moratori petendam qui etiam se non ex rhetorum umbraculis, sede Academiae spatiis Oratorem extitisse profitetur An unquam Pericles sulgurare, tonare, permiscere Graeciam 'l' dictus esset, nisi naxagora in audiisset Demosthenem autem, quo nemo unquam in dicendo nervosior aut Ucacior fuit, unde hau Si S Se illam vim, qua superat omnes, nisi ex Platonis schola et sermonibus crediti. Sed est quoddam genus hominum, qui eum se Ciceronis studiosissimos haberi velint, uni ex omnibus Ciceronis auctoritatem ac iudicium maxime contemnere videntur. Nam cum Cicero toties inculcet, ei qui ad eloquentiae gloriam BSpiret, per 'olutandum esse omne scriptorum genus, ut multiplici rerum cognitione quasi laetificata morescat ac redundet ratio: '' - - hi perinde ac si hoc aut non legerint aut satis putent esse quod legerint, ad unius Ciceronis scripta tamquam ad Sirenios scopulos adhaeres eunt, ea una manibus terunt, eorUm non
Vocula modo, sed syllabas prope omnes minuta quadam et anXia curiosi tale ad calculos vocant, ab eis commovere oculos nescis putant, praeter unum denique Ciceronem aut tres, Si sorte, aut quatuor illorum temporum aequales aut certe illi aetati suppares, aliorum innium scriptorum contactu in ipsum refugiunt, ne inquinentur. Itaque ut Ixion in poetarum sabulis nubem amplexatus dicitur, cum sibi Iunonem amplexari videretur: ita isti pro vera
366쪽
et solida et succi ac Sanguinis plena loquentia ariditatem quandam ne sterilitatem rationis, et ieiunam et sanae ac macie enectam,
et nullius rei nisi odii plenam in verbis ad Lydium illii in Niχ olii
lapidem examinandi morosi talem amplexantur. Ridicula capita lCuius se admiratores praecipuos videri volunt, ius monita ac praecepta ad Se pertinere nou cen Sent. Os vero demu Operam, ut simus, quod' isti non sunt, vere ac serio Ciceroniani, et illi saluberri in Ciceronis praecepto blemperantes excutia inu ac perscrutemur ni ne forulos bibliotliccarum vel erum in priniisque amemus atque admirentur Platonem quo ille laudando ac coniniendando expleri non potest quem nec linis valde nec nimis a pelaudari posse ait quem omnium, quicunque unquam Scrip Serunt loculive Sunt, principem quem cuni Panaetio Philosophorum 23 Homerum, quem auctorem divinum, quem quasi Deum quendam Philosophorum vocat; cuius sapientiam et loquentiam sic admirata est antiquitas , ut Iovem ipsum dicerent, si Graece loqueretur, sic loqui. - Λtque equidem constitueram hodie de Platone aliquid dicere sed me copia ipsa deterruit. Vix enim poteSi quisque ullum paullo digniorem lectu scriptorem, eorum quident, qui post Platonem vixerunt, in manus sumere, ut non in aliquid, quod de Platone ample ac ni agnifice dicatur, incurrat. Quare de ipso quidem in praesentia silentium crit: sed quando librum prini ui de Repub explicare ingredior, attingam prius et exponam breviter nonnulla, quae Platonis interpretes quasique hypophelae in uniuscuiusque libri Platonici principio tractare consueverunt. Prinium igitur dicam, quid in his libris propositum sit Platoni; quod Graeci κ0πὸν aut προθεσιν vocant deinde quo in genere eos scripserit; quod illi Mo aut χαοακτῆn dicunt: ο8tremo
eorum λην Sive materiam explicabo. Materiam aule In Voco, ne qui Sit error, non id, quo de agitur ea cui in est, quam dixi ποοθεσιν sed certam quandam totius disputationis, ut rhetores Io illlliatur, πε9t GTu σιν, quae loco, empore, personis continetur.
Quid igitur Plat0ni praecipue propositum sit in his dialogis, non
eadem ninium sententia est * Sunt enim, qui de iustitia hic, non do republica, praecipuo disputari contendant, quae Vis eius quae lite natura sit, et ut ex eius cultu iunia bona et privatim et publice ad homines perveniant, contra quo mala omnia ab iniustitiae sonte manent IIuius is uinionis suac tria potissimum
v I P. qui quales Cicer. IX. ad Fam. l. r. quid tibi est in epistolis Nideor Pirit Phaedr. Ag. 2:M. C. et σοι φαίνεται ὁ λογος Alia vid onpuum in dors ad IIorat Serni. I. 6. 55. et clim id ad iuΝd. Disi. I. 11. r. R. oo Cicer. Irut 31. . 121. uis enim uberior in uicena Platone Iovem sic iu/u Philosophi, si Griaece loqttatur, loqui. Cel rumini retinos in praelat. Re Muret OrAll. PAR. XI. . . Vel Si GraecE loquatur. Sic loqui, vel si Graecemqueretur, sic locuturum, dicenditi fuisse ais A recte scripsit Muretus et ipΝ qui in propoSui Ciceronis loco defenditur. Ceiori de Platone loci sunt dis I .enc Ill. 1. Orat. 19. i. e. I. TuΝC. 32. . 79 de Ont gen. r. s. i. 17. de N. 3. l. 12. r. mox dicere praeΝta hal: Viae enim potest quisquam. R.
367쪽
argumenta asserunt. Unum, quod prinei piunt totius disputationis, quae cuin Cephalo posteaque eum Oleniarcho et Thrasymacho instituitur, manifeste' a iustitia ducitur neque quidquam ab eis
aliud quaeri videtur. Alterum, quod quicquid in his libris de
Republica dicitur, accessi quaedam est et appendix disputationis de iustitia. Dum enim ex dubitationibus Glauconis et Λdimantiexpressior quaedam et evidentior iustitiae tractatio requireretur, Eaque videretur semper aliquid obscuritatis habitura, quam diu in uno homine insisteretur; quo maiorem et latiorem campum haberet oratio, transiit Socrates ad explicandam formam totius civitatis, ut eum docuisset tot civitati et necessariam et salutarem esse iustitiam, etiam in singulis eandem illius esse vim, facilius et apertius cerneretur. Qua in transitione comparationem adhibuit 210 elegantissimam , quae his verbis explicata est libro secundo: Si
quis, inquit, bis proposuisset aliquid longo intervallo legendum , quod minutis litteris scriptum foret, neque nos valde acutis et pervicacibus Ssemus oculis, posteaque alicui nostrum veniret in mentem, idem alibi eaelare in grandiori tubula grandioribus Ulteris scriptum, nemo SSct, quin lucro quodammodo apponeret, ill Mn prius nundiorem tabulum inspicere, ut postea, qua in
minore scripta essent, iisdem vestigiis facilius persequi posset. Addit deinde, eandem esse et idem ossicere iustitiam in tota civitate et in uno uinino, sed vim illius in civitate, quae maior ampliorque sit, et tacilius et clarius perspici possc. Quod si disputatio de repub ad illustrandam iustitiae naturam quae Sita est, conflat, hanc quidem es Se principem et προηγουμενην, illam de repub adscitam et is Drίπτουσαν καὶ παρω Τεβλκμανην. ο-stronio id e Socratis ipsius verbis apertissime colligi, qui quoties, ut sit, in disputando a iustitia evagatus est, ad eam rediens, ait se redire ad id, quod quaeritur et de quo instituta est disputatio: et ad ipsum libri decimi finem ita totum sermonem concludit, ut dicat, colendam esse iustitiam, ut et nobismet ipsis et Diis immortalibus amici simus. Haec igitur argumenta sunt Ortim, qui
de iustitia, non de repub praecipuam quaestionem in his dialogis esse aiunt. Qua in sententia Marsilius suit, qui quidem in huius libri argumento ita seripseriti Atque, ut saepe in his libris, sed praecipue in secundo declarat, totam disputationem de iustitia a nobis inscribi mavult quam de republica Idum sentit et Chalcidius principi commentarii, quem scripsit in imaeum. Sed et multorum x veteribus eadem sui opinio. Λlii tamen, quorum
non minor est auctoritas, praecipuam esse censent quaestionem
de republica idque his argumentis confirmant. Primum, quod inscriptio est de repub Quod argumentum ut plus habeat ponderis,
o IIae forma haud raro egebatur in Ciceronis allorumque Veterum serii torum editiunibus, hi nunc ex meliori juri Collit. Scriptusu fit manife
368쪽
ostendunt inscriptionem illam esse antiquis si inam maXimeque νησίαν. Intelligendum est enim, non omnes inscriptiones librorum Platonis aut antiquas aut in lubitatas' esse. Nam et Plato iii quaedam tribuuntur, quae Platonis non sunt, ut Arii Ochus sivera de morte, qui Xenophanis Platonici est, quod et Marsilius scivit ut lcibiades secundus, quem et thenaeus '' ait putari Xenophontis, et stylus l' ipso id ostendere videtur et Halcyon sive de mutatione formae olim legebatur inter opera Platonis, hodie inter dialogos Luciani cuin eorum neutrius Sit, sed Leontis Λcademici ' et ii dialogi, qui sine ulla dubitatione l-l l Platonis sunt, aliter ab aliis nominantur; ut Parmenides ab aliis περ ἰδεων, ab aliis περι γυι νασίας, ab aliis o To δντος, ut testatur Proculus ut Philebus, ab aliis de voluptate, ab aliis de summo bono et qui hodie titulum habet ἐραστων, id est, amator uni, ab omnibus antiquis αντεραστῶν, id est, rivalium nomine citari solet estque a verior inscriptio. Qui ergo ab inscriptione argumentantur, aiunt verissimam et antiquissimam horum librorum inscriptionem esse πολιτείαν, id est de repub non de iustitia. Nam et Aristoteles cum eorum epitomen quandam consecisset, ait Oυzως πιτετιιῆ Gya την IIλατι γνος πολιτείαν et in Convivi et in Politicis, quoties horum librorum mentio est, ita eo nominat. Theophrastus quoquo in libris de Legibus eadem appellatione utitur. Sed et Plutarchus in quaestionibus Platonicis et thenaeus et Origines, et ex Latinis Cicero, Macrobius, Lactantius, Chaleidius, omnes denique antiqui hos libros de repub non de iustitia vocant. Iam vero Platonicarum inscriptionum tria genera sunt: ἐκ προ G ὐπων, ut Parmenides, Protagoras , GorgiaS, Hippias; περιστατικαί, ut Convivium; πραγματικαί, Ut NOM υν, Ιολιτικος, Σοφιστής. ae postremae semper continent To προηγουMένως ζητουMενον. Haec autem et vera S et πραγιιατικνή.
369쪽
CUM IN PLATO ΝΕ EXPLICANDO PRO in GREDERETUR.
Praefatio in II Platonis de Rep. librum. J
1 I ulta sapienter ab Euripide dicta sunt, quaeque praeclare Sustineant aina in illius oraculi, quo traditum est, eum in tribus, qui illa aetate sapientissimi essent, ipsius Dei voce numeratu in virecteque iudicavit Q. Cicero, Ri cum dixit, se singulos eius versus Singula testimonia putare. Apud eum autem quodam loco mirari se dicit Hecuba, quod non aliis omnibus studiis missis, omnes homines ad studium eloquentiae incumbant eam enim unam in rebus humanis quasi regnum quoddam obtinere. Est et alibi apud eundem poetam, orationem ad res ossiciendas non minus valere quam serru in Quae non splendidius aut magnificentius dici quam verius, et docet vetus historia et communis vita declarat. Quid enim notius est, quam in omni aetate Xtitisse Semper aliquos, qui quasi quodam gubernaculo, ita lingua huc illuc mentes audientium flecterent, quietas concitarent, commotas ac concitatas tranquillarent ac mitigarent, perspicue veris dem detraherent, incredibilibus probabilitatem conciliarent, veteres piniones evellerent, novas insererent, quid denique et quatenus ab aliis credi vellent, ipsi definirent quasique terminos pangerent Neque vero huius tantae ac tam admirabilis potestatis suae ipsa sibi parum conscia eloquentia est: neque unquam eam obscure ac dissimulanter tulit, quae, ut e vetere comoedia cognoscimus, ab ipso prope
370쪽
ortus sui principi ausa sit profiteri, Se vias tenere ac tradere, quibus caussa inferior dicendo superior fieri posset. equo 24 vanam aut inanem illam gloriationem sui S se gravissimis persaepe maximeque insignibus exemplis in omni civitate patefacium est. Cum igitii homines natura potentiae cupidi sint et tantum ad ani
in eloquentia momenti sit omnia omnes eius consequendae cauSsa sacere, ut ait Euripides, consentaneum esset. t mihi tamen contra nonnunquam accuratius haec in animo reputanti mirum videri solet, non iam pridem omnes dicendi magistros, una cum illo suo praeclaro artificio, ex omnibus locis communi aliquo gentium ac populorum Scit eiectos, expulsos, exterminato fuisse. Νeque enim adversus illos aut accusatore ullo aut teste pus est. Ipsi
se indiea it, ipsi se deserunt, ipsi quod occultandum potius videretur, id sine metu ne pudore prae se scrunt, id ostentant, eos venditant, eo gloriantur. Niluliam certii in tamque exploratum esse, quod nou in dubium vocari, nihil tam absurdum tam lite per 'erSum, quod non eloquentiae viribus obtineri ac persuaderi queat voces sunt hominum istam facultatem non calumniari et in odium vocare, sed Ornare et hominibus commendare cupientium.
Hoc autem quid aliud est quam noctem ac caliginem rebus inducere, et quasi Circaeo quodam oculo ad cam dementiam bomines adigere, ut certi ac firmi, in quo insistant nillil habeant, sed modo buc, modo illuc incertis opinionum fluctibus agitati zigentur Si pharmacopola aliquis oppida circumiens eiusmodi venenum Venale ei. cu inferret, quod potu quidem iucundissimum esset, sed potuin adtineret hominibus omne iudicium veri et salsi omnes, ut opinor, ei advenienti portas clauderent, innus eum a sitibus suis abigerent interdicerent etiam, ne quis ab eo eius veneniniis celadi ac temperandi rationem didicisse vellet. At non dissi, in item in eloquenlia in osso vim , ipsi illius professor praedicant. Λn, si quis alienas fruges e Scantaverit, aut malis carui inibus siente in licui eripvcrit, assicietur supplicio idque aut docuisse ut didicisse capitale crit: qui tellitis verbis et ad sallendum coni positis multitudinem insatua erit, eique gravis si in is in rebus illuserit, aliosque eandem sallendi ac circunt seribendi artem docuerit, is non modo ante Oculos in niuin ini pune volabit, sed ultro ob eam ipsam caussam amplissima sibi decerni tuae inia postulabit Λn qui iii dice in pecunia corruperit, exul abii: qui eloquentia, an laudabitur hoc eo etiam tetrius ac sceleratius est, quod pecunia eorrunipi nisi ina probus et impurus iudex non potest et qtientia etin in optimorum viroruin iudicia interdum depravantur. Itaque ut Pittacus graviorem poenam constituerat, si quis alienam uxorem , landitiis ad facienduin adulterium pellexisset, quam si civim attulisset, quod vi adhibita corpus tantuni, blanditiis oliam alii lim a iii inperetur: ita iii fictis verbis foveritatem iudicum iusseciunt, gravius puniendi essent, quam qui eos largitione cor