장음표시 사용
311쪽
LI. OPUS TERTIUM. 197 ab aevo procedit ergo erit instans dicendum est, quod tempus ab MVO procedit, id est post evum, Seeundum
quod Aristotel0 dixit secundo et quinto MetaphySicae, quod ab aliquo se e aliquo si multipliciter nutordinaliter ut ex nocte fit dies aut materialiter, ut e ferro fit cultellus ou effective, ut e patre sit filius aut originaliter, tanquam e terminori ut ab instanti fit tempus, et a puncto fit linea. Sed ordinaliter fit tempus ab aevo, id est post MVum, quia
MVum est mensura prior tempore.
Si dicatur, quod Aristoteles non ponit aevum inter species quantitatis, neque in raedicamentorum libro, neque in quinto Metaphysicae, ubi de speciebus praedicamentalibus docet igitur non videtur esse specieSaliqua, aut Aristoteles erit diminutus potest dici, quod nusquam Aristoteles dat species alicujus praedicamenti, quia de substantia incorporea nihil tangit in libro Praedicamentorum, nec in capitulo de Substantia in
quinto Metaphysicae. lacuit igitur Aristololi X0mplificare de speciebus aliquibus aliquorum praedi eamentorum. Sed nec do aliquo omne eju Specie aSSignavit, neque de Singulis posuit aliqua Specie ; quoniam de actione et passione, quando, ubi, Situ, et habitu, nullam ponit divisionem specierum in libro Praedicamentoriam, nec etiam in quinto Metaphysicae ; sed
magis distinguit ibi significata multiplicia, ut patet ex
illo libro Ne de substantia, nec de relatione, Sed de quantitate et qualitate expreSSiu ponit pecie aliquaS, Sed non omnes. Non tamen fuit Aristoteles diminutus.
Num teXere omnes Specie praedicamentorum est dare notitiam omnium rerum Secundum diiunitiones eras.
Quia oporteret quamlibet elicere e genere, per diviSionem ejus in differentia specificas. Sed hoc est quod in omnibus scientiis investigaturi et magnum Volumen
oli.tis distinguit B. i. 24 v. igitur nec alibi ergo B.
312쪽
I93 ROGERL BACONIA CAPlibriS, quos habemus, forsan aliquem librum Specialern de hoc componens, qui nondum venit ad manus Latinorum, Sicut nec melior pars nec major suae philOSOphiae.
Nam mille tractatus edidit, sicut dicitur in libro si
si bie in physios diffinit quantitatem per naturam divisibili- - tatis, dicons Quantitas est quae dividitur in res,' etc. :dicendum est quod, quia non est nisi una SpecieSquantitatis divisione carens, et illa est ignotissima, ViX Sapientissimis comprehensa ita ut multitudo sapientum nunquam SeiVerit ejus Veritatem, sicut e Vulgus philosophantium; ideo quantitas in Serinone Vulgato necipitur semper tanquam divisibilis, et alia indivisibilis si tamen secundum exquisitam Veritatem aliqua
quantitas est divisibilis et aliqua indivisibilis undo in scripturis liquorum antiquorum invenitur haec divisio quantitatis quantitatum alia divisibilis, alia indivisibilis, ut discreta et continuari alia indivisibilis, ut inStnnS, et unitaS, et punctus. Sed indivisibilis ostduplicitor: una est species quantitatis, ut aevum istinest principium et terminus, ut punctus, et caetera. Nec praedicatur quantita uni Voce de termini et Speciebus, ut d instanti et tempore Sed aequivoce Sicut Substantia de compoSito, et materia, et forma. De MVotamen et ulli Speciebus praedicatur univoce Sicut est univoca substantia de Spirituali et corporali. Et illa natur uniVOen, quae S in genere generali8Simo quantitatis, non retatur ad nnturam divisionis, sed antecedit eam, et abstrahitur a natura divisibilitatis, et stat in ratione generali mensurandi; quia proprium est quantitatis cujuslibet menSurare.
313쪽
HAEc igitur quae jam diu protiaXi de Vacuo, e de Reasons sorimmobilitate is, localitatae substantiarum spiritualium, Rβψyxkng
neXa prioribus, quoniam reducuntur ad quantitatem Cis. ω'' lude OnSequitur ad naturam materis' et quantitatem quam geometria considerat. Et quia hae diffidillima Sunt, cogitaVi quod in aliquo Operum hae notarem. Sed in primo et secundo aut non multum cogitavi de eis, Ut Xeitarer ad Scribendum, ut propter quantitatem Operum libenter omisi, et propter hoc quod multum in illis festinavi. Nunc autem volo proSequi materiam Primi periS.CAP. LIII. POSTQUAM igitur habita est comparatio mathematicae Tholad ad res et Scientias hilosol hiae, secundario comparatur RVx g 'f
ad seientiam h00logius y et ibi primo Mocetur hoc in tios io
UniVerSali, Secundo in pacliculari. theselognConsideratio vero in universali erit per hoc primo per necessitatem Scientiarum et rerum. Nam eum Scientiae aliae sunt necessariae theologiae, et cognitio rerum erentarum, quae ponuntur in Sacra Scriptura, Similiter necessaria est, tunc patet quod mathematica neceSSaria est Scripturae Sacrae, quia sine illa res hujus mundi et scientis non possunt cognosci, ut StenSUm est. Secundo Stendo hoc per sanctos. Num sanet in- Venerunt et compleverunt hanc scientiam a principio
mundi, scilicet filii Adae, set Noe et filii ejus, et Abraham, qui docuerunt primo Chaldsuos et Egyptio hanc Seientiam, Sicut probo evidenter. Deinde sancti post Christum occupaverunt se magis in hac Scientia quain in aliis, Sicut probo, tam scribendo de iis quam io-
314쪽
200 ROGERI BACONIS CAP. cendo alios, et Xponendo Scripturam, et laudando eam Super Omnes alias scientias Et licet in puro Majori probavi loe lori multus auctoritate manetorum, tamen' hic Olo unum Marum referre, quae St generalis ad totum mathematicam et quatuor u parteS, quae munt geometria, irithmetica, 'Stronomia, USien. Thopra i se Dicit eum Cassiodorus, doctor famosui in theologia, illo,si hi in SeientiRS Untuor dum Ollicita mente aevolvimus enee by Sensum acuunt, limumque ignorantiae detergunt, et ad illam rapeculativam contomplationem, Domines largiente, perducunt Quas merito sancti patres legendas MperSuadent; quin e magna parte Ter ea appetitu acarnalibus rebus abstrahituri et faciunt desiderare quae solo, Domino largiente, Orde possumus respicere. Muomodo autem laudant saneti singula partes mathematicas Secundum se, et in particulari, patet e opere Mariori. Τheir uinde desc0ndo ad utilitatem mathematicae respectu holasti theologiae magis Pecialiter, et ostendo quod in sept0m interpret radicibus magni ieceSSuri est muthematica aespectu ha,Austo 6 theologiae. Et Sunt haec: coeleStia, loca mundi, aem- cripture pora, lassionem temporum. numeri. figurpΡ musicalia. Quatuor prima pertinent ud astronomiam nam
haec s0la d illis certificat E, ostendo multis modis quod cognitio coelestium AESO Omnino ieeeSSaria, it propter neXtum et propter Sententius. Nam Multa disputant theologi de his p et multa in textu et Yposition u. in libris sanctorum inVeniuntur, riunt habunt magnas difficultates Nam liuologi disputant insentutitiis te continuitate et de multitudine coelorum, de figura eorum, et te circulis iuuentricis et epi elicis et inliis, motibus coelorum, des influentia coelorum in haec inferiora, de Tuto, et hujusmodi i0r coelestia respectu hominis, et de multis aliis ac magnis.
tamen J quae tamen, B. ' sancti patres legendas legendas Cassiodorus J De Art. cap. iii sancti patres. u. contemplationem Writte above β cor de om. T. considerationem in T.
315쪽
Textus etiam in peribus e Dierum requirit Mittam Esphetallyde coelestibus ; et in JoSua, et in Libri Regum, et iis . hs h aia, de longitudine diei in horologio Aeling, et in to thephe- Eculesiaste, cum dicatur Oritur Sol et ccidit, et da biis
suum locum revertitur gyrat per meridiem, et seu UM
titur ad aquilonem.' Et in EccleSiaStico, quadragesimo tertio capitulo, de altitudine firmamenti, et multis quo in illo capitulo continentur et in Job, de Hyadibus, et teiadibus, et Orione, et returo, et in uS- modi. Et sic per diversa loca Scriptursu. Et toronymus dicit super Esaiam de Orione, quod habet
viginti duas stellas, quarum noVem prima Sunt in tertia magnitudine, et novem residus in quarta magnitudine, et quatuor alia in quinta magnitudine; et sic do multis qua in Originalibus Sanctorum dicuntur, qui nullus de vulgo theologorum pote8 intelligere. Nam ad intelligendum hoc verbum Hieronymi oportet videre octavum librum Almagesti, ubi distinguunturtilagnitudines Stellarum fixarum. Quoniam e Sunt magnitudines earum, de quarum tribus hic fit mentio. Stella in prima magnitudine Sunt quindecim, et quae lib0 earum est plus quam centies major tota terra. Plures autem Sunt in Sexta magnitudine, quae est millima, et quaelibet earum est desties octies major
tota terra. Sed de his inserius in per Majori te milio sussiliens, ut tangam SUO IOCO.
Similiter super illud Ecclesiastes, Sol oritur ut occidit, dicit Hieronymus in originali, quod hoc
verbum non Solum intelligitur de motu annuo, Sed diurno. Sed nullus Si homo ita peritus in stronomia qui sati haberet hoc Salvare et intelligere. Boquisivi enim peritissimos super hoc et nesciverunt respondere Nam Solstiti aestivali usque ad sol
316쪽
stitium hyemale, verum est quod sol omni die in Zodiaco flectitur ad aquilonem sere per gradi In unum, id est, per partem coeli in circuitu sero trecentesimam SeXagesimam. Sed a solstitio hyemali usquam lectitur ad aquilonem, sed ad meridiem, usque ad Olstitium aestivale. Similiter considoretur aequidistanSin qua ortu illa flectitur ad aquilonom in illo dimidio uno, Sed magis nil meridiem, propter gradum quem nequirit Sol motu sui. Unde, quantum d Sen-Sum, non flectit Se in aliquam partem, licet tamen Seeundum veritatem in uno dimidio anno sueti soparum a d aquilonem, et in alio parum ad meridiem, Omni die fere se unum gradum. Unde equidistantes non sunt vere circuli, sed spirae eo quod finis et principium non cadunt in idem punctum, et ideo in idem rodit fluxus solis in odiaco et in aequ1distante. Nec potest fleXus ii considerari Secundum declinationem horizontis, quia adhuc sectitur in illo dimidio anno ad 0ridianam partem origontiS, neeliabet comparationem ad origonta, nisi propter aequi- distantum 0rgo judicabitur secundum eam. Non igitur videtur quod hic flexus possit salvari secundum veritatem, sed secundum judicium Sensus. Nam quia in communi judicio judicamus secundum Sensum, multu reperiuntur apud uetores quae dicta Sunt secundum quod apparent. Ex perspectiva igitur dictum est, quod magis comprohondimus distantiam Stellarum in oriente et occidente, propter interpositionem terrae, quam in meridie. Et ideo, licet secundum lineam extenSam inter orientem et occidentum videntur plus distare at in zodiac, om T. ad aquilonem ad meridiem, ., correcte froni ab aquilone. ad meridiem ad meridiem, sed ad aquilonem, T.3 P . . unum gradum gradum imum, T. si equidistantes sesequi istantes sunt paralleli quas describit sol omni die.' in marg. in om T. orientem et occidentemPoriens et occidens, B T.
317쪽
LIII. OPUS TERTIUM. 203 uobis, quam Secundum lineam Xtensam a medio coeliusque ad angulum terrio, tamen Videntur esse propinqui es nobis in Oriente et occidente quam in meridie, considerando lineam quae est extensa inter polOS mundi. Et quia nos Sumus multum versus OlOS, ideo in ortu et Oeensu Videtur Sol magis esse versus quilonem quam in meridie ; sicut quilibo potest judicare omni die nil visum, quando sol videtur in ortu, et meridie, et in occasu. Videtur enim quod quando est in ortu et occasu propinquior sit polo Ostro, et qua Sisit in directo nostri; sed quando est in meridio, Videtur multum flecti ad polum meridianuin omni igitur die anni Videtur Sol, quantum ad sensum, flecti ad aquilonem in OceaSu, OStquam gyravit Secundum Sen Sumi suum ad meridiem in medio diei. Certo si occurrit dubitatio gravis de aliis qui dicta sunt, et de multis
CAP. LIV. DEINDE descendo ad radicem secunda1n, quae S de Utilit ofcognitione locorum mundi. Manifestum enim est quod totus textus decurrit super haec loca, et per hae loca and the m- corporalia significantur loca Sipiritualia, et per Via ad C, hi ha bea Spirituales P et majora mysteria in iis lodis it by the
continentur quam auris hortali potes, audire, inutinetis humana intelligere sicut dicit Origenes Super Josue. Et sanetus Hieronymus, it Eusebius. et aliiiverunt per Oen aera, ut haberent intellectum Seripturae Et ipsi, et Isidorus, et Orosius ad Augustinum, Beda et multi, diligenter scripserunt de his locis; et descriptiones ordinaverunt in pellibuΗ, propter intellectum tam sensus literatis quam spiritualis Et pono
magis esse Pesse imagis, mundi POpus Majus, p. li 3.
318쪽
oxemplum do hoc in Jordane Hiericho, et HieruSalem, et de via inter haec, quomodo senSus Spirituale POS- sunt pulchro elici cognita distinctione locorum mundi. Nihil enim magis nocessarium est sciri propter intellectum Seripturae. Nam loca mundi dispersa Sunt ubique in visceribus Seripturae, tum Novi quam Veteris Testamenti. Et etiam res locuta non poSSunt eo OSciniSi per loca quin complexiones earum accidunt per compleXiones locorum. Et ideo pluries et plus scripsi do his odis in Majori opere quam de ulli rebuS. Nam prius posui radices de complexionibus locorum nune nutem aliquo ramos, fructus, et floreS. Sed postea in comparatione mathematicae ad rempublicam digoro totam divisionem locorum mundi Secundum stronomiam; et deinde Aeeundum naturales philOSophos, et Secundum sanetos, et Seeundum eo qui nostri temp0ris Xperti sunt loca mundi, et per itere navigium. Et hoc est quasi maximum quod seri potest, ut sic homo habeat totum mundum in imaginatione certa, et omne diVerSitute hominum, et SectaS, et ritus depingat ante oculos suos quando vult et quibus vult hoc Xponere. Et ideo summe notanda Si consideratio liorum locorum, propter Sapientiae magnitudinem. Tertia radi est penes tempora: nam nulla cientia poteSt tempora certificare nisi istari nec aliqua alias do hoc intromittit. Et ibi sunt multae considerationes utiles et magnae. Num maXim inter OmneSconsiderationes Scripturae Sacrae est de cursu historiae principio mundi usque ad Christum, per OmneSaetate et pecula. Tota vero Seriptura Vetus ad ipsum ordinatur, et ut tempuS HUS habeatur, ne ante tempuSi e hoe in Pin hoc de T. Hiericho Jerico, T. B. Nam Testamenis Om.
digero dirigo, T. aliqua Om. T. aliqua, Om. T. Scriptur Sacroe Sacrae Scrip
319쪽
LIV. ΟΡUA TEIlTIUM. 205 ejus expectetur Salvator mundi nec post, sicut Jud peiadhuc inaniter et errone expeetant. Et Saraceni edunt quod tempus salutis incepit quando venit Mnehometus. Necessarium igitur est nobis Christianis, et maxime theologis, ut pro nostra utilitate, et intellectu Seripturae, et contra Judaeos, et Saracenos, et omne Seeta PerVersas, sciamus certificare historiam hane a principio usque ad Christum. Et ideo reputo summe notandum istud. Sed extus astor non continua hanc historiam, ut patet per totum tempuS Maeli suis usque ad Nativitatem Domini nec chronteae, nec historiae sanctorum et aliorum historiographorum certifieant hie nam apparet in eis contrarietas infinita, et translationes 'extus discordant crudeliter. Quapropter istud magnifidum fundamsentum i Scripturo et rosessionis fidei Christiam non potest uiri usque ad tuo tempora per has Vias. Deinde non solum hoc tempus ignoratur quantum ad ulnmum, sed tempora singularum Utatum et saeculorum habent infinitam dubitationsem. Quod vero nunc diXi de Avitima temporis et partium, aliqua eX0mPl pro
Secundum quod reperitur in chronicis EuSebii, quas Dissieuitios Hieronymus transtulit, it quibus maximo utitur o-Τ 'i',
clesia, ab Adam usque ad Nntivitatem Christi, primo of Serip- anno Christi incluso sunt anni 198, scilico quinquo 'μφ' millia centum nonaginta octo. o autem declarat sic Ab Adamo usque ad Diluvium anni fuerunt 2212 a Diluvio usque ad Abraham 912 anni ab Abraham usque ad Nativitatem Christi anni 2014. Sodcum sequatur editionem Septuaginta Interpretum, ut planum est, patet per aggregationem annorum singularum generationum, praedictuin Eusebium in secunda aetate in centum triginta annis esse diminutum Quod
magniscum fundamentum, Tun declarat sic Praef. Auctoris.
320쪽
206 BOGERI BACONIS CAP. etiam probatur per Augustinum de Civitat Dei libro vi capitulo X., qui diuit a Diluvio usqu0 ad 'Abraham 1072 anno fuisso promulgatam seditionem, id est, Septuaginta Interpretum. Sed Eusebius non posuit nisi 12 et hoc si minus in 130, ut patuit supra Orosius vero in libro de Ormesta Mundi, scribens beato Augustino, his addit unum nnum, dicens quod fuerint ab dam usque ad Nativitassem Christi I99: qui numerus, licet videatur inclusive intelligi, tamen
exclusive scribitur, in cereo aselinii. Secundum vero
Hebraicam veritatem, sicut Beda scribit in libro Tomporum fuerunt 395 anni. Sicut vero colligitur sex
modernorum Hebraeorum Computatione, ab Adam usque
nil tempus quo nos ponimus Nativitatem Christi, fuerunt 3760 anni. Similit0 in partibus hujus temporis si
magna contrarietas, et dubitatio major. Nam in secunda aetate, undecimo capitulo Geneseos hab0tur in
codicibus Latinorum, quod Vixit Arphaxad, poStquam gonuit Sale, trecentis tribus annisci et Hebraeus
hab0 quadringento tres anno et Graecus, Secundum
Septuaginta Interpretes, inter ArphaXad et Sale interponit aetassem Chamam in 130 annis de quo Lucas memini in generatione Domini. Similiter do annis Abrahae Textus enim dicit, Septuaginta quinque
annorum erat braham, cum egrederetur de nran. Sed cum post mortem patris Xivit, qui dueenti quinque anni ViXit, et Thare exiSten Septuaginta annorum generavit Abraham, conStat quin mortuo patre, erat 135 annorum; nam tot remanent, dempti septuaginta 6 205. Augustinus nititur hoc Solvere, et Hieronymus, et ebrimi Aed valida sit insolubilia adhues fiunt largumenta contra quamlibet solutionem.
libro a . xviii libro, capitulo X. B. ad j om T. anno anni T. Ormesta J cap. i. hujus t m T.