장음표시 사용
621쪽
X. COMPENDIUM STUDII. 507quod hic Oritur adhaetes vocali sequenti, scilicet ipsi α; et ideo in usu Latinorum debet, vocalis syllabicari cum liter et non cum . Similiter, quando OStypsilo sequitur abd Vel o tunc nec syllabicant
VOealem praecedentem per Se ut . . . In hac enim
dictione e per se syllabicatur; υ consonans syllabicatur cum et . Et similiter quando No equitur, ut . . . . Sed Latinus dicit aura per diphiliongum, more Latinorum. χιτα enim Graecum Ocn-bulum est, quo Latini utuntur in eadem signineatione qua et Gr ei, sed aliter pronuntiant. Sed Latini non habent tot diphthongos. Quatuor vero tantum in SuLatinorum, edicet in in au et v. Et cum additur ea α Onat , ut caelum sonat celum. Et cum Additure ad O sonat , ut coepit sonat cepit Graecus igitur
addit tota ad alph et et Latinus in Latinis dictionibus addit e dis et ad . Et cum additur tota
ad alph secundum Uecum, Vel Secundum Latinum, habetur idem onus, quoniam Sonatur . Sed non sic additione i ad o secundum nucum, et de additione e ad o secundum Latinum. Nam necus sonato Graecum, Latinu sonat . In alii Vero duabus diphthongis Latinorum, scilicet u et e non resultat sonus unius Oealis, Sed Onus compOSitus X duabus cum dicitur u et v. Sed Graecus in consimilibus diphthongis accipit O pro consonante non pro Oeali, cujus onus resultat ex additione psilo ad et , et tunc resultat onus e Vocali et consonante,
utis, vel f vel f sicut dictum est.
622쪽
50S ROGERI BACONIS CAP. literarum in syllabas, non Solum Secundum latinum, sed secundum a secum Nam quae Priscianus detorminat multum sunt conformia syllabicationi Grsecorum. Syllaba vero componitur e 8yn Graeca praepOSitione, quae Valet cmm, et αbo, quod St accipio ; unde Syllaba, id est conceptio, scilicet iterarum in unum non quia omnis syllaba habeat plures literas, Sed quia in pluribusos, hujusmodi Syll icatur Rutem tonsonan Cum consonante Varii OdiS, dum apud ios quam apud Graecos, de quibus nulla vis conStituenda Si ad prs sons, nisi quod ante vita, et i, et hi, et mi Semperdobon, scribi mi, et mo ni ut 4yxubolum, lampa8, απιλw8, et gna, ampho mi praecedit ipsum ni ut Tomnos. hymnos, Omne8 quod iS, proprium momen apud Graecos Nam Callimachus cujus luctoritas ista pud Graecos, quo et pro nuctore utitur Priscianus, breviat omnes, quin o brevis Si hic, et est syllaba sola Ut Pi post mi, seu mi ante ni riuum liquescit sicut in hoc exemplo Omnis, et ideo non Si brevis positio. Et sic circiter ivi diversitates seu modi syllabicandi
debetur syllabae ratione alicujUS Vocalis p unde Originalito dubetur vocali. Sed tanquam ejus subjecto proprio debetur syllabae velut accidetis, ut color superficiei. Quia in diversis syllabis est dispar accentus; et diversa juxta Se lOSita magis apparent. Et ideo in dictione ubi syllabarum is, diversitu mani Statur accentUS. Ρrosodix vere dicitur a prO8odin, quod est iantare; quia pro praepositio est idem quod id apud nos, et odo est cantus Unde dicitur prosodin qua Si aceantus, propter quod dicitur inccentus, ab accino, accinis, quod est compositum de ad et de cario, is p et ideo dicitur accentu quasi accantus, quia uni syllabae aliae necantantur Quamvis haec dictio calefacio sit quinque syllabarum, Super unam tamen residet Onus principalis,
623쪽
XI. COMPENDIUM STUDII. 509 scilicet ant0penultimam cui peterae consonant et c- ea tantur relis syllabae. Sunt prosodipe decem. Prim Θduae sunt aera et brachia, id est, longa et brevis. Et vocantur tempora pud Graeeos; tempus longum et breve mus primo dimensioni assimilantur, ut praedictum est. E hoc sciendum est do his, quod macra seu longa denotatur per lineam rectam positam Super
syllabam sic et brachia prosodia denotatur per
inferiorem partem circuli sic Duae vero aliae prosodis sunt asi set psili, et Ouantur ei mala apud Grpedos, et spiritus et spirationes apud nos et assimilantur secunda dimensioni, ut dictum est. Et figurae harum ex causis notatae sunt prius; ideoque pertranseundum est. Selendum autem quod omnis Vocalis potest Apirari secundum Graecos; et psilo propior tenuitatem soni Semper Spiratur, quum ponitur in principio dictionis; et omnis dictio incipiunsa voeali habet notam alterius aspirationis. Et vocalis Semper aspiratur a parte ante, ut dicit riscianus quin omni VOX plus Sonat quum postponitur quam quum anteponitur, Sicut ipse dicit, propter quod Apiratio non debet poni post, ne nimis intendat sonum vocalis quae multum habet de sono, et ideo ei praeponitur. Se consonanti postponitur ut multum intendatur Onus, eo quod onSonans parum habet de sono respeetu vocalis, et ideo Spiratio plus adhaeret consonantibus quam vocalibus. Nam apud Onsonantes transit in substantiam soni eorum, ut dieit riseianus, maximo tu mutis, quia imperseetum habent sonum, set ideo sonu eorum naturaliter desiderat sortificari maciis
quam soni aliarum literarum, quin re impersectior magis indiget persectione. Sed mutae inter omnes hominos habent sonum magis imperfectum. Et solum consonantes inpud Graecos 40rti aspiratione, rius, ist
624쪽
510 ROGERI BACONIS CAP. βαεiα, scilicet απα pi, o, t . Et quia multum adhaeret aspiratio mutis, ideo Graeci in hujus signum
invoniunt unam figuram in quam includeretur aspiratio simul cum litera. Aspiratur autem o quum in principio dictionis ponitur, ut him verbum; et quando in principio dictionis geminatur, ut Pyrrhus Sed non aliter, ut phoeνα, hora. Et nulla est dictio Latina in quam consonans Spiratur, Sed Graeca et Latina quae est in usu Graeci, ut Rhoma Sed in usu Latini non aspiratur prima syllaba. Et cum dictum est quod vocalis non Spiratur a parte poSi non est
instantia in hujusmodi interjectionibus indignandi, ah,
ah, sicut dicit riscianus. Nam apocopa facta eXtremae vocali cui additur aspiratio, unde perlaeta S VOX, vah αJ, ah α. Sed imperfectae proferuntur, quia naturale sest interjectionibus proferri voce bSeondita et imperlaeta. Quoniam non proferimus niSi propter Vehementiam gaudii ac timoris, aut indignationis, aut admirationis, aut hujusmodi passionum et asseetionum animi. Sed quando sic patimur, vel assectamur ViX loquimur propter magnitudinem gaudii et aliarum passionum, et ideo impersecta voces facimus. 0 hujusmodi deb0nt osse interjectiones et dicunt, ideo habent voce impersectas et absconditas. Et etiam Oees Syrorum, et Egyptiorum, et Hebraeorum, et Omnium gentium aliarum a Graecis et Latinis, uti consorines interjectionibus secundum riseiunum et Secundum Veritatem, quia in in aspirantur OenleS.
Nulla vero dictio Latina, ut dixi, habet aspi-rntnm ODSonantem, quia non est instantia in hujusmodi dictionibus nichil michi. Non enim debent scribi per c, Sed sine , nihil mihi. Et quia ibi sunt
duo i rovia coincidunt propter brevitatem in imam Vocalem longam melius, ut dicatur nit, mi quia scribi tibent in aspiratione, quum Vocalis non aspiratur in principio dictionis licet aliquando, ut vehemens, hic vocalis seeundae Syllabae aspiratur. Qua-
625쪽
XI. COMPENDIUM STUDII. 511 propter non 8 instantia, quia abusus modernus posuit in hujusmodi vocalibus.
riu et perispomeni, Oe est aeuta, graViS, CircumfleXa, et dicuntur toni in Graeco scilicet aeis, baris, peri8pomenes. Et hae solae proSOdipe Oeantur apud no accentus, quia evidentior Si necantus, et sonoritas manifestior his quam aliis. Et ideo bene comparantur tertiae dimensioni quae complet naturam dimensionis. Sed hujusmodi prosodia completi misionem soni. Et distuntur tenores, quia tendunt
sonum Vel Sursum, Vel deorsum, vel medio modo.
Unde Oaei seu acutus accΘntus incipit ab imo et ascendit in altum ad modum lanceariun neutarum erectarum, ut Xemplifieant Graeei. Et est jusfigura I super syllabam posita talis Bari seu gravis et ponderosa incipit ab alto et sescendit ad modum
rei gravis et ponderosae. Descendit enim secundum lit0ram rectam a surSum in deorSum te ), quae ponitur super syllabam aliquando. Perivomerii prosodia componitur ex acuto et gravi, et incipit ab inseriori intendens superius, iterum inclinatur deorsum cujus figura est quasi composita X gura acuta prosodiae et gravis vel figura quasi Superiori parto circuli sic Et iste septem promissis propriae Oeantur a Graecisci et formantur earum figurae a tribus literis, scilicet abda, thita, set ita. Nam haec figura , quae est ipsius αbdα, habet in se notam acutae prosodiae et gravis. Sinistra enim Hia par est nota acutae, et dextra gravis. Figura enim liaec, uso S ipsius thita, potest resolvi
in partem Ruperiorem pro nota PTOSOdis circumfleXAE
et in partem inferiorem pro nota brevitatis, et in literum transversalem pro nota longitatis. Et haec
figura H quae it dicitur, potest resolvi in partem
sinistram, quae Si figura α8ia , et in partem deXtram, quae est figura ipsius siti, ut dictum est prius. Sed
apud Graeco non Onitur nota gravi accentus nisi in
626쪽
5l ROGERI BACONIS CΛP casu scilicet quia1n Syllaba neuitur, ut theos, longon, Os enim ultima syllaba hujus dictionis theos, naturaliter est neuta, et vertitur in graVem propter rimalia syllabam dictionis sequentis, quae est neuta. Regularis enim modus aueentuandi est quod una syllaba gravetur, et relin sequens euatur, Sive in una dictione, sive in pluribus, nisi aliquando duae naturaliter longae uniantur, ut natura. Et quia prior syllaba pendet ad sequentem propter sententiam et conventiam dictionis sequentis, o non sistitur ibi, ideo gravatur haec syllaba et propter hoc oportet quod Signum apponatur, quin aliter non innotesceret haec. Sed quando syllaba naturaliter est graVi non ponitur Signum, eo quod privatio signi est ei pro signo. Propter o neuta Syllaba et circumflexa Signantur Semper, et ideo non portet quod gravis Signetur, quin manifesta est e privatione signi per oppositum ad acutam syllabam et circumfleXam. Ost- quum enim ignentur neut et graVis, manifestum est quod omnis alia syllaba in qua non reperiatur earum Signum sit gravis. Et ideo non oport0 quod signetur. Sicut rusticus habens tres oves, Si signavit dures, tertia satis cognoscitur e privatione signi, et ita bene et melius quam Si haberet proprium Signum. Et omnis monosyllaba dictio vel acuitur vel circumflectitur apud eos, Si per se consideretur, et proseratur eXtra rationem. Sed non circumflectitur nisi sit naturaliter longa. Non tamen omni naturaliter lotio a circumflectitur. Et si prs0ponatur alicui gravi adhuc
non mutat in oratione Suum naturalem neeentum. Et
si nihil ipsum sequatur, sed sit in fine orationis adhuc
non mutatur in gravem, Sed Servat necentum naturalem
nisi sit nolitica dictio, ut dedohas mi, id est dedisti
mihi, Sicut apud OS que, ne, ve, quae ieet de se acuuntur, tamen graVRntur in oratione, quin natura eorum est, ut inclinent accentum ad dietionem praecedentem, et ideo Vocantur incliticae similiter apud Graecos . Hoc enim ironomen mi is, inclitieum.
627쪽
XI. COMPENDIUM STUDII. 513 Si tamen aeut dictio ' monosyllabie praeponatur Syllabae acutae, tune gravatur propter consequentium dietionis, seu sit quia declinabilis dictio monosyllabida seu ind0elinabilis. Et faciunt Latini secundum quod Priscianus' dicit in libro de declinatione duodecim
principalium Versuum Virgilii, nisi naturaliter circumflectatur. Unde in majori volumine vult quod non solum indoelinabile acutae, quum praeponuntur gravantur, licet de se aeuantur, Sed declinabiles, quae de se naturaliter sunt acutae. Unde dicit quod qui relativum in oratione et lectione graVatur, licet de se Reuatur, et hoc St, Si acuta syllaba Sequatur, ut, qui ait. Et non Solum monosyllabae naturaliter
aeuue graVantur in oratione quum equitur acuta, sed
ultimae syllabae dictionum dissyllabarum et polysyllabarum propter eo equentiam dictionis, sicut prius exemplificavi. Et e converso graVi in aeuiam Vertitur, ut, sicut dixi, dedo a mi ultima syllaba hujus
dictionis gravatur naturaliter, Sed propter OnSequentiam dictionis encliticae, aeuitur. Et non solum est hoc desinelitieis, sed de aliis dictionibus SequentibuS, quarum prima syllaba graVatur. Tunc ultima syllaba dictionis praecedentis aeuitur propter consequentiam dictionis; quia necedentis dictionis ultima mutatur in contrarium Reeentum, e quod in eo non Statur, Sed dependet sermo et Sententia ad aliud sequens, tanquam ad finem suum et terminum suae dependentiae; et finis imponit necessitatem his quae sunt ad finem, ut Aristoteles dicit secundo Physicorum, propter quod ob necessitatem dictionis Sequentis mutatur praecedens, nisi sit circumfleXum. Item gravis potest isse cim omni syllaba sed Ἀρ- centu aeutu non potest isse, misi in antepenultima,
dictio Ad te in the margin Aristotelesy See p. 239. Priscianus J See p. 238 VOL. I. x K
628쪽
511 ROGERU COXIS CAP. et penultima, et ultima syllaba. Unde tria loea habet. Circumflexus habet tantum duo loca, scilicet penultimam et ultimam. Sed quum ultima est naturaliter longa non manet acutus accentu in antepenultima Aod in penultima, ut dico αγγελος, in nominativo Graeco cadit acutus accentus super antepenultimam quia ultima brevis est, et sic apud nos cum dicitur angelu8.
Sed in genitivo casu cum dicitur angeli, quia ultima est naturaliter longa, ideo cultur penultima. Et tunc transit acutus euentus de una syllaba ad aliam informatione obliquorum, qui habent naturaliter longam. S0d in his qui habent brevem ultimam, assimilantur
nominativo, ut αγγελον in ReeusatiV habet acutam Semper ante penultimam. Similiter circumflexus transit in obliquis in lium. Nam cum dico him ρ α), quod idem est quod verbum in Latino, prima circumflectitur, sed in genitivo, quod est hi*αto ρηματο H,
non manet, eo quod ibi non potest antepenultima circumflecti; et ideo mutatur circumflexu in acutum et aeuitur prima in genitivo et perit circumfleXus. Prosody. Et ideo pertranseo ad ultu prosodias tres quae vocantur improprie prOSodiae Oeantur paSSiones. Nam
prosodia apud Graecos diViditur in propriam prosodiam, et tonos, et pasSioneS. Et prima istarum pas- Aionum Oentur PO8tΥ o Seeundum Graecum. Et
Latinus dicit apostrophus vel postrophe et notat dictioni praecedenti aliam deesse e ultimam ejus Oealem. Et rius figura est quasi pars circuli dextra undo est similis alteri figurarum aspirationis lenis, quae siti vocatur ut epi ἐπὶ idem est quod super, et imas ημας, idem est quod Os in accusativo pro istis duabus dictionibus epi himas, id est, super nos scribitur et pronuntiatur quasi esset una dictio, sciliesit ephimas ἐφ' ημα:). Sed non est una dictio
immo duae, et per postrophum auferatur ultima Vocalis huius praepositionis epi ra). Et nota hujus est
629쪽
XI. COMPENDIUM STUDII. 515 cujus est illa voealis quae deest. Quoniam prima
hujus dictionis imas ημας aspiratur, ideo mutaturpi in phi, et dicitur ephimas ἐφ' ημας). Et apostrophe
non solum tollit tot vocalem, sed alias tres, ut alpha, et , et micron, sicut dicunt auctores gramma ticae Graeeae. Et invenimus in scriptura Graeca fieri ablationes istarum literarum quatuor ut cum allα αλλα)sit sed et ore ου sit non quando simul inveniuntur istae dictiones scribuntur libenter per apOStrophe ne si ossent una dictio, sicut αλλ' οὐ), propter brevitatemauserentes ultimam vocalem hujus dictionis allα αλλα , quod designant per partem circuli dextram, quae Ο-nitur ad abd consonantem, vocali ablata. Et de δαὶ apud eos, idem est quod autem et Vero, et posquemadmodum Seeundum vero consuetudinem Suam
praeponunt de ei, quod est pos licet nos e conVerso dicimus quemadmodum ante. Sed ipsi e converso dicunt, et propter brevitatem dicunt, per apostrophentoseo. δ οπως), apponentes notam, sicut dicitur in Gallico, D'Ortiens pro de Ortiensi. Et Do υπο est praepositio idem quod sub et heauto εαυτο est ho pronomen ipso, sed pro vo heauto 'πο αυτε scribunt per apOStrophen pheauto υφ' αυτω), super i literam ponentes notam apostrophe. Et quia prima litera pronominis RSpiratur, scribunt hi pro pi, et dicunt pheauto 'φ' ἐαυτορ). Et sic invenimus in Latino apud antiquos auctores auferri ultimam vocalem, ut ' Tanton me crimine dignum i pro tantone. Non solum fit hujusmodi ablatio in appositione dictionum quum intel liguntur dictiones esse diversae, ut Xemplificatum est, Sed in compositiono similiter aufertur vocalis prioris dictionis quum incompositione madidi cum alia. Quoniam Jaees dietio
630쪽
516 ROGERI BACONIS DCΑΡ. catholicus est dictio composita X duobus correptis,
scilicet a cat κατα et holori ολον), quod est totum; sed aufertur ultima vocalis hujus praepositionis cata; et quia holon aspiratur non mutatur a in Gita. Etliae etiam dictio ephimer ἐφη λερα patitur ablationem Vocatis. Componitur enim ab epi et iniera, quod est dies, quasi in dio vel unius diei res. Et vocatur specialiter febris unius diei propter hoc, quod notabiliter accidit saepe. Unde aufertur ultima Oualis hujus praepositionis et mutatur pi in phi, propter hoc quod aspiratur prima syllaba hujus dietionis himerα. Et sic de aliis duabus Vocalibus, sciliceto et . Et dicitur in hujusmodi compoSitis esse postrophe, sicut in appositione dictionum. Sed proprie et principaliter accidit in appositione, et tune proculdubio est necessaria nota sunt consonantem cujus vocalis deesse, ne duae dictione videantur esse Da.
Sed non os talis necessitas in compositione, quia una dictio composita resultat et debet esse una. Et ideo notandum quod in compOSitione postrophe proprie dicta propter hanc rationem non sit ibi. Et non Solum propter eum, Sed propter hoe, quod in compositis dictionibus saepe est compoSita e correpto et int0gro, et X ambobus correptis. Et sic in compositione aufertur vocalis plurieS et Oentis, et OnSonans, et aliae voeales a praedicti quatuor, et etiam syllaba. Sed quia pro consonantibus ablatis et alii vocalibus, et pro syllabis non apponitur nota apoStrophe ee alia nota, ideo videtur quod necessaria sit postrophe nota incompositis, licet quatuor dictae vocales ibi auferuntur sicut in appositione. Quod si ibi dicatur a multis,
Saltem propria non erit, nee multum necessaria notae repostrophe propter dicta enuSRS.
Secunda de his in propriis prosodiis vocatur hiphen, cujus mota conjungit ex quae lessen, videri divisa.